Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Κοσμολογίας συνέχεια!!!!

 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
Ouliathis
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Οκτ 2003
Δημοσιεύσεις: 3832
Τόπος: Κύπρος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Σεπ 13, 2017 4:32 pm    Θέμα δημοσίευσης: Κοσμολογίας συνέχεια!!!! Απάντηση με Συμπερίληψη

Μετά την διατύπωση της θεωρίας της σχετικότητας από τον Αινστάιν και μέχρι σήμερα, προστέθηκαν βέβαια και άλλες νέες ανακαλύψεις, οι οποίες όμως, κι αυτό λόγω των εκλαικευμένων άρθρων, αντί να φωτίσουν περισσότερο τα πράγματα, στις περισσότερες των περιπτώσεων τα συσκότισαν ακόμη περισσότερο. Σε πολλές περιπτώσεις θεωρώ μάλιστα πως αυτό γίνεται και σκοπίμως, αλλά δεν θα ασχολειθώ με το γιατί τώρα, αλλά θα προσπαθείσω απλά να διαφωτίσω τα πράγματα, στο μέτρο που μπορώ να το κάνω. Λίγο μετά την διατύπωση της θεωρίας του Αινστάιν, οι επιστήμονες ανακάλυψαν, πως το Σύμπαν δεν είναι στατικό, αλλά πως οι γαλαξίες απομακρύνονταν ο ένας από τον άλλον με τους πιο απομακρυσμένους μάλιστα να επιταχύνουν με ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός. Συνεπώς μας είπαν το Σύμπαν επεκτείνεται, και όχι μόνο, αλλά και επιταχύνει σταθερά κιόλας. Το ζήτημα συνεπώς, όπως φαίνεται να προκύπτει από τα νέα δεδομένα, είναι αν θα επεκτείνεται επ άπειρον η θα χάσει κάποτε την ενέργεια που το κινεί, και συνεπώς θα παγώσει μια μέρα στο άπειρο. Όλοι θα το γνωρίζετε αυτό υποθέτω. Η θεωρία αυτή πάσχει υπερβολικά όμως, γιατί λογαριάζει χώρις τον ξενοδόχο, που σε αυτήν την περίπτωση είναι η σχετικιστική θεωρία, η οποία σημειωτέων συνοδεύεται από αποδείξεις. Για να μπορεί να επεκτείνεται στο άπειρο το Σύμπαν, οφείλει να είναι επίπεδο, αλλά ξέρουμε καλά πως δεν είναι. Οι αποδείξεις γι αυτό, έχουν ήδη ανεφερθεί εδώ, οπότε το βρίσκω περιττό να εξηγήσω παραπάνω αυτό το σημείο. Ξέρουμε καλά πως είναι καμπύλο. Όχι μόνο εκεί που υπάρχει τοπική συσσώρευση ύλης, αλλά και εκεί που δεν υπάρχει. Με λίγα λόγια η καμπυλότητα του χώρου ποτέ δεν είναι μηδέν, ακόμα και στο "άδειο διάστημα". Αυτή η συνεχής καμπυλότητα συνεπώς μας οδηγεί όχι σε ένα επίπεδο και ευκλείδιο Σύμπαν που επεκτείνεται στο άπειρο, αλλά σε μία τετραδιάστατη σφαίρα, που με την σειρά του σημαίνει πως το Σύμπαν κατευθύνεται όλο προς ένα μοναδικό σημείο! Που βρίσκει όμως όλη αυτήν την κινητική ενέργεια το Σύμπαν; Η ύλη που μπορούμε να δούμε με τις αισθήσεις και τις προεκτάσεις της, δηλαδή τα επιστημονικά όργανα,και οι βαρυτηκές δυνάμεις που προκύπτουν απο την συνολική μάζα του Σύμπαντος, δεν είναι αρκετές για να εξηγήσουν αυτές