Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Τι είναι τελικά ο καπιταλισμός;
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3, 4  Επόμενο
 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
Αχέρων
Λέκτωρ


Εγγραφή: 13 Ιαν 2012
Δημοσιεύσεις: 35

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 24, 2012 11:23 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

nassosxlvbros έγραψε:
...εν ολίγοις: όταν το μόνο που σε νοιάζει είναι το χρήμα... Wink


Αυτό ΤΟ έχει επιφέρει η εξέλιξη . . .
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
nassosxlvbros
Πρύτανης


Εγγραφή: 22 Φεβ 2012
Δημοσιεύσεις: 115
Τόπος: Αθήναι

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 24, 2012 11:41 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Η εξέλιξη ή ο πρωταρχικός σκοπός του;
_________________
ferro noscentius aurum
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Αχέρων
Λέκτωρ


Εγγραφή: 13 Ιαν 2012
Δημοσιεύσεις: 35

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 24, 2012 11:50 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

nassosxlvbros έγραψε:
Η εξέλιξη ή ο πρωταρχικός σκοπός του;


Πρoμελετημένα? Question
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΛΑ.Ο.Σ.
Αποκλεισμένο μέλος


Εγγραφή: 28 Ιαν 2012
Δημοσιεύσεις: 1241
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Απρ 18, 2012 8:43 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Μήνυμα διεγράφη από τη διαχείριση λόγω υβριστικών και νομικώς μεμπτού περιεχομένου
_________________
Mr. Green Laughing opyλgos βλέχει βλέχει...
LaughingMr. Green κλατάς ομπλέλα;;;
Mr. Green Laughingγλήγολα μέσα μην βλαχείς και μας αλλωστήσεις τζάνεμ...
Laughing Mr. Green
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Yahoo Messenger MSN Messenger
Ρουπέλιον
Πρύτανης


Εγγραφή: 24 Οκτ 2012
Δημοσιεύσεις: 909

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Οκτ 24, 2012 10:05 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Μια περίεργη εντύπωση μου έχει δημιουργηθεί εξ'αφορμής των γεγονότων στην δική μας οικονομία τα τελευταία χρόνια :

σε περίληψη θα έλεγα οτι μοιάζει αυτό που επιδιώκουν οι πολλοί να γίνεται αντικείμενο "επίθεσης" και ανατροπής από διάφορες ομάδες κέντρα ή όπως αλλιώς θα μπρούσαν να ειπωθούν οι της αντίπερα όχθης που επιτίθενται.

αμέσως μετά τον Β'ΠΠ οι Αμερικανοί ήταν παρά την τεράστια ανάπτυξη φειδωλοί σαν έθνος στα καταναλωτικά τους. Δέχτηκαν λοιπόν επίθεση εκ των έσω και με τεράστιες εκστρατείες μάρκετινγκ τα εκατομμύρια σφιχτοχέρηδων βιοπαλαιστών μετατράπηκαν σε άφρονες καταναλωτές.

Στην Ευρώπη μετά το Β'ΠΠ άνθισε το κοινωνικό κράτος. Εγκαθιδρύθηκε μέσω σιδηράς πειθαρχίας στις μελέτες κι αποφάσεις των συνδικάτων. Τώρα το κοινωνικό κράτος στην Ευρώπη δέχεται την τελική επίθεση αν βλέπω καλά τα γεγονότα.

Η ανωτέρω εντύπωσή μου δεν εντοπίζεται μόνο στις μεγάλες κλίμακες αλλά και σε μικρότερες πάντα όμως ευρείας πληθυσμιακής απόκρισης.

πχ το εντυπωσιακό ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα και η αντίστοιχη επιθυμία των πολλών για κεραμίδι τώρα είναι αντικείμενο επίθεσης.
Όταν πριν το ΄80 ο κόσμος είχε πολλά αγροκτήματα τα επιτόκια πήγαν στα ύψη κι κόσμος (πάντα για τους πολλούς ομιλώ) πουλούσε για να απολαμβάνει τόκους.

Η επιθυμία των πολλών για άνετη διαβίωση με εργασία στο δημόσιο επίσης.

Σχεδόν μοιάζει να γίνεται αυτοεπαληθευόμενη προφητεία το να κάνεις οτι κάνουν οι πολλοί αναπόφευκτα θα είσαι στόχος

Στον τομέα της εκπαίδευσης νέο φαινόμενο διεθνούς φήμης πανεπιστήμια σου επιτρέπουν σπουδές on-line εντελώς δωρεάν.

Η γενικότερη αντίληψη λοιπόν οτι όποιος βγει από το μαντρί τον τρώει ο λύκος μοιάζει να καταρρίπτεται υπό την έννοια οτι ως ανωτέρω προκύπτει οτι οι επιθέσεις των λύκων κατευθύνονται σε μαντριά και μάλιστα μεγάλα (πχ λίρα Αγγλίας, ομόλογα Ευρωπαικού νότου κλπ) κι όχι πχ στα νησιά Κάυνεμαν με τις offshore

Παραδόξως στα καπιταλιστικά συστήματα όποιος βγει από το μαντρί γλειτώνει ενώ τα εν γένει συστήματα που τον απαρτίζουν ευαγγελίζονται το ακριβώς αντίθετο στους "πελάτες" τους : μείνετε στο "μαντρί" κάντε ότι κάνουν και οι άλλοι - είναι ευλόγως πιο ασφαλές ....

"Εκείνος που δεν σε κάνει πλούσιο, ξέρει καλύτερα από σένα το συμφέρον σου" ....
_________________
"Οι αρετές χάνονται μέσα στο συμφέρον, όπως τα ποτάμια μέσα στη θάλασσα" Φ.Ροσφουκώ
"Οι άνθρωποι αγωνίζονται πιο σκληρά για τα συμφέροντά τους παρά για τα δικαιώματά τους." Ναπολέων
"Ο άνθρωπος είναι ένα ζώο που κάνει παζάρια" Άνταμ Σμιθ
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Ouliathis
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Οκτ 2003
Δημοσιεύσεις: 3832
Τόπος: Κύπρος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Οκτ 24, 2012 11:21 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Καπιταλισμός με την σύγχρονη έννοια είναι ο ψυχικός καταναγκασμός του "πολίτη" να αγοράζει ασταμάτητα όχι ότι του χρειάζεται, αλλά ότι του επιβάλλει η καπιταλιστική προπαγάνδα! Προϊόν που δεν χαλάει, σε αντίθεση με ότι επιτάσσει η κοινή λογική, είναι για τον καπιταλιστή άχρηστο και οδηγεί σε τέλμα την καπιταλιστική οικονομία. Αντίθετα ο άνθρωπος καταναλωτής, αυτός που πλήρως ανταποκρίνεται στην προπαγάνδα του καπιταλιστή για τον "πετυχημένο", και που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον σκεπτόμενο πολίτη,
αποτελεί την ευλογία και λόγο ύπαρξης του καπιταλιστή. Χωρίς αυτόν τον Πετυχημένο Homo katanalotikous ο καπιταλιστής δεν μπορεί να υπάρξει!
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Ρουπέλιον
Πρύτανης


Εγγραφή: 24 Οκτ 2012
Δημοσιεύσεις: 909

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Οκτ 24, 2012 3:12 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

ouliathis το έθεσα και νομίζω είναι ευρύτερο

δεν θα το εστίαζα στενά στο αγοράστε απεριόριστα (γιατί οι γραμμές παραγωγής παράγουν περισσότερο από όσα καταναλώνετε και άρα στοκάρω το κεφάλαιό μου σε ενδεχομένος σύντομα απαξιωμένα προιόντα) αλλά γενικότερα στη χειραγώγηση προς δόξα της κεφαλαιακής ελίτ.

πχ πριν 25 30 χρόνια υπήρχε εκστρατεία ακόμη και στα δημοτικά σχολεία που δεν έλεγε αγοράστε αλλά κάτι "παράδοξο" (με τα σημερινά δεδομένα) : αποταμιεύστε. Αυτό σε πρώτη ανάγνωση δεν είναι κακό αλλά όταν τα επιτόκια είναι κτηνωδώς αντιαναπτυξιακά (28%) προκαλούν στο να μείνει στάσιμο το χρήμα στις τράπεζες.

Ενώ λοιπόν δεν έλεγαν αγοράστε, πάλι το σύστημα ήταν στα ντουζένια του.

"Καταναλώστε" πωλήσεις ακινήτων και δη αγροκτημάτων και κατόπιν "καταναλώστε" επιτόκια
υπ'αυτήν την έννοια ναι πάλι κατανάλωση ήταν.

τελικά η όποια συντεταγμένη αλλαγή πορείας (μπορεί να είναι απλώς lifstyle, Μ.Κ.Ο. οτιδήποτε) μιας μεγάλης μάζας που θα βρει έτοιμο το σύστημα να προσπορίσει κέρδη είτε άμεσα είτε έμμεσα (οδηγώντας στο επομενο στάδιο όπου θα ρευστοποιήσει την χειραγώγηση) νομίζω συνιστά το φαινόμενο που περιέγραψα αρχικά
_________________
"Οι αρετές χάνονται μέσα στο συμφέρον, όπως τα ποτάμια μέσα στη θάλασσα" Φ.Ροσφουκώ
"Οι άνθρωποι αγωνίζονται πιο σκληρά για τα συμφέροντά τους παρά για τα δικαιώματά τους." Ναπολέων
"Ο άνθρωπος είναι ένα ζώο που κάνει παζάρια" Άνταμ Σμιθ
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Ρουπέλιον
Πρύτανης


Εγγραφή: 24 Οκτ 2012
Δημοσιεύσεις: 909

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Οκτ 27, 2012 8:51 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη




Ξαναγράφοντας τη γνωστή ιστορία με το χαρτονόμισμα των 100 ευρώ, ή γιατί τα ευρωπαϊκά πακέτα διάσωσης τελικά Δεν δουλεύουν

Καπιταλισμός έγραψε:

Ίσως πολλοί από εσάς να έχετε ακούσει μέχρι σήμερα τη διάσημη ιστορία με το χαρτονόμισμα των 100 ευρώ, που εξηγεί με πολύ παραστατικό τρόπο τον κύκλο του χρέους.

Κάποιος είπε κάποτε ότι αν καταλάβουμε πραγματικά το πρόβλημα, τότε η λύση θα έρθει μόνη της, γιατί η λύση δεν είναι κάτι ξεχωριστό από το ίδιο το πρόβλημα. Ελπίζω ότι η ιστορία που θα διαβάσετε παρακάτω θα σας κάνει να καταλάβετε το πρόβλημα και αν τελικά έχει δίκιο αυτός που είπε το παραπάνω ρητό, τότε η λύση θα έρθει μόνη της να σταθεί μπροστά στα μάτια σας.

Η πασίγνωστη ιστορία με το χαρτονόμισμα των 100 ευρώ δεν είναι τίποτε άλλο από την απλούστερη δυνατή περιγραφή του λόγου που έκανε τους ρομαντικούς Ευρωπαίους οικονομολόγους να πιστεύουν ότι τα πακέτα διάσωσης τελικά θα έλυναν την κρίση χρέους και θα διέσωζαν τα κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας και εντέλει το σύνολο της ευρωζώνης.
Αντιθέτως, αυτή τη στιγμή ολόκληρη η ήπειρος του ευρώ συνθλίβεται κάτω από το βάρος του χρέους των 21,2 τρισ. που έχει συσσωρεύσει, το οποίο πλέον δυσκολεύεται να το αναχρηματοδοτήσει και να το διαχειριστεί.

Ένας φίλος έλαβε από το χρηματιστή του ένα email, με το οποίο του περιέγραφε μία επικαιροποιημένη εκδοχή της γνωστής ιστορίας των 100 ευρώ.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ EMAIL ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗ


«Είναι άλλη μια νωχελική χειμωνιάτικη μέρα σε ένα μικρό ελληνικό χωριό. Η βροχή είναι δυνατή και οι δρόμοι είναι έρημοι.

Οι καιροί είναι δύσκολοι, όλοι είναι πνιγμένοι στα χρέη και όλοι ζουν με πίστωση.
Εκείνη όμως τη συγκεκριμένη μέρα ένας πλούσιος Γερμανός τουρίστας τυχαίνει να περάσει με το αυτοκίνητό του μέσα από το χωριό και να αναζητήσει κατάλυμα για τη νύχτα.
Σταματά στο ξενοδοχείο του χωριού, μπαίνει μέσα, πηγαίνει στη ρεσεψιόν και ακουμπάει ένα χαρτονόμισμα των 100 ευρώ πάνω στον πάγκο, λέγοντας στον ξενοδόχο ότι θέλει να δει τα δωμάτια του ξενοδοχείου, που είναι στους επάνω ορόφους, ώστε να αποφασίσει αν κάποιο του κάνει για να διανυκτερεύσει.
Ο ξενοδόχος του δίνει τα κλειδιά των δωματίων και ο επισκέπτης ανεβαίνει για να τα επιθεωρήσει.
-Τότε ο ξενοδόχος αρπάζει το χαρτονόμισμα των 100 ευρώ και πετάγεται απέναντι για να πληρώσει το χρέος του στο χασάπη.
-Ο χασάπης, με τη σειρά του, παίρνει το χαρτονόμισμα των 100 ευρώ και κατηφορίζει το δρόμο μέχρι το χοιροστάσιο για να ξεπληρώσει το χρέος του στον κτηνοτρόφο.
-Ο κτηνοτρόφος παίρνει το κατοστάρικο και τρέχει να ξεπληρώσει το ιδιοκτήτη του τοπικού βενζινάδικου, ο οποίος τον προμηθεύει με καύσιμα και του φέρνει και τις ζωοτροφές από την πόλη.
-Ο ιδιοκτήτης του βενζινάδικου παίρνει το εκατό-ευρω και τρέχει με τη σειρά του στο τοπικό «σκυλάδικο» για να ξεπληρώσει το λογαριασμό που έχει αφήσει απλήρωτο.
-Ο ιδιοκτήτης του κέντρου με το που παίρνει το κατοστάρικο το δίνει σε μια ξανθιά κυρία που κάθεται στο μπαρ και η οποία ασκεί το λεγόμενο «αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου». Οι καιροί, είπαμε, είναι δύσκολοι, οπότε κι αυτή αναγκαζόταν να προσφέρει τις «υπηρεσίες» της στον ιδιοκτήτη του μπαρ με πίστωση.
-Στη συνέχεια, η πόρνη παίρνει το χαρτονόμισμα των εκατό ευρώ και τρέχει στο ξενοδοχείο στην πλατεία, από όπου ξεκίνησε η ιστορία μας, για να ξεχρεώσει το λογαριασμό του δωματίου που συνήθως νοικιάζει εκεί όταν προσφέρει τις «υπηρεσίες» της.

