Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

ΑΠΕΙΡΟ ΧΑΟΣ ΜΗΔΕΝ ΤΑΞΗ

 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Ελεύθερες Απόψεις
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
KOSTAS GIAVASOGLOU
Πρύτανης


Εγγραφή: 19 Ιούν 2011
Δημοσιεύσεις: 186

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Νοέ 26, 2018 11:50 pm    Θέμα δημοσίευσης: ΑΠΕΙΡΟ ΧΑΟΣ ΜΗΔΕΝ ΤΑΞΗ Απάντηση με Συμπερίληψη

Άπειρο Χάος Τάξη Μηδέν. Αιωνιότητα
Εννοιολογικοί συσχετισμοί
Τι είναι άπειρο;
Σύμφωνα με Βικιπαίδεια άπειρο είναι μια αφηρημένη έννοια που περιγράφει κάτι χωρίς κανένα όριο και έχει σημασία σε μια σειρά από τομείς κυρίως μαθηματικά, φυσική. Προέρχεται από το Α στερητικό- πέρας, δηλαδή περιγράφει κάτι χωρίς τέλος. Το άπειρο είναι και το αέναο, απροσδιόριστο. Συμβολίζεται από την πλάγια έλικα.
Θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει το άπειρο και ως προς την δική μας ανθρώπινη υπόσταση ως κάτι το οποίο δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί με της πεπερασμένες ικανότητες της ανθρώπινης φύσης στον χώρο και στον χρόνο. Αυτό μπορεί να ισχύει για την παρούσα διάσταση. Σε άλλο επίπεδο, σε άλλη διάσταση, σε άλλο χώρο και χρόνο, θα μπορούσε να είναι μετρήσιμο μέγεθος. Σύμφωνα με τη λογική εμφανίζεται ως άπειρο στο δικό μας χωροχρονικό συνεχές.
Η μορφή και η λειτουργία αφορούν το δικό μας χωροχρονικό συνεχές ή ένα συγκεκριμένο χωροχρονικό συνεχές στον κόσμο των τριών διαστάσεων της ευκλείδειας γεωμετρίας και της νευτώνειας φυσικής.
Από τη στιγμή της μεγάλης έκρηξης δημιουργήθηκε ο χώρος και ο χρόνος. Το βέλος του χρόνου ήταν σε αντίθετη φορά από το σημείο της μεγάλης έκρηξης. Έτσι το σύμπαν ευρίσκεται σε συνεχή διαστολή κατά την φορά του βέλους του χρόνου και τα ουράνια σώματα απομακρύνονται συνέχεια από το σημείο της αρχικής έκρηξης. Έχει υπολογιστεί ότι όσο τα ουράνια σώματα αστέρες πλανήτες απομακρύνονται από τη γη, τόσο απομακρύνονται και από το σημείο της αρχικής έκρηξης, αλλά και τόσο απομακρύνονται μεταξύ τους. Αυτό βέβαια γίνεται και εκεί που υπάρχουν έλξεις αστέρες πλανήτες δορυφόροι. Έτσι λοιπόν όταν κοιτάζουμε προς το σημείο της αρχικής έκρηξης βλέπουμε το παρελθόν. Όταν κοιτάζουμε τον ουρανό βλέπουμε παρελθόν. Δεν υπάρχει παρών αλλά παρελθόν και μέλλον. Το μέλλον δεν το βλέπουμε αλλά το βιώνουμε ανά πάσα στιγμή. Στην κόψη της αστραπής παρελθόντος και μέλλοντος εξελίσσεται ο κόσμος. Όπως λέει και ο Ηράκλειτος η μια στιγμή από την άλλη δεν φαίνεται να διαφέρουν, όμως στην πραγματικότητα η διαφορά είναι τεράστια, έχει επέλθει μια συμπαντική μεταβολή από παρελθόν σε μέλλον, η κάθε εικόνα όπως αποτυπώνεται στη στιγμή, από την επόμενη φαινομενικά είναι ίδιες, όμως σε τίποτα δεν είναι πλέον ίδιες. Στην κόψη της αστραπής εξελίσσεται ο κόσμος. Από τη στιγμή αυτή, η επόμενη δεν είναι ποτέ ίδια έστω και αν φαίνεται ίδια. Υπάρχει μια συνεχής απομάκρυνση από την αρχική εστία, δεν σταματάει ποτέ, άρα δεν υπάρχει παρών. Μια συνεχής μεταβολή χωρίς στάση, αυτό που βιώνουμε ως παρών δεν είναι παρών, είναι η μεταβολή από παρελθόν σε μέλλον. Απλά δεν το καταλαβαίνουμε όπως και πολλά άλλα.
Ο κόσμος είναι άπειρος, οι κόσμοι άπειροι, οι γαίες αναρίθμητες, οι ήλιοι αμέτρητοι.
Η αλληγορία του απείρου Τζωρτζ Λακοφ θεωρεί την έννοια του απείρου στις επιστήμες και τα μαθηματικά ως αλληγορία. Η προοπτική αυτή βασίζεται στην αλληγορία του απείρου (RMI) που ορίζεται ως συνεχώς αυξανόμενη ακολουθία 1,2,3…> στο διηνεκές.
Κοσμολόγοι προσπαθούν να ανακαλύψουν αν υπάρχει άπειρο στο δικό μας σύμπαν. Είναι γνωστό ότι υπάρχει η θεωρία για τα πολλαπλά σύμπαντα, τα σύμπαντα που δεν γίνονται αντιληπτά και ίσως το ένα να υπάρχει πολύ κοντά στο άλλο, ή ίσως και το ένα μέσα στο άλλο. Η δισδιάστατη επιφάνεια της γης είναι πεπερασμένη αλλά δεν έχει καμιά άκρη. Η κίνηση σε ευθεία γραμμή κάποτε θα επιστρέψει στο αρχικό σημείο από όπου ξεκίνησε. Το σύμπαν τουλάχιστον κατ΄αρχήν θα μπορούσε να έχει μια παρόμοια τοπολογία. Αν ναι θα μπορούσε να επιστρέψει τελικά στην αφετηρία ένα άτομο μετά από μεγάλο ταξίδι σε μια ευθεία γραμμή μέσα στο σύμπαν αφού διανύσει ένα τεράστιο διάστημα.
Εάν όμως το σύμπαν δεν είναι κυρτό σαν σφαίρα αλλά έχει επίπεδη τοπολογία θα μπορούσε να είναι τόσο απεριόριστο όσο και άπειρο. Η καμπυλότητα του σύμπαντος μπορεί να μετρηθεί μέσω πολυπολικών στιγμών στο φάσμα της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου. Μέχρι σήμερα , η ανάλυση των προτύπων ακτινοβολίας του καταγράφονται από το WMAP διαστημόπλοιο υπαινίσσεται ότι το σύμπαν έχει επίπεδη τοπολογία. Αυτό θα ήταν σύμφωνο με ένα άπειρο φυσικό σύμπαν. Ωστόσο το σύμπαν θα μπορούσε επίσης να είναι πεπερασμένο, έστω και αν η καμπυλότητα είναι επίπεδη.
Το λογικό θα είναι το σύμπαν να μη είναι επίπεδο, και αυτό διότι μόνο η σφαίρα δύναται να χωρέσει τα πάντα, για λόγους μορφολογίας λοιπόν και επειδή η μορφή υπακούει στη λειτουργία το σύμπαν είναι περισσότερο πιθανόν να είναι σφαιρικό ή εν πάσει περιπτώσει κάτι που να προσομοιάζει στη σφαίρα, ή να περιέχεται σε μια σφαίρα, ή να είναι ένα σύστημα σφαιρών που να έχουν επικοινωνία μεταξύ τους, ή ακόμη και η μία σφαίρα μέσα στην άλλη. Ο κύκλος είναι το τελειότερο σχήμα γιατί αφενός εμπεριέχει τα πάντα, αφετέρου από όποιο σημείο εκκίνησης γυρνάς κάποια στιγμή στο ίδιο. Σε τρείς διαστάσεις η σφαίρα που είναι δύο κύκλοι με την ίδια διάμετρο. Εάν θεωρηθεί ότι υπάρχει ένας αέναος κύκλος ζωής, επαναγέννησης, θεωρητικά τα πάντα επαναλαμβάνονται, μια διαρκής επανάληψη θα μπορούσαν να είναι. Όμως μια επανάληψη με σκοπό την βελτίωση σε ένα συμπαντικό επίπεδο το οποίο εμείς δεν κατανοούμε και σκοπό έχει την διατήρησή του, η και καλυτέρευσή του. Άρα και το σύμπαν υπακούοντας στο πνευματικό επίπεδο του αέναου μόνο σφαιρικό μπορεί να είναι.


ΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ


Α) ΤΗΡΗΣΗ Α ΠΛΑΙΣΙΟΥ
ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΟΣ
ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΙΑΣ
ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ
ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ
ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΟΣ
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΞΕΛΙΣΕΤΑΙ ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΜΑΧΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ
Η ΠΑΛΗ ΕΙΝΑΙ ΑΕΝΑΟΣ
ΑΕΝΑΟΣ ΤΕΛΕΙΟΣ
ΑΠΕΙΡΟ= ΑΕΝΑΟ= ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΟ=ΜΟΝΑΣ

Εκ της μονάδος η δυάς και όλα τα υπόλοιπα και πάλι προς την μονάδα τείνει.

Μονάς+ Άπειρο= Θεός. Εκ της μονάδας το άπειρο.

Τι είναι μηδέν; Είναι η απουσία της μονάδας. Άρα μηδέν είναι μια έλλειψη, το μηδέν το προσεγγίζουμε αρνητικά με την απουσία.

Μηδέν=απουσία, έλλειψη της αρχικής μονάδας.

Η Μονάδα = Θεός. Το Εν, ο Νούς, η Ψυχή. Θεός= Παν το υπάρχον.

Άραγε υπάρχει το μηδέν σαν μέγεθος;
ΘΕΣΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

ΓΑΙΑ ΠΥΡ ΑΗΡ ΝΕΡΟ τα 4 στοιχεία.
Το 5 στοιχείο είναι άυλο και είναι ο ΑΙΘΗΡ.
Έχουμε τρείς διαστάσεις στον χώρο και μια στο χρόνο.
Ετσι λοιπόν το ανθρώπινο σώμα εμπεριέχει και τα 5 στοιχεία εκ των οποίων μόνα τα πρώτα 4 είναι αντιληπτά δια των αισθήσεων.
Σώμα ,Ψυχή ,Πνεύμα.
Για κάθε δύναμη υπάρχει και μία αντίθετη
Για κάθε θέση υπάρχει και μία αντίθεση
Το σώμα αντιστοιχεί εις το Γήινο και υδάτινο στοιχείο το πνεύμα αντιστοιχεί εις το πύρινο στοιχείο ,η ψυχή αντιστοιχεί εις το αιθερικό στοιχείο. Το ΠΥΡ διαιρεί και τέμνει. Το ΠΥΡ καταστρέφει το υλικό σώμα ,και το μετουσιώνει σε ενέργεια. Το ΠΥΡ δίνει και ενέργεια, INRE NATURA RENOVATUR. Δια του πυρός η φύση αναγεννάται το Πυρ δίνει ζωή και ενέργεια.
Ο Θάνατος νικιέται με την ζωή.
Για κάθε γέννηση υπάρχει και ένας θάνατος
Για κάθε θάνατο υπάρχει και μία γέννηση
Για κάθε θάνατο στο εδώ Σύμπαν γέννηση σε άλλο Σύμπαν η στο εδώ Σύμπαν είναι αδύνατον η ύπαρξη να πάει σε μη ύπαρξη διότι πρέπει να υπάρχει το αντίθετο για να υπάρχει ισορροπία
Σκοτάδι είναι η έλλειψη φωτός.
Φως είναι ενέργεια από μόνο του.
Κακό είναι η έλλειψη του καλού; Ή μήπως υπάρχει αυτοτελώς; Μήπως υπάρχει σαν μια αρνητική δυναμική; Το σύνολο των κακών πράξεων μήπως δημιουργεί μια αρνητική δυναμική η οποία προσδιορίζεται ως κακό; Οι κακές πράξεις μήπως παίρνουν δυναμική από εκεί; Είναι το κακό κάτι το νοητικό; Είναι δύναμη σκέψης, αρνητική δυναμική που προέρχεται από την σκέψη, που τελικά οδηγεί σε πράξεις, ή ακόμη και μόνο η αρνητική δυναμική της σκέψης προκαλεί αρνητικά αποτελέσματα.
Το καλό όπως και το κακό θα μπορούσαν να προσδιοριστούν ως μαγνήτες που ενυπάρχουν στο πνευματικό συμπαντικό πεδίο και το καθένα έλκει κάθε πράξη η οποία προσιδιάζει προς αυτό.
Οι μαγνήτες αυτοί υπάρχουν αυτοτελώς και ελκύουν ο καθένας προς το μέρος του, ή δημιουργούνται από την δυναμική των καλών ή των κακών πράξεων; Με λίγα λόγια υπάρχει η ιδέα του καλού και του κακού, ή υπάρχουν απλώς καλές και κακές πράξεις ανάλογα με την ερμηνεία που δίνουν οι κοινωνίες;
Tο Αστρικό Φως έρχεται από τα αστέρια αποτελεί στοιχείο της οντότητος και η λέξη που αναφέρεται στον αισθητό κόσμο και μετουσιώνεται στην επιστημονική σκέψη Κοσμική Ακτινοβολία. Η ζωή έρχεται από το Σύμπαν υπό μορφήν Φωτός αντανακλάται στα αστέρια συγκεντρώνεται στον Ηλιο διαχέεται στο πλανητικό σύστημα φθάνει στην Γή και την κατακλύζει ολόκληρη.
Ετσι λοιπόν το Αστρικό Φώς αποτελεί ένα από τα στοιχεία τα άλλα είναι το αιθερικό Φως και το Νοητικό Φως. Υπάρχει ο Νόμος της αλληλοεπίδρασης που σημαίνει ότι τίποτα δεν κινείται ανεξάρτητα και ότι η κίνηση του ενός σώματος επηρεάζει και το άλλο σώμα.
Ουδεμία μεταβολή στο Σύμπαν σημαίνει ουδεμία κίνησης .Η οποιαδήποτε μεταβολή στον μικρόκοσμο επηρεάζει και τον μακρόκοσμο. Eχουμε λοιπόν το Νοητικό Σώμα , το ψυχικό σώμα, το πνευματικό σώμα, το Αιθερικό σώμα και το φυσικό σώμα.(Το υλικό Σώμα) Ανάλογα από ποίο πεδίο συμπαντικό επηρεάζεται λοιπόν ΦΩΣ=ΕΝΕΡΓΕΙΑ
Η ζωή η οντότητα η προσωπικότητα εκμηδενίζεται πλήρως στην πλήρη αυτής ένωση με το σύμπαν την παγκόσμια ψυχή και τον Θεό.
Για να ενωθείς με το Θεό απαιτείται να είσαι γεμάτος από αγάπη και συμπάθεια να νοιώθεις την ανάγκη να αγκαλιάσεις το Σύμπαν ολόκληρο επικαλούμενος με όλο σου το είναι τα στοιχεία που οικοδομούν αυτό. Πρέπει να κατακλύζεσαι από το πάθος να ενωθείς με το Σύμπαν καταλαβαίνοντας την μηδαμινότητα της ύπαρξής σου.
ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

