αλλάζω το σώμα - αλλάζει η ψυχή ?

[souldier]

Δεν γνωρίζω πολλά πράγματα περι φιλοσοφίας και συνήθως οι προβληματισμοί μου πηγάζουν απο προσωπικές σκέψεις και εμπειρίες. Είναι το πρώτο post και γι'αυτό ίσως είναι ωφέλιμο να το αναφέρω.

Με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η σχέση που έχει το σώμα μας με την ψυχή μας. Αν δηλαδή αυτός ο δυαλισμός ισχυεί, και αν ισχυεί τι συμβαίνει στις περιπτώσεις που αυτά τα δύο στοιχεία δεν χαράζουν παράλληλες πορείες. Θα έλεγα πως οι απόψεις που έχω κυμαίνονται απο το οτι ίσως το σώμα να είναι ένα άγονο τοπίο στο οποίο η ψυχή γίνεται έκδηλη ώς το οτι "ψυχικό" και "σωματικό" είναι δύο άλλες λέξεις για το "καλό" και "κακό" (ανάλογα). Η απόψη του Καζαντζάκη οτι σώμα και ψυχή δεν διαχωρίζονται αλλά οτι το σώμα είναι η ψυχή που μπορούμε να δούμε με καθησύχασε κατα κάποιον τρόπο και ξεκινώντας απο κεί διερωτούμουν κατα πόσο ισχύει αυτή η σχέση πλέον με τον τόσο έλεγχο που έχουμε πάνω στο σώμα μας. Ο Καζαντζάκης περιγράφει φυσικά κι'αυτήν τη σχέση σε όλο το φάσμα της και οχι μόνο σε εκείνο που η θέση ισχύος ανοίκει στην ψυχή (στο "καλό" μας μέρος).

Κάπου σ'ενα post είχα διαβάσει οτι η "φαντασία είναι η μάσκα που φορά η λογική"...Σπουδάζω κάτι σχετικό με τέχνες και το θέμα του "thesis" μου έχει να κάνει με την χρήση του σώματος (και κυρίως του ανδρικού) στην μεταμοντέρνα εποχή της τέχνης. Με ενδιαφέρει πως έχει χειριστεί το ανδρικό σώμα στις παραστατικές και τις εικαστικές τέχνες και πως έχει μεταμορφωθεί κατα καιρούς.
Να μην τα πολυλογώ, οι αναστολές έχουν μειωθεί και πλέον είναι έκδηλο πως το σώμα πλεον διανέμει το σήμα που εκπέμπει η ψυχή. Δέστε δουλεία καλλιτεχνών όπως ο Matthew Barney, Nan Goldin, Robert Mapplethorpe...
Το σώμα γίνεται καμβάς και οι καλλιτέχνες εκφράζουν κάτι αόρατο το οποίο αυτόματα γίνεται ορατό. Και αυτό μετατρέπεται σε ατομική συνειδητότητα και μετέπειτα σε συλλογική συνειδητότα. Ο κόσμος δημιουργεί μιαν αντίληψη για κάποια πράγματα και ρίχνεται σε μιαν άλλη αναζήτηση. Αυτό φυσικά είναι και ουτοπικό με την έννοια ότι είναι μια ατέρμονη διαδικασία ανακύκλωσης.
Πέραν αυτών η ζωή μιμείται την τέχνη και η τέχνη τη ζωή. Άντρες που έγιναν γυναίκες, γυναίκες που θέλησαν να γίνουν τίγρεις και διάφορα άλλα "περίεργα". Είναι αυτός ο έλεγχος που έχουμε πάνω στο σώμα μας ανάλογος με μια πιο εκφραστική "γλώσσα" της ψυχής? Ο έλεγχος αυτός που μας δίνεται μέσα απο τις επιστήμες είναι "αληθινός"? Μπορώ δηλαδή εγώ να αλλάξω την πραγματικότητα του κορμιού και της ψυχής μου? Είναι η αλήθεια σημαντική? Είναι αυτό εξέλιξη?

Εφόσον θεωρώ ότι το σώμα είναι μια ορατή διάσταση της ψυχής τότε αλλάζοντας το σώμα αλλάζει και η ψυχή? Ως προς τί? Σε περίπτωση αλλαγής φύλου αλλάζει φύλο και η ψυχή? Μήπως αυτό οφείλεται στην εξέλιξη του είδους?