Ο ξενοδόχος παίρνει το χαρτονόμισμα των 100 ευρώ πανευτυχής, το ξαναβάζει στο γκισέ και είναι σίγουρος ότι ο πλούσιος ταξιδιώτης, που επιθεωρεί ακόμα τα δωμάτια, δεν πρόκειται να καταλάβει τίποτε.

Εκείνη τη στιγμή εμφανίζεται ο ταξιδιώτης κατεβαίνοντας τις σκάλες, πηγαίνει στον πάγκο, παίρνει το χαρτονόμισμα των 100 ευρώ από το γκισέ, λέει στον ξενοδόχο ότι δε βρήκε κανένα δωμάτιο που να τον ικανοποιεί, βάζει τα λεφτά στην τσέπη και φεύγει από το χωριό.

Στην ιστορία αυτή κανένας δεν παρήγαγε απολύτως τίποτα.
Κανένας, επίσης, δεν κέρδισε απολύτως τίποτα.

Ωστόσο, ολόκληρο το χωριό βρέθηκε να έχει ξεχρεώσει και να ατενίζει το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία.

Αυτός, Κυρίες και Κύριοι, είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν τα πακέτα διάσωσης.»



ΔΕΙΤΕ ΤΩΡΑ ΕΔΩ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ

«Αγαπητέ ΧΧΧΧ,
Αποφάσισα να διορθώσω λίγο το κείμενο του email που στέλνεις σχετικά με τα πακέτα διάσωσης, ώστε να γίνει πολύ πιο αποδοτικό για τους πελάτες σου.


Δες, σε παρακαλώ, παρακάτω:


Είναι άλλη μια νωχελική χειμωνιάτικη μέρα σε ένα μικρό ελληνικό χωριό. Η βροχή είναι δυνατή και οι δρόμοι είναι έρημοι. Οι καιροί είναι δύσκολοι, όλοι είναι πνιγμένοι στα χρέη και όλοι ζουν με πίστωση. Εκείνη όμως τη συγκεκριμένη μέρα ένας πλούσιος Γερμανός τουρίστας τυχαίνει να περάσει με το αυτοκίνητό του μέσα από το χωριό και να αναζητήσει κατάλυμα για τη νύχτα. Σταματά στο ξενοδοχείο του χωριού, μπαίνει μέσα, πηγαίνει στη ρεσεψιόν και ακουμπάει ένα χαρτονόμισμα των 100 ευρώ πάνω στον πάγκο, λέγοντας στον ξενοδόχο ότι θέλει να δει τα δωμάτια του ξενοδοχείου, που είναι στους επάνω ορόφους, ώστε να αποφασίσει αν κάποιο του κάνει για να διανυκτερεύσει. Ο ξενοδόχος αρχικά σκέφτεται ότι θα μπορούσε να του ρίξει μια γερή, να τον αφήσει στον τόπο και να τον πετάξει κάπου, αλλά τελικά αποφασίζει να του δώσει τα κλειδιά των δωματίων, οπότε ο επισκέπτης ανεβαίνει επάνω για να τα επιθεωρήσει. Τότε αρπάζει το χαρτονόμισμα των 100 ευρώ και το βάζει στην τσέπη του. Βλέπετε ο ξενοδόχος χρωστάει στο τοπικό υποκατάστημα της Τράπεζας Πειραιώς, που είναι λίγο παρακάτω, 100.000 ευρώ και πρέπει να πληρώσει τη δόση του, αν και δεν είναι και τόσο διατεθειμένος να ξεπληρώσει ολόκληρο το ποσό, αφού το συμβόλαιο του δανείου της επιχείρησής του έχει διάρκεια αποπληρωμής που είναι πολλά πολλά χρόνια. Η ίδια τράπεζα έχει δώσει, επίσης, δάνειο 10.000 ευρώ στην επιχείρηση του χασάπη, 50.000 ευρώ στον κτηνοτρόφο με το χοιροστάσιο, 75.000 ευρώ στο βενζινάδικο, ενώ και η ίδια χρωστάει 100.000 ευρώ στο τοπικό υποκατάστημα της Eurobank που με τη σειρά του έχει απαιτήσεις δανειακών δόσεων από τον ιδιοκτήτη του «σκυλάδικου» και από την πόρνη, οι οποίοι είχαν δανειστεί για να αγοράσουν σπίτια, αλλά και πολλά άλλα καταναλωτικά είδη.
Ο ταξιδιώτης, λοιπόν, κατεβαίνει από τις σκάλες, λέει στον ξενοδόχο ότι δεν βρήκε ικανοποιητικά τα δωμάτια και ζητά να πάρει πίσω το χαρτονόμισμα των 100 ευρώ.

Φυσικά ο Έλληνας ξενοδόχος του απαντά:

«Ποιο χαρτονόμισμα των 100 ευρώ?».

Ο Γερμανός τον απειλεί ότι θα καλέσει την αστυνομία.
Ο ξενοδόχος του απαντά: «Κατηφόρισε λίγο το δρόμο και θα βρεις το αστυνομικό τμήμα. Μπες μέσα και ζήτα τον αδερφό μου που είναι υπαστυνόμος. Θα σε βοηθήσει σε ότι θες.».

Ο Γερμανός φοβερά εκνευρισμένος εγκαταλείπει το ξενοδοχείο μέσα στη νύχτα, φτωχότερος κατά 100 ευρώ.

Στην ιστορία αυτή κανένας δεν παρήγαγε απολύτως τίποτα. Κανένας, επίσης, δεν κέρδισε απολύτως τίποτα.

Έτσι, ολόκληρο το χωριό αν και συνεχίζει να είναι βυθισμένο στο χρέος, εντούτοις ατενίζει το μέλλον με πολύ περισσότερη αισιοδοξία γιατί αρχίζει να πιστεύει ότι τελικά οι Γερμανοί μπορεί να είναι πράγματι τόσο ευκολόπιστοι.



Αυτός, Κυρίες και Κύριοι, είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν τα πακέτα διάσωσης.»


