Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Το Εγώ της Ύπαρξης
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3 ... , 44, 45, 46  Επόμενο
 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Δεκ 10, 2016 11:35 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Όποιος λεει οτι ειναι ο ανθρωπος δεν ξερει τι λεει Very Happy Very Happy & Mr. Green Mr. Green Αν μετανοησεις πριν αμαρτησεις οταν αμαρτησεις δεν θα μετανοησεις

Bugman έγραψε:
Στο πρώτο ερώτημα. Νεκρή ύπαρξη υπάρχει αλλά στο φαινόμενο σύμπαν. Στη ροή οι υπάρξεις υπάρχουν για ένα τικ που υπάρχει η ροή. Το φαινόμενο σύμπσν είναι τα βιώματα και σε αυτά είναι και η ιδέα της νεκρής ύπαρξης.
Στη δεύτερη ερώτηση, το πόσο διαφορετικό είναι το φαινόμενο σύμπαν δεν μας ενοχλεί για το θέμα της επικοινωνίας. Η επικοινωνία υπάρχει μαζί με τις υπάρξεις, και βιώνεται ως σχέση. Η επικοινωνία είναι ύπαρξη στην ύπαρξη, και υπάρχει όπως κάθετι, για ένα τικ στην ροή. Με απλά λόγια ό,τι θα επικοινωνήσεις σε όλη σου τη ζωή, ήδη υπάρχει. Δεν μπορείς να σκέφτεσαι "Πώς μια ύπαρξη λογικά γίνεται από άλλη", γιατί για τη ροή όλες οι υπάρξεις έρχονται μαζί, και τίποτα δεν αλλάζει. Έτσι η επικοινωνία δεν είναι αποτέλεσμα, απλά βιώνεται όπως υπάρχει.

Δεν μπορεις να αναφερεσαι πότε στη ροη και πότε στο φαινομενο συμπαν
Πρεπει να αποφασισεις που στεκεσαι
Και μια και μιλαμε για τη ροη, προτεινω να περιοριστεις αποκλειστικα και μονο στη ροη και να εξηγησεις ολα τα υπολοιπα που συμβαινουν με ορους και τεκταινομενα ροης
Κι ενα καλο πρωτο ερωτημα ειναι και το ακολουθο : "Γιατι ενω η ροη διαρκει ενα τικ εμας μας φαινεται αιωνες ;"

Και μπορει μεν ολα να ειναι γραμμενα στη ροη, αλλά για μας που τα εκτελουμε δεν ειναι γραμμενα και γραφονται μετα την εκτελεση τους απο μας στη συνειδηση μας και παραμενουνν γραμμενα σ΄αυτην ειτε τα θυμομαστε ειτε οχι ( σε οσα μας "πεφτει ο κληρος" εννοειται Cool και τα οποία καθοριζονται απο τη ροη )
Με άλλα λογια πριν να κανουμε κατι, ειμαστε "αγραφο χαρτι"
Κι οπως λες "η επικοινωνια βιωνεται οπως υπαρχει" ( θεωρητικα παντα και γενικα ), αλλά πριν βιωθει με συγκεκριμενο τροπο δεν εχουμε καν τη συναισθηση οτι η επικοινωνια που βιωσαμε η συγκεκριμενη υπηρχε
Αυτο λοιπον το φαινομενο του να ::: αποκτουμε τη συναισθηση ενος υπαρκτου που πριν το βιωσουμε δεν εχουμε τη συναισθηση οτι υπαρχει ::; χρειαζεται ερμηνεια εντος της ροης


"Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογενή φυτόν ουράνιον και βλάστημα Θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην" ( Ι. Χρ. )
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Δεκ 10, 2016 7:34 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Skapaneas,
Το φαινόμενο σύμπαν είναι αυτό που βιώνουμε. Έτσι νομίζουμε ότι ζούμε σε ένα χώρο που "αναπτυσσόμαστε". Στη ροή όμως όλα υπάρχουν, και καμία νέα ύπαρξη δεν προστίθεται! Που σημαίνει ότι καθετί που "αντιλαμβανόμαστε" είναι ένα βίωμα για το φαινόμενο κόσμο, μια σχέση του με αυτόν. Στο ερώτημα..."γιατί δεν βλέπουμε τον πραγματικό κόσμο, την ροή" η απάντηση είναι ότι βλέπουμε με μια σχέση η οποία έχει ένα βαθμό ομοιότητας αλλά όχι ακριβώς ένα προς ένα. Μια σχέση ένα προς ένα θα σήμανε ότι πρακτικά δεν υπάρχει σχέση! Ο συντελεστής, ας τον λέμε έτσι, που ορίζει τον λόγο του πραγματικού προς το φαινόμενο πρέπει να είναι μεγαλύτερος της μονάδας. Βάζω το "φαινόμενο" στο παρονομαστή γιατί αυτός θα έχει ένα αριθμό διάφορο του μηδενός, ακόμα και αν δηλώνει ιδέα ανύπαρκτη (άρα ο αριθμητς δύναται να γίνει μηδέν).
Κάθε λεπτό που περνάει υπάρχει ο παλιός μας εαυτός; Για τη ροή υπάρχει. Για μας είναι μια ανάμνηση. Μια ανάμνηση για την ροή είναι μια σχέση εσωτερική. Δεν χρειάζεται "μνήμη" για να καταγράψει την ανάμνηση, επειδή είναι εκεί, υπάρχει δηλαδή! Με τη θεωρία αυτή λύνουμε και το ζήτημα της "μνήμης", αλλά και το πώς ο άνθρωπος "γνωρίζει" χωρίς να διδαχτεί και αυτό το λέμε "ένστικτο". Ο νέος άνθρωπος ανήκει μεν σε μια ύπαρξη, αλλά συνάμα και σε μια μεγαλύτερη που έχει πολλά κοινά, και σε αυτά είναι οι κοινές μνήμες. Δηλαδή οι κοινές μνήμες είναι σχέσεις που αν μπορούσαμε να τις δούμε "οπτικά" θα ήταν σαν κυματισμός σε μια μεγάλη ύπαρξη και πολλές από τις εσωτερικές υπάρξεις θα είχαν "συσχετισμό" με αυτές. Μιλάμε πάντα για στατική ροή, άρα μιλάμε για "διασπορά των υπάρξεων", η οποία έγινε μια φορά με την εμφάνιση της ροής και άμεσα.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Δεκ 10, 2016 7:43 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Το ερώτημα που θέτεις Skapaneas, έχει απάντηση: Ο χρόνος σχετίζεται με τις "σχέσεις" μας, δηλαδή με το φαινόμενο σύμπαν "μας". Το "μας" έχει σημασία. Ο καθένας έχει σχέση με το δικό του "Φαινόμενο σύμπαν". Η "εκτέλεση" που αναφέρεις (ή το βίωμα) δεν αλλάζει τίποτα στη ροή.