Υ.Γ : Το θέμα της αλλαγής φύλου το αναφέρω σαν ενα "ακραίο" παράδειγμα - αν και αποτελεί και κύριο ενδιαφέρον στην έρευνα μου - Αλλά όταν μιλώ για μετατροπές σώματος αναφέρομαι και σε φυλετικά ήθη και έθιμα που έχουν να κάνουν με την διακόσμηση του σώματος, πλαστικές εγχειρήσεις, ομορφιά κτλ...

[afham]

Και καλά, το σώμα το πιάνεις, το βλέπεις, το αναλύεις εργαστηριακώς. Την ψυχή; Πώς είσαι τόσο σίγουρος για την ύπαρξή της; Εφόσον ξέρεις ότι υπάρχει πρέπει να μας πεις και τι είναι. Μπορείς;
_________________
Στραβός είναι ο γιαλός

Δείτε επίσης: http://www.liantinis.org

[kaneis]

λογικα αν το σωμα ειναι το σημα που εκπεμπει η ψυχη αλλαζοντας την ψυχη αλλαζει το σωμα,ενω αν αλλαζοντας το σημα αλλαζει και ο πομπος κατι σαν παθηση μου φαινεται,γιατι το ειναι πηγαζει μεσα απ τον πομπο και αρα αν επιρρεαζεται απο κατι εξωτερικο κατι δεν παει καλα.ειναι σαν να λεμε οτι αν βραχνιασω θα αλλαξω σκεψεις και ιδεες που εκφραζω.
τα εθιμα που αλλαζουν το σωμα περιμενοντας να αλλαξει η ψυχη τρεφουν νομιζουν αυταπατες,αν καποιος δεν αποδεχτει το σωμα του οπως ειναι οσες πλαστικες και να κανει η ανασφαλεια θα συνεχισει να τον στελνει χειρουργειο.απ την αλλη το σωμα πρεπει να ειναι ετσι ωστε να σημαινει καθαρα χωρις να βαραινει αυτο που σημαινει,αρα αλλαγες τυπου γυμναστικης η αλλες που ανοιγουν το δρομο πιστευω καλοδεχουμενες.
_________________
ο ηλιος δεν σηκωνει τα πεπλα αλλα τα φανερωνει

[Bugman]

Η περιγραφή ενός εικαστικού θέματος μου θυμίζει τον "πηγαίο κώδικα" στον προγραμματισμό. Το δημιούργημα είναι το "τελικό προϊόν". Η περιγραφή βάζει τα "REM" (remarks) που σβήστικαν κατά την μεταγλώτιση του πηγαίου κώδικα στον τελικό, την εφαρμογή.
Ψυχή είναι μια παράμετρος του ανθρώπου: Μια μαθηματική έννοια που έχει να κάνει με την κινητικότητά του. Μεγαλόψυχος και Μικρόψυχος, δυο χραρκτηρισμοί που το δείχνουν: Ο μεγαλόψυχος δρά, ο μικρόψυχος αδρανεί. Λέμε ξεψύχησε, αφήνοντας την τελευταία του πνοή...Η πνοή είναι η τελευταία του δράση, άρα η ψυχή "μηδενίστηκε".

Έτσι souldier, κατά την γνώμη μου, όσο καλύτερα οι εικόνες των ανθρώπων δείχνουν την κίνησή τους τόσο καταγράφουν πληρέστερα την ψυχή τους!
Είναι αθάνατη η ψυχή; Η ψυχή δεν είναι ζωντανή, δεν ζει, έτσι δεν μπορέι να υπάρχει χαρακτηρισμός "αθάνατος". Η καταγραφή της όμως μπορεί να γίνει...ένα άγαλμα έχει μια καταγεγραμμένη ψυχή, μια κίνηση. Όμως δεν δείχνει την ψυχή του ζωντανού αλλά την "εντύπωση" της ψυχής του στο δημιουργό του αγάλματος. Αλλά και στο νού μας την εντύπωση της οποιασδήποτε ψυχής έχουμε. Μόνο το "μάτι" μας βλέπει "συγχρόνα" την ψυχή (την κινήση). Το μυαλό μας όμως συγκρίνει "εικόνες" δηλαδή εντυπώσεις και καταλήγουμε στη συνολική εντύπωση, ή με μια λέξη εντύπωση, περί της ψυχής που είδαμε!
Τα μάτια μας (το σύστημα όρασης) δηλαδή στην ουσία είναι "μάτια ψυχής", δείτε πως εδώ λέμε καμιά φορά "δες με τα μάτια της ψυχής σου" αλλά στην ουσία βλέπουμε με τα μάτια πάντα ψυχές...δράσεις. Ακόμα και όλα να είναι ακίνητα...θα κινηθούν τα μάτια, οπότε θα παράγουν μια αντίστοιχη κίνηση!
Τις εντυπώσεις μας τις κάνουμε αγάλματα, εικόνες, θέματα, και όλα αυτά είναι επίσης δράσεις μας, ψυχή μας! "Ψυχή μου" λέει και η μάνα στο παιδί της, στο δημιούργημά της.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[souldier]

δηλαδή η ψυχή είναι το αρχέτυπο και μόνο οι εντυπώσεις της απομένουν για μας να καταγράψουμε;
Απ'ότι καταλαμβαίνω απο την απάντηση σου θεωρείς οτι η "δραση" είναι η γλώσσα της ψυχής και το "σώμα" είναι το εργαλείο καταγραφής εντυπώσεων που προέρχονται απο αυτή τη δράση. Δηλαδή ανάδρομη πορεία δεν συμβαίνει? Αυτό που μου βγαίνει να ρωτήσω είναι αν υπάρχει η δυνατότητα να αντιστρέψεις αυτή την διαδικασία και με το σώμα να δράσεις στη ψυχή. Ή είναι άσκοπο καν να σκέφτομαι τέτοια πράγματα διότι εφόσον είναι η ψυχή κάτι αθάνατο και ίσως ιδεατό να μην υπάρχει τέτοια "δικαιοδωσία";

[Bugman]

Από τον Ηλεκτρισμό:
Τάση: Το αίτιο της κίνησης των φορτίων μέσα σε έναν αγωγό.
Ένταση: Ένα μέγεθος ανάλογο του φορτίου, που περνάει από ένα κομμάτι του αγωγού σε συγκεκριμένο χρόνο.

Αν παρατηρήσεις η ένταση είναι "ανάλογο μέγεθος", δεν είναι δηλαδή φυσικό μέγεθος.
Η τάση είναι φυσικό μέγεθος (διαφορά δυναμικού). Η αντίσταση είναι φυσικό μέγεθος υλικό, αγωγός. Η ένταση δεν είναι φυσικό μέγεθος αλλά ένα υπολογισμένο μέγεθος!

Η ψυχή είναι ανάλογο μέγεθος, δεν είναι φυσικό μέγεθος. Το σώμα μας είναι το υλικό μας. Το φορτίο ξεκινάει από το μυαλό...αυτό δίνει εντολές, ελέγχει την κίνηση! Μηδενική κίνηση.....συνέχεια........σημαίνει "άψυχος", μηδενική ψυχή.

Είναι γνωστή η έκφραση: Πάω να ξεκουραστώ να φορτώσω τις μπαταρίες! Το κεφάλι έχει αποφορτιστεί, δεν μπορούμε να κάνουμε πολλές κινήσεις. Ρίχνουμε ένα ύπνο και το κεφάλι ξαναμαζεύει ενέργεια.

Ψυχολόγιος και Ψυχίατρος έχουν τον ίδιο στοχο, την βελτίωση ζωής του ανθρώπου. Ο μεν ψυχολόγος βρίσκει διέξοδο σε εγκλωβισμένα φορτία (από άλλα φορτία), ο δε ψυχίατρος ελέγχει και επισκευάζει την εγκεφαλική "εκμετάλλευση" των φορτίων. Ο τρελός έχει φορτίο αλλά ο εγκέφαλός του αδυνατεί να το εκμεταλλευτεί, όπως θα επιθυμούσαν οι λογικοί! Και στις δυο περιπτώσεις η κακοδιαχείρηση του φορτίου οδηγεί σε προβλήματα ψυχής, ασυντόνιστες κινήσεις, ακινησία, τρόμος, τρέμουλο.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[ΥΠΑΤΙΑ]

