Η ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΜ. ΚΑΝΤ (ΠΕΡΙΛΗΨΗ)

[stefstath]

ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΝΤ

Κύρια θέση του Καντ στο σύνολο της φιλοσοφικής του σκέψης, φαίνεται να είναι η διάκριση μεταξύ φαινομένου και πράγματος καθεαυτό. Ότι γνωρίζουμε φαίνεται αρχικά στις αισθήσεις ως φαινόμενο. Υπάρχει όμως κάτι πέρα κι ανεξάρτητο από αυτές που έχει αντικειμενική αξία κι αυτό ονομάζεται «πράγμα καθεαυτό». Αυτό είναι αδύνατο να το γνωρίσουμε όπως πραγματικά είναι γιατί δε γίνεται να αφαιρέσουμε τελείως τον παρατηρητή που είναι το υποκείμενο που παρατηρεί. Οι ιδιότητες ενός αντικειμένου δεν μας λένε τίποτα από μόνες τους, ούτε σχετίζονται λογικά μεταξύ τους παρά μόνο εάν ο εαυτός μας τις συνδυάσει και τις οργανώσει ώστε να αποδώσουν την ενότητά του.
Καθώς ο άνθρωπος καλείται να παρατηρήσει προσεκτικά μέσα του τι συμβαίνει τη στιγμή που εξετάζει τα αντικείμενα, δεν μπορεί να υπερβεί τον εαυτό του και να κοιτάξει αντικειμενικά διότι ως παρατηρητής αφήνει απέξω πάντα ένα κομμάτι της δικής του υποκειμενικής παρατήρησης. Σε αυτή την ενδοσκόπηση υπάρχει πάντα ένας εσωτερικός παρατηρητής που διατείνεται πέρα από τις εμπειρίες μας κι αυτός ονομάζεται «υπερβατικολογική συνείδηση». Αυτή χαρίζει μια ευρύτητα και προσπορίζει τη γνώση .
Κατά τον Καντ κάθε αντικείμενο προβάλλεται τοποθετημένο στο χώρο από την αίσθηση και έξω από εμάς. Ο χώρος ως παράσταση μας δίνει το σχήμα και το μέγεθος κάθε εξωτερικού αντικειμένου γιατί μέσα στην εσωτερική μας εποπτεία δε νοείται ο χώρος μόνος του. Τίποτα δεν μπορεί να προσδιοριστεί αρχικά στην ανθρώπινη παράσταση χωρίς αυτό να έχει σχήμα και μέγεθος. Μετά ακολουθούν οι υφές και τα χρώματα τα οποία είναι δευτερεύοντα συμπληρωματικά στοιχεία της εποπτείας μας κι όχι a priori παραστάσεις.
Αν κάνουμε αφαίρεση των κατ’ αίσθηση αντικειμένων ο χώρος παύει να είναι εμπειρική και γίνεται προεμπειρική εποπτεία. Έτσι η τάξη και η χωροθέτηση των αντικειμένων στο χώρο τίθενται ως βάσεις στην υποκειμενική κατασκευή του ανθρώπινου πνεύματος . Ο χώρος γίνεται η πρωταρχική και απαραίτητη a priori παράσταση στην οποία ξεδιπλώνονται ή φιλοξενούνται τα αντικείμενα. Μπορεί κάποιος να διανοηθεί χώρο χωρίς αντικείμενα, αλλά δεν μπορεί να διανοηθεί πλήρη έλλειψη χώρου γιατί έτσι θα καταργούσε τη δυνατότητα κάθε φαινόμενου ακόμα και του ίδιου του παρατηρητή.
Ο Καντ διακρίνει την εξωτερική αίσθηση από την εσωτερική: από την εξωτερική αίσθηση σχηματίζει ο άνθρωπος τις παραστάσεις των αντικειμένων, τοποθετημένων σε έναν χώρο όπου σ’ αυτόν καθορίζεται το σχήμα και το μέγεθος. Από την εσωτερική αίσθηση εποπτεύει ο άνθρωπος τον εαυτό του και τις εσωτερικές του καταστάσεις με μια ορισμένη χρονική μορφή. Η παράσταση του χώρου δεν καθορίζεται εμπειρικά από τις παραστάσεις των εξωτερικών αντικειμένων. Αντιθέτως, οι εξωτερικές εμπειρίες είναι δυνατές μόνο μέσω της παράστασης του χώρου.
Τη σαφή παράσταση εκείνου που ανήκει σε μια έννοια ονομάζει ο Καντ, Έκθεση και είναι μεταφυσική όταν η έννοια είναι δοσμένη a priori. Την εξήγηση μιας έννοιας η οποία είναι ικανή να σχηματίσει πιο σύνθετες a priori γνώσεις ονομάζει Υπερβατική Έκθεση. Ο χώρος δεν είναι λογική, ούτε εμπειρική έννοια, είναι αναγκαία a priori παράσταση, δηλαδή καθαρή εποπτεία.
Τα γεωμετρικά σχήματα και στερεά είναι έννοιες απόλυτες και η δυνατότητά μας απέναντί τους είναι μόνο a priori αξιωματική. Πουθενά στη φύση δεν υπάρχουν απόλυτα γεωμετρικά σχήματα κι έτσι δεν θα μπορούσε ο άνθρωπος να έχει εμπειρία από αυτά παρά μόνο εσωτερική παράσταση. Αν αυτά προέρχονταν από την κατ’ αίσθηση εμπειρία θα ήταν τυχαία, ευάλωτα κι ανατρέψιμα. Ένας κύκλος είναι παντού κύκλος, όμως ένα χρώμα δεν φαίνεται το ίδιο από όλους.
Ο χώρος ως πρωταρχικά καθαρή έννοια είναι ένας και δε νοούνται πολλοί χώροι στην ίδια νόηση. Τα μέρη του χώρου που διατυπώνουμε πολλές φορές είναι κατά σύμβαση τμήματα του ίδιου και μοναδικού χώρου. Ο χώρος δεν έχει συστατικά μέρη αλλά μόνο περιεχόμενα. Το μέγεθος του χώρου είναι άπειρο και δε νοείται ένα άπειρο τεμαχισμένο. Κάθε έννοια προέρχεται από μια παράσταση στο χώρο κι όχι από ένα πλήθος άπειρων παραστάσεων του συνολικού χώρου. Συνεπώς ο χώρος νοείται ως a priori εποπτεία κι όχι ως έννοια. Για να νοηθεί κάτι ως έννοια θα πρέπει να αναλύεται σε συστατικά τα οποία δηλώνονται με προτάσεις που συνάγονται και αυτές οριοθετούνται σε ένα συγκεκριμένο χώρο από μόνες τους χωρίς να οριοθετείται ο ίδιος ο χώρος. Ο χώρος δεν αναλύεται σε συστατικά, έρχεται πριν από την κατ’ αίσθηση αντίληψη, είναι το θεμελιώδες πλαίσιο υποδοχής κάθε αντίληψης και γι’ αυτό είναι καθαρή εποπτεία.
Βλέπουμε ότι ενώ οι γεωμετρικές προτάσεις παράγουν αλυσίδα άλλων πορισμάτων καθόσον προέρχονται από την διαπίστωση της εμπειρίας, ο χώρος είναι προεμπειρική εποπτεία στην οποία δεν απαντά προσδιοριστικά καμία επεξηγηματική πρόταση προς διευκρίνησή του.
Στη συνέχεια διατυπώνεται από τον Καντ το ερώτημα: αφού ο χώρος που είναι εξωτερική εποπτεία πως μπορεί να προσδιορίζεται a priori η έννοια των αντικειμένων μέσα της; Απαντά ότι μέσα σε κάθε άνθρωπο εδράζεται εν’ δυνάμει η προϋπάρχουσα δυνατότητα να σκιαγραφείται άμεση παραστατική απεικόνιση κάθε εξωτερικής αίσθησης. Ο χώρος δεν προσδιορίζει τα αντικείμενα ούτε τους προσδίδει καμία ιδιότητα όσο αφαιρετικά κι αν σκεφτεί κανείς πάνω σ’ αυτά. Τις ιδιότητες τις έχουν τα αντικείμενα κι όχι ο χώρος.