Ο Κόσμος πρίν την δημιουργία του υπήρχε σαν ιδέα.
Η Ιδεα υπήρχε στην ΧΩΡΑ
Η ΧΩΡΑ ήταν ο κόσμος των ιδεών.

Η Υλική υπόσταση του κόσμου δημιουργήθηκε σύμφωνα με το πρότυπο του Δημιουργού.
Το πρότυπο είναι από την φύση αυτού τέλειο.
Τελειότης = Αρμονία= Ωραίο= Αληθινό
Το αληθινό είναι ωραίο κατ΄ανάγκην διότι πλησιάζει περισσότερο προς την ιδέα.
Ο Κόσμος είναι το είδωλο των ιδεών.
ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ ΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΟΛΟΓΟΣ ΗΤΑΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ
O Aνθρωπος περιέχει τον Θεό εντός του.
Θεός είναι ο θέτων σε Τάξη.
Θεός είναι και ο Θέτων σε Κίνηση. αλλά προέρχεται από το Θεώμαι δηλαδή ο έχων την θέα των πάντων αυτός που βλέπει τα πάντα ο ακοίμητος οφθαλμός ώς τα πανθ’ ορά.
ORDRE AD CHAOS
Εκ του Χάους ετέθει η Τάξη
ΤΟ Κάρμα ότι κερδίζει χάνει από κάπου αλλού
Ο ΛΟΓΟΣ υπήρχε από την μία άκρη στην άλλη του αδημιούργητου του αγέννητου σύμπαντος.
Δεν υπήρχε Ζωή και δεν υπήρχε θάνατος γιατί δεν υπήρχε ζωή.
Ηταν αγέννητο και ανώλεθρο.
Eυρίσκετο σε κατάσταση μη ύπαρξης.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Ο Κόσμος δημιουργήθηκε επειδή προυπήρχε σαν ιδέα , και ιδέα έπρεπε να υλοποιηθεί λόγω της ανάγκης μέσω της υποδοχής .
Για να εξελιχθεί η ιδέα πρέπει να υποστεί την πραγμάτωση αυτής διότι είναι αδύνατον να εξελιχθεί στον κόσμο των ιδεών.
Η γέννηση της ιδέας στον υλικό κόσμο και η υλοποίηση αυτής σημαίνει και την δοκιμασία αυτής.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο γεννιέται για να υποστεί βελτίωση και να επαναγεννηθεί στο ίδιο, ή σε <χειρότερο ή σε καλύτερο σύμπαν σε μια διαρκή αέναη πορεία προς το τέλειο που είναι η ιδέα.
Η Υλοποίηση της ιδέας ,η δοκιμασία της και η βελτίωση αυτής συντελεί στην διαρκή εξέλιξη του σύμπαντος.
Πραγματικότητα είναι η αντίληψη δια των αισθήσεων. Πραγματικά είναι μόνο εκείνα που αντιλαμβανόμαστε δια των αισθήσεων.
Η αλήθεια ανακαλύπτεται με την μαθηματική ανάλυση.
Ορθή σκέψη είναι μόνον αυτή που αποδεικνύεται με μαθηματικούς υπολογισμούς.
Υπάρχει όμως και η πιθανολόγηση εκεί που είναι αδύνατο να δουλέψουμε με τις αισθήσεις δεδομένου ότι είναι αδύνατο να δουλέψη το σύστημα αν δεν είναι τέλειο. Η πιθανολόγηση δουλευει με μαθηματική ανάλυση Η τελειότης είναι από την φύση της αληθινή. Γιατί ανήκει στην σφαίρα των ιδεών, και αποτελεί την μόνη αλήθεια.
Το σύστημα εισέρχεται από την χώρα των Ιδεών στον αισθητό κόσμο τέλειο και επιβαρύνεται στην συνέχεια από του φυσικούς νόμους που υπάρχουν στο εδώ κόσμο, και χάνει σταδιακά την τελειότητά του. έτσι λοιπόν δεν υπάρχει πλέον το αεικίνητο.η ιδέα γίνεται πλέον είδωλο.
Ο Νόμος της παγκόσμιας έλξης του Νεύτονα σε συνδυασμό με τον νόμο της βαρύτητας. Εχουν λίγο πολύ διαμορφώση την παγκόσμια κίνηση .Ετσι λοιπόν υπάρχει η περιστροφή των πλανητών και η περιστροφή της γης γύρω από τον εαυτό της και γύρω από τον Ηλιο.
Η παγκόσμια κίνηση εξηγείται με τους νόμους της φυσικής όμως εδώ υπάρχει αρμονία και τελειότης και μόνον έτσι είναι δυνατόν να λειτουργήσει. Oταν υπήρξε η μεγάλη έκρηξη αρχικά ήταν ενεργεια που είχε συσσωρευθεί.Από την μεγάλη έκρηξη τα υλικά που ήταν πύρινες μάζες εκσφενδονίσθηκαν χωρίς να υπάρχει κάποια αντίθετη δύναμη οπότε λόγω αδρανείας ευρίσκοντο σε διαρκή και αέναο πορεία μέσα στο σύμπαν Υστερα δια της ψύξεως δημιουργήθηκαν τα στερεά. Τα υγρά και τα αέρια
Οταν ένα σώμα εκσφενδονισθεί συνεχίζει την πορεία του για πάντα λόγω μη ύπαρξης αντίθετης δύναμης. Λόγω όμως της έλξης που ασκείται και λέγεται βαρύτητα φθάνει σε ένα σημείο και ακολούθως τίθεται σε τροχιά γύρω από το μεγαλύτερο σώμα. στρεφόμενο γύρω από τον άξονα αυτού. Το μεγαλύτερο σώμα έλκει το μικρότερο. .Ετσι λοιπόν δημιουργήθηκαν οι πλανήτες και οι δορυφόροι.
Δια της ψύξεως επέρχεται η τάξη στην αταξία,δια της θέρμανσης η αταξία.
Το ατακτως και τυχαία κινούμενο υλικό τίθεται σε τάξη και αρμονική κίνηση.
Επρεπε όμως να υπάρξει στην πρωταρχική αυτού μορφή, είτε σαν ενέργεια είτε σαν υγρό πυρ είτε φωτιά αυτό είναι που εξήλθε στον κόσμο δια της υποδοχής.ενα στοιχείο που ευρίσκετο σε διαρκή πάλη με <τον εαυτό του αέναη είναι αυτή η ιδέα

