O νόμος του Μπόντε και ο ιδεαλισμός

[Ouliathis]

Περίεργος ο τίτλος ε;;; Κι όμως........ Κατ αρχήν αυτός που ανακάλυψε τον νόμο δεν ήταν ο Μπόντε, αλλά ο Τίτιους γύρω στο 1740, ο Μπόντε όμως ήταν αυτός που τον πίστεψε και τον επέβαλε στην επιστημονική κοινότητα, η οποία μέχρι τότε δεν τον έβλεπε με καλό μάτι, για λόγους που θα εξηγήσω. Η Βικιπαίδεια λέει γι αυτόν:

Σύμφωνα με τον νόμο αυτόν αν θεωρήσουμε τους ακόλουθους αριθμούς σε σειρά 0, 3, 6, 12, 24, 48 ...., που έκαστος εξ αυτών εκτός του πρώτου είναι διπλάσιος του προηγουμένου και προσθέσουμε σ΄ αυτούς τον αριθμό 4 τότε θα έχουμε τους αριθμούς 4, 7, 10, 16, 28, 52 .... Τώρα αν αυτούς τους τελευταίους αριθμούς διαιρέσουμε καθένα δια του 10 προκύπτουν οι αντίστοιχοι αριθμοί:0,4, 0,7, 1,0, 1,6, 2,8, 5,2, ..