τις κινήσεις. Φαίνεται σαν να μας λείπει τουλάχιστον το μισό Σύμπαν. Που βρίσκεται αυτό; Έτσι προκύπτει έμμεσα από τις παρατηρήσεις η θεωρία της σκοτεινής ύλης. Πρέπει να υπάρχει αλλά δεν την βλέπουμε μας λένε!! Όχι όμως απαραίτητα!! Γιατί πάλι και αυτή η θεωρία λογαριάζει χωρίς τον γνωστό ξενοδόχο. Θα φανεί αυτό καλύτερα παρακάτω. Αντιμετωπίζουμε επίσης ακόμα ένα σχετικό μα τα αμέσως προηγούμενα πρόβλημα. Οι γαλαξίες όχι μόνο επιταχύνουν αλλά φυσικά γυρίζουν και γύρω από τον εαυτό τους, με μια ταχύτητα όμως που δεν δικαιολογεί την ενότητά τους. Δηλαδή, με απλά λόγια, αν η μάζα του κάθε γαλαξία είναι αυτή που βλέπουμε, τότε τα εξωτερικά αστέρια του γαλαξία που φυσικά περιστρέφονται και αυτά μαζί του, θα έπρεπε να εκτοξευτούν στο διάστημα, γιατί η ταχύτητά τους είναι μεγαλύτερη από την ταχύτητα διαφυγής, που την υπολογίζουμε σύμφωνα με την ορατή μάζα του κάθε συγκεκριμένου γαλαξία. Το πρόβλημα της σκοτεινής ύλης προκύπτει ξανά. Πρόσφατες όμως ανακαλύψεις μας δείχνουν πως στο κέντρο κάθε γαλαξία υπάρχει μια μαύρη τρύπα. Η ζωή και θάνατος δηλαδή, κυριολεκτικά πάνε χέρι χέρι, και ο ένας είναι το αντίθετο του άλλου. Οι τρομερές βαρυτικές δυνάμεις της μαύρης τρύπας αποτελούν συνεπώς, τις έχτρα βαρυτικές δυνάμεις που μας λείπουν προκειμένου να δικαιολογήσουμε σχετικιστικά, το πως παραμένει συγκροτημένος ένας γαλαξίας. Κρατήστε το αυτό, γιατί τα φυσικά μοτίβα επαναλαμβάνονται σε μεγαλύτερες κλίμακες, όπως μας διδάσκει η φύση. Αυτό που μαραμένει ανεξήγητο τώρα, είναι η σταθερά επιταχινόμενη κίνηση του ορατού Σύμπαντος (δηλαδή του χώρου Μικόφσκι, η χώρου αντιληπτού από τις αισθήσεις και τα επιστημονικά όργανα), προς ένα σημείο, εφόσον αληθεύει η σχετικότητα. Το προηγούμενο μοτίβο όμως, μπορεί να μας βοηθήσει να βρούμε το μεγαλύτερο τέτοιο και ιδού πως. Οι αισθήσεις μας και τα όργανά μας, μπορούν να μας βοηθήσουν να δούμε μέχρι ενός ορισμένου σημείου στο Σύμπαν, και αυτό καλείται, κοσμολογικός ορίζοντας! Κρατήστε το κι αυτό. Πέραν αυτού υπάρχει απόλυτο σκοτάδι, κι αυτό συμβαίνει όχι γιατί πέραν αυτού του σημείου δεν υπάρχει τίποτα, αλλά απλούστατα γιατί οι γαλαξίες που εξακολουθούν να απομακρύνονται, ξεπερνούν πλέον την ταχύτητα του φωτός, συνεπώς δεν μπορούν με κανέναν τρόπο να γίνουν αντιληπτοί. Η ταχύτητα του φωτός συνεπώς αποτελεί και το όριο της αντίληψής μας για το Σύμπαν. Οι ίδιοι οι φυσικοί νόμοι είναι επίσης κι αυτοί μέσα στα ίδια όρια. Σε μεγαλύτερες του φωτός ταχύτητες, αυτοί δεν ισχύουν. Το γνωστό μας Σύμπαν συνεπώς αποδυκνείεται έτσι τρομερά μικρό, και πολύ λίγο, αφού θα πρέπει να έχετε αντιληφτεί ήδη πως εκεί πρέπει να κρύβεται η "ύλη" που μας λείπει. Η σκοτεινή ύλη δηλαδή. Η κλασική άποψη για την ύλη φυσικά εκεί δεν ισχύει, αφού αυτό που θα πρέπει να επικρατεί εκεί, θα πρέπει να είναι τα κβαντικά φαινόμενα. Ακριβώς το ίδιο είναι βέβαια που συμβαίνει και σε μια μαύρη τρύπα! Δηλαδή μπορούμε να υποθέσουμε τώρα, και μάλιστα εντελώς βάσιμα, πως ο λεγόμενος κοσμολογικός ορίζοντας, είναι στην πραγματικότητα ο ορίζοντας γεγονότων μιας μαύρης τρύπας; Φυσικά ναι. Ένας άλλος όρος για την μαύρη τρύπα είναι μοναδικότητα. Από μια τέτοια μοναδικότητα όμως ξεκίνησε το Σύμπαν. Προς μια ίδια μοναδικότητα δηλαδή είναι που σύσσωμο το Σύμπαν κατευθύνεται; Δηλαδή απομακρύνεται και ταυτόχρονα επιστρέφει; Αυτό ακριβώς είναι που λέει και ο Στήβεν Χώκινγκς, και για αυτούς τους λόγους τα λέει. Κοιτώντας όμως τόσο μακριά, στον κοσμολογικό ορίζοντα, κοιτάμε στο παρελθόν φυσικά έτσι δεν είναι; Και μάλιστα στο απώτατο τέτοιο. Που είμαστε συνεπώς τώρα; Μήπως ήδη μέσα σε αυτήν την μοναδικότητα; Και τι βιώνουμε τότε; Ένα νόμισμα συντίθεται πάντα από δύο αντίθετες όψεις, αλλά αυτό το ίδιο δεν είναι οι όψεις του, αλλά κάτι τρίτο. Έτσι και οι γαλαξίες με τις μαύρες τρύπες στο κέντρο τους, συνθέτουν κάτι τρίτο, και αυτό λέγεται τετραδιάστατο Σύμπαν, και εκεί η αρχή και το τέλος, η ζωή και ο θάνατος, συνθέτουν κάτι τρίτο, που ούτε να το διανοηθούμε δεν μπορούμε, και όμως μπορεί να υπάρχει. Για να κεντρίσω ακόμα περισσότερο την φαντασία σας (πράγμα απαραίτητο όταν μιλάμε για ένα Σύμπαν (αν είναι ένα), τέτοιου μεγέθους, στον κβαντικό κόσμο, δεν μιλάμε ποτέ για ένα πράγμα, αφού όλα είναι ζήτημα πιθανοτήτων. Δηλαδή μπορούμε να στείλουμε μια δέσμη με εκατομμύρια ηλεκτρόνια για παράδειγμα σε έναν τοίχο, ποτέ μόνο ένα, (άλλη μια ανακρίβεια δηλαδή των εκλαικευμένων άρθρων) και τα περισσότερα θα κάνουν αυτό που περιμένουμε, θα φάνε τα μούτρα τους στον τοίχο, για να το πω εκλαϊκευμένα, όχι όλα όμως!!! Κάποια, λιγότερα αλλά κάποια, θα διαπεράσουν τον τοίχο σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Αυτό δηλαδή που στον μεγάκοσμο αποκαλούμε μαγεία, στην κβαντομηχανική είναι φυσικός νόμος, και είναι κάτι που συμβαίνει συνεχώς. Συνεπώς τι είναι ζωή, τι θάνατος, και τι συνθέτουν αυτά τα δύο σε ένα τέτοιο τεράστιο μαγαζί που φέρει το όνομα του Σύμπαντος, στην πραγματικότητα δεν γνωρίζει κανείς τίποτα, απλά στις πλείστες των περιπτώσεων τα υποβιβάζει σε ζήτημα πίστης, ενώ εδώ μόνο η φιλοσοφία μπορεί να βοηθήσει, συνδυάζοντας σωστά την φαντασία με το μέτρο. Κατά τα άλλα, κάθε σχόλιο δεκτόν!!
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 12 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 18523