Με αφορμή τα παραπάνω θα πρέπει να αναδιατυπώσουμε ότι χώρος κατά τον Καντ είναι το σύνολο όλων των φαινομένων των εξωτερικών αισθήσεων με την αφαίρεση των αντικειμένων που εποπτεύουν. Κι επομένως αυτό που απομένει είναι η ανθρώπινη ιδιότητα της έκτασης που αν αναιρούσαμε κι αυτή τότε δε μένει τίποτα. Αυτό συμβαίνει διότι εκείνο που νοεί ο άνθρωπος ως χώρο περιέχει όλα εκείνα τα εξωτερικά αντικείμενα που είναι αντιληπτά στη δική του δυνατότητα. Η ικανότητα αυτή του υποκειμένου να πάσχει από τα αντικείμενα, έρχεται νωρίτερα από την εποπτεία των αντικειμένων κι αυτό μαρτυρά ότι όλα τα φαινόμενα είναι από πριν δεδομένα στο πνεύμα μας. Συνεπώς μιλάμε για χώρο μόνο από την ανθρώπινη σκοπιά και αγνοούμε συστηματικά το είδος της εποπτείας που τυχόν έχουν τα άλλα έμβια είδη.

Ο χώρος έχει μια πραγματικότητα όσο το υποκείμενο εποπτεύει κατ’ αίσθηση τα εξωτερικά αντικείμενα και ταυτόχρονα έχει μια ιδανικότητα όσο το υποκείμενο λογίζει τα πράγματα καθαυτά με το λόγο χωρίς να συνυπολογίζει την κατασκευή της αισθητικότητας. Συνεπώς το υποκείμενο δέχεται τόσο την εμπειρική πραγματικότητα όσο και την υπερβατική ιδανικότητα. Τίποτα εκτός από το χώρο δεν υπάρχει ως a priori εξωτερική παράσταση. Έτσι όλα εξαρτώνται από την υποκειμενική κατασκευή της αίσθησης.
Συνοψίζοντας θα λέγαμε ότι ο Καντ απέρριπτε την θεώρηση του χώρου ως απόλυτης πραγματικότητας, θεωρούσε τον χώρο ως a priori πλαίσιο της αντίληψης μας, των ποκειμενικών όρων βάσει των οποίων αναπαριστούμε τον κόσμο. Κατά τον Καντ ο χώρος είναι μια καθαρή μορφή της αισθητικής εποπτείας, προϋπόθεση της δυνατότητας των φαινομένων. Στην Κριτική του καθαρού λόγου, υποστήριξε ότι ο χώρος είναι απαραίτητη a priori αναπαράσταση, η οποία αποτελεί το θεμέλιο όλων των εξωτερικών ενοράσεων Δεν μπορούμε ποτέ να διανοηθούμε ότι δεν υπάρχει χώρος, αν και μπορούμε να σκεφθούμε ότι δεν υπάρχουν αντικείμενα μέσα στον χώρο. Θεωρείται ως προϋπόθεση της δυνατότητας των φαινομένων και όχι ως καθορισμός από τον οποίο εξαρτώνται, και είναι μια a priori παράσταση, η οποία, κατά τρόπο απαραίτητο, λειτουργεί ως υπόβαθρο στα εξωτερικά φαινόμενα.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ – ΠΗΓΕΣ

- Αν. Γιανναρά «Κεφάλαια από τη θεωρητική φιλοσοφία του Καντ», Πανεπιστημιακές παραδόσεις, Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 1976.

Δημητρακόπουλου Μιχ. «Στοιχείωση της Ευρωπαϊκής Φιλοσοφίας» , Από τους Προσωκρατικούς ως τον Wittgenstein και τον Heidegger». Αθήνα 2003

Δημητρακόπουλου Μιχ. «Φιλοσοφία του Γερμανικού Ιδεαλισμού» IMMANUEL KANT τεύχος Α΄ Προκριτική περίοδος –Πανεπιστημιακές Παραδόσεις. Αθήνα 1993

-Εμ.Κάντ, «Κριτική του Καθαρού Λόγου», Μετάφραση: Α. Γιανναράς, εκδ: Παπαζήση τ.Α΄ Αθήνα

-Εμ. Καντ «Κριτική του Καθαρού Λόγου», Υπερβατική Διαλεκτική και Υπερβατική Μεθοδολογία. Εισαγωγή – Μετάφραση – Παρατηρήσεις: Μιχαήλ Φ. Δημητρακόπουλου ΑΘΗΝΑ 1999.

Πελεγρίνης Θεοδ. «οι πέντε εποχές της Φιλοσοφίας», εκδ: Ελληνικά
Γράμματα – Αθήνα 1998.





ΣΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΕΊΚΤΕΣ ΑΡΙΘΜΩΝ ΠΟΥ ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΥΝ ΣΕ ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ, ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ-ΕΠΙΚΟΛΛΗΣΗ ΔΕΝ ΜΕΤΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ. ΙΣΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ Ο ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΣΕ ΑΥΤΟ;

ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΟΤΑΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΣΑΓΩ ΠΙΝΑΚΕΣ ή ΠΛΑΝΑ ΤΟΤΕ ΑΥΤΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΔΙΑΣΠΑΡΤΑ ΚΙ ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΑ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ , ΚΙ ΕΤΣΙ ΤΑ ΑΠΟΣΥΡΩ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ.....;;;

[rakis]

Τη σαφή παράσταση εκείνου που ανήκει σε μια έννοια ονομάζει ο Καντ, Έκθεση και είναι μεταφυσική όταν η έννοια είναι δοσμένη a priori. Την εξήγηση μιας έννοιας η οποία είναι ικανή να σχηματίσει πιο σύνθετες a priori γνώσεις ονομάζει Υπερβατική Έκθεση.

Υπερβατική; Σε αντιδιαστολή με την μεταφυσική έκθεση;
Δεν πρέπει να υπάρχει τέτοια διάκριση στον Καντ
_________________
Truth springs from argument amongst friends

http://rakis1.wordpress.com/

[stefstath]

Παιδιά....ευχαριστώ όλους αυτούς που με συγχαίρουν στο προσωπικό μου ε-μαιλ. Είμαι στην διάθεσή τους αν θέλουν κάποια στοιχεία για εργασία και τα έχω, να μη διστάσουν να με ρωτήσουν..

[rakis]

Για να τους κάψεις ρε καημένε;

Η διάκριση του Καντ είναι ανάμεσα σε μεταφυσική και υπερβατολογική έκθεση.

Αλλά προφανώς "βαρέθηκες" να το γράψεις.
_________________
Truth springs from argument amongst friends

http://rakis1.wordpress.com/

[stefstath]

