Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας |
Συγγραφέας |
Μήνυμα |
JollyRoger Πρύτανης
Εγγραφή: 09 Ιαν 2011 Δημοσιεύσεις: 3610
|
Δημοσιεύθηκε: Τρι Ιαν 29, 2019 4:21 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
στην αλαζονεία που αναφερει ο γιανις συγκεκριμένα, όπως συναδει με το σκεπτικό της νεκρας _________________ "επανάληψη μήτηρ μαθήσεως"
Reboot! |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 15 Φεβ 2010 Δημοσιεύσεις: 798
|
Δημοσιεύθηκε: Τρι Ιαν 29, 2019 5:07 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Ο. Κ δεν με ενδιαφέρει.
Τώρα πρόσεξα τις δημοσιεύσεις μας :
Δικές σου Δημοσιεύσεις: 3437
Δικές μου Δημοσιεύσεις: 654
Καλά ρε συ όλη την μέρα στο φόρουμ την βγάζεις ??
Απορία εκφράζω δεν κάνω κριτική, μην παρεξηγηθείς. |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
JollyRoger Πρύτανης
Εγγραφή: 09 Ιαν 2011 Δημοσιεύσεις: 3610
|
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Μάρ 2004 Δημοσιεύσεις: 18523
|
Δημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 30, 2019 6:50 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
JollyRoger έγραψε: | καλά λες, δεν θυμαμαι καλά ορολογίες γιαυτό το ειπα πριν περιφραστικα
μιλαω για αυτο
A(.................B(....)...............)
δεν περιέχεται στο Β, δεν δικαιολογείται να τυγχάνει θύμισης του Β |
Θες να πεις ότι αυτό που είμαστε είναι το Α ενώ το Β είναι η θνητή ζωή μας,γι' αυτό κάθε φορά που αποκόπτεται το Β από το Α,το Β δεν θυμάται το Α;
Αν εννοείς αυτό,τότε θα έπρεπε να θυμόμαστε τουλάχιστον ότι το Β έχει κάποια εμπειρία μετά θάνατον,αν όχι όλη την εμπειρία του Α,τουλάχιστον την εμπειρία του Β ως μέρος του Α.
Σαν να μεταφέρω τα έπιπλά μου σ' ένα μεγαλύτερο σπίτι και μετά να επιστρέφω στο μικρότερο.Δεν θ' αλλάξουν τα έπιπλα. _________________ Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης) |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Μάρ 2004 Δημοσιεύσεις: 18523
|
Δημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 30, 2019 6:58 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΣ έγραψε: |
Ο θάνατος δεν εμπνέει όλα εκείνα τα άτομα ,που τον αποδέχονται ως οριστικό ,αμετάκλητο και απόλυτο τέλος της ζωής ,της ύπαρξης τους .
Αντίθετα τα αγχώνει να προλάβουν να κάνουν κάτι …,,, |
Δεν είναι κακό πράγμα το άγχος αν είναι δημιουργικό και στοχεύει στην αλήθεια του εαυτού μας και των άλλων.Χωρίς αυτό το άγχος,δεν μπορεί να νοηθεί καμιά δραστηριότητα ή συναίσθημα.Ακόμα και ο θαυμασμός για το όμορφο είναι η άλλη όψη της απέχθειας προς την ασχήμια.
ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΣ έγραψε: | Εμένα με εμπνέει ,διότι τον δέχομαι ως διάλλειμα ,μετά το οποίο η συνείδηση συνεχίζει το αέναο ταξίδι προς το άπειρο ,μέσω της ψυχής . |
Εννοείς ότι είναι διάλειμμα ανάμεσα σε δυο θνητές ζωές; Τότε γιατί δεν θυμάσαι τίποτα απ' την προηγούμενη; _________________ Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης) |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Μάρ 2004 Δημοσιεύσεις: 18523
|
Δημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 30, 2019 7:02 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
gianiss έγραψε: |
Μήπως ο “θάνατος” είναι η ποιο “θαυμαστή” εξέλιξη τους ζωής , κάτι που βεβαίως χρειάστηκε κοντά 1 δις χρόνια και τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων απροσδιόριστων “λαθών” στην αντιγραφή του γενετικού κώδικα , .... αιώνιων μονοκύτταρων οργανισμών ?
Θα υπήρχε άραγε λες, αυτή η θαυμαστή βιοποικιλότητα της ζωής , που παρατηρούμε και καταστρέφουμε με την εγωιστική αλαζονεία μας σήμερα, θεωρώντας τσιφλίκι μας κάθε σπιθαμή της γης ?
Ιδού η απορία !!!
. |
Μα αυτή είναι η τραγικότητα,η συνειδητοποίηση ότι η δημιουργική δύναμη του θανάτου για το είδος είναι το σταμάτημα της δημιουργικότητας για το άτομο.
Δεν λέω ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι γι' αυτό αλλά δε θα ανοίξουμε και σαμπάνιες για να το γιορτάσουμε! _________________ Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης) |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
gianiss Πρύτανης
Εγγραφή: 18 Ιούλ 2011 Δημοσιεύσεις: 6073
|
Δημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 30, 2019 9:24 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ έγραψε: | gianiss έγραψε: |
Μήπως ο “θάνατος” είναι η ποιο “θαυμαστή” εξέλιξη τους ζωής , κάτι που βεβαίως χρειάστηκε κοντά 1 δις χρόνια και τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων απροσδιόριστων “λαθών” στην αντιγραφή του γενετικού κώδικα , .... αιώνιων μονοκύτταρων οργανισμών ?
Θα υπήρχε άραγε λες, αυτή η θαυμαστή βιοποικιλότητα της ζωής , που παρατηρούμε και καταστρέφουμε με την εγωιστική αλαζονεία μας σήμερα, θεωρώντας τσιφλίκι μας κάθε σπιθαμή της γης ?
Ιδού η απορία !!!
. |
Μα αυτή είναι η τραγικότητα,η συνειδητοποίηση ότι η δημιουργική δύναμη του θανάτου για το είδος είναι το σταμάτημα της δημιουργικότητας για το άτομο.
Δεν λέω ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι γι' αυτό αλλά δε θα ανοίξουμε και σαμπάνιες για να το γιορτάσουμε! |
Γιατί η συνειδητοποίηση του οφέλους που προσφέρει στην εξέλιξη της ίδιας της ζωής ο θάνατος , να είναι τραγική και όχι η βαθιά αναγνώριση της σοφίας της ίδιας της ζωής , που με την απλότητα της επικράτησης της βέλτιστης “λάθους αντιγραφής” (βλέπε μετάλλαξης) , καταφέρνει να προσαρμόζεται αρμονικά , διαμορφώνοντας θαυμαστούς βιότοπους , που η αλαζονεία της ιδιοκτησίας της γης , συνειδητά καταστρέφει αλόγιστα?
Μήπως η “τραγικότητα” που εσύ εντοπίζεις στον κύκλο της ζωής των όντων , (ίδια και για τον άνθρωπο), είναι απότοκο της αδυναμίας του ανθρώπινου “εγώ”, να δεχθεί την οριστική εξαφάνισή του ?
Ο άνθρωπος , είναι το μόνο ζώο της φύσης που έχει αποκτήσει εξελικτικά, την πλήρη γνώση και διάκριση του “εγώ” και του “εκείνο” , που τον οδήγησε στην βεβαιότητα της οριστικής εξαφάνισης του εγώ του (επίγνωση του θανάτου)
Έχεις ακούσει την περίπτωση ύπαρξης του “γονιδίου του θεού” στο γενετικό κώδικα (DNA) του ανθρώπου , που αντισταθμίζει την γνώση του θανάτου , με την “πίστη” της συνέχισης του “εγώ” κάπου αλλού , ή στην επιστροφή του (του εγώ) με άλλη μορφή (ζώου ή ανθρώπου) ? |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Μάρ 2004 Δημοσιεύσεις: 18523
|
Δημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 30, 2019 9:50 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Αποδέχομαι κάτι με στωικότητα δεν σημαίνει και ενθουσιάζομαι με αυτό. _________________ Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης) |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
gianiss Πρύτανης
Εγγραφή: 18 Ιούλ 2011 Δημοσιεύσεις: 6073
|
Δημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 30, 2019 10:11 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Η πλήρης κατανόηση και αποδοχή του θανάτου , δεν οδηγεί στην καρτερική αναμονή του , αλλά στην δημιουργική χρήση του χρόνου σου , όσο ζεις , προς όφελος του ιδίου των οικείων σου , της κοινωνίας , και βεβαίως στο βαθμό που μπορείς , ολόκληρης της ανθρωπότητας .
Ενθουσιασμός υπάρχει , όχι περιμένοντας στωικά τον θάνατο , αλλά από την χαρά της δημιουργίας, και τη γνώση πως διαχειρίζεσαι καλά και δημιουργικά τον χρόνο, χωρίς να σε κατατρώει το άγχος του θανάτου, που ολοκληρώνει τον κύκλο της δικής σου συμμετοχής στην εξέλιξη της ζωής.
. |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Μάρ 2004 Δημοσιεύσεις: 18523
|
Δημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 30, 2019 10:14 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Δημιουργικότητα δεν σημαίνει και ενθουσιασμός για το τέλος της δημιουργικότητας.Δεν βιαζόμαστε να πεθάνουμε. _________________ Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης) |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
gianiss Πρύτανης
Εγγραφή: 18 Ιούλ 2011 Δημοσιεύσεις: 6073
|
Δημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 30, 2019 10:20 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Πότε ανέφερα αυτό που λες, η από ποια λεγόμενα μου τεκμαίρεται ?
Αυθαίρετα βέβαια μπορείς να λες ότι θέλεις.
Αυτό το καταλαβαίνω, αλλά λογικό δεν είναι .
. |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 15 Φεβ 2010 Δημοσιεύσεις: 798
|
Δημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 30, 2019 10:53 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ έγραψε: | ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΣ έγραψε: |
Ο θάνατος δεν εμπνέει όλα εκείνα τα άτομα ,που τον αποδέχονται ως οριστικό ,αμετάκλητο και απόλυτο τέλος της ζωής ,της ύπαρξης τους .
Αντίθετα τα αγχώνει να προλάβουν να κάνουν κάτι …,,, |
Δεν είναι κακό πράγμα το άγχος αν είναι δημιουργικό και στοχεύει στην αλήθεια του εαυτού μας και των άλλων.Χωρίς αυτό το άγχος,δεν μπορεί να νοηθεί καμιά δραστηριότητα ή συναίσθημα.Ακόμα και ο θαυμασμός για το όμορφο είναι η άλλη όψη της απέχθειας προς την ασχήμια.
ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΣ έγραψε: | Εμένα με εμπνέει ,διότι τον δέχομαι ως διάλλειμα ,μετά το οποίο η συνείδηση συνεχίζει το αέναο ταξίδι προς το άπειρο ,μέσω της ψυχής . |
Εννοείς ότι είναι διάλειμμα ανάμεσα σε δυο θνητές ζωές; Τότε γιατί δεν θυμάσαι τίποτα απ' την προηγούμενη; |
Εννοώ το διάλλειμα της ψυχής και όχι της προσωπικότητας(δική μου παράλειψη).
Οι προσωπικότητές που διαμορφώνουμε ,είναι εγκλωβισμένες στις αντίθετες δυαδικές έννοιες ,καλό - κακό, όμορφο-άσχημο, τέλειο-ατελές κ.λοιπά.
Αυτές που ευθυγραμμίστηκαν επαρκώς με τον σκοπό ύπαρξης της ψυχής ,δεν είναι πλέον ανάμεσά μας ,π.χ όπως ο Σωκράτης ,ο Αριστοτέλης ,ο Πλάτων κ.λοιπά ,διότι πέρασαν σε άλλο επίπεδο συνειδησιακής εξέλιξης .
Ο Αριστοτέλης στα μικρά φυσικά αναφέρεται λεπτομερώς στην επικοινωνία ψυχής & προσωπικότητας.
Το έχεις μελετήσει το έργο του ?
Μέσα σε αυτό θα βρεις την απάντηση ,για τα αίτια που μας κάνουν να αδυνατούμε να θυμηθούμε επεισόδια από περασμένες ζωές .
|
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Μάρ 2004 Δημοσιεύσεις: 18523
|
Δημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 30, 2019 11:17 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
«Ότι μεν ούν ουκ έστιν η ψυχή χωριστή του σώματος, ή μέρη τινά αυτής – ή μεριστή πέφυκεν – ουκ άδηλον» (Αριστοτέλης,Περί ψυχής, 413a4-6). Ελεύθερη απόδοση: «Είναι λοιπόν φανερό ότι η ψυχή δεν υπάρχει χωριστά από το σώμα ούτε και κανένα από τα μέρη της, αν από τη φύση της αποτελείται από μέρη».
Ο Αριστοτέλης,λοιπόν,είναι κατηγορηματικός...δεν πιστεύει σε αθανασία της προσωπικής μας ψυχής.
Αλλά κι ο Πλάτων ,παρόλο που δέχεται την ύπαρξη της ψυχής στον κόσμο των ιδεών πριν εισέλθει στο σώμα και παρόλο που διηγείται τον μύθο της επανεισόδου στο σώμα,ποτέ δεν είπε ότι η μοναδικότητά μας σώζεται ανέπαφη. _________________ Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης) |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Μάρ 2004 Δημοσιεύσεις: 18523
|
Δημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 30, 2019 11:20 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
gianiss έγραψε: | Πότε ανέφερα αυτό που λες, η από ποια λεγόμενα μου τεκμαίρεται ?
Αυθαίρετα βέβαια μπορείς να λες ότι θέλεις.
Αυτό το καταλαβαίνω, αλλά λογικό δεν είναι .
. |
Διευκρινίζω την έννοια της τραγικής επίγνωσης του θανάτου.Όσο στωικά ή δημιουργικά κι αν το δεχτούμε παραμένει τραγικό...κι έτσι πρέπει να είναι...μέσα απ' την τραγικότητα η δημιουργία είναι μεγαλειώδης. _________________ Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης) |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
gianiss Πρύτανης
Εγγραφή: 18 Ιούλ 2011 Δημοσιεύσεις: 6073
|
Δημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 30, 2019 12:00 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Προσωπική σου άποψη .
Για μένα , η επίγνωση της αναγκαιότητας του θανάτου , για την εξέλιξη της ίδιας της ζωής που την οδήγησε σε αυτή την βιοποικιλότητας που παρατηρούμε στην φύση , δεν περιέχει καθόλου τραγικότητα, όπως δεν είναι βεβαίως “τραγική” η “μάχη” για την επιβίωση των ειδών, αυτό που κάποιοι “ιδεολόγοι” ονομάζουν απαξιωτικά “νόμοι της ζούγκλας” , ενώ είναι σοφία της φύσης .
Αν έχεις ασχοληθεί με το θέμα αυτό σοβαρά , θα καταλάβεις τι εννοώ
Υ.Γ
Τραγικό είναι , να πεθαίνουν νέοι άνθρωποι, χωρίς να έχουν γευτεί την χαρά της δημιουργίας, ή όταν πεθαίνει κάποιος , ενώ είναι ακόμα σε στάδιο δημιουργίας.
. |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
|