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Σεπ 13, 2017 6:11 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ενδιαφέροντα αλλά ένα σημείο με ξενίζει:υπάρχουν σώματα που έχουν ξεπεράσει την ταχύτητα του φωτός;
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ouliathis
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Οκτ 2003
Δημοσιεύσεις: 3832
Τόπος: Κύπρος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Σεπ 13, 2017 7:09 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Παράθεση:
Ενδιαφέροντα αλλά ένα σημείο με ξενίζει:υπάρχουν σώματα που έχουν ξεπεράσει την ταχύτητα του φωτός;


Φυσικά και υπάρχουν Ιωάννη! Οι πιο απομακρυσμένοι γαλαξίες απομακρύνονται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Αυτό δεν σημαίνει πως είναι οι τελευταίοι. Σημαίνει πως απλούστατα από εκεί και πέρα, δεν μπορούμε να εντοπίσουμε τίποτα. Για παράδειγμα μέσα σε μια κοινή (όσο κοινή μπορούμε να πούμε ότι είναι) μαύρη τρύπα, οι ταχύτητες του φωτός μετά τον ορίζοντα γεγονότων είναι κοινό γεγονός, αλλά γι αυτό ακριβώς τον λόγο ξέρουμε τόσα λίγα γι αυτές, γιατί εξ αιτίας αυτού, οι φυσικοί νόμοι όπως τους ξέρουμε δεν ισχύουν. Δεν ξέρω αν το έκανα καθαρό προηγουμένως στο κείμενό μου, η επιτάχυνση του Σύμπαντος πάντως, τα αυξανόμενα γκάζια δηλαδή, εξηγούνται πολύ καλά, αν ο κοσμικός ορίζοντας, και ο ορίζοντας γεγονότων μιας μοναδικότητας απλά συμπίπτουν, και αυτός είναι ο μοναδικός στην πραγματικότητα λόγος για να υπάρχει τέτοια επιτάχυνση. Αυτά αν η σχετικότητα ισχύει, και το "κακό" είναι πως κάθε μέρα που περνάει αυτή επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο!
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
gianiss
Πρύτανης


Εγγραφή: 18 Ιούλ 2011
Δημοσιεύσεις: 6073

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Σεπ 14, 2017 10:29 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ενδιαφέρον θέμα , που ανέκαθεν – ή τουλάχιστον από την ηλικία των 10 ετών – με απασχολούσε .
Τότε βέβαια δεν ήταν γνωστές οι πρόσφατες επιστημονικές ανακαλύψεις , που μπερδεύουν την φιλοσοφική προσέγγιση του θέματος , αυτή που κυρίως με απασχολούσε και συνεχίζει να με απασχολεί.

Το μεγάλο μπέρδεμα δημιουργείται από την πρόσφατη φασματοσκοπική μελέτη της ταλάντωσης των “βαρυονίων” , που οδηγεί στο συμπέρασμα πως το σύμπαν που παρατηρούμε είναι τελικά επίπεδο.
Μια τέτοια γεωμετρία του χωροχρόνου , δεν οδηγεί πουθενά από φιλοσοφικής πλευράς , αν η θεωρία της μεγάλης έκρηξης είναι σωστή και το σύμπαν πεπερασμένο και επίπεδο , δεν έχει νόημα , δεν εξηγείται να υπάρχει .

Άλλο μεγάλο μπέρδεμα είναι η πρόσφατη επιστημονική ανακάλυψη πως η διόγκωση του σύμπαντος συνεχίζεται και μάλιστα επιταχυνόμενη , που θα πει πως κάποια τεράστια δύναμη δρα στην μεγάλη – μη ορατή - μάζα των γαλαξιών που υπάρχει στο κέντρο τους .

Τα “φαινόμενα” αυτά , θα μπορούσαν να εξηγηθούν κατά την γνώμη μου , αν το σύμπαν που μπορούμε να προσπελάσουμε , είναι ένα σχετικά μικρό μέρος ενός τεράστιου περιστρεφόμενου δίσκου , που ονομάζω “συμπαντικό γαλαξία” που στο κέντρο του υπάρχει μια τεράστια μαύρη τρύπα με μάζα το 90% της συνολικής μάζας του δικού μας σύμπαντος .

Η άποψη μου αυτή , προβλέπει την ύπαρξη άπειρων περιστρεφόμενων τέτοιων μαύρων οπών , που η ταχύτητα περιστροφής τους μεταβάλετε λόγω στροφορμής απο το εύρος του περιστρεφόμενου δίσκου τους.
Η μεγάλη έκρηξη συντελείται στο μέγιστο της περιστροφής όταν η φυγόκεντρος δύναμης υπερνικά την βαρυτική , εκτοξεύοντας τεράστιες ποσότητες μάζας στον χωροχρόνο που ξαφνικά “φουσκώνει” υπερθετικά , δίνοντας την εντύπωση υπερφωτεινής κίνησης .
Το εκθετικό αυτό φούσκωμα του δίσκου της ύλης , φρενάρει την ταχύτητα περιστροφής όλου του συστήματος , που σε κάποιο σημείο του, η βαρύτητα ισορροπεί τις φυγόκεντρες δυνάμεις και τελικά τις νικά , έτσι η ύλη αρχίζει να επιστρέφει σιγά σιγά στο κέντρο του δίσκου , αυξάνοντας σταθερά την ταχύτητα περιστροφής του.

