Kομμουνισμος

[BhagavadGita]

[Bugman]

Συμφωνείς λοιπόν πως τα αγαθά έχουν κατά καιρούς διαφορετική εμβέλεια (συλλογική-ατομική), έτσι και η υποχρέωση της πολιτείας διαμορφώνεται ανάλογα. Δεν διαχωρίζω τα αγαθά από την χρηστικότητα, π.χ. ένα αυτοκίνητο τεσσάρων θέσεων μπορεί να χρησιμοποιηθεί από έναν αλλά και από τέσσερα άτομα. Διαχωρίζω τα αγαθά από την "υποχρέωση" του συνόλου, εδώ πολιτεία, προς το σύνολο ή τον καθένα.΄
Σήμερα το ενσύρματο δίκτυο τηλεφωνίας ανήκει στον ΟΤΕ ως συλλογικό αγαθό, ενώ οι πάροχοι τηλεφωνίας είναι ιδιώτες, γιατί παρέχουν "ατομικά αγαθά", όπως είναι για παράδειγμα η εικονοτηλεφωνία.
Ας δούμε και το θέμα της στέγης. Στους τσιγγάνους σήμερα δίνουν σπίτια, εφαρμόζοντας μια λαϊκή πολιτική (έχει συμβεί αυτό στην Πρέβεζα). Χιλιάδες άλλοι όμως αδυνατούν να αγοράσουν ένα σπίτι, πόσο μάλλον να πάρουν δωρεάν. Εϊναι συλλογικό αγαθό το σπίτι; Όχι, ο καθένας φροντίζει μόνος του να βρει κάπου να μείνει. Το κράτος φροντίζει γι΄αυτούς που δεν μπορούν. Δηλαδή η δύναμη του καθένα μας καθορίζει τι είναι συλλογικό και τι ατομικό αγαθό! Δες όμως ότι η εργατική εστία, για τους εργάτες (οι έμποροι δεν είναι μέσα), μοιράζει σπίτια σε "δικαιούχους", με ένα σύστημα που εφαρμόζει. Έτσι σε μια κοινωνία έχουμε το φαινόμενο των μικροκοινωνιών που εργάζονται για τα συλλογικά αγαθά που εκείνες νοούν.

Για την παιδεία: Τι είναι προτιμότερο, να επιλέγεις δάσκαλο ή να δέχεσαι όποιον βρει εύκαιρο η πολιτεία; Σωστό θα ήταν να διαλέγεις εκείνον που πιστεύεις ότι θα κάνει την καλύτερη δουλειά πάνω στο παιδί σου. Σημείωσε δε ότι αυτό το σκέφτεσαι για τον φροντιστή, γιατί πληρώνεις, ενώ δεν το σκέφτεσαι για το δημόσιο, αφού είναι "τσάμπα". Αλλά πότε το "τσάμπα" πρέπει να σημαίνει και "οτιδήποτε"; Σήμερα συμβαίνει, αλλά αύριο, όταν θα μπουν προδιαγραφές, όταν θα το απαιτήσει ο κόσμος, τότε θα δούμε τι "οτιδήποτε" παιδεία θα έχουμε!

