Καύση νεκρών και κράτος δικαίου

[skoteinos]

Αναδημοσίευση από το :
http://www.liantinis.gr/forum/viewtopic.php?p=2167#2167
"ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ που επιτρέπει και ρυθμίζει την αποτέφρωση νεκρών, αλλά δεν αφορά τους Χριστιανούς, κατέθεσαν χθες στη Βουλή 10 βουλευτές της Ν.Δ. του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ Η υπερκομματική νομοθετική πρωτοβουλία αφορά μόνον άτομα, των οποίων οι θρησκευτικές πεποιθήσεις επέτρεπαν τη μετά θάνατον αποτέφρωση του σώματός τους.
Αιτιολογώντας την πρωτοβουλία τους οι υπογράφοντες βουλευτές κ.κ. Μ. Εβερτ, Κυρ. Μητσοτάκης, Ν. Γεωργιάδης (Ν.Δ.), Θ. Πάγκαλος, Μ. Δαμανάκη. Γ. Φλωρίδης, Ν. Αλευράς, Π. Σγουρίδης (ΠΑΣΟΚ), Αλ. Αλαβάνος και Φ. Κουβέλης, χαρακτηρίζουν πάντως την αποτέφρωση «νόμιμη και αρκετά διαδεδομένη πρακτική, που υπάρχει σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης". (Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, Παρασκευή, 9 Δεκεμβρίου 2005)


... Επιτέλους οι νεκροί δεδικαίωται... αλλά ... Αποτέφρωση νεκρών εκτός Χριστιανών.


Η τροπολογία

Θέμα : Αποτέφρωση νεκρών προσώπων, που όσο ζούσαν οι θρησκευτικές των πεποιθήσεις επέτρεπαν την μετά θάνατο αποτέφρωση.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Επειδή στην Ελλάδα ζουν, εργάζονται ή επισκέπτονται ως τουρίστες εκατομμύρια άνθρωποι, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις των οποίων επιτρέπουν την μετά θάνατο αποτέφρωση, η μη ύπαρξη ενός κέντρου αποτέφρωσης νεκρών στην Ελλάδα για την ικανοποίηση της τελευταίας των επιθυμίας αποτελεί παραβίαση εκ μέρους της χώρας μας του άρθρου 13 του Ελληνικού Συντάγματος, του άρθρου 9 της Διεθνούς Σύμβασης για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του άρθρου 18 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά Δικαιώματα. Με την προτεινόμενη διάταξη καθορίζονται οι προϋποθέσεις βάση των οποίων, κάποιος που δηλώνει εν ζωή χωρίς όρους και επιφυλάξεις ότι θέλει την μετά θάνατο αποτέφρωσή του, να μπορεί η επιθυμία του να εκπληρώνεται την Ελλάδα.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΑΡΘΡΟΥ

1. Επιτρέπεται στην Ελλάδα η αποτέφρωση νεκρών προσώπων, που όσο ζούσαν οι θρησκευτικές των πεποιθήσεις επέτρεπαν την μετά θάνατο αποτέφρωση.

2. Η εθνικότητα του νεκρού δεν ασκεί καμία επιρροή στην επιλογή της αποτέφρωσης.

3. Απαραίτητη προϋπόθεση για την αποτέφρωση είναι η ανεπιφύλακτη και χωρίς όρους και αιρέσεις ρητή δήλωση του ίδιου, όσο ζει, προς το Δήμο, στον οποίο έχει μόνιμη κατοικία ή με διαθήκη του.

4. Στην περίπτωση των ανηλίκων, η δήλωση γίνεται και από τους δύο γονείς ή από αυτούς που ασκούν τη γονική μέριμνα, κατά τα άρθρα 1510και επόμενα του Αστικού Κώδικα.

5. Σε περίπτωση αλλοδαπών, οι οποίοι δεν είχαν, κατά τον χρόνο του θανάτου τους, κατοικία η μόνιμη διαμονή στην Ελλάδα, δικαίωμα δήλωσης, με το πιο πάνω περιεχόμενο, έχουν οι πιο κοντινοί συγγενείς του νεκρού:

Ι. Στην περίπτωση άγαμου, ως πιο κοντινοί συγγενείς, θεωρούνται, κατά σειρά τάξης :

α) οι κατιόντες του, εφόσον είναι ενήλικοι ή
β) οι ανιόντες του ή
γ) οι αδελφοί του ή
δ) οι θείοι του ή
ε) οι εξάδελφοι του,

ΙΙ. Στην περίπτωση έγγαμου ως πιο κοντινοί συγγενείς, θεωρούνται, κατά σειρά τάξης :

α) ο ή η σύζυγος του ή
β) οι κατιόντες του, εφόσον είναι ενήλικοι ή
γ) οι ανιόντες του ή
δ) οι αδελφοί του η
ε) οι θείοι του ή στ) οι εξάδελφοι του.

Η ύπαρξη συγγενούς μιας τάξης αποκλείει τους συγγενείς της επόμενης τάξης.

6. Σε περίπτωση διαφωνίας μεταξύ των προσώπων, που βρίσκονται στην ίδια τάξη, η σχετική απόφαση λαμβάνεται από τον Εισαγγελέα στην Περιφέρεια του οποίου φυλάσσεται ο νεκρός, ο οποίος λαμβάνει υπόψη του οποιοδήποτε στοιχείο ή μέσο απόδειξης ή πιθανολόγησης, χωρίς κανένα περιορισμό, από οποιοδήποτε κανόνα απόδειξης ή πιθανολόγησης, πλην από τους κανόνες που απορρέουν άμεσα από την αρχή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Βαρύνοντα λόγο στην απόφαση του έχει η ανεπιφύλακτη και χωρίς όρους δήλωση, εκείνου ή εκείνων των συγγενών, που είχαν τον πιο στενό δεσμό με το νεκρό, όσο ζούσε.

7. Με Π.Δ. που εκδίδεται με πρόταση των Υπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημ. Έργων, Υγείας και Πρόνοιας γίνεται η ίδρυση κέντρων αποτέφρωσης νεκρών και καθορίζονται οι όροι λειτουργίας τους, η διαδικασία και οι προϋποθέσεις αποτέφρωσης, καθώς και η εποπτεία και ο έλεγχος των κέντρων αποτέφρωσης, οι διοικητικές και άλλες ποινές.

Διακομματική τροπολογία«Ναι» στην αποτέφρωση νεκρών λένε δέκα βουλευτές από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=669535
_________________
"..τυχεροί όσοι δεν σε κατάλαβαν ποτέ.
διότι ... Εκείνοι που σε κατάλαβαν ...είναι υποχρεωμένοι να μοιρασθούν μαζί σου το μεγαλείο και την απελπισία σου".

[skoteinos]

Ο Aρχιεπίσκοπος φοβούμενος ότι κατά τη διάρκεια της συνταγματικής αναθεώρησης θα μπορούσε να θιγεί το θέμα της μισθοδοσίας των κληρικών είναι διατεθειμένος να αποδεχθεί τη ρύθμιση ζητημάτων που προκαλούν μακροχρόνιες τριβές

Iερό... παζάρι για τους μισθούς κληρικών

Mε αντάλλαγμα την καύση των νεκρών και τον θρησκευτικό όρκο

http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18438&m=N11&aa=1

"Συμφωνία. Σε μια σειρά επαφών που έγιναν ανάμεσα στις δύο πλευρές το τελευταίο διάστημα, ο Αρχιεπίσκοπος και η κυβέρνηση συμφώνησαν να μην τεθούν στη διαδικασία της αναθεώρησης ζητήματα που αποτελούν τη λεπτή κόκκινη γραμμή για την Εκκλησία, όπως το καθεστώς της εκκλησιαστικής περιουσίας και να παραμείνει στην ευθύνη του κρατικού προϋπολογισμού η μισθοδοσία του κλήρου. Ο κ. Χριστόδουλος εξασφάλισε επίσης την ανοχή της Πολιτείας απέναντι στις ενέργειές του και τις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου σε σχέση με τη διαδικασία της κάθαρσης στην Εκκλησία.