Προσθήκη:
τυχαία σήμερα διάβασα αυτό:
Ανακαλύφθηκαν εγκεφαλικοί νευρώνες που "κρίνουν" πόσος χρόνος πέρασε

http://www.news.gr/ygeia/to-soma-moy/article/291583/anakalyfthhkan-egkefalikoi-nevrones-poy-krinoyn-p.html
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Δεκ 15, 2016 5:44 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Όποιος λεει οτι ειναι ο ανθρωπος δεν ξερει τι λεει Very Happy Very Happy & Mr. Green Mr. Green Αν μετανοησεις πριν αμαρτησεις οταν αμαρτησεις δεν θα μετανοησεις

Ολα αυτα που λες παραπανω, αφηνουν αναπαντητο το ερωτημα : γιατι ενω στη ροη ολα ειναι στατικα εμεις αν και μερος της ροης εχουμε την αισθηση οτι κατι περναει ;

Κι αυτο που περναει, αυτο που "κυλαει", το λεμε ... χρονο

Κι αφου εχουμε την "βεβαιοτητα" οτι ανηκουμε στη ροη που ειναι στατικη, πως συμβσινει, γιατι οντως συμβαινει και αρα ειναι δρωμενο, και γεννιομαστε ;


"Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογενή φυτόν ουράνιον και βλάστημα Θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην" ( Ι. Χρ. )
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Δεκ 16, 2016 12:30 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Γιατί η ύπαρξη είναι μεν σταθερή και μόνιμη στη ροή, αλλά αριθμεί σχέσεις οι οποίες δηλώνουν όλο αυτό που λέμε χρόνο, αλλά και πολλά ακόμα. Δηλαδή το "εμείς" , και υο "εγώ" στηρίζεται σε σχέσεις. Το τώρα είναι μια σχέση μας με την γειτονιά των υπάρξεων, πάνω στη ροή. Για την ροή δεν χανόμαστε ποτέ (ή όσο υπάρχει η ροή). Για άλλες υπάρξεις η σχέση μας με αυτές είναι συγκεκριμένες. Η αντίληψή μας είναι και αυτή μια σχέση.
Η αντίληψη του χρόνου είναι τεχνητή, με την έννοια ότι υπάρχουν παρόμοιες σχέσεις μέσα στην ύπαρξή μας. Μάλιστα δεν μπορώ να προσδιορίσω τι σχέσεις υπάρχουν όταν άλλες υπάρξεις θα μας θεωρούν πεθαμένους. Ενδέχεται να υπάρχουν και άλλου είδους σχέσεις που για το φαινόμενο σύμπαν στο οποίο άλλοι μας βλέπουν να μην γίνονται ποτέ αντιληπτές. Παίζει να υπάρχουν και παράλληλες ζωές...με την έννοια ότι υπάρχουν σχέσεις, μια άλλη ιστορία, για την ίδια ύπαρξη. Εν τέλει ο καθένας μας έχει ένα κομμάτι από την ιστορία του άλλου που συνάντησε, μια ή περισσότερες φορές. Είναι φυσικό να μην έχουμε την πλήρη εικόνα του άλλου.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Δεκ 16, 2016 7:41 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Όποιος λεει οτι ειναι ο ανθρωπος δεν ξερει τι λεει Very Happy Very Happy & Mr. Green Mr. Green Αν μετανοησεις πριν αμαρτησεις οταν αμαρτησεις δεν θα μετανοησεις

Η σχεση του ανθρωπου με τα αγεννητα παιδια του ειναι καποια πληθικα
Η σχεση αυτη μεταβαλλεται πληθικα οταν τα παιδια ερχονται στο κοσμο
Πραγμα που σημαινει οτι υπαρχει μεταβολη πανω στη ροη η οποία βιωνεται, τοσο απο αυτον που ερχεται στον κοσμο, οσο και απο τους ανθρωπους που τον υποδεχονται
Και ναι μεν ο,τι συμβαινει με αυτες τις μεταβολες ειναι γραμμενο πανω στη ροη, κι αρα για τη ροη δεν συμβαινει κατι απροβλεπτο, αλλά για τις υπαρξεις που βιωνουν τις αριθμητικες μεταβολες των σχεσεων οι μεταβολες αυτες ειναι υπαρκτες

Το τελευταιο αναντιρρητο γεγονος, δηλωνει οτι εκτος απο τη ροη οπως την εννοεις εσυ, ως το πεπρωμενο δηλαδη του κοσμου, υπαρχει και η ροη των σχεσεων στην καθε υπαρξη που ζει στον κοσμο, η οποία ροη ξεκιναει απο το μηδεν στον φυσικο κοσμο ( υποθετικα, πριν τη φυσικη του συλληψη ) και καταληγει στο μηδεν ( υποθετικα και παλι, μετα το φυσικο θανατο )
Κι αυτες τις μεταβολες δεν μπορεις να τις αμφισβητησεις οτι συμβαινουν και βιωνονται, οσο κι αν ειναι ηδη καταγραμμενες πανω στη ροη ( σου )

Ειναι οπως τα προγραμματα που γραφεις για τον υπολογιστη
Το ο,τι το καθε προγραμμα εχει συγκεκριμενο και αναλλοιωτο περιεχομενο οταν εχει γραφει και παραμενει κλειστο, ειναι γεγονος
Αλλά καθε φορα που τρεχει στον υπολογιστη ο υπολογιστης "βιωνει" μια σειρα μεταβολων που ενω μεν ειναι ηδη γραμμενες και στατικες (αρα), ο υπολογιστης ομως διαβαζοντας τες περναει διαδοχικα απο μια σειρα διαφορετικων καταστασεων πραγμα το οποιο σημαινει μεταβολες

Ασε δε που και η ιδια η σχεση, η καθε σχεση, ειναι μια σειρα μεταβολων, οι οποιες οταν βιωνονται απο τις υπαρξεις συνειδητα δινουν υποσταση σε αυτο που λεμε χρονο


"Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογενή φυτόν ουράνιον και βλάστημα Θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην" ( Ι. Χρ. )
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Δεκ 16, 2016 5:21 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Δεν είναι έτσι όπως τα γράφεις για τη συγκεκριμένη θεωρία. Με απλά λόγια όλες οι υπάρξεις συνυπάρχουν στην ροή, και εμφανίστηκαν μαζί και εξαφανίζονται μαζί. Αυτό που μας βάζει στο χώρο και χρόνο είναι οι σχέσεις μας μεταξύ μας. Αυτές οι σχέσεις είναι "στατικές", δεν αλλάζουν, όπως δεν αλλάζουν οι υπάρξεις. Ο χρόνος για μια ύπαρξη σε σχέση με μια άλλη μπορεί να φαίνεται μακρύς και προς μια κατεύθυνση, δηλαδή η σχέση να δηλώνει ότι η Α ύπαρξη προηγείται της Β κατά 30 χρόνια. Ο χρόνος είναι ένα ζήτημα σχέσεων. Στο ερώτημα...γιατί να μην επικοινωνεί ή σχετίζεται μια ύπαρξη με μια άλλη από τον ίδιο χρόνο, η απάντηση είναι ότι και τέτοιες σχέσεις υπάρχουν, αλλά όχι για όλες τις υπάρξεις. Το τι υπάρχει δεν καθορίζεται από το τι άλλο υπάρχει στη ροή. Ο αριθμός σχέσεων και το είδος καθορίζει το τι είναι η ύπαρξη. Η πρόταση "τι είναι η ύπαρξη Α για την ύπαρξη Β" δηλώνει "τι σχέσεις έχει το Α με το Β". Αν λέμε ότι ο Γιώργος είναι γιος του Φίλιππα αυτό δηλώνει μια σχέση, που αν την εξετάσουμε στα στοιχεία αυτού του στοιχείου, θα βρούμε το πότε "γεννήθηκε" ο Γιώργος σε σχέση με τα χρόνια που "μεγάλωνε" ο Φίλιππος. Όλα αυτά που θα "βρούμε" είναι οι σχέσεις μας ως ύπαρξη με αυτές τις δυο υπάρξεις.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Δεκ 16, 2016 9:34 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Όποιος λεει οτι ειναι ο ανθρωπος δεν ξερει τι λεει Very Happy Very Happy & Mr. Green Mr. Green Αν μετανοησεις πριν αμαρτησεις οταν αμαρτησεις δεν θα μετανοησεις

Δηλαδη θες να πεις οτι αν μπει ενα νεο μελος στο site και αρχιζει να μιλαει μαζι σου, δεν θα αλλαξει τιποτα για σενα ;
Δεν θα βιωσεις καμια μεταβολη ;
Ολα οσα θα γραφουν στη μεταξυ σας συζητηση θα ειναι σα να μη γραφτηκαν ποτέ στiς "σελιδες" του filosofia .gr ;

Η θεωρια των ροων θα πρεπει να μπορει να δωσει εξηγησεις για ολα αυτα τα φαινομενα που θα επισυμβουν ...
Θα πρεπει να εχει εξηγηση στο γιατι συμβαινουν αυτες οι μεταβολες...
Μεταβολες βεβαια οχι για την ιδια τη ροη, αλλά για τις υπαρξεις που τις βιωνουν


"Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογενή φυτόν ουράνιον και βλάστημα Θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην" ( Ι. Χρ. )
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Δεκ 17, 2016 10:05 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Στο παράδειγμα που δίνεις, το νέο μέλος είναι νέο βάσει σχέσης, ενώ για την ροή υπάρχει, όσο υπάρχει και το παλιό, όσο υπάρχει το οποιοδήποτε.
Αυτή η θεωρία έχει το χρόνο ως ακολουθία σχέσεων. Κάθε ύπαρξη βιώνει το χρόνο όπως έχει γραφεί. Δεν συμβαίνουν γεγονότα στη ροή, απλά υπάρχουν ως σχέσεις. Ακόμα και οι ιδέες είναι υπάρξεις, και επιπλέον υπάρχουν σύνολα υπάρξεων ως υπάρξεις και αυτά. Οι σχέσεις δεν είναι ένα προς ένα αλλά κάτι λιγότερο από την μονάδα προς ένα, με συνέπεια η διαφορά να είναι αυτό που λέμε αφαίρεση, ή αυθαιρεσία, με την έννοια ότι η ροή εμφανίζει όλες τις υπάρξεις με τις διαφορές τους μια και έξω, με την εμφάνισή της. Τα "αντίγραφα" είναι περίπου ίδια, όμοια με μια έννοια. Αυτή η ομοιότητα είναι ο σκοπός, αν θέλαμε να το δούμε έτσι, της ροής, η οποία υπάρχει στο "Χάος", όπου δεν υπάρχουν πότε δύο όμοια, ή ίδια. Λέμε τη θεωρία, Των Ροών, γιατί υποθέτουμε, ότι μετά το απροσδιόριστο διάστημα "τικ" που υπάρχει η ροή που μας περιέχει, θα χαθεί και θα έρθει μια άλλη ροή, με εντελώς άλλες υπάρξεις. Η θεωρία δηλαδή λέει ότι κάθε ύπαρξη έχει μια ζωή, δεν υπάρχει άλλη, αλλά δεν είναι τόση όσο νομίζουμε. Υπάρχει και άλλη που δεν γνωρίζουμε και δεν κατανοούμε. Και όχι μία, αλλά πολλές με την έννοια των διαφορετικών συνόλων σχέσεων με άλλες υπάρξεις.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Δεκ 17, 2016 1:07 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Όποιος λεει οτι ειναι ο ανθρωπος δεν ξερει τι λεει Very Happy Very Happy & Mr. Green Mr. Green Αν μετανοησεις πριν αμαρτησεις οταν αμαρτησεις δεν θα μετανοησεις

Bugman έγραψε:
Στο παράδειγμα που δίνεις, το νέο μέλος είναι νέο βάσει σχέσης, ενώ για την ροή υπάρχει, όσο υπάρχει και το παλιό, όσο υπάρχει το οποιοδήποτε.
Αυτή η θεωρία έχει το χρόνο ως ακολουθία σχέσεων. Κάθε ύπαρξη βιώνει το χρόνο όπως έχει γραφεί. Δεν συμβαίνουν γεγονότα στη ροή, απλά υπάρχουν ως σχέσεις. Ακόμα και οι ιδέες είναι υπάρξεις, και επιπλέον υπάρχουν σύνολα υπάρξεων ως υπάρξεις και αυτά. Οι σχέσεις δεν είναι ένα προς ένα αλλά κάτι λιγότερο από την μονάδα προς ένα, με συνέπεια η διαφορά να είναι αυτό που λέμε αφαίρεση, ή αυθαιρεσία, με την έννοια ότι η ροή εμφανίζει όλες τις υπάρξεις με τις διαφορές τους μια και έξω, με την εμφάνισή της. Τα "αντίγραφα" είναι περίπου ίδια, όμοια με μια έννοια. Αυτή η ομοιότητα είναι ο σκοπός, αν θέλαμε να το δούμε έτσι, της ροής, η οποία υπάρχει στο "Χάος", όπου δεν υπάρχουν πότε δύο όμοια, ή ίδια. Λέμε τη θεωρία, Των Ροών, γιατί υποθέτουμε, ότι μετά το απροσδιόριστο διάστημα "τικ" που υπάρχει η ροή που μας περιέχει, θα χαθεί και θα έρθει μια άλλη ροή, με εντελώς άλλες υπάρξεις. Η θεωρία δηλαδή λέει ότι κάθε ύπαρξη έχει μια ζωή, δεν υπάρχει άλλη, αλλά δεν είναι τόση όσο νομίζουμε. Υπάρχει και άλλη που δεν γνωρίζουμε και δεν κατανοούμε. Και όχι μία, αλλά πολλές με την έννοια των διαφορετικών συνόλων σχέσεων με άλλες υπάρξεις.

Δες παραπανω αυτο που σε "ρωταω" αμεσα και εμμεσα εδω και καιρο

Οι υπαρξεις βιωνουν μεσα στη ροη
Αρα, κι αν ακομα δεχθουμε οτι ειναι συνολα σχεσεων εξ αρχης προδιαγεγραμμενα απο τη ροη, το γεγονος οτι βιωνουν ( και το βιωνουν δεν μπορει να εχει αλλη σημασια, οταν μιλαμε εδω, απο την αυξανομενη συναισθηση του εαυτου τους που αποκτουν οι υπαρξεις στη ροη, με δεδομενο βεβαια οτι αυτες ειναι εξ αρχης αυτες που ειναι και καμια αλλη σχεση δεν προστιθεται σε αυτο που ειναι ) σημαινει οτι γινεται κατι
Και αυτο το κατι δεν γινεται στη ροη αυτη καθαυτη, αλλά στις υπαρξεις "αυτονομα"
Δηλαδη "σαν" να αφυπνιζονται ως υπαρξεις στη συναισθηση αυτου που ειναι
Η οποία αφυπνιση των υπαρξεων που βιωνουν, αν και προδιαγεγραμμενη απο τη ροη, για τις ιδιες δεν ειναι δεδομενη και ... συμβαινει
Συμβαινει ομως μονο σε αυτες, ενω για τη ροη ειναι δεδομενη ( η πορεια της αφυπνισης των υπαρξεων )

Οπότε με την εννοια αυτη, η ελευθερια αποκτα το νοημα της αυτοβουλης επιλογης των υπαρξεων του δρομου που θα "σαρωσουν" αφυπνιασιακα τις σχεσεις που τις συνθετουν και τις οποίες σχεσεις ως προκαθορισμενες απο τη ροη δεν ειναι σε θεση να τροποποιησουν

Και ακομα περισσοτερο προχωρωντας το συλλογισμο μου, και αυτη η ελευθερια την οποια θεωρει οτι εχει καθε υπαρξη στην επιλογη του δρομου που θα βιωσει τις σχεσεις που την αποτελουν αποτελει επιφαση, με δεδομενο οτι και αυτη η πορεια ( αφυπνισης σε αυτο που ειναι, που σημαινει αυτογνωσια) ειναι προκαθορισμενη απο τη ροη

Αρα η θεωρουμενη ελευθερια των υπαρξεων βασιζεται στην αγνοια τους του προκαθορισμενου απο τη ροη δρομου της αφυπνισης τους σε αυτο που ειναι


"Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογενή φυτόν ουράνιον και βλάστημα Θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην" ( Ι. Χρ. )
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Δεκ 18, 2016 1:10 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Αυτό είναι! Κάθε βίωμα είναι μια ένδειξη "κάτι είμαι", ενώ στην ουσία όλα είναι κάτι και κανένα δεν είναι περισσότερο από κάτι άλλο! Όταν οι μάζες έλκονται, τότε κάθε μάζα είναι κάτι, και για την ροή η έλξη είναι σχέση, που σημαίνει ότι οι μάζες ως υπάρξεις.."βιώνουν" ότι "είναι κάτι" όταν έχουν σχέση με άλλες μάζες! Για τον άνθρωπο η μνήμη δεν αποτελεί καταγραφή στα κύτταρα, όλης της ιστορίας, αλλά σχέσεων που δηλώνουν "κάτι είμαι". Κάτι αλλά όχι όλο αυτό που είναι. Υπάρχει δηλαδή για κάθε ύπαρξη μια μεταβατική σχέση στις σχέσεις, και αυτό είναι που δηλώνει χρόνο ή μεταβολή, και εν τέλει ταυτίζει το βίωμα με την μεταβολή. Σε όρους ροής, το βίωμα δηλώνει την μεταβολή, και όχι η μεταβολή το βίωμα! Παρόλα αυτά ο άνθρωπος, στο φαινόμενο σύμπαν, σε αυτό που αντιλαμβάνεται ως μεταβαλλόμενο, φοβάται για τα άγνωστα βιώματα που έρχονται, και πως θα χάσει το "κάτι είμαι" σε "κάτι που δεν θέλω να είμαι". Το οποίο θέλουμε ή όχι δεν αλλάζει το κανόνα του "κάτι είμαι". Βγαίνει λοιπόν το "θέλω να είμαι" (πάντα στο φαινόμενο σύμπαν), ως αγώνας με τα θηρία, ή τη φύση γενικότερα, ως η φύση να αντιστέκεται σε αυτό που είναι, στο "κάτι είμαι". Αυτή η ψευδαίσθηση είναι στην ουσία μια "αυθαιρεσία" που δημιουργούν οι σχέσεις, αυτές που περιέχει η κάθε ύπαρξη. Εν τέλει κάθε βίωμα είναι η αλήθεια, ότι είμαι "αυτό που βιώνω" και όχι αυτό που θέλω! Στη ροή λοιπόν υπάρχουν οι αλήθειες, τα βιώματα, και οι υπάρξεις που "αυθαιρετούν", με την έννοια ότι η συνέχεια των σχέσεων - βιωμάτων- δεν είναι προϊόν, δεν είναι αποτέλεσμα, αλλά απλά υπάρχουν, ενώ φαινομενικά υπάρχει μια ομοιότητα που ψευδώς δηλώνει σύνδεση αιτίου και αιτιατού, ώς το αίτιο να κυριαρχεί του αιτιατού. Η σύγχρονη φυσική φανερώνει ότι υπάρχουν "αποτελέσματα" που δύναται να έρθουν από διάφορες αιτίες, ώστε τελικά καμία αιτία να μην είναι κυρίαρχη! Ακόμα και η ιδέα της Μεγάλης Έκρηξης, ενώ κατά τα φαινόμενα δείχνει να υπάρχει, για την θεωρία είναι μέρος του φαινόμενου σύμπαντος, άρα δεν είναι αυτή η οποία "έφερε" το σύμπαν που ξέρουμε, αλλά αυτή υπάρχει όσο υπάρχουν και όλα τα άλλα στη ροή (και οι σχέσεις τους μεταξύ τους). Η ιδέα των υπάρξεων στη ροή, και όπως παλαιότερα το είχα αναφέρει ως "μοναδικότητες", και τις σχέσεις τις ανέφερα ως "αντιγραφές", δεν εστιάζεται σε κάτι "υλικό" αλλά σε οτιδήποτε, ακόμα και η σκέψη για τη ροή είναι "ύπαρξη", και ισχύει (πάντα κατά τη θεωρία) η ενσωμάτωση υπάρξεων σε μεγαλύτερες υπάρξεις (και εν τέλει όλων στη ροή, τη μέγιστη ύπαρξη). Το χάος δεν "υπάρχει" με την έννοια ότι δεν περιέχεται πουθενά, και η μόνη σχέση με τη ροή είναι ότι "γεννάει τη ροή". Η γέννηση σε ένα τικ γίνεται θάνατος της ροής. Αν το τικ ήταν κάποιο "Χρονικό" διάστημα θα σήμαινε ότι στο μεταξύ κάτι θα γίνονταν..αλλά δεν γίνεται τίποτα άλλο στο χάος, απλά εμφανίζεται η ροή και εξαφανίζεται. Το Χάος χωρίς τίποτα δεν μένει ποτέ, κάθε φορά κάτι άλλο προκύπτει, κάτι που δεν έχει σχέση με το προηγούμενο. Δεν έχει σχέση αν το δούμε ως ύπαρξη. Το χάος γεννάει το χώρο των υπάρξεων, την ροή. Και αυτή ένα πράγμα κάνει...να χαθεί. Μόλις χαθεί γεννιέται νέος χώρος. Έτσι με την διαδικασία αυτή, ουδέποτε υπάρχει μια διαφορά ως κάποιο βίωμα. Το χάος δηλαδή δεν βιώνει τίποτα, είναι το απόλυτο μηδέν των σχέσεων. Το μέγεθός του μπορεί να παρομοιαστεί με ένα απλό σημείο, και η ροή με το περιεχόμενο αυτού. Αν γίνονταν κάτι να έβλεπε το χάος θα έβλεπε μια "αναλαμπή" ενός σημείου (κάθε ροής). Δεν υπάρχει περίπτωση να δούμε έξω από τη ροή, ούτε υπάρχουμε στην επόμενη. Ως υπάρξεις όμως δεν μας περιορίζει κάτι στο να βιώνουμε διαφορετικά "φαινόμενα σύμπαντα". Ακόμα και αν κάποιος "πεθάνει" σε τούτο το φαινόμενο σύμπαν, μπορεί να υπάρχει σε άλλο, το οποίο ερμηνεύεται ως σχέσεις που υπάρχουν στην ύπαρξη αυτού και δίνουν άλλα βιώματα! Το πραγματικό τέλος όλων των υπάρξεων είναι το τέλος της ροής. Μπορούμε να φανταστούμε τη ροή ως σειρά βιωμάτων πολλών φαινόμενων συμπάντων. Όσο μένουμε στην ανάλυση εντός ροής, ο κανόνας ότι τίποτα δεν υπάρχει από το τίποτα είναι βάσιμος, διότι όλες οι υπάρξεις υπάρχουν στην ροή, από την γέννησή της, όχι από το τίποτα! Η γέννηση της ροής όμως είναι μια πράξη του τίποτα; Όχι πάλι γιατί το χάος δεν είναι "τίποτα" αλλά ο χώρος γέννησης των ροών!
Υπάρχει εδώ ένα "κενό". Πώς γίνεται να σχηματιστεί η ροή; Υπάρχει κάτι τρίτο που διαμορφώνει τη ροή (ως πρώτο λέμε το Χάος, δεύτερο λέμε τη ροή ως έχει με την διαμόρφωσή της). Αν υπήρχε κάτι τότε αυτό θα είχε σχέση με τη ροή, ως ένα γινόμενο (σε απλούστευση), αλλά αυτό συνιστά μια σχέση, άρα δεν θα μπορούσε να ήταν στο Χάος, αφού δεν υπάρχουν "σχετικά" πράγματα σε αυτό. Η απάντηση σε αυτό το "πρόβλημα" είναι ότι η ροή διαμορφώνεται κάθε φορά "μοναδικά", και αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει "σχέδιο", αλλά κάθεται κάθε φορά μια διαμόρφωση, που λόγω πολλών ομοιοτήτων δείχνει να έχει μια "σοφία". Οι ομοιότητες δηλώνουν "Σχέδιο" αλλά αυτό φαίνεται στο "Φαινόμενο Σύμπαν".
Πχ στο φαινόμενο σύμπαν έχουμε μεν τροχιές και μπορούμε να προβλέψουμε την επόμενη θέση, αλλά όχι για πάντα. Κάποια γεγονότα θα αλλάξουν τις τροχιές. Πράγματι βλέπουμε ένα Σύμπαν με γεγονότα, με ήλιους για παράδειγμα που πεθαίνουν, με άλλους που εκρηγνύονται. Δηλαδή η "σταθερότητα" των μεταβολών είναι πρόσκαιρη. Για την ροή θα λέγαμε ότι οι "μεταβολές" είναι βιώματα που περιορίζονται χρονικά, και δίνουν άλλες μεταβολές που μπορεί να διαφέρουν λίγο ή πολύ.
Νομίζω ότι εδώ ολοκληρώθηκε..το ταξίδι σκέψης για την ροή, στη θεωρία των ροών, και ότι "το μέλλον" κάθε ύπαρξης θα είναι πολύ ενδιαφέρον, και σίγουρα δεν τελειώνει εκεί που νομίζουμε ή που θα θέλουμε.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Δεκ 18, 2016 2:51 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Όποιος λεει οτι ειναι ο ανθρωπος δεν ξερει τι λεει Very Happy Very Happy & Mr. Green Mr. Green Αν μετανοησεις πριν αμαρτησεις οταν αμαρτησεις δεν θα μετανοησεις

