Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

ΘΕΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΤΑΞΗ

 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Ελεύθερες Απόψεις
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
KOSTAS GIAVASOGLOU
Πρύτανης


Εγγραφή: 19 Ιούν 2011
Δημοσιεύσεις: 186

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Δεκ 16, 2018 10:37 am    Θέμα δημοσίευσης: ΘΕΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΤΑΞΗ Απάντηση με Συμπερίληψη

ΘΕΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ
Υπάρχουν δύο συστήματα το ένα εστιάζει στον Θεό ως πηγή των πάντων και το άλλο στον άνθρωπο. Οι ανατολικές θρησκείες και φιλοσοφίες θεωρούν ότι ο άνθρωπος κρύβει τον Θεό μέσα του και με την κατάλληλη προετοιμασία δύναται να τον προσεγγίσει μέσα στα βάθη της συνείδησής του. Έτσι λοιπόν δια της τελειοποιήσεώς του βγάζει αυτές τις δυνάμεις προς τα έξω και καθίσταται ισχυρότερος και αποτελεσματικότερος. Παράδειγμα γιόγκα πολεμικές τέχνες.
Αυτό έρχεται σε αντίθεση με άλλες θρησκείες μεταξύ των οποίων και η Χριστιανική η οποία διδάσκει ότι είμαστε κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού, όχι όμως ΘεΪκοί. Ο άνθρωπος είναι δημιούργημα του Θεού, πλησιάζει τον Θεό περισσότερο από όλη τη Δημιουργία, ίσως να έχει Θεϊκή ουσία, όμως εξακολουθεί να είναι άνθρωπος. Βρίσκεται πολύ μακριά από τη Θεϊκή Δύναμη. Η Χριστιανική Θρησκεία υποστηρίζει ότι ο Θεός είναι διαφορετικός από τον άνθρωπο. Οι γνωστικοί υποστηρίζουν την ένωση Θεού και ανθρώπου.
Από τη μια η θεοκεντρικότητα, από την άλλη η ανθρωποκεντρικότητα. Η δύναμη που έρχεται στον άνθρωπο από την παράκληση, την προσευχή όπου ενώνεται με την Θεία Δύναμη, τη Θεία Χάρη, αυτό είναι θεοκεντρισμός. Με ταπεινότητα, αναγνωρίζοντας τις ανομίες μας, με ειλικρίνεια, συντριβή εκφράζουμε την παράκληση στον Θεό για το Έλεός του την συγχώρεση και την διαφύλαξη ημών από κινδύνους και το διωγμό πάσης ασθενείας και κακού. (Ψαλμοί του Δαβίδ) Διότι την ασθένεια την προκαλούμε εμείς οι ίδιοι μαζί με την αμαρτία. Με Πίστη και συντριβή παρακαλούμε τον Θεό να μας έχει γερούς, να μας δώσει δύναμη να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες. Όλα αυτά εν γνώσει της αναξιότητάς μας και της αδυναμίας μας. Εν γνώσει της μηδαμινότητάς μας, και του ότι είμαστε ένα τίποτα μέσα στην Δημιουργία.
Από την άλλη πλευρά, η ανθρώπινη δύναμη καλλιεργείται ώστε να φτάσει τον Θεό. Τείνει στον να μιμηθεί τον Θεό. Αυτό είναι ύβρις ή μήπως όχι; Στα πλαίσια αυτή υπάρχει η μαγεία, ο αποκρυφισμός, η επίκληση δυνάμεων, ο νεοπυθαγορισμός, η ανεύρεση της αγέννητης και ανώλεθρης αρχής την Αμέριστη Ουσία αρχική αιτία των πάντων.