Σύμφωνα με πηγές στην Αρχιεπισκοπή, σε αντάλλαγμα η Εκκλησία είναι διατεθειμένη να μην αντιταχθεί σε νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης για την κατοχύρωση της καύσης των νεκρών, της πολιτικής ταφής και για την κατάργηση του θρησκευτικού όρκου. Επίσης αναμένεται να μην προβάλει αντίσταση στην κατάργηση του μεταξικού νόμου ο οποίος προβλέπει ως προϋπόθεση για την ίδρυση εντευκτηρίων και ναών των αλλόθρησκων τη χορήγηση αδείας από τον οικείο μητροπολίτη. Εκκλησιαστικές πηγές εξηγούν πως το ότι η Εκκλησία δεν θα αντιταχθεί σημαίνει ότι η Αρχιεπισκοπή θα προσπαθήσει να ελέγξει και να αποτρέψει τις αντιδράσεις που ασφαλώς αναμένεται να σημειωθούν από τους «σκληροπυρηνικούς» μητροπολίτες."
_________________
"..τυχεροί όσοι δεν σε κατάλαβαν ποτέ.
διότι ... Εκείνοι που σε κατάλαβαν ...είναι υποχρεωμένοι να μοιρασθούν μαζί σου το μεγαλείο και την απελπισία σου".

[skoteinos]

Ταφή ή καύση;
© Πρωτοπρ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός

Η ταφή των νεκρών είναι δομικό στοιχείο του ελληνορθόδοξου πολιτισμού και θεμελιώδης πρακτική της Ορθοδόξου παραδόσεως. Ιστορικά αποδεικνύεται πεπλανημένη και κυρίως παραπειστική η θέση, ότι η ταφή συνδέεται με τον εβραϊκό πολιτισμό, ενώ η καύση με τον ελληνικό. Το ορθό ιστορικά είναι, ότι υπήρχαν περιπτώσεις καύσεως των νεκρών στην ελληνική αρχαιότητα, αλλά ο κανόνας ήταν η ταφή τους. Κλασσικές αποδείξεις: ο τύμβος του Μαραθώνος, τα πάμπολλα ταφικά ευρήματα (σκελετούς ανακαλύπτουμε) ως σήμερα, ο επιτάφιος του Περικλέους (περιεφέρετο κλίνη κενή για τους μη ταφέντες στον πόλεμο), στους τάφους των Μυκηνών ανακαλύπτουμε σκελετούς, ο αββάς Σισώης το λείψανο (σκελετό) του Μ. Αλεξάνδρου είδε τον 4ο μ.Χ. αιώνα και το κλασσικότερο παράδειγμα η τραγωδία του Σοφοκλέους "Αντιγόνη", που έθαψε τον "προδότη", κατά τον Κρέοντα, αδελφό της (ήταν εξευτελισμός η μη ταφή του ανθρώπου και επιβαλλόμενη ποινή για τους προδότες).

Η καύση συνδέεται παντού (Ελλάδα, Ανατολή και Δύση) με υποτίμηση του σώματος και θεώρησή του ως κακού και, τελικά, περιφρόνησή του. Χριστιανικά το σώμα γίνεται "ναός" του Θεού, θεώνεται κατά χάριν μαζί με την ψυχή ("τό συναμφότερον") και συνδοξάζεται. Γι' αυτό ο Χριστός ετάφη και έκτοτε όλοι οι Χριστιανοί, Άγιοι και μη, από τον Πρόδρομο και τον Στέφανο ως σήμερα. Μέσω της ταφής σώθηκαν τα άφθαρτα και ακέραια λείψανα των Αγίων (ως οι άγιοι Σπυρίδων, Γεράσιμος, Διονύσιος κ.λ.π.), φανερώσεις της θεώσεως. Η Νεκρώσιμος Ακολουθία, από τα σημαντικότερα κείμενα της παγκοσμίου φιλολογίας, αναπτύσσει θεολογικά τη φυσική λύση του ανθρωπίνου σώματος, όπως φυσική (χάριτι Θεού) είναι και η σύστασή του από το "μη Είναι" στο "Είναι" (από την ανυπαρξία στην ύπαρξη).

Χριστιανικά η αστασίαστη επί 20 αιώνες ταφή (μιλώ για την Ορθοδοξία) είναι, παρά τις δηλώσεις των μοντεριζόντων θεολόγων, "δόγμα" (διδασκαλία) πίστεως. Ανήκει δε, στα κατά τον Μ. Βασίλειο "άγραφα" της πίστεως, όπως το σημείον του σταυρού, η στροφή των ναών κατ΄ανατολάς, η τριπλή κατάδυση και ανάδυση στο Βάπτισμα κ.π.α., που δεν διετυπώθησαν γραπτώς ποτέ και εν τούτοις είναι μόνιμη και απαρασάλευτη ομολογία του Ορθοδόξου Σώματος, έχουν δε "την αυτήν ισχύν προς την ευσέβειαν". Το ίδιο και η ταφή. Κανείς θεολόγος, όσο "σπουδαίος" και αν φαίνεται, δεν μπορεί να γίνει κανόνας πίστεως, παρά μόνο η πράξη των Αγίων μας, όπως ο Μ. Βασίλειος.

Πιστεύω όμως, ότι ο ισχυρότερος λόγος, για να μείνουμε στην παράδοση της ταφής οι σημερινοί Έλληνες, είναι ο πολιτιστικός. Η ταφή είναι αστασίαστο συστατικό του πολιτισμού μας.Πολιτισμός δε, είναι η πραγμάτωση χωροχρονικά της ψυχής μας. Όσοι , μέσα από βουδισμούς και ινδουϊσμούς ή ό,τι άλλο, οικοδόμησαν μέσα τους άλλη συνείδηση, δεν μπορούν να επιβάλλουν την άποψή τους στους πολλούς, διότι αυτό θα είναι όντως "φασιστική" και μη δημοκρατική στάση. Θα έλεγα μάλιστα, ότι αυτό ισχύει όχι μόνο με την ταφή των νεκρών μας, που συνδέθηκε με τόσες πρακτικές και έθιμα του λαού μας (καρδιά του πολιτισμού μας βάπτιση, γάμος, κηδεία-υπαρξιακά γεγονότα της ζωής), αλλά και με φαινομενικά ασήμαντα στοιχεία, όπως λ.χ. το σουβλάκι, το κοκορέτσι, η ρετσίνα κ.τ.ο. Οι Ευρωπαίοι Εταίροι μας θέλουν ένα - ένα να μας καταργήσουν (π.χ τό κοκορέτσι), για να τρώμε γερμανικά "χάμπουργκερ" και να πίνουμε ζεστή μπύρα Βαυαρίας. Αυτό, όσο και αν φαίνεται αστείο, αποκαλύπτει τη μόνιμη πρόεση κάποιων δικών μας, 2-3 αιώνες τώρα, να μεταστούμε ("εκ -στάση") σε άλλη ιστορική σάρκα, δίοτι ντρεπόμεθα για τη δική μας πολιτισμική σάρκα. Να γίνουμε κάτι άλλο. Καί ξέρουν πολύ καλά ότι "βγάλε- βάλε", δεν θα μείνει τίποτε, πνευματικό ή βιοτικό, που να κρατεί την ελληνική μας ταυτότητα. Αυτό είναι το υπ' αριθμόν 1 πρόβλημα και μέ την επιβολή τυχόν της καύσεως. Πορεία προς την πολιτική μας αποσύνθεση. Ο μεγάλος λαογράφος μας, καθηγητής Δημ. Λουκάτος, έχει δηλώσει: " Δεν έχουν ίσως τα λείψανα των νεκρών την ανάγκη μας, εμείς όμως την έχουμε πολύ. Τό κάψιμο θα ήταν ένας πλήρης αφανισμός μιάς ζωντανής συνέχειας και μιάς επικοινωνίας, πού τή θέλουμε"!

Υπάρχει λύση στό προβλεπόμενο "πρόβλημα " (εδώ έχουμε καπιταλιστική δημιουργία προβλήματος εκεί που θα μπορούσε να ΜΗΝ υπάρχει) : Ήδη η ελληνική δικαιοσύνη, πρόσφτατα, έχει αποφανθεί: " η καθιέρωση της καύσης των νεκρών αντιβαίνει στη δημόσια τάξη καί στα χρηστά ήθη" (" Τα Νέα", 5.11.1992). Η Ι. Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος δύο φορές, επίσημα, έχει εκδηλώσει, ότι " η καύση αντίκειται στα θέσμια της Ορθοδόξου Εκκλήσίας". Αν, υπάρχει ουσιαστικό πρόβλημα, αυτό το δημιούργησε ο συνωστισμός μας στην πρωτεύουσα. Άν, λοιπόν, γνωρίζουμε τί σημαίνει πολιτική ταυτότητα καί έχουμε τη διάθεδη να τη σώσουμε, θά ενισχύσουμε κινήσεις, όπως οι ακόλουθες: δημιουργία νέων νεκροταφείων (κοιμητηρίων) εκτός των κατοικημένων περιοχών - μεταφορά των νεκρών μας στις επαρχίες μας, στη γενέτειρα γη. Το οικονομικό επιχείρημα αποδυκνείεται σαθρό, αφού η καύση απαιτεί τερλαστια έξοδα (ήδη υπάρχουν δημόσιες τοποθετήσεις σ' αυτό π.χ " Τα Νέα", 5.11.1992). Άς αφήσουμε δέ τους κινδύνους μολύνσεως από τα κρεματόρια, για τους οποίους έχουν γραφεί πολλά στο Εξωτερικό.

Μία πρώτη, και μάλιστα πολύ φθηνή λύση, είναι η όντως "δημοκρατική". Να παύσει το εμπόριο ταφών από τους Δήμους. Δέν μπορεί μέσα σε μια ευνοούμενη χώρα άλλοι να διαθέτουην τεράστιους τάφους, διότι είναι πλούσιοι, και οι φτωχοί να καιγόμαστε (...και πεθαμένοι). Προτείνουμε κανονική ταφή ΟΛΩΝ και συγκέντωση των οστών σε μικρές λειψανοθήκες, σε αλλεπάλληλα επίπεδα, όπως λ.χ στο Κοιμητήριο του Δήμου Ζωγράφου. Αλλ' αυτό ισχύει για ΟΛΟΥΣ! Είναι ευνόητο πόσος χώρος εξοικονομείται.

Η δημοκρατική συνείδηση επιβάλλει, βέβαια, να δεχθούμε την ελέυθερη επιλογή καύσεως από τους μη ελληνορθόδοξα φρονούντες και σκεπτόμενους. Όχι όμως να την επιβάλουμε καί σ' όσους την αρνιούνται. Περιττό νά πώ, ότι είναι αδιανόητο συωειδητός ορθόδοξος έλληνας νά επιλέξει την καύση.

Θά έλεγα, μάλιστα, και ο ευρύτερα χριστιανός. Όσοι ζητούν τήν επιβολή ( ιδού η δημοκρατικότητά τους) της καύσεως, εις βάρος της εθνικής μας παραδόσεως ανήκουν στους " εκτός ", που όμως θέλουν να νομοθετούν ...δημοκταρικότατα και για τους "εντός". Επειδή δέ κάποιοι επικαλούνται το παράδειγμα της Μ. Κάλας, δηλώνω ότι ούτε η μακαρίτισσα αοιδός, ούτε ο μακαρίτης Δ. Μητρόπουλος, που προηγήθηκε (1960), είναι μέτρα πίστεως και ελληνορθοδόξου συνειδήσεως. Άλλο η τιμή στην προσφορά των προσώπων καί άλλο η μίμηση των επιλογών τους.
_________________
"..τυχεροί όσοι δεν σε κατάλαβαν ποτέ.
διότι ... Εκείνοι που σε κατάλαβαν ...είναι υποχρεωμένοι να μοιρασθούν μαζί σου το μεγαλείο και την απελπισία σου".

