Δημήτρης Λιαντίνης

[Ορφεύς]

Αγαπητοί φίλοι,
ήταν γύρω στο 1997 αν δεν κάνω λάθος, όταν η κοινή γνώμη συγκλονίστηκε απο την μάλλον περίεργη εξαφάνιση ενός καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, του Δημήτρη Λιαντίνη.

Ο άνθρωπος αυτός κατείχε εξαιρετική παιδεία, μια πολύ καλή επαγγελματική θέση (Καθηγητής Πανεπιστημίου και συγγραφέας αρκετών βιβλίων), ενώ είχε και οικογένεια. Τι ώθησε λοιπόν έναν τόσο ευτυχισμένο (;) άνθρωπο στο να εξαφανιστεί στις κορυφές του Ταϋγέτου αφήνοντας πίσω του μόνο ενα γράμμα στους δικούς του ; Ήταν πολλοί εκείνοι που κλήθηκαν να δώσουν την απάντηση στο ερώτημα αυτό. Μερικοί υποστήριζαν οτι ο καθηγητής έπασχε απο ψυχολογικά προβλήματα και σκόπευε να αυτοκτονήσει στον Ταϋγετο, άλλοι εξέφραζαν την άποψη οτι ο Λιαντίνης παρέμενε ζωντανός και πως θα ξαναγυρνούσε την κατάλληλη χρονική στιγμή.

Το θέμα πήρε αμέσως μεγάλη δημοσιότητα και ο Λιαντίνης έγινε αντικείμενο σχολιασμού των παραφιλολόγων και διαφόρων φυλλάδων.
Ο καθηγητής συνδέθηκε με την λεγόμενη "Ομάδα Ε" και τις θεωρίες της, ενώ έχει διατυπωθεί η άποψη οτι τα βιβλία του έχουν γραφεί κωδικοποιημένα και όποιος καταφέρει να τα αποκωδικοποιήσει θα ανακαλύψει το μυστήριο που καλύπτει την εξαφάνισή του. Απο την άλλη ιδιοκτήτης δισκοπωλείου κατήγγειλε σε γνωστή φυλλάδα οτι άνθρωπος που μοιάζει πολύ στον Λιαντίνη αγόραζε απ'το κατάστημά του συγκεκριμένο CD με ελληνοκεντρικό υλικό (καταγγελία που κατα τη γνώμη μου έκανε ο ιδιοκτήτης του δισκοπωλείου για να διαφημίσει το κατάστημά του και τον συγκεκριμένο δίσκο). Άλλοι πάλι στηρίζουν οτι άνθρωπος με την ίδια περιγραφή εθεάθη στο μαντείο των Δελφών να παίζει αυλό (!). Σύμφωνα με την ίδια φυλλάδα, η σύζυγος του καθηγητή πήγε στο εξοχικό τους σπίτι αρκετό καιρό (κάποια χρόνια αν δεν κάνώ λάθος) μετά την εξαφάνισή του, όπου και διαπίστωσε απώλεια προσωπικών αντικειμένων του Λιαντίνη μηδαμινής χρηματικής αξίας. Σημάδι, κατα την ίδια, οτι ακόμα ζει.


Έχω ασχοληθεί ελάχιστα με την υπόθεση του Λιαντίνη και έχω διαβάσει 2 απ'τα έργα του. Η προσωπική μου άποψη είναι οτι ο καθηγητής Λιαντίνης επέλεξε να φύγει απ'τη ζωή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή φοβούμενος τη φυσική και πνευματική φθορά που επιβάλει η γήρανση. Ήθελε να φύγει όσο ήταν φυσικά αρτιμελής και πνευματικά διαυγής. Στις κορυφές του Ταϋγέτου όπου κατέφυγε, είμαι σχεδόν σίγουρος οτι έχει αυτοκτονήσει. Δεν γνωρίζω τον τρόπο, αλλα είμαι πεπεισμένος. Αυτό δείχνει η μελαγχολία που διακρίνει τα βιβλία του και ο τρόπος που διαπραγματεύεται τον θάνατο σε αυτά. Αυτό δείχνει το γράμμα που άφησε στους δικούς του λίγο πριν φύγει.

Πληροφορίες για το θέμα μπορείτε να βρείτε στo εσωτερικό του Filosofia.GR καθώς και στις διευθύνσεις :


diodos.gr/parajena_p/parajena/liantinis.htm
durabond.ca/gdouridas/poetry2.html
www.hri.org/E/1998/98-06-05.dir/ keimena/greece/greece3.htm
www.hri.org/E/1998/98-06-04.dir/ keimena/greece/greece2.htm
www.apn.gr/gegonota98.htm
homepages.pathfinder.gr/the_unknowns/html/epsilon.htm

[afham]

Agapite file,
simfono me ta stoixeia pou paretheses kai etsi akrivos exoun ginei. Gia tous logous figis tou de tha eixa logo na pistepso kati allo ektos apo auto pou grafei o idios sto telefteo tou gramma.

Parolauta gia mena simasia den exei toso o tropos kai to gegonos tis eksafanisis tou oso to ergo tou mesa apo ta vivlia kai tis panepistimiakes tou paradoseis.

Prosopika ton theoro os to megalitero neoellina filosofo tou telefteou aiona, tou opoiou ta erga kaneis pote den prokeitai na ta katalavei kai na ta ermineusei stin olotita tous. Pantote tha anakalipteis ena stoixeio parapano, pantote tha sou dimiourgountai erotimatika pou mexri tote den eixes. Auto einai kai i "mageia" tis filosofias alla kai tis idias tis zois.

[Φειδίας Ν. Μπουρλάς]

Οι ανοησίες που έχουν γραφτεί, από πολλούς και διαφόρους, είναι απίστευτες. Αφήνω τους... εξωγήινους. Γιατί έκανε την ηρωική του έξοδο; Μα, τι ψάχνουμε και κάνουμε υποθέσεις. Το γιατί, το γράφει ο ίδιος στα βιβλία του. (Κυρίως στο κεφάλαιο για τον Εμπεδοκλή στην "Γκέμμα", αλλά και σε ολόκληρο το έργο του το μέγα ζήτημα της ζωής και του θανάτου είναι αυτό που συγκλονίζει το πνεύμα του.) Ότι μπορούμε να καταλάβουμε για την αποχώρησή του, το λέει, όσο είναι δυνατόν να ειπωθεί με λόγια.

Από την άλλη δεν αποδέχομαι, τουλάχιστον όχι πλήρως, τις απόψεις ορισμένων αρχαιολατρών, οι οποίοι τον έχουν κυριολεκτικώς θεοποιήσει. Το όραμα, η έμπνευση και ο ενθουσιασμός του Περικλή Γιαννόπουλου, μαζί με την επιστημονική βαρύτητα και το πνεύμα του Ιωάννη Συκουτρή; Νομίζω ότι είναι νωρίς για να ανεβάσουμε τον Δ. Λιαντίνη δίπλα σε αυτές τις κορυφές. Αλλά η Ιστορία θα δείξει.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για εξαιρετικά δυνατό και γενναίο πνεύμα. Ότι βιώνει την ουσία της Ελληνικότητος. Ότι αντιμετωπίζει κατά πρόσωπο την ζωή και τον θάνατο. Ότι κάνει γεναίες και γεμάτες ουσία κρίσεις για την Ελληνική λογοτεχνία και πολιτισμό γενικότερα. Από την άλλη, προσωπικώς διαφωνώ με την οπτική του σε ορισμένα θέματα, σε σχέση με την συνέχεια της Ελληνικής Ιστορίας και του Πολιτισμού μέσω της Ορθοδοξίας και της Ρωμανίας (Βυζαντίου) και κυρίως της Ελληνικής λαϊκής παραδόσεως, τις σχέσεις Ελληνισμού και Δύσεως κ.ά. και πιστεύω ότι άλλοι διανοητές (ανέφερα προηγούμενως τον Γιαννόπουλο) και λογοτέχνες επέτυχαν να εκφράσουν γνησιότερα την συνέχεια του Ελληνισμού σε σχέση με αυτό το ζήτημα. Όμως ο προβληματισμός και οι αντιπαραθέσεις είναι χρήσιμα και αναγκαία, εάν γίνονται και από τις δύο πλευρές με ανοικτό πνεύμα - τότε και οι δύο πλευρές συμβάλλουν στην ανάδειξη της Ελληνικότητος· θα πρότεινα π.χ. να μελετήσει κανείς μαζί με το έργο διανοητών όπως ο Λιαντίνης και το έργο άλλων σπουδαίων διανοητών όπως ο Χρ. Γιανναράς (π.χ. "Ορθοδοξία και Δύση") ή ο Θ. Ζιάκας -ενδεικτικά- κ.ά. πολλοί, για να υπάρξει γόνιμος προβληματισμός.
_________________
Υπήρξεν έτι το άριστον εκείνο, Ελληνικός -
ιδιότητα δεν έχ' η ανθρωπότης τιμιοτέραν·
εις τους θεούς ευρίσκονται τα πέραν.