Καλησπέρα! Κατ' αρχήν να σας χαιρετίσω, καθώς μπαίνω για πρώτη φορά στην παρέα. Θα προχωρήσω απλά σε κάποιες διευκρινίσεις. Όποιος αποδέχεται τη διαίρεση του ανθρώπου σε σώμα και ψυχή αναγνωρίζει αυτόματα την ύπαρξη της ψυχής.
Η έννοια ψυχή ετυμολογικά προκύπτει από το ρήμα ψύχω <εξ' ου και ψυγείο>.Τι είναι η ψυχή, όμως, ο κάθε φιλόσοφος και το κάθε ρεύμα το όρισε διαφορετικά. Για παράδειγμα, η ταύτιση του καλού μετά της ψυχής και του κακού μετά του σώματος μας παραπέμπει σε χριστιανικές αντιλήψεις περί του σώματος και της συνυφασμένης με αυτό αμαρτίας. (Και στην αρχαιότητα το σώμα αναγνωρίζεται ως σήμα, δηλαδή τάφο της ψυχής όχι όμως με ηθικό χρωματισμό. Είναι απλά ο πεπερασμένος φορέας του πνεύματος στον υλικό μας κόσμο).
Όσον αφορά το ζήτημα περί της αλλαγής φύλου και κατά πόσο αυτό συμπίπτει με αλλαγή της ψυχής, στο σημείο αυτό θα επικαλεστώ όρους αριστοτελικούς: Αν το να είσαι άντρας ή γυναίκα είναι κάτι το συμπτωματικό, τότε μιλάμε για απλές "ποιότητες" και όχι για την "ουσία", πράγμα που σημαίνει πως δεν θα επέφερε καμιά αλλαγή στην ουσία του ανθρώπου αυτού του είδους η επέμβαση. Το ίδιο αν είσαι μαύρος, κίτρινος κτλ. Η ουσία παραμένει η ίδια.
Τώρα κατά τα άλλα, θα συμφωνήσω με τον Afham οτι πριν προχωρήσουμε σε όποια ανάλυση θα πρέπει να ορίσουμε τα δεδομένά μας. Και είναι η ψυχή κάτι προσδιορίσιμο? Βέβαια ο Bugman δίνει μια ερμηνεία που θα ήθελα, αν έχει την καλοσύνη, να την επαναλάβει γιατί φοβάμαι πως δεν την κατάλαβα. Επιπλέον, souldier, θα ήθελα να να μάθω περισσότερα για το πώς αντιμετωπίζει το σώμα η μεταμοντέρνα τέχνη.

[souldier]

θα κάνω μια γενίκευση για το θέμα....το σώμα στη μεταμοντέρνα τέχνη έχει περάσει απο το να είναι "object" σε "subject". Είναι ενα πολυδιαστατο αντικείμενο μέσα απο το οποίο βιώνονται καταστάσεις (σεξουαλικότητα, φύλο, πόνος, πόθος, νούς και πνεύμα...) Το σώμα είναι αυτό που κατα τη γνώμη μου έχει συμβάλει περισσότερο στην κατάρριψη και ακολούθως στην δημιουργία καινούργιων δεδομένων όσον αφορά το τι πάει να πει θνητός, αθάνοτος, γυναίκα, άντρας...Αυτή η "αλλοίωση" δεν είναι σίγουρο αν έχει επιφέρει περισσότερη σύγχιση.Είναι ενδιαφέρον οτι η τέχνη αντιμετωπίζει με περισσότερο "σεβασμό" το σώμα απ'οτι παλιότερα , με την έννοια οτι προσεγγίζει τη σάρκα σαν μια σημαντική γέφυρα προς την κατάρριψη δυαδικών εννοιών όπως : "άντρας/γυναίκα", "σώμα/ψυχή", "ομορφιά/ασχημιά" κτλ...

Μια απο τις αγαπημένες μου προσεγγίσεις στο θέμα είναι απο τον Matthew Barney, με την σειρά των video/scuplture/performance installations του (Cremaster 1-5). Aντιμετωπίζει το σώμα με μια αισθητική μπαρόκ με λίγη δόση αποκρουστικότητας. Τα σώματα στα έργα του αντικαθιστούν τον διάλογο (τα έργα του προβάλλονται με την σειρά που γεννήθηκαν : 5-1-4-2-3 και διαρκούν πάνω κάτω γύρω στις 5 ώρες - δεν είμαι σίγουρος).Η δουλειά του έχει κεντρικό άξονα την Πλατωνική φιλοσοφία και το "ερμαφρόδιτο" ον ως τον απόλυτο στόχο της ανθρωπότητας. Αυτό φυσικά γίνεται χωρίς τους "συναισθηματισμούς" αλλά μέσα σε μια βιολογική και κοινωνική αρένα. Οι χαρακτήρες του χτίζονται μέσα σε μια αγνή δυνητικότητα πρίν προλάβει το περιβάλλον να καθορίσει αυτά τα όρια (αρρενωπότητας). Ο τίτλος Cremaster [κρεμαστήρ (μυς)] αναφέρεται στον μύ που είναι υπέυθυνος για ανήψωση των όρχεων λόγω ερεθισμού ή θερμοκρασίας. Άπο τις ταινίες του έχει περάσει η Ursula Andress και η παραπληγική αθλήτρια Aimee Mullins και οι δύο γυναίκες που έχουν περάσει σαν "proathletic sex symbols" .

η ιστοσελίδα του Barney είναι
http://www.cremaster.net

[ygiok]

... διαβάζοντας τα λεγόμενά σας, καταλαβαίνω πως η ψυχή είναι παράγωγο του σώματος και το σώμα παράγωγο της ψυχής. Δηλαδή, το ίδιο μας το σώμα χρειάζεται τη ψυχή για να του δίνει ζωή και η ίδια η ψυχή χαρακτηρίζει το σώμα. Μήπως κατάλαβα λάθος?
_________________
Το βαρύτερο στο κόσμο είναι, το ανθρώπινο δάκρυ. Όταν η ψυχή μας γίνεται ύλη και χωρά σε μία τόση δα σταγόνα ...

[Bugman]

Στο filosofia.gr, δεν λέμε τι είναι κάτι ως νόμος, αλλά τι νομίζει ο καθένας ότι είναι κάτι, το οποίο και αποτελεί "άποψη", δηλαδή "εκ της όψης" που βλέπει ο καθένας.
Το ότι μοιραζόμαστε τις απόψεις μας δεν σημαίνει ότι ζητούμε την αποδοχή τους. Ο λόγος της συζήτησης είναι το "ζήτημα". Μέσα μας έχουμε ανοιχτά ζητήματα και με την συζήτηση μπορούμε να καταφέρουμε να τα "ονομάσουμε", να τα ξεχωρίσουμε, και αυτό είναι η κατανόηση.
Η άποψή μου για την ψυχή γράφτηκε παραπάνω. Λέει επιγραμματικά ότι΄η ψυχή είναι ένας δείκτης κινητικότητας του ατόμου, ένας ποιοτικός προσδιορισμός του. Οι στάθμες αυτού του προσδιορισμού είναι συγκεκριμένες με το είδος της κίνησης του ανθρώπου. Π.χ. αυτό που συμπονεί κάποιον είναι "πονόψυχος". Αυτός που δεν σαλεύει είναι άψυχος. Αυτός που διστάζει είναι μικρόψυχος. Αυτός που έχει θάρρος είναι μεγάλη ψυχή, ψυχάρα.
Αυτή είναι η ψυχή, ένας προσδιορισμός κινητικότητας. Τίποτα άλλο. Ο πεθαμένος είναι άψυχος, αφού δεν κινείται.

Τώρα κάποιοι άλλοι βλέπουν "φαντάσματα", ή αέρινα είδωλα, ή εκτοπλάσματα, και αυτά σαν "προεκτάσεις του σώματος, τα οποία ίσως και να μπαίνουν σε άλλα σώματα, ίσως και να γυρνάνε πάνω σε τάφους, μέχρι και να μετακινούν τηλεκινητικά αντικείμενα, και να φοβίζουν τους ζωντανούς. Αλλά αυτά είναι, για μένα, ιστορίες για μαύρα φαλακρά φίδια που λέμε!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!