Στο κέντρο του δικού μας γαλαξία – κοντά στον αστερισμό του τοξότη – υπάρχει μια τεράστια μαύρη τρύπα , και είναι αυτή που κρατά τα δισεκατομμύρια άστρα (ήλιους) σε περιστροφή γύρο της.
Έχει παρατηρηθεί πως η μαύρη αυτή τρύπα , “καταβροχθίζει” συνεχώς τους ήλιους που βρίσκονται κοντά της .
Αυτό έχει σαν συνέπια , η μαύρη τρύπα να μεγαλώνει σε μάζα , και οι βαρυτικές της δυνάμεις συνεχώς να αυξάνονται , με συνέπια ο δίσκος περιστροφής να μικραίνει , και η ταχύτητα περιστροφής φυσικά να αυξάνεται .
Τα μεγέθη βέβαια που αναφέρομαι είναι τεράστια και οι “χρόνοι”μη διακριτοί στα μέτρα του ανθρώπου .

Η άποψη μου αυτή , οδηγεί σε ένα “αέναο σύμπαν” , το δικό μας σύμπαν , που είναι – θεωρητικά – ένα από άπειρα άλλα , ενδεχομένως ίδια , χωρίς βεβαίως να είναι λογικός υποχρεωτικά αυτός ο περιορισμός, καθώς παραμένουν πολλά που δεν γνωρίζουμε για τον δικό μας “κόσμο/σύμπαν”

Θεωρητικά , θα μπορούσαν οι πρόσφατες παρατηρήσεις να οδηγούν σε ένα σύμπαν που συρρικνώνεται – καταρρέει βαρυτικά – και όχι σε ένα σύμπαν που “φουσκώνει” .
Είναι παραστατικά , σχεδόν το ίδιο “φαινόμενο” που θα παρατηρήσουμε , αν σε μια στρογγυλή μπανιέρα με νερό , με ρίξουμε πριονίδι , το ανακατέψουμε έτσι που να κατανεμηθεί ομοιόμορφα μες στην μπανιέρα.
Αν στο κέντρο του πυθμένα της μπανιέρας υπάρχει ένα σιφόνι μπλοκαρισμένο με τάπα ,και το ξεπατώσουμε , τότε θα δούμε το νερό να περιστρέφεται γύρο από την οπή , και την ταχύτητα των σωματιδίων (από το πριονίδι) να αυξάνεται συνεχώς γύρο από την οπή , σε αντίθεση με τα απομακρυσμένα σωματίδια .

Όλα αυτά βέβαια , είναι μια θεωρητική φιλοσοφική προσέγγιση του κόσμου μας , που κατά την άποψή μου δεν μπορεί να είναι πεπερασμένος , δεν μπορεί να έχει μια “μοναδική” αρχή και να οδηγηθεί σε ένα αδιέξοδο τέλος.
Δεν νοείται λογικά να είναι έτσι


.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 12 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 18523

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Σεπ 14, 2017 5:17 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ouliathis έγραψε:

Φυσικά και υπάρχουν Ιωάννη! Οι πιο απομακρυσμένοι γαλαξίες απομακρύνονται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Αυτό δεν σημαίνει πως είναι οι τελευταίοι. Σημαίνει πως απλούστατα από εκεί και πέρα, δεν μπορούμε να εντοπίσουμε τίποτα. Για παράδειγμα μέσα σε μια κοινή (όσο κοινή μπορούμε να πούμε ότι είναι) μαύρη τρύπα, οι ταχύτητες του φωτός μετά τον ορίζοντα γεγονότων είναι κοινό γεγονός, αλλά γι αυτό ακριβώς τον λόγο ξέρουμε τόσα λίγα γι αυτές, γιατί εξ αιτίας αυτού, οι φυσικοί νόμοι όπως τους ξέρουμε δεν ισχύουν. Δεν ξέρω αν το έκανα καθαρό προηγουμένως στο κείμενό μου, η επιτάχυνση του Σύμπαντος πάντως, τα αυξανόμενα γκάζια δηλαδή, εξηγούνται πολύ καλά, αν ο κοσμικός ορίζοντας, και ο ορίζοντας γεγονότων μιας μοναδικότητας απλά συμπίπτουν, και αυτός είναι ο μοναδικός στην πραγματικότητα λόγος για να υπάρχει τέτοια επιτάχυνση. Αυτά αν η σχετικότητα ισχύει, και το "κακό" είναι πως κάθε μέρα που περνάει αυτή επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο!



