Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΕΠΙ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ

 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Ελεύθερες Απόψεις
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
KOSTAS GIAVASOGLOU
Πρύτανης


Εγγραφή: 19 Ιούν 2011
Δημοσιεύσεις: 186

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Μάϊ 06, 2018 8:53 pm    Θέμα δημοσίευσης: ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΕΠΙ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ Απάντηση με Συμπερίληψη

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ
ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΠΕΙΣ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΠΟΤΑΜΙ
Ένας φιλοσοφικός στοχασμός, ένα ποτάμι σκέψης. Ένα ποτάμι με ορμητικά νερά που παρασέρνουν τα πάντα με την ορμή τους. Το ποτάμι κυλά συνέχεια και αυτός είναι ο χρόνος.
Ο χρόνος που δημιουργήθηκε μαζί με τον χώρο κατά την μεγάλη έκρηξη που δημιούργησε το σύμπαν μερικά εκατομμύρια χρόνια πριν.
Τότε που από ένα απειροελάχιστο σημείο στο χάος δημιουργήθηκε τεράστιο ενεργειακό δυναμικό το οποίο αναζητούσε εκτόνωση.
Ένα τεράστιο ενεργειακό δυναμικό που θα μπορούσε να ήταν ενέργεια σα σκέψη προς δημιουργία.
Όμως αυτό δεν το γνωρίζουμε. Κάποια στιγμή όλη αυτή η ενέργεια οδήγησε στο να εκραγεί και να σκορπιστεί στο χάος.
Και δημιουργήθηκε ο Χώρος και ο Χρόνος με τα υλικά από την έκρηξη να ξαπλώνονται συνέχεια ολοένα απομακρυνόμενα από το αρχικό σημείο της έκρηξης.
Και δημιουργήθηκαν καμπυλότητες στο χωροχρονικό συνεχές και ύλη.
Και δημιουργήθηκαν Αστέρες Πλανήτες Δορυφόροι Γαλαξίες.
Και το βέλος του χρόνου εστραμμένο προς την αντίθετη φορά από το αρχικό σημείο της έκρηξης.
Και το σύμπαν σε μια διαρκή διαστολή μεγαλώνει συνέχεια μέχρι εκείνου του σημείου που θα του επιτρέψει η εντροπία του.
Ατενίζοντας τον αρχικό φωτοβόλο αστέρα της δημιουργίας δεν τον βλέπουμε γιατί όταν τον φθάνουμε, ήδη έχουμε απομακρυνθεί με αποτέλεσμα να μη βλέπουμε το πραγματικό σύμπαν αλλά το παρελθόν αυτού ενώ εμείς βαδίζουμε προς το μέλλον. Είναι ο άνθρωπος που κινείται σε ένα κυλιόμενο διάδρομο και φυσικά μένει στο ίδιο σημείο όσο γρήγορα και αν κινηθεί.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο τα πάντα αλλάζουν γύρω μας, τίποτε δεν μένει σταθερό. Κάθε στιγμή επιφέρει αλλαγή τόσο ουσιαστική που τίποτα δεν μένει ίδιο όπως πριν. Αυτό δεν το καταλαβαίνουμε εμείς διότι είμαστε εγκλωβισμένοι στο υπερ- εγώ μας και τις σκέψεις μας. Η παρούσα στιγμή δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την προηγούμενη. Ο χρόνος, η στιγμή δεν εγκλωβίζεται όπως σε μια φωτογραφία.
Ο χρόνος επιφέρει ουσιώδεις μεταβολές στα πάντα και όμως η ανθρώπινη φύση δεν το καταλαβαίνει αυτό γιατί δεν παρακολουθεί, δεν σκέφτεται.
Είμαστε εγκλωβισμένοι στο εγώ μας, στις σκέψεις μας, στον κόσμο όπως θέλουμε να τον βλέπουμε, ή όπως μας μάθανε να τον βλέπουμε και όχι στο όπως εξελίσσεται ουσιαστικώς. Είμαστε εγκλωβισμένοι στη στιγμή και δεν αντιλαμβανόμαστε τις ραγδαίες και ουσιαστικές εξελίξεις που διαδραματίζονται γύρω μας.
Μέσα μας έχουμε σταματήσει τον χρόνο επικεντρούμενοι στις σκέψεις που μας κυριαρχούν.
Έτσι δεν αντιλαμβανόμαστε τη φθορά ημών και των γύρω μας. Κάποια στιγμή όταν συναντήσουμε ένα παλιό φίλο και δούμε πόσο γέρασε, τότε αναλογιζόμαστε και την δική μας φθορά και γήρας και αναπολούμε τον παλιό καλό καιρό, τότε που είχαμε όλο τον κόσμο στα χέρια μας, τότε που είμαστε νέοι, ωραίοι και υγιείς, τότε που είχαμε όλο τον χρόνο μπροστά μας και τα λάθη συγχωρούνταν γιατί αφενός μαθαίναμε από αυτά, αφετέρου υπήρχε ο χρόνος για διορθώσεις.
Και αυτός είναι ο λόγος που έχουμε την τάση να μας αρέσουν τα παλιά πράγματα, μουσική, αυτοκίνητα κλπ. Γιατί κάθε πέρυσι και καλύτερα και αυτό εξηγείται πλήρως ως παραπάνω.
Και τότε ανακαλύπτουμε ότι ευτυχία δεν υπάρχει, αλλά μικρές ευτυχισμένες στιγμές στο χωρόχρονο της εξέλιξης.
Αυτά τα μικρά διαλείμματα φωτός μέσα στο συνεχές σκότος της εξέλιξης.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Μάϊ 06, 2018 10:32 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

                        Ανθρωπος = ον με κατανοηση και πίστη σε οσα παραγει


                                ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ


.................................................... Εσο ειλικρινης ............... Πραττε αει καλλιον δυνατον ............... Κατανόει το μη νοουμενον ..................................................
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Μάϊ 07, 2018 10:18 am    Θέμα δημοσίευσης: Re: ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΕΠΙ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ Απάντηση με Συμπερίληψη

                        Ανθρωπος = ον με κατανοηση και πίστη σε οσα παραγει

KOSTAS GIAVASOGLOU έγραψε:
ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ
ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΠΕΙΣ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΠΟΤΑΜΙ
Ένας φιλοσοφικός στοχασμός, ένα ποτάμι σκέψης. Ένα ποτάμι με ορμητικά νερά που παρασέρνουν τα πάντα με την ορμή τους. Το ποτάμι κυλά συνέχεια και αυτός είναι ο χρόνος.
Ο χρόνος που δημιουργήθηκε μαζί με τον χώρο κατά την μεγάλη έκρηξη που δημιούργησε το σύμπαν μερικά εκατομμύρια χρόνια πριν.

        Η οποιαδηποτε δημιουργια προϋποθετει δημιουργο

        Η μεγαλη εκρηξη ειναι μια εικασια
        Η οποία φαινεται στις παρουσες συνθηκες αληθοφανης ...
        ... για να δωσει λογικη εικονα στη δημιουργια του κοσμου

Τότε που από ένα απειροελάχιστο σημείο στο χάος δημιουργήθηκε τεράστιο ενεργειακό δυναμικό το οποίο αναζητούσε εκτόνωση.

        Το ( καθε ) σημειο ειναι εξ ορισμου ελαχιστο
        Οταν λοιπον μιλας για σημειο απειροελαχιστο, ειναι φανερο οτι αναγνωριζεις μεγεθος στο σημειο
        Και αρα αποδεχεσαι την υπαρξη σημειων διαφορων μεγεθων
        Οπότε ο ορος σημειο, οπως τον αναφερεις, αποτελει "σημειο λογου" για να δειξει "κατι" ...
        ... το οποίο ανεξαρτητα απο το μεγεθος του ειναι αδιασπαστο και ενιαιο ...
        ... και αρα συμπεριφερεται ... σημειακα

Ένα τεράστιο ενεργειακό δυναμικό που θα μπορούσε να ήταν ενέργεια σα σκέψη προς δημιουργία.

        Το δυναμικο για να νοηθει χρειαζεται δυο σημεια
        Αν το ενα ηταν το αρχικο σημειο υπερπυκνης ενεργειας, το άλλο ποιο ηταν ;
        Μη ξεχνας οτι η δημιουργια συνεβη ( οπως λεμε ) στο χαος
        Και το χαος ( "εξ ορισμου" και αυτο ) ειναι ( ;;; ) ανευ σημειων
        Αρα δεν εχει νοημα να μιλαμε για δημιουργια στο χαος ...
        ... και ταυτοχρονα να αποδεχομαστε την υπαρξη ενεργειακου δυναμικου

        Το πιο λογικο λοιπον ειναι να δεχθουμε τη δημιουργια μεσα σε ενα πολυ "ευρυ" χωρο με ... απειρα σημεια ...
        ... σε καποιο απο τα οποία εγινε η εκρηξη την οποία αναφερεις
        Οπότε : εχει νοημα το δυναμικο ...
        ... μεταξυ του ... εκραγεντος και καποιων άλλων "περιφερειακων" ...
        Στην οποία εξηγηση συνηγορει και το οτι το συμπαν διαστελλεται

Όμως αυτό δεν το γνωρίζουμε. Κάποια στιγμή όλη αυτή η ενέργεια οδήγησε στο να εκραγεί και να σκορπιστεί στο χάος.
Και δημιουργήθηκε ο Χώρος και ο Χρόνος με τα υλικά από την έκρηξη να ξαπλώνονται συνέχεια ολοένα απομακρυνόμενα από το αρχικό σημείο της έκρηξης.


        Ο χωρος νοειται ως απειροσυνολο σημειων

        Ο χρονος ομως ;
        Πως μπορει να εχει νοημα ο χρονος σε ενα περιβαλλον που υπαρχει μόνο ενεργεια ;
        Γιατι αναφερεσαι στη γεννηση του χωρου και του χρονου με τη μεγαλη εκρηξη

        Και για ποιά υλικα μιλας, οταν η εκρηξη βασιστηκε στο αρχικο σημειο και την εμπεριεχομενη σε αυτο ενεργεια ;

Και δημιουργήθηκαν καμπυλότητες στο χωροχρονικό συνεχές και ύλη.
Και δημιουργήθηκαν Αστέρες Πλανήτες Δορυφόροι Γαλαξίες.

        Τι σημαινει καμπυλοτητες και χωροχρονικο συνεχες, οταν δεν υπαρχει τιποτα απολυτως υλικο ;
        Συμβατικα ο χρονος νοειται ως συνολο διατεταγμενων μεταβολων της υλης

        Και η δημιουργια, ειπα και πιο πανω, προϋποθετει δημιουργο

Και το βέλος του χρόνου εστραμμένο προς την αντίθετη φορά από το αρχικό σημείο της έκρηξης.

        Ποιά ειναι αυτη η αντιθετη κατευθυνση οταν το συμπαν ειναι σφαιρικο και διαστελλεται σε καθε κατευθυνση ;

        Αν λοιπον η κατευθυνση του "βελους" του χρονου δεν ειναι χωρικου νοηματος ...
        ... τοτε υποχρεωτικα ειναι εξελικτικου νοηματος ...
        ... και αρα η κατευθυνση αυτη ειναι του διαρκους διαφορισμου ή εξειδικευσης ...


Και το σύμπαν σε μια διαρκή διαστολή μεγαλώνει συνέχεια μέχρι εκείνου του σημείου που θα του επιτρέψει η εντροπία του.

        Χωρις να υπαρχει "ταβανι" τιμης στην αρχικη ενεργεια ...
        ... η εντροπια του συμπαντος δεν μπορει να παψει να αυξανει ...
        ... αφου η "πιεση", της εκ του αρχικου σημειου εισερχομενης ενεργειας, ειναι συνεχης ...
        ... κι αρα συνεχης ειναι και ο διαφορισμος της ... υλης κατα τη διαστολη του συμπαντος ...
        Και ως γνωστον ( ή ευνοητον ) ο συνεχης διαφορισμος ισοδυναμει με αυξηση της αταξιας και αρα της εντροπιας ...
        Συνεπως η εντροπια στο συμπαν δεν εχει ορια

Ατενίζοντας τον αρχικό φωτοβόλο αστέρα της δημιουργίας δεν τον βλέπουμε γιατί όταν τον φθάνουμε, ήδη έχουμε απομακρυνθεί με αποτέλεσμα να μη βλέπουμε το πραγματικό σύμπαν αλλά το παρελθόν αυτού ενώ εμείς βαδίζουμε προς το μέλλον. Είναι ο άνθρωπος που κινείται σε ένα κυλιόμενο διάδρομο και φυσικά μένει στο ίδιο σημείο όσο γρήγορα και αν κινηθεί.

        Με αυτο που λες, παραδεχεσαι οτι στην ουσια αυτο που λεμε συμπαν
        ειναι μια "ιδιοτροπια" της υπαρξης μας της ανθρωπινης
        Η οποία για να εξηγησει κατανοητα το μεγαλειο της δημιουργιας που βιωνει
        επινοει ολο αυτο το "παραμυθι" της μεγαλης εκρηξης ...
        ... και οσων επαγονται λογικα απο αυτη

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο τα πάντα αλλάζουν γύρω μας, τίποτε δεν μένει σταθερό. Κάθε στιγμή επιφέρει αλλαγή τόσο ουσιαστική που τίποτα δεν μένει ίδιο όπως πριν. Αυτό δεν το καταλαβαίνουμε εμείς διότι είμαστε εγκλωβισμένοι στο υπερ- εγώ μας και τις σκέψεις μας. Η παρούσα στιγμή δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την προηγούμενη. Ο χρόνος, η στιγμή δεν εγκλωβίζεται όπως σε μια φωτογραφία.
Ο χρόνος επιφέρει ουσιώδεις μεταβολές στα πάντα και όμως η ανθρώπινη φύση δεν το καταλαβαίνει αυτό γιατί δεν παρακολουθεί, δεν σκέφτεται.
Είμαστε εγκλωβισμένοι στο εγώ μας, στις σκέψεις μας, στον κόσμο όπως θέλουμε να τον βλέπουμε, ή όπως μας μάθανε να τον βλέπουμε και όχι στο όπως εξελίσσεται ουσιαστικώς. Είμαστε εγκλωβισμένοι στη στιγμή και δεν αντιλαμβανόμαστε τις ραγδαίες και ουσιαστικές εξελίξεις που διαδραματίζονται γύρω μας.
Μέσα μας έχουμε σταματήσει τον χρόνο επικεντρούμενοι στις σκέψεις που μας κυριαρχούν.

        Με βαση το προηγουμενο σχολιο μου
        ειναι λογικο να μη συμβαινει τιποτα μεσα μας
        αφου ολα ειναι ενα ονειρο που εχουμε πλασει απο μόνοι μας
        για να δωσουμε νοημα στην υπαρξη μας

Έτσι δεν αντιλαμβανόμαστε τη φθορά ημών και των γύρω μας. Κάποια στιγμή όταν συναντήσουμε ένα παλιό φίλο και δούμε πόσο γέρασε, τότε αναλογιζόμαστε και την δική μας φθορά και γήρας και αναπολούμε τον παλιό καλό καιρό, τότε που είχαμε όλο τον κόσμο στα χέρια μας, τότε που είμαστε νέοι, ωραίοι και υγιείς, τότε που είχαμε όλο τον χρόνο μπροστά μας και τα λάθη συγχωρούνταν γιατί αφενός μαθαίναμε από αυτά, αφετέρου υπήρχε ο χρόνος για διορθώσεις.
Και αυτός είναι ο λόγος που έχουμε την τάση να μας αρέσουν τα παλιά πράγματα, μουσική, αυτοκίνητα κλπ. Γιατί κάθε πέρυσι και καλύτερα και αυτό εξηγείται πλήρως ως παραπάνω.
Και τότε ανακαλύπτουμε ότι ευτυχία δεν υπάρχει, αλλά μικρές ευτυχισμένες στιγμές στο χωρόχρονο της εξέλιξης.
Αυτά τα μικρά διαλείμματα φωτός μέσα στο συνεχές σκότος της εξέλιξης.

        Ειναι λογικο να μην υπαρχει φθορα γυρω μας
        Γιατι αυτο το "γυρω" μας ειναι ανυπαρκτο
        Αφου στην ουσια ολα εκπηγαζουν απο την ικανοτητα μας να πλαθουμε διαφορα "πραγματα" στη διανοια μας
        Τα οποία εξελισσουμε κατασκευαστικα σ΄αυτην ...
        ... πραγμα που συνειδητοποιουμε ως ... γηρανση


        Συμπερασμα ( δικο μου ) βασει οσων λες :
        "Δεν μπορεις να μπεις δυο φορες στο ιδιο ποταμι"
        γιατι δεν ... υπαρχει αντικειμενικα ποταμι ...
        ... αλλά μόνο στο δημιουργικο μας ονειρο


.................................................... Εσο ειλικρινης ............... Πραττε αει καλλιον δυνατον ............... Κατανόει το μη νοουμενον ..................................................
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Ελεύθερες Απόψεις Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Σελίδα 1 από 1

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center