mark Πρύτανης
Εγγραφή: 23 Ιούλ 2012 Δημοσιεύσεις: 2337
|
Δημοσιεύθηκε: Πεμ Ιούν 20, 2013 1:52 pm Θέμα δημοσίευσης: Django Unchained |
|
|
http://www.youtube.com/watch?v=weKNVNSG-vk
Απόσπασμα από την πρόσφατη ταινία Django, του Ταραντίνο.
Ο καλός γιατρός προσπάθησε πολύ και τελικά κατάφερε να αγοράσει την σκλάβα μαύρη υπηρέτρια, γυναίκα του επίσης μαύρου και φίλου του Django, από τον πλούσιο τεξανό ρατσιστή. Ενώ ήταν να την αγοράσει σχεδόν τσάμπα, καθώς δεν είχε πει πως ήταν γυναίκα του Django, ο τεξανός κάπως το έμαθε και ζήτησε τα πολλαπλάσια, με την απειλή όπλου, αφού δεν του άρεσε που ο γιατρός πήγε να τον κοροϊδέψει. Περικυκλωμένοι καθώς ήτανε, κάνουν να φύγουν από την έπαυλη:
===============
-Πάμε. Έλα.
-Ένα λεπτό, γιατρέ!
-Τι;
-Έχουμε ένα έθιμο εδώ στο Νότο, όταν κλείνουν μια συμφωνία τα δύο μέρη, να δίνουν τα χέρια. Αποτελεί ένδειξη καλής πίστης.
-Δεν είμαι απ' το Νότο.
-Είστε όμως στο σπίτι μου, γιατρέ, γι' αυτό πολύ φοβάμαι ότι θα επιμείνω.
-Να επιμείνετε; Σε τι; Να σας δώσω το χέρι; Τότε κι εγώ φοβάμαι ότι θα επιμείνω για το αντίθετο.
-Ξέρετε τι πιστεύω ότι είστε;
-Τι πιστεύετε ότι είμαι; Όχι, δεν ξέρω.
-Νομίζω ότι είστε αποτυχημένος.
-Κι εγώ πιστεύω ότι είστε ένας αβυσσαλέος νικητής.
-Παρόλα αυτά εδώ στην επαρχία Τσίκασο, μια συμφωνία δεν ισχύει αν τα μέρη δεν σφίξουν τα χέρια. Και μετά απ' όλη αυτήν την ασήμαντη χαρτούρα δεν σφίξατε το χέρι μου. Και αν δεν σφίξετε το χέρι μου, θα πετάξετε 12.000 δολάρια.
-Δε νομίζω.
-Κύριε Μπουτς, αν προσπαθήσει να φύγει, πριν ο κύριος μου δώσει το χέρι..."καθάρισέ" την.
-Θέλετε πραγματικά να σας σφίξω το χέρι;
-Επιμένω.
-Αν επιμένετε.
(Μπαμ!! - Βγάζει ένα πιστόλι καλά κρυμμένο στο μανίκι του, τον πυροβολεί στην καρδιά και τον σκοτώνει)
(Γυρίζει και λέει στον έντρομο και έκπληκτο Django)
-Συγγνώμη. Δεν μπορούσα ν' αντισταθώ.
===============
Μόλις είχε υπογράψει την θανατική καταδίκη, τόσο την δικιά του, όσο του Django και της γυναίκας του. Και ο,τι με τόσο κόπο και προσπάθεια είχε χτίσει, καταστράφηκε μονομιάς. Ο εκνευρισμός του υπερίσχυσε εις βάρος του. Ο συναισθηματισμός του τον κατέβαλλε. Η λογική έδωσε τόπο στο συναίσθημα. Και τον οδήγησε στον θάνατο. Ικανοποιήθηκε τουλάχιστον, τόσο αυτός, όσο και οι θεατές της ταινίας, γιατί η αλήθεια είναι πως ο τεξανός ήταν ένα κάθαρμα, εριστικότατος, δεν έστρωνε με τίποτα, δεν έπαιρνε από λόγια. Καλά του έκανε, κάποιος έπρεπε να απαλλάξει τον κόσμο από αυτόν τον άνθρωπο, αλλά βέβαια, κανείς δεν θα ήθελε να είναι στη θέση του γιατρού, μετά το φονικό, ίσως και πριν.
Μου θύμισε το σκηνικό Κασιδιάρη-Κανέλη, αλλά και άλλα παρόμοια, και είπα να το γράψω. Υπάρχει διαφορά βέβαια εδώ σε σχέση με την ταινία, γιατί δεν υπήρξε θάνατος, οπότε και τα δύο μέρη έχουν ακόμα μια (μικρή) ελπίδα εξιλέωσης. |
|