ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

[ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

Ο σεβασμός ενέχει κάποιο όριο που αν υπερβείς επέρχεται ύβρις,δηλαδή μια αφύσικη κατάσταση επικίνδυνη για την πόλη και το ίδιο το άτομο.

Ποια ήταν η αφύσικη κατάσταση αν κάποιος διέπραττε τέτοια ύβρη;Δεν μπορώ ν' αντιληφθώ στον ελληνικό χώρο μια απαγόρευση μόνο και μόνο επειδή έτσι ήθελαν κάποιοι ιεροφάντες.
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)

[Ouliathis]

Εγώ νομίζω πως αντιλαμβάνομαι τους λόγους και τολμώ να πω πως συμφωνώ κιόλας με αυτούς. Τα μυστήρια δεν ήταν μια θεία λειτουργία που απλά την παρακολουθούσες και μετα΄πήγαινες σπίτι σου μέχρι την επόμενη Κυριακή. Ήταν κάτι πολύ περισσότερο. Με την καθοδήγηση των ιερέων ο μυημένος συμμετείχε στα πάθη της θεάς, ένα ολόκληρο σκηνικό στήνονταν γύρω από αυτόν και ο μυημένος ήταν σαν ένας ηθοποιός που έπαιζε τον ρόλο του. Εκεί έχει και την καταγωγή του το θέατρο, μην αμφιβάλεις γι αυτό. Ακολούθως έπρεπε με ησυχία να δουλέψει μέσα του αυτά που βίωσε εκεί και να τα κατανοήσει. Δημόσια συζήτηση γι αυτά τα πράγματα απλά θα τα υποβίβαζε σε κάτι το καθημερινό και κοινότυπο.
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής

[ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

Σε μια πόλη που και η παραμικρή υποψία ότι θα τη βλάψεις μπορεί να σε εξορίσει, δε θα ήταν λογικό να έχει απαίτηση τα πάντα ,εκτός από την ιδιωτικότητα και κάποια κρατικά μυστικά, να δημοσιοποιούνται;

Ήταν κρατικό μυστικό το βίωμα των Ελευσίνιων μυστηρίων;
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)

[Ouliathis]

Η αλήθεια έχει δύο όψεις εδώ, όπως και στα περισσότερα ανθρώπινα πράγματα. Από την μία πλευρά είναι η ιερότητα και από την άλλη η οικονόμα!!
Οι Αθηναίοι πήραν με πόλεμο τα μυστήρια από τους ελευσίνιους για να τα παίρνανε οι ίδιοι προφανώς από όλον αυτόν τον κόσμο που το θεωρούσε υποχρέωσή του να μυηθεί σε αυτά τουλάχιστον μια φορά στην ζωή του. Δημόσιες συζητήσεις γι αυτά όπως προείπα θα κατέληγαν να τα κάνουν να φαίνονται κοινότυπα, πράγμα που θα είχε και...κακό οικονομικό αντίκτυπο υποθέτω. Λίγο ιερότητα από την μια, ε και λίγο οικονόμα από την άλλη, φτάνουν για να εξηγήσουν τα πράγματα ικανοποιητικά νομίζω
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής

[ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

Υπήρχε δηλαδή εισιτήριο ή προσφορές ,όπως στα μαντεία;
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)

[shaman]

ουλιάδη, δεν υπάρχει ''να μυηθώ τουλάχιστον μιά φορά στη ζωή μου'' : ή είναι κανείς μύστης, ή δεν είναι ! επί πλέον, σε αντίθεση με τις άλλες θρησκευτικές εκδηλώσεις, τα ελευσίνια μυστήρια δεν προϋπέθεταν την αθηναϊκή πολιτεία (μύστες μπορούσαν να γίνουν και δούλοι). Η συμμετοχή στα μυστήρια δεν επεχορηγείτο (αντίθετα με άλλες εκδηλώσεις), και δεν συνεπαγόταν πλεονέκτημα έναντι της πόλεως στα κοινά.
_________________
κόγξ όμ πάξ κι απάνω τούρλα !

[mark]

[mark]

[Ouliathis]

[shaman]

μάρκ : ακόμα και οι σουμεριακές θεότητες (γυναικείες εννοώ) έχουν χαρακτήρα ΚΑΙ πολεμικό (όπως ακριβώς και η ίδια η φύση της γής, της μεγάλης μητέρας, είναι ειρηνική, όταν δίνει τη ζωή, αλλά και πολεμική, όταν την παίρνει, κι όπως ακριβώς και οι φάσεις της σελήνης, που θυμίζουν τη γέννηση και το θάνατο). Καθώς οι θήλεις θεότητες ταυτίζονταν με τη γή ή τη σελήνη, ο χαρακτήρας τους ήταν ΚΑΙ πολεμικός. Δεν αρνούμαι αυτό που λέει ο Ιάσων (γι' αυτό άλλωστε και αναφέρθηκα στην Ερεσκιγκάλ, θεότητα της μάχης, ή, αν θές, την Αρίννα των Χετταίων) : πράγματι, σε φάσεις επέκτασης, ΚΑΙ οι θήλεις θεότητες προσλαμβάνουν ανάλογα χαρακτηριστικά. Δεν είναι ανάγκη να φτάσουμε στην Έμπλα και τον Σαργών τον Α', άς μείνουμε στην Αθήνα : άλλος ο χαρακτήρας της Αθηνάς Πολιάδος, μιάς θεάς - νοικοκυρούλας (μάλιστα δε και ''Εργάνης''), κι άλλος ο χαρακτήρας της ''Παλλάδος''.
Ούτως ή άλλως, οι θήλεις θεότητες έχουν διαφορετικές υποστάσεις σε όλους τους πολιτισμούς : η καλή 'Ντούργκα" είναι η κακή "Κάλι", κοκ.
Δεν μπορεί να υπάρχει γέννηση χωρίς θάνατο, δεν μπορεί να υπάρχει έρωτας, χωρίς πόλεμο - κι αυτό αντικατοπτρίζεται σε όλες τις θρησκείες και δοξασίες στην ίδια τη μορφή των θηλυκών θεοτήτων.
_________________
κόγξ όμ πάξ κι απάνω τούρλα !

[Ouliathis]

[ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

Αν το συνδυάσουμε αυτό που λες με το γεγονός ότι η πολιτική ζωή δεν καθοριζόταν από μύστες ή όχι, πιο πιθανό μου φαίνεται τα Ελευσίνια να είναι μια εξαιρετικού κάλλους ποιητική εμπειρία την οποία οποιοσδήποτε μπορούσε να βιώσει ,άσχετα αν πίστευε ή όχι στην αθανασία της ψυχής. Και η πόλη ,κόβοντάς του εισιτήριο,του υπενθύμιζε ότι είναι μεν δικαίωμά του αλλά δεν μπορεί ν' αποτελεί κύριο στοιχείο της μόρφωσης του πολίτη ,όπως π.χ. το θέατρο ,που ήταν δωρεάν.
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)

[shaman]

μάλιστα, κ. Ουλιάδη ! το δεκάδραχμο ισοδυναμούσε με 43,6 γραμμάρια αργύρου, και το 15δραχμο προφανώς με σχεδόν εβδομήντα γραμμάρια - κι ωστόσο, ''το ποσό δεν ήταν μικρό'' κατά τη γνώμη σου ...

προφανώς δεν έχεις ιδέα περί των μισθών στην αρχαία αθήνα, οπότε, ρίξε μιά ματιά σ' αυτό

http://www.tulane.edu/~august/H310/handouts/Finances.htm


εν πάση περιπτώσει, 15 δραχμές ήταν ένα αρκετά μεγάλο ποσό σε μιά κοινωνία όπου τα πάντα σχεδόν εκοστολογούντο με οβολούς, και όπου ένα μεροκάματο με το οποίο ζούσε μιά οικογένεια ολόκληρη μπορούσε να είναι μόνο μία δραχμή.
_________________
κόγξ όμ πάξ κι απάνω τούρλα !

[shaman]

σόρρυ, στην προηγουμένη έπρεπε να σημειώσω ''κι ωστόσο, το ποσό δεν ήταν ΜΕΓΑΛΟ κατά τη γνώμη σου'' (αυτολεξεί του ουλιάδη μας).


κι όχι ότι θα έπρεπε να ήξερες το νομισματικό σύστημα της Αθήνας ! απλώς, με τέτοιες σημειώσεις, αποδεικνύεις ότι δεν έχεις επαφή ούτε με τα στοιχειώδη, ούτε κάν με τον Αριστοφάνη (ο οποίος σε κάθε μα κάθε κωμωδία αναφέρεται στο κόστος και τη δαπάνη προϊόντων και υπηρεσιών της εποχής του).
_________________
κόγξ όμ πάξ κι απάνω τούρλα !

[mark]

Αν ο μέσος μισθός ήταν 1 δραχμή τη μέρα και το εισιτήριο για τα Ελευσίνια ήταν 15 δραχμές, αυτό σημαίνει πως ήταν μισό μηνιάτικο. Σε σημερινά δεδομένα, με ένα μέσο μισθό στα 1000 ευρώ, το εισιτήριο ήταν 500 ευρώ.

Τώρα για το κόστος ζωής. Από το λινκ που παρέθεσε ο shaman, λέει πως ένας θήτης, κάποιος από τις κατώτερες τάξεις δηλαδή, χρειαζόταν 18 δραχμές τον χρόνο για το σιτάρι του, ενώ 45 δραχμές για να φροντίσει μια οικογένεια από 4. Από τις 360 δραχμές που πληρωνόταν αυτός ετησίως, καταλαβαίνει κανείς πως του περίσσευαν αρκετά για να ικανοποιήσει άλλες του ανάγκες (να φάει και κανά κρεατάκι ας πούμε!)

Συνεπώς, το εισιτήριο των 15 δραχμών για τα Ελευσίνια, θεωρώ πως ήταν κάπως τσιμπημένο , αλλά όχι και απαγορευτικό για τον μέσο αθηναίο.

Και τέλος, το θέατρο δεν ήταν δωρεάν, όπως είπε παραπάνω ο ακατονόμαστος , αλλά κόστιζε 2 οβολούς. Μία δραχμή αντιστοιχούσε σε 6 οβολούς, οπότε 15 δραχμές σε 90 οβολούς. Το ελευσίνιο δηλαδή εισιτήριο ήταν κατά 45 φορές ακριβότερο από του θεάτρου. Ψυχρά να το δει κανείς, μια θεατρική παράσταση κρατούσε μερικές ώρες, ενώ τα ελευσίνια μερικές μέρες, οπότε έκανε κανείς καλή απόσβεση των χρημάτων του!