Τη σαφή παράσταση εκείνου που ανήκει σε μια έννοια ονομάζει ο Καντ, Έκθεση και είναι μεταφυσική όταν η έννοια είναι δοσμένη a priori. Την εξήγηση μιας έννοιας η οποία είναι ικανή να σχηματίσει πιο σύνθετες a priori γνώσεις ονομάζει Υπερβατική Έκθεση. Ο χώρος δεν είναι λογική, ούτε εμπειρική έννοια, είναι αναγκαία a priori παράσταση, δηλαδή καθαρή εποπτεία.
Τα γεωμετρικά σχήματα και στερεά, για παράδειγμα, είναι έννοιες απόλυτες και η δυνατότητά μας απέναντί τους είναι μόνο a priori αξιωματική. Πουθενά στη φύση δεν υπάρχουν απόλυτα γεωμετρικά σχήματα κι έτσι δεν θα μπορούσε ο άνθρωπος να έχει εμπειρία από αυτά παρά μόνο εσωτερική παράσταση. Αν αυτά προέρχονταν από την κατ’ αίσθηση εμπειρία θα ήταν τυχαία, ευάλωτα κι ανατρέψιμα. Για παράδειγμα, ένας κύκλος είναι παντού κύκλος, όμως ένα χρώμα δεν φαίνεται το ίδιο από όλους.

ΟΡΙΣΤΕ .....ΤΟ ΕΒΑΛΑ ΚΙ ΑΥΤΟ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΠΟΝΙΕΤΑΙ Ο ....ΡΑΚΗΣ Ο ΖΗΛΙΑΡΗΣ

[rakis]

Δε καταλαβαίνω τι έκανες. Τι ζηλιάρης, τι ασυναρτησίες λες.

Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι ότι η φιλοσοφία του Καντ χαρακτηρίζεται ως υπερβατολογική κι όχι υπερβατική.
Αυτό το μπερδεύουν και καθηγητάδες ακόμα, όπως βλέπω και σε ένα βιβλίο που παρέθεσες στη βιβλιογραφία.
Αν πέρασε η εργασία σου με όρους "υπερβατική αισθητική" του Καντ κτό, να χαίρεστε τους δασκάλους σας.
Απ'τον τίτλο ακόμη θα το μηδένιζα, το κείμενο.

Τέλος πάντων.
_________________
Truth springs from argument amongst friends

http://rakis1.wordpress.com/

[opyrgos]

[stefstath]

Γειά σου μεγάλε αυστηρέ δάσκαλε! Αυτό το κάναμε δίκην συνήθειας και ανοχής, όπως πχ το πράγμα καθαυτό που κανονικά λέγεται πράγμα καθεαυτό. Την αισθαντικότητα την λέγαμε αισθητικότητα κι ας ξέραμε ότι είναι λάθος. Δεν κολλάγαμε στις λέξεις, ξέραμε 'οτι εννοούσαμε όλοι το ίδιο. Από όλες μου τις δημοσιεύσεις σε αυτή την λέξη κόλλησες; όλα τα άλλα τα εξάντλησες και τα κατανόησες; Τι ζήλεια θεέ μου! κι από πίσω το δεκανίκι σέρνεται και τρέχει να συμπληρώσει αφού ακόμα το φυσά και δεν κρυώνει. Γι αυτό σε τούτο το φόρουμ θα είστε πάντα κομπάρσοι. Θα τρέχετε διαρκώς πίσω από τις δημοσιεύσεις μου μήπως βρείτε καμία οξεία ξεχασμένη πίσω από την μιζέρια σας.
Ιδού! τρέξτε! ανεβάζω κι άλλη δημοσίευση! Μην αργείτε! "ΤΑ ΠΑΡΆΔΟΞΑ ΤΟΥ ΖΉΝΩΝΑ ΤΟΥ ΕΛΕΆΤΗ"

[rakis]

ε τοτε ειστε ολοι βαρεμενοι.

Κάνετε τη γένεση της ηθικής του Νίτσε

συζητάτε για το κράτος του Πλάτωνα και το περί εντόμων μορίων του Αριστοτέλη
_________________
Truth springs from argument amongst friends

http://rakis1.wordpress.com/

[spyros]

στευσταθ, γιατί δεν ανεβάζεις εκείνο το ενδιαφέρον θέμα περί των γραμμαρίων που ζυγίζει η ψυχή, και ανάγκασες εμένα και τον LSNM σε μια "ανάρμοστη" εις βάρος σου παρέμβαση;
_________________
Μανή, Θεκέλ, Φάρες.

[stefstath]

Όσο θα προσδοκάς ανάσταση νεκρών, με αυτό το πλευρό θα ...κοιμάσαι..... (αστείο) Δεν πειράζει ρε παιδιά. Δεν κρατάω κακία. Πιο πολύ διασκεδάζω. Γράψτε ότι θέλετε. Το ζήτημα αυτό της ψυχής που λέτε είναι δουλειά της παραψυχολογίας περισσότερο παρά της φιλοσοφίας, αν θέλετε. Δεν έχω πρόβλημα να το αναπτύξω αλλά έχω ένα παρόμοιο θέμα για την ψυχή, η οποία στη φιλοσοφία είναι ένας ενδιάμεσος κρίκος μεταξύ νου και ύλης.

[spyros]

Καταρχάς δεν εκπροσωπώ κανέναν εκτός από τον εαυτό μου.
Άρα μη μου απευθύνεις σε δεύτερο πληθυντικό, όπως δεν απευθύνω αυτά που λέω σε πρώτο πληθυντικό.

Κατα δεύτερον, χωρίς να το θέλεις προκαλείς.
Όχι γιατί επιμένεις σε ένα θέμα, αλλά απεναντίας επειδή δεν το στηρίζεις.
Ένα ενδιαφέρον θέμα για μένα είναι αυτό της ιστορικότητας του Χριστού.
Εκτός της επιλεκτικότατης αντιγραφής του άρθρου του Γιώργου Ιωαννίδη που κάνεις, αντί να εμπλακείς σε όλους τους διαλόγους, κρατώντας τουλάχιστον τα προσχήματα ενός θεματοδότη που ενδιαφέρεται για την έρευνα, καταλήγεις να ασχολείσαι μόνο με τα ίσως κακοπροαίρετα σχόλια, αντί ακριβώς αυτά να περιφρονείς.
Βλέπεις, όταν ζήτησα τη βοήθειά σου για τα αστικά κέντρα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην περίοδο της δράσης του Ιησού, εσιώπησες εκοφαντικά.
Μόλις όμως κακοπροαίρετα σε έθιξα με ένα ξεχασμένο θέμα, αμέσως ανταποκρίθηκες!
_________________
Μανή, Θεκέλ, Φάρες.

[Chaos]

Ο αστεϊσμός, είναι μια ευπρόσδεκτη προσθήκη στις συνήθως μουντές και κοπιώδεις ενασχολήσεις μας!!...
Και σε ότι αφορά τον Σπύρο, μάθαμε με τον δύσκολο τρόπο να εκτιμά ο ένας το χιούμορ του άλλου' και κυρίως να το απολαμβάνει.
Αν θέλεις συνονόματε κατά το ήμισυ stefstath, αφέσου να το αντιληφθείς. Θα ανταμειφθείς, να είσαι σίγουρος.
Όσο τώρα για την Ψυχή, θα επανέλθω για μια ακόμη φορά στην συνήθη σχετική πρότασή μου.
Όποιος επιθυμεί να διερευνήσει το ζήτημα αυτό, οφείλει στον εαυτό του να διαβάσει προηγουμένως την πραγματεία του Παναγή του Λεκατσά "Περί Ψυχής". Ή επί το πλέον σύγχρονον, "Η Ψυχή".
Για να μην παρεξηγούμαι: Δεν θεωρώ τα γραφόμενά του θέσφατο. Απλώς ως μια υπερσυμπυκνωμένη και ευκόλως καταληπτή παρουσίαση των σχετικών με αυτήν θεωριών. Άλλωστε θα φρικίαζε ο ίδιος αν αντιλαμβανόταν ότι κάποιος, οποιοσδήποτε, αναγνώστης των γραφομένων του τα εκλάμβανε ως δόγμα...


_________________
Ψάχτης, Ξερόλας, Ανακατωσούρας, Καλότροπος, Κακόψυχος...
http://chaos-excavations.blogspot.com/

[rakis]

Εκτός της επιλεκτικότατης αντιγραφής του άρθρου του Γιώργου Ιωαννίδη που κάνεις, αντί να εμπλακείς σε όλους τους διαλόγους, κρατώντας τουλάχιστον τα προσχήματα ενός θεματοδότη που ενδιαφέρεται για την έρευνα, καταλήγεις να ασχολείσαι μόνο με τα ίσως κακοπροαίρετα σχόλια, αντί ακριβώς αυτά να περιφρονείς.

Καλύτερα δε θα μπορούσε να το πει κανείς!

Εύγε!!!
_________________
Truth springs from argument amongst friends

http://rakis1.wordpress.com/

[stefstath]

Και δεν χαίρεστε που είμαι ειλικρινής; Το άρθρο αυτό δεν ήταν δικό μου και δεν το έκρυψα. Απλώς το έθεσα προς συζήτηση επειδή κανείς δεν ξαναμίλησε γιαυτό, ούτε το διέψευσε κανείς. Εσείς τι νομίζατε; Ότι θα αφήνανε κάποιοι αποδείξεις για την διάψευση της ύπαρξης του Χριστού. Μα δεν σας λέω ότι δεν υπήρξε. Δεν υπήρξε όπως μας τον παρουσιάζουν. Γιατί δεν καταλαβαίνετε; Μα δεν είπα ότι εκπροσωπείτε κάποιον και δε με νοιάζει ποιον εκπροσωπέιτε.
Το ξέρω ότι τσούζει το θέμα που ανέβασα αλλά δεν το ισχυρίστηκα εγώ, απλά το δανείστηκα για συζήτηση. Κανείς δεν προέβαλλε κάποιο επιχείρημα που να καταρρίπτει τον Ιωαννίδη. Τα αστικά κέντρα της Ρωμαϊκής περιόδου μαστίζονταν από δολιοπλοκίες των ιουδαίων τις οποίες τελευταίος μάθαινε ο Αυτοκράτορας. (θα σας είναι γνωστή πιστεύω η επιστολή που έστειλε στον Πιλάτο όταν έμαθε ότι σταύρωσε τον Χριστό εν αγνοία του ακούγοντας τους Ιουδαίους και μόνο). Όταν ρώτησα τον καθηγητή της Φιλοσοφίας του ΠΤΔΕ Πατρών Ιωάννη Δημητρακόπουλο, για την ιστορικότητα του Χριστού, μου είπε: άνοιξες μεγάλο θέμα ...... και άλλαξε κουβέντα. Λέτε να μην το έψαξα; Ξέρεις πόσα γνωρίζουν οι καθηγητές και όμως σιωπούν; Μη με κάνεις να πω πράγματα στον αέρα πράγματα που δεν ...πρέπει. Έχω προσωπικό ε-μαιλ για παραπέρα πληροφορίες.
Λες: Μόλις όμως κακοπροαίρετα σε έθιξα με ένα ξεχασμένο θέμα, αμέσως ανταποκρίθηκες! ;;;;;; Ιδέα δεν έχω τι εννοείς.
Που ήσουν τόσο καιρό και έχεις συσσωρεύσει τόσες ενστάσεις για μένα και τις ξερνάς όλες μαζί; Είδες πως φαίνονται οι θρήσκοι; τι καλοί άνθρωποι που είναι; Τόσο καιρό γιατί δεν με ρώταγες σε 2ο πρόσωπο; Δεν έχω πρόβλημα. Τώρα σου φταίνε και τα πρόσωπα και τα γένη και οι αντωνυμίες; ............. Τα άλλα δύο δεκανίκια τι πάθανε απότομα;

_________________