Bugman έγραψε:
Αυτό είναι! Κάθε βίωμα είναι μια ένδειξη "κάτι είμαι", ενώ στην ουσία όλα είναι κάτι και κανένα δεν είναι περισσότερο από κάτι άλλο! Όταν οι μάζες έλκονται, τότε κάθε μάζα είναι κάτι, και για την ροή η έλξη είναι σχέση, που σημαίνει ότι οι μάζες ως υπάρξεις.."βιώνουν" ότι "είναι κάτι" όταν έχουν σχέση με άλλες μάζες! Για τον άνθρωπο η μνήμη δεν αποτελεί καταγραφή στα κύτταρα, όλης της ιστορίας, αλλά σχέσεων που δηλώνουν "κάτι είμαι". Κάτι αλλά όχι όλο αυτό που είναι. Υπάρχει δηλαδή για κάθε ύπαρξη μια μεταβατική σχέση στις σχέσεις, και αυτό είναι που δηλώνει χρόνο ή μεταβολή, και εν τέλει ταυτίζει το βίωμα με την μεταβολή. Σε όρους ροής, το βίωμα δηλώνει την μεταβολή, και όχι η μεταβολή το βίωμα! Παρόλα αυτά ο άνθρωπος, στο φαινόμενο σύμπαν, σε αυτό που αντιλαμβάνεται ως μεταβαλλόμενο, φοβάται για τα άγνωστα βιώματα που έρχονται, και πως θα χάσει το "κάτι είμαι" σε "κάτι που δεν θέλω να είμαι". Το οποίο θέλουμε ή όχι δεν αλλάζει το κανόνα του "κάτι είμαι". Βγαίνει λοιπόν το "θέλω να είμαι" (πάντα στο φαινόμενο σύμπαν), ως αγώνας με τα θηρία, ή τη φύση γενικότερα, ως η φύση να αντιστέκεται σε αυτό που είναι, στο "κάτι είμαι". Αυτή η ψευδαίσθηση είναι στην ουσία μια "αυθαιρεσία" που δημιουργούν οι σχέσεις, αυτές που περιέχει η κάθε ύπαρξη. Εν τέλει κάθε βίωμα είναι η αλήθεια, ότι είμαι "αυτό που βιώνω" και όχι αυτό που θέλω! Στη ροή λοιπόν υπάρχουν οι αλήθειες, τα βιώματα, και οι υπάρξεις που "αυθαιρετούν", με την έννοια ότι η συνέχεια των σχέσεων - βιωμάτων- δεν είναι προϊόν, δεν είναι αποτέλεσμα, αλλά απλά υπάρχουν, ενώ φαινομενικά υπάρχει μια ομοιότητα που ψευδώς δηλώνει σύνδεση αιτίου και αιτιατού, ώς το αίτιο να κυριαρχεί του αιτιατού. Η σύγχρονη φυσική φανερώνει ότι υπάρχουν "αποτελέσματα" που δύναται να έρθουν από διάφορες αιτίες, ώστε τελικά καμία αιτία να μην είναι κυρίαρχη! Ακόμα και η ιδέα της Μεγάλης Έκρηξης, ενώ κατά τα φαινόμενα δείχνει να υπάρχει, για την θεωρία είναι μέρος του φαινόμενου σύμπαντος, άρα δεν είναι αυτή η οποία "έφερε" το σύμπαν που ξέρουμε, αλλά αυτή υπάρχει όσο υπάρχουν και όλα τα άλλα στη ροή (και οι σχέσεις τους μεταξύ τους). Η ιδέα των υπάρξεων στη ροή, και όπως παλαιότερα το είχα αναφέρει ως "μοναδικότητες", και τις σχέσεις τις ανέφερα ως "αντιγραφές", δεν εστιάζεται σε κάτι "υλικό" αλλά σε οτιδήποτε, ακόμα και η σκέψη για τη ροή είναι "ύπαρξη", και ισχύει (πάντα κατά τη θεωρία) η ενσωμάτωση υπάρξεων σε μεγαλύτερες υπάρξεις (και εν τέλει όλων στη ροή, τη μέγιστη ύπαρξη). Το χάος δεν "υπάρχει" με την έννοια ότι δεν περιέχεται πουθενά, και η μόνη σχέση με τη ροή είναι ότι "γεννάει τη ροή". Η γέννηση σε ένα τικ γίνεται θάνατος της ροής. Αν το τικ ήταν κάποιο "Χρονικό" διάστημα θα σήμαινε ότι στο μεταξύ κάτι θα γίνονταν..αλλά δεν γίνεται τίποτα άλλο στο χάος, απλά εμφανίζεται η ροή και εξαφανίζεται. Το Χάος χωρίς τίποτα δεν μένει ποτέ, κάθε φορά κάτι άλλο προκύπτει, κάτι που δεν έχει σχέση με το προηγούμενο. Δεν έχει σχέση αν το δούμε ως ύπαρξη. Το χάος γεννάει το χώρο των υπάρξεων, την ροή. Και αυτή ένα πράγμα κάνει...να χαθεί. Μόλις χαθεί γεννιέται νέος χώρος. Έτσι με την διαδικασία αυτή, ουδέποτε υπάρχει μια διαφορά ως κάποιο βίωμα. Το χάος δηλαδή δεν βιώνει τίποτα, είναι το απόλυτο μηδέν των σχέσεων. Το μέγεθός του μπορεί να παρομοιαστεί με ένα απλό σημείο, και η ροή με το περιεχόμενο αυτού. Αν γίνονταν κάτι να έβλεπε το χάος θα έβλεπε μια "αναλαμπή" ενός σημείου (κάθε ροής). Δεν υπάρχει περίπτωση να δούμε έξω από τη ροή, ούτε υπάρχουμε στην επόμενη. Ως υπάρξεις όμως δεν μας περιορίζει κάτι στο να βιώνουμε διαφορετικά "φαινόμενα σύμπαντα". Ακόμα και αν κάποιος "πεθάνει" σε τούτο το φαινόμενο σύμπαν, μπορεί να υπάρχει σε άλλο, το οποίο ερμηνεύεται ως σχέσεις που υπάρχουν στην ύπαρξη αυτού και δίνουν άλλα βιώματα! Το πραγματικό τέλος όλων των υπάρξεων είναι το τέλος της ροής. Μπορούμε να φανταστούμε τη ροή ως σειρά βιωμάτων πολλών φαινόμενων συμπάντων. Όσο μένουμε στην ανάλυση εντός ροής, ο κανόνας ότι τίποτα δεν υπάρχει από το τίποτα είναι βάσιμος, διότι όλες οι υπάρξεις υπάρχουν στην ροή, από την γέννησή της, όχι από το τίποτα! Η γέννηση της ροής όμως είναι μια πράξη του τίποτα; Όχι πάλι γιατί το χάος δεν είναι "τίποτα" αλλά ο χώρος γέννησης των ροών!
Υπάρχει εδώ ένα "κενό". Πώς γίνεται να σχηματιστεί η ροή; Υπάρχει κάτι τρίτο που διαμορφώνει τη ροή (ως πρώτο λέμε το Χάος, δεύτερο λέμε τη ροή ως έχει με την διαμόρφωσή της). Αν υπήρχε κάτι τότε αυτό θα είχε σχέση με τη ροή, ως ένα γινόμενο (σε απλούστευση), αλλά αυτό συνιστά μια σχέση, άρα δεν θα μπορούσε να ήταν στο Χάος, αφού δεν υπάρχουν "σχετικά" πράγματα σε αυτό. Η απάντηση σε αυτό το "πρόβλημα" είναι ότι η ροή διαμορφώνεται κάθε φορά "μοναδικά", και αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει "σχέδιο", αλλά κάθεται κάθε φορά μια διαμόρφωση, που λόγω πολλών ομοιοτήτων δείχνει να έχει μια "σοφία". Οι ομοιότητες δηλώνουν "Σχέδιο" αλλά αυτό φαίνεται στο "Φαινόμενο Σύμπαν".
Πχ στο φαινόμενο σύμπαν έχουμε μεν τροχιές και μπορούμε να προβλέψουμε την επόμενη θέση, αλλά όχι για πάντα. Κάποια γεγονότα θα αλλάξουν τις τροχιές. Πράγματι βλέπουμε ένα Σύμπαν με γεγονότα, με ήλιους για παράδειγμα που πεθαίνουν, με άλλους που εκρηγνύονται. Δηλαδή η "σταθερότητα" των μεταβολών είναι πρόσκαιρη. Για την ροή θα λέγαμε ότι οι "μεταβολές" είναι βιώματα που περιορίζονται χρονικά, και δίνουν άλλες μεταβολές που μπορεί να διαφέρουν λίγο ή πολύ.
Νομίζω ότι εδώ ολοκληρώθηκε..το ταξίδι σκέψης για την ροή, στη θεωρία των ροών, και ότι "το μέλλον" κάθε ύπαρξης θα είναι πολύ ενδιαφέρον, και σίγουρα δεν τελειώνει εκεί που νομίζουμε ή που θα θέλουμε.

Κι εγω νομιζω οτι τιποτα δεν ολοκληρωθηκε αφου κατι τετοιο προϋποθετει κινηση και αρα μεταβολη, την οποια ομως μεταβολη απαγορευει η στατικοτητα της ροης, συμφωνα παντα με την ( ως εχει ) θεωρια των ροων ...
Κατα συνεπεια και καθε τι δεν μπορει να εχει μελλον, συμφωνα με την ιδια παντα θεωρια ...
Αρα ουτε και η θεωρια των ροων εχει μελλον εφ, οσον παραμενει αμετακινηση στα δογματα της και αρα αμεταβλητη

Και ολη η συζητηση που εγινε, ειναι φυσικα εκτος της στατικης ροης
Και αποδεικνυει ( η συζητηση, η οποία συζητηση διεπεται φυσικα απο τη μεταβολη ) οτι καθε θεωρια περι του κοσμου βασιζομενη στη στατικοτητα, ειναι ανεδαφικη
Μια και ο κοσμος βασιζεται στην κινηση, την οποια απορριπτει ως δρωμενο η θεωρια των ( στατικων ) ροων

Ευχομαι λοιπον ( και εκτος της θεωριας των ροων, εννοειται Cool Cool ) η θεωρια των λεγομενων ροων να εμπλουτιστει τουλαχιστον με την κινηση, αν οχι για αλλο λογο γιατι ροη χωρις κινηση ειναι αδιανοητη


"Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογενή φυτόν ουράνιον και βλάστημα Θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην" ( Ι. Χρ. )
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Δεκ 18, 2016 5:05 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Η ροή στη θεωρία αυτή είναι ακίνητη, και η κίνηση βρίσκεται μεταξύ των υπάρξεων ως σχέση. Η λέξη ροή χρησιμοποιήθηκε για να δείξει ότι το μόνο μεταβλητό είναι η ροή, και η μόνη μεταβολή είναι η εξαφάνισή της σε ένα τικ.Το περιεχόμενο της ροής είναι αμετάβλητο, εντός της, αλλά οι σχέσεις των υπάρξεων εντός της δείχνουν ότι μεταβάλλονται λόγω ομοιότητας και μόνο και από εκεί προκύπτει ο φαινόμενος χρόνος, και οι μεταβολές, άρα καί η σχετική κίνηση μεταξύ τούς.
Πράγματι αν μιλάμε για κίνηση πάντα αναφέρουμε το τι κινήθηκε σε σχέση με κάτι άλλο, Εφόσον όλα είναι εντός ροής, η κίνηση είναι εντός της, όχι όμως για την ροή αλλά για τις υπάρξεις μέσα σε αυτήν.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Δεκ 18, 2016 7:33 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Όποιος λεει οτι ειναι ο ανθρωπος δεν ξερει τι λεει Very Happy Very Happy & Mr. Green Mr. Green Αν μετανοησεις πριν αμαρτησεις οταν αμαρτησεις δεν θα μετανοησεις

Bugman έγραψε:
Η ροή στη θεωρία αυτή είναι ακίνητη, και η κίνηση βρίσκεται μεταξύ των υπάρξεων ως σχέση. Η λέξη ροή χρησιμοποιήθηκε για να δείξει ότι το μόνο μεταβλητό είναι η ροή, και η μόνη μεταβολή είναι η εξαφάνισή της σε ένα τικ.Το περιεχόμενο της ροής είναι αμετάβλητο, εντός της, αλλά οι σχέσεις των υπάρξεων εντός της δείχνουν ότι μεταβάλλονται λόγω ομοιότητας και μόνο και από εκεί προκύπτει ο φαινόμενος χρόνος, και οι μεταβολές, άρα καί η σχετική κίνηση μεταξύ τούς.
Πράγματι αν μιλάμε για κίνηση πάντα αναφέρουμε το τι κινήθηκε σε σχέση με κάτι άλλο, Εφόσον όλα είναι εντός ροής, η κίνηση είναι εντός της, όχι όμως για την ροή αλλά για τις υπάρξεις μέσα σε αυτήν.

Προσεξε λοιπον τωρα κατι, το οποίο ειναι εξαιρετικα λεπτο σημειο και ελπιζω να το "δεις"

Ενω η ροη ειναι αμεταβλητη εσωτερικα, εσυ...........βλεπεις τη μεταβολη της συνολικα ( σε ενα τικ )
Αρα δεν μπορεις να ανηκεις στη ροη
Και συνεπως βρισκεσαι καπου εκτος και παρατηρεις τα τεκταινομενα συνολικα στη ροη

Λες οτι η ροη εμπεριεχει την κινηση εντος της και οτι αυτη η κινηση ειναι κωδικογραμμενη στη διαφορά των συσχετιζομενων υπαρξεων
Κινηση ομως αντικειμενικη, και οπως τη γνωριζουμε, εντος της ροης καθεαυτης δεν υφισταται
Ουτε και οι υπαρξεις οπως τις εννοουμε ( ως δρωσες οντοτητες δηλαδη ) εχουν νοημα μεσα στη ροη καθεαυτη
Γιατι η δραση απαγορευεται μεσα στη ροη

Η κινηση λοιπον, ενω ειναι "καταγραμμενη" ως διαφορά στις σχεσεις των συσχετιζομενων σχεσιακων συνολων ( τα οποία αποκαλεις υπαρξεις ) και την οποία διαφορά δεν μπορουν επ΄ουδενι να διαπιστωσουν αυτα τα (προ)συγκροτημενα ( απο τη ροη ) σχεσιακα συνολα, δεν μπορει να βιωθει κατα κανενα τροπο απο αυτα τα (προ)συγκροτημενα σχεσιακα συνολα γιατι ειναι απλα συνολα χωρις ζωη ( που εμεις που εχουμε ζωη και νοηση τα αναγνωριζουμε ως ικανοποιουντα τον ορισμο του συνολου που εμεις εχουμε δωσει ως νοημονες )

Κατα συνεπεια, αν θελουμε να ενταξουμε εξ απαντος τα παντα στη ροη, οφειλουμε να αποδεχτουμε οτι η ροη ενεχει και τη ζωη
Η οποία βεβαιως ζωη καθε αλλο παρα στατικη ειναι