Νομίζω ότι δε χρειάζεται να πει κανείς πολλά παραπάνω, αν και θεωρώ ότι δύο επιπλέον παρατηρήσεις μου θα έκαναν την κατάσταση ακόμα πιο διαφωτιστική:

Η πρώτη έχει να κάνει με την κλασική ιστορία του χαρτονομίσματος των 100 ευρώ που περιέγραψε στο email του ο χρηματιστής.

Όλος αυτός ο ιδανικός κύκλος του χρέους, που αμελεί την ύπαρξη των τραπεζών, έχει άλλη μία κρυφή παραδοχή: ότι όλες οι δοσοληψίες γίνονται χωρίς απόδειξη. Αν οι δοσοληψίες γίνονταν νομότυπα με απόδειξη και φόρους, τότε θα χρειαζόταν να υπήρχε άλλο ενάμιση κατοστάρικο, που θα πήγαινε στο κράτος κι αυτό για έναν κύκλο με 6 μόνο δοσοληψίες.
Σε ένα πραγματικό κύκλο χιλιάδων νομότυπων δοσοληψιών ωφελούνται μόνον οι πρώτοι που θα διακινήσουν το χρήμα, ενώ το κράτος θα εισπράξει τελικά το συνολικό ποσό. Φυσικά, οι τελευταίοι της αλυσίδας δεν έχουν κανέναν άλλο λόγο, πέραν του εκφοβισμού, για να συμπεριφερθούν νομότυπα, αφού εντέλει το ποσό που φτάνει στα χέρια τους είναι αμελητέο και πιθανώς να αγνοούν ακόμα και την ύπαρξή του.
(.................)

Η δεύτερη έχει να κάνει με τη γενίκευση της τροποποιημένης ιστορίας στο επίπεδο τόσο του δημοσίου χρέους, όσο και του τραπεζικού χρέους. Το κράτος με το πακέτο διάσωσης ξεπληρώνει τις τράπεζες δανειστές, οι οποίες με τη σειρά τους θα πρέπει να ξεπληρώσουν άλλες τράπεζες. Όμως κάπου εκεί θυμούνται, ακριβώς όπως ο ξενοδόχος στην ιστορία μας, ότι έχουν ένα πολύ μεγάλο χρέος στην ΕΚΤ (δηλαδή στην τράπεζα των τραπεζών) και μάλιστα με επιτόκιο 1,25% που τρέχει, οπότε κάπως έτσι σταματάει και ο κύκλος τόσο του διατραπεζικού δανεισμού, όσο και του δανεισμού προς τα κράτη. Φυσικά, όταν ο Γερμανός ζητήσει πίσω το κατοστάρικό του, τότε το κράτος θα ισχυριστεί ότι το έδωσε στις τράπεζες (“ποιο κατοστάρικο?”) και οι τράπεζες θα πουν ότι αυτά τα χρήματα τους τα χρώσταγε το κράτος (οπότε και πάλι “ποιο κατοστάρικο?”)…

Επίσης, όταν η ΕΚΤ δώσει απευθείας το κατοστάρικο στις φτωχο-τράπεζες, τότε και πάλι όπως ο ξενοδόχος, θα προτιμήσουν να το βάλουν στην τσέπη για να πληρώσουν τη δόση τους στην ΕΚΤ και να συνεχίσουν να δανείζονται, παρά να το δανείσουν κάπου αλλού θέτοντας σε αμφιβολία τη συμπεριφορά τους απέναντι στην ΕΚΤ.

Τελειώνοντας με αυτές τις δύο παρατηρήσεις, θα προσθέσω και ένα δικό μου γενικό συμπέρασμα από αυτή τη «φοβερή» ιστορία για τον κύκλο του χρέους:

Η ηθική της αποπληρωμής του χρέους έχει όριο την αδυναμία πληρωμής του. Κι αυτό όχι γιατί ξαφνικά ο χρεοφειλέτης γίνεται ανήθικος, αλλά γιατί μέσα σε ένα περιορισμένο χρονικό πλαίσιο το «δε μπορώ» είναι νομοτελειακό και άρα ισχυρότερο από το «θέλω».

Αν κάποιος επιχειρήσει να αναστείλει το «δε μπορώ» απειλώντας την ίδια την ύπαρξη του χρεοφειλέτη, ως εκφοβισμό, τότε δύο τινά μπορεί να συμβούν: είτε θα τον αναγκάσει να γίνει ανήθικος απέναντι σε όποιον είναι, ή θεωρήσει ότι είναι, αδύναμος – όπως στο παράδειγμα της τροποποιημένης ιστορίας μας – είτε θα τον σπρώξει στην αυτοκτονία χάνοντας έτσι οριστικά τα χρήματά του.

Στο δια ταύτα της βαριά χρεωμένης Ελλάδας, η εκτίμησή μου είναι ότι οι πιέσεις που δέχθηκε μέχρι σήμερα η ελληνική κυβέρνηση για να ξεπεράσει το νομοτελειακό «δε μπορώ» της ελληνικής οικονομίας την ανάγκασαν να γίνει σίγουρα ανήθικη απέναντι στους αδύναμους πολίτες της, αν και πολλοί θεωρούν ότι το σενάριο του «ευκολόπιστου Γερμανού» πάντα κρυβόταν πίσω από εκείνα το φοβερά μελοδράματα των δόσεων.

Αυτό, όμως, που παραμένει άγνωστο, με βάση τα στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, είναι το ποιες ήταν αυτές οι πιέσεις, από ποιους ασκήθηκαν και ίσως το σημαντικότερο γιατί οι Έλληνες πολιτικοί τις δέχτηκαν.

Μήπως ήταν η ντόπια και η ξένη διαπλοκή που τους έχει στο χέρι, μήπως ήταν ανομολόγητες δεσμεύσεις τους σε ξένες δυνάμεις, μήπως ήταν συνδυασμός αυτών, ή μήπως κάτι άλλο?

Είναι αδύνατο να μαντέψεις αν δεν ξέρεις και πολύ δύσκολο να αποφασίσεις ακόμα και αν ξέρεις, ή έχεις ακούσει σχετικά. Θέλω να ελπίζω ότι το μέλλον θα μου λύσει αυτή την απορία.

Η βασική ιδέα του άρθρου, δηλαδή η κλασική και η τροποποιημένη ιστορία του χαρτονομίσματος των 100 ευρώ, είναι από τη στήλη «Το Χιούμορ της Παρασκευής» του αμερικανικού zerohedge





Τελικά για όσους παρακολουθούν τις δραματικές εξελίξεις οι συνέπειες των οποίων θα μας συνοδεύουν (για να μην πω αγκαλιάζουν χαρίζοντάς μας γλυκιά θαλπωρή αντι-βαρεμάρας) ως τα βαθιά γεράματά μας, το πιθανότερο σενάριο ανεξαρτήτως πολιτικών δρώμενων εγχώρια και εξωχώρια (ή και υπεράκτια Cool ) είναι :

θα καμωθούμε πως θα τους ξεπληρώσουμε όλα τα χρωστούμενα και θα καμωθούν οτι μας πιστεύουν (έχουν κι αυτοί εκλογές - μην ξεχνιόμαστε) κατά το γνωστό σοβιετικό : "κάνουμε πως εργαζόμαστε κάνουν πως μας πληρώνουν"

