Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

ΑΓΑΠΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΛΟΤΗΤΑ

 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Ελεύθερες Απόψεις
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
KOSTAS GIAVASOGLOU
Πρύτανης


Εγγραφή: 19 Ιούν 2011
Δημοσιεύσεις: 186

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιούν 11, 2021 10:42 am    Θέμα δημοσίευσης: ΑΓΑΠΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΛΟΤΗΤΑ Απάντηση με Συμπερίληψη

ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΛΟΤΗΤΑ
Ο άνθρωπος αναζητά τα πάντα έξω από τον εαυτό του όμως ο Λαο Τσε έλεγε << αναζήτησε και θα χάσεις>> Αυτό σημαίνει ότι εάν αφοσιωθείς μόνο στην εξωτερική αναζήτηση χάνεις την ουσία των πάντων. Μόνο μέσα από την αναζήτηση του εαυτού σου την εσωτερική αναζήτηση <<ποιος είμαι από που έρχομαι που πάω>> μόνο τότε θα μπορέσεις να ανακαλύψεις το σύμπαν και την αλήθεια του.
Ο κβαντικός φυσικός Καφάτος παίρνει το νήμα από εκεί που το αφήσανε οι αρχαίοι και το συνδέει με τα πορίσματα της σύγχρονης επιστήμης.
Το σώμα μας είναι ένα αστρικό σώμα, αποτελείται από αστερόσκονη, το σώμα δεν υπάρχει χωρίς νου και ο νους δεν υπάρχει χωρίς σώμα. Ο φόβος μπροστά στον θάνατο είναι φόβος μπροστά στη ζωή.
Ο Νους δεν έχει σχέση με τον εγκέφαλο, είναι κάτι πολύ ευρύτερο, μας συνδέει με τον συμπαντικό Νου, αφού είμαστε ένα με το σύμπαν. Ο ανθρώπινος νους είναι μέρος της κοσμικής συνείδησης. Μπορεί να ταξιδέψει σε πιο μακρινά σημεία του σύμπαντος και δεν μπορούμε να τον εντοπίσουμε σε κανένα σημείο του φυσικού σώματος. Η βίωση της ζωντανής παρουσίας είναι συνειδητότητα, η έννοια ότι υπάρχουμε.
Είναι το συναίσθημα που έχουμε από την στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι τη στιγμή του θανάτου. Είναι εμπειρία πέρα από τον χρόνο και πέρα από την επιστήμη.
Η συνειδητότητα ελευθερώνει τον νου να ξεφύγει από τα δεσμά των ψευδαισθήσεων που μας χωρίζουν. Είμαστε όλοι το ίδιο, έχουμε έρθει από το άπειρο, παραμένουμε στο άπειρο και θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε στο άπειρο.
Στο σύμπαν τα πάντα ευρίσκονται σε μια ενότητα, τα πάντα είναι ένα, τίποτα δεν είναι διαχωρισμένο. (Αυτό λέγανε και οι πυθαγόρειοι για την μονάδα και ο Πλωτίνος μεταπλατωνικός φιλόσοφος) Το Ένα η Μονάδα από την οποία τα πάντα προέρχονται.
Το κάθε τι συνδέεται με το άλλο, υπάρχει μια αόρατη αλλά υπαρκτή συμπαντική αρμονική σύνδεση. Από το μικρότερο σωματίδιο της ύλης έως το μεγαλύτερο. Από τον μικρόκοσμο έως τον μεγάκοσμο, από το αόρατο έως το ορατό.
Ο υλικός κόσμος είναι καθρέφτης των αθέατων δυνάμεων (πνευματικός κόσμος) . Ο Ουρανός ενυπάρχει στη γη με ένα Ουράνιο τρόπο, και η Γη ενυπάρχει στον Ουρανό με ένα γήινο τρόπο.
Τα πάντα ευρίσκονται σε αμοιβαία αλληλεπίδραση, και αφού όλα ευρίσκονται μέσα σε όλα, το σύμπαν είναι ένα συνεχές, άρα μικρότερο γεγονός, έχει επίδραση στο σύνολο του κόσμου.
Σύμφωνα με τον Μάρκο Αυρήλιο το σύμπαν διέπει ένας ιερός δεσμός που συνδέει τα πάντα και εξαιτίας του οποίου υπάρχει κράσις διΆ όλου, η οποία αντανακλά τη συμφωνία της Θείας Πρόνοιας στον κόσμο, όπου ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα μικρό τμήμα.