Με τον τροπο αυτο η ροη γινεται δυναμικη
Αποτελουμενη απο "δυο" μερη : το στατικο και το αεικινητο
Το οποίο στατικο μερος ειναι αυτο που λες μεχρι τωρα για τη θεωρια των ροων
Ενω το δυναμικο μερος, αυτο της ζωης, ειναι με συμβατικη ονομασια απειρομορφο ( αλλαζει μορφες ή αυτο που λεμε μορφες συμβατικα με ασυλληπτη "ταχυτητα" )

Οταν λοιπον τα δυο μερη ερθουν σε συγκερασμο, τοτε η μεν στατικη ροη δυναμοποιειται, ενω η ζωη ριχνει την ταχυτητα "μεταμορφωσης" της ακολουθωντας το σχεδιασμενο απο τη ροη κατα περιπτωση πλαισιο μεταλλαγων της, πραγμα το οποιο "θελει" χρονο

Και με αυτο που λεω παραπανω, δεν εχω την προθεση να ( σου ) αλλαξω τη θεωρια ουτε πολυ περισσοτερο να τη σφετεριστω ( αν σου περναει απο το μυαλο κατι τετοιο εννοειται Smile ) αλλά να την καταστησω προσαρμοσιμη στη ζωη μας για να μπορεσουμε να τη δουμε ( τη ζωη μας ) με άλλο ματι

Γιατι οντως παρεχει στον ανθρωπο ( η θεωρια των δυναμικων ροων ) μια αλλη οπτικη γισ τη ζωη του, οπως αυτο που λεω στην προπροηγουμενη ( εξαιρωντας την παρουσα ) δημοσιευση μου για την ελευθερια και το αλλο που λεω στην ιδια δημοσιευση για τη φυση της αυτογνωσιας των υπαρξεων ( των ζωντανων ομως υπαρξεων Cool )


"Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογενή φυτόν ουράνιον και βλάστημα Θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην" ( Ι. Χρ. )
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Δεκ 19, 2016 12:14 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Παράθεση:
Ενω η ροη ειναι αμεταβλητη εσωτερικα, εσυ...........βλεπεις τη μεταβολη της συνολικα ( σε ενα τικ )
Αρα δεν μπορεις να ανηκεις στη ροη