Αυτή η τελευταία σειρά, αντιπροσωπεύει τους λόγους των αποστάσεων μεταξύ των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος. Τον καιρό εκείνο ήταν γνωστοί οι πρώτοι έξι, ο Ποσειδώνας και ο Πλούτωνας δεν ήταν ακόμα γνωστοί, ούτε και η ζώνη των αστεροειδών.
Τι οδήγησε όμως τον Τίτιους σε αυτή την σειρά των αριθμών; Παρατηρώντας τις κινήσεις των πλανητών μήπως; Ουχί! Άλλο πράγμα παρατήρησε εξ ου και ο τίτλος του θέματος, και αυτό το άλλο ήταν η θεωρία των αριθμών του Πυθαγόρα, και ιδιαίτερα την διάσημη τετρακτή, παγάν αενάου φύσεως, όπως έλεγε ο όρκος των Πυθαγορείων, την οποία και χρησιμοποίησε με εξαιρετική έμπνευση ως εξής:
Πήρε κατ αρχήν τον αριθμό 3, το πρώτο όλον, γιατί έχει αρχή μέςον και τέλος, όπως μας πληροφορεί ο Αριστοτέλης, και είναι ταυτόχρονα και η αρχή των σχημάτων, αρχή γιατι ο αριθμός 3 είναι ο πρώτος αριθμός, και το πρώτο τρίγωνο, και όλα τα σχήματα αναλύονται σε τρίγωνα, ενώ το τρίγωνο το ίδιο μόνο σε μικρότερα τέτοια, συνεπώς πράγματι ως ιδέα αποτελεί την αρχή τους. Στη συνέχεια τον διπλασίασε, που με πλατωνικούς όρους σημαίνει πως του προσέδωσε κίνηση, γιατί το 2 δεν είναι αριθμός, αλλά η αρχη της κίνησης, η πηγή της Στειγός, πηγή γιατί από στην δυάδα πρωτοεμφανίζεται η ιδέα της πολλαπλότητας και της κίνησης, όπως αιωνίως αναβλύζει και ρέει η πηγή, εξ ου και ο πολλαπλασιασμός. Κάθε νέο αριθμό που προέκυπτε έτσι τον πολλαπλασίασε επίσης με το 2, και έτσι πήρε την σειρα 0 3 6 12 24 48..... Στην οποία σειρά τώρα προσθέτει το τέσσερα, δηλαδή την αρχή των διαστάσεων και του χώρου, το πρώτο τετράγωνο, γιατί 2*2=4, που μας δίνει τετράγωνο με πλευρά 2 και βέβαια τις τέσσερις διαστάσεις, που μας δίνουν την πρώτη ιδέα του χώρου. Καλά όλα αυτά, αλλά γιατί διαιρεί στο τέλος με το 10; Μα το δέκα αποτελει την πρώτη ιδέα του σύμπαντος κόσμου, διότι 1+2+3+4=10, δηλαδή όλες οι προηγούμενες αρχές μαζί, ενωμένες μας κάνουν το συμπαν το ίδιο. Αλλά οι πυθαγόρειοι όμως έλεγαν ότι ο κόσμος δεν προείλθε μέσω αύξησης, δεν πολλαπλασιάστηκε η μονάδα σε πολλές δηλαδή, αλλά το ένα ήταν αυτό που διαιρέθηκε και έτσι προέκυψαν τα πολλά. Πράγμα που συμφωνεί απόλυτα βέβαια με την θεωρία της μεγάλης έκρηξης, που πρώτοι αυτοί φαίνεται πως είχαν κατανοήσει. Ιδού ο λόγος της τελικής διαίρεσης με το 10 λοιπόν!! Ο νόμος αυτός είναι ο κύριος υπεύθυνος της ανακάλυψης της ζώνης των αστεροειδών, διότι προέβλεπε στην συγκεκριμένη θέση την ύπαρξη πλανήτη, που όμως δεν είχε βρεθεί. Ακριβώς λόγω της πρόβλεψης, όλοι άρχισαν να ψάχνουν στο συγκεκριμένο σημείο, όπου μετα από πολύ λίγα χρόνια ανακάλυψαν την ζώνη των αστεροειδών, που σήμερα σχεδόν όλοι θεωρούν πως πρόκειται για καταστραμένο πλανήτη. Η ιστορία και πάλι δεν τελειώνει εδώ. Μόλις το 2006 ανακαλύφθηκε ο μεγαλύτερος αστεροειδής, ο οποίος είναι αρκετά μεγαλος, ώστε η βαρύτητα του να τον κανει στρογγυλό, πρόκειται δηλαδή, για πλανήτη νάνο, και ω του θαύματος βρίσκεται ακριβώς εκεί που προβλέπει ο νόμος του Μπόντε!! Συνεπώς ο νόμος λειτουργεί σωστά. Πρόβλημα εμφανίζεται μόνο στους δυο τελευταίους πλανήτες, στον ποσειδώνα που ξεφεύγει λίγο από την πρόβλεψη, και στον Πλούτωνα που ξεφεύγει τελείως, αλλά υπαρχει εξήγηση γι αυτό. Όσοι θεωρούν τον Πλούτωνα ως τελευταίο πλανήτη πλανώνται πλάνην οικτράν. Στην πραγματικότητα είναι και δεν είναι έτσι. Αυτό γιατι, οι τροχιές των δύο τελευταίων πλανητών αλληλοεπικαλύπτονται σε ένα σημείο, πράγμα που σημαίνει πως ποτε βγαίνει τελευταίος ο ποσειδώνας, και πότε ο Πλούτωνας. Αυτό είναι τελείως αντικανονικό, οφσάιντ θα λέγαμε, και δείχνει πως ο Πλούτωνας ηταν κάποτε περιπλανώμενος πλανήτης, υπάρχουν δισεκατομμύρια τέτοιοι που περιπλανώνται στο μαύρο διάστημα, και πιάστηκε κάποτε στο παρελθόν απο την βαρύτητα του ήλιου. Είναι τόσο μακριά που ο ήλιος απο αυτήν την απόσταση φαίνεται όπως σε εμάς η Αφροδίτη, σαν ένα ακόμη άστρο δηλαδή, και τόσο μικρός που γρήγορα θα χάσει και επίσημα την ιδιότητα του πλανήτη. Τι πιστεύετε εσείς λοιπόν; Τι πρέπει να θεωρήσουμε ως σωστότερο; Πως έχουμε ένα σωστό αποτέλεσμα που προέρχεται από λάθος εκτιμήσεις, η πως ο πυθαγόρας , και η θεωρία των αριθμών έχει δίκιο;;
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής

[troian]

σύμπτωσις
_________________
μακεδονίτικα πουλιὰ λαλοῦν μακεδονίτικα

[Ouliathis]

Σώπα!!!! Άρχισε κι εσύ να παίζεις τυχαία με τους αριθμούς τότε, και να δούμε μέχρι το τέλος της ζωής σου πόσους νόμους θα ανακαλύψεις. Αν ανακαλύψεις έστω και έναν, τότε θα μπορείς να το υποστηρίξεις.
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής

[troian]

Ωραία, εξηγούμαι: