Περί ελευθερίας . . .

[iason]

Το κείμενο αυτό γράφτηκε το 2002, αλλά φαίνεται ότι παραμένει επίκαιρο. . . Θα ήθελα να ακούσω αν το θέμα αυτό σάς απασχολεί, έχω την εντύπωση ότι πρόκειται για ένα από εκείνα τα σημεία των καιρών που θα άξιζε ίσως να συζητιούνται.

-----

Η γλώσσα του μπιγκμπραδερισμού

Από το Θέμα στο Θέαμα

Πριν από πέντε δεκαετίες, ο Τζωρτζ Όργουελ έγραφε το συγκλονιστικότερο μυθιστόρημα του 20ου αιώνα. Στο περιβόητο «1984», ο συγγραφέας διείδε τον αυταρχισμό της νέας εποχής και -χωρίς να καταφύγει στην «προφητική μέθοδο»- τόλμησε να εκφράσει την τρομερή απόπειρα σημειολογίας μιας «Νέας Γλώσσας» με όρους χρόνου. Έχοντας εργαστεί στα μαζικά μέσα ενημέρωσης την κρίσιμη εποχή της γένεσης της τηλεόρασης, αντιλήφθηκε τι θα μπορούσε να φέρει η διάδοση του νέου μέσου και αντιλήφθηκε το ρόλο του στην εποχή ενός φανταστικού «Μεγάλου Αδερφού» (Big Brother, Μπιγκ Μπράδερ). Υπαινίσσεται ανάμεσα στα άλλα στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, ως «τρίτο πρόσωπο»: «σε σύγκριση με τη σημερινή, οι τυραννίες του παρελθόντος ήταν ανεπαρκείς. Οι κυρίαρχες ομάδες δεν ενδιαφέρονταν για το τι σκέφτονταν οι υποτελείς. Η ανακάλυψη της τυπογραφίας επέτρεψε να κατευθύνεται ευκολότερα η κοινή γνώμη, το φιλμ και το ραδιόφωνο βοήθησαν περισσότερο. Η εξέλιξη της τηλεόρασης και η τεχνική τελειοποίηση που έδωσε τη δυνατότητα ταυτόχρονης μετάδοσης και λήψης στην ίδια συσκευή, υπήρξε το τέλος της ιδιωτικής ζωής. Η δυνατότητα να επιβάλλεται όχι μόνο υποταγή αλλά και ομοιομορφία γνώμης υπήρχε τώρα για πρώτη φορά».

Ο υποψιασμένος τηλεθεατής δεν θα ρωτήσει πώς φτάσαμε στο σύγχρονο τηλεσκουπιδαριό, απλούστατα γιατί εάν είναι πραγματικά υποψιασμένος. . . δεν είναι πραγματικός τηλεθεατής. Μια εξέλιξη στο ασφυκτικό πλαίσιο της κυρίαρχης σημειολογίας των «μουμουέ» με τους δικούς της κώδικες, στο ασφυκτικό πλαίσιο μιας εποχής που δεν δείχνει τον παραμικρό δισταγμό να ξεπουλήσει όχι τις ανθρώπινες αξίες -αυτές έχουν πάει προ πολλού… περίπατο- αλλά και τον ίδιο τον άνθρωπο ως εμπορικό προϊόν. Με το πρόσχημα μιας «ελευθερίας» της οικονομίας και της αγοράς, η αβάσταχτη ελαφρότητα του γυαλιού θέλει νέες στρατιές από οικονομούντα παράσιτα. Ειδικούς διαφημιστές, να λανσάρουν νέες φαντασιώσεις. Ειδικούς μακιγιέρ, να κάνουν τα «παιδιά» να μη φαίνονται «στημένα». Ειδικούς μάνατζερ, που θα πουλήσουν προσωπικές στιγμές σε συμφέρουσα τιμή ευκαιρίας. Ειδικούς ψυχολόγους, που θα «στηρίξουν» τα παιδιά στις ίντριγκες μεταξύ τους. Να τους δείξουν πώς θα «πουληθούν» καλύτερα, πως θα εξαργυρώσουν τον εαυτό τους κάτω από τις κάμερες προσποιούμενοι ότι τάχα δεν ξέρουν πως κάποιοι τους παρακολουθούν. Ειδικούς «επικοινωνιολόγους» να λανσάρουν τα νέα σκουπίδια με τις λιγότερες αντιδράσεις.

Αλήθεια, πόσοι χρήστες κινητού τηλεφώνου έχουν σκεφτεί, ότι από το σήμα της συσκευής κάποιοι μπορούν να γνωρίζουν πού βρίσκονται; Κάποιοι θα μπορούν να γνωρίζουν που βρίσκεστε στη διάρκεια του 24ώρου και η πληροφορία ίσως καταλήξει στα χέρια κάποιων που θα είχαν τους λόγους τους να τη γνωρίζουν, χωρίς να το γνωρίζετε εσείς. Αλυσιδωτές συνέπειες θα μπορούσαν να αφορούν εσάς ή άλλους, χωρίς εσείς να τις υποψιάζεστε. Κάποιοι π.χ. θα μπορούσαν να βγάλουν συμπεράσματα για τις μετακινήσεις, τις καταναλωτικές ή άλλες συνήθειές σας, πάντα χωρίς εσείς να γνωρίζετε τίποτα. Εταιρείες στο Ίντερνετ συλλέγουν πληροφορίες για τη διακίνηση της πληροφορίας, χωρίς οι χρήστες να αποτρέπουν τη συλλογή τους. Σε ένα άλλο παράδειγμα από την αυτοκινητοβιομηχανία, έχει προταθεί η τοποθέτηση συσκευής σε κάθε όχημα, που θα επιτρέπει τον εντοπισμό του ανά πάσα στιγμή. Αν αυτό γίνει, η αυτοκινητοβιομηχανία θα έχει πληροφορίες για τη χρήση του οχήματος, τις μετακινήσεις κλπ. -χωρίς ο χρήστης να συμμετέχει στην πληροφορία, στην επεξεργασία και στην εφαρμογή της.

