Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Η Δημοκρατία από το Απόσπασμα στο Ιατρείο κατά το έτος 2013
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3 ... , 75, 76, 77  Επόμενο
 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Συζητήσεις για Θέματα
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
MARIA
Πρύτανης


Εγγραφή: 27 Δεκ 2006
Δημοσιεύσεις: 6835
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Οκτ 28, 2013 10:59 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

δεν προσέχει το στόμα του....υπονοοείς δηλαδή ότι θα πρέπει να ελέγχεται γι αυτά που λέει?? Cool
_________________
Ο σκοπός της φύσης δεν είναι η διαιώνιση του ανθρώπινου είδους αλλά η διασφάλιση της βιοποικιλότητας των ειδών
Θεόφραστος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Οκτ 28, 2013 5:25 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

MARIA έγραψε:
δεν προσέχει το στόμα του....υπονοοείς δηλαδή ότι θα πρέπει να ελέγχεται γι αυτά που λέει?? Cool


Άσε τα σάπια Maria - εννοούσα να αυτοελέγχεται και το ξέρεις. Σου είπα φρόνιμα στην παρέλαση Wink

Για να δω όμως αντίστοιχα αν θα επισημάνεις κάποιο υπονοούμενο στα λεγόμενα του ομογάλακτού σου ακατανόμαστου σε αυτή του τη δημοσίευση και συνάμμα φρονηματική επιβεβαίωση (30 τυρρανοι) :

http://www.filosofia.gr/forum/viewtopic.php?p=175762&highlight=#175762


_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
MARIA
Πρύτανης


Εγγραφή: 27 Δεκ 2006
Δημοσιεύσεις: 6835
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Οκτ 28, 2013 7:07 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

το εννοούσα μας έχει φάει σέννα,

η σαφήνεια πρέπει πάντα να υφίσταται, άρα, δεν υπάρχει εννοούσα, νόμιζα, θεωρουσα, ίσως, μπορεί, πιθανά, κλπ...
ειδικά στον γραπτό λόγο, δεν μπορείς να κάνεις λαθος... Wink

ο μίμης πως προκυπτει στην συζήτηση? Cool υπάρχει κάποια συνάφεια την οποία δεν αντιλαμβάνομαι?
_________________
Ο σκοπός της φύσης δεν είναι η διαιώνιση του ανθρώπινου είδους αλλά η διασφάλιση της βιοποικιλότητας των ειδών
Θεόφραστος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Οκτ 28, 2013 7:17 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Laughing Laughing Laughing μόνον ο Μίμης δεν έχει συνάφεια ! Embarassed
_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
MARIA
Πρύτανης


Εγγραφή: 27 Δεκ 2006
Δημοσιεύσεις: 6835
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Οκτ 28, 2013 10:57 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

ούτε και αυτός έχει, ο vom zica maradona, αλλα μου αρέσει o κερατάς... Very Happy Laughing



_________________
Ο σκοπός της φύσης δεν είναι η διαιώνιση του ανθρώπινου είδους αλλά η διασφάλιση της βιοποικιλότητας των ειδών
Θεόφραστος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Νοέ 04, 2013 1:44 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

.





















































.
_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 09, 2013 1:28 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Το αγαπημένο μου τηςERT

(ζεις εσύ μας οδηγείς Razz )
_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
SARUMAN
Πρύτανης


Εγγραφή: 14 Απρ 2013
Δημοσιεύσεις: 1729
Τόπος: THE WHITE CITY OF THE KINGS

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 09, 2013 6:33 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

ΒΟΜΒΑ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ ΑΠΟ ΝΕΑ -ΚΡΥΦΗ ΩΣ ΤΩΡΑ- ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ: ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΝΑΠΝΟΗΣ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ, ΠΕΝΤΕ ΜΟΝΑΔΕΣ ΠΙΣΩ Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ…
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗΣ ΠΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΥ ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ:

ΣΥΡΙΖΑ: 23,7%
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: 22,9%
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: 18,4%
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ: 7,7%
ΚΚΕ: 6,2%
ΠΑΣΟΚ: 3,9%
ΑΛΛΟ ΚΟΜΜΑ: 8,2%
ΔΗΜΑΡ: 2,5%

ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕ “ΑΓΩΝΙΑ” ΑΝ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ Η ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ Ή ΑΝ ΘΑ ΘΑΦΤΕΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΜΑΤΑΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΚΗΝΙΚΟΥ…
_________________
Κάθε αρχαία θρησκευτική ή μάλλον φιλοσοφική λατρεία αποτελούνταν από μία εσωτερική ή μυστική διδασκαλία και ένα εξωτερικό ή δημόσιο τυπικό λατρείας
http://www.youtube.com/watch?v=ZIMoQHpvFQQ
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 09, 2013 8:10 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Laughing Laughing καρβέλια ...
_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
SARUMAN
Πρύτανης


Εγγραφή: 14 Απρ 2013
Δημοσιεύσεις: 1729
Τόπος: THE WHITE CITY OF THE KINGS

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Νοέ 11, 2013 7:07 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη



Βουλευτής Πασόκ Θεοδώρα Τζάκρη
Είπε όχι στη Χούντα
ΕΥΓΕ

_________________
Κάθε αρχαία θρησκευτική ή μάλλον φιλοσοφική λατρεία αποτελούνταν από μία εσωτερική ή μυστική διδασκαλία και ένα εξωτερικό ή δημόσιο τυπικό λατρείας
http://www.youtube.com/watch?v=ZIMoQHpvFQQ
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Νοέ 11, 2013 7:43 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Το τεράστιο θέμα από το χθεσινοβραδυνό ξενύχτι δεν είναι η Τζάκρη (της οποίας μάλλον η εκλογική περιφέρεια είναι στα κάγκελα αλλιώς δεν εξηγείται) αλλά γιατί το αντιμνημονιακό ΚΚΕ δεν δέχτηκε όχι απλώς πυρά από τον ΣαμαροΒενιζέλο σε σχέση με τα πυρηνικά προς Σύριζα αλλά στην όλη εξέλιξη ήταν θαρρείς ανύπαρκτο. Rolling Eyes Rolling Eyes Rolling Eyes Rolling Eyes Rