Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Ο Ελληνας SUPER STAR του Ισλαμ
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8  Επόμενο
 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Συζητήσεις για Πρόσωπα
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
mark
Πρύτανης


Εγγραφή: 23 Ιούλ 2012
Δημοσιεύσεις: 2337

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούν 24, 2013 9:27 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

kaneis έγραψε:
ayrton μιλούσα εναντίον όσων από έλλειψη εσωτερίκευσης των αξιών τις τοποθετούν στα άφταστα ουράνια. Πχ θες να είσαι ήρεμος πάντα? Σου λέει καλά άνθρωποι είμαστε όχι ο βούδας μην περιμένεις πολλά.... Θες να αγαπάς τα πάντα? Καλά δεν είσαι θεός όπως ο ιησούς....κ έτσι το μόνο που ξέρουμε είναι να προσκυνάμε ιησούδες και βούδες, αυτό θεωρούν άξιο για τον άνθρωπο. Όχι τίποτα κακοί άνθρωποι, απλά όσοι βαριούνται να προσπαθήσουν να τα πράξουν


Δεν βαριούνται φίλε μου, τους είναι δύσκολο. Τους είναι δύσκολο και τους προκαλεί τεράστιο φόβο. Και πολύ καλά κάνουν που φοβούνται...και αυτοί θα προσπαθήσουν να αποτρέψουν και εσένα και οποιονδήποτε άλλο από αυτό. Θα κοιτάξουν να σε αποπροσανατολίσουν με διάφορα τεχνάσματα. Και θα τα καταφέρουν και εσύ μετά θα ξεχαστείς, θα πας στην χώρα των Λωτοφάγων, θα φας τον Λωτό και θα ξεχάσεις την Ιθάκη. Και δεν θα το κάνουν αυτό γιατί είναι κακοί άνθρωποι ή γιατί θέλουν το κακό σου. Αλλά γιατί είναι αδύναμοι. Αδύναμοι και φοβισμένοι.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
mark
Πρύτανης


Εγγραφή: 23 Ιούλ 2012
Δημοσιεύσεις: 2337

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούν 24, 2013 9:38 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ έγραψε:
Καλά,ο Σοπενάουερ τα είπε όλα!

Καταλήγουμε,λοιπόν,ότι αγάπη χωρίς θυσία,έστω και δυνητικά, είναι αδύνατη;


Όχι!

Άλλοι μπορεί να θυσιαστούν, άλλοι όχι. Πάντως και οι δύο, με δάκρυα στα μάτια θα είναι και θα τρέμουν ολόκληροι. Είναι και θέμα θάρρους αλλά και πώς έχει μάθει ο καθένας. Γιατί αν κάποιος πιστεύει στη μεταθάνατο ζωή, θα είναι πιο εύκολο για αυτόν να θυσιαστεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
kaneis
Πρύτανης


Εγγραφή: 22 Ιούλ 2004
Δημοσιεύσεις: 2376

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούν 24, 2013 10:04 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

mark έγραψε:
Δεν βαριούνται φίλε μου, τους είναι δύσκολο. Τους είναι δύσκολο και τους προκαλεί τεράστιο φόβο. Και πολύ καλά κάνουν που φοβούνται...και αυτοί θα προσπαθήσουν να αποτρέψουν και εσένα και οποιονδήποτε άλλο από αυτό. Θα κοιτάξουν να σε αποπροσανατολίσουν με διάφορα τεχνάσματα. Και θα τα καταφέρουν και εσύ μετά θα ξεχαστείς, θα πας στην χώρα των Λωτοφάγων, θα φας τον Λωτό και θα ξεχάσεις την Ιθάκη. Και δεν θα το κάνουν αυτό γιατί είναι κακοί άνθρωποι ή γιατί θέλουν το κακό σου. Αλλά γιατί είναι αδύναμοι. Αδύναμοι και φοβισμένοι.



Συμφωνώ απόλυτα, μικροβουντού παγιδευμένων. Ίσως είναι απαραίτητα για να μάθουμε να μην επιρρεαζόμαστε, έτσι θέλω να το βλέπω
Γιατί τους είναι τόσο δύσκολο λές?
_________________
ο ηλιος δεν σηκωνει τα πεπλα αλλα τα φανερωνει
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
mark
Πρύτανης


Εγγραφή: 23 Ιούλ 2012
Δημοσιεύσεις: 2337

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούν 24, 2013 10:17 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

kaneis έγραψε:
mark έγραψε:
Δεν βαριούνται φίλε μου, τους είναι δύσκολο. Τους είναι δύσκολο και τους προκαλεί τεράστιο φόβο. Και πολύ καλά κάνουν που φοβούνται...και αυτοί θα προσπαθήσουν να αποτρέψουν και εσένα και οποιονδήποτε άλλο από αυτό. Θα κοιτάξουν να σε αποπροσανατολίσουν με διάφορα τεχνάσματα. Και θα τα καταφέρουν και εσύ μετά θα ξεχαστείς, θα πας στην χώρα των Λωτοφάγων, θα φας τον Λωτό και θα ξεχάσεις την Ιθάκη. Και δεν θα το κάνουν αυτό γιατί είναι κακοί άνθρωποι ή γιατί θέλουν το κακό σου. Αλλά γιατί είναι αδύναμοι. Αδύναμοι και φοβισμένοι.



Συμφωνώ απόλυτα, μικροβουντού παγιδευμένων. Ίσως είναι απαραίτητα για να μάθουμε να μην επιρρεαζόμαστε, έτσι θέλω να το βλέπω
Γιατί τους είναι τόσο δύσκολο λές?


Μα γιατί δεν μας το έκαναν εύκολο Wink
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
mark
Πρύτανης


Εγγραφή: 23 Ιούλ 2012
Δημοσιεύσεις: 2337

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούν 24, 2013 10:30 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

kaneis έγραψε:
mark έγραψε:
Δεν βαριούνται φίλε μου, τους είναι δύσκολο. Τους είναι δύσκολο και τους προκαλεί τεράστιο φόβο. Και πολύ καλά κάνουν που φοβούνται...και αυτοί θα προσπαθήσουν να αποτρέψουν και εσένα και οποιονδήποτε άλλο από αυτό. Θα κοιτάξουν να σε αποπροσανατολίσουν με διάφορα τεχνάσματα. Και θα τα καταφέρουν και εσύ μετά θα ξεχαστείς, θα πας στην χώρα των Λωτοφάγων, θα φας τον Λωτό και θα ξεχάσεις την Ιθάκη. Και δεν θα το κάνουν αυτό γιατί είναι κακοί άνθρωποι ή γιατί θέλουν το κακό σου. Αλλά γιατί είναι αδύναμοι. Αδύναμοι και φοβισμένοι.



Συμφωνώ απόλυτα, μικροβουντού παγιδευμένων. Ίσως είναι απαραίτητα για να μάθουμε να μην επιρρεαζόμαστε, έτσι θέλω να το βλέπω
Γιατί τους είναι τόσο δύσκολο λές?


Α ναι! και γιατί ο άνθρωπος είναι "ατομικό" ον. Ο καθένας μας έχει τις δικές του μνήμες, κάνει τις δικές του σκέψεις, έχει τα δικά του βιώματα, την δική του συνείδηση. Και όταν ενοποιείται με κάποιον άλλον άνθρωπο, τον σύντροφό του ας πούμε, αυτό δεν γίνεται αναίμακτα. Και όταν μετά αυτοί χωρίζουν, ούτε και αυτό πάλι αναίμακτα γίνεται, αλλά αφήνει τεράστια τραύματα. Και αν είναι τόσο δύσκολο να γίνει με έναν, ε πόσο δύσκολο θα είναι να γίνει με όλους, ζώντες και νεκρούς;

Και επίσης υπάρχει και το εμπόδιο της τρέλας που πρέπει να ξεπεραστεί. Αλλά για αυτό στο άλλο θέμα.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
kaneis
Πρύτανης


Εγγραφή: 22 Ιούλ 2004
Δημοσιεύσεις: 2376

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούν 24, 2013 11:53 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ναι εντάξει και η μαμά τους δε τους αγάπησε όσο έπρεπε τον πρώτο χρόνο και δεν έχουν ενοποιημένο εγώ, που προκαλεί και την αναζήτηση της ενότητας στις σχέσεις. Πιστεύεις ότι μόνο όσοι αγαπήθηκαν κατάλληλα τον πρώτο χρόνο μπορούν να ξεφύγουν απ αυτό? ή ποιοί άλλοι?

Κατι άλλο, συμφωνήσαμε νομίζω ότι για να μην ξεχαστείς δεν πρέπει να επιρρεάζεσαι απ τα τεχνάσματα των άλλων. Αν το δεις απ αυτό το πρίσμα, γιατί αυτό ακριβώς εννοούσα, να κάνεις το ενοχλητικό (το τέχνασμα για να ταραχτείς και να επιρρεαστείς) αδιάφορο (δηλαδή να είσαι ανεπιρρέαστος) δεν είναι το πρέπον? είναι αφού συμφωνήσαμε στο πρώτο
_________________
ο ηλιος δεν σηκωνει τα πεπλα αλλα τα φανερωνει
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
mark
Πρύτανης


Εγγραφή: 23 Ιούλ 2012
Δημοσιεύσεις: 2337

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούν 24, 2013 12:19 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

kaneis έγραψε:
Ναι εντάξει και η μαμά τους δε τους αγάπησε όσο έπρεπε τον πρώτο χρόνο και δεν έχουν ενοποιημένο εγώ, που προκαλεί και την αναζήτηση της ενότητας στις σχέσεις. Πιστεύεις ότι μόνο όσοι αγαπήθηκαν κατάλληλα τον πρώτο χρόνο μπορούν να ξεφύγουν απ αυτό? ή ποιοί άλλοι?

Κατι άλλο, συμφωνήσαμε νομίζω ότι για να μην ξεχαστείς δεν πρέπει να επιρρεάζεσαι απ τα τεχνάσματα των άλλων. Αν το δεις απ αυτό το πρίσμα, γιατί αυτό ακριβώς εννοούσα, να κάνεις το ενοχλητικό (το τέχνασμα για να ταραχτείς και να επιρρεαστείς) αδιάφορο (δηλαδή να είσαι ανεπιρρέαστος) δεν είναι το πρέπον? είναι αφού συμφωνήσαμε στο πρώτο


Δε νομίζω πως υπάρχει χρυσή συνταγή. Ή κανόνες. Ή κανόνες με εξαιρέσεις. Συμβουλές και μόνο. Ο κάθε άνθρωπος βρίσκει τον δικό του δρόμο, ή δεν τον βρίσκει.

Όταν κάτι σε ενοχλεί, υπάρχει μια αιτία για αυτήν την ενόχληση. Και οφείλεις να την βρεις αυτήν την αιτία. (Βασικά τίποτα δεν οφείλεις, λέμε τώρα.) Πονάει το δόντι μου, γιατί πονάει το δόντι μου; Το βρίσκεις και το φτιάχνεις.

Με τον σωματικό πόνο, τα πράγματα είναι απλά, δεν μπορείς να αδιαφορήσεις για αυτόν. Με τον πνευματικό όμως μπορείς να αδιαφορήσεις.

Και όταν το βρεις το αίτιο, θα σταματήσεις να επηρεάζεσαι. Και μετά θα αρχίσεις εσύ να επηρεάζεις.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
mark
Πρύτανης


Εγγραφή: 23 Ιούλ 2012
Δημοσιεύσεις: 2337

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούν 24, 2013 6:54 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

http://www.youtube.com/watch?v=Mm7muPjevik
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ayrton Senna
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Μάϊ 2013
Δημοσιεύσεις: 2218

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούν 24, 2013 11:01 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ έγραψε:
Καλά,ο Σοπενάουερ τα είπε όλα!

Καταλήγουμε,λοιπόν,ότι αγάπη χωρίς θυσία,έστω και δυνητικά, είναι αδύνατη;


Δυστυχώς Ιωάννη είναι ένα αποκλειστικά νοητικό κατασκεύασμα παρά τα μπαχαρικά. Ξέχνα και το δυνητικό. Εδώ ταιριάζει η σε άσχετο σημείο χρησιμοποιηθείσα από τον bonnot/opyrgo ρήση : εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν
_________________
”Οι φασίστες του μέλλοντος θα είναι οι αντιφασίστες” . Τσώρτσιλ

http://dwpl.deviantart.com/art/LENIN2-172844451
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 12 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 18523

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Ιούν 25, 2013 1:55 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

kaneis έγραψε:

Δηλαδή για να αγαπηθεί σε υποθετικές καταστάσεις που εγώ θα χαθώ το αγαπημένο μας πρόσωπο το σκοτώνω στην πράξη ο ίδιος? Ναι τις άυξησες πολύ τις πιθανότητες να αγαπηθεί έτσι. Αν κάνανε όλοι το ίδιο θα σκοτώνανε το πρόσωπο που θα θέλανε να αγαπηθεί αν χαθούν οι ίδιοι. Ας τους σκοτώσουμε να μην υποφέρουν όταν χαθουμε ένα πράγμα...Αυξάνεις, υποθετικά, τις πιθανότητες να επιζήσει και όχι να αγαπηθεί αφού εσύ οταν διαλέγεις τον άγνωστο δεν τον διαλέγεις από αγάπη. Σου ξαναλέω ότι μ αυτόν τον τρόπο βάζεις την επιβίωση πάνω απ την αγάπη. Και επειδή ο άλλος είναι μέρος του εαυτού σου όπως είπες απλά θα αύξανες τις πιθανότητες να επιζήσει το μέρος αυτό του εαυτού σου, δηλαδή δεν νοιάζεσαι για άλλη επιβίωση εκτός απ τη δικιά σου.


Δεν υπερασπίζομαι ούτε τον συγκεκριμένο γνωστό ούτε τον συγκεκριμένο άγνωστο αλλά την ηθική αρχή του αγνώστου επειδή αν την ακολουθούσαν όλοι, όχι μόνο αυτός που αγαπάμε θα είχε καλύτερη τύχη στη ζωή του,αλλά κι όλοι οι άλλοι.


kaneis έγραψε:


Οικογενειοκρατία είναι να θεωρείς ανώτερο αυτό που αγαπάς, λέμε τώρα....
Αυτό που λέω εγώ είναι να αγαπάς αυτό που θεωρείς ανώτερο, αξιοκρατία δηλαδή. Εδώ είναι και η διαφορά μας στο πιο πάνω, εσύ θεωρείς αυτόν που αγαπάς μέρος του εαυτού σου, εγώ μιας αλήθειας που με υπερβαίνει.

Δεν ξέρεις τι διαλέγεις στον άγνωστο αυτό είναι το πρόβλημα


Μα η κοινωνία μας υπερβαίνει όλους:

"ΠΑΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΑΠΑΝΤΩΝ, ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΚΑΙ ΟΣΙΩΤΕΡΟΝ ΚΑΙ ΣΕΜΝΟΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙΝ Η ΠΑΤΡΙΣ ΚΑΙ ΕΝ ΜΕΙΖΟΝΙ ΜΟΙΡΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΘΕΟΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡ΄ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΤΟΙΣ ΝΟΥΝ ΕΧΟΥΣΙΝ"


kaneis έγραψε:
Αν όλοι είμαστε όμοιοι όπως το λες πρέπει εμείς οι ίδιοι να μην μείνουμε στην αγάπη του ενός και να τους αγαπάμε όλους. Τότε το δίλλημα είναι μεταξύ δύο αγαπημένων. Ποιά είναι η ουσία αυτουνού? Η αξία της ατομικότητας ως μοναδικότητα. Άρα στην επιλογή, αγαπώντας έστω το ίδιο τα δύο πρόσωπα, αυτό που ξέρεις και έναν τελείως άγνωστο, διαλέγοντας τον άγνωστο αναιρείς την δικιά σου ατομικότητα, κάτι που αντιβαίνει στην ίδια την αλήθεια. Αν πρέπει να διαλέξεις πάλι τον αγαπημένο διαλέγεις γιατί εξυψώνεις δύο ατομικότητες αντί μια και άρα είναι λίγο πιο συντονισμένη η αγάπη σου με την αλήθεια



Η αξία του διλήμματος δεν είναι η ατομικότητα της μοναδικότητας αλλά η μοναδικότητα κάθε ατόμου,η οποία εξαφανίζεται απ' την κτητικότητα της ατομικής αγάπης.
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
kaneis
Πρύτανης


Εγγραφή: 22 Ιούλ 2004
Δημοσιεύσεις: 2376

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Ιούν 25, 2013 7:27 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ έγραψε:
kaneis έγραψε:
Τότε το δίλλημα είναι μεταξύ δύο αγαπημένων. Ποιά είναι η ουσία αυτουνού? Η αξία της ατομικότητας ως μοναδικότητα.