Στο ανθρωποκεντρικό σύστημα υπάρχει η θεωρία ότι θα πρέπει να αναζητήσουμε τις θεϊκές δυνάμεις που κρύβονται μέσα στον άνθρωπο. Πως γίνεται αυτό; Βυθιζόμαστε μέσα στα βάθη της συνειδήσεώς μας και από εκεί στο ασυνείδητο μέχρι να ενωθούμε με το συλλογικό ασυνείδητο της ολότητας και της των πάντων ενότητας. Στη θεωρία της σχετικότητας η ύλη είναι μια πύκνωση στο χωροχρονικό συνεχές προς την τέταρτη διάσταση. Η σκέψη δημιουργεί ύλη. Ένας τεράστιος κώνος κοχλάζουσας ενέργειας είναι το σύμπαν. Μιας ενέργειας που δεν αντιλαμβανόμαστε δια των αισθήσεων. Ο άνθρωπος πρέπει να εξελίσσεται για να μπορέσει να υπάρξει γιατί όλα υπακούνε στον νόμο της εξέλιξης. Ο δρόμος της εξέλιξης είναι ένας μονάχα προς τα εμπρός, άρα αυτοβελτίωση. Στο ανθρωποκεντρικό σύστημα η προσέγγιση του Θεού σημαίνει ότι ο άνθρωπος ανακαλύπτει τις κρυμμένες δυνάμεις μέσα του, γίνεται καλύτερος, αποτελεσματικότερος, λειτουργικά ισχυρότερος και προσεγγίζει τον Θεό προσπαθώντας να του μοιάσει, να γίνει όμοιος, ο Θεός είναι το σημείο αναφοράς (Αριστοτελική προσέγγιση) αυτό σημαίνει και πρόοδο της ανθρωπότητας. Σε αυτό βοηθά η γιόγκα, ο εσωτερισμός, η απόλυτη πειθαρχία, η αυτοσυγκέντρωση, η διαρκής προσπάθεια, ο καθημερινός αγώνας εστιασμένος σε αυτό που θέλουμε να πετύχουμε αλλά κυρίως η βαθιά πίστη στον εαυτό μας και στην ικανότητα να πετύχουμε.
Ο Θεοκεντρισμός οδηγεί στην ανεύρεση του Θεού που είναι έξω από εμάς, κάπου μακριά ανεξερεύνητα, ο ανθρωποκεντρισμός οδηγεί στην ανεύρεση του Θεού που έχουμε μέσα μας. Η ουσία είναι μια ο έξω Θεός ενώνεται με τον Θεό μέσα μας. Ο Θεός υπάρχει έξω μας, υπάρχει και μέσα μας, υπάρχει παντού γύρω μας.
Στο Θεοκεντρικό σύστημα βγαίνουμε προς τα έξω, κοιτάμε τον ουρανό το σύμπαν, προσπαθούμε να ενωθούμε με την ολότητα το Ένα και την των πάντων ενότητα. Ο Θεός είναι παντού, απλά εμείς δεν τον βλέπουμε γιατί μερίζουμε τον εαυτό μας περιχαρακωνόμαστε ώς μονάδα χωριστά από το Όλον.
Στο σύστημα αυτό που πρεσβεύει η χριστιανική θρησκεία ευρίσκεται η αποδοχή της αδυναμίας και της αναξιότητας των ανθρώπων και η αμαρτία που βαραίνουν τα πάντα προς την προσέγγιση στο Θείον. Προσευχή προς τον Κύριον του Ελέους να μας συγχωρέσει, να μας ελεήσει και να μας βοηθήσει. Ταπείνωση, μετάνοια, αναγνώριση των λαθών, προσευχή Έλεος.
Η ανθρωποκεντρική θεώρηση είναι: αυτοβελτίωση πως όμως; Με την αναγνώριση των λαθών μας και την διδαχή εξ ΄αυτών ώστε να μη τα επαναλάβουμε και να γίνουμε καλύτεροι, αποτελεσματικότεροι, λειτουργικότεροι, πετυχαίνοντας περισσότερους στόχους και φτάνοντας πιο κοντά στην τελειότητα του Θεού.
Διαλεκτική θέση- αντίθεση-σύνθεση ευρισκόμενοι διαρκώς σε ένα εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό μας και το περιβάλλον. Αυτογνωσία και γνώση του περιβάλλοντος.