Συνοψίζοντας, μια κοινωνία περιλαμβάνει μικρότερες κοινωνίες (κουμπλώτα, σύλλογοι, ομοσπονδίες), έτσι ώστε αυτές να διαμορφώσουν τις δυνάμεις εκείνες όπου τα ατομικά αγαθά θα γίνουν συλλογικά προς όφελος των μελών τους. Όπου όμως η δύναμη δεν επαρκεί, έχουμε το αντίθετο αποτέλεσμα, το συλλογικό αγαθό να γίνει ατομικό.
Τι έκανε λοιπόν η ΝΔ ως κυβέρνηση; Εκανε έναν απολογισμό (απογραφή)για να μετρήσει τη δύναμη της πολιτείας. Πάνω σ΄αυτόν και με γνώμωνα το που θέλει να φθάσει (ή να αφήσει στο τέλος της τετραετίας την πολιτεία), άρχισε να παίρνει μέτρα σε όλους τους τομείς. Η παιδεία δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτά τα μέτρα. Αυτοί που αντιδρούν είναι οι "βολεμένοι" και κάποιοι ακόμα που πιστεύουν ότι θα τους βολέψει η υπάρχουσα κατάσταση και έχουν επενδύσει εκεί. Τα μέτρα οπωσδήποτε θα αλλάξουν το συσχετισμό "συλλογικό-ατομικό" αγαθό. Το να αντιπολιτεύεται κανείς στο σημείο αυτό είναι λάθος. Εκεί που μπορεί να παιχτεί κάτι είναι στο να απαιτήσει, η αντιπολίτευση, το συνολικό όφελος από την αλλαγή να περιλαμβάνει περισσότερους "δικαιούχους". Μια απλή λίστα "τι είχαμε, τι επιδιώκουμε" θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα των εξεγέρσεων.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[mariapapa2006]

Παραπονιουνταν καποτε οι Κομουνιστες, γιατι τους εκλειναν στη φυλακη.
Αυτο δεν το καταλαβα ποτε.
Αφου εκει ειχαν:
Ισοτητα
Ολες τις παροχες απο το....κρατος
Μηδεν ανταγονισμος....
Παρα πολυ ελευθερο......χρονο!!!!!!!!
_________________


πολύ πετυχημένο και 100% σωστό.

[BhagavadGita]

[epikritis]

iason αν θες να μαθεις τα περι ατομικης ιδιοκτησιας που ειπε ο μαρξ βλεπε σε: "η καταγωγη της οικογενειας, της ατομικης ιδιοκτησιας και του κρατους"- ενγκελς, " προκαπιταλιστικοι κοινωνικοι σχηματισμοι"΄- μαρξ
κυριως το πρωτο. απο κει αρχιζει κανεις. βεβαια παντου επανερχεται ο μαρξ στο θεμα. και στο "κεφαλαιο"

με εκπλησσει που δεν εχεις διαβασει μαρξ. καπου ειδα οτι αναφερεσαι στο noam chomsky... απ οσο ξερω ως ριζοσπασπαστης στοχαστης ο chomsky εχει ερθει σε επαφη με το μαρξισμο
_________________
philosophy to the real world is what masturbation is to sex

[Bugman]

BhagavadGita,
Οι παροχές του κράτους είναι αποτέλεσμα δυο δυνάμεων, της φορολογίας και της πολιτικής. Πολιτική είναι να βρίσκεις τα προβλήματα του κόσμου, να τα ταξινομείς, και να δίνεις λύσεις. Φορολογία είναι ο τρόπος που θα εισπραχθούν χρήματα για να καλύψουν τις λύσεις. Άρα μια κυβέρνηση στην ουσία παίρνει και δίνει, έχοντας την ευθύνη των ενεργειών, τόσο για το μάζεμα όσο και για το ξόδεμα.
Οι λύσεις μπορεί να είναι συλλογικές, για όλους ή για ομάδες, ή για τον καθένα....Η διαφορά είναι στην διακύρηξη της λύσης. Π.χ. όταν λέει το σύνταγμα ότι καθένας έχει δικαίωμα στην στέγη, τότε δεν μιλάει για ένα συλλογικό αγαθό, για μια στέγη που θα πρέπει να μοιράζονται πολλοί, αλλά για το δικαίωμα να αποκτήσει κανείς δική του στέγη, δηλαδή να κάνει χρήση ενός δικαιώματος για ένα ατομικό αγαθό (όπως δηλαδή ορίζει ο ίδιος τη στέγη).
Επιμένω για την στέγη, διότι από κει φαίνεται περισσότερο το τραγελαφικό της ιστορίας! Για το θέμα της φορολογίας της στέγης, η κυβέρνηση έχει θεσπίσει πολλούς νόμους. Αφενός δέχεται μια υποχρέωση όπως το Σύνταγμα ορίζει, άρα δεν φορολογεί την πρώτη κατοικία, αφετέρου δίνει μια δική της ερμηνεία περί τύπου κατοικίας. Για παράδειγμα, την πισίνα δεν την θεωρεί μέρος μιας "πρώτης" οικίας, άρα θα την φορολογήσει, ως πρόσθετο οικοδόμημα. Αυτές οι περιέργες απόψεις της κάθε κυβέρνησης, αλλά και των νομοθετών, έχουν να κάνουν ξεκαθαρα με το μέτρο "διαβίωσης" που έχουν κατά νου, για τον καθένα μας. Το ίδιο το μέτρο όμως είναι και το επειχείρημά μου, πως αποτελεί το σλύνολο των ατομικών αγαθών που εμπίπτουν στο δήθεν "συλλογικό" αγαθό, και κάθε παρέκλιση από αυτό είναι τεκμήριο πολυτελούς διαβίωσης. Το τραγελαφικό είναι ότι το "συλλογικό" αγαθό δεν είναι εξασφαλισμένο από το κράτος. Έτσι καθένας είναι σε ένα αγώνα απόκτησης αγαθών, ατομικών αγαθών, τα οποία αν περάσουν το μέτρο, αρχίζει να δυσκολεύει ο αγώνας, για να καλύψει τις επιπρόσθετες φορολογικές υποχρεώσεις που του δημιουργεί αυτό το "μέτρο".
Στη φορολογία λοιπόν υπάρχει η "συλλογικότητα" των αγαθών, ενώ στην πολιτική παροχών εμφανίζεται η συλλογικότητα "δικαιωμάτων"....όπου το δικαίωμα θα γίνει αγαθό αν και εφόσον ο κάθε δικαιούχος έχει περίσσεμα αδιάθετο, δηλαδή ένα απόθεμα.
Κάτι πήγε να γίνει με το "ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα", δηλαδή ένα πακέτο χρημάτων που εξασφαλίζει ένα καλάθι αγαθών για τον καθένα. Αλλά ακόμα είναι υπό σκέψη.Τι θα γίνει αν όλοι αποφασίσουν να μείνουν στο καλάθι αυτό; Ποιοί θα πληρώνουν για το καλάθι; Ουσιαστικά δηλαδή το "μέτρο" είναι από τη φύση του αντιπαραγωγικό. Αλλά και η παραγωγή χωρίς αγοραστές γίνεται να επιβιώσει; Άρα αυτό που απαιτείται είναι η κατάρευση του μέτρου, όχι στα συλλογικά αγαθά, στροφή στις υποχρεώσεις να μεσιτεύει για εργασία και χρηματοδοτήσεις
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΛΓΕΡΗΣ]

[lycaon]

Ο Μαρξ είπε ελάχιστα για τον κομμουνισμό γιατί αυτό που ανέλυσε, επιστημονικά, είναι αυτό που είχε μπροστά του, την ανάδυση του καπιταλισμού και την επέκτασή του προοδευτικά σε όλο τον κόσμο , την οποία και επιστημονικά προέβλεψε με τους όρους με τους οποίους έγινε. Ο κομμουνισμός δεν είναι project, είναι οι όροι οργάνωσης. Είναι πρόβλημα των μεταγενέστερων γενεών να βρουν τις μορφές.

Δεν υπήρξε ποτέ κομμουνισμός οπουδήποτε στον κόσμο γιατί:
-Κομμουνισμός σημαίνει μεταξύ των άλλων και απουσία Κράτους. Κράτος είναι ειδική μορφή κοινωνικού οργανισμού, που έχει τους λόογυς ύπαρξής του μέσα σε μια κοινωνία διασπασμένη σε τάξεις.