Η αξία του διλήμματος δεν είναι η ατομικότητα της μοναδικότητας αλλά η μοναδικότητα κάθε ατόμου,η οποία εξαφανίζεται απ' την κτητικότητα της ατομικής αγάπης.



Το ίδιο είπαμε, η αξία της ατομικότητας είναι η μοναδικότητά της, που σημαίνει η μετοχή της στην μονάδα για να μην ξεχνιόμαστε. Που σημαίνει ότι η κοινωνία πρέπει αναγκαστικά να απαρτίζεται από μοναδικά άτομα. έτσι δεν είναι? Όπως σου είπα πριν δεν φταίει η ατομική αγάπη για την εξαφάνιση της μοναδικότητας αλλά ότι δεν ξέρουμε να αγαπάμε ατομικά με άλλο τρόπο εκτός από κτητικό(μοναδική αξία που γνωρίζουμε η επιβεβαίωση που έλεγα). Και επειδή δεν ξέρουμε άλλο τρόπο νιώθουμε ότι πρέπει να αναιρέσουμε την ατομικότητά μας. Αν αναιρεί όμως ο καθένας την ατομικότητά του η κοινωνία δεν απαρτίζεται από ατομικότητες, ξεκινάμε απ την μοναδικότητα του ατόμου και καταλήγουμε στην αναίρεση του ατόμου. Να αγαπήσουμε ολοκληρωτικές κοινωνίες δηλαδή ζητάς
_________________
ο ηλιος δεν σηκωνει τα πεπλα αλλα τα φανερωνει
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
vag_el
Πρύτανης


Εγγραφή: 26 Ιούν 2009
Δημοσιεύσεις: 3707
Τόπος: Leykada

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Ιούν 25, 2013 7:36 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Oi ζωγράφοι' μπροστά σε μιά οπτασία
μοιραία παντοτινα και διάφανα καθρεπτίζουν,
τυχαία και διάσπαρτα ΄μπορεί το ίσως να διαγράψουν,
στην αμβλεία αυτή εικόνα ,να εξεγείρουν την αίσθηση'

πώς άραγε φωτίζουν οι αναπτήρες
τ άγονα απο ζωή σοκάκια του νησιού μας,
τι απο τον νού μας δειλά έγειρε εκεί,
το παρελθόν ή το μνησίκακο απών μας.......

_________________
ανθάκια μου χλωμά,
που σας επήραν σε
κήπους μακρινούς να σας φυτέψουν,

Κώστας Καρυωτάκης
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 12 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 18523

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Ιούν 30, 2013 7:57 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

kaneis έγραψε:
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ έγραψε:
kaneis έγραψε:
Τότε το δίλλημα είναι μεταξύ δύο αγαπημένων. Ποιά είναι η ουσία αυτουνού? Η αξία της ατομικότητας ως μοναδικότητα.



Η αξία του διλήμματος δεν είναι η ατομικότητα της μοναδικότητας αλλά η μοναδικότητα κάθε ατόμου,η οποία εξαφανίζεται απ' την κτητικότητα της ατομικής αγάπης.



Το ίδιο είπαμε, η αξία της ατομικότητας είναι η μοναδικότητά της, που σημαίνει η μετοχή της στην μονάδα για να μην ξεχνιόμαστε. Που σημαίνει ότι η κοινωνία πρέπει αναγκαστικά να απαρτίζεται από μοναδικά άτομα. έτσι δεν είναι? Όπως σου είπα πριν δεν φταίει η ατομική αγάπη για την εξαφάνιση της μοναδικότητας αλλά ότι δεν ξέρουμε να αγαπάμε ατομικά με άλλο τρόπο εκτός από κτητικό(μοναδική αξία που γνωρίζουμε η επιβεβαίωση που έλεγα). Και επειδή δεν ξέρουμε άλλο τρόπο νιώθουμε ότι πρέπει να αναιρέσουμε την ατομικότητά μας. Αν αναιρεί όμως ο καθένας την ατομικότητά του η κοινωνία δεν απαρτίζεται από ατομικότητες, ξεκινάμε απ την μοναδικότητα του ατόμου και καταλήγουμε στην αναίρεση του ατόμου. Να αγαπήσουμε ολοκληρωτικές κοινωνίες δηλαδή ζητάς



