Φύση και Ηθική

[iason]

Η διαβόητη "αποφατική λογική" δεν είναι λογική, είναι εύσχημος παραλογισμός. Μία υπεκφυγή του τύπου "στρίβειν δια του αρραβώνος", για να δείξουν κάποιοι ότι γνωρίζουν κάτι το οποίο δεν γνωρίζουν, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι δεν το γνωρίζουν, και ενώ η τίμια στάση θα ήταν απλώς να παραδεχθούν ότι δεν το γνωρίζουν. Τι στο καλό, θεός είναι αυτός, να μην τα ξέρει όλα; Είναι η εύσχημη αλαζονεία της θεολογίας. Η ειδοποιός διαφορά φιλοσοφίας και θρησκείας.

Αν αντιλαμβανόμαστε την ηθική ως κάτι υποκειμενικό, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, και δεν χρειάζεται καν να συζητάμε. Ο καθένας το δρόμο του, την πάρτη του, το κομμάτι του, την ιδιωτία του, και εδώ βέβαια κολλάει η αντίληψη στον χριστιανισμό περί "προσωπικού θεού", προσωπικής σχέσης με το θεό, και τα λοιπά. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω, μοναχισμός, αναχωρητισμός, προσωποπαγείς θεωρήσεις και λοιπά φαινόμενα ιδιωτίας σε βαθμό κακουργήματος, υποβόσκοντα υπό την εύσχημη "πατρική" σχέση αγάπης του πατέρα που νοιάζεται για τα δικά του περιούσια παιδιά και όχι των άλλων πατεράδων. Με τέτοιες ηθικές φτάσαμε ως κοινωνία εδώ που φτάσαμε, η θρησκεία απλώς έδρασε ως το όχημα για να περάσουν οι κυριαρχικές αντιλήψεις κάτω από το τραπέζι της κοινωνίας.

Ένα ενδιαφέρον ερώτημα θα ήταν, εάν στην φύση ενυπάρχουν αυτά τα πρότυπα.
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.