Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Περιβάλλον και Ανάπτυξη Οικονομικη Κρίση

 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Ελεύθερες Απόψεις
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
KOSTAS GIAVASOGLOU
Πρύτανης


Εγγραφή: 19 Ιούν 2011
Δημοσιεύσεις: 186

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Σεπ 20, 2015 1:14 pm    Θέμα δημοσίευσης: Περιβάλλον και Ανάπτυξη Οικονομικη Κρίση Απάντηση με Συμπερίληψη

1 ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ


1.1 ΕΝΤΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Ξεκινάω από ένα αξίωμα της θερμοδυναμικής που εξετάζεται στη Στατιστική Μηχανική. Εντροπία σε ένα κλειστό σύστημα είναι το μέτρο της θερμικής ενέργειας που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να παραχθεί έργο.
Αυτό καλείται Εντροπία του Συστήματος.
Αποτελεί η Εντροπία το αντίθετο της διαθέσιμης ενέργειας.

Στα κλειστά θερμοδυναμικά συστήματα όταν η εντροπία λάβει την μέγιστη δυνατή τιμή τότε η ικανότητα παραγωγής έργου μηδενίζεται και επέρχεται ο θερμοδυναμικός θάνατος.

Όταν θερμαίνεται το σύστημα αυξάνει η εντροπία και όσο αυξάνει η εντροπία τόσο το σύστημα καθίσταται τυχαίο. Από την σκοπιά του μακρόκοσμου αύξηση της εντροπίας σημαίνει μείωση της πολυτιμότητας της ενέργειας.

Από την σκοπιά του μικρόκοσμου αποτελεί το μέτρο της οργάνωσης-τάξης-αταξίας ενός συστήματος πχ. Σε ένα σιδερένιο δακτύλιο η σκουριά σημαίνει αύξηση της αταξίας των σωματιδίων που απαρτίζουν τον δακτύλιο .

Αν χρησιμοποιήσουμε τον όρο εντροπία στην οικονομική διαδικασία τούτο σημαίνει:
Η Οικονομική διαδικασία μεταμορφώνει πρώτες ύλες ή φυσικές πηγές που έχουν χαμηλή εντροπία άρα είναι πολύτιμα, σε απορρίματα υψηλής εντροπίας άρα είναι απαξιωμένα.

Εν γένει όταν ένα σύστημα γίνεται περισσότερο τυχαίο η εντροπία του αυξάνεται.

Το σύστημα Τάξη-Αταξία είναι και εκείνο που διέπει ολόκληρη τη λειτουργία του Σύμπαντος μικρόκοσμου και μακρόκοσμου αλλά και τις οικονομικές σχέσεις.

Η Ετυμολογία της λέξης Εντροπία προέρχεται από το Εν-τροπή που σημαίνει την τροπή προς τα μέσα. (ενδοστρέφεια)


1.2 ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας με το άνοιγμα των αγορών είχε ως αποτέλεσμα την ελεύθερη διακίνηση των αγαθών και του χρήματος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια αλόγιστη και άκρατη ανάπτυξη των αγορών και των χρηματοπιστωτικών προϊόντων και εν γένει του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η κρίση του πιστωτικού συστήματος ανάγκασε τις κυβερνήσεις να διαθέσουν κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό για να σώσουν τις τράπεζες των οποίων τα ίδια κεφάλαια είχαν σημαντικά μειωθεί λόγω της αποδοχής τοξικών προϊόντων όπως τα ομόλογα από ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια τα οποία είχαν σημαντικά απαξιωθεί λόγω της σημαντικής μείωσης των τιμών των ακινήτων.
Η χρηματοδότηση αυτή από τον κρατικό προϋπολογισμό για την στήριξη του τραπεζικού συστήματος είχε ως αποτέλεσμα την αποτροπή μιας γενικευμένης οικονομικής καταστροφής που θα προήρχετο από την κατάρρευση του τραπεζικού
συστήματος πράγμα που θα οδηγούσε την οικονομία σε μακροχρόνια ύφεση και την κοινωνία σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Μόνο που προηγουμένως θα έχει γίνει τέτοια καταστροφή και η ανθρωπότητα θα έχει εισέλθει σε μια σπειροειδή ύφεση από την οποία θα είναι πολύ δύσκολο να εξέλθει.
Η ιστορία διδάσκει ότι η δράση γεννά αντίδραση και οι κρίσεις καταλήγουν συνήθως σε τεράστιες κοινωνικές συγκρούσεις και πολέμους.
Ετσι σκοτώνονται άνθρωποι και καταστρέφονται υποδομές οι οποίες και πάλι θα πρέπει να φτιαχτούν δημιουργώντας και πάλι ανάπτυξη.

Ποία όμως τα χαρακτηριστικά της παγκοσμιοποίησης και της πλήρους ελευθερίας των αγορών;
1.Απληστία
2.Αλαζονεία
3.Ασυδοσία
4.Υπερεκμετάλευση και σπατάλη των φυσικών πόρων
5..Υπερεκμετάλευση της ανθρώπινης εργασίας.
6..Σε κοινωνικό επίπεδο το υπερτροφικό εγώ του έχοντος την οικονομική δύναμη και την εξουσία που ουσιαστικά εμποδίζει την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας των άλλων.

Αυτό το βλέπουμε στις μεγάλες επιχειρήσεις ιδίου αντικειμένου που εκτοπίζουν τις μικρές από την αγορά και τελικά συγχωνεύονται δημιουργώντας μονοπώλια εξελισσόμενες τελικά σε συστημικό κίνδυνο.
Το σύστημα όπως είναι δομημένο ουσιαστικά έχει κάποιους πιο ίσους από τους ίσους.
Αυτοί που έχουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής εκμεταλλεύονται τους άλλους που αναγκάζονται να εργασθούν σε αυτά για να ζήσουν.
Η κατασπατάληση φυσικών πόρων, ο άκρατος ανταγωνισμός, η άκρατη απληστία για μεγιστοποίηση του κέρδους, η Ανισομερής κατανομή των αγαθών είναι μερικά από τα στοιχεία. Υπάρχουν χώρες πλούσιες και χώρες φτωχές, αλλά και στις πλούσιες χώρες μεγάλο μέρος του πληθυσμού ευρίσκεται στα όρια της φτώχειας, επίσης υπάρχει συνεχής επιβάρυνση και απαξίωση του Περιβάλλοντος.
Στρατιές ανέργων και άλλοι που εργάζονται από το πρωί μέχρι το βράδυ για ένα κομμάτι ψωμί.
Εχουμε λοιπόν το στοιχείο της ανισότητας , ανισότητα= αδικία, έχουμε λοιπόν το στοιχείο της αδικίας. Είναι ένα στοιχείο δράσεως προς μια κατεύθυνση.
Εχουμε λοιπόν το στοιχείο της απληστίας, η συσσώρευση αγαθών από τους πλούσιους δημιουργεί αρχικά την επιθυμία για κατοχύρωση της κτήσεως αυτών αλλά και αύξησή τους. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι..
Στις ανεπτυγμένες κοινωνίες έχουμε επίσης το φαινόμενο της υπερεργασίας και του υπερδανεισμού. Το κεφάλαιο επιθυμώντας την μεγιστοποίηση των κερδών του δια της εις το έπακρον εκμεταλλεύσεως των διαθεσίμων ανθρωπίνων πόρων και με τη μέγιστη δυνατή οικονομία, σε πολλές περιπτώσεις εκμεταλλευόμενο την εργασιακή ανασφάλεια που προκύπτει από συμβάσεις εργασίας ελαστικές δομημένες σύμφωνα με τα πρότυπά του, ωθεί τους εργαζόμενους σε ανεξέλεγκτη εργασία από το πρωί μέχρι το βράδυ ακόμη και Σαββατοκύριακα. Αυτό συμβαίνει κυρίως σε μεγάλες πολυεθνικές ή και μικρότερες επιχειρήσεις που δεν έχουν σχέση με το δημόσιο. Για να το πετύχει αυτό δημιουργεί συνθήκες εργασιακής ανασφάλειας και άκρατου ανταγωνισμού. Οποιος δεν ενταχθεί σε αυτό το πλαίσιο κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του. Για να δελεάσει δε για περισσότερη εργασία τάσσει και έπαθλα όπως πριμ παραγωγικότητας αύξηση μισθών, προαγωγές κλπ.