-Κομμουνισμός είναι κοινή, κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, αλλά , φυσικά τα προιόντα είναι ιδιωτικά, ιδιοποιούνται από τη χρήση τους. Έτσι δε χρειάζεταιι και δεν υπάρχει νόμισμα για την κατανομή των προιόντων

-Ο κομμουνισμός είναι εφικτός εφ'όσον οι παραγωγικές δυνατότητες μπορούν, για πρώτη φορά στην ιστορία, να υπερβούν τις ανάγκες μας. Άρα προυποθέτει απαραίτητα την καπιταλισιτκή ανάπτυξη και μετά το πέρασμα σε κομμουνισμό


Επειδή οι συνθήκες αυτές δεν υπήρξαν πουθενά γι'αυτό δεν υπήρξε πουθενά κομμουνισμός. Αυτό που υπήρξε ήταν Καπιταλισμός του Κράτους και μια διαστρέβλωση και οικειοποίηση του κομμουνισμού(ο Στάλιν θεωρητικοποίησε τον "κομμουνισμό σε ένα μόνο κράτος", πράγμα αδύνατο για τη μαρξιστική θεωρία)

Έτσι γενικά,θέλω να πω οτι ο μαρξισμός δεν καταρρίφθηκε και ο κομμουνισμός που ο μαρξισμός αναγνωρίζει ως το επόμενο μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας στην εξέλιξή της, ακόμα πλανάται σαν φάντασμα πάνω , όχι μόνο από την Ευρώπη αλλά και από όλόκληρα τα καπιταλιστικά 2/3 του κόσμου μας.

Η επόμενη μεγάλη κρίση του υπάρχοντος συστήματος είναι εγγενής στον καπιταλισμό. Τις αντιφάσεις του συστήματος τις βλέπουμε και σήμερα, σε όλο τον κόσμο, τότε όμως φτάνουν στο σημείο να είναι ασυμβίβαστες. Αυτή και σηματοδοτεί την ώρα του περάσματος, όχι σαν μυθική ημερομηνία λήξης αλλά σαν σημείο εξελικτικό ενός δυναμικού συστήματος (αυτό που επιστημονικά μελετάει ο μαρξισμός δηλαδή το κοινωνικό-οικονομικό μόρφωμα)


Δεν είναι οι καλές προθέσεις αλλά η αδήριτη ανάγκη που καθόριζει την κίσνηση, το κίνημα. Δεν είναι τα μυαλά που αλλάζουν την ιστορία αλλά οι υλικοί όροι της ύπαρξης.

Σήμερα κυρίαρχη είναι η κοινωνική παθητικότητα που κάνει να παίρνεις τα πράγματα σαν δεδομένα και να μην ενδιαφέρεσαι να αλλάξεις κάτι. Πρέπει κάποιος να σκέφτεται με ιστορική προοπτική και χρόνους για να δει οτι οι όροι αυτοί δε μπορούν να εξασφαλιστούν μέσα σε αυτή την οργάνωση που δημοιουργεί αντιφάσεις και συγκρούσεις. Αλλιώς όταν ο κόμπος φτα΄νει στο χτένι έχουν περιοριστοί πάρα πολύ οι χρόνοι μελέτης και επεξεργασίας μιας αντίδρασης στις νέες, δραματικές συνθήκες

Ο κομμουνισμός δεν είναι μια ιδέα, ένα project, μια ιδεολογία, μια λύση εξ'ουρανού. Είναι η μορφή της κοινωνικής οργάνωσης που ξεπηδάει καθώς λύεται η αντιπαλότητα του υπάρχοντος συστήματος. Επίσης δεν είναι το τέλος και η ιδανική κοινωνία. Είναι η αρχή της ιστορίας της ανθρωπότητας σαν σύνολο και όχι σαν φατρίες με συγκρουόμενα συμφέροντα. Γιατί τελικά είναι το συμφέρον της ανθρωπότητας να αντιμετωπίσει ως σύνολο τα μεγάλα προβλήματά της, να χαρεί τον πλούτο και τις κατακτήσεις της και να μην ξοδεύει ενέργειες σε εντελώς άχρηστα για τη ζωή πράγματα.