Αφού επικεντρωθούμε με όλη μας τη δύναμη στον στόχο, αδειάζουμε το μυαλό από κάθε σκέψη και κατερχόμαστε στα βάθη της συνειδήσεώς μας και ενεργοποιούμε τις εσωτερικές δυνάμεις που έχουμε. Τις δυνάμεις που ευρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση μέσα μας. Άλλωστε έχει αποδειχτεί επιστημονικά ότι ο εγκέφαλος του ανθρώπου εργάζεται με ένα πολύ μικρό ποσοστό των δυνατοτήτων του. Ίσως λοιπόν να κρύβουμε τον Θεό μέσα μας ως ένα μέρος του όλου της Δημιουργίας στο αμέριστο στοιχείο. Ίσως ο ίδιος ο εγκέφαλος να επικοινωνεί με τη συλλογική σκέψη και να λειτουργεί ως πομπός και δέκτης. Άλλωστε η κβαντική φυσική αναγνωρίζει το ότι τα πάντα είναι ολότητα και μπορεί να ευρισκόμαστε συγχρόνως εδώ και αλλού.
Μαθαίνουμε από τα λάθη μας, φροντίζουμε να μη τα επαναλάβουμε και προχωράμε. Πως όμως; Παρατηρώντας το περιβάλλον, τη φύση, εστιάζοντας στον τρόπο που λειτουργεί και εναρμονιζόμενοι προς αυτό, μαθαίνοντας τους φυσικούς νόμους και προσπαθώντας να τους εκμεταλλευτούμε. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται οι φυσικές επιστήμες, η βιολογία, η ιατρική στην προσπάθεια να καταλάβουμε πως λειτουργεί ο οργανισμός των έμβιων όντων και στην θεραπεία των ασθενειών αναπτύσσεται η ιατρική επιστήμη. Αυτό έκανε ο Αριστοτέλης, καταγραφή των ειδών, έθεσε τις βάσεις της βιολογίας, και των φυσικών επιστημών. Ο Πλάτων πιο υπερβατικός ασχολείται με το επέκεινα, την Ιδέα, έναν πνευματικό υπερβατικό κόσμο που υλοποιείται στον κόσμο αυτόν, πως όμως; Κατερχόμενοι στο βάθος της συνειδήσεώς μας, στο συλλογικό ασυνείδητο, στο άγνωστο, στην Αμέριστη Ουσία την Μονάδα του Πυθαγόρα το Ένα, το αγέννητο, το ανώλεθρο, το Αθάνατο κομμάτι του εαυτού μας.
Θέτοντας τους εαυτούς μας σε αρμονία με το πλατωνικό ΤΑΥΤΟ το Έν και τον παγκόσμιο ρυθμό. Κινούμενοι εναρμονίως με το ΤΑΥΤΟ την Ουσία την Μονάδα . Τι είναι ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΡΥΘΜΟΣ; Το Σύμπαν, ο Κόσμος, τα Άστρα, οι Γαλαξίες, το Στερέωμα, οι Πλανήτες, η κίνηση αυτών γύρω από τους ήλιους. Η μουσική των σφαιρών του Πυθαγόρα. Όταν ακούς τη μουσική του Σύμπαντος, είναι εναρμόνιση με τον παγκόσμιο ρυθμό. Τα μεγάλα συμφωνικά έργα είναι εναρμόνιση, είναι μαγεία με την καλή έννοια του όρου δηλαδή το υπέρτατο που μπορεί να προέλθει από τον άνθρωπο και το οποίο μπορεί να κινεί τον κόσμο.
Το ΤΑΥΤΟ το ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ το ΑΜΕΡΙΣΤΟ και το ΜΕΡΙΣΤΟ η ΟΛΟΤΗΤΑ το ΕΝ η ΜΟΝΑΣ η αδιαίρετος το ΦΩΣ που είναι ενεργειακό δυναμικό που ανάβει και σβήνει με μέτρο Ηράκλειτος. Το εξουσιάζει ο Χρόνος ή μάλλον αντίθετα αυτό εξουσιάζει τα πάντα τον Χώρο τον Χρόνο στη δημιουργία από τη στιγμή της μεγάλης έκρηξης πριν από 50 δις έτη. Λειτουργεί μέσα στο χωροχρονικό συνεχές κατά το βέλος του Χρόνου σε αντίθετη φορά από το σημείο της αρχικής έκρηξης.