Το κεφάλαιο όμως δεν θέλει να δίνει τόσα λεφτά στους εργαζόμενους διότι στον βωμό της απληστίας των κερδών είναι απαραίτητη και το μειωμένο κόστος εργασίας. Υπάρχει βέβαια ένας κύκλος εργαζομένων σε υψηλό level που παίρνει τη μερίδα του λέοντος ενώ οι περισσότεροι αμείβονται με σχετικά χαμηλούς μισθούς.
Ετσι το μπαλάκι πάει στις τράπεζες που χρησιμοποιούν τα χρήματα των καταθετών για να δανείσουν αυτούς τους ταλαίπωρους χρεώνοντάς τους εφ’όρου ζωής προσφέροντας ένα επίπεδο ζωής ανώτερο που δεν θα μπορούσε να διακαιολογηθεί από το ύψος του μισθού τους. Ετσι δίνουν καταναλωτικά, στεγαστικά, πιστωτικές
κάρτες. Ετσι λοιπόν οι εργαζόμενοι βρίσκονται δεμένοι με πολλαπλά δεσμά και είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν συνέχεια χωρίς διαμαρτυρία μη έχοντας σχεδόν κανένα δικαίωμα με μόνη τους ελπίδα να είναι όσο το δυνατό πολυτιμότεροι στον εργοδότη για να μη χάσουν τη δουλειά τους.
Τι έχουμε εδώ: Εχουμε στοιχεία σε υπερθετικό βαθμό ( υπερκέρδη-υπερεργασία-υπερδανεισμό-υπερεκμετάλλευση του φυσικού περιβάλλοντος).
Ετσι λοιπόν οι επιχειρήσεις πρέπει να παρουσιάσουν κέρδη δια της εις το έπακρον εκμεταλλεύσεως των διαθεσίμων εμψύχων (υπαλλήλων ) και αψύχων (παγίων μηχανημάτων κλπ΄) Πρέπει όμως να μειώσουν δραστικά τα έξοδά τους, έτσι προσπαθούν να ελαχιστοποιούν τους μισθούς του προσωπικού και να μη αντικαθιστούν τα πάγια (μηχανήματα απαξιωμένα κλπ΄) με αποτέλεσμα και την υπέρμετρη ρύπανση του περιβάλλοντος αν πρόκειται για επιχειρήσεις ρυπογόνες και εργατικά ατυχήματα λόγω της κακής κατάστασης των μηχανημάτων.
Οι τράπεζες πρέπει να τηρήσουν τους στόχους τους που είναι συνεχής αύξηση κερδών με πώληση προϊόντων, δανείων και προσέλκυση καταθέσεων κρατώντας τις αποδοχές των υπαλλήλων χαμηλά.
Δεδομένου ότι οι επιχειρήσεις θέλουν γρήγορη ανάπτυξη, δέχονται χρηματοδοτήσεις επενδυτικών σχεδίων προσδοκώντας σε γιγάντωσή τους και μεγιστοποίηση της απόδοσης των ιδίων κεφαλαίων.
Δημιουργείται μεγάλη μόχλευση λόγω της συνεχούς αύξησης των δανείων προς τις επιχειρήσεις και προς του εργαζόμενους.
Αυτό βέβαια έχει ως αποτέλεσμα τη γιγάντωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Ο Επενδυτής θέλει μεγιστοποίηση των κερδών του με την μέγιστη δυνατή ασφάλεια.
Ετσι προέκυψαν τα εγγυημένα προϊόντα που παρέχουν εγγύηση αρχικού κεφαλαίου και μεγάλη απόδοση. Τελικά όμως ο σχεδιασμός ήταν σαθρός και βασίστηκαν περισσότερο σε παρελθούσες αποδόσεις για να προϋπολογίσουν μελλοντικές. Μη ξεχνάμε τα securizations προϊόντα επενδυτικά που δημιουργήθηκαν από την τιτλοποίηση ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων που δεν πληρώνονταν και εμφανίζονταν στους ισολογισμούς των τραπεζών ως μετρητά από τιτλοποιήσεις ενυποθήκων δανείων κάνοντας τους ισολογισμούς ελκυστικότερους.
Οσο η οικονομία πήγαινε καλά ανέβαιναν και οι τιμές του πετρελαίου και των εμπορευμάτων και αυτά σε υπέρμετρο βαθμό.
Ανέβαιναν τα χρηματιστήρια και τα επιθετικά ΑΚ επένδυαν με δανεισμό.
Πως μοιάζει αυτό: Σκεφθήτε μια FERRARI να τρέχει συνέχεια στα 300 χλμ θα τρακάρει θα σκοτωθεί ο επιβάτης ή στην καλύτερη περίπτωση θα κάψει τη μηχανή.
Αυτό συνέβει και στην πραγματική οικονομία, το σύστημα οδηγήθηκε στην καταστροφή γιατί έτρεξε πέραν των δυνατοτήτων του.
Αν το εξετάσουμε από την πλευρά της στατιστικής φυσικής και εφαρμόσουμε την αρχή της εντροπίας, θα δούμε μια αταξία που δημιουργήθηκε εξαιτίας της

υπερθέρμανσης του συστήματος οδηγώντας το στην απαξίωση όπως γίνεται και με το φυσικό περιβάλλον.
Όπως είπαμε η οικονομική διαδικασία μεταμορφώνει πρώτες ύλες και φυσικούς πόρους που έχουν χαμηλή εντροπία και είναι χρήσιμα, σε απορρίματα που έχουν υψηλή εντροπία τι σημαίνει αυτό;
Σκουπίδια και πάλι σκουπίδια άχρηστα, απαξιωμένα , άδικο ξόδεμα καταστροφή του πλανήτη.
Ετσι λοιπόν και ολόκληρος ο πλανήτης σταδιακά αποκτά υψηλή εντροπία και απαξιώνεται.
Εμείς αυτή την εντροπία θέλουμε να μειώσουμε και τον πλανήτη να απαξιώνουμε όσο το δυνατόν λιγότερο.

Όπως είδαμε η δράση δημιουργεί αντίδραση.
Διασαλεύθηκε η τάξη και καταλύθηκε το μέτρο.
Θα πρέπει λοιπόν να λειτουργήσουμε εφαρμόζοντας σταδιακά έναν ΑΛΓΟΡΙΘΜΟ ¨ητοι μια πεπερασμένη σειρά ενεργειών, αυστηρά καθορισμένων και εκτελέσιμων σε πεπερασμένο χρόνο που στοχεύουν στην επίλυση του προβλήματος.
Τι σημαίνει αυτό; Όταν κάποιος θέλει να λύσει ένα πρόβλημα πρέπει να ακολουθήσει μια σειρά ενεργειών αυστηρά προκαθορισμένων ή άλλως να γίνει κατάτμηση
μιας σύνθετης εργασίας σε διακριτά βήματα που εκτελούνται διαδοχικά ή άλλως συστηματική διαδικασία αριθμητικών χειρισμών.
1.Τι χάθηκε; Το μέτρο, άρα το μέτρο θα πρέπει να αποκατασταθεί.
2. Τι πρέπει να διασφαλισθεί; ότι το μέτρο θα τηρηθεί.
3. Ποίος ο πλέον δόκιμος τρόπος για να τηρηθεί το μέτρο; Ο Ελεγχος του συστήματος.
4. Πως γίνεται ο έλεγχος του συστήματος; Με την επέμβαση του κρατικού μηχανισμού.
5. Ποία μορφή θα έχει η επέμβαση; Ρυθμιστική μέσω των λειτουργιών ελέγχου της Τράπεζας Ελλάδος και των διαφόρων ελεγκτικών οργάνων του κράτους.
Οι Αλγόριθμοι εφαρμόζονται κυρίως στην πληροφορική αλλά έχουν θέση εφαρμογής και στην Κοινωνική και οικονομική κατάσταση.
Αρα αυτό σημαίνει αύξηση της κρατικής παρέμβασης μέσω της νομοθετικής λειτουργίας που ασκείται από το κοινοβούλιο και μέσω της εκτελεστικής λειτουργίας και μέσα από μια αποτελεσματική δημόσια διοίκηση που ασκείται από την κυβέρνηση. Είναι ο πλέον φυσικός τρόπος επίλυσης του προβλήματος διότι το κράτος είναι η συντεταγμένη πολιτεία είναι η λειτουργία της δημοκρατίας, είμαστε όλοι εμείς.
Πρέπει να λειτουργήσουν οι θεσμοί. Θεσμός σύμφωνα με το λεξικό Μπαμπινιώτη είναι : Πρότυπο ή κανόνας ατομικής ή συλλογικής δράσης ή συμπεριφοράς που έχει καθιερωθεί με τη συνεχή και ομοιόμορφη επανάληψη και εκ παραδόσεως ή από κοινή συμφωνία επιδιώκει σημαντικούς κοινωνικούς, οικονομικούς, πολιτικούς, θρησκευτικούς σκοπούς.
Ζούμε σε μια κοινωνία που λέγεται δημοκρατική και έχει τις αρχές της στην Γαλλική Επανάσταση που και αυτή είχε επηρεαστεί από τις αρχές του διαφωτισμού και από το θεμέλιο της Δημοκρατίας που δημιουργήθηκε στις Πόλεις Κράτη από τους Ελληνες Φιλοσόφους και Νομοθέτες όπως ο Σόλων και είχε την εφαρμογή του στην

Αθηναϊκή Δημοκρατία του Κλεισθένους και στην Πολιτεία της εποχής του Χρυσού Αιώνα του Περικλέους .
Μόνο που η Δημοκρατία αυτή δεν λειτουργεί απόλυτα ομαλά.




Ας Εξετάσουμε όμως τους λόγους που δημιουργούν την παθογένεια αυτή της Δημοκρατίας.

Ο Ρόλος της παγκοσμιοποιημένης επιχείρησης στην αποδυνάμωση της Δημοκρατίας


Στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης πολλές επιχειρήσεις θέλοντας να κάνουν εξορθολογισμό της παραγωγής και οικονομίες κλίμακος, συνενώθηκαν για να ανταπεξέλθουν στις αυξημένες απαιτήσεις της νέας τάξης πραγμάτων. Ετσι λοιπόν έγιναν συγχωνεύσεις και πάλι συγχωνεύσεις και δημιουργήθηκαν μεγαθήρια. Το αποτέλεσμα ήταν σταδιακά να χαθούν φιλοσοφίες και εταιρικές ηθικές. Οι απώλειες στις συγχωνεύσεις ήταν μεγάλες όπως έμψυχου υλικού, αλλά και άψυχου όπως τεχνογνωσία, λογισμικά κλπ. Χάθηκε ο παλιός επιχειρηματίας που έδινε την προσωπική του σφραγίδα στην επιχείρηση, ο άνθρωπος που ξημεροβραδιάζονταν εργαζόμενος αυτός μαζί με τους υπαλλήλους του για να δημιουργήσει κάτι. Χάθηκε το όραμα και η συνολική εικόνα της επιχείρησης που ο επιχειρηματίας μετέδιδε στους εργαζόμενους Οι νέες μεγάλες πολυεθνικές σε πολλές περιπτώσεις επιχειρήσεις είχαν χαρακτήρα απρόσωπο και λειτουργία γραφειοκρατική. Συνήθως είχαν εξελιχθεί σε μονοπώλια με ότι αρνητικό σημαίνει αυτό. Η τεχνολογία οδήγησε τους υπαλλήλους σε απόλυτη εξειδίκευση με αποτέλεσμα πολλές εργασίες να γίνονται αυτοματοποιημένα Ετσι με τη χρήση της πληροφορικής έγιναν προγράμματα και λογισμικά και επήλθε τέτοια αυτοματοποίηση και συστηματοποίηση των πάντων που οι διάφορες λειτουργίες γίνονταν με προβλέψιμο και ασφαλή τρόπο. Το ένα τμήμα δεν γνώριζε πολλές φορές τι κάνει το άλλο και ο κάθε υπάλληλος εργαζόταν στο αντικείμενό του μη γνωρίζοντας τι κάνει ο διπλανός του. Επήλθε μια απομόνωση των ανθρώπων και η επιχείρηση έχασε την ψυχή της. Η εταιρεία διοικείται από το διευθυντικό συμβούλιο που εποπτεύεται από τον CEO και αποτελεί τον εσώτερο κύκλο και από κύκλους αλληλοεξαρτώμενους ο ένας από τον άλλο που όσο πιο μακριά από το κέντρο τόσο κατώτερα τα στελέχη. Οι μέτοχοι έχουν χάσει πλέον την επαφή με τη διοίκηση. Οι μεγαλομέτοχοι ευρίσκονται στην περιφέρεια και εντέλλονται τη διοίκηση στην διευθυντική ομάδα.
Οι μικρομέτοχοι ενδιαφέρονται μόνο για το παίξιμο της μετοχής και τα πρόσκαιρα κέρδη.
Το προσωπικό απόλυτα εξειδικευμένο εκτελεί εντολές σε ένα απόλυτα αυτοματοποιημένο και συστηματοποιημένο περιβάλλον χωρίς να διαθέτουν σφαιρική εικόνα της διαδικασίας λειτουργίας.



Ας εξετάσουμε λοιπόν πως χάθηκε ο έλεγχος των επιχειρήσεων αυτών.



1.Η διευθυντική ομάδα ενδιαφερόμενη μόνο για τα μπόνους της θέτει στόχους που πρέπει να επιτευχθούν όπως πωλήσεις, κατάκτηση μεγαλύτερου μέρους της αγοράς κλπ.
2. Πατάνε γκάζι μεγιστοποιώντας την απόδοση πέραν των ορίων ασφαλείας

3.Παραβιάζονται όλες οι δικλείδες ασφαλείας και καταστρατηγούνται όλοι οι εσωτερικοί κανονισμοί που ορίζουν τα όρια. Οι οριζόμενοι στόχοι ενέχουν αλόγιστο ρίσκο δεδομένου ότι τα ανώτερα στελέχη πείθονται ότι τα πράμα και να σκάσει αυτοί θα έχουν πάρει τα μπόνους τους που θα είναι τόσα πολλά που τους φθάνουν μια ζωή.
3.Αρχίζουν τα μαγειρέματα των ισολογισμών για να πείσουν τους μετόχους και της ελεγκτικές αρχές.
4. Αποδυναμώνουν τον εσωτερικό έλεγχο προσπαθώντας να μπερδέψουν τους ελεγκτές και όποιος βρή κάτι και θέλει να το προχωρήσει βρίσκεται αυτομάτως στο περιθώριο και πολλές φορές εκτός επιχείρησης.
5. Παραπλανούν τις πολιτειακές ελεγκτικές αρχές όπως κεντρική τράπεζα, της ελεγκτικές αρχές που προστατεύουν τα συμφέροντα των μετόχων όπως ορκωτούς λογιστές, ελεγκτικές εταιρείες κλπ.
Εάν δεν καταστεί απόλυτα εφικτή η παραπλάνηση πολλές φορές κάνουν και δωροδοκίες.
Μέσα στα πλαίσια των παραπάνω ενισχύεται σημαντικά η αλαζονεία που έχει ως ιδιαίτερο χαρακτηριστικό το ότι: Εγώ τα ξέρω όλα , ελέγχω τα πάντα, έχω τη δύναμη και οι αποκάτω γλύφουν τους αποπάνω με αποτέλεσμα να χάνεται πλήρως ο έλεγχος και η εταιρεία να οδηγείται στη χρεοκοπία.
Βλέπε ENRON.
Οι μεγάλες αυτές Μονάδες έχουν πολλές φορές υπό τον έλεγχό τους τα Μ.Μ.Ε., αναλαμβάνουν μεγάλα έργα, είναι μεγάλοι προμηθευτές του Δημοσίου.
Χρηματοδοτούν τα κόμματα και πολιτικούς και συσσωρεύουν σε αυτούς πολιτικά χρέη τα οποία θα πρέπει να πληρωθούν όταν αυτοί πάρουν την εξουσία.
Ετσι λοιπόν προωθούνται νομοσχέδια με ευνοϊκές ρυθμίσεις, ή με σκανδαλώδη μεταχείριση, οι πολιτικοί προβάλλονται στα ΜΜΕ γιατί είναι ευνοϊκά προσκείμενοι κλπ Εχοντας υπό τον έλεγχό τους χιλιάδες εργαζόμενους δημιουργούν ένα πρόσθετο βραχνά στην πολιτεία η οποία αναλογίζεται το πολιτικό κόστος της απόλυσης τόσων χιλιάδων ανθρώπων και τη δημιουργία ανέργων. Με λίγα λόγια εξελίσσονται σε συστεμικό κίνδυνο για τη Οικονομία και τη Δημοκρατία.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να λειτουργεί εκβιαστικά προς την πολιτεία η οποία πολλές φορές να είναι αναγκασμένη να κάνει διαρκείς υποχωρήσεις, να ανέχεται παρανομίες και χαριστικές ρυθμίσεις προκειμένου να μη χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Εξαναγκάζουν το ίδιο το κράτος να απεμπολεί τα κυριαρχικά του δικαιώματα στην εφαρμογή των νόμων.
Στο τέλος για να σωθούν δέχονται ενέσεις ρευστότητος από τα TARP δηλαδή από τα χρήματα των φορολογουμένων.
Αν τελικά δεν σωθούν, χρεοκοπούν και δημιουργείται ανεργία , συμπαρασύρουν και άλλες συνεργαζόμενες μονάδες, προμηθευτές τους κλπ και δημιουργούνται στρατιές ανέργων που δημιουργεί κοινωνική έκρηξη.


Συνέπειες της οικονομικής κρίσης

Ως συνέπεια της παγκοσμιοποίησης υπάρχει η Μείωση της Κρατικής κυριαρχίας η οποία μειώνεται ακόμη περισσότερο όταν η οικονομική κρίση εξαναγκάσει τις χώρες να μπούνε σε καθεστώς μνημονίων προκειμένου να λάβουν βοήθεια. Αυτό έχει ως συνέπεια να επέρχεται εξασθένιση του κράτους δικαίου λόγω της μείωσης της κοινωνικής συνοχής που επέρχεται από την αύξηση της φτώχειας που οδηγεί σε κοινωνικό αποκλεισμό πολλές ομάδες ανθρώπων. Αναγκαστικά δημιουργούνται φαινόμενα ανισότητας κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων, και πλήρης διάλυση των εργασιακών σχέσεων και σταδιακή απαξίωση της ίδιας της εργασίας και του ανθρωπίνου δυναμικού. Δημιουργείται στον λαό η αίσθηση της αδικίας και πράγματι αυτό συμβαίνει γιατί οι εργαζόμενοι χάνουν ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα και πάσης φύσεως κεκτημένα. Η μεσαία τάξη σταδιακά εξαφανίζεται και στρατιές ανέργων προστίθενται συνεχώς στις ήδη υπάρχουσες λόγω του ότι κλείνουν οι επιχειρήσεις η μία μετά την άλλη.
Έχουμε λοιπόν απαξίωση των ανθρώπων αλλά και του περιβάλλοντος. Φθάνουμε στο σημείο το ίδιο το περιβάλλον να θεωρείται πολυτέλεια και να θυσιάζεται στον βωμό του χρέους. Και αυτό γιατί θεωρείται προτεραιότητα η εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους εις βάρος των ανθρώπων. Ακριβώς επειδή οι δράσεις του ανθρώπου που προκαλούν ανάπτυξη επιβαρύνουν το περιβάλλον, και ακριβώς επειδή η προστασία του περιβάλλοντος είναι μια δαπανηρή και αντιαναπτυξιακή υπόθεση, εγκαταλείπονται σταδιακά οι τεχνικές προστασίας αυτού οι οποίες στοιχίζουν χρήματα με συνέπεια την μεγαλύτερη καταστροφή αυτού.
Όμως το περιβάλλον είναι το σπίτι μας, και μέσα σε αυτό ζούμε, όταν αυτό καταστρέφεται, τότε εκτός από την υποβάθμιση της ζωής μας και τα προβλήματα υγείας που δημιουργούνται, καταστρέφονται και υποδομές οι οποίες μακροπόθεσμα θα μπορούσαν να δώσουν ανάπτυξη και αυτό, στον βωμό της επίτευξης βραχυπρόθεσμων στόχων.