Εννοείς αυτό;

https://physicsgg.me/2011/09/21/%CF%84%CE%B9-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CE%AF-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B1%CF%87%CF%8D%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB/
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 12 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 18523

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Σεπ 14, 2017 5:22 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

gianiss έγραψε:
Ενδιαφέρον θέμα , που ανέκαθεν – ή τουλάχιστον από την ηλικία των 10 ετών – με απασχολούσε .
Τότε βέβαια δεν ήταν γνωστές οι πρόσφατες επιστημονικές ανακαλύψεις , που μπερδεύουν την φιλοσοφική προσέγγιση του θέματος , αυτή που κυρίως με απασχολούσε και συνεχίζει να με απασχολεί.

Το μεγάλο μπέρδεμα δημιουργείται από την πρόσφατη φασματοσκοπική μελέτη της ταλάντωσης των “βαρυονίων” , που οδηγεί στο συμπέρασμα πως το σύμπαν που παρατηρούμε είναι τελικά επίπεδο.
Μια τέτοια γεωμετρία του χωροχρόνου , δεν οδηγεί πουθενά από φιλοσοφικής πλευράς , αν η θεωρία της μεγάλης έκρηξης είναι σωστή και το σύμπαν πεπερασμένο και επίπεδο , δεν έχει νόημα , δεν εξηγείται να υπάρχει .

Άλλο μεγάλο μπέρδεμα είναι η πρόσφατη επιστημονική ανακάλυψη πως η διόγκωση του σύμπαντος συνεχίζεται και μάλιστα επιταχυνόμενη , που θα πει πως κάποια τεράστια δύναμη δρα στην μεγάλη – μη ορατή - μάζα των γαλαξιών που υπάρχει στο κέντρο τους .

Τα “φαινόμενα” αυτά , θα μπορούσαν να εξηγηθούν κατά την γνώμη μου , αν το σύμπαν που μπορούμε να προσπελάσουμε , είναι ένα σχετικά μικρό μέρος ενός τεράστιου περιστρεφόμενου δίσκου , που ονομάζω “συμπαντικό γαλαξία” που στο κέντρο του υπάρχει μια τεράστια μαύρη τρύπα με μάζα το 90% της συνολικής μάζας του δικού μας σύμπαντος .

Η άποψη μου αυτή , προβλέπει την ύπαρξη άπειρων περιστρεφόμενων τέτοιων μαύρων οπών , που η ταχύτητα περιστροφής τους μεταβάλετε λόγω στροφορμής απο το εύρος του περιστρεφόμενου δίσκου τους.
Η μεγάλη έκρηξη συντελείται στο μέγιστο της περιστροφής όταν η φυγόκεντρος δύναμης υπερνικά την βαρυτική , εκτοξεύοντας τεράστιες ποσότητες μάζας στον χωροχρόνο που ξαφνικά “φουσκώνει” υπερθετικά , δίνοντας την εντύπωση υπερφωτεινής κίνησης .
Το εκθετικό αυτό φούσκωμα του δίσκου της ύλης , φρενάρει την ταχύτητα περιστροφής όλου του συστήματος , που σε κάποιο σημείο του, η βαρύτητα ισορροπεί τις φυγόκεντρες δυνάμεις και τελικά τις νικά , έτσι η ύλη αρχίζει να επιστρέφει σιγά σιγά στο κέντρο του δίσκου , αυξάνοντας σταθερά την ταχύτητα περιστροφής του.

Στο κέντρο του δικού μας γαλαξία – κοντά στον αστερισμό του τοξότη – υπάρχει μια τεράστια μαύρη τρύπα , και είναι αυτή που κρατά τα δισεκατομμύρια άστρα (ήλιους) σε περιστροφή γύρο της.
Έχει παρατηρηθεί πως η μαύρη αυτή τρύπα , “καταβροχθίζει” συνεχώς τους ήλιους που βρίσκονται κοντά της .
Αυτό έχει σαν συνέπια , η μαύρη τρύπα να μεγαλώνει σε μάζα , και οι βαρυτικές της δυνάμεις συνεχώς να αυξάνονται , με συνέπια ο δίσκος περιστροφής να μικραίνει , και η ταχύτητα περιστροφής φυσικά να αυξάνεται .
Τα μεγέθη βέβαια που αναφέρομαι είναι τεράστια και οι “χρόνοι”μη διακριτοί στα μέτρα του ανθρώπου .