Όχι,ζητώ να καταλάβουμε ότι η πατρίδα,ο κάθε άγνωστος που μεταφέρει κοινά στοιχεία πολιτισμού,είναι πάνω απ' όλες τις ατομικές μας επενδύσεις,με όποιον τρόπο κι αν γίνονται αυτές.
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
kaneis
Πρύτανης


Εγγραφή: 22 Ιούλ 2004
Δημοσιεύσεις: 2376

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Ιούν 30, 2013 10:48 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Δηλαδή μέσα απ τον κάθε άγνωστο αγαπάμε την πατρίδα μας, μέσα απ το επιμέρους αγαπάμε το ανώτερο, έτσι δεν λες? Αν δεν αγαπήσω τις εκδηλώσεις του ανώτερου μέσα στις συγκεκριμένες συμπεριφορές του φορέα πως αλλιώς θα το αγαπήσω στην πράξη? Πχ αν δεν δεις μια συμπεριφορά αυτού του αγνώστου που θα σε κάνει να πεις α ρε ελλαδίτσα πως αλλιώς θα την αγαπήσεις την ελλάδα στην πράξη? Η αλλιώς πως θα αγαπήσω τη φύση στην πράξη αν δεν μου προκαλέσει τέτοιο θαυμασμό ένα μέρος της που να με κάνει να αναφωνήσω τι κόσμος θεέ μου κ ας είμαι και άθεος? Η αγάπη δηλαδή στην πράξη σε εξυψώνει απ το επιμέρους στο ανώτερο που έχεις ως αξία και που εκδηλώνεται μέσα απ αυτό το μερικό , ενώνει δηλαδή το εδώ με το εκεί ή καλύτερα σε κάνει να βρίσκεις το εκεί σε κάθε λεπτομέρεια του εδώ Και επειδή η εξύψωση είναι ατομική, η ένωση λαμβάνει χώρα στο εσωτερικό σου, και η αγάπη δεν μπορεί παρά να είναι ατομική στην πράξη.

Τις συγκεκριμένες συμπεριφορές όμως τις αγαπάς βιώνοντάς τες, άρα ο άγνωστος, αυτό του οποίου δεν έχεις βίωμα, είναι η μη συγκεκριμένη συμπεριφορά, η μη εκδήλωση. Αυτό σου έλεγα μου θυμίζει το χριστιανισμό, αγαπούν δήθεν το θεό και είναι ανίκανοι να αγαπήσουν τον κόσμο ως εκδήλωση του και έτσι δεν εξυψώνονται, και όλα αυτά γιατί έχουν επενδύσει μεταθανάτιο ζωή στον θεό όπως εσύ επενδύεις ηθική ανωτερότητα στην κοινωνία, καταλήγοντας και οι δύο με ενοχικοί ως πρός το εδώ. Ο γνωστός και αγαπημένος σου θα ήταν κ αυτός φορέας κοινών στοιχείων πιθανότατα, απλά οι επενδύσεις μας τυφλώνουν ως προς την αλήθεια του, το χουμε ξανασυζητήσει αυτό. Το πρόβλημα είναι η ίδια η επένδυση και όπως σου έδειξα υπάρχει και άλλος τρόπος να αγαπάς ατομικά, χωρίς επενδύσεις. Να θαυμάζεις την φανέρωση του ανώτερου στο μερικό. Αν αγαπάς έτσι ο αγαπημένος σου θα είναι η φανέρωση της πατρίδας σου, όσο είναι και ένα τοπίο που αγαπάς, και άρα σώζοντας αυτόν θα σώζεις αυτήν στην πράξη.
_________________
ο ηλιος δεν σηκωνει τα πεπλα αλλα τα φανερωνει
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 12 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 18523

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 01, 2013 1:07 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Το επιμέρους σαφώς και είναι μέρος της ζωής μας αλλά αυτό το χρωστάμε στην κοινωνική μας οντογένεση που συμβαίνει μέσω της γλώσσας.Κι επειδή η γλώσσα είναι κοινωνικό μόρφωμα κι όχι ατομικό,την ευτυχία μας τη χρωστάμε στην κοινωνία (όπως και τη δυστυχία μας).Αν πρέπει να επιλέξουμε ,λοιπόν,δε θα πρέπει να είμαστε αχάριστοι και να επιλέξουμε το ατομικό.
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Συζητήσεις για Πρόσωπα Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8  Επόμενο
Σελίδα 7 από 8

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center