ΛΟΓΟΣ = ΟΡΘΟΣ = ΕΝΑΣ


ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΗΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΘΕΟΣ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ

H EΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΜΥΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΙΓΗ
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ
Η συνείδηση ευρίσκεται στο βάθος της μυστικότητας στο τέλος αυτής ευρίσκεται το ασυνείδητο.
Δεν είναι προσδιορισμένο τι υπάρχει στην αρχή του ασυνειδήτου.
Η συνείδηση πιθανώς να είναι ένα με το ασυνείδητο και να χάνεται στα βάθη της δημιουργίας του σύμπαντος .Θα πρέπει όμως να δούμε άν υπήρχε τάξη ή αταξία. Υπάρχει η συλλογική συνείδηση η οποία είναι συνυφασμένη με την Ψυχή του Κόσμου η οποία διέπεται από την αρμονικότητα μιας μουσικής κλιμακας διότι αποτελεί έναν κανώνα με υποδιαιρέσεις σε απόλυτη τάξη και αρμονία.
Η ένα κοσμικό αδράχτι που έχει περασμένους τους πλανήτες. Η συνείδηση αποτελείται από το συν + οιδα γνωρίζω επιπλέον «είναι μία γνώση επίπλέον και πέραν του γνωστού ,είναι όμως και μια γνώση που αποκτάται δια της ενδοστρεφίας και καταβύθισης στα εσώτερα της ψυχής.



Η ζωή του ανθρώπου είναι η ίδια η ζωή του σύμπαντος. Το σύμπαν πρέπει κάποτε να ευρίσκετο σε άυλη μορφή.
Το σύμπαν διακατείχετο από άκρα ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.μέχρι που άρχισε η κάθοδος προς την ύλη.
Πρέπει η πνευματικότητα και εν γένει το πνεύμα σταδιακά να διολίσθησε προς την ύλη. Πρέπει να προυπήρξε ένας ανώτερος πολιτισμός στον οποίο να κυριαρχούσαν τα ανώτερα πνευματικά αγαθά.Η ΑΡΕΤΗ και η αρμονία καθοδηγούσαν ,Από τον κόσμο των ιδεών μέσω της υποδοχής διολίσθησε στην σφαίρα του πραγματικού όπως εμείς το βλέπουμε εδώ.
Είναι η αμφισβήτηση που δημιούργησε τον υλικό κόσμο. Την αμφισβήτηση την δημιούργησε ο ΕΩΣΦΟΡΟΣ ο φέρων εντός το ΦΩΣ της Αυγής. Η γνώση του ΚΑΛΟΥ και του ΚΑΚΟΥ οι δύο αντίθετες δυνάμεις. Επρεπε λοιπόν να υπάρξει κάθοδος προς την ύλη και κατόπιν άνοδος προς το πνεύμα δια της εξαφανίσεως της υλικής υπόστασης.
Δημιουργήθηκε τεχνολογία υψηλού επιπέδου η οποία όμως κατέστη ανεξέλεγκτος λόγω του ότι απελευθερώθηκαν φυσικές δυνάμεις που ήσαν αδύνατον να ελεγχθούν. Ετσι ανετράπει η Τάξη και το όλο οικοδόμημα καταστράφηκε. Η τάση είναι δεξιόστροφη και υπάρχει και πάλι άνοδος προς την πνευματικότητα. Αυτό όμως μπορεί να είναι επώδυνο και να διέλθει εν μέσω των φλογών της καταστροφής του οικοδομήματος του τεχνολογικού πολιτισμού. Οταν καταστραφεί και η τελευταία ρανίδα τεχνολογίας μέσα από μία καταστροφή είναι πιθανόν να αναπτυχθεί και πάλι η πνευματικότητα. Αυτό όμως δεν είναι απαραίτητο να γίνει με μια κίνηση, μπορεί να γίνει και σταδιακά.
Οι φυσικοί Νόμοι υπάρχουν από της Δημιουργίας είναι αέναοι και ακατάλυτοι ,οι φυσικοί Νόμοι αποτελούν τα σταθερά σημεία το κεντρικό άξονα επάνω στον οποίο είναι δομημένο το Σύμπαν.
Οι φυσικοί Νόμοι νέμουν τα στοιχεία ,ορίζουν τα στοιχεία ,συντονίζουν τα στοιχεία .Οι φυσικοί Νόμοι αποτελούν τις σταθερές που κυριαρχούν σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον. Φυσικοί Νόμοι διέπονται από μία μαθηματική κλίμακα ,τοιουτοτρόπως ώστε να υπάρχει μια αρμονικότητα στην γενικότερη λειτουργία της συμπαντικής διαδικασίας. Είναι το σύμπαν μια μαθηματική εξίσωση από αρχής της δημιουργίας; Αν ναι, τότε με τι ισούται.







Άπειρο Χάος Τάξη Μηδέν. Αιωνιότητα
Εννοιολογικοί συσχετισμοί
Τι είναι άπειρο;
Σύμφωνα με Βικιπαίδεια άπειρο είναι μια αφηρημένη έννοια που περιγράφει κάτι χωρίς κανένα όριο και έχει σημασία σε μια σειρά από τομείς κυρίως μαθηματικά, φυσική. Προέρχεται από το Α στερητικό- πέρας, δηλαδή περιγράφει κάτι χωρίς τέλος. Το άπειρο είναι και το αέναο, απροσδιόριστο. Συμβολίζεται από την πλάγια έλικα.
Θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει το άπειρο και ως προς την δική μας ανθρώπινη υπόσταση ως κάτι το οποίο δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί με της πεπερασμένες ικανότητες της ανθρώπινης φύσης στον χώρο και στον χρόνο. Αυτό μπορεί να ισχύει για την παρούσα διάσταση. Σε άλλο επίπεδο, σε άλλη διάσταση, σε άλλο χώρο και χρόνο, θα μπορούσε να είναι μετρήσιμο μέγεθος. Σύμφωνα με τη λογική εμφανίζεται ως άπειρο στο δικό μας χωροχρονικό συνεχές.
Η μορφή και η λειτουργία αφορούν το δικό μας χωροχρονικό συνεχές ή ένα συγκεκριμένο χωροχρονικό συνεχές στον κόσμο των τριών διαστάσεων της ευκλείδειας γεωμετρίας και της νευτώνειας φυσικής.
Από τη στιγμή της μεγάλης έκρηξης δημιουργήθηκε ο χώρος και ο χρόνος. Το βέλος του χρόνου ήταν σε αντίθετη φορά από το σημείο της μεγάλης έκρηξης. Έτσι το σύμπαν ευρίσκεται σε συνεχή διαστολή κατά την φορά του βέλους του χρόνου και τα ουράνια σώματα απομακρύνονται συνέχεια από το σημείο της αρχικής έκρηξης. Έχει υπολογιστεί ότι όσο τα ουράνια σώματα αστέρες πλανήτες απομακρύνονται από τη γη, τόσο απομακρύνονται και από το σημείο της αρχικής έκρηξης, αλλά και τόσο απομακρύνονται μεταξύ τους. Αυτό βέβαια γίνεται και εκεί που υπάρχουν έλξεις αστέρες πλανήτες δορυφόροι. Έτσι λοιπόν όταν κοιτάζουμε προς το σημείο της αρχικής έκρηξης βλέπουμε το παρελθόν. Όταν κοιτάζουμε τον ουρανό βλέπουμε παρελθόν. Δεν υπάρχει παρών αλλά παρελθόν και μέλλον. Το μέλλον δεν το βλέπουμε αλλά το βιώνουμε ανά πάσα στιγμή. Στην κόψη της αστραπής παρελθόντος και μέλλοντος εξελίσσεται ο κόσμος. Όπως λέει και ο Ηράκλειτος η μια στιγμή από την άλλη δεν φαίνεται να διαφέρουν, όμως στην πραγματικότητα η διαφορά είναι τεράστια, έχει επέλθει μια συμπαντική μεταβολή από παρελθόν σε μέλλον, η κάθε εικόνα όπως αποτυπώνεται στη στιγμή, από την επόμενη φαινομενικά είναι ίδιες, όμως σε τίποτα δεν είναι πλέον ίδιες. Στην κόψη της αστραπής εξελίσσεται ο κόσμος. Από τη στιγμή αυτή, η επόμενη δεν είναι ποτέ ίδια έστω και αν φαίνεται ίδια. Υπάρχει μια συνεχής απομάκρυνση από την αρχική εστία, δεν σταματάει ποτέ, άρα δεν υπάρχει παρών. Μια συνεχής μεταβολή χωρίς στάση, αυτό που βιώνουμε ως παρών δεν είναι παρών, είναι η μεταβολή από παρελθόν σε μέλλον. Απλά δεν το καταλαβαίνουμε όπως και πολλά άλλα.
Ο κόσμος είναι άπειρος, οι κόσμοι άπειροι, οι γαίες αναρίθμητες, οι ήλιοι αμέτρητοι.
Η αλληγορία του απείρου Τζωρτζ Λακοφ θεωρεί την έννοια του απείρου στις επιστήμες και τα μαθηματικά ως αλληγορία. Η προοπτική αυτή βασίζεται στην αλληγορία του απείρου (RMI) που ορίζεται ως συνεχώς αυξανόμενη ακολουθία 1,2,3…> στο διηνεκές.
Κοσμολόγοι προσπαθούν να ανακαλύψουν αν υπάρχει άπειρο στο δικό μας σύμπαν. Είναι γνωστό ότι υπάρχει η θεωρία για τα πολλαπλά σύμπαντα, τα σύμπαντα που δεν γίνονται αντιληπτά και ίσως το ένα να υπάρχει πολύ κοντά στο άλλο, ή ίσως και το ένα μέσα στο άλλο. Η δισδιάστατη επιφάνεια της γης είναι πεπερασμένη αλλά δεν έχει καμιά άκρη. Η κίνηση σε ευθεία γραμμή κάποτε θα επιστρέψει στο αρχικό σημείο από όπου ξεκίνησε. Το σύμπαν τουλάχιστον κατ΄αρχήν θα μπορούσε να έχει μια παρόμοια τοπολογία. Αν ναι θα μπορούσε να επιστρέψει τελικά στην αφετηρία ένα άτομο μετά από μεγάλο ταξίδι σε μια ευθεία γραμμή μέσα στο σύμπαν αφού διανύσει ένα τεράστιο διάστημα.
Εάν όμως το σύμπαν δεν είναι κυρτό σαν σφαίρα αλλά έχει επίπεδη τοπολογία θα μπορούσε να είναι τόσο απεριόριστο όσο και άπειρο. Η καμπυλότητα του σύμπαντος μπορεί να μετρηθεί μέσω πολυπολικών στιγμών στο φάσμα της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου. Μέχρι σήμερα , η ανάλυση των προτύπων ακτινοβολίας του καταγράφονται από το WMAP διαστημόπλοιο υπαινίσσεται ότι το σύμπαν έχει επίπεδη τοπολογία. Αυτό θα ήταν σύμφωνο με ένα άπειρο φυσικό σύμπαν. Ωστόσο το σύμπαν θα μπορούσε επίσης να είναι πεπερασμένο, έστω και αν η καμπυλότητα είναι επίπεδη.
Το λογικό θα είναι το σύμπαν να μη είναι επίπεδο, και αυτό διότι μόνο η σφαίρα δύναται να χωρέσει τα πάντα, για λόγους μορφολογίας λοιπόν και επειδή η μορφή υπακούει στη λειτουργία το σύμπαν είναι περισσότερο πιθανόν να είναι σφαιρικό ή εν πάσει περιπτώσει κάτι που να προσομοιάζει στη σφαίρα, ή να περιέχεται σε μια σφαίρα, ή να είναι ένα σύστημα σφαιρών που να έχουν επικοινωνία μεταξύ τους, ή ακόμη και η μία σφαίρα μέσα στην άλλη. Ο κύκλος είναι το τελειότερο σχήμα γιατί αφενός εμπεριέχει τα πάντα, αφετέρου από όποιο σημείο εκκίνησης γυρνάς κάποια στιγμή στο ίδιο. Σε τρείς διαστάσεις η σφαίρα που είναι δύο κύκλοι με την ίδια διάμετρο. Εάν θεωρηθεί ότι υπάρχει ένας αέναος κύκλος ζωής, επαναγέννησης, θεωρητικά τα πάντα επαναλαμβάνονται, μια διαρκής επανάληψη θα μπορούσαν να είναι. Όμως μια επανάληψη με σκοπό την βελτίωση σε ένα συμπαντικό επίπεδο το οποίο εμείς δεν κατανοούμε και σκοπό έχει την διατήρησή του, η και καλυτέρευσή του. Άρα και το σύμπαν υπακούοντας στο πνευματικό επίπεδο του αέναου μόνο σφαιρικό μπορεί να είναι.


ΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ


Α) ΤΗΡΗΣΗ Α ΠΛΑΙΣΙΟΥ
ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΟΣ
ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΙΑΣ
ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ
ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ
ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΟΣ
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΞΕΛΙΣΕΤΑΙ ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΜΑΧΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ
Η ΠΑΛΗ ΕΙΝΑΙ ΑΕΝΑΟΣ
ΑΕΝΑΟΣ ΤΕΛΕΙΟΣ
ΑΠΕΙΡΟ= ΑΕΝΑΟ= ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΟ=ΜΟΝΑΣ

Εκ της μονάδος η δυάς και όλα τα υπόλοιπα και πάλι προς την μονάδα τείνει.

Μονάς+ Άπειρο= Θεός. Εκ της μονάδας το άπειρο.

Τι είναι μηδέν; Είναι η απουσία της μονάδας. Άρα μηδέν είναι μια έλλειψη, το μηδέν το προσεγγίζουμε αρνητικά με την απουσία.

Μηδέν=απουσία, έλλειψη της αρχικής μονάδας.

Η Μονάδα = Θεός. Το Εν, ο Νούς, η Ψυχή. Θεός= Παν το υπάρχον.

Άραγε υπάρχει το μηδέν σαν μέγεθος;
ΘΕΣΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

ΓΑΙΑ ΠΥΡ ΑΗΡ ΝΕΡΟ τα 4 στοιχεία.
Το 5 στοιχείο είναι άυλο και είναι ο ΑΙΘΗΡ.
Έχουμε τρείς διαστάσεις στον χώρο και μια στο χρόνο.
Ετσι λοιπόν το ανθρώπινο σώμα εμπεριέχει και τα 5 στοιχεία εκ των οποίων μόνα τα πρώτα 4 είναι αντιληπτά δια των αισθήσεων.
Σώμα ,Ψυχή ,Πνεύμα.
Για κάθε δύναμη υπάρχει και μία αντίθετη
Για κάθε θέση υπάρχει και μία αντίθεση
Το σώμα αντιστοιχεί εις το Γήινο και υδάτινο στοιχείο το πνεύμα αντιστοιχεί εις το πύρινο στοιχείο ,η ψυχή αντιστοιχεί εις το αιθερικό στοιχείο. Το ΠΥΡ διαιρεί και τέμνει. Το ΠΥΡ καταστρέφει το υλικό σώμα ,και το μετουσιώνει σε ενέργεια. Το ΠΥΡ δίνει και ενέργεια, INRE NATURA RENOVATUR. Δια του πυρός η φύση αναγεννάται το Πυρ δίνει ζωή και ενέργεια.
Ο Θάνατος νικιέται με την ζωή.
Για κάθε γέννηση υπάρχει και ένας θάνατος
Για κάθε θάνατο υπάρχει και μία γέννηση
Για κάθε θάνατο στο εδώ Σύμπαν γέννηση σε άλλο Σύμπαν η στο εδώ Σύμπαν είναι αδύνατον η ύπαρξη να πάει σε μη ύπαρξη διότι πρέπει να υπάρχει το αντίθετο για να υπάρχει ισορροπία
Σκοτάδι είναι η έλλειψη φωτός.
Φως είναι ενέργεια από μόνο του.
Κακό είναι η έλλειψη του καλού; Ή μήπως υπάρχει αυτοτελώς; Μήπως υπάρχει σαν μια αρνητική δυναμική; Το σύνολο των κακών πράξεων μήπως δημιουργεί μια αρνητική δυναμική η οποία προσδιορίζεται ως κακό; Οι κακές πράξεις μήπως παίρνουν δυναμική από εκεί; Είναι το κακό κάτι το νοητικό; Είναι δύναμη σκέψης, αρνητική δυναμική που προέρχεται από την σκέψη, που τελικά οδηγεί σε πράξεις, ή ακόμη και μόνο η αρνητική δυναμική της σκέψης προκαλεί αρνητικά αποτελέσματα.
Το καλό όπως και το κακό θα μπορούσαν να προσδιοριστούν ως μαγνήτες που ενυπάρχουν στο πνευματικό συμπαντικό πεδίο και το καθένα έλκει κάθε πράξη η οποία προσιδιάζει προς αυτό.
Οι μαγνήτες αυτοί υπάρχουν αυτοτελώς και ελκύουν ο καθένας προς το μέρος του, ή δημιουργούνται από την δυναμική των καλών ή των κακών πράξεων; Με λίγα λόγια υπάρχει η ιδέα του καλού και του κακού, ή υπάρχουν απλώς καλές και κακές πράξεις ανάλογα με την ερμηνεία που δίνουν οι κοινωνίες;
Tο Αστρικό Φως έρχεται από τα αστέρια αποτελεί στοιχείο της οντότητος και η λέξη που αναφέρεται στον αισθητό κόσμο και μετουσιώνεται στην επιστημονική σκέψη Κοσμική Ακτινοβολία. Η ζωή έρχεται από το Σύμπαν υπό μορφήν Φωτός αντανακλάται στα αστέρια συγκεντρώνεται στον Ηλιο διαχέεται στο πλανητικό σύστημα φθάνει στην Γή και την κατακλύζει ολόκληρη.
Ετσι λοιπόν το Αστρικό Φώς αποτελεί ένα από τα στοιχεία τα άλλα είναι το αιθερικό Φως και το Νοητικό Φως. Υπάρχει ο Νόμος της αλληλοεπίδρασης που σημαίνει ότι τίποτα δεν κινείται ανεξάρτητα και ότι η κίνηση του ενός σώματος επηρεάζει και το άλλο σώμα.
Ουδεμία μεταβολή στο Σύμπαν σημαίνει ουδεμία κίνησης .Η οποιαδήποτε μεταβολή στον μικρόκοσμο επηρεάζει και τον μακρόκοσμο. Eχουμε λοιπόν το Νοητικό Σώμα , το ψυχικό σώμα, το πνευματικό σώμα, το Αιθερικό σώμα και το φυσικό σώμα.(Το υλικό Σώμα) Ανάλογα από ποίο πεδίο συμπαντικό επηρεάζεται λοιπόν ΦΩΣ=ΕΝΕΡΓΕΙΑ
Η ζωή η οντότητα η προσωπικότητα εκμηδενίζεται πλήρως στην πλήρη αυτής ένωση με το σύμπαν την παγκόσμια ψυχή και τον Θεό.
Για να ενωθείς με το Θεό απαιτείται να είσαι γεμάτος από αγάπη και συμπάθεια να νοιώθεις την ανάγκη να αγκαλιάσεις το Σύμπαν ολόκληρο επικαλούμενος με όλο σου το είναι τα στοιχεία που οικοδομούν αυτό. Πρέπει να κατακλύζεσαι από το πάθος να ενωθείς με το Σύμπαν καταλαβαίνοντας την μηδαμινότητα της ύπαρξής σου.
ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