Η άποψη μου αυτή , οδηγεί σε ένα “αέναο σύμπαν” , το δικό μας σύμπαν , που είναι – θεωρητικά – ένα από άπειρα άλλα , ενδεχομένως ίδια , χωρίς βεβαίως να είναι λογικός υποχρεωτικά αυτός ο περιορισμός, καθώς παραμένουν πολλά που δεν γνωρίζουμε για τον δικό μας “κόσμο/σύμπαν”

Θεωρητικά , θα μπορούσαν οι πρόσφατες παρατηρήσεις να οδηγούν σε ένα σύμπαν που συρρικνώνεται – καταρρέει βαρυτικά – και όχι σε ένα σύμπαν που “φουσκώνει” .
Είναι παραστατικά , σχεδόν το ίδιο “φαινόμενο” που θα παρατηρήσουμε , αν σε μια στρογγυλή μπανιέρα με νερό , με ρίξουμε πριονίδι , το ανακατέψουμε έτσι που να κατανεμηθεί ομοιόμορφα μες στην μπανιέρα.
Αν στο κέντρο του πυθμένα της μπανιέρας υπάρχει ένα σιφόνι μπλοκαρισμένο με τάπα ,και το ξεπατώσουμε , τότε θα δούμε το νερό να περιστρέφεται γύρο από την οπή , και την ταχύτητα των σωματιδίων (από το πριονίδι) να αυξάνεται συνεχώς γύρο από την οπή , σε αντίθεση με τα απομακρυσμένα σωματίδια .

Όλα αυτά βέβαια , είναι μια θεωρητική φιλοσοφική προσέγγιση του κόσμου μας , που κατά την άποψή μου δεν μπορεί να είναι πεπερασμένος , δεν μπορεί να έχει μια “μοναδική” αρχή και να οδηγηθεί σε ένα αδιέξοδο τέλος.
Δεν νοείται λογικά να είναι έτσι


.


Αν ισχύει αυτό,τότε η μεγάλη έκρηξη δεν δημιουργεί το χωροχρόνο.Έτσι δεν είναι;
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
gianiss
Πρύτανης


Εγγραφή: 18 Ιούλ 2011
Δημοσιεύσεις: 6073

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Σεπ 14, 2017 6:35 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Βεβαίως και είναι έτσι.

Αυτό που παρατηρούμε – που βεβαίως είναι κάτι υπαρκτό – μπορεί να έχει μιαν αρχή και να ολοκληρωθεί σε βάθος χρόνου, αλλά είναι κάτι που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά , με άπειρα ίδια σχετικά συμβάντα – όχι απαραίτητα πανομοιότυπα – να συντελούνται απροσδιόριστα άπειρες φορές , έτσι που ουσιαστικά να ΜΗΝ υπάρχουν μεταβολές στην ύπαρξη , γιατί κάθε “επιτρεπτή” κατάσταση , υπάρχει ήδη άπειρες φορές και ο χρόνος και ο χώρος χάνουν εκεί το νόημά τους .

Αυτό που υπάρχει ,δεν νοείται να έχει αρχή και τέλος , καθώς κάτι υπαρκτό – και ο κόσμος μας όντως υπάρχει – δεν νοείται να έχει αιτία τον εαυτό του , ούτε μη υπαρκτή αιτία .
Με δύο λόγια ΔΕΝ μπορεί να έχει μηδενική αιτία.

Έτσι , αν ακόμη όλες οι σημερινές επιστημονικές ενδείξεις , οδηγούν σε ένα πεπερασμένο κόσμο , με αρχή και τέλος, τότε κάτι δεν “μετράμε” σωστά , ή κάτι μας διαφεύγει , ή έχουμε καταλάβει λάθος.