[Στέφανος]

Αξίζουν συγχαρητήρια στους συντελεστές του Filosofia.gr γιατί είχαν την τόλμη να αναδείξουν την μεγαλη αυτή πνευματική προσωπικότητα.
Νομίζω πως η ιστορία θα τους δικαιώσει...

_____________________________________________________________

[Bugman]

Χωρίς λόγο κακόβουλης αντιπαράθεσης, ο Λιαντίνης δεν πρέπει να ήταν καλά! Αλλά αν συνεχίσω θα οδηγηθώ σε ασέβεια προς τον νεκρό!
Αν πράγματι είναι έτσι. Διότι δεν έχουμε απόδειξη θανάτου. Αυτό που έχουμε είναι μόνο η εξαφάνιση. Μετά από χρόνια και βάσει λογικής θα έχουμε και απόδειξη θανάτου. (Αυτή η λογική νομίζω πάει κόντρα στην φιλοσοφία του Λιαντίνη αφού η αλήθεια έρχεται μόνο από την φύση, ενώ εδώ βγάλαμε απόδειξη θανάτου με λογική!)
Θα το ρισκάρω, βάσει λογικής είναι εν δυνάμει ζωντανός.
Τι δεν μου αρέσει λοιπόν στον Λιαντίνη. Όχι η θέση του ως Καθηγητής, ούτε η όψη του πάντως. Από τα γραπτά που ελάχιστα έχω διαβάσει κάτι δεν μου αρέσει.
Ότι και να διαβάσω από τα δικά του γραπτά μου φαίνεται ένα εκκρεμές που αν το κοιτάζεις φευγαλέα θα δεις την μπίλα του πότε πάνω ή πότε κάτω. Αυτό σου δηλώνει το μυστήριο - το ασταθές-το τυχαίο-. Αν το κοιτάξεις παραπάνω χρόνο και δείς όλη την ταλάντωση τότε ξέρεις τι να περιμένεις από αυτό.

π.χ.
Τα εντός αγάλματα
Κι αν κατέχουμε τους αρχαίους, τότε θα κατέχαμε όλες τις διδακτικές και όλες τις τέχνες του δασκάλου. Και από τα παιδιά μας θα πλάθαμε αγάλματα ζωντανά. «Τα εντός αγάλματα». Και όχι ξόανα.

Η πλαστικότητα του λόγου δεν δίνει βαρύτητα, είναι φρου φρού! Αν κατέχαμε όλη την γνώση που είχε ποτε εμφανιστεί στην γή τότε ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ θα ξέραμε τα πάντα. Το θέμα είναι ότι μετά από δυο δευτερόλεπτα θα ξέραμε τα πάντα συν την γνώση των δυο δευτερολέπτων! Γιατί η γνώση είναι η διαφορά αυτού που βλέπουμε-κατανοούμε από αυτό που αναγνωρίζουμε. Δηλαδή αν ότι βλέπουμε το αναγνωρίζουμε τότε η διαφορά είναι μηδέν, δεν λάβαμε καμμία νέα γνώση. Επειδή λοιπόν ο άνθρωπος είναι κινητός, αλλάζει θέση και θέα, αλλάζει παραστάσεις, έχει συνέχεια μια συσσώρευση γνώσης, την διαφορά που ανέφερα προηγουμένος.
Επιπλέον η προηγούμενη παράγραφος λέει μια άλλη αλήθεια που δεν τι λέει Ο Λιαντίνης. Αφού η κάθε νέα γνώση προκύπτει από μια αφαίρεση, κάθε στιγμή ο παράγοντας που θα μας αυξήσει περισσότερο την γνώση, δεν είναι αυτή που κατέχουμε (βασει αυτής αναγνωρίζουμε) αλλά άυτό που βλέπουμε. Βλέποντας περισσότερες παραστάσεις ο Χ από τον Ψ καταφέρνει να αυξήσει τις γνώσεις του περισσότερο.
Εκεί που διαφωνώ κάθετα είναι στον Δάσκαλο. Είμαι υπέρ της εκπαίδευσης με ελάχιστη συμμετοχή δασκάλου. Μόνο για την αρχή! Είμαι υπέρ στην πρόσβαση σε δραστηριότητες, βιβλία, συζητήσεις.

(έχει γούστο να τσαντιστεί ο Καθηγητής και να βγεί από το καβούκι του!)
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[Στέφανος]

Έχεις μπλέξει τα αυγά με τα πασχάλια Bugman.
Η θέση σου αποτελείται από ένα αυθαίρετα συμπεράσματα τα οποία δεν στηρίζονται σε καμία απόδειξη παρά μόνο σε μια δική σου λογική πολύ μακρυά από την κοινή.
Παράδειγμα. Λες:
"Μετά από χρόνια και βάσει λογικής θα έχουμε και απόδειξη θανάτου".
Και ποιός σου το είπε εσένα; Έχεις κάποια πληροφορία, ή θες να σου αραδιάσω ονόματα ανθρώπων που χάθηκαν (συνειδητά ή όχι) και δεν βρέθηκαν ποτέ;
Το να βρεθεί ο Λιαντίνης είναι μια πιθανότητα. Δεν είναι καθόλου βέβαιο. Η "λογική" σου λοιπόν μπάζει από την αρχή.
Και τώρα μένει να μας πεις που στηρίζεις την άποψή σου ότι ο Λιαντίνης δεν ήταν στα καλά του.

###########

[Bugman]

Αυτός που δεν μπλέκει με αυγά, πασχάλια και γενικά με τίποτα, ένα είναι σίγουρο ότι ξέρει το τίποτα. (BUGMAN)
Το συμπέρασμά μου επιδέχεται κριτική και αναίρεση δεν είναι δόγμα!
Το να έχω δική μου λογική είναι μια αξία που πρέπει να την μοιράζομαι ή όχι;
Η καραλογική λέει ότι αν δεν εμφανιστεί κάποιος σε πέντε χρόνια θεωρείται πεθαμένος και έτσι η περιουσία του μπορεί να δοθεί στους δικαιούχους. Η θεώρηση είναι βάσει λογικής η οποία έχει καταγραφτεί σε νόμο του κράτους!
Η άφθαστη λογική λέει ότι είπα για απόδειξη θανάτου. Κάθε απόδειξη βγαίνει με λογική βάσει θεώρησης! Δεν είπα ότι βάσει λογικής θα έχουμε εύρημα κομματιού του Λιαντίνη, το οποίο κομμάτι αποτελεί απόδειξη ΑΔΙΑΣΕΙΣΤΗ ( -η, -ο επίθ. (Κ -ος, -ον) ακλόνητος, απρόσβλητος: αδιάσειστες αποδείξεις ) αν και μόνο αν αυτό αποτελεί κύριο όργανο του Λιαντίνη, στοιχείο απαραίτητο για την ζωή.
Αν είχαμε λογική χωρίς να μπάζει νερά τότε θα θέλαμε έναν Θρόνο στον Όλυμπο και όλους τους άλλους να μας ακούν.Οι άλλοι θα θεωρούσαν άχρηστο αυτόν στον θρόνο - αν υπήρχε έστω και ένας θρόνος. Διότι δεν θα υπήρχε η έννοια του κέρδους χωρίς να υπάρχει ένα μυστικό, θα τα είχε αποκαλύψει όλα ο θρονάκιας και έτσι δεν θα υπήρχε λόγος να ζήσουν οι υπόλοιποι παραπάνω, δεν θα είχαν να γνωρίσουν τίποτα άλλο.

Στα καλά του, όταν ήταν, ο Λιαντίνης φιλοσοφούσε, έτσι ήταν γνωστός ως φιλόσοφος. Αφού έπαψε να φιλοσοφεί, έχασε τα καλά του. Για να φιλοσοφείς πρέπει να έχεις κοινό. Όταν χαθείς από το κοινό σου, δεν φιλοσοφείς. Τοτε ο φυσικός θάνατος σου είναι αδιάφορος. Άρα αν έκανες σκόπιμα ή όχι την αποστροφή από το κοινό δεν είσαι καλά, είσαι εκτός ιδιότητας! Αν έλεγα οτι ο Λιαντίνης δεν είναι (και όχι ήταν) καλά τότε θα σήμαινε ότι ξέρω ότι ζει πράγμα που δεν το γνωρίζω. Απλά και νεκρός να ήταν μου είναι πολύ φυσικό να το αποδεχτώ (τι πεθαμένος τι απομονωμένος, το ίδιο είναι).

Όμως άλλο πράγμα είναι να είναι κάποιος κρυμμένος. Ο κρυμμένος έχει τον νου του στον έξω κόσμο, έχει συναίσθηση, για να μην τον δουν. Άρα κατά θέση είναι απομονωμένος όχι και κατά άποψη! Γι'αυτό και έθεσα μια αυτοαναίρεση με αυτό: έχει γούστο να τσαντιστεί ο Καθηγητής και να βγεί από το καβούκι του
--------------------------------------------------------------------------------------------------
Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΡΟΔΑΣ
Έστω μια ρόδα είναι το σύνολο των γνωστών θεμάτων. Η ρόδα αυτή έχει ένα κέντρο όπου τα θέματα συνωστίζονται, πέφτουν το ένα στο άλλο. Έχει και μια περιφέρεια όπου τα θέματα είναι πολύ άνετα, και έχουν χώρο για ανάπτυξη. Σαν ρόδα όμως γυρίζει και φέρνει στην κάτω θέση ένα θέμα της περιφέρειας. Εκεί υπάρχει μια πίεση διότι αυτό είναι το επικρατέστερο θέμα-και στην κυριολεξία κρατάει την ρόδα όρθια. Σε επόμενη χρονική στιγμή ένα άλλο θέμα θα πάρει την θέση του επικρατέστερου.
Ας βάλουμε τώρα τον άνθρωπο στην λογική της ρόδας: Κάποιοι είναι σίγουροι ότι τα κεντρικά θέματα παίζουν ρόλο, διότι η ρόδα γυρνάει γύρω από αυτά συνέχεια. Κάποιοι άλλοι πιάνουν τα περιφερειακά θέματα και μάλιστα όχι το κάτω, αυτό που είναι υπό πίεση, αλλά τα άλλα τα σχετικώς αδιάφορα (που κάποτε θα γυρίσουν και αυτά στην κάτω θέση). Τελικά υπάρχει και κάποιος που θα ασχοληθεί με το επικρατέστατο κάθε φορά (το κάτω περιφερειακό).
Η λογική της ρόδας λέει λοιπόν ότι δεν υπάρχει εξωτερικό αίτιο για να πιάσεις ένα θέμα, παρά μόνο ένα το ότι είσαι άνθρωπος-Ζωντανός. Αλλά κάθε θέμα θα γίνει το αίτιο να σε προσδιορίσει πάνω στην ρόδα (το πόσο ζωντανός είσαι). Επειδή όμως γυρνάει η ρόδα, το πόσο ζωντανός είσαι είναι μεταβλητό.
Οι επιστήμονες κοιτάνε τα θέματα της περιφέρειας. Οι πολιτικοί το θέμα της βάσης (στην περιφέρεια και κάτω). Οι φιλόσοφοι στο κέντρο (μεγάλη πίεση, γι' αυτό κουράζουν πολύ το μυαλό τους). Έτσι βάσει της στροφής της ρόδας, οι επιστήμονες έχουν μεγάλη ζωή, οι πολιτικοί μικρή ζωή και οι φιλόσοφοι αδιαφορούν εντελώς.
Ε! Ο Λιαντίνης έπιασε το κέντρο της ρόδας! Έπιασε τον άξονα που για όλους τους άλλους πάνω στην ρόδα δεν έχει προσδιοριστεί! Είναι έτσι σε απροσδιόριστη θέση!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[Στέφανος]