Ο άνθρωπος είναι συνδεδεμένος με την φύση, τα ποτάμια, τα δέντρα, τη γη, τα αστέρια. Αντιστοίχως τα αστέρια είναι συνδεδεμένα με εμάς τα ποτάμια, τα βουνά, τις θάλασσες. Τα πάντα αλληλοσυνδέονται, υπάρχει παντού στο σύμπαν ένα πάρε δώσε. Τίποτα δεν μπορεί να είναι διαχωρισμένο στη φύση. Ο χωρισμός δεν είναι εφικτός. Απλά έχουμε ψευδαίσθηση του διαχωρισμού, που αποκτήσαμε σύμφωνα με αυτά που μας μάθανε. Υπάρχει μια γέφυρα με την ζωή την ύπαρξή μας και το περιβάλλον μας. Μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κάποιος. Υπάρχει παντού στο σύμπαν μια διαρκής επικοινωνία. Είμαστε συντονισμένοι και εξαρτημένοι από συμπαντικές δυνάμεις. Η πραγματικότητα αφορά μια αδιάλειπτη ενότητα αλλά η επικέντρωση στο τώρα και το Εγώ μας δημιουργεί στρεβλό κόσμο και πραγματικότητα. Και απΆ αυτή τη στιγμή που μπαίνει μέσα μας η λανθασμένη αντίληψη, τότε ολόκληρη η ύπαρξη αναποδογυρίζεται. Και τότε αρχίζει η τρέλα, η αρρώστια…
Και τότε έρχεται η ίδια η φύση, με τρόπο οδυνηρό να μας το υπενθυμίσει. Να μας υπενθυμίσει ότι δεν υπάρχει πιο σοβαρό ζήτημα από το να θυμόμαστε και να επιβεβαιώνουμε με τις πράξεις μας ότι υπάρχει ένας αιώνιος ιερός δεσμός ανάμεσα στα ανθρώπινα όντα και στη φύση. Από αυτή την επίγνωση στην πράξη και μόνο από αυτή, μπορεί να αναδυθεί το νόημα της ζωής. Η υπευθυνότητα, η ψυχική ηρεμία και η συμπόνοια.
Σε κάθε περίπτωση, η αυξημένη εσωτερική εργασία, συνεπάγεται αυξημένη εξωτερική ευθύνη. Συνδεόμαστε με αόρατα νήματα, ο ένας με τον άλλο, με τους προγόνους μας, και βέβαια με τη φύση και τη γη. Η πραγματική γνώση έρχεται, μόνο όταν το άτομο ολοκληρωθεί συνειδητά και αμφίδρομα μέσα στο φυσικό περιβάλλον του.
Κάθε πράξη μας επηρεάζει το φυσικό περιβάλλον και τον κόσμο ολόκληρο. Εάν είναι αρνητική, τον επηρεάζει αρνητικά, εάν είναι θετική τον επηρεάζει θετικά.
Ο συμπαντικός δεσμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον καθένα μας, ευρισκόμαστε σε μια Ιερή Ενότητα των Πάντων, είμαστε μέσα σε όλα, και όλα είναι μέσα μας.
Η αγάπη προς τον συνάνθρωπο, δεν πρέπει να είναι αφΆ υψηλού υπό την μορφή φιλανθρωπίας, διότι αν φτάσουμε εκεί, αυτό σημαίνει ότι κάτι δεν λειτούργησε σωστά, κάποια αδικία υπάρχει που πρέπει όχι να διορθώσουμε αλλά να απαλύνουμε. Και η φιλανθρωπία απαλύνει την αδικία αυτή αλλά προσβάλλει τον άλλο άνθρωπο που δέχεται αυτή διότι την δέχεται από κάποιον άλλο που ευρίσκεται υψηλότερα από αυτόν κάποιον ισχυρότερο και δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι μια κοινωνία σωστά διαρθρωμένη και δίκαιη ώστε να μη χρειάζεται φιλανθρωπία, να μη χρειάζεται ακόμη και πρόνοια.
Με βάση την αρχή της ισότητας.
Η φιλανθρωπία μπορεί να είναι του ελέω θεού βασιλέως και ηγεμόνα προς τους φτωχούς τους αδικημένους διότι τους λυπάται. Εδώ υπάρχει αδικία.
Οι αρχαίοι Έλληνες με την φιλοσοφία, αλλά και την πολιτική τους συνείδηση θεωρούσαν ότι η έκφραση της αγάπης στην πραγματικότητα είναι η υποταγή στη φυσική και ηθική τάξη αυτό που λένε Δίκη να επιδικάζει στον άνθρωπο την τιμή του και την υπόστασή του και να μη γίνεται υβριστής απέναντι στους νόμους της φύσης και στους νόμους των ανθρώπων. Να δείχνει τη νόστιμη και μέτρια ανθρωπιά αυτό που ονομάστηκε από τους Ευρωπαίους Ουμανισμός όπως λέει ο Λιαντίνης και αυτό διέπει την λειτουργία της ένωσης.
Η αγάπη είναι αγάπη προς την ολότητα στα πάντα με τα οποία είμαστε ενωμένοι με το Ιερό Συμπαντικό Δεσμό.
Αυτό θέλει τη συνειδητοποίηση, αγάπη είναι η συνείδηση ότι όλοι μαζί είμαστε ένα και ότι οι πράξεις του ενός επηρεάζουν τους άλλους έμψυχα και άψυχα. Αγάπη είναι η διάλυση της ατομικότητας προς την ολότητα των πάντων.
Δεν είναι αγάπη να δίνεις τον ένα από τους δυο χιτώνες σου στον μη έχοντα, αυτό είναι ελεημοσύνη και δεν έχει θέση σε μια κοινωνία δικαίου.
Αγάπη είναι προς την ολότητα ώστε να δημιουργηθούν θεσμοί νόμοι δίκαιο πολιτειακή οργάνωση που θα δίνει σε όλους από ένα χιτώνα και να μη υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει.
Δεν ταιριάζει η ελεημοσύνη στον αξιοπρεπή και περήφανο άνθρωπο και όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι έναντι του Θεού, έναντι της φύσης έναντι του νόμου. Και η ισότητα προέρχεται από τον Ιερό Δεσμό της των Πάντων Ενώσεως.
Και είναι η μεσότητα του Αριστοτέλη που πρέπει να κυριαρχεί το μέτρο. Διότι αν το μέτρο κυριαρχεί και το σύμπαν λειτουργεί πιο σωστά. Τίποτα το υπερβολικό <<ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ>>
Υπάρχει η φυσική τάξη των πραγμάτων και η αρμονία των πάντων και οι ανθρώπινοι νόμοι πρέπει να είναι όσο το δυνατόν εγγύτερα στους φυσικούς νόμους. Να υπακούνε στους φυσικούς νόμους.
Η συνειδητοποίηση ότι όλοι μαζί είμαστε το Ένα και η άπειρη αγάπη στον Ιερό Δεσμό των πάντων θα κάνει ευτυχέστερη την ανθρωπότητα αλλά και ολόκληρο το Σύμπαν θα λειτουργεί με ευρυθμία και αρμονία.
Δεν νοείται να υπάρχουν άνθρωποι στην απομαχία της ζωής άνθρωποι οι οποίοι εργάστηκαν όλη τους τη ζωή και στα γεράματα να εγκαταλείπονται από την πολιτεία.
Και όμως αυτό γίνεται στη μεγαλύτερη δημοκρατία του κόσμου, εκεί που υπάρχει ελευθερία νόμοι και θεσμοί. Εκεί που είναι ένα κράτος οργανωμένο με σεβασμό στους νόμους.
NOMADLANDη γη των νομάδων Εκείνοι οι οποίοι προσφέρανε σε αυτή τη χώρα, που εργάστηκαν, που πλήρωναν τους φόρους τους, την κοινωνική τους ασφάλιση, προσέφεραν στην κοινωνία, μεγάλωσαν τα παιδιά τους και τους έκαναν χρήσιμους και ηθικούς και καλούς πολίτες, αυτοί εγκαταλείπονται από την πολιτεία με μια πολύ μικρή σύνταξη που δεν τους φτάνει να ζήσουν αξιοπρεπώς.
Εγκαταλείπονται από την κοινωνία και από την αγορά εργασίας διότι πλέον κανένας δεν τους προσλαμβάνει και προτιμούν νέους.
Πηγαίνουν στα γραφεία ευρέσεως εργασίας και δεν βρίσκουν εργασία ανάλογη με τις σπουδές και την εμπειρία τους. Τελικά δεν βρίσκουν πουθενά καμία εργασία.
¶νθρωποι από 60 έως 90 μορφωμένοι οι οποίοι κάποτε είχανε καλές θέσεις όπως καθηγητές σε κολλέγια, σε πανεπιστήμια, ανώτερα στελέχη εταιρειών κλπ, πολλοί εξΆ αυτών με ασθένειες, αναγκάζονται και ψάχνουν για δουλειά εποχιακή σε όλη την επικράτεια από μάζεμα των τεύτλων, λάντζα σε κουζίνες καθαριστές, συσκευαστές στην ΑΜΑΖΟΝ κλπ. Για να το κάνουν αυτό αναγκάζονται και πουλάνε τα σπίτια τους αν έχουν ή δανείζονται αν τα καταφέρουν και αγοράζουν βανάκια που τα κάνουν σπίτι τους για να μένουν. Με αυτά γυρνάνε όλη την επικράτεια και στον δρόμο συγκεντρώνονται πολλές φορές μέσω ιντερνετ και κινητών και προσπαθούνε να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο. Δάνεια δεν τους δίνουν οι τράπεζες και τα παιδιά τους τουλάχιστον μερικά εξΆ αυτών τους θέλουν μόνο αν χρειάζονται για να κρατήσουν τα παιδιά τους στο σπίτι.