Έτσι λοιπόν η θεμελιώδης αρχή της τελειοποίησης και της μεγιστοποίησης των δυνάμεών μας είναι
1. Επικεντρωνόμαστε στον εαυτό μας και τον μελετάμε σε βάθος. Μαθαίνουμε κάθε ημέρα και διορθώνουμε τα λάθη μας.
2. Εστιάζουμε στο περιβάλλον και μαθαίνουμε την λειτουργία του, τους φυσικούς νόμους.
3. Με απόλυτη αυτοσυγκέντρωση βυθιζόμαστε μέσα μας στη συνείδησή μας μέχρι να καταλάβουμε πλήρως και να συνειδητοποιήσουμε τις δυνάμεις που κρύβονται μέσα μας. Τότε θα αντιληφθούμε ότι τίποτα δεν υπάρχει που δεν μπορούμε να καταφέρουμε. Η επιθυμία μας γίνεται διαταγή για το περιβάλλον όταν είναι πλήρως συνειδητοποιημένη σε όλα τα στάδια όπως ένας αλγόριθμος. Μια μαθηματική ακολουθία, μια σειρά ενεργειών αυστηρά καθορισμένων σε χρόνο και χώρο. Κατακερματίζουμε οτιδήποτε σύνθετο σε απλούστερες ενότητες και το εκτελούμε.
4. Απόλυτη αυτοπειθαρχία με πλήρη συνειδητοποίηση κάθε ενέργειάς μας και της σημασίας αυτής προς το τελικό αποτέλεσμα.
5. Πλήρης συνάρτηση αιτίου αιτιατού.
6. Απόλυτη Πίστη σε αυτό που επιχειρούμε με άδειασμα του μυαλού από οτιδήποτε πέραν αυτού. Ισχυρή αυτοσυγκέντρωση. Πλήρης εστίαση στο επιδιωκόμενο.
7. Επικέντρωση στην Ουσία αφού αφαιρεθούν όλα τα περιττά.
8. Αντιλαμβανόμενοι πλήρως τη διαρκή μεταβολή των πάντων εναρμονιζόμαστε προς αυτήν γενόμενοι συνέχεια πιο ευέλικτοι προσαρμόσιμοι, καταλληλότεροι όπως ο λίθος καθιστάμενος κυβικός για να συναρμοσθεί στον τοίχο.
Σκέψη
Όταν θέλεις να αποφύγεις κάτι και το σκέφτεσαι συνέχεια το προκαλείς. Οι φόβοι καθίστανται πραγματικότητα. Το ίδιο συμβαίνει και με την επιθυμία, αρκεί να είναι συνεχής, αδιάλειπτη, με πίστη στην επιτυχία.
Η σκέψη γίνεται ενέργεια και παραμένει σε αστρικό επίπεδο και αυτή συνεχώς πλησιάζει στο γήινο επίπεδο και εάν δεν συμβεί κάτι να την αποτρέψει, αυτή υλοποιείται.
Η σκέψη εάν συγκρούεται με αντίθετη σκέψη αλληλοεξουδετερώνονται. Συνεπώς απαιτούνται θετικές σκέψεις με απόλυτη πίστη και σταθερότητα με πλήρες άδειασμα από οτιδήποτε περιττό και πλήρη εξουδετέρωση των αρνητικών σκέψεων.
Το όλο σύστημα συναρτάται με την κβαντική υπόσταση του κόσμου.
Η κβαντική φυσική διδάσκει ότι τα πάντα είναι μια ολότητα ενωμένη και ότι προκαλεί το ένα έχει αντίκτυπο και επηρεάζει και τα υπόλοιπα στοιχεία. Συνεπώς Θεός αν υπάρχει είναι ενσωματωμένος στην ολότητα και εμείς όλοι είμαστε Θεός. Αυτό δικαιώνει πλήρως το ανθρωποκεντρικό σύστημα που αυτόματα γίνεται και θεοκεντρικό.