Αμέτρητες εφαρμογές και σε αμέτρητους τομείς μπορούν να προκύψουν από τη σφαίρα της φαντασίας. Στις δυτικές χώρες κρυφές κάμερες παρακολουθούν τους πολίτες σε καταστήματα, τράπεζες, δημόσιους χώρους, υπηρεσίες, χώρους εργασίας, αυτοκινητόδρομους, όταν περπατούν στο δρόμο. Και πάντα το πρόσχημα για όλα αυτά είναι η «ασφάλεια» ή η ελευθερία (διάβαζε ελευθεριότητα) της αγοράς. Μήπως οι εκπομπές του τύπου μπιγκ-μπράδερ αποτελούν στοχευμένο βήμα, ώστε η κάμερα να εισβάλλει ακόμα και μέσα στο σπίτι μας; Η τάση αυτή ήδη έχει εκφραστεί στην αγορά. Μια «λογική κλειδαρότρυπας» εισβάλλει επικίνδυνα στην κοινωνία. Κάποιοι θέλουν να μαθαίνουν για μάς αυτά που δεν ξέρουμε καλά-καλά… ούτε εμείς. Εταιρείες ειδικεύονται στη συλλογή πληροφορίας από το κοινό (καταναλωτές, κοινωνικές ομάδες, ψηφοφόρους, επαγγελματίες, νοικοκυρές, άντρες, γυναίκες, μικρούς, μεγάλους,…), την επεξεργασία της πληροφορίας και την πώληση ή τη διάθεσή της σ΄ αυτούς που θα είχαν το συμφέρον ή τη βούληση να την αποκτήσουν. Οι συζητήσεις και οι σποραδικές σπασμωδικές πρωτοβουλίες για την «προστασία των προσωπικών δεδομένων» δεν κάνουν άλλο από το να υπογραμμίζουν την σκληρή πραγματικότητα μιας ανεξέλεγκτης αγοράς.

Στην «εποχή της πληροφορίας», όπου «η πληροφορία είναι δύναμη», ελεγχόμενη ενημέρωση σημαίνει μονομερής ενημέρωση. Σ΄ όλον τον κόσμο γίνεται αντιληπτό ως μείζον πρόβλημα η συρρίκνωση των ατομικών ελευθεριών και η προσβολή των βασικών αξιών της ατομικότητας. Η υπαρκτή τρομοκρατία (βλ. το γεγονός της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, το οποίο συνέβη σε μια κρίσιμη στιγμή και του οποίου τα κίνητρα ας μην ξεχνάμε ότι δεν έχουν διαλευκανθεί και φυσικά ποτέ δεν θα διαλευκανθούν) παρέχει ένα εξαίσιο τυπικό πρόσχημα για τις απόπειρες μιας εξελιγμένης αστυνόμευσης. Η αριθμητική προελαύνει αδυσώπητη. Το πρόσωπο υποβιβάζεται σε άτομο, το κοινωνικό σύνολο σε στατιστική, το ανθρώπινο πλήθος σε διαχειρίσιμη μάζα. Μήπως είχε άραγε δίκιο ο Όργουελ, όταν έκανε λόγο για το τέλος της ιδιωτικής ζωής;

Το κράτος, θέλοντας να γνωρίζει όλο και περισσότερα για την ιδιοκτησία, την εργασία, τη δράση του πολίτη κλπ. μπιγκμπραδερίζει. Φυσικά στο πλαίσιο μιας ευνομούμενης δημοκρατίας το αποδεχόμαστε, αλλά τι μπορεί να μας εγγυηθεί ότι η πληροφορία δεν καταλήγει σε «μη-δημόσια» χέρια -και με ποιες συνθήκες;- κάτω από την ασφυκτική πίεση της αγοράς της πληροφορίας; Η αγορά μπιγκμπραδερίζει, καθώς θέλει να γνωρίζει την αγοραστική δύναμη του καταναλωτή, καταναλωτικές συνήθειες κλπ. Τα κόμματα μπιγκμπραδερίζουν, θέλουν να γνωρίζουν τι ψηφίζουμε κλπ. Οι πολιτικοί μπιγκμπραδερίζουν, θέλοντας να ελέγχουν τα πολιτικά πιστεύω μας. Η εκκλησία θέλει να ελέγχει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. . . Όλοι θέλουν να ξέρουν για τους άλλους τα πάντα, αλλά οι άλλοι να μην ξέρουν γι΄ αυτούς παρά μόνο αυτά που αυτοί θέλουν να ξέρουν! Ο μπιγκμπραδερισμός πολιορκεί τα πάντα, με αιχμή του δόρατος τα μαζικά μέσα. Και για να πουλάνε κάποιοι, βεβαίως κάποιοι άλλοι θα πρέπει να πουληθούν. Τα πάντα καταντούν θέμα λεξιλογίου: κάθε δεοντολογία μπορεί να παρακάμπτεται, κάθε ανηθικότητα να ηθικοποιείται, όλα είναι θέμα εννοιολογικής ευκαμψίας, εύρεσης των κατάλληλων λέξεων. Η ισχύς της ανθρώπινης γλώσσας σε όλο της το μεγαλείο. . .

Τα εν δήμω μη εν οίκω, για να παραφράσουμε τη γνωστή ρήση, και τελικά το πιο χρήσιμο κουμπάκι στο τηλεχειριστήριο της τηλεόρασης είναι το κόκκινο δηλ. εκείνο που κλείνει η συσκευή. Αλλά αυτή η παθητική αντίδραση –δηλ. η άρνηση- δεν αρκεί. Η λογική του «αν δε σού αρέσει μην το βλέπεις» λανσάρεται από αυτούς τους ίδιους που παράγουν τα σκουπίδια. Ο νόμος της υποκρισίας επιβάλλει, αυτοί πού συμφωνούν ότι πρόκειται περί σκουπιδιών να είναι οι ίδιοι που τα παράγουν. Γιατί η ελευθερία να ταυτίζεται με την ασυδοσία; Δεν πρέπει να εκχωρήσουμε σε κανέναν το δικαίωμά μας να κρίνουμε την πληροφορία, αλλά πού είναι οι συλλογικοί μηχανισμοί που θα εποπτεύουν τα μέσα και θα έχουν την ισχύ να απαγορεύουν; Αποδείχτηκε ήδη η τραγική αδυναμία του επίσημου φορέα με αυτόν τον ρόλο (Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο) κι αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό σημάδι. Προς δόξαν της «δημοκρατίας» τους, τα «κανάλια» πέρασαν αυτό που ήθελαν - και κάποιος «αναλώσιμος» πρόεδρος ενός τυπικού οργάνου δημοσιοποίησε την παραίτησή του. Η τηλεόραση εκ των πραγμάτων αλλοίωσε ακόμα και αυτή την «έννοια ασφαλείας» του δημοκρατικού ή δημόσιου διαλόγου, καθώς η δημοκρατία της έτυχε μιας συγκεκριμένης ερμηνείας, που μετατόπισε τον ορθό λόγο από το θέμα στο θέαμα, σε μια βιαστική «τυραννία των πολλών» μάλλον παρά σε ισομερείς ευκαιρίες συμμετοχής και δυναμικής έκφρασης των απόψεων μέσα από την κοινωνική βάση.

Τα έντυπα μέσα ενημέρωσης θα κρατήσουν τη δική τους γραμμή άμυνας; Η τηλεόραση δεν συμβάλλει στην όξυνση της κρίσης του αποδέκτη της πληροφορίας. Ο τηλεοπτικός χρόνος είναι ακαριαίος, αλλά στο έντυπο υπάρχει χρόνος τόσο στο συντάκτη να διαμορφώσει λόγο και άποψη, όσο και στον αναγνώστη να κρίνει το περιεχόμενο, να το επεξεργαστεί. Μ΄ άλλα λόγια, υπάρχει χρόνος να σκεφτεί.

Όταν υπάρχει χρόνος, υπάρχει και σκέψη. Αν αληθεύει ότι ο ανθρώπινος λόγος παρέχει το υπόβαθρο του πολιτισμού και της κοινωνικής συνοχής, τότε θα πρέπει να αναρωτηθούμε μήπως τα όρια μεταξύ μύθου και πραγματικότητας συμπίπτουν με τα όρια του ανθρώπου. «Πήρε το βιβλίο της ιστορίας του Δημοτικού και κοίταξε το πορτραίτο του Μεγάλου Αδερφού που φιγουράριζε στην επιγραφή. Τα μάτια που υπνώτιζαν κοίταζαν βαθιά μες στα δικά του. Ήταν σα να σε πίεζε μια τεράστια δύναμη, σα να διαπερνούσε κάτι το κρανίο, σού τρυπούσε το μυαλό, σε τρομοκρατούσε ως το σημείο να απαρνιέσαι τις πεποιθήσεις σου, κάνοντάς σε σχεδόν να αρνιέσαι τη μαρτυρία των ίδιων σου των αισθήσεων. Στο τέλος θα καταντούσε το κόμμα να ανακοινώνει ότι δύο και δύο κάνουν πέντε και θα έπρεπε να το πιστέψεις. Ήταν αναπόφευκτο ότι θα το ισχυρίζονταν κι αυτό αργά ή γρήγορα: το απαιτούσε η λογική της θέσης του κόμματος. Η φιλοσοφία του κόμματος αρνιόταν σιωπηρά όχι μόνο την εγκυρότητα της εμπειρίας, αλλά και την ύπαρξη της εξωτερικής πραγματικότητας. Η μεγαλύτερη αίρεση ήταν ο κοινός νους. Και το φοβερό δεν ήταν ότι θα σε σκότωναν αν σκεπτόσουν διαφορετικά, αλλά το ότι θα μπορούσαν να έχουν δίκιο… Το κόμμα σού έλεγε να αρνιέσαι τη μαρτυρία των ματιών και των αυτιών σου. Ήταν η τελική πιο ουσιαστική του διαταγή. Η καρδιά του σφίχτηκε στη σκέψη της τεράστιας δύναμης που ορθωνόταν εναντίον του. Σκεφτόταν πόσο εύκολα θα μπορούσε οποιοδήποτε έξυπνο μέλος του κόμματος να τον νικήσει σε μια συζήτηση με τα λεπτά επιχειρήματα που δεν θα ήταν σε θέση να καταλάβει και πολύ περισσότερο να αντικρούσει». Ο σφετερισμός του προσωπικού μας χρόνου θα ισοδυναμούσε με την πανωλεθρία της πραγματικότητάς μας. Ακόμα κι όταν κατορθώνουν οι άνθρωποι να χρησιμοποιήσουν το ίδιο λεξιλόγιο, χρησιμοποιούν οπωσδήποτε και την ίδια γλώσσα; «Ελευθερία είναι να γνωρίζεις ότι δύο και δύο κάνουν τέσσερα. Στη συνέχεια, όλα θα ακολουθήσουν.»

Κανείς δεν σκέφτεται μόνος. Και γι΄ αυτό κανείς δεν είναι αμέτοχος. Αν δεν μπορούσε ο οργουελικός μύθος να απειλήσει τη σύγχρονη πραγματικότητα, θα γράφονταν διαφορετικά; «Η άγνοια είναι δύναμη». . . αλλά για ποιους; Δύναμη είναι η γνώση, αλλά γι΄ αυτούς που την έχουν. Αλλά διπλή γλώσσα σημαίνει και διπλή σκέψη. Γιατί ο τηλεοπτικός χρόνος είναι τόσο ασφυκτικός; Μήπως κάποιοι επιτίθενται στη σκέψη μας; Γιατί ο πολύτιμος προσωπικός μας χρόνος αναζητά τόσο απεγνωσμένα τις άμυνές του; Για κάποιες εκδοχές, μια αναδρομή στις «αρχές της Νέας Γλώσσας» στο παράρτημα του «1984» ίσως υποψιάσει τους ανυποψίαστους. «Σκοπός της Νέας Γλώσσας. . . ήταν να καταργήσει κάθε άλλο τρόπο σκέψης. . . Θα ήταν εντελώς αδύνατο να μεταφερθεί αυτό το κείμενο στη Νέα Ομιλία διατηρώντας το αρχικό του νόημα». Η υπονόμευση του προσωπικού Λόγου συνιστά υπονόμευση του συλλογικού (συν-λόγος). Η υπονόμευση του Λόγου (επι-κοινωνίας) συνιστά υπονόμευση της Κοινωνίας. Είναι ώρα ευθύνης για όλους στην «κοινωνία της πληροφορίας». Όχι, κανείς δεν σκέφτεται μόνος.

Για να μετατρέψεις μια κοινωνία σε αγορά, αρκεί να την υπονομεύσεις. Για να την υπονομεύσεις, αρκεί να υπονομεύσεις την συνοχή της. Για να υπονομεύσεις την συνοχή της, αρκεί να υπονομεύσεις την επικοινωνία. Για να γίνει αυτό, αρκεί να υπονομεύσεις τον λόγο. Για να γίνει αυτό, αρκεί να υπονομεύσεις τη γλώσσα. Απλά πράγματα. Νέα εποχή και νέα γλώσσα, νέες πραγματικότητες και νέοι μύθοι. Κάποτε η εξουσία εκπορεύονταν φανερά από τα κεφάλια των ισχυρών, σήμερα προσποιείται ότι εκπορεύεται από το κεφάλι του μέσου τηλεθεατή. Όσο η ιδιωτική μας ζωή μετατρέπεται σε εκμεταλλεύσιμη πληροφορία τόσο πιο ύπουλα γίνονται τα προσχήματα, όσο η τηλεόραση αποκτά εξουσία τόσο η εξουσία τηλεορασοποιείται. Η τεχνολογία των μαζικών μέσων διαψεύδει τον ανθρώπινο χρόνο, ο οποίος προσπαθώντας να αποφύγει την τρομερή σύγκρουση μεταξύ ατομικής και συλλογικής αλήθειας, τη σύρει προς το μέρος του και κρύβεται πίσω της για να προστατευτεί απ΄ αυτήν. Κι εμείς, τα τέκνα του Χρόνου, πού θα προσφύγουμε για προστασία από τον γεννήτορά μας; Στην «κοινωνία της πληροφορίας», η διαφορά μεταξύ αλήθειας και πληροφορίας ισούται με την διαφορά μεταξύ κοινωνίας και εξουσίας. Η κοινωνία της αλήθειας παραμένει το μεγάλο ζητούμενο. Στην «κοινωνία της πληροφορίας», τίποτα πιο ευάλωτο από το αυτονόητο.

Η έννοια της ελευθερίας αποκτά το πλήρες νόημά της στο λεξιλόγιο της ανθρώπινης ψυχής. Ελευθερία δεν είναι να λες (ή και να κάνεις) ό,τι θέλεις - είναι κάτι πιο περίπλοκο, πιο πλατύ, πιο βαθύ κι αυτό το ξέρουν καλά οι πονηροί που ετοιμάζουν την επόμενη και ακόμα πιο ύπουλη επανάσταση της εξουσίας τους. Όσο για τα προσχήματα, φροντίζουν και γι΄ αυτά. Σκέψη, γλώσσα, λόγος, πολιτισμός, κοινωνία, έννοιες διπλά τρομερές, καθώς αναδύονται μέσα από το βάθος του χρόνου του Όργουελ. Έπειτα από τον βαρύ τραυματισμό της συλλογικότητας από τον συγκαλυμμένο φασισμό των μέσων, φαίνεται ότι έρχεται η σειρά του τελευταίου οχυρού: της ανθρώπινης προσωπικότητας. Το θανάσιμο παιχνίδι του σφετερισμού της ζωής μας συνεχίζεται ανήλεο. Κάποιοι θέλουν να ζούμε στον χρόνο, αλλά όχι να ζούμε τον χρόνο. Θέλουν να ζούμε στον δικό τους χρόνο. Θέλουν να ζούνε αυτοί τον δικό μας χρόνο. Αν το επιτρέψουμε αυτό, θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

[maya]

mia parathrhsh mono:
Epese xthes sta xeria mou ena periodiko pou se mia selida tou eixe ws titlo "Get a life" kai sth sunexeia anelue dieksodika ena apo ta reality pou paizontai authn thn periodo (de thumamai pio). Mou fanhke eirwniko to gegonos o titlos anaferotan stous "paiktes" kai oxi ston suggrafea pou eixe parakolouthhsei mexri teleutaias leptomereias to reality. . .

[afham]

Αυτός maya ήταν της λογικής: "Για να εκφράσω τη γνώμη μου πρέπει πρώτα να το ξέρω το reality"

Με το ίδιο σκεπτικό την επόμενη φορά που θα πας στο supermarket να πάρεις ένα γιαύρτι πρέπει πρώτα να τα ανοίξεις όλα για να διαπιστώσεις ότι τελικά πρόκειται για γιαούρτια.

[maya]

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!

[iason]

Και καλά να σου αρέσει το γιαούρτι. . . Και καλά να ήταν και της προκοπής. . . Μου θύμισες, Afham, μια φράση: «δε χρειάζεται να πέσεις στο ποτάμι για να ξεδιψάσεις». Σε πρώτη φάση μπορείς να πεις «εγώ δεν τα βλέπω και δε με νοιάζει». Όμως το πράγμα μάλλον έχει βάθος, οι τύποι που τα φτιάχνουν σκέφτονται στατιστικά, τη ζημιά την κάνουν ξέροντας ότι δεν θα έχουν όλοι την ωριμότητα να αδιαφορήσουν. Και σκέφτονται και για αύριο, σιγά σιγά τρώνε το σαλάμι. Νομίζω ότι σαν άτομα μπορούμε να φυλαχτούμε, σαν κοινωνία όχι (τουλάχιστον «ακόμα»). Εγώ πάντως το γιαούρτι το φτιάχνω μόνος μου, εσείς;

[Phoenix]

[afham]

είχα και γω κεφίρ αλλά δεν άντεχα το ξυνό στη γεύση του. Έπρεπε λέει να πίνω κάθε πρωί και έκανε καλό.

Εκτός του ότι οι μπικμπραδερικές εκπομπές ικανοποιούν την περιέργεια κάποιων (που καλύτερα να την έβγαζαν σε άλλους τομείς) είναι ακατάσχετα προκλητικές.

Φαντάσου μια γκόμενα να στα πέταγε όλα έξω στη μέση του δρόμου. Μετά θα σου ζήταγε και τα ρέστα γιατί την κοιτάς; Δεν είσαι ανώμαλος ούτε κουτσομπόλης. Είναι μια έμφυτη αντίδραση σε κάθετι προκλητικό: να ασχολείσαι είτε λίγο είτε πολύ μαζί του.

[iason]

Phoenix, πως ξέρεις ότι δεν βάζω πρόβειο; Αν δεν ξέρεις ποιος είμαι, τότε μας χρωστάς λίγα λόγια για το «πρόβειο».
Afham, σωστή η παρατήρηση. Απλώς, αυτοί που τα φτιάχνουν θέλουν και οι άλλοι να ασχοληθούν τουλάχιστον όσο ασχολήθηκαν αυτοί.
Γενική παρατήρηση: επαναφέρω το θέμα της ελευθερίας.
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[Phoenix]

Εξήγηση για το πρόβειο.


Αυτά.
==@
Οσο για το θέμα της ελευθερίας,μια φορά κάποιος φίλος μας χάρισε κάποια περιστέρια,και επειδή αυτός έμεινε μακριά από κει που τα είχε,τα χε κλεισμένα μέσα σε ένα κλειστό χώρο.Οταν τα πήραμε μετά από κάποιες μέρες αρχίσαμε να τα ελευθερώναμε ένα ένα.Ηταν φανταστικα!!!Τα περιστέρια εννοώ.
Φαντάζομαι ότι κείνη την στιγμή νιώθανε την χαρά της ελευθερίας.
Ποτέ δεν ξαναπετάξανε με τόση δύναμη ξανά.
Εμπόδια,επίπεδα,σύνορα...Ελευθερία.
Οταν εκλείψουν τα όρια δεν θα πληκτρολογείτε,και δεν θα σας διαβάζω...
Οταν εκλείψουν τα όρια και θα πληκτρολογείτε και θα σας διαβάζω.
_________________

There are No Masters,There are No Teachers.

[iason]

Ευχαριστώ για το πρόβειο. Σε διάβασα. Κι ας μην πληκτρολόγησες.
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[tai]

Σας παρακαλώ δώστε μου να καταλάβω, πως το γιαούρτι, όταν έχει και πρόβιο μέσα, εξηγεί καλύτερα την έννοια της ελευθερίας, από την οπτική του μεγάλου αδελφού? Μήπως δεν κατάλαβα λόγω ελλείψεως κεφιρ?
_________________
ΓΙΑ Ν"ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΓΕΙΤΟΝΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ. ΓΙ ΑΥΤΟ ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ. ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

[tai]

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε πριν από 1-1.5 χρόνο. Έχριζε και χρίζει πολλών απαντήσεων. Έχω ενσωματώσει μια εκ των έσω ( του γιου μου) και την απάντηση.
Νομίζω ότι ταιριάζει εδώ.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Πρέπει να είμαι ελεύθερος .ελεύθερος από τι?. ελεύθερος από ανάγκες. Ανάγκες ? τι είναι η ανάγκη? Ανάγκη να τρώω να κάνω έρωτα να κοιμάμαι να ξυπνάω να έχω παρέα να βγαίνω έξω, να κάθομαι μέσα. Γιατί όταν έχω ανάγκη κάτι, τότε εξαρτάμε από αυτό, και κατ επεκταση είμαι σκλάβος του. τότε μπορεί ο κάθε ένας άνθρωπος η διάβολος να με κάνη να σέρνομαι πίσω του για να το έχω αλλά και για να το διατηρήσω. Το πιο εύκολο είναι το χρήμα. Εύκολο να σε εξαρτήσει. Το θέλεις για να κάνης όλα τα παραπάνω. Λάθος ! Νομίζεις ότι το θέλεις γι αυτά. Στην ουσία χρειάζεσαι πολύ λιγότερα για της ίδιες ανάγκες. Χρειάζεσαι όμως άλλα για να νιώσεις χορτάτος η γεμάτος καλλίτερα, Χρειάζεσαι να της νιώθεις όταν της γεύεσαι(της εμπειρίες-ανάγκες) και όχι να βιάζεσαι για την επόμενη προκειμένου να έχεις πολλές.
Ο Θεός με έφτιαξε με ελεύθερη βούληση αυτεξούσιο Αυτός που με έφτιαξε μου έδωσε το ελεύθερο η μάλλον την υποχρέωση να αποφασίζω για μένα και δεν επιτρέπεται να αφήσω άνθρωπο η διάβολο να με δυναστεύσει. Θα είναι εκτός από βλακεία και ύβρης . πόσο μάλλον να με δυναστεύει το σεξ, το χρήμα, το πάθος για εξουσία, η το φαΐ.
Ο Καζαντζάκης έγραψε στον τάφο του ότι δεν πιστεύω σε τίποτα δεν ελπίζω τίποτα δεν φοβάμαι τίποτα είμαι ελεύθερος (η κάπως έτσι) Εγώ όμως πιστεύω σε μένα γιατί σε μένα πίστεψε ακόμα και ο Θεός. Ελπίζω γιατί δεν είμαι πεσιμιστής και μηδενιστής και κατά το ρητό όσο ζω ελπίζω. Και εφόσον ισχύει ,άρα και όσο ελπίζω ζω.
Φοβάμαι δε πολύ, γιατί ο φόβος φιλά τα έρημα, γιατί ο φόβος είναι προειδοποιητικός άρα με προφυλάσσει και γιατί όποιος δεν φοβάται δεν είναι γενναίος είναι ηλίθιος. Αν δεν φοβόμουν δεν θα πρόσεχα. Άλλωστε θεωρώ τον εαυτό μου γενναίο γιατί νικώ τους φόβους μου
Παρ όλα αυτά είμαι και εγώ ελεύθερος. Γιατί ελεύθερη είναι μόνο η βούληση του ανθρώπου .τα συναισθήματα υπόκεινται στην βούληση. Η ελευθέρια δεν είναι μια κατάσταση, είναι αίσθηση. Δεν είμαι ελεύθερος. Αισθάνομαι ελεύθερος. Και εφ όσον αισθάνομαι ελεύθερος, σκέφτομαι ελευθέρα, πράττω ελεύθερα ενεργώ ελεύθερα. Το να μου πει κάποιος ότι είμαι ελεύθερος, δεν με κάνη αυτομάτως και ελεύθερο, πρέπει να το αισθάνομαι ο ίδιος. Είμαστε τελικά ελεύθεροι σήμερα;
Η μάλλον θέλουμε να είμαστε, ξέροντας τι θυσιάζουμε;
Άρα, θα πρέπει να μην καταδυναστεύομαι από όποιον δη ποτέ η από ότι δη ποτέ.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ <<ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ>>

Το να είσαι ελεύθερος όμως είναι και μια κατάσταση που δημιουργείτε από την αυτοδυναμία...καλή είναι η ελεύθερη βούληση αλλά όταν είσαι αδύναμος είναι δύσκολη. Τι είναι όμως η αυτοδυναμία σήμερα? Είναι η εξάρτηση από όλα αυτά που σου απαγορεύουν την ελευθέρια...γιατί στην τελική η αυτοδυναμία να σταθείς στα ποδιά σου και να εκφράσεις ελευθέρα την γνώμη σου απαιτεί την εξάρτηση από όλα αυτά που σε κάνουν ανελεύθερο. Έχουμε λοιπόν ένα κύκλο ο οποίος τελικά σήμερα σου απαγορεύει την ελευθέρια....καλή είναι στην θεωρία αλλά σήμερα ακόμα και για να σκεφτείς ελευθέρα θέλεις άδεια χρήσεις πνευματικών δικαιωμάτων...εξαρτημένος λοιπόν και ανελεύθερος για να είσαι ελεύθερος? χμμμ.. πακέτο ε? για δες το και έτσι...το να εφαρμόσεις την ελευθέρια σου απαιτεί δύναμη! Σήμερα έχει ο απλός άνθρωπος την δύναμη να σηκωθεί και να φωνάξει? Πιστεύω ότι είναι πολύ πιο δύσκολο από παλιά γιατί η δύναμη είναι συγκεντρωμένη, και ότι κεφάλι περισσεύει το κόβει.. οπότε τι? Ελευθέρια βούλησης, ελευθέρια λόγου, όλα ελέγχονται...πως σηκώνεσαι όμως? αυτά τα λίγα .




Απάντηση στην απάντηση

Ας ξεκινήσουμε από το τέλος. Πάντα οι εξουσιαστές προσπαθούσαν να ελέγξουν και κυρίως να σε πείσουν ότι ελέγχουν. Αν το είχε καταφέρει κάποιος μέσα στους αιώνες τώρα δεν θα κάναμε αυτόν το διάλογο.
Προχωράμε προς την αρχή. Τώρα έχουμε περισσότερη γνώση από παλιά, περισσότερα μέσα , και περισσότερο χρόνο να σκεφτούμε και να συζητήσουμε. Δεν καταναλώνουμε την μέρα μας για τον επιούσιο μόνο. Άρα είναι κατ αρχήν πιο εύκολο να σκεφτούμε.
Η δύναμη τώρα είναι πιο μοιρασμένη γιατί έγιναν περισσότερα τα αφεντικά. Κάποτε είχαμε ένα αυτοκράτορα, τώρα έχουμε 30 πολυεθνικές.
Τώρα ένα ξεκαθάρισμα της δύναμης. Δυνατός είναι αυτός που δεν έχει αδυναμίες., η τουλάχιστον δεν έχει πολλές, η ακόμα πιο συχνά αυτός που της ξέρει και της παλεύει. Αδύναμος όμως είναι αυτός που δεν έχει κουράγιο να αντισταθεί. Άρα η αδυναμία δεν είναι απαραίτητα το αρνητικό της δύναμης .
Λες ότι όταν σηκώνεις κεφαλή κόβεται. Δύναμη δεν θέλει να σήκωσης το κεφάλι.. Δύναμη θέλει να αποφασίσεις ότι δεν το χρειάζεσαι αν είναι να παραμείνει σκυφτό.
Αν θέλεις άδεια χρήσεις πνευματικών δικαιωμάτων, τότε είσαι ανασφαλής για το τι λες και σκέφτεσαι και θέλεις έγκριση. Αν δεν φοβάσαι, λες ότι θες και ας κοπεί το κεφάλι που περίσσεψε. Τουλάχιστον αυτό έζησε . δεν κορόιδεψε την ζωή σκύβοντας.
_________________
ΓΙΑ Ν"ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΓΕΙΤΟΝΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ. ΓΙ ΑΥΤΟ ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ. ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

[Bugman]

Ωραίο το θέμα της ελευθερίας!
Από λεξικό (Μείζον Ελληνικό Λεξικό)
κ. ελευθεριά (η) ουσ. ανεξαρτησία από κάθε βία ή επίδραση | (ειδ.) η εθνική ή πολιτική ανεξαρτησία, αυτοτέλεια: θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία (Α. Κάλβος) | το σύνολο των δικαιωμάτων του πολίτη σύμφωνα με τα συνταγματικά θέσμια | άνεση, ευκινησία | έλλειψη ηθικού περιορισμού

Τώρα πιάσε το Άσμα: Άσε με να κάνω λάθος...
Και αυτός ελεύθερος ήθελε να ήταν (αλλά δεν είναι γι' αυτό το τραγουδάει)!
Ελευθερίες είναι και τα χασίματα των κιλινδροκεφαλών (πιστόνια)

Λοιπόν ελευθερία είναι η βούληση της αυτοδιάθεσης όταν και όπως είναι δυνατό και νόμιμο να γίνει.
Εξήγηση:
Χωρίς την βούλησή σου σημαίνει με την βούληση του άλλου άρα ακολουθείς σαν σκλάβος. Ακόμα και η βούλησή σου σε θέματα που δεν σε ενδιαφέρουν αλλά λόγω απαίτησης τρίτου το κάνεις σημαίνει υποταγή λόγω ανωτέρας βίας. Τώρα άν εφαρμόζεις την βούλησή σου στην αυτοδιάθεση (αυτό που εσύ θέλεις όπως το θέλεις) σε αδύνατα θέματα (δεν μπορούν να γίνουν) σημαίνει ότι είσαι παλαβός, σε παράνομα σημαίνει ότι είσαι πονηρός.

Υπάρχει μόνιμη ελευθερία (όλες τις ώρες); Όχι υπάρχει όμως ελεύθερος χρόνος για να νιώσεις ελεύθερος!

Οι αγώνες για την ελευθερία ενός έθνους είναι πράγματι για να είναι οι πολίτες ελεύθεροι;
Όχι! Απλά η λέξη είναι για το ωραίο της υποθέσεως. Και ρεαλιστικά μιλάνε για ελευθερία του λόγου -να πεις όπου θες ότι θες. Μόνο μην βρίσεις Α.Ε. γιατί ο νόμος είναι αυστηρός!
Δίνοντας ελευθερία στην ουσία δεν χαλάς δραχμή! (ευρώ!)
Γιατί λοιπόν δεν έδιναν ελευθερία οι Τούρκοι στους Έλληνες τετρακόσια χρόνια τότε; Γιατί απλά δεν ζητούσαν ελεύθερο χρόνο ούτε ελευθερία λόγου, αλλά ελευθερία αυτοδιάθεσης λαού. Και αυτό έχει κόστος διότι αν σου φύγει ένας λαός δεν μπορείς να μαζέψεις φόρους!

Τελικά πως έγινε και οι ισχυροί μας αφήνουν ελέυθερους;
Απλά τώρα αλλάξανε την λέξη φόρος με την λέξη κέρδος. Τώρα σου πουλάνε ότι θέλουν και βγάζουν κέρδος.

Γιατί δεν ζητάμε ελευθερία αυτοδιάθεσης των δικών μας πόρων -π.χ. βωξίτη που πέρνουν οι γάλλοι κ.α.- Μα την άλλη μέρα θα γίνει πραξικόπημα! (θα χαθούν τα κέρδη τους)

(Στο ΙΡΑΚ έκανε ο Σαντάμ συμβόλαια για τα πετρέλαια με άλλους και όχι με τουςς Αμερικάνους, τώρα τρώει άμμο ο ΣΑΝΤΑΜ και τα συμβόλαια τα κλείνουν οι Αμερικάνοι με τους άλλους!)

Συμπέρασμα: Είμαστε ελεύθεροι; Ναι όπου φθάνει το χέρι μας με ασφάλεια. Για παρακάτω δεν το συζητάμε!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[iason]

Κατ΄ αρχάς, πολύ ωραίες οι σκέψεις σας! Θα μπορούσαμε να συζητάμε για πολύ, το καθένα ερώτημα ανοίγει άλλα ενδιαφέροντα. Φυσικό να σκεφτεί κανείς πρώτα πάνω στον ορισμό της ελευθερίας.
Πρέπει να πω, ότι έθεσα το θέμα αρχικά, ως εξής: «κατά πόσο υπάρχει σύγκρουση μεταξύ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ». Θέτω δηλαδή το ερώτημα, αν τελικά στη σημερινή «εποχή της πληροφορίας» (όπου αντικειμενικά υπάρχει ολοένα και μεγαλύτερη τεχνική δυνατότητα η πληροφορία να ρέει άφθονη) αν τελικά αυτό θα σημαίνει περισσότερη ελευθερία ή λιγότερη ελευθερία. Και δε μιλάμε μονάχα για την πληροφορία καθ΄ εαυτή, αλλά υπεισέρχεται ίσως και ένα άλλο ζήτημα: η φτήνια της πληροφορίας και η φτήνια της ελευθερίας. Έχετε ακούσει την εξής φράση: «Έμποροι: οι μεγάλοι απατεώνες των μικρών τιμών»; Η πρακτική δύναμη (εξουσία) και η φτήνια της πληροφορίας (τηλεόραση) είναι τα δυο κλωνάρια μιας μαφίας; Όσα περισσότερα ξέρουν για σένα, τόσο καλύτερα θα σε εξουσιάσουν; Έχουν νόημα αυτά τα ερωτήματα;

Μια από τις ιδιότητες ενός καλού γιαουρτιού θεωρείται το πόσο καλά έχει πήξει (η συνεκτικότητά του). Χάφτει ο παραδοσιακός και λέει «α, ωραίου γιαούρτ', είνι να του κόψεις μι του μαχαίρ'». Η αξία ενός τροφίμου έγκειται κυρίως στην πραγματική του θρεπτική αξία, λέω εγώ. Δε με νοιάζει το αν το γιαούρτι είναι σκληρό, αλλά το πόσο θα με ωφελήσει ως τρόφιμο. Το γιαούρτι μπορεί να γίνει από κάθε γάλα. Το πιο σκληρό γιαούρτι βγαίνει από το πρόβειο (λόγω λιπαρών). Εγώ κάνω από γίδινο, επειδή τα γίδινα γαλακτοκομικά είναι τα καλύτερα από διατροφική άποψη (το έχω ψάξει το θέμα). Το γίδινο όμως βγάζει το πιο μαλακό γιαούρτι. Για να το κάνουν λοιπόν πιο πηχτό, συνήθως αναμειγνύουν το γίδινο γάλα με πρόβειο. Εγώ δεν το κάνω, γιατί προτιμώ τη θρεπτικότητα. Αυτό θεωρώ ότι διασφαλίζει καλύτερα την ελευθερία μου.

Από όλα τα γαλακτοκομικά, το γιαούρτι είναι η πιο ασφαλής και θρεπτική τροφή. Αποτελεί μια καλλιέργεια μικροβίων, απόλυτα φιλικών προς το έντερό μας, τα οποία μέσα στον πεπτικό σωλήνα αναλαμβάνουν ένα σωρό ωφέλιμες δουλειές, για την αποικοδόμηση των τροφών και την μετατροπή τους σε δυναμικά δομικά και ενεργειακά στοιχεία. Αυτό όμως ισχύει για το φυσιολογικό γιαούρτι, το γιαούρτι που κυκλοφορεί στο εμπόριο από τις μεγάλες εταιρείες δεν είναι ζωντανό, δηλαδή δεν περιέχει ζωντανά μικρόβια. Αφού ωριμάσει, στο τελικό στάδιο το παστεριώνουν (στην ουσία πρόκειται για θερμική κατεργασία) με μια μέθοδο που σκοτώνει ο,τιδήποτε το ζωντανό περιέχει. Έτσι αυξάνεται ο χρόνος εμπορίας του, επειδή μη περιέχοντας τίποτα το ζωντανό αυτομάτως μειώνεται και η πιθανότητα εμφάνισης παθογόνων (αφού τα παθογόνα μικρόβια για να αναπτυχθούν πρέπει να φάνε άλλα μικρόβια). Όμως, έτσι πέφτει κάθετα και η θρεπτική του αξία. Αυτό θεωρώ ότι δεν διασφαλίζει την ελευθερία μου, ως καταναλωτή.

Αυτή την παράγραφο ποτέ δεν θα τη διαβάσετε στα φυλλάδια των εταιριών γάλακτος. Το αγελαδινό γάλα είναι ο κύριος παράγοντας εμφάνισης της αρτηριοσκλήρωσης. Η τεχνητή του ομογενοποίηση ελευθερώνει ένα ένζυμο, την ξανθίνη, η οποία προσβάλει το κυκλοφορικό σύστημα, προκαλώντας «ουλές» στα αγγεία και ο οργανισμός για να αντιμετωπίσει τις ουλές ελευθερώνει στο αίμα λίπος, πράγμα που υποσκάπτει μακροπρόθεσμα την υγεία. Το κατσικίσιο γάλα, εκτός του ότι είναι φυσικά ομογενοποιημένο, είναι το πιο υποαλλεργικό και φιλικό προς τον άνθρωπο, επειδή οι πρωτεΐνες της κατσίκας είναι πιο συγγενείς δομικά με του ανθρώπου, σε σχέση με της αγελάδας (ως μεγάλου ζώου). Οι εταιρείες γάλατος θεωρώ ότι προσβάλλουν την ελευθερία μου.

Οι επιχειρηματίες του γιαουρτιού, και των άλλων γαλακτοκομικών, κάθισαν και σκέφτηκαν. Για να τα κονομήσουν, θα πρέπει να πουλάνε κάτι που θα είναι από τη μια επιθυμητό και από την άλλη δύσκολο για τους πολλούς να το βρουν (βασική οικονομική αρχή). Από τα παλιά χρόνια, ο κόσμος ζούσε στην ύπαιθρο (η Ελλάδα πάντα ήταν αγροτική χώρα) και τα περισσότερα σπίτια είχαν και μια-δυο κατσίκες. Φρόντισαν λοιπόν, με τη συνέργεια των επιστημόνων τους και των διαφημιστών, να περάσουν εμμέσως την ιδέα, ότι το αγελαδινό γάλα είναι και το πρώτο. Στην πραγματικότητα, το να έχει ένα σπίτι μια αγελάδα είναι πολύ δυσκολότερο από το να έχει μια κατσίκα και σε συνδυασμό με το ότι με την ένταση κεφαλαίου στις επενδύσεις το κόστος παραγωγής αγελαδινού το έριξαν πολύ, έλεγξαν την αγορά γάλακτος. Έτσι, η ελευθερία του μέσου νοικοκυριού περιορίστηκε.

Το κεφίρ είναι επίσης μια ζωντανή τροφή. Προσωπικά δεν το προτιμώ επειδή προέρχεται από τα βοοειδή. Προτιμώ τα κατσικίσια προϊόντα. Αλλά και ο μεγάλος αδερφός κάθισε και σκέφτηκε μερικά πράγματα. Σκέφτηκε, ότι αν κάποιος φτιάχνει το δικό του γιαούρτι, θα εξαρτιέται λιγότερο από εκείνον. Αποφάσισε λοιπόν ότι θα πρέπει να υπονομεύει με κάθε δυνατό τρόπο τη δυνατότητα των άλλων να φτιάχνουν το δικό τους γιαούρτι. Σκέφτηκε, ότι αυτός που είναι υγιής δεν θα τον έχει τόση ανάγκη όσο αυτός που δεν είναι. Αποφάσισε λοιπόν ότι θα πρέπει να προωθεί στην αγορά προϊόντα κατά προτίμηση αγελαδινά, ότι θα πρέπει να επικροτεί την ανάμιξη του γίδινου με πρόβειο, ότι θα πρέπει να σκοτώνει το γιαούρτι. Μάστορας των ορισμών της εξουσίας, θεωρεί ότι η δική του ελευθερία αυξάνεται όσο περιορίζεται η ελευθερία των άλλων.

Αυτά τα ολίγα, για τη διασύνδεση ελευθερίας-γιαουρτιού-κεφίρ-γίδινου-πρόβειου-αγελαδινού-μεγάλου αδερφού κλπ. Ελπίζω να βοήθησα λιγάκι, tai.

Πάντως οι ζουμερές σκέψεις σας με ερέθισαν και θα επανέλθω.
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[Bugman]

Πρέπει να διορθώσω κάτι σην εξήγηση του ορισμού της ελευθερίας!
στο σημείο:"Χωρίς την βούλησή σου σημαίνει με την βούληση του άλλου άρα ακολουθείς σαν σκλάβος. Ακόμα και η βούλησή σου σε θέματα που δεν σε ενδιαφέρουν αλλά λόγω απαίτησης τρίτου το κάνεις σημαίνει υποταγή λόγω ανωτέρας βίας. "
Οι δυο προτάσεις είναι σχεδόν ίδιες. Η πρώτη μας λέει για τον άβουλο (δεν συζητάμε τι το ενδιαφέρει ή όχι, διότι δεν έχει κανένα ενδιαφέρον), ενώ η δεύτερη αυτόν με βούληση μεν αλλά ενεργώντας για ξένο σκοπό (εκεί κολλάει το >>δε σε ενδιαφέρουν)!

Τώρα ο iason κόλλησε και την λέξη επιλογή: Ελευθερία Επιλογής! Ίσως γιατί περάσαμε από την φάση της πράξης κατασκευής για κάθε ανάγκη στην φάση της επιλογής προκατασκευασμένου είδους για την κάλυψη της κάθε ανάγκης μας!
Επιπλέον το έφθασε και στην φάση της παραπλάνησηw των επιλογών μας, που σημαίνει τροφοδότηση με λάθος στοιχεία ώστε να κάνουμε λάθος επιλογές άρα τελικά να νομίζουμε ότι ζούμε αλλά όχι όμως σε κόσμο βασισμένο στην Αλήθεια αλλά σε κόσμο τύπου Matrix.
Ωραίος ο Iason!
Και το ωραίο το άφησα για το τέλος:
Ας πούμε ότι όλοι είμαστε κατεργάρηδες. Το πλοίο που μας φιλοξενεί το βρήκαμε και μας έμπασε μέσα, δεν το φτιάξαμε. Τον αρχηγό δεν τον έχουμε δει και το μόνο που ακούμε είναι το ρυθμικό ταμ-ταμ του τυμπανοκρούστη. Επειδή είμαστε στο εσωτερικό του σκάφους δεν βλέπουμε που πηγαίνουμε, ή αν υπάρχουν άλλοι στο κατάστρωμα, ούτε καν με ποια ταχύτητα πηγαίνουμε δεν ξέρουμε, φυσικά ούτε την πορεία του σκάφους. Το πρόβλημά μας είναι ότι για λίγα λεπτά της ζωής μας είχαμε έξω από το πλοίο (στην αρχή πριν μας μαζέψουν), και η ανάμνηση του φωτός του ήλιου, της θάλασσας, του πλοίου που μας προσέγγισε, τα δευτερόλεπτα πάνω στο κατάστρωμα πριν πάμε στα κάτεργα, μας δίνουν μια ελπίδα ότι, πιθανόν αν είμαστε καλοί στην δουλειά μας να προωθηθούμε σαν σερβιτόροι στο κατάστρωμα, ή να γίνουμε τυμπανοκρούστες, ή κάτι άλλο που δεν το έχουμε ξαναδεί! Τελικά αρχίσαμε να ενδιαφερόμαστε για τον πλησίον μας, να συζητάμε για τις αναμνήσεις μας σαν να νομίζουμε ότι σε μια ώρα θα επαναληφθούν όλα, θα είμαστε στην θάλασσα, θα κολυμπάμε, θα βλέπουμε το πλοίο....
Ακριβώς εκεί ο Αρχηγός αρχίζει να τρίβει τα χέρια του. Λέει ο άνθρωπος, όταν δείχνει κάποιος ενδιαφέρον για κάτι σημαίνει ότι δεν δείχνει την ίδια ώρα για κάπου αλλού! Άρα, όταν κάνει, αυτός ο κάποιος, μια φιλία θα κάνει και μια έχθρα, και όταν υπάρχουν έχθρες τότε μπορεί ο αρχηγός να είναι ήσυχος. Πότε θα καταλάβει ο κάθε κατεργάρης να αφήσει τον πάγκο του; Ποτέ! Έχει να ασχοληθεί με τα κοινωνικά ζητήματα, φιλίες και έχθρες, να ακούει και τα ταμ-ταμ, να τρώει και το ψωμί του, και να τρέφει ελπίδες για την εποχή που θα ξαναδεί τον ήλιο, την θάλασσα, την ελευθερία!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!