Θαρρείς και η κοινωνία τους έχει πετάξει έξω, θέλει να τους ξεφορτωθεί και τους ωθεί στον θάνατο, δεν τους θέλει κανένας διότι πλέον δεν μπορούν να παράγουν έργο όπως παλιά, είναι γέροι, άσκημοι, άρρωστοι και αποτελούν σαβούρα άχρηστη.
Στην πορεία πολλοί εξΆ αυτών πεθαίνουν στον δρόμο από αρρώστιες μόνοι σε μια γωνιά. Κάποιοι ποιο ανθεκτικοί όσο έχουν τις δυνάμεις τους συνηθίζουν αυτή τη ζωή και τους αρέσει που έχουν την ανεξαρτησία τους και την ελευθερία τους.
Αυτοί είναι οι NOMADLANDS οι νομάδες, απόβλητοι του συστήματος μιας κοινωνίας υποτίθεται δικαίου, του πιο οργανωμένου και ισχυρού κράτους του κόσμου ΗΠΑ. Είναι οι άνθρωποι που κάνανε το κράτος αυτό ισχυρό, και το ίδιο το κράτος, η οργανωμένη κοινωνία τους πετάει έξω όταν οι δυνάμεις τους εξαντλούνται και δεν μπορούν να το υπηρετήσουν ποια όπως παλιά. Χωρίς να υποστηρίζονται καν από την κοινωνική πρόνοια και από το σύστημα υγείας όπου αν δεν έχεις ασφάλιση ή λεφτά σε αφήνουν να πεθάνεις.
Μια κοινωνία οργανωμένη επάνω στην δύναμη και από την άλλη πλευρά μια σειρά δισεκατομμυριούχων που και για λόγους φορολογικούς, αλλά και λόγους υστεροφημίας, διαφήμισης κλπ αναπτύσσουν μεγάλη φιλανθρωπική δράση προσφέροντας υπηρεσίες πρόνοιας και περίθαλψη υγείας στους φτωχούς και στους νέους δυνατότητα για μόρφωση, υποτροφίες και δεξιότητες στην αγορά εργασίας. Αυτό όμως υποτιμά τους ανθρώπους οι οποίοι προσέφεραν τα πάντα στο σύστημα όλες τους τις δυνάμεις και μετά το ίδιο το σύστημα του πετά έξω να πεθάνουν και εξαρτώνται από την δύναμη και την φιλανθρωπία των ισχυρών οι οποίοι από θέσεως ισχύος δίνουν ελεημοσύνη στους αδύναμους άρα κατώτερους.
Αυτό που δικαιούνται οι άνθρωποι αυτοί, αυτό γίνονταν στην αρχαία ελληνική κοινωνία, αλλά και σε κάποιες υποτίθεται κοινωνίες όχι τόσο πολιτισμένες -να σέβονται να τιμούν τους γέρους και να τους έχουν συμβουλάτορες και εκπαιδευτές με την μεγάλη εμπειρία τους- η κοινωνία της δύναμης του χρήματος το αποτρέπει.
Αυτό γίνεται διότι πλέον το χρήμα άρα η ύλη έχει πρυτανεύσει και γύρω από αυτό στρέφονται τα πάντα. Ότι το εξυπηρετεί το φροντίζει, ότι δεν το εξυπηρετεί το πετάει ως άχρηστο.
Μόνο μια κοινωνία αρχών και αξιών θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο, να δώσει στους απόμαχους της ζωής την αξιοπρέπειά τους και να δείξει τον σεβασμό στο πρόσωπό του και παράλληλα να αξιοποιεί αυτούς ως συμβούλους και ως εκπαιδευτές.
Η ελάχιστη υποχρέωση της κοινωνίας απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους είναι μια αξιοπρεπής σύνταξη με παράλληλη υγειονομική περίθαλψη. Και είναι κάτι που το δικαιούνται και όχι κάτι που παρέχεται από λύπηση απέναντι στον πιο αδύναμο.
Αυτό είναι αγάπη υπό την έννοια του Ουμανισμού, είναι στην πραγματικότητα οργάνωση της κοινωνίας σύμφωνα με τους φυσικούς και αναλλοίωτους νόμους που διέπουν την λειτουργία του σύμπαντος. Είναι το μέτρο έναντι της αμετροέπειας, ο σεβασμός έναντι της ύβρεως, είναι ισορροπία των αντιθέτων, είναι η πλήρης εναρμόνιση με την ολότητα. Οι ανθρώπινοι νόμοι απηλλαγμένοι από τα υλικά στοιχεία της υπερβολής πλήρως εναρμονισμένοι με την τάξη της Δικαιοσύνης.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Ελεύθερες Απόψεις Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Σελίδα 1 από 1

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center