ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

[Εμπεδοκλής]

ΑΡΑΓΕ ΤΙ ΕΒΛΕΠΕ ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΓΡΑΦΕ:

Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη
που με βία μετράει τη γη.

Απ' τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Εκεί μέσα εκατοικούσες
πικραμένη, εντροπαλή,
κι ένα στόμα ακαρτερούσες,
«έλα πάλι», να σου πει.

Άργειε νάλθει εκείνη η μέρα,
κι ήταν όλα σιωπηλά,
γιατί τά 'σκιαζε η φοβέρα
και τα πλάκωνε η σκλαβιά.
_________________
ΑΦΥΠΝΙΖΟΜΑΣΤΕ

[Εμπεδοκλής]

Α! Το φως που σε στολίζει,
Σαν ηλίου φεγγοβολή,
Και μακρόθεν σπινθηρίζει,
Δεν είναι, όχι, από τη γη.

Λάμψιν έχει όλη φλογώδη
Χείλος, μέτωπο, οφθαλμός
Φως το χέρι, φως το πόδι
Κι’ όλα γύρω σου είναι φως.

Το σπαθί σου αντισηκώνεις,
Τρία πατήματα πατάς,
Σαν τον πύργο μεγαλώνεις,
Και εις το τέταρτο κτυπάς.

Με φωνή που καταπείθει
Προχωρώντας ομιλείς
«Σήμερ’, άπιστοι, εγεννήθη
Ναι, του κόσμου ο Λυτρωτής.

Αυτός λέγει... Αφοκρασθήτε:
Εγώ είμ’ Aλφα, Ωμέγα εγώ
Πέστε, που θ’ αποκρυφθήτε
Εσείς όλοι, αν οργισθώ;

Φλόγα ακοίμητην σας βρέχω,
Που μ’ αυτήν αν συγκριθή
Κείνη η κάτω οπού σας έχω
Σαν δροσιά θέλει βρεθή.
_________________
ΑΦΥΠΝΙΖΟΜΑΣΤΕ

[Εμπεδοκλής]

Τόσ' άστρα δεν εγνώρισεν ο τρίσβαθος αιθέρας,
ολίγο φως και μακρινό σε μέγα σκότος κι έρμο.
Πάντ' ανοιχτά, πάντ' άγρυπνα, τα μάτια της ψυχής μου.
Ο γιός σου κρίνος με δροσιά φεγγαροστολισμένος.
Όλοι σαν ένας, ναι, χτυπούν, όμως εσύ σαν όλους.
Παράπονο χαμός καιρού σ' ότι κανείς κι αν χάσει.
_________________
ΑΦΥΠΝΙΖΟΜΑΣΤΕ

[iason]

Την ελευθερία έβλεπε.
Την εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Την απολιτισιά απέναντι στον πολιτισμό.
Αυτό έβλεπε.
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[Εμπεδοκλής]

[Αεισθένιος]

Έβλεπε τον ξανασηκωμό του Ελληνισμού και της Ελευθερίας κόντρα στην ασιατομογγολική αμάθεια και χοντροκοψιά. Και είναι γραφτό να γίνεται για πάντα αυτός ο σηκωμός..
_________________
sed quis custodiet ipsos custodes?

[Εμπεδοκλής]

[georgemaus]

Δ. Σολωμός...

Ο πρώτος μεγάλος σταθμός!

Και όμως! Μέχρι την επανάσταση της δημοτικής και τον Ψυχάρη, προσπαθούσαν να τον παραγκωνίσουν οι βελουδένιοι...

Άντλησε από την δημοτική ποίηση κατευθείαν, γι' αυτό είναι αυθεντικός, αληθινός, αθάνατος...

Συγχαρητήρια για την θεματική...

[Εμπεδοκλής]

[georgemaus]

O Σολωμός είναι πολύ μεγάλος...
ο πρώτος μεγάλος σταθμός, αλλά ευτυχώς όχι ο τελευταίος...
Κάλβος
Σικελιανός
Παλαμάς
Καρυωτάκης
Σεφέρης
Ελύτης
και φυσικά ο Καβάφης

αυτοί κατα τη γνώμη μου είναι οι μεγάλοι σταθμοί...

[Εμπεδοκλής]

[georgemaus]

Eμπεδοκλής wrote:
Η διαφορά του Σολωμού είναι ότι έγραψε για τη γυναίκα χωρίς να σχετιστεί μ' αυτήν. Για την Ελευθερία χωρίς να την έχει...

Αυτό σημαίνει πώς πλησίαζε αυτά τα δύο, γυναίκα και ελευθερία από μακριά, με τη καθαρότητα του πνεύματος?
Δεν ξέρω αν τελικά αυτό ήταν καλό...

[Εμπεδοκλής]

[georgemaus]

Αυτό Εμπεδοκλή είναι μεγάλο θέμα...

Αν δηλαδή ο ποιητής πρέπει να είναι γήινος, ριγμένος μέσα στα πάθη η ασκητής, να βλέπει τα γενόμενα από απόσταση...

Στη ιστορία πάντως έχουμε πάμπολλα χρυσά παραδείγματα πολύ καλών ποιητών, που ήταν και από τις δύο πλευρές. Και ριγμενοι στα πάθη και ασκητές...

Σημάδι πως η ποίηση είναι παντού...

[Εμπεδοκλής]