Υπάρχει μια ξένη βορειοευρωπαική άγνωστη παροιμία στους Έλληνες οι οποία εντούτοις είναι η πεμπτουσία του σύγχρονου Έλληνα. Δεν είναι η ώρα να την πω Cool
_________________
"Οι αρετές χάνονται μέσα στο συμφέρον, όπως τα ποτάμια μέσα στη θάλασσα" Φ.Ροσφουκώ
"Οι άνθρωποι αγωνίζονται πιο σκληρά για τα συμφέροντά τους παρά για τα δικαιώματά τους." Ναπολέων
"Ο άνθρωπος είναι ένα ζώο που κάνει παζάρια" Άνταμ Σμιθ
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Ρουπέλιον
Πρύτανης


Εγγραφή: 24 Οκτ 2012
Δημοσιεύσεις: 909

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Νοέ 27, 2012 2:05 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ouliathis έγραψε:
Καπιταλισμός με την σύγχρονη έννοια είναι ο ψυχικός καταναγκασμός του "πολίτη" να αγοράζει ασταμάτητα όχι ότι του χρειάζεται, αλλά ότι του επιβάλλει η καπιταλιστική προπαγάνδα! Προϊόν που δεν χαλάει, σε αντίθεση με ότι επιτάσσει η κοινή λογική, είναι για τον καπιταλιστή άχρηστο και οδηγεί σε τέλμα την καπιταλιστική οικονομία. Αντίθετα ο άνθρωπος καταναλωτής, αυτός που πλήρως ανταποκρίνεται στην προπαγάνδα του καπιταλιστή για τον "πετυχημένο", και που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον σκεπτόμενο πολίτη,
αποτελεί την ευλογία και λόγο ύπαρξης του καπιταλιστή. Χωρίς αυτόν τον Πετυχημένο Homo katanalotikous ο καπιταλιστής δεν μπορεί να υπάρξει!


Ouliathi,

αν διαβάσεις το κάτωθι πόνημα του παγκοσμίως έγκριτου οικονομολόγου στη σελίδα μόνον 61 θα δεις το φως το αληθινό που για μένα κατά την απολύτως προσωπική άποψη η οποία σε αυτό το σημείο είναι σύμφωνη και με την θεωρία των Ροών του bugman δηλαδή των αντιγραφών, εκτιμώ πως απλά η Ευρώπη και ειδικά η Γερμανία αντιγράφει την Αμερική καρμπόν.
Ο λόγος είναι οτι έτσι έχει το μεγαλύτερο άλλοθι απέναντί τους.
Τους πολεμάνε οι Γερμανοί με τα ίδια τους τα όπλα.

http://www.scribd.com/doc/9392642/P-Krugman-The-Age-of-Diminished-Expectations-US-Economic-Policy-in-the-1990s-1997



Τι μας λέει απλά ;

Οτι η Αμερικανική πολιτική και αντίστοιχα καπιταλισμός ΔΕΝ δέχτηκαν την παραγωγή ενός τρισεκατομμυρίου δολλαρίων (αξίας 1996) προκειμένου να τιθασεύσουν τον πληθωρισμό. Το πόσος κόσμος θα αυτοκτονήσει στην Ελλάδα στην αντίστοιχη πανομοιότυπη πρακτική που αφαιρεί από την Αμερική το δικαίωμα να επαναστατεί (διότι το έκανε στον εαυτό της άρα δεν μπορεί να ενίσταται στους Γερμανούς για το ίδιο φάρμακο) δεν έχει καμία απολύτως σημασία.

Άρα ο καπιταλισμός δεν είναι μόνον κατανάλωση.

end of story.



Ύπουλο υστερόγραφο :

Αν παρατηρήσετε η γραμμή της τάσης του αναμενόμενου αμερικάνικου ΑΕΠ στην εν λόγω υποκαταναλωτική δεκαετία συναντιέται με την γραμμή του πραγματικού ΑΕΠ στο τέλος δηλαδή στο 1989 ...
Εκείνη η χρονιά οριστικά και χωρίς από κανένα πολιτικό χώρο στην Ελλάδα δεν αμφισβητείται πως ήταν η πρώτη χρονιά που η Ελλάδα δανείστηκε για να πληρώσει μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων.

Δυστυχώς οι γνώσεις μου στα οικονομικά δεν με βοηθούν να τεκμηριώσω οτι η αυτοβούλως περιοριστική από την Αμερική οικονομική πολιτική είχε εξαιρετικά δυσάρεστες συνέπειες στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Ενδεχομένως δε μάλιστα απλά τώρα ο οικονομικός κύκλος μας αναγκάζει να τους το επιστρέψουμε (κάνουν χαρακίρι οι Αμερικανοί με την Ευρωπαική ύφεση) βεβαίως με εμάς τους απλούς πολίτες και στην Ευρώπη και στην Αμερική τα θύματα των προσαρμογών του αγαπημένου μας συστήματος Razz
_________________
"Οι αρετές χάνονται μέσα στο συμφέρον, όπως τα ποτάμια μέσα στη θάλασσα" Φ.Ροσφουκώ
"Οι άνθρωποι αγωνίζονται πιο σκληρά για τα συμφέροντά τους παρά για τα δικαιώματά τους." Ναπολέων
"Ο άνθρωπος είναι ένα ζώο που κάνει παζάρια" Άνταμ Σμιθ
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Ρουπέλιον
Πρύτανης


Εγγραφή: 24 Οκτ 2012
Δημοσιεύσεις: 909

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Νοέ 27, 2012 4:01 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Τι είναι τελικά ;
Για μένα είναι ένα πλέγμα συμφερόντων που ενεργεί όπως ο ψαράς σε μία βάρκα που έχει στη πετονιά του ένα τεράστιο ψάρι :
όταν το ψάρι είναι αγριεμένο και χτυπιέται χαλαρώνει τη πετονιά ή εν πάσει περιπτώσει δεν τραβά το ψάρι προς το μέρος του για να μην κοπεί η πετονιά.
Όταν το ψάρι παροδικά κουράζεται τότε ψύχραιμα και μεθοδικά τραβάει σιγά σιγά το ψάρι πάνω στη βάρκα.

Control uber alles. Cool
_________________
"Οι αρετές χάνονται μέσα στο συμφέρον, όπως τα ποτάμια μέσα στη θάλασσα" Φ.Ροσφουκώ
"Οι άνθρωποι αγωνίζονται πιο σκληρά για τα συμφέροντά τους παρά για τα δικαιώματά τους." Ναπολέων
"Ο άνθρωπος είναι ένα ζώο που κάνει παζάρια" Άνταμ Σμιθ
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
alkinooos
Πρύτανης


Εγγραφή: 16 Ιαν 2008
Δημοσιεύσεις: 562
Τόπος: kerkura

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Νοέ 29, 2012 5:32 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Το να ερμηνεύσουμε τον ορισμό μιας λέξης δεν αρκεί.Πρέπει να πάμε σ΄ εκείνους που δημιούργησαν τη ψευδαίσθηση πως η ανθρωπότητα είχε αυτή την ανάγκη τους μηχανισμούς( τράπεζες-οίκοι αξιολόγησης) της ελεύθερης αγοράς.Η ελεύθερη αγορά υπήρχε χιλιάδες χρόνια πριν,όπως και ο ανταγωνισμός.Ο σκοπός δείχνει να είναι το κέρδος, αυτό είναι που θέλουν να πιστεύουμε,να εστιάσουμε...έχει και συνέχεια ,αλλά θα πρέπει να πάμε στα "καμαρίνια",ποιοι είναι πίσω από τους τραπεζίτες και τους οίκους αξιολόγησης.


..ίσως η Μόμο να σας κάνει να αντιληφθείτε για ποιους αναφέρομαι.

Η Μόμο δεν είναι ακριβώς μυθιστόρημα. Είναι ένα μαγικό παραμύθι, μία ζεστή ιστορία, μία φανταστική περιπέτεια.

Αν διαβάζοντας την λέξη "παραμύθι" πιστέψετε ότι το βιβλίο αυτό είναι κυρίως για παιδιά κάνετε πολύ μεγάλο λάθος. Το αντίθετο μάλιστα θα έλεγα, ότι δηλαδή η Μόμο είναι βιβλίο προορισμένο περισσότερο για τους μεγάλους και λιγότερο για τα παιδιά. Οι ενήλικες έχουν περισσότερη ανάγκη να διαβάσουν το βιβλίο αυτό ακριβώς επειδή τείνουμε να ξεχνάμε μερικά πολύ σημαντικά πράγματα που τα πιτσιρίκια τα γνωρίζουν - ασυνείδητα φυσικά - πάρα πολύ καλά.

Η Μόμο είναι ένα ορφανό και εμφανίζεται ξαφνικά σε ένα ερειπωμένο θέατρο κάπου στα προάστια της πόλης. Εκεί, δίπλα σε ένα αρχαίο ερειπωμένο θέατρο, θα στήσει μόνη της το σπιτικό της. Οι κάτοικοι την βοηθάνε, φέρνοντάς της φαγητό, χαρίζοντάς της πράγματα και κάνοντας μερεμέτια για το σπίτι της. Όμως από ότι φαίνεται τελικά οι κάτοικοι χρειάζονται πιο πολύ την Μόμο από όσο τους χρειάζεται εκείνη. Και αυτό διότι η Μόμο, παρόλο που είναι ένα μικρό, απλό, αμόρφωτο κοριτσάκι, έχει ένα μοναδικό χάρισμα: να ακούει τους άλλους.

Η ζωή κυλάει ήρεμα μέχρι που κάτι αρχίζει να αλλάζει στην πόλη. Οι άνθρωποι αρχίζουν να γίνονται ολοένα και πιο βιαστικοί, και η πόλη χάνει σιγά σιγά τον ανθρώπινο χαρακτήρα της και μετατρέπεται σε ένα ψυχρό τερατούργημα. Υπεύθυνη για την κατάσταση αυτή είναι μία συμμορία γκρίζων κυρίων. Τα άχρωμα και ανέκφραστα αυτά όντα έχουν πείσει τους ανθρώπους ότι πρέπει να εξοικονομούν τον χρόνο τους και να μην χασομερούν. Αυτό το καταφέρνουν δελεάζοντας τον κάθε άνθρωπο χρησιμοποιώντας τα κρυφά του όνειρα ή εκμεταλλευόμενοι κάποια αδυναμία του χαρακτήρα του. Έτσι όμως οι άνθρωποι στην ουσία χάνουν το νόημα της ζωής. Τι έχουν όμως να κερδίσουν από την κατάσταση αυτή οι γκρίζοι κύριοι;

Τα παιδιά και η Μόμο ειδικότερα, με τον αυθορμητισμό και την φαντασία τους, είναι το φυσικό αντίδοτο των γκρίζων κυρίων. Η Μόμο μαζί με τους δύο φίλους της, τον Τζίτζη τον ξεναγό και τον Μπέπο τον οδοκαθαριστή, και με την βοήθεια των παιδιών είναι οι μόνοι που θα αντιληφθούν τον κίνδυνο και θα προσπαθήσουν να βρούν μία λύση. Υπάρχει όμως λύση ή είναι πολύ αργά; Θα τους δώσουν σημασία οι μεγάλοι ή θα τους αγνοήσουν όπως το συνηθίζουν τελευταία; Και πώς να αντιμετωπίσουν κάτι που δεν γνωρίζουν; Δεν γνωρίζουν ούτε ποιοι είναι αυτοί οι γκρίζοι κύριοι, ούτε ποιος τους δημιούργησε, ούτε τι σκοπούς έχουν. Στην πιο γκρίζα ώρα της απελπισίας όμως θα βρεθεί ένας πανίσχυρος σύμμαχος για την Μόμο και τους φίλους της...

Το βιβλίο αυτό καυτηριάζει ένα από τα αρνητικότερα χαρακτηριστικά της σύγχρονης εποχής, την βιασύνη του ανθρώπου και την έλλειψη χρόνου που έχει ή νομίζει ότι έχει. Οι γρήγοροι ρυθμοί της ζωής βλάπτουν πολλαπλώς τον άνθρωπο, τόσο από θέμα υγείας όσο και από θέμα ψυχολογίας. Το άγχος και η αόριστη βιασύνη που νιώθουμε μερικές φορές μας κάνουν να παραμελούμε τα πιο σημαντικά και τα πιο ευχάριστα πράγματα που υπάρχουν στην ζωή. Πότε ήταν π.χ. η τελευταία φορά που πήγατε στην παραλία ή σε ένα βουνό και να καθίσετε με τις ώρες για να απολαύσετε την θέα ή το ηλιοβασίλεμα; Πριν από πολύ καιρό και αυτό επειδή έχουμε "σημαντικότερα πράγματα να κάνουμε". Πόσα πράγματα είναι όμως σημαντικότερα από την ψυχική υγεία και την ψυχική ευχαρίστηση;

¶λλο φαινόμενο, άμεσα συσχετιζόμενο με τους γρήγορους ρυθμούς ζωής, είναι η έλλειψη της ικανότητάς μας να ακούμε. Όχι τους ήχους ή τις φωνές των άλλων ανθρώπων, μα τα συναισθήματά τους και τις ανάγκες τους. Να ακούμε πραγματικά, να δίνουμε την απόλυτη προσοχή μας και να προσπαθούμε να καταλάβουμε αυτόν που μας μιλάει, ακριβώς αυτό δηλαδή που είναι την Μόμο να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους ανθρώπους, και όχι είτε να αναρωτιόμαστε πότε επιτέλους θα σταματήσει ή να σκεφτόμαστε τι θα πούμε εμείς αντί να τον παρακολουθούμε ενώ μιλάει. Το αποτέλεσμα γνωστό: ότι ακούμε από το ένα αυτί μπαίνει και από το άλλο βγαίνει. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το πείραμα που έκανε κάποιος με συνομιλητή του στο τηλέφωνο, αποκρινόμενος στην ερώτηση "πώς είσαι" με την φράση "έχω την τάδε ασθένεια" και δεχόμενος την ανταπόκριση "μπράβο, πάντα καλά". Η έλλειψη του ακούειν είναι ακόμα πιο επίκαιρη στην χώρα μας, καθώς οι περισσότεροι ενδιαφέρονται να πούν αυτό που θέλουν χωρίς να ακούσουν καν τον άλλον.

Καταπληκτικό βρήκα τον συμβολισμό με την χελώνα. Η Κασσιόπεια η χελώνα είναι ένας απρόσμενος φίλος και σύμμαχος της Μόμο στον αγώνα της, και εμφανίζεται αργότερα στην πορεία του βιβλίου (μην προτρέχετε, δεν είναι αυτή ο "πανίσχυρος σύμμαχος" που προανέφερα). Φυσικά, όπως ήδη θα μαντέψατε, η Κασσιόπεια δεν είναι μία απλή χελώνα, αλλά έχει κάποια ιδιαίτερα χαρίσματα (και μία έντονη προσωπικότητα). Γιατί χελώνα και όχι κάποιο άλλο ζώο; Διότι τι καλύτερο από μία χελώνα, η οποία είναι από τα πιο βραδυκίνητα ζώα, για να συμβολίσει την μάχη με τους γκρίζους κυρίους, την μάχη ενάντια στον γρήγορο τρόπο ζωής;

Γενικά η Μόμο είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο, καλογραμμένο, προσεγμένο και πολύ ευχάριστο. Ο συγγραφέας πραγματικά διαθέτει πλούσια φαντασία και ένα μοναδικό χάρισμα να πλάθει κόσμους και χαρακτήρες. Δεν είναι τυχαίο ότι το βιβλίο έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 20 γλώσσες! Είναι ένα από τα βιβλία που θα πάρει κανείς για το παιδί του αλλά θα καταλήξει να το διαβάζει ο ίδιος και αυτό λέει πολλά. Σίγουρα είναι ένα βιβλίο που μας προβληματίζει και μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Πιστέψτε με, αξίζει να το αγοράσετε και να το διαβάσετε. Εξαιρετική επιλογή και για δώρο.




Μηνύματα:
Τα βασικά μηνύματα, όπως αναφέρθηκαν και παραπάνω, έχουν να κάνουν με τους γρήγορους ρυθμούς ζωής, την έλλειψη ικανότητας να ακούμε τους άλλους και τελικά την αποξένωση των ανθρώπων μεταξύ τους. Εξ ίσου σημαντικά μηνύματα είναι η αξία της φιλίας, η σημασία των παιδιών στην κοινωνία, η αξιοποίηση του χρόνου μας και άλλα.


Διαχρονικότητα:
Καθώς οι ρυθμοί της ζωής όλο και επιταχύνουν, το βιβλίο αυτό θα είναι όλα και πιο επίκαιρο καθώς περνάει ο χρόνος. Είναι τόσο ωραίο βιβλίο που θα το διαβάσετε ξανά μετά από καιρό και μάλιστα με ευχαρίστηση.


http://www.vivliokritiki.gr/kritiki-viv ... okritiki=7
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Yahoo Messenger
ΚΛΑΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Οκτ 2012
Δημοσιεύσεις: 243
Τόπος: ΒΕΡΟΙΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Νοέ 30, 2012 1:14 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

alkinooos έγραψε:


Το βιβλίο αυτό καυηριάζει ένα από τα αρνητικότερα χαρακτηριστικά της σύγχρονης εποχής, την βιασύνη του ανθρώπου και την έλλειψη χρόνου που έχει ή νομίζει ότι έχει. Οι γρήγοροι ρυθμοί της ζωής βλάπτουν πολλαπλώς τον άνθρωπο, τόσο από θέμα υγείας όσο και από θέμα ψυχολογίας. Το άγχος και η αόριστη βιασύνη που νιώθουμε μερικές φορές μας κάνουν να παραμελούμε τα πιο σημαντικά και τα πιο ευχάριστα πράγματα που υπάρχουν στην ζωή. Πότε ήταν π.χ. η τελευταία φορά που πήγατε στην παραλία ή σε ένα βουνό και να καθίσετε με τις ώρες για να απολαύσετε την θέα ή το ηλιοβασίλεμα; Πριν από πολύ καιρό και αυτό επειδή έχουμε "σημαντικότερα πράγματα να κάνουμε". Πόσα πράγματα είναι όμως σημαντικότερα από την ψυχική υγεία και την ψυχική ευχαρίστηση;

¶λλο φαινόμενο, άμεσα συσχετιζόμενο με τους γρήγορους ρυθμούς ζωής, είναι η έλλειψη της ικανότητάς μας να ακούμε. Όχι τους ήχους ή τις φωνές των άλλων ανθρώπων, μα τα συναισθήματά τους και τις ανάγκες τους. Να ακούμε πραγματικά, να δίνουμε την απόλυτη προσοχή μας και να προσπαθούμε να καταλάβουμε αυτόν που μας μιλάει, ακριβώς αυτό δηλαδή που είναι την Μόμο να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους ανθρώπους, και όχι είτε να αναρωτιόμαστε πότε επιτέλους θα σταματήσει ή να σκεφτόμαστε τι θα πούμε εμείς αντί να τον παρακολουθούμε ενώ μιλάει. Το αποτέλεσμα γνωστό: ότι ακούμε από το ένα αυτί μπαίνει και από το άλλο βγαίνει. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το πείραμα που έκανε κάποιος με συνομιλητή του στο τηλέφωνο, αποκρινόμενος στην ερώτηση "πώς είσαι" με την φράση "έχω την τάδε ασθένεια" και δεχόμενος την ανταπόκριση "μπράβο, πάντα καλά". Η έλλειψη του ακούειν είναι ακόμα πιο επίκαιρη στην χώρα μας, καθώς οι περισσότεροι ενδιαφέρονται να πούν αυτό που θέλουν χωρίς να ακούσουν καν τον άλλον.



Έλεγχος του Νου με τη μέθοδο Silva:
http://www.e-steki.gr/showthread.php?t=13327

Η Μέθοδος Σίλβα, συμπεριλαμβάνει μια σειρά από επιστημονικές τεχνικές που αναπτύσσουν τις έμφυτες ικανότητες του ατόμου, χωρίς όμως να κουράρουν τον οργανισμό. Όποιος κι αν είναι ο δείκτης νοημοσύνης αυτού που εκπαιδεύεται, η ανάπτυξή του ή το πνευματικό του επίπεδο, θα αποκτήσει στο τέλος της διδασκαλίας της μεθόδου μια σημαντική βελτίωση στο μηχανισμό σκέψης. Αυτό θα τον βοηθήσει να λύσει τα προβλήματα της καθημερινής zωής και να βελτιώσει έτσι σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα της ζωής του.