Ο Κόσμος πρίν την δημιουργία του υπήρχε σαν ιδέα.
Η Ιδεα υπήρχε στην ΧΩΡΑ
Η ΧΩΡΑ ήταν ο κόσμος των ιδεών.

Η Υλική υπόσταση του κόσμου δημιουργήθηκε σύμφωνα με το πρότυπο του Δημιουργού.
Το πρότυπο είναι από την φύση αυτού τέλειο.
Τελειότης = Αρμονία= Ωραίο= Αληθινό
Το αληθινό είναι ωραίο κατ΄ανάγκην διότι πλησιάζει περισσότερο προς την ιδέα.
Ο Κόσμος είναι το είδωλο των ιδεών.
ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ ΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΟΛΟΓΟΣ ΗΤΑΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ
O Aνθρωπος περιέχει τον Θεό εντός του.
Θεός είναι ο θέτων σε Τάξη.
Θεός είναι και ο Θέτων σε Κίνηση. αλλά προέρχεται από το Θεώμαι δηλαδή ο έχων την θέα των πάντων αυτός που βλέπει τα πάντα ο ακοίμητος οφθαλμός ώς τα πανθ’ ορά.
ORDRE AD CHAOS
Εκ του Χάους ετέθει η Τάξη
ΤΟ Κάρμα ότι κερδίζει χάνει από κάπου αλλού
Ο ΛΟΓΟΣ υπήρχε από την μία άκρη στην άλλη του αδημιούργητου του αγέννητου σύμπαντος.
Δεν υπήρχε Ζωή και δεν υπήρχε θάνατος γιατί δεν υπήρχε ζωή.
Ηταν αγέννητο και ανώλεθρο.
Eυρίσκετο σε κατάσταση μη ύπαρξης.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Ο Κόσμος δημιουργήθηκε επειδή προυπήρχε σαν ιδέα , και ιδέα έπρεπε να υλοποιηθεί λόγω της ανάγκης μέσω της υποδοχής .
Για να εξελιχθεί η ιδέα πρέπει να υποστεί την πραγμάτωση αυτής διότι είναι αδύνατον να εξελιχθεί στον κόσμο των ιδεών.
Η γέννηση της ιδέας στον υλικό κόσμο και η υλοποίηση αυτής σημαίνει και την δοκιμασία αυτής.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο γεννιέται για να υποστεί βελτίωση και να επαναγεννηθεί στο ίδιο, ή σε <χειρότερο ή σε καλύτερο σύμπαν σε μια διαρκή αέναη πορεία προς το τέλειο που είναι η ιδέα.
Η Υλοποίηση της ιδέας ,η δοκιμασία της και η βελτίωση αυτής συντελεί στην διαρκή εξέλιξη του σύμπαντος.
Πραγματικότητα είναι η αντίληψη δια των αισθήσεων. Πραγματικά είναι μόνο εκείνα που αντιλαμβανόμαστε δια των αισθήσεων.
Η αλήθεια ανακαλύπτεται με την μαθηματική ανάλυση.
Ορθή σκέψη είναι μόνον αυτή που αποδεικνύεται με μαθηματικούς υπολογισμούς.
Υπάρχει όμως και η πιθανολόγηση εκεί που είναι αδύνατο να δουλέψουμε με τις αισθήσεις δεδομένου ότι είναι αδύνατο να δουλέψη το σύστημα αν δεν είναι τέλειο. Η πιθανολόγηση δουλευει με μαθηματική ανάλυση Η τελειότης είναι από την φύση της αληθινή. Γιατί ανήκει στην σφαίρα των ιδεών, και αποτελεί την μόνη αλήθεια.
Το σύστημα εισέρχεται από την χώρα των Ιδεών στον αισθητό κόσμο τέλειο και επιβαρύνεται στην συνέχεια από του φυσικούς νόμους που υπάρχουν στο εδώ κόσμο, και χάνει σταδιακά την τελειότητά του. έτσι λοιπόν δεν υπάρχει πλέον το αεικίνητο.η ιδέα γίνεται πλέον είδωλο.
Ο Νόμος της παγκόσμιας έλξης του Νεύτονα σε συνδυασμό με τον νόμο της βαρύτητας. Εχουν λίγο πολύ διαμορφώση την παγκόσμια κίνηση .Ετσι λοιπόν υπάρχει η περιστροφή των πλανητών και η περιστροφή της γης γύρω από τον εαυτό της και γύρω από τον Ηλιο.
Η παγκόσμια κίνηση εξηγείται με τους νόμους της φυσικής όμως εδώ υπάρχει αρμονία και τελειότης και μόνον έτσι είναι δυνατόν να λειτουργήσει. Oταν υπήρξε η μεγάλη έκρηξη αρχικά ήταν ενεργεια που είχε συσσωρευθεί.Από την μεγάλη έκρηξη τα υλικά που ήταν πύρινες μάζες εκσφενδονίσθηκαν χωρίς να υπάρχει κάποια αντίθετη δύναμη οπότε λόγω αδρανείας ευρίσκοντο σε διαρκή και αέναο πορεία μέσα στο σύμπαν Υστερα δια της ψύξεως δημιουργήθηκαν τα στερεά. Τα υγρά και τα αέρια
Οταν ένα σώμα εκσφενδονισθεί συνεχίζει την πορεία του για πάντα λόγω μη ύπαρξης αντίθετης δύναμης. Λόγω όμως της έλξης που ασκείται και λέγεται βαρύτητα φθάνει σε ένα σημείο και ακολούθως τίθεται σε τροχιά γύρω από το μεγαλύτερο σώμα. στρεφόμενο γύρω από τον άξονα αυτού. Το μεγαλύτερο σώμα έλκει το μικρότερο. .Ετσι λοιπόν δημιουργήθηκαν οι πλανήτες και οι δορυφόροι.
Δια της ψύξεως επέρχεται η τάξη στην αταξία,δια της θέρμανσης η αταξία.
Το ατακτως και τυχαία κινούμενο υλικό τίθεται σε τάξη και αρμονική κίνηση.
Επρεπε όμως να υπάρξει στην πρωταρχική αυτού μορφή, είτε σαν ενέργεια είτε σαν υγρό πυρ είτε φωτιά αυτό είναι που εξήλθε στον κόσμο δια της υποδοχής.ενα στοιχείο που ευρίσκετο σε διαρκή πάλη με <τον εαυτό του αέναη είναι αυτή η ιδέα

ΛΟΓΟΣ = ΟΡΘΟΣ = ΕΝΑΣ


ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΗΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΘΕΟΣ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ

H EΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΜΥΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΙΓΗ
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ
Η συνείδηση ευρίσκεται στο βάθος της μυστικότητας στο τέλος αυτής ευρίσκεται το ασυνείδητο.
Δεν είναι προσδιορισμένο τι υπάρχει στην αρχή του ασυνειδήτου.
Η συνείδηση πιθανώς να είναι ένα με το ασυνείδητο και να χάνεται στα βάθη της δημιουργίας του σύμπαντος .Θα πρέπει όμως να δούμε άν υπήρχε τάξη ή αταξία. Υπάρχει η συλλογική συνείδηση η οποία είναι συνυφασμένη με την Ψυχή του Κόσμου η οποία διέπεται από την αρμονικότητα μιας μουσικής κλιμακας διότι αποτελεί έναν κανώνα με υποδιαιρέσεις σε απόλυτη τάξη και αρμονία.
Η ένα κοσμικό αδράχτι που έχει περασμένους τους πλανήτες. Η συνείδηση αποτελείται από το συν + οιδα γνωρίζω επιπλέον «είναι μία γνώση επίπλέον και πέραν του γνωστού ,είναι όμως και μια γνώση που αποκτάται δια της ενδοστρεφίας και καταβύθισης στα εσώτερα της ψυχής.



Η ζωή του ανθρώπου είναι η ίδια η ζωή του σύμπαντος. Το σύμπαν πρέπει κάποτε να ευρίσκετο σε άυλη μορφή.
Το σύμπαν διακατείχετο από άκρα ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.μέχρι που άρχισε η κάθοδος προς την ύλη.
Πρέπει η πνευματικότητα και εν γένει το πνεύμα σταδιακά να διολίσθησε προς την ύλη. Πρέπει να προυπήρξε ένας ανώτερος πολιτισμός στον οποίο να κυριαρχούσαν τα ανώτερα πνευματικά αγαθά.Η ΑΡΕΤΗ και η αρμονία καθοδηγούσαν ,Από τον κόσμο των ιδεών μέσω της υποδοχής διολίσθησε στην σφαίρα του πραγματικού όπως εμείς το βλέπουμε εδώ.
Είναι η αμφισβήτηση που δημιούργησε τον υλικό κόσμο. Την αμφισβήτηση την δημιούργησε ο ΕΩΣΦΟΡΟΣ ο φέρων εντός το ΦΩΣ της Αυγής. Η γνώση του ΚΑΛΟΥ και του ΚΑΚΟΥ οι δύο αντίθετες δυνάμεις. Επρεπε λοιπόν να υπάρξει κάθοδος προς την ύλη και κατόπιν άνοδος προς το πνεύμα δια της εξαφανίσεως της υλικής υπόστασης.
Δημιουργήθηκε τεχνολογία υψηλού επιπέδου η οποία όμως κατέστη ανεξέλεγκτος λόγω του ότι απελευθερώθηκαν φυσικές δυνάμεις που ήσαν αδύνατον να ελεγχθούν. Ετσι ανετράπει η Τάξη και το όλο οικοδόμημα καταστράφηκε. Η τάση είναι δεξιόστροφη και υπάρχει και πάλι άνοδος προς την πνευματικότητα. Αυτό όμως μπορεί να είναι επώδυνο και να διέλθει εν μέσω των φλογών της καταστροφής του οικοδομήματος του τεχνολογικού πολιτισμού. Οταν καταστραφεί και η τελευταία ρανίδα τεχνολογίας μέσα από μία καταστροφή είναι πιθανόν να αναπτυχθεί και πάλι η πνευματικότητα. Αυτό όμως δεν είναι απαραίτητο να γίνει με μια κίνηση, μπορεί να γίνει και σταδιακά.
Οι φυσικοί Νόμοι υπάρχουν από της Δημιουργίας είναι αέναοι και ακατάλυτοι ,οι φυσικοί Νόμοι αποτελούν τα σταθερά σημεία το κεντρικό άξονα επάνω στον οποίο είναι δομημένο το Σύμπαν.
Οι φυσικοί Νόμοι νέμουν τα στοιχεία ,ορίζουν τα στοιχεία ,συντονίζουν τα στοιχεία .Οι φυσικοί Νόμοι αποτελούν τις σταθερές που κυριαρχούν σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον. Φυσικοί Νόμοι διέπονται από μία μαθηματική κλίμακα ,τοιουτοτρόπως ώστε να υπάρχει μια αρμονικότητα στην γενικότερη λειτουργία της συμπαντικής διαδικασίας. Είναι το σύμπαν μια μαθηματική εξίσωση από αρχής της δημιουργίας; Αν ναι, τότε με τι ισούται.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Ελεύθερες Απόψεις Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Σελίδα 1 από 1

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center