Στην αρχή είναι ο “λόγος” , όχι βέβαια αυτός που σκέφτονται οι “δεσποτάδες”

.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ouliathis
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Οκτ 2003
Δημοσιεύσεις: 3832
Τόπος: Κύπρος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Σεπ 16, 2017 12:19 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Παράθεση:
Εννοείς αυτό;


Ευχαρίστως ναι, έτσι είναι αλλά..........οχι
Και δεν είμαι εγώ που παριστάνω το μαντείο των Δελφών αλλά η φύση της κατάστασης. Αυτό που μου παράθεσες είναι ένα ακόμα εκλαικευτικό άρθρο. Αποτελεί μια περιγραφή, μια παρομοίωση δηλαδή με ότι πιο κοντινό γνωρίζεις αλλά όχι το ίδιο το γεγονός ως έχει. Ο χώρος δεν είναι ένα υλικό που μπορεί να τεντώνει και να σμυκρίνεται, η να χορεύει και να στέκεται. Δεν είναι ύλη. Είναι κατάσταση, ένα φιλοσοφικό κατηγόρημα. Λέμε ότι εντός του συμβαίνουν τα πράγματα, αλλά αυτό το ίδιο δεν είναι παρά μια διάσταση. Τώρα αυτό το ίδιο λέμε πως καμπυλώνει ως προς τον χρόνο που είναι κι αυτός όχι κάτι υλικό αλλά ότι και ο χώρος. Μία διάσταση, την οποία όμως δεν την κατέχουμε όπως τον χώρο. Συνεπώς δεν μπορούμε να φαναταστούμε τι συμβαίνει ακριβώς, παρά μόνο εμμέσως μεσω τέτοιου είδους παραδειγμάτων που αποτελούν όμως παρομοίωση και όχι αυτό ακριβώς το γεγονός ως έχει. Είναι σωστό πάντως, και το έχω ξαναγράψει, ότι οι σχετικιστικές εξισώσεις δουλεύουν το ίδιο, είτε πεις πως ο χρόνος διαστέλεται, είτε πεις πως ο χώρος είναι που συστέλεται. Κανένα από τα δύο όμως δεν αντιπροσωπεύουν υλικές καταστάσεις, αφού δεν είναι ύλη. Η καλύτερος τρόπος να τα θεωρήσουμε, είναι ως μαθηματικές οντότητες, πράγμα που βέβαια μας οδηγεί σε κάποιους παλιούς γνώριμους.
Όσον αφορά την θεωρία με τα βαρυόνια τώρα, την έχω υπόψιν μου, και ναι μεν, αλλά. Δηλαδή λίγο ως πολύ ισχύουν και εδώ τα προηγούμενα. Για να ισχύουν οι μετρήσεις της καμπυλότητας, πρέπει το Σύμπαν να είναι τόσου μεγέθους όσο το θεωρεί το τηλεσκόπιο του Χαμπλ αν θυμάμαι καλά το όνομά του. Αν είναι μεγαλύτερο, όπως μας λένε και οι ίδιοι οι επιστήμονες, τότε οι μετρήσεις τους, που δίνουν πολύ χαμηλή καμπυλότητα δεν ισχύουν. Το προβλέπει μάλιστα η Γεωμετρία Ρέημαν, και ιδού πως. Αν κοιτάξεις στο μικροσκόπιο ας πούμε, μια καμπύλη Ρέημαν, αυτή φαίνεται να αποτελέιται από πολύ μικρά ευθύγραμμα τμήματα, κι όμως είναι καμπύλη. Αν συνεπώς οι μετρήσεις αναφέρονται σε ένα πολύ μικρό μέρος του σύμπαντος, τότε αυτό θα συμπεριφέρεται σαν ευκλείδιο ενώ δεν θα είναι, ακριβώς όπως προβλέπει η Γεωμετρία Ρέημαν, που ενώ είναι Γεωμετρία καμπύλων, εν τούτοις ξεκινάει ως ευκλείδια σε μικρές κλίμακες. Ειναι ακριβώς σαν να γνωρίζουμε μια μόνο τελεια πάνω σε μια μπάλα, και με βάση αυτή, εμείς να προσπαθούμε να προβλέψουμε πόσο μεγάλη είναι η μπάλα Αν δούμε τώρα πως δεν γνωρίζουμε τίποτα πέραν του κοσμολογικού ορίζοντα, τότε εύκολα καταλαβαίνουμε πως δεν έχουμε ιδέα πόσο μεγάλο είναι το Σύμπαν, συνεπώς το ίδιο συμβαίνει με το αν είναι επίπεδο η όχι. τώρα γιατί εγώ προάγω το υπερσφαιρικό σύμπαν και όχι το επίπεδο, είναι γιατί θεωρώ πως οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι, κι αυτό για δικούς μου λόγους, είχαν δίκιο κι ας ήταν αρχαίοι!
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Σελίδα 1 από 1

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center