Λυπάμαι για τη ...σινδονογορία. Τα παραπάνω σημεία έχουν όλα το λόγο τους και είναι συνθέσεις. Κατά ερώτησή σας και αντίστοιχη ανάλυση. Πρακτικά ιστορικά παραδείγματα προς συζήτηση που επιβεβαιώνουν τα παραπάνω είναι η Κομούνα του Παρισιού(1871) και η Οκτωβριανή Επανάσταση(1917)

[epikritis]

ωραια ολα αυτα αλλα ξεχνας μια αλλη πτυχη του μαρξισμου. την ιστορικη αποστολη της εργατικης ταξης που οταν παρει την εξουσια θα οδηγηθουμε μεσω της δικτατοριας του προλεταριατου (σοσιαλισμος) στον κομμουνισμο.
αν τελικα φτασουμε στο σημειο της μεταβασης οπως λες απο τον καπιταλισμο στον σοσιαλισμο και υστερα στον κομμουνισμο ποιοι θα ειναι οι μπροσταρηδες σ'αυτην την αλλαγη? οι προλεταριοι? αν κρινω απο το τι βλεπω γυρω μου δεν το νομιζω! αν παλι νομιζεις οτι η αλλαγη θα συντελεστει αυθορμητα τοτε στην ουσια αναθεωρεις το μαρξισμο. οπως λενε και τα φιλαρακια μου στην κνε "εισαι ενας ρεβιζιονιστης!"

εγω δυστυχως για το μελλον βλεπω να ερχονται καταστροφες μαζι με την επεκταση του καπιταλισμου... σκεψου τι εχει να γινει αν τελικα ο αμερικανικος ιμπεριαλισμος εισβαλλει στο ιραν πχ

το προβλημα ειναι οτι οι περισσοτεροι κατηγορουν πολιτικα προσωπα και πολιτικες και οχι το ιδιο το οικονομικο συστημα που εχει ως εγγενες χαρακτηριστικο την επεκταση
_________________
philosophy to the real world is what masturbation is to sex

[lycaon]

[epikritis]

πολλοι εχουν αποστασιοποιηθει απο το μαρξισμο και τον κομμουνισμο. κρινε απο το post στο οποιο μιλαμε. εκτος απο μενα, το μαρξ και κανα δυο αλλους βλεπεις το πως μιλανε ολοι για τον κομμουνισμο. εδω σε ενα φιλοσοφικο site! σκεψου στο δρομο τι γινεται...
_________________
philosophy to the real world is what masturbation is to sex

[lycaon]

[Bugman]

Ένας νέος νοικιάζει ένα μαγαζί, αγοράζει μια εστία αερίου, ένα τηγάνι, λάδι, αλεύρι ζάχαρι, μαγιά. Φτιάχνει όλα τα απαραίτητα χαρτιά, έναρξη επαγγέλματος.."λουκουματζής", εγγραφή στο ΤΕΒΕ, λογιστικά βιβλία, σφραγίδα. Ξεκινάει να φτιάχνει λουκουμάδες πασπαλισμένους με ζάχαρη. Το προϊόν έχει επιτυχία....Όλο και περισσότεροι ζητάνε και ακόμα στέλνουν άλλους για να αγοράσουν "λουκουμά". Ο νέος αποφασίζει να αγοράσει και άλλες εστίες, να πάρει προσωπικό, να το γράψει στο ΙΚΑ και στην Επιθεώρηση Εργασίας. Λίστα με το προσωπικό, βάρδειες, αρρώστιες, χρειάστηκε έναν προσωπάρχη! Μετατροπή του μαγαζιού σε πρατήριο, και νέες εγκαταστάσεις μέσο δανεισμού..υποθηκεύει και το σπίτι του..Τώρα παίρνει λογιστή, αποθηκάριους, πωλητές, διευθυντή πωλήσεων αλλά και έναν τεχνικό διευθυντή για να προγραμματίζει σωστά τις γραμμές παραγωγής. Τέλος βρήκε και μερικούς επενδυτές να στηρίξουν την ιδέα των "τυποποιημένων" λουκουμάδων, και έκανε σύσταση εταιρείας! Τώρα οι αποφάσεις του ενός έγιναν αποφάσεις ενός ΔΣ. Τώρα υπάρχει τμήμα δημιουργικό, που μελετάει τα νέα προϊόντα.