Πώς εφαρμόζεται;

Μεσώ ορισμένων νοητικών ασκήσεων που γίνονται προοδευτικά και προκαλούν χαλάρωση, αυτός που εκπαιδεύεται μαθαίνει να διατηρεί το νου του σε εγρήγορση και να φτάνει σε βαθύτερα επίπεδα συνείδησης (υποσυνείδητο) αναπτύσσοντας μια ικανότητα αυτοελέγχου την οποία διατηρεί και στο μέλλον χωρίς την ανάγκη καθοδήγησης.


Ποιό είναι το επιστημονικό της υπόβαθρο;

Είναι γνωστό ότι ο εγκέφαλος εκπέμπει ηλεκτρικά κύματα σε διαφορετικές συχνότητες, που ονομάζονται: Βήτα, Άλφα, Θήτα, Δέλτα.
Υπάρχει μια σχέση ανάμεσα στην παραγωγή των εγκεφαλικών κυμάτων, των νοητικών καταστάσεων και των δραστηριοτήτων που αναπτύσσει ο άνθρωπος.
Αν λοιπόν το άτομο βρίσκεται σε εγρήγορση νοητική και ενεργεί με τις φυσικές του αισθήσεις, επικρατεί n παραγωγή των κυμάτων Βήτα.
Η συχνότητα ʼλφα, από την άλλη μεριά, είναι χαμηλότερη κατά μία κλίμακα και περισσότερο ενεργητική από την Βήτα (αυτή είναι η πιο ενεργητική παραγωγική και συγχρονισμένη από τις άλλες κι έχει άμεση σχέση με το υποσυνείδητο.
Στο υποσυνείδητο συναντώνται οι δημιουργικές ικανότητες του ατόμου. Η Μέθοδος Σίλβα διδάσκει πώς να
αλλάζουμε την εγκεφαλική συχνότητα, με τρόπο ώστε να μπορούμε να παραμείνουμε ταυτόχρονα σε νοητική εγρήγορση, παράγοντας περισσότερα , κύματα ʼλφα κατά βούληση και να χρησιμοποιούμε τις δυνατότητές μας με περισσότερο πρακτικό τρόπο.

Ποιές ικανότητες σχετίζονται με τα κύματα Άλφα;
Εκτός από την δημιουργικότητα, τα κύματα Άλφα έχουν σχέση με την ικανότητα της χαλάρωσης και της ξεκούρασης, την επιτάχυνση κάποιας θεραπείας, την ηρεμία, την ανάκτηση δυνάμεων (που φυσιολογικά αποκτάμε μέσω του ύπνου και του ονείρου), την ενίσχυση της μνήμης, τη συγκέντρωση, τη φαντασία, τη διαίσθηση, το διαλογισμό και γενικά με όλες τις δραστηριότητες της ανθρώπινης σκέψης
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Yahoo Messenger
Ρουπέλιον
Πρύτανης


Εγγραφή: 24 Οκτ 2012
Δημοσιεύσεις: 909

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Δεκ 07, 2012 9:41 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

ΚΛΑΣ έγραψε:


Έλεγχος του Νου με τη μέθοδο Silva



Έλεγχος του Μετρητού με τη μέθοδο Pligma



_________________
"Οι αρετές χάνονται μέσα στο συμφέρον, όπως τα ποτάμια μέσα στη θάλασσα" Φ.Ροσφουκώ
"Οι άνθρωποι αγωνίζονται πιο σκληρά για τα συμφέροντά τους παρά για τα δικαιώματά τους." Ναπολέων
"Ο άνθρωπος είναι ένα ζώο που κάνει παζάρια" Άνταμ Σμιθ
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
ΚΛΙΟΚΑΣΤΗ
Αντιπρύτανης


Εγγραφή: 11 Αύγ 2012
Δημοσιεύσεις: 87

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Ιαν 06, 2013 5:31 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη


Τι είναι καπιταλισμός τελικά;
Εξ’ αρχής ήταν είναι και θα είναι απλά ένα οικονομικό σύστημα.
Τι είναι οικονομικό σύστημα;
Ένα πλαίσιο κανόνων και αρχών μες στο οποίο λειτουργεί μια χώρα και ανάλογα με το πλαίσιο αυτό η κάθε κοινωνία προσπαθεί να δώσει λύση στο βασικό οικονομικό της πρόβλημα

Τι σύμπτωση 3 είναι και οι βασικοί τύποι οικονομικών συστημάτων:
• Καπιταλιστικές:ένα αποκεντρωτικό σύστημα που στηρίζεται στην ιδιωτική πρωτοβουλία και έτσι τις οικονομικές αποφάσεις παίρνουν αποκλειστικά και μόνο οι ιδιώτες και οι επιχειρήσεις
• Μικτές:ο ιδιωτικός τομέας και το κράτος συνεργάζονται και συνεπιδρούν στην οργάνωση της οικονομίας
• Κεντρικά ελεγχόμενες:συγκεντρωτικό σύστημα που στηρίζεται στην κρατική οντότητα. Οι αποφάσεις λαμβάνονται αποκλειστικά από το κράτος μέσω μιας κεντρικής υπηρεσίας προγραμματισμού
Αυτά τα τόσο απλά.
Τώρα κατά πόσο επιτρέπει ο καθένας μας ξεχωριστά στον εαυτό να δεχτεί να επηρεαστεί από το υπάρχων οικονομικό σύστημα
Και πόσο μεγάλη ανοχή τον διακατέχει είναι άλλο θέμα.

Και οι αρχαίοι Έλληνες ήταν μια «καπιταλιστική» κοινωνία αφού αγαπούσαν τα αγαθά και τον πλούτο όσο κι εμείς. Η κυριότερη διαφορά τους από τους επιγόνους τους είναι ότι σέβονταν το νόμο και το μέτρο.
Έτσι λοιπόν για ακόμη μια φορά θα επαναληφθώ και θα επικαλεστώ τον Ρόδιο σοφό.

_________________
«ὁ νοήσας ἑεαυτον εις αυτον χωρειῖ»
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
troian
Πρύτανης


Εγγραφή: 05 Ιαν 2011
Δημοσιεύσεις: 2267
Τόπος: ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Ιαν 06, 2013 7:48 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

ΚΛΙΟΚΑΣΤΗ έγραψε:

Και οι αρχαίοι Έλληνες ήταν μια «καπιταλιστική» κοινωνία αφού αγαπούσαν τα αγαθά και τον πλούτο όσο κι εμείς. Η κυριότερη διαφορά τους από τους επιγόνους τους είναι ότι σέβονταν το νόμο και το μέτρο.
Έτσι λοιπόν για ακόμη μια φορά θα επαναληφθώ και θα επικαλεστώ τον Ρόδιο σοφό.


σιγα μην ηταν και κομμουνιστικη. ολες οι κοινωνιες αγαπαν τα αγαθα μα απο αναγκη μα απο επιθυμια.


λεγεται οτι μεχρι μια περιοδο οι σπαρτιατες ειχαν βαρια, μεγαλα και μικρης αξιας νομισματα γιατι προτειναν λιτη ζωη.
_________________
μακεδονίτικα πουλιὰ λαλοῦν μακεδονίτικα
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3, 4  Επόμενο
Σελίδα 3 από 4

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center