Λες:
"Στα καλά του, όταν ήταν, ο Λιαντίνης φιλοσοφούσε, έτσι ήταν γνωστός ως φιλόσοφος".
Μάλιστα. Δηλαδή όσο βρισκόταν ανάμεσα μας ο Λιαντίνης ήταν στα καλά του. Για να δούμε τη συνέχεια:
"Αφού έπαψε να φιλοσοφεί, έχασε τα καλά του. Για να φιλοσοφείς πρέπει να έχεις κοινό. Όταν χαθείς από το κοινό σου, δεν φιλοσοφείς".
Τώρα δηλαδή που δεν βρίσκεται ανάμεσα μας έχασε τα καλά του.Σωστά;
Αρα αν έκανες σκόπιμα ή όχι την αποστροφή από το κοινό δεν είσαι καλά, είσαι εκτός ιδιότητας!"
Τα ακούτε μάγκες; μην χάσετε το κοινό σας γιατί θα τρελαθείτε. Επίλογος:
"Αν έλεγα οτι ο Λιαντίνης δεν είναι (και όχι ήταν) καλά τότε θα σήμαινε ότι ξέρω ότι ζει πράγμα που δεν το γνωρίζω."
Δεν παίζεσαι με τίποτα μεγάλε. Ενώ είσαι παντελώς άσχετος γύρω από την ιστορία αυτή, θες να έχεις και άποψη που την εκφράζεις με στόμφο και λογικές αντιφάσεις.
Απομακρύνσου όσο είναι καιρός από τον Λιαντίνη γιατί είναι περισότερο τρελός από όσο νομίζεις...

@@@@

[maya]

Εγώ δεν τον ήξερα τον Λιαντίνη. Από σας τον έμαθα. Δεν μπορώ να έχω άποψη για το έργο του γιατί δεν έχω τις γνώσεις να το κάνω.
Αλλά μου δημιουργήθηκε μια απορία... Έχει δικαίωμα (το "δικαίωμα" όχι με τη νομική του σημασία) ένας άνθρωπος να εξαφανιστεί με τη θέλησή του, όταν έχει οικογένεια (απ' ό,τι είδα είχε), φίλους, και αρκετούς εως πολλούς ανθρώπους που τον ήθελαν μαζί τους;;; Και ο λόγος να είναι ότι φοβάται τη φθορά του χρόνου...; Ξέρετε πολλούς που να μην την φοβούνται; Έχει κάποιος το δικαίωμα να δημιουργήσει (με τη θέλησή του, το επαναλαμβάνω) τόση θλίψη σε τόσους ανθρώπους;;
Εγώ νομίζω ότι δεν το έχει...