Η μερίκευση συνίσταται στον τρισδιάστατο χώρο που βρισκόμαστε. Η εξατομίκευση συνίσταται στον κόσμο που ζούμε των τριών διαστάσεων της ευκλείδειας γεωμετρίας και της νευτώνιας φυσικής. Με λίγα λόγια στον κόσμο της ύλης, στον υλικό κόσμο.
Κάθε τι είναι ή δεν είναι, δεν μπορεί να είναι και να μη είναι ταυτόχρονα. Αυτό σε επίπεδο μεριστότητας, σε επίπεδο ολότητας κβαντικό, αυτό δεν ισχύει. Και είναι σε επίπεδο μεριστότητας ο κόσμος στον οποίο ζούμε των τριών διαστάσεων της ευκλείδειας γεωμετρίας και της νευτώνειας φυσικής. Ο κόσμος αυτός αποτελεί υλοποίηση του χωροχρονικού συνεχούς προς την Τετάρτη διάσταση ως μια καμπυλότητα. Η δημιουργός αιτία στέκει έξω από τον κόσμο αυτό ως ένα ενεργειακό δυναμικό τεραστίας ισχύος χωρίς όρια. Το δε περίεργο είναι ότι η μεριστότητα που υπάρχει στα έμβια όντα όπου έχουν ένα κομμάτι από αυτό όταν έρχεται σε επαφή με αυτό καταστρέφεται για να ενωθεί το μέρος αυτού με το όλον. Ως μια εκδήλωση αυτού πχ το ΠΥΡ και οι μετασχηματισμοί αυτού.
Γνώση
Δεν υπάρχει γνώση η οποία δεν είναι μαθημένη από την εμπειρία. Αν κάτι δεν έχει συμβεί δεν μπορεί να είναι αντικείμενο γνώσης. Συνεπώς είτε έχει συμβεί, είτε όχι. Δεν μπορεί και τα δύο ταυτόχρονα.
Γνώση=Αλήθεια
Γνώμη=Αληθοφάνεια
Η αλήθεια βασίζεται σε κάτι που έχει συμβεί και συλλαμβάνεται δια της εμπειρίας. Η εμπειρία στοιχειοθετεί τη γνώση.
Η γνώμη=αληθοφάνεια ενέχει στοιχεία της λογικής και θα μπορούσε να είναι αλήθεια, θα μπορούσε όμως και όχι.
Εφόσον υπακούει σε κάποια λογική που εκ της εμπειρίας θα μπορούσε να οδηγήσει σε αλήθεια τότε με βάση κάποιους υποθετικούς συλλογισμούς θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια νοητική αλυσίδα της οποίας οι κρίκοι αποτελούν μια αλγοριθμική ακολουθία που στο τέλος μπορεί να καταλήξει σε αλήθεια πέραν της εμπειρίας κατ’ εφαρμογή της εσωτερικής διαλεκτικής.
Και η αληθοφάνεια έχει διαβαθμίσεις από το λιγότερο αληθοφανές προς το περισσότερο που ακυρώνει το προηγούμενο.
Εσωτερική γνώση
Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει μέσα στη συνείδηση, ή καλύτερα στο υποσυνείδητο μια γνώση η οποία δεν έχει αποκτηθεί δια της εμπειρίας. Αυτή η γνώση μπορεί να αποκαλυφθεί δια της διαλεκτικής. Τι είναι διαλεκτική; Κάθε πράγμα, έννοια, θέση εμπεριέχει εντός του και μια αντίφαση που έρχεται σε σύγκρουση με την αρχική του θέση.
Διαλεκτική
Ο Κάντιος την χαρακτηρίζει ως κριτική της νοήσεως και του λόγου η οποία έχει ως αποστολή να καταδεικνύει τις αντινομίες στις οποίες περιπλέκεται η ανθρώπινη σκέψη όταν υπερβαίνει τα όρια της εμπειρίας.