[skoteinos]

“ΑΠΟΤΕΦΡΩΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

ΑΙΤΗΜΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ”

(κάντε click για να πάτε σύντομα στο σημείο που σας ενδιαφέρει)

http://homepages.pathfinder.gr/cremation/cremationInfo.htm
_________________
"..τυχεροί όσοι δεν σε κατάλαβαν ποτέ.
διότι ... Εκείνοι που σε κατάλαβαν ...είναι υποχρεωμένοι να μοιρασθούν μαζί σου το μεγαλείο και την απελπισία σου".

[skoteinos]

Το ΒΗΜΑ, 18/12/2005 , Σελ.: B60 Κωδικός άρθρου: B14644B602 ID: 274420
http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=14644&m=B60&aa=2
* H καθιέρωση της καύσεως των νεκρών είναι τελικώς ένα ζήτημα θρησκευτικής ελευθερίας

I. M. ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ
Την επιστημονική μου άποψη για την καύση ως τρόπο εξαφανίσεως του πτώματος έχω διατυπώσει από τις φιλόξενες αυτές στήλες σαφώς και μάλιστα επανειλημμένως από την εποχή που ο τότε Δήμαρχος Αθηναίων Μιλτιάδης Εβερτ με επιστολή του προς την I. Σύνοδο έθεσε, το 1987, πρώτος το ζήτημα.

Εχουν, εξάλλου, παρέλθει ήδη δεκατρία χρόνια από την εποχή που αυτή η εφημερίδα παρουσίασε σε ένα στρογγυλό τραπέζι, που είχε διευθύνει ο Πέτρος Ευθυμίου, το μεγάλο πρόβλημα της ταφής και καύσης των νεκρών, όπου τις απόψεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος είχε υποστηρίξει ο τότε Μητροπολίτης Δημητριάδος και σημερινός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Χριστόδουλος («Το Βήμα της Κυριακής», 8.11.1992, σ. 40-41).

Είχα έκτοτε υποστηρίξει και, θέλω να ελπίζω, καταδείξει ότι η καθιέρωση της καύσεως των νεκρών στη χώρα μας, που επανέφερε πρόσφατα στην επικαιρότητα η σχετική διακομματική τροπολογία που κατατέθηκε προ ημερών στη Βουλή, ως εναλλακτικού τρόπου εξαφανίσεως του πτώματος, είναι τελικώς ένα ζήτημα θρησκευτικής ελευθερίας. Ακριβώς διότι, εάν θέλουμε να έχουμε πραγματική θρησκευτική ελευθερία, δεν μπορεί παρά να παρέχεται σε όποιον το επιθυμεί ή/και του το επιτρέπουν οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις, η δυνατότητα να επιλέξει ως τρόπο εξαφανίσεως του σώματός του την καύση (βλ. «Το Βήμα της Κυριακής», 15.11.1992, σ. A18 και 21.2.1999, σ. B10).

Είναι γεγονός ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία ως μοναδικό τρόπο εξαφανίσεως του πτώματος γνωρίζει στην εκκλησιαστική της πράξη την ταφή. Βεβαίως τη μόνιμη ταφή και όχι αυτή των ολίγων ετών που συνήθως και ελλείψει χώρων πραγματοποιείται στις ημέρες μας. Και είναι προφανές, ανεξαρτήτως των όποιων επιφυλάξεων, αλλά και της διαφοροποιήσεως στο ζήτημα αυτό της Καθολικής Εκκλησίας, η οποία με το νέο της δίκαιο επιτρέπει καταρχήν και την καύση των νεκρών, ότι ο πιστός θα λάβει σοβαρώς υπόψη του την αντίθεση της Εκκλησίας του στο ζήτημα αυτό.