[maya]

Και κάτι άλλο: αν είναι να ειρωνευόμαστε ο ένας τις απόψεις του άλλου δεν έχει πολύ νόημα να συζητάμε.

[Στέφανος]

Σε αυτές τις περιπτώσεις τον πιο αβάστάχτο πόνο τον περνά η μάνα σου. Σε κείνη λείπεις πιο πολύ.
Ο Λιαντίνης γνωρίζουμε ότι όχι μόνο ενημέρωσε τη μάνα του (λίγες μέρες πριν) αλλά και εκείνη αποδέχθηκε την απόφασή του με πρωτόγνωρη ωριμότητα και σεβασμό στην επιλογή του γιού της. "Σέβομαι την απόφασή του" έλεγε τότε στους δημοσιογράφους.
Για τη σύζυγό του φαίνεται ότι ο χρόνος παραήταν γιατρός. Συνεχίζει τη ζωή της χωρίς κανένα πρόβλημα, άσε που πιστεύει ότι είναι ζωντανός και κάποια στιγμή θα επιστρέψει.
Την ζωή της συνεχίζει και η κόρη της που και εκείνη πιστευεί ότι ο μπαμπάς της ζει. Και για να καταλάβεις πόσο... πόνο έχουν αυτές οι δύο γυναίκες, όλα αυτά τα πέντε χρόνια της εξαφάνισης του Λιαντίνη είχαν το κουράγιο να κτίσουν μια έπαυλη εκατοντάδων εκ. στη Κηφισιά (έχει γραφτεί στον τύπο και έχουν δημοσιευτεί και φωτό της βίλας).
Σου ανέφερα την αντίδραση των κοντινών του ανθρώπων. Φυσικά υπάρχουν και τα αδέλφια του που ποτέ δεν αποδοκίμασαν την επιλογή του Λιαντίνη. Μέχρι τώρα έχουν μιλήσει μόνο με σεβασμό για τον αδελφό τους και την απόφασή του.
Ο προβληματισμός σου μπορεί να ειναι δικαιολογημένος αλλά εξετάζει το θέμα σε ένα μόνο επίπεδο. Και τέλος πάντων την απάντηση στο ερώτημά σου τη έδωσε η μάνα που τον γένησε. Σου αρκεί;
_________________________

[Bugman]

Στέφανε,
Δηλαδή εξ ορισιμού ο μέγας κριτής είναι η μάνα που σε γέννησε; Δηλαδή η μάνα του Πάσσαρη θα δικαιώση ή όχι τις επιλογές αυτού;
Μη τρελαθούμε τελείως.
Τέλος πάντων, δεν μου έδειξες που αντιφάσκω! Εδώ χάνεις την κοπελιά σου και πας να τρελαθείς, δεν θα τρελαθείς που χάνεις το κοινό σου. Εκτός και αν ο Λιαντίνης είχε δυο προσωπικότητες.
Δεν έχω δει το έργο του Λιαντίνη παρά ελάχιστα μικρά αποσπάσματα. Αυτό που δεν μου αρέσει είναι ο τρόπος που αρθρώνει τον λόγο. Υποκειμενικό αλλά ειλικρινέστατο, αυτό που γράφω.Να και μια άποψη: Αν την φιλοσοφία σου την προωθείς με ειδικό λεξιλόγιο και υπονοούμενα τότε είσαι σοβαροφανής και όχι σοβαρός! Ο σοβαρός δίνει βάρος στον λόγο του όταν μπορεί να γίνει απ' όλους αντιληπτός (ή στους περισσότερους). Ο σοβαροφανής προϊδεάζει κάποιον για μια μεγάλη ιδέα χωρίς να την ορίζει-φλού. Βεβαίως εσύ μπορείς να πεις Μα κατάλαβα όλα όσα είπε. Μακάρι είναι η απάντησή μου.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[Θεαίτητος]