Ο Έγελος μετά τον Κάντιο έδωσε μεταφυσική έννοια εις τον όρο. Διαλεκτική κατ’ αυτόν είναι η εξέλιξη που ακολουθούν τα όντα εξελισσόμενα εξ αφορμής των αντιφάσεων τις οποίες περιέχουν. Παν πράγμα περιέχει εντός του μια αντίφαση η οποία το εξαναγκάζει να εξέλθει του εαυτού του. Έτσι η αρχική θέση μεταπίπτει εις αντίθεση, εν τέλει δε η αρχική θέση μετά της αντιθέσεως αποτελούν μια νέα σύνθεση. Αυτό το σύστημα του Εγέλου έχει την βάση του στην νεοπλατωνική φιλοσοφία. Οι νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι Ιάμβλιχος και Πλωτίνος στην προσπάθειά του να συνδέσουν σύμφωνα με τη διδασκαλία του Πλάτωνα τη συγκεκριμένη πραγματικότητα με τον κόσμο των Ιδεών δίδασκαν ότι τα όντα ακολουθούν τριαδική εξέλιξη η οποία εμφανίζει ως αρχική φάση την μονή, ως δεύτερη την πρόοδο και ως Τρίτη την επιστροφή.
Κατά τον Πλάτωνα διαλεκτική είναι η τέχνη του διαλέγεσθαι, ο διάλογος εν αντιθέσει με τον μονόλογο προϋποθέτει υπερ-ατομικότητα μια ομάδα. Στον διάλογο δια της μεθόδου των ερωταποκρίσεων επιδιώκεται η συνεννόηση πολλών προσώπων επί τη βάσει του αυτού πράγματος. Δια της μεθόδου των ερωταποκρίσεων επιδιώκεται να καταδειχτούν τα χαρακτηριστικά στοιχεία του ζητήματος τα οποία είναι προσιτά εις τους συμμετέχοντας. Έκαστος των συζητούντων για να είναι αληθινός μέτοχος του διαλόγου οφείλει να εγκαταλείψει τις υποκειμενικές του αντιλήψεις και να συμφωνήσει με τους λοιπούς συμμετέχοντες ως προς εκείνα τα σημεία τα οποία καταδεικνύονται ότι έχουν ανεξάρτητο από μερικευμένες δοξασίες κύρος. Με τον τρόπο αυτό ο διάλογος που γίνεται με ειλικρίνεια καθίσταται όργανο ικανό να οδηγήσει στην αποκάλυψη της αλήθειας. Κατά δεύτερο λόγο είναι μέσο συνδέσεως των προσώπων που συμμετέχουν σε αυτόν. Τα συμμετέχοντα πρόσωπα διδάσκονται να κατανοούν πράγματα κατά τον αυτό τρόπο, σχηματίζουν μια κοινή περί της πραγματικότητας θεώρηση. Με τον τρόπο αυτό οικοδομείται πολιτική ομοφροσύνη και ομόνοια. Ο διάλογος μπορεί να θεωρηθεί ο σύνδεσμος της Πόλις. Με τον διάλογο οικοδομείται Πολιτεία ολόκληρη.
Ο Διάλογος είναι η βάση της εξέλιξης της έρευνας της επιστήμης, της φιλοσοφίας.
Η Πλατωνική Φιλοσοφία λειτουργεί επί τη βάσει του διαλόγου. Η προσωκρατική φιλοσοφία είχε δογματικό χαρακτήρα, απευθύνονταν σε μια Ελιτ.
Στην πρώτη φάση της διαλεκτικής
Η προσποιητή άγνοια με την οποία άρχιζε την συνομιλία ο Σωκράτης αποφεύγοντας τον χαρακτηρισμό ορθό ή λάθος οδηγούσε στο να περιπέσει ο συνομιλητής σε αντιφάσεις με την αρχική θέση του ώστε να αποκαλυφθεί η άγνοιά του. Η αποκάλυψη αυτή της άγνοιας και η απαλλαγή από την διαστρεβλωμένη θεώρηση, τον δογματισμό, την φαντασίωση για πράγματα τα οποία έτσι τον έμαθαν να βλέπει από την παιδική ηλικία, οδηγεί σε πλήρη κάθαρση, ταπείνωση, εξαγνισμό. Συνειδητοποίηση της άγνοιας, θεραπεία της ψυχής από την οίηση, την αλαζονεία, την ημιμάθεια. Προκύπτει λοιπόν η ανάγκη της διδασκαλίας. Η γνώση είναι ελλιπής και ο δρόμος προς την αλήθεια μακρύς ακόμη. Τι εστί Αρετή; Τι εστί Ανδρεία; Τι εστί Σωφροσύνη;
Στη δεύτερη φάση της διαλεκτικής
Στην φάση αυτή εξιστορείται η διαδρομή της σκέψεως προς τον κόσμο των ιδεών.