Η σκέψη μου για την ροή υπάρχει. Ότι υπάρχει είναι γραμμένο στη ροή. Ότι υπάρχει δεν έχει ανάγκη απόδειξης!
Συζητάς για την νόηση, αλλά δεν ξέρεις τι είναι! Κρίνεις εκ του αποτελέσματος! Δηλαδή λες προσθέτω ένα και ένα άρα έχω μυαλό που κάνει κάτι (και περισσότερα βέβαια). Αλλά τόσο η σκέψη όσο και η πράξη της σκέψης (η πρόσθεση) είναι αποτελέσματα. Φαντάζεσαι ότι το μυαλό είναι αυτό που δίνει τον τρόπο, και πως είτε με φάρμακα είτε με κάποια αρρώστια μπορεί να το μειώσει σε βαθμό...ακόμα και να μην λειτουργεί! Αυτό μας πείθει ότι η νόηση είναι "μηχανισμός". Όταν λειτουργεί σωστά έχει αποτέλεσμα. Πάλι όμως λογαριάζουμε από το αποτέλεσμα. Στο ερώτημα γιατί το σύμπαν σε διάφορα σημεία του...δεν λειτουργεί σωστά; Υπάρχει κάποια ευπάθεια; Είναι το σύμπαν άρρωστο; Εδώ παίζουν διάφορα όπως θρησκείες που μας λένε ότι υπάρχει ο σωστός δρόμος και ο τρόπος να τον ακολουθήσει κανείς. Όταν πάνε άσχημα τα πράγματα σου λένε ότι βρίσκεσαι σε δοκιμασία. Δηλαδή όπως και να έχει, άσπρα ή μαύρα, σου λένε "ο θεός δίνει, ο θεός παίρνει". Κατ' επέκταση το σύμπαν έχει σωστούς και στραβούς δρόμους και οφείλουμε να τους αναγνωρίσουμε για να πορευτούμε σωστά. Φυσικά αν δούμε όλη την εικόνα, τότε μιλάμε για μια απειροελάχιστη μάζα, ένα σχεδόν τίποτα, που "επιθυμεί" το σωστό δρόμο, και όλα τα άλλα απλά ακολουθούν μια μηχανική πορεία. Όμως όλα τα άλλα δεν είναι ίδια, αλλά δεν είναι και εντελώς διαφορετικά. Η υπόθεση ότι όλα ξεκίνησαν από μια μεγάλη έκρηξη μπορεί να την κατανοούμε από μετρήσεις (αύριο άλλες μετρήσεις μπορεί να το αναιρέσουν) αλλά έχουμε ένα μεγάλο θέμα, το γιατί η έκρηξη δεν ήταν ομοιόμορφη! Διότι αν ήταν τότε θα έπρεπε να υπήρχε ένα πολύ συμμετρικό σύμπαν! Αντίθετα η έκρηξη δείχνει να προωθεί σε πολλά όμοιους αλλά στο σύνολο διαφορετικά σμήνη γαλαξιών και γαλαξίες. Από το αποτέλεσμα λοιπόν έχουμε σίγουρα την "διαφορά" ως περιεχόμενο του σύμπαντος, και την πορεία κάθε ουράνιου σώματος τελικά διαφορετική.
Πώς λοιπόν το σχεδόν τίποτα να έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τον "σωστό δρόμο" για όλα, ενώ όλο το υπόλοιπο έχει για κάθε τι ξεχωριστό δρόμο...
Και το πιο χοντρό ζήτημα...Και ποιος λόγος υπάρχει να υπάρχει σύμπαν! Ποιος λόγος υπάρχει να υπάρχουν άλλοι πλανήτες; Ένας έφτανε για να υπάρχουμε! Με την έννοια ότι θα έχουμε υπάρξεις που θα συγκλίνουν στον τρόπο ζωής..."στο δρόμο του Θεού" για παράδειγμα. Η ιδέα της μιας και μοναδικής γης και του χαμένου Παράδεισου, δείχνει ότι η ανθρώπινη σκέψη δεν έβλεπε άλλους κόσμους, πλανήτες δηλαδή που να μπορούν να κρατήσουν ζωή. Τώρα πια έχει γίνει κατανοητό ότι οι συνθήκες "επιτρέπουν" ή όχι τη ζωή και πως αυτές δεν είναι προνόμιο της Γης. Πάμε λοιπόν σε έμβια όντα με νοημοσύνη που σε κάποια φάση επιλέγουν τον "ένα δρόμο", τον σωστό δρόμο. Κανείς δεν αναρωτήθηκε "πότε τελειώνει αυτό;". Γιατί μια ακόμα παραδοχή είναι ότι το Σύμπαν δεν τελειώνει ποτέ, ότι θα συνεχίσει για πάντα να δίνει ανθρώπους για παράδειγμα και ότι αυτοί θα προχωράνε στο "σωστό" δρόμο. Πάλι οι επιστήμονες έχουν αποφανθεί ότι ο Ήλιος μας θα μας κάψει! Θα φάει τη Γη δηλαδή καθώς θα κάνει μια διαστολή σε περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Δεν είναι κάτι συμφωνημένο, αλλά μια θεώρηση βάσει των δεδομένων που έχουν ληφθεί από όμοια αστέρια. Θα μπορούσε να πει κανείς εδώ ότι αυτό που λένε οι επιστήμονες δεν θα γίνει, και σίγουρα δεν θα έχουμε το χρόνο με το μέρος μας για να μάθουμε αν όντως σε 4 δισεκατομμύρια χρόνια θα "πεθάνει" η Γη. Αυτό που βλέπουμε όμως είναι ότι ο σωστός δρόμος του Θεού...θα μας κάνει πολλούς και θα στεγνώσουμε από πόρους τη Γη πριν αυτή ...χαθεί! Πόσο σωστός λοιπόν να είναι ο δρόμος ο οποίος στερεύει τη γη από πόρους; Πάμε στην αρχή λοιπόν και αναθεωρούμε την υπόθεση του σωστού δρόμου, από κάτι μόνιμο σε κάτι παροδικό. Για όσο δηλαδή μας παίρνει! Λέμε για το τι μας ωφελεί, ως μονάδες δηλαδή και όχι ως μια ενιαία ομάδα - άνθρωποι. Πάμε σε αυτό που συζητούσα περί του "είμαι κάτι". Η ομάδα μας βολεύει αν δεν μας υποβιβάζει σε αυτό που πιστεύουμε ότι ο καθένας μας "είναι κάτι". Αν δεν μας βολεύει, τότε επέρχεται διάσπαση, και στρεφόμαστε η μια "υποομάδα" ενάντια στην άλλη. Ο δρόμος μας δηλαδή είναι ο αγώνας ενάντια στο δρόμο των άλλων. Ακόμα και δυο άνθρωποι να μείνουν...αν μείνει ένα μήλο για φαγητό θα αγωνιστούν για να το φάει ο ένας σε βάρος του άλλου! Παρατηρούμε βέβαια πως στο σύμπαν πολλά ουράνια σώματα "πεθαίνουν" από άλλα, και πως οι θάνατοι αυτοί συνήθως συνοδεύονται από υλικό που διατρέχει το σύμπαν, και κάπου κάνει "πλανήτες". Και εμείς έχουμε υλικό από αστροσκόνη! Η επιβίωσή μας, ως οργανισμοί, αν το δούμε από θέμα υλικού είναι πως μια συστάδα αστροσκόνης θα συνεχίσει να είναι αυτή που είναι σε βάρος άλλων συστάδων...οι οποίες θα ξαναγυρίσουν στη μεγάλη συστάδα (Δες πλανήτη). Πόσο λοιπόν "είμαστε κάτι", σημαντικό για το σύμπαν; Αφού υπάρχουμε για ένα ασήμαντο χρονικό διάστημα και προερχόμαστε από αστροσκόνη και θα ξαναγίνουμε αστροσκόνη;
Όλα τα ερωτήματα παραπάνω με οδηγούν στο να σκεφτώ ότι το σύμπαν όπως το βλέπουμε είναι μια ψευδαίσθηση, είναι ένα φαινόμενο σύμπαν. Σαν να γυρίζουμε ένα παλτό από την μέσα πλευρά, βγάζουμε το χρόνο και τις υπάρξεις κατά διαστήματα αυτού και πάμε σε υπάρξεις μόνιμες που έχουν σχέσεις μεταξύ τους, οι οποίες υποδηλώνουν τον χρόνο. Με την "παλιά" θεώρηση το αποτέλεσμα έχει να κάνει σαν μια συνάρτηση βάσει χρόνου. Με την θεώρηση (βάσει της θεωρίας των ροών), η συνάρτηση βάσει σχέσεων δίνει το χρόνο. Οι συναρτήσεις και στις δυο περιπτώσεις αναφέρονται σε "υπάρξεις", ανεξάρτητα αν είναι με "ζωή" ή χωρίς ζωή. Στην παλιά θεώρηση η ζωή φαίνεται εκ του αποτελέσματος, από το τι κάνει. Στη νέα θεώρηση δεν υπάρχει ζωή, υπάρχουν υπάρξεις και κάθε ύπαρξη έχει μια ιστορία, γραμμένη. Η νοημοσύνη δεν "υπάρχει" απλά "φαίνεται", από την σχέση. Η νέα θεώρηση δεν έχει καλούς και κακούς δρόμους, αλλά έχει δρόμους όπως γράφει η ιστορία για κάθε ύπαρξη. Και αυτή η ιστορία είναι μια ιστορία σχέσεων και τίποτα άλλο. Βάζοντας τις υπάρξεις στη βάση, αμέσως έχουμε όλες τις υπάρξεις "ισάξιες". Ο αριθμός σχέσεων, η ιστορία της κάθε ύπαρξης δεν προσδιορίζεται από την ύπαρξη. Αυτό είναι το σημείο που δέχομαι ότι κάθε ύπαρξη "βιώνει" την ιστορία της. Οι σχέσεις δηλαδή δεν είναι "τίποτα" αλλά "κάτι". Δεν ξέρω τι ακριβώς αλλά συζητώ για το αποτέλεσμα αυτών, το φαινόμενο σύμπαν. Το σύμπαν έτσι είναι μια φανταστική εικόνα ενός μεγάλου αριθμού σχετιζόμενων υπάρξεων, οι οποίες είναι όλες μαζί...(για ένα τικ). Ουδείς μπορεί να έχει όλη την εικόνα. Κάθε ύπαρξη έχει μια θέαση, μια σειρά βιωμάτων με άλλες υπάρξεις. Με την θεωρία αυτή κατανοούμε ότι η νοημοσύνη είναι μια "ανάγνωση" των βιωμάτων και όχι ένα εργαλείο. Αν και το σκεφτόμαστε ως εργαλείο, και μάλιστα είμαστε πεπεισμένοι ότι αυτό μας βοηθάει να κάνουμε ό,τι κάνουμε (και έδωσα εδώ και παραδείγματα με το πώς αυτή μπορεί να μεταβληθεί, υποτίθεται με δική μας παρέμβαση). Μπορούμε φυσικά να σκεφτόμαστε για το "σωστό δρόμο" ή "το δρόμο του Θεού', αλλά απλά είναι υποθέσεις και για όσο βλέπουμε ότι "μας πηγαίνει"...έχει καλώς. Ο άνθρωπος δηλαδή συγκρίνει το αποτέλεσμα με την επιθυμία. Όμως τόσο το αποτέλεσμα όσο και η επιθυμία είναι και τα δυο "φανταστικό σύμπαν" δηλαδή δεν υπάρχουν ενώ υπάρχουν πραγματικές σχέσεις και πραγματική ιστορία που μας "οριοθετεί" σαν υπάρξεις. Είμαστε λοιπόν μέρος της ροής, και θα υπάρχουμε όσο θα υπάρχουν οτιδήποτε άλλο υπάρχει (ακόμα και αυτά που λέμε εμείς ότι υπήρχαν και αυτά που θα υπάρχουν όταν εμείς δεν θα μπορούμε να λέμε ότι υπήρχαν ή ότι τώρα υπάρχουν). Η μικρή ζωή ή η μεγάλη δεν έχει νόημα στη ροή. Μεγάλη ζωή σημαίνει περισσότερες σχέσεις. Δεν σημαίνει όμως ότι μια ύπαρξη με περισσότερες σχέσεις είναι σημαντικότερη από μια άλλη με λιγότερες σχέσεις. Εδώ έχουμε μια ισότητα ότι όλες οι υπάρξεις έρχονται και φεύγουν μαζί. Αυτό συνάμα μας λέει ότι καμία ύπαρξη δεν είναι αίτιο μιας άλλης! Το μόνο αίτιο για όλες τις υπάρξεις πάνω στη ροή είναι η ροή! Η διαφορετικότητα ισχύει λόγω διαφορετικών σχέσεων, δηλαδή είναι κανόνας και όχι μια "αρρώστια" ή "κακός δρόμος". Έτσι η εξήγηση το γιατί βλέπουμε ποικιλία στο σύμπαν, ή ακόμα το γιατί βλέπουμε εμείς μεγαλύτερη ποικιλία από άλλους που είναι δίπλα μας, δίνεται από την ροή με απλό τρόπο, είναι η διαφορά σχέσεων, ανά ύπαρξη. Επίσης στο ερώτημα αν το σύμπαν είναι αέναο, η ροή λέει ότι έχει παρουσία ένα τικ, και ότι οι υπάρξεις έχουν καθορισμένο αριθμό σχέσεων, άρα δεν υπάρχει "άπειρο" σύμπαν, ή άπειρος χρόνος...
Αυτά τα ολίγα Skapaneas...(διάβασέ τα και δεύτερη φορά).
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3 ... , 44, 45, 46  Επόμενο
Σελίδα 45 από 46

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center