Οι προτάσεις μας

Ο άκρατος ανταγωνισμός, η άκρατη φιλοδοξία, η πεποίθηση ¨ότι εγώ τα ξέρω όλα και οι υπόλοιποι είναι πιο κάτω από μένα πράγμα που δημιουργεί συστεμικούς κινδύνους από την άκρατη φιλοδοξία και τελικά εξελίσσεται σε αλαζονεία. και σε έλλειψη κοινωνικής συνείδησης. Η απληστία και η πλεονεξία για υλικά αγαθά που έχει ως σκοπό την απόκτηση όλο και περισσότερο πλούτου.
Είναι μερικά από τα κακά στοιχεία που υπονομεύουν την οικονομία και τελικά στρέφονται κατά του ίδιου του Κράτους Δικαίου.
Η οικονομία υπονομεύεται και το Κράτος Δικαίου περιορίζεται όχι μόνο με ατομικές συμπεριφορές αλλά με πολλαπλάσιας ισχύος δράσεις που έχουν δημιουργηθεί από την επέλευση του αποτελέσματος από τους συστεμικούς κινδύνους που αναφέραμε παραπάνω.
Πριν σκάσει η προβληματική παγκοσμιοποιημένη επιχείρηση μαμούθ ήδη έχει παρασύρει στον όλεθρο πολλές μικρότερες επιχειρήσεις και επιχειρηματίες.
Εχει στερήσει ουσιαστικά το δικαίωμα του επιχειρείν σε πολλούς και το δικαίωμα του επιχειρείν αποτελεί μέρος του δικαιώματος για την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητος.
Ο άνθρωπος δεν αλλάζει πάντα θα διέπεται από ένα υπερ-εγωισμό και ο καθένας θα θέλει να γίνεται το δικό του.
Ο Καπιταλιστής, ο επιχειρηματίας, ο τραπεζίτης δεν ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Εάν επιδείξει εταιρική κοινωνική ηθική θα το κάνει για λόγους διαφημιστικούς.

Η Συντεταγμένη πολιτεία, η δημοκρατία πρέπει να θέσει όλους εκείνους τους κανόνες που είναι απαραίτητοι για να περιορίσουν και να ελέγξουν τις καταστάσεις αυτές.

Η κατασπατάληση των φυσικών πόρων και η καταστροφή του περιβάλλοντος ως φυσική συνέπεια της ανθρώπινης δραστηριότητος, η καταστροφή της οικονομίας και η πτώχευση κρατών που έχει οδηγήσει χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία και την απόγνωση. Η ανισσότης που υπάρχει στον κόσμο, οδήγησε στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά και στην υπερ-εκμετάλλευση της φύσης από τον άνθρωπο. Αυτά είναι μερικά από τα στοιχεία που αναδείξαμε και θέλουμε να πολεμήσουμε.

Τι πρέπει να κάνουμε

Πρέπει να περιοριστούμε σε μια ηπιότερης μορφής ανάπτυξη.
Η ανάπτυξη αυτή εκ πρώτης όψεως μπορεί να μη φαίνεται ιδιαίτερα δυναμική, σταδιακά όμως με την πρόοδο της τεχνολογίας θα καταστεί δυναμικότερη.
Μιλάμε για τη αειφόρο ανάπτυξη, μέρος της οποίας είναι η πράσινη ανάπτυξη.

8

Πράσινη οικονομία ενδεχομένως σημαίνει πλήρης αναδιάρθρωση της οικονομίας επί της ουσίας πέραν των τεχνολογικών μετασχηματισμών της
παραγωγικής διαδικασίας σε πιο φιλικές μορφές για το περιβάλλον και της αειφορικής διάστασης αυτής.
Το περιβάλλον αποτελεί ένα δυναμικό σύστημα, αυτό σημαίνει ότι οι μεταβολές που γίνονται μέσα σε αυτό προέρχονται από μια εξελικτική διαδικασία που δημιουργείται από τον συνδυασμό πολλών και διαφορετικών παραγόντων
Συνεπώς το περιβάλλον υφίσταται μια διαρκή και αέναη εξέλιξη.
Η πράσινη ζήτηση πρέπει να ενισχυθεί πρέπει να δημιουργηθούν οι μηχανισμοί που θα λειτουργήσουν στην αγορά να την ενίσχυσή της.
Πρέπει να υπάρξει λειτουργικός σχεδιασμός του συστήματος.
Πρέπει να ασκηθεί μια πολιτική για την οικονομία που να άπτεται κοινωνικών παραμέτρων .
Στην χάραξη της οικονομικής πολιτικής πρέπει να ενσωματωθεί και ο περιβαλλοντικός σχεδιασμός με υπολογισμό του κόστους επιβάρυνσης του περιβάλλοντος μαζί με το κοινωνικό κόστος.
Αυτό προϋποθέτει μια θεώρηση ολική της οικονομίας, μια θεώρηση με επίκεντρο τον άνθρωπο και το περιβάλλον σε απόλυτη αρμονική ενότητα .
Πρέπει να ενισχυθεί η ομαδικότητα σε βάρος της ατομικότητας και να εντάξουμε το ατομικό μας συμφέρον στην ομάδα.
Πρέπει να οδηγηθούν τα παιδιά σε αξίες όπως η προσφορά κοινωνικής εργασίας, ο εθελοντισμός , η αγάπη και προστασία του περιβάλλοντος η μελέτη του κλασικού πολιτισμού και των αξιών του.
Η πράσινη ανάπτυξη αποτελεί ένα στοιχείο που θα πρέπει να γίνει συνείδηση στα παιδιά από το σχολείο.
Είναι μια ανάπτυξη ήπιας μορφής εκμεταλλευόμενη τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας με φιλική προς το περιβάλλον τεχνολογία.
Διδάσκουμε αντί του ανταγωνισμού τον συναγωνισμό για το καλό και το ωραίο.
Θα πρέπει σταδιακά να υιοθετήσουμε λιγότερο επιθετικές μορφές συμπεριφοράς
Διδάσκουμε στα παιδιά τη σημασία των πνευματικών αγαθών.
Δεν είμαστε αντίθετοι με την ιδιωτική πρωτοβουλία. Αντίθετα πρέπει να ενισχύεται από το κράτος και οικονομικά αλλά και με τη δημιουργία του νομικού πλαισίου που θα καθιστά ευκολότερη τη δημιουργία και λειτουργία επιχειρήσεων.
πρέπει οι επιχειρήσεις να λειτουργούν μέσα σε ένα πλαίσιο που θα προσδιορίζεται από την πολιτεία η οποία θα θέτει κάποιους κανόνες ρύθμισης της λειτουργίας τους.
Πρέπει να ενισχυθεί η επιχειρηματικότητα και να βοηθηθεί η δημιουργία μικρών επιχειρήσεων.
Πιστεύουμε στην καινοτομία, στην έρευνα στον νέο επιχειρηματία οποίος έχει ιδέες που θέλει να υλοποιήσει στην δημιουργία ανταγωνιστικών επιχειρήσεων που έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό, σε τομείς όπως οι επενδύσεις σε Α.Π.Ε. ή σε επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν καινοτομίες οι οποίες έχουν ως συνέπεια την εξοικονόμηση κόστους και ελαχιστοποίηση της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος.
Δημιουργούμε το πλαίσιο μέσα στο οποίο ο νέος επιχειρηματίας θα κινηθεί για πρόσβαση σε χρηματοδοτήσεις και παροχή πληροφοριών γύρω από την επιχειρηματική δραστηριότητά του με τη δημιουργία της
Ο καπιταλισμός που έχει ως σκοπό την παραγωγή όσο το δυνατόν μεγαλύτερου πλούτου χωρίς όρια, που έχει ως σκοπό την συνεχή αναβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των ανεπτυγμένων χωρών που υπερεκμεταλλεύεται της πηγές του πλανήτη και ρυπαίνει όλο και περισσότερο έχει ως όριο τον ίδιο τον πλανήτη. Δεν πρέπει να τον αφήσουμε να τον καταστρέψει, ο πλανήτης δεν ανήκει σε κανέναν, ανήκει στην συμπαντική τάξη και αυτή τι στιγμή μα φιλοξενεί όπως στο παρελθόν φιλοξένησε τις παρελθούσες γενεές, όπως στο μέλλον θα φιλοξενήσει τις μέλλουσες γενεές.
Η Δημοκρατία, η συντεταγμένη πολιτεία, εμείς το κοινωνικό σύνολο οφείλουμε να περιορίσουμε τις δράσεις αυτές που τον καταστρέφουν και να προωθήσουμε εναλλακτικές δράσεις που σέβονται το περιβάλλον και μειώνουν την αύξηση της εντροπίας του συστήματος.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ouliathis
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Οκτ 2003
Δημοσιεύσεις: 3832
Τόπος: Κύπρος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Σεπ 23, 2015 5:40 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ωραιότατο το κείμενο και πολύ σωστό όσον αφορά τα πρέπει. Αυτό που του λείπει είναι ο .....δράκος. Και με αυτο. εννοώ. την ταξική ανάλυση. Αν το κράτος, ο δράκος δηλαδή, ήταν αυτό που λέει ότι είναι, ένας οργανισμός που διαφυλάσσει το δίκαιο, τότε 5 με 6 αναλύσεις σαν κι αυτές θα ήταν αρκετές για να εφαρμοστεί το αυτονόητο. Αλλά το αυτονόητο δεν είναι και τόσο αυτονόητο προφανώς, κι αυτό γιατί το κράτος είναι όργανο επιβολής συμφερόντων και σε καμμία περίπτωση δικαίου. Συνεπώς κατέχεται από αυτούς που έχουν τα συγκεκριμένα συμφέροντα την επιβολή των οποίων προωθεί με κάθε δυνατό τρόπο το κράτος. Άρα πάλι δεν μπορούμε να μιλάμε για εφαρμογή όλων αυτών που περιγράφεις αν δεν ξεκαθαρίσουμε τον πραγματικό ρόλο του κράτους κατά πρώτον, και αν δεν αλλαξει υποχρεωτικά χέρια κατά δεύτερον. Διαφωνεί κανείς πως αυτο αποτελεί αδήριτη ανάγκη; Πως αλλιώς μπορούν να γίνουν πραγματικότητα όλα αυτά; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε, και καλά θα ήταν να το συζητήσουμε εκτενέστερα αυτό το ερώτημα εδώ. Η δική μου γρήγορη απάντηση πάντως είναι πως αυτό το κράτος δεν θα μπορούσε ποτέ να επιβιώσει, αν δεν είχε ήδη κερδίσει την αποδοχή του ως τέτοιο από την ίδια την συνείδηση των πολλών.
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
KOSTAS GIAVASOGLOU
Πρύτανης


Εγγραφή: 19 Ιούν 2011
Δημοσιεύσεις: 186

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Σεπ 24, 2015 8:05 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ouliathis έγραψε:
Ωραιότατο το κείμενο και πολύ σωστό όσον αφορά τα πρέπει. Αυτό που του λείπει είναι ο .....δράκος. Και με αυτο. εννοώ. την ταξική ανάλυση. Αν το κράτος, ο δράκος δηλαδή, ήταν αυτό που λέει ότι είναι, ένας οργανισμός που διαφυλάσσει το δίκαιο, τότε 5 με 6 αναλύσεις σαν κι αυτές θα ήταν αρκετές για να εφαρμοστεί το αυτονόητο. Αλλά το αυτονόητο δεν είναι και τόσο αυτονόητο προφανώς, κι αυτό γιατί το κράτος είναι όργανο επιβολής συμφερόντων και σε καμμία περίπτωση δικαίου. Συνεπώς κατέχεται από αυτούς που έχουν τα συγκεκριμένα συμφέροντα την επιβολή των οποίων προωθεί με κάθε δυνατό τρόπο το κράτος. Άρα πάλι δεν μπορούμε να μιλάμε για εφαρμογή όλων αυτών που περιγράφεις αν δεν ξεκαθαρίσουμε τον πραγματικό ρόλο του κράτους κατά πρώτον, και αν δεν αλλαξει υποχρεωτικά χέρια κατά δεύτερον. Διαφωνεί κανείς πως αυτο αποτελεί αδήριτη ανάγκη; Πως αλλιώς μπορούν να γίνουν πραγματικότητα όλα αυτά; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε, και καλά θα ήταν να το συζητήσουμε εκτενέστερα αυτό το ερώτημα εδώ. Η δική μου γρήγορη απάντηση πάντως είναι πως αυτό το κράτος δεν θα μπορούσε ποτέ να επιβιώσει, αν δεν είχε ήδη κερδίσει την αποδοχή του ως τέτοιο από την ίδια την συνείδηση των πολλών.


Γι΄αυτό το κράτος θα μπορούσε να ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση. Το κράτος αυτό είναι το ιδανικό, το πρέπον και όχι το υπάρχον. Βέβαια, υποτίθεται ότι έχουμε δημοκρατία και εμείς ψηφίζουμε τις κυβερνήσεις, όμως οι δομές είναι λάθος. Τι φταίει λοιπόν, το πολίτευμα ή η εφαρμογή του.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
iason
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Ιούν 2003
Δημοσιεύσεις: 4108
Τόπος: (Γ)Ελλάς

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Σεπ 24, 2015 9:54 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Οι λίγοι ισχυροί κάποια στιγμή συνέλαβαν την καταπληκτική ιδέα: να αλώσουν το κράτος και να το στρέψουν εναντίον των πολλών. Και το έκαναν. Κατέλαβαν το φρούριο αυτό και το χρησιμοποιούν εναντίου του λαού, για να αρπάξουν. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει ο λαός είναι να καταλάβει το λάθος του, που άφησε το σπίτι του σε ξένα χέρια, και να το ξαναπάρει πίσω. Ζούμε στην εποχή του ιδιωτικού κράτους κύριοι. Ούτε πολιτεύματα ούτε εφαρμογές, από τη στιγμή που το σπίτι σου δεν σού ανήκει αυτά δεν έχουν καμία αξία για σένα.
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
KOSTAS GIAVASOGLOU
Πρύτανης


Εγγραφή: 19 Ιούν 2011
Δημοσιεύσεις: 186

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Σεπ 25, 2015 8:26 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Το κράτος όπως έχει διαμορφωθεί είναι μη λειτουργικό, και προσανατολισμένο στην εξυπηρέτηση πελατειακών κομματικών συντεχνιακών συμφερόντων. ίσως λοιπόν, μια ολιγαρχία να βρίσκεται από πίσω από αυτά όλα και να χρησιμοποιούν το δημόσιο για να έχουν ένα κράτος στα μέτρα τους.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ouliathis
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Οκτ 2003
Δημοσιεύσεις: 3832
Τόπος: Κύπρος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Σεπ 26, 2015 12:29 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Στις τελευταίες 2 εκλογές είδαμε και το εξής πρωτοφανές! Ένα κόμμα να ανέρχεται στην εξουσία ως αντιμνημονιακό, και μετά την παρέλευση 6 μόλις μηνών και αφού έχει παραιτηθεί η κυβέρνηση του κόμματος, να επανέρχεται στην εξουσία ως μνημονιακό!!!! Τι άλλο μπορεί να δείχνει αυτό αν όχι πλήρη σύγχιση; Είναι δυνατόν να ψηφίσεις ένα κόμμα για να κάνει κάτι, και εν συνεχεία να το ψηφίζεις πάλι επειδή δεν το έκανε; Κάτι τέτοια είναι που έχουν φτάσει την αποχή στο 50% και γρήγορα θα γίνουμε σαν την Αμερική και θα ψηφίζουν το 25% η και λιγότεροι. Αυτό ουδόλως όμως φαίνεται να ενοχλεί τα κόμματα, οπότε μπορεί άραγε να θεωρηθεί η αποχή ως πολιτική στάση με σημασία, η απλά ως γενικευμένη αδιαφορία η ακόμα χειρότερα και ως γενικευμένη δουλικότητα;
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
KOSTAS GIAVASOGLOU
Πρύτανης


Εγγραφή: 19 Ιούν 2011
Δημοσιεύσεις: 186

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Σεπ 26, 2015 8:45 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Στο δημοψήφισμα η κυβέρνηση υποστήριξε το ΟΧΙ και προέκυψε 63% ΟΧΙ και πήγε να διαπραγματευθεί το ΟΧΙ και τελικά κατέληξε ΝΑΙ με όρους πολύ σκληρότερους από αυτούς που είχαν τεθεί προς του δημοψηφίσματος όταν κωλυσιεργούσε για 6 μήνες όπου οδήγησε σε εκροή καταθέσεων 40 δις και επιβολή capital control στις τράπεζες. Παρ΄ όλα αυτά ψηφίστηκε από τον ελληνικό λαό με 35,4%. Αν αυτό δεν δείχνει μια σχιζοφρενική κατάσταση.

Τελικά το θέλει ο ελληνικός λαός? μια πολλά υποσχόμενη ωραία φυσιογνωμία να τους λέει ωραία λόγια και να τους παραμυθιάζει, μια φυσιογνωμία που να μη έχει σχέση με την προηγούμενη διαπλοκή και να υπόσχεται ένα καλύτερο μέλλον. Τι βρήκε στον σημερινό πρωθυπουργό. όμως η αποτυχία του παρελθόντος τι εγγυάται για το μέλλον?

Μήπως λοιπόν είμαστε άξιοι της τύχης μας? αντί να δεχόμαστε την αλήθεια και να προσπαθούμε να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα με συλλογική προσπάθεια προτιμούμε τα ψέματα και τις υποσχέσεις που χαϊδεύουν τα αυτιά. Ενώ ο ελληνικός λαός σε ποσοστό 80% θέλει να μείνουμε στην Ευρώπη δεν θέλει σε σημαντικό ποαοστό την προσπάθεια που απαιτεί αυτό. Τα μνημόνια νομίζω ότι δεν είναι προς την σωστή κατεύθυνση όμως δώσαμε ποτές ένα δικό μας πρόγραμμα ή περιμένουμε από τους απέξω?

όλη αυτή η σαθρή κατάσταση έχει δημιουργηθεί πριν από πολλά χρόνια και εξακολουθεί και λειτουργούσε όσο υπήρχαν χρήματα, όμως τώρα που δεν υπάρχουν, τώρα που η χώρα είναι χρεωμένη με 360 δις τι θα γίνει?
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
mark
Πρύτανης


Εγγραφή: 23 Ιούλ 2012
Δημοσιεύσεις: 2337

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Σεπ 26, 2015 10:11 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Τι θα γίνει τώρα;

Η ύφεση θα συνεχιστεί για πολλά χρόνια ακόμα, για μια γενιά τουλάχιστον, τι άλλο;

Παραγωγή δεν υπάρχει, ούτε πρωτογενής, δευτερογενής ή τριτογενής τομέας. Για να φτιαχτούν αυτά, απαιτείται πολύς χρόνος και χρήμα, αλλά και μια κατάλληλη νοοτροπία, μόρφωση και παιδεία.