Αυτη η μικρή ιστορία "επιτυχίας" τι θέση έχει με τον κομμουνισμό; Μεγάλη γιατί οι ριγμένοι της όλης ιστορίας, κατά τον Μάρξ (ή όπως θέλουν οι εκφραστές των διάφορων ΚΚ να αναφέρουν), είναι μόνο οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση, ενώ ο πρώτος ιδιοκτήτης και οι λοιποί μέτοχοι είναι οι εκμεταλλευτές των εργαζομένων, και οι αγοραστές είναι η αθώα αγοραστική μάζα, απαραίτητη όμως για να κινούνται οι αγορές.
Στο ερώτημα, τι θα έκαναν οι εργαζόμενοι αν δεν δούλευαν σ΄αυτήν την εταιρεία, η απάντηση είναι απλή: Θα δούλευαν κάπου αλλού, ομοίως ως εργάτες, ή υπάλληλοι γραφείου, ή θα συντηρούσαν την "καπιταλιστική" ανεργεία, ώστε να υπάρχει η "αγορά" εργασίας με διαθέσιμο προς εργασία κόσμο.
Που είναι τώρα το μειονέκτημα του Μαρξισμού; Ο μαρξισμός αναφέρεται σε πολύ μεγάλες επιχειρήσεις, σε αυτές που καθορίζουν τα μεγάλα συμβόλαια ειδών (stock market), όπως πετρέλαιο, βαμβάκι, μέταλλα κ.α. Αυτά τα προϊόντα γίνονται διαθέσιμα με τιμές που παίζονται σε άλλα πεδία (χρηματιστήριο, την εποχή δε του Μαρξ δεν υπήρχαν τέτοια ανάλογα με τα σημερινά χρηματιστήρια) και όχι στην λαϊκή αγορά. Ως έκφραση πολιτικής μέσα από κόμματα όμως δεν αγγίζονται αυτά τα πεδία. (Το ΚΚΕ αναφέρει πάντα αρνητικά λόγια για το χρηματιστήριο, αλλά δίνει έμφαση...στο ότι αυτό είναι αδιάφορο για τους εργάτες, πως είναι δηλαδή παιχνίδι των εργοδοτών...)
Ο κομμουνισμός που εκφράζεται σήμερα από τα κόμματα είναι καθαρά μια λαϊκή πνεύματος, και ένα ανακάτεμα ιδεών, για να απορροφήσει κόσμο πολλών και διαφορετικών στρωμάτων. Εστιάζει στον εργάτη, στην εργασία που αποδίδει οποιοδήποτε εμπόρευμα στην αγορά, μέσω οποιασδήποτε εταιρείας, ώστε να ενεργεί σαν ο εργάτης να είναι μια βαλβίδα ελέγχου. Όταν λοιπόν οι μεγάλοι "κεφαλαιοκράτες" παίζουν τεράστια ποσά σε αποθέματα ειδών (stock market), και ενώ είναι αντιμέτωποι με τα φυσικά φαινομενα, που αλλοιώνουν τα αποθέματα, δημιουργούν τεχνητά φαινόμενα σε δυο επίπεδα, στο επίπεδο των εργατών ελέγχοντάς τους, μέσα από πλευροκοπήσεις "λαϊκών" κινημάτων, και στο επίπεδο των καινοτομιών, που εμφανίζονται με την "ρέγουλα", δηλαδή με έλεγχο, μέσω πιστωτικών ιδρυμάτων...που δήθεν αντιλαμβάνονται πριν απο μας για μας τι εστί καινοτομία και χρηματοδοτούν ανάλογα!

Ο "νέος", ο εργοδότης της ιστορίας στην αρχή, είναι και αυτός ένας εργάτης, με πολλές εργατώρες στο ενεργητικό του, που θα βρει μπροστά του το παιχνίδι του stock market, αφού οι πρώτες ύλες είναι χρηματιστηριακά είδη...και κανονίζονται τιμολογιακά αλλού! Έτσι όταν και αν οι τιμές στις πρώτες ύλες φθάσουν σε ένα επίπεδο "κατάρευσης πωλήσεων", να δημιουργήσουν δηλαδή μη ανταγωνιστικό προϊόν, τότε ο "νέος" θα χρωστάει τα μαλιά της κεφαλής του, και θα του ζητάνε να γίνει "πιο" ανταγωνιστικός χωρίς να θυσιάσει εργαζόμενους, ούτε ποιότητα....αρκεί να κόψει τα κέρδη του, και έτσι να χαμηλώσει την τιμή πώλησης! Και αν δεν μπορεί αυτός, να πάρει την επιχείρηση το κράτος που όλα τα μπορεί, και να χρηματοδοτήσει τους εργαζόμενους για να φτιάχνουν προϊόντα με χασούρα!
Δεν είναι φανταστικά αυτά, έτσι ήταν οι "κρατικοποιήσεις", μια εποχή που έπρεπε να φανεί το Κεντρο..Αριστερό πνεύμα της κυβέρνησης!
Σήμερα όμως, τα λουκέτα πέφτουν βροχή, και οι "επιχειρηματίες" επειδή και αυτοί έχουν ομοίως οικογένειες και θέλουν να τις θρέψουν ξενιτεύονται σε περιοχές όπου η εργασία είναι υποχρέωση του καθένα να προσφέρεται με ανταποδοτική αμοιβή (τόσα χρήματα το κομάτι) και όχι υποχρέωση του εργοδότη να την προσφέρει επί μια "συλλογική" σύμβαση όπου ο "Αθηναίος" εργάτης με τον "Πρεβεζάνο" είναι ίδιοι και η λεπτομέρεια πως ο ένας ζει στην Αθήνα και ο άλλος στην Πρέβεζα, ουδεμία σημασία έχει, διότι μετράει μόνο η ώρα εργασίας, άσχετα από την απόδοση εργασίας και την ποιότητα ζωής που απολαμβάνει κάθε εργαζόμενος!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[iason]

Οι ιστορίες επιτυχίας είναι για τους αφελείς καθώς σε αυτούς στηρίζεται το καπιταλιστικό "οικοδόμημα". Ο καπιταλισμός δεν δημιουργεί τίποτα, η δύναμή του είναι η καταστροφή, το μεγαλύτερο έργο του ο πόλεμος. Το κύριο έργο της οικονομίας είναι ο κατεξουσιασμός δια του έντοκου δανεισμού.

Ο κομμουνισμός είναι η άλλη όψη του καπιταλισμού. Δε διαφέρει επί της ουσίας σε τίποτα. Και τα δυο είναι δυο γραμμάτια που ποτέ δεν θα εξωφληθούν. Ο δεύτερος είναι όμως περισσότερο επικίνδυνος, διότι πρόκειται για μύθο πιο καλοδουλεμένο και ελκυστικό. Κρυμμένος άσσος στο μανίκι των καπιταλιστών, που ξέρουν πολύ καλά πότε και πώς να τον πετάνε.
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[Bugman]

Συμφωνώ απόλυτα!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!