Εχω άλλωστε, σε ανύποπτο χρόνο, υποστηρίξει επί λέξει ότι «η καθιέρωση της καύσεως των νεκρών ως εναλλακτικής λύσεως με εκείνην της ταφής δεν σημαίνει υποχρέωση κανενός να την αποδεχθεί. Δεν θεωρώ μάλιστα απίθανο ότι τελικώς μπορεί η προτεινόμενη καθιέρωση της καύσεως των νεκρών να έχει την ίδια απήχηση με εκείνην που αποδείχθηκε ότι είχε η καθιέρωση του πολιτικού γάμου» («Το Βήμα της Κυριακής», 15.11.1992, σ. A18).

Από την άλλη όμως πλευρά σε ένα σοβαρό κράτος, πόσο μάλλον σε ένα ευνομούμενο, σε ένα κράτος δικαίου, δεν νοείται να ψηφισθεί μία νομοθετική ρύθμιση που θα εξαιρεί από την εφαρμογή της μέρος των πολιτών με μόνη αιτιολογία τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Το αντίθετο είναι δυνατόν να συμβεί, δηλ. να υπάρξει νομοθεσία, και τέτοια πράγματι υπάρχει, η οποία να αφορά συγκεκριμένη θρησκευτική κοινότητα.

Συνεπώς, η τυχόν καθιέρωση της καύσεως ως εναλλακτικού τρόπου εξαφανίσεως του πτώματος με εκείνον της ταφής, ανεξαρτήτως επιφυλάξεων ή και αντιρρήσεων της Εκκλησίας, δεν μπορεί παρά να είναι ένας γενικής ισχύος νόμος, ένας νόμος που θα ισχύει για όλους, ανεξαρτήτως των όποιων θρησκευτικών πεποιθήσεων καθενός.

H Ορθόδοξη Εκκλησία ή όποιες άλλες θρησκευτικές κοινότητες είναι επίσης προφανές ότι θα μπορούν να ζητήσουν από τους πιστούς τους να εξακολουθήσουν να προτιμούν την ταφή από την καύση. Και είναι επίσης σαφές ότι εάν ένας πιστός δεν συμμορφωθεί με τις προτροπές της Εκκλησίας του θα πρέπει να υπολογίζει στις επιτιμιακές ποινές που εκείνη, όπως έχει δικαίωμα, θα αποφασίσει, και βεβαίως θα σταθμίσει εάν πρέπει, να του επιβάλει...

Συναφές, αλλά όχι ταυτόσημο, είναι το θέμα της λεγόμενης, εσφαλμένα κατά τη γνώμη μου, «πολιτικής» κηδείας. H κηδεία είναι η τελετή εκείνη που γίνεται για να τιμηθεί και να αποχαιρετισθεί ο νεκρός και προηγείται από την ταφή ή την αποτέφρωση της σορού του.

H τελετή αυτή συνήθως είναι θρησκευτική. Τίποτε δεν εμποδίζει όμως να μην είναι θρησκευτική. Ο αποχαιρετισμός μπορεί να γίνει με μουσική, με απαγγελίες ποιημάτων ή με λόγους, με ό,τι δηλώσει πριν από τον θάνατό του ότι επιθυμεί ο θανών ή μετά από τον θάνατό του οι στενότεροι συγγενείς.

Ο αποχαιρετισμός αυτός μπορεί να λάβει χώρα σε ιδιωτικό ή σε δημόσιο χώρο, βεβαίως και στον χώρο ενός νεκροταφείου, υπαίθριο ή στεγασμένο. Συνεπώς δεν είναι αναγκαίο να θεσπισθεί από την Πολιτεία ειδική διάταξη για τη μη θρησκευτική αυτή τελετή, όπως άλλωστε κατέδειξαν πολλά τέτοια προηγούμενα. Θυμίζω προς επιβεβαίωση τις περιπτώσεις των αποχαιρετισμών του Λ. Αυδή και του X. Φλωράκη.

Πολύ πιο σύνθετο φαίνεται να είναι το ζήτημα, αν η Ορθόδοξη Εκκλησία θα δεχθεί, ακολουθώντας το ρηξικέλευθο παράδειγμα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, να κηδεύει εκκλησιαστικώς, έστω κάνοντας χρήση, κατά περίπτωση, του ευέλικτου θεσμού της εκκλησιαστικής οικονομίας, έναν αποδεδειγμένως πιστό της, ο οποίος όμως προτιμά ακολούθως να αποτεφρώσει το πτώμα του...

Ο κ. I. M. Κονιδάρης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
_________________
"..τυχεροί όσοι δεν σε κατάλαβαν ποτέ.
διότι ... Εκείνοι που σε κατάλαβαν ...είναι υποχρεωμένοι να μοιρασθούν μαζί σου το μεγαλείο και την απελπισία σου".

[skoteinos]

Eκ νέου η τροπολογία για καύση νεκρών
Μετάθεση της συζήτησης της διακομματικής τροπολογίας που προβλέπει τη δυνατότητα καύσης των νεκρών ζήτησε χθες ο υπουργός Εσωτερικών κ. Π. Παυλόπουλος κατά την τελευταία ημέρα συζητήσεως του νομοσχεδίου για το νέο εκλογικό σύστημα των δημοτικών και των νομαρχιακών εκλογών.

Ο υπουργός ζήτησε να επανακατατεθεί η τροπολογία σε άλλο νομοσχέδιο αρμοδιότητας του υπουργείου του μετά τις γιορτές, δεδομένου ότι το παρόν είναι αμιγώς εκλογικό. Εγινε πάντως περιορισμένη συζήτηση κατά την οποία τοποθετήθηκαν εισηγητές των κομμάτων.

Υπέρ της τροπολογίας ως εναλλακτικής δυνατότητας για αλλόθρησκους, των οποίων το θρησκευτικό δόγμα επιβάλλει την καύση αντί της ταφής (ινδουιστές) τάχθηκε εκ μέρους του ΠAΣOK ο κ. Κ. Σκανδαλίδης, ενώ συμφώνησε εκ μέρους της Ν. Δ. ο κ. Λ. Ζαγορίτης, σημειώνοντας ότι πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη, καθώς και ο κ. Φ. Κουβέλης εκ μέρους του Συνασπισμού. Από την πλευρά της η εισηγήτρια του ΚΚΕ κ. Βέρα Νικολαΐδου είπε ότι το κόμμα της έχει καταθέσει γενικότερη πρόταση νόμου που αφορά τις σχέσεις Κράτους - Εκκλησίας.

Copyright: http://www.kathimerini.gr
http://news.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_4456262_22/12/2005__167811
_________________
"..τυχεροί όσοι δεν σε κατάλαβαν ποτέ.
διότι ... Εκείνοι που σε κατάλαβαν ...είναι υποχρεωμένοι να μοιρασθούν μαζί σου το μεγαλείο και την απελπισία σου".

[dim mam]

Και καυση και ο,τιδηποτε θελει ο καθε ανθρωπος να καμει το σωμα του, απο την στιγμη βεβαια που δεν περιοριζει την ελευθερια των υπολοιπων. Οι θρησκειες δεν εχουν θεση εδω. Ουτε με περιορισμους τυπου <<Χριστιανικου>> ουτε τιποτε. Αρκετα πια...

Στο www.ert.gr υπαρχει δυνατοτητα ψηφου, σχετικα με την αρση ασυλιας των βολευτων, του διαχωρισμου πολιτιειας-εκκλησιας κ.α.
Οποιος θελει μπορει να ψηφισει...


Υγειαινουμε...
_________________
''Οταν λέω ποίηση δεν εννοώ κάποιο λογοτεχνικό είδος. Ποίηση είναι ένας ξεχωριστός τρόπος να συνειδητοποιείς τον κόσμο...'' (Αντρέι Ταρκόφσκι)