Διάβασα με προσοχή τα σχόλιά σας, τα οποία σέβομαι. Επιτρέψτε μου όμως να προσθέσω το εξής: Πόσοι από εμάς είχαν ασχοληθεί με τον συγκεκριμένο διανοητή προτού συμβεί το "περίεργο" γεγονός της εξαφάνισής του (εγώ πάντως τον είχα ακούσει όταν δίδασκε στο Παν/μιο); Αυτό που πέτυχε ο Λιαντίνης με την "ηρωϊκή" του έξοδο ήταν ακριβώς αυτό που δημιούργησε το μύθο γύρω από το όνομά του, καθώς και φόρτισε συναισθηματικά ένα κοινό που ίσως δεν τον γνώριζε από πρίν αλλά ενδιαφέρθηκε μετά να μάθει γι'αυτόν. Γιατί -πέρα από την αναμφισβήτητη αξία του έργου του- αγαπητοί συνομιλητές, δεν υπήρξε ο ΜΟΝΟΣ σύγχρονος Έλληνας φιλόσοφος. Δεν είδα κανέναν π.χ να αναφέρεται στον Κορνήλιο Καστοριάδη!! Γιατί όμως; Μήπως γιατί ο Καστοριάδης (η επίδραση του οποίου υπήρξε απείρως σημαντικότερη του Λιαντίνη σε Ευρωπαϊκό επίπεδο) πέθανε από φυσικά γηρατειά ενώ ο Λιαντίνης με έναν τρόπο που θυμίζει στην ουσία του το Σωκράτη; Τελικά το συναίσθημα έδρασε και σ'αυτή την περίπτωση ή μήπως όχι;

[Bugman]

Έχεις απόλυτο δίκιο. Δώσε ένα θόρυβο και φτιάξε γεγονός από την προσοχή σ' αυτόν. Υπάρχει όμως και η αστυνομική πλευρά. Αν έλεγε παντού ο Λιαντίνης ότι ήθελε να πεθάνει, γιατί δεν το έκανε παρουσία κοινού, για να μην αφήσει σκοτεινή την πράξη του; Εκτός και αν κάποιοι πιάστηκαν από τα δικά του λόγια και τον εκτέλεσαν-και εξαφάνισαν το πτώμα του. Δεν λέω πως έγινε έτσι αλλά θα μπορούσε να έχει γίνει και έτσι. Όσο προβάλουμε την ιδιότητα και τα "μνημεία του" ξεφεύγουμε από το πρακτικό μέρος της υπόθεσης, το ποιος ωφελείτε;
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[Θεαίτητος]

Η επισήμανσή σου μου άρεσε. Η αστυνομική πλευρά της ιστορίας είναι πράγματι σκοτεινή. Κάτι μου λέει ότι πολύ σύντομα -αν δεν έχει ήδη συμβεί- η όλη υπόθεση θα αποτελέσει πρόσφορο υλικό για τους συγγραφείς αστυνομικών υποθέσεων μυστηρίου! Το ερώτημα πάντως παραμένει και με τη σειρά του γεννά και άλλα ποικίλλα. Σκέπτομαι π.χ άν κάποιος άλλος επιθυμούσε να βλάψει τον καθηγητή, ποιος θα μπορούσε να είναι και ποια τα κίνητρά του; Οι παράμετροι εδώ είναι πολλές, τέτοιες που μας οδηγούν σε σενάρια που φαντάζουν αρκετά "λογοτεχνικά". Η λύση της αυτοκτονίας τελικά είναι πιο βολική, αν συνδεθεί με τη γενικότερη κοσμοαντίληψη του Λιαντίνη. Ένας "ιδανικός αυτόχειρας" λιοπόν; Ίσως, τουλάχιστον πορς το παρόν. Το σχόλιό σου με έβαλε σε σκέψεις...