Ο Σωκράτης αφηγείται ότι κατά την νεότητά του είχε καταληφθεί από την σφοδρή επιθυμία να καταστεί κοινωνός της φιλοσοφίας της φύσεως. Θεώρησε ότι δια της έρευνας θα μπορέσει να εξηγήσει τις αιτίες της γέννησης και της λειτουργίας εκάστου πράγματος όπως και την εξαφάνιση αυτού. Όμως κάτι τέτοιο δεν το κατάφερνε δια των αισθήσεων. Κάποια στιγμή έπεσε στα χέρια του το βιβλίο του Αναξαγόρα εις το οποίο διατυπώνεται η θεωρία ότι η τάξη που υπάρχει στον κόσμο οφείλεται στη ενέργεια του Νου.
Όμως αργότερα διαπίστωσε ότι η ενέργεια του νου δεν εξηγούσε την υπάρχουσα στον κόσμο αρμονική συνύπαρξη των πραγμάτων.
Αυτή η θεώρηση δεν ήταν ικανοποιητική και ο Σωκράτης προχώρησε στην εξέταση της φύσεως δια των λόγων διότι οι αισθήσεις δεν έδιναν ικανοποιητική εξήγηση.
Η πλατωνική διαλεκτική κατά την δεύτερη φάση είναι η δια των λόγων αναζήτηση των αιτίων οι οποίες οδηγούν στην γέννηση διατήρηση και φθορά των όντων. Ο Πλάτων προχωρά στην αναζήτηση γνώσεως αιτιοκρατικά θεμελιωμένη. Η αναζήτηση της αιτίας της αλήθειας των όντων. Δια τούτο προχωρά στον υποθετικό λόγο. Δια του υποθετικού λόγου ο οποίος βασίζεται σε αλήθειες αναζήτηση της αλήθειας. Δομεί ένα υποθετικό οικοδόμημα βασιζόμενο σε αλήθειες και προχωρά στην οικοδόμηση συλλογισμών σε μια αλυσίδα από αλήθειες προς την τελική. Οι αλήθειες αυτές πρέπει να έχουν κοινή βάση μια αρχική θεωρία πλήρως αποδεδειγμένη. Και προχωρά από απόδειξη σε απόδειξη από το περισσότερο γνωστό προς το λιγότερο γνωστό το οποίο όμως υπακούει σε μια μαθηματική ακολουθία σκέψης. Είναι ο αρχικός Λόγος που τίθεται και ότι συμφωνεί με αυτόν θεωρείται αληθές ότι όχι ψευδές. Δια της εκφράσεως Λόγος ο Πλάτων θεωρεί μια κρίση βεβαιούσα την ύπαρξη ενός δεδομένου.
Αν θέλουμε να παραλληλίσουμε την υπό συζήτηση αντίληψη του Πλάτωνα με συγγενική δοξασία θα έπρεπε να αναφέρουμε την<<Περί Λόγου Θεωρία του Λάϊμπνιτς. Ο Γερμανός φιλόσοφος θεωρεί την αρχή του Λόγου principium rationis ως ανήκουσα και εις την λογική και τη μεταφυσική. Κατά τον τρόπο αυτό η υπό του Πλάτωνα τιθέμενη ιδέα μπορεί να θεωρηθεί συγχρόνως και από λογική και από τη μεταφυσική έννοια. Οι δια του Λόγου αποκαλυπτόμενες ιδέες (είδη μορφές) αποτελούν κατά τον Πλάτωνα την λογική και τη μεταφυσική θεμελίωση της πραγματικότητας.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Ελεύθερες Απόψεις Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Σελίδα 1 από 1

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center