Από την άλλη, επενδύσεις στη χώρα μας δεν έρχονται, ενώ υπάρχουν τεράστια ποσά που λιμνάζουν σε τράπεζες του εξωτερικού και οι κάτοχοί τους δεν ξέρουν τι να τα κάνουν, θέλουν να τα επενδύσουν μα δεν ξέρουν πού. Αυτό γίνεται σε μεγάλο βαθμό γιατί οι τοπικοί ολιγάρχες βάζουν φρένο στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που θα επιτρέψουν σε ξένους επενδυτές να συμμετέχουν στην οικονομική ζωή της χώρας. Αν κάποιος ξένος επενδυτής ξέρει πως, ερχόμενος στην Ελλάδα, θα βρει μπροστά του χίλια δυο εμπόδια σταλμένα από τους τοπικούς άρχοντες, ε σιγά μην έρθει ποτέ. Οι τοπικοί αυτοί άρχοντες συνήθως χρηματίζουν πρόσωπα της τηλεόρασης, πχ. δημοσιογράφους, για να φτιάξουν την κοσμοεικόνα τους ή καλύτερο το κοσμοείδωλό τους, στο οποίο αυτοί εμφανίζονται ως ευεργέτες του λαού, πατριώτες, δίκαιοι και έντιμοι. Οι δημοσιογράφοι, δε χρειάζεται να μιλήσουν άμεσα για πρόσωπα, κάτι τέτοιο άλλωστε θα σήκωνε υποψίες, ο λαός δεν είναι πια και τόσο βλάκας, οπότε μιλούν για συγκεκριμένες ελληνικές βιομηχανίες, οι οποίες ελέγχονται βέβαια από συγκεκριμένα πρόσωπα, π.χ. η ελληνική φαρμακοβιομηχανία, τα ελληνικά πετρέλαια, η ελληνική ναυτιλία κ.α. Και κάπως έτσι δημιουργείται η συνείδηση στον ελληνικό λαό πως οι ξένοι επενδυτές είναι κακοί, ενώ οι έλληνες οι καλοί, ενώ τίποτα από τα δύο δε συμβαίνει, και οι δύο το συμφέρον τους κοιτάζουν, αλλά η χώρα μας έχει μεγάλη ανάγκη από ξένες επενδύσεις. Οι δημοσιογράφοι δε, τσεπώνουν τα εκατομμύρια από τη διαμόρφωση συνειδήσεως, μαύρα βέβαια, και τα στέλνουν σε τράπεζες του εξωτερικού.

Τα τελευταία χρόνια της κρίσης, κάτι άλλαξε στην πολιτική σκηνή. Ενώ παραδοσιακά είχαμε 4-5 κόμματα εντός βουλής, φτάσαμε πλέον στα 8, παρολίγον και 9, ποιος ξέρει, ίσως στις επόμενες εκλογές να καταφέρουμε και διψήφιο αριθμό κομμάτων εντός βουλής! Smile

Όπως φαίνεται παρακάτω:

χρονιά εκλογών - κόμματα εντός βουλής

προ κρίσης:
1996 - 5
2000 - 4
2004 - 4
2007 - 5
2009 - 5

κρίση:
2012 - 7
2012 - 7
2015 - 7
2015 - 8

Η διάσπαση είναι προφανής, τόσο σε πολιτικό όσο σε κοινωνικό επίπεδο. Οι όποιες φίλιες και ενωτικές δυνάμεις που δρουν είναι αρκετά λίγες και αδύναμες για να συγκρατήσουν τον διχασμένο μας λαό που περισσότερο επιθυμεί τη διάσπαση παρά τη συμφιλίωση. Απο-φασιστικό ρόλο σε αυτό έχουν παίξει και πάλι οι τοπικοί άρχοντες, οι οποίοι με τη λογική "διαίρει και βασίλευε", τρίβουν τα χέρια τους με την όλη κατάσταση: πώς είναι δυνατόν να κυβερνηθεί η χώρα, πώς είναι δυνατόν να περάσουν δύσκολες μεταρρυθμίσεις και νομοσχέδια (κατά των συμφερόντων των αρχόντων), αν ένα μόνο κόμμα δεν έχει την αυτοδυναμία μα αναγκάζεται να κυβερνήσει με άλλο κόμμα ή κόμματα, με τα οποία μάλιστα έχει διαφορετική ατζέντα; Η είσοδος για παράδειγμα του κυκλοθυμικού Λεβέντη στην εξουσία, προωθήθηκε και προβλήθηκε σε τεράστιο βαθμό από τα κανάλια. Οι 10 έδρες που πήρε έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος.

Τέλος, η κατάσταση θα μπορούσε κάπως να φτιάξει αν αποφασίσουν οι ξένοι να μας βοηθήσουν με ένα σχέδιο Μάρσαλ, όπως παλιότερα. Εκτός από χρήμα, να μας επιτρέψουν να έχουμε φοροαπαλλαγές για τις νέες τουλάχιστον επιχειρήσεις, έτσι ώστε να προσελκύσουμε επενδυτές πιο εύκολα. Τα πράγματα είναι βέβαια πολύ διαφορετικά τώρα, γιατί το σχέδιο Μάρσαλ αποσκοπούσε κυρίως στην εξάλειψη του κομμουνισμού. Αλλά και επιπλέον, και το κυριότερο, υπάρχουν χώρες στην ευρωπαϊκή ένωση οι οποίες είναι σε πολύ χειρότερη οικονομική κατάσταση από ότι είμαστε εμείς, όπως π.χ. η Σλοβενία ή η Πολωνία. Οπότε σου λένε αυτοί, "Γιατί ΕΕ να βοηθήσεις την Ελλάδα όπου η μέση σύνταξη και ο μισθός εκεί είναι 4 και 5 φορές παραπάνω από τα δικά μας; Αυτοί που τα τελευταία 40 χρόνια ευημερούσαν ενώ εμείς πεινάγαμε και συνεχίζουμε να πεινάμε; Και όχι μόνον αυτό, αλλά μας βάζεις και να τους δανείσουμε κιόλας;;;!!! Γιατί να τους δώσεις και άλλη βοήθεια, που στην τελική δεν την αξίζουν; Σκατά τα έκαναν, άσε τους τώρα να κολυμπήσουν στα σκατά τους, και δώσε σε εμάς μια ευκαιρία". Ποιος θα βρεθεί να πει πως αυτοί έχουν άδικο αν μιλήσουν έτσι;

Αν κάποιος θέλει να μάθει περισσότερα, μπορεί να διαβάσει ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη "Πλανητική πολιτική μετά τον ψυχρό πόλεμο" εδώ:

http://news247.gr/eidiseis/gnomes/kirzopoulos/h-shmerinh-ellada-apotelei-periptwsh-fthinontos-ethnoys.1902956.html

Δεν είναι εύκολο να κατανοηθεί το κείμενο με την πρώτη ανάγνωση, την prima vista, εκτός και αν είναι πια καμιά διάνοια, όπως ήταν ο Κονδύλης. Οπότε ίσως να χρειαστούν πολλαπλές προσεκτικές αναγνώσεις και μελέτες.

https://www.youtube.com/watch?v=2yHgImYkFoU
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Ελεύθερες Απόψεις Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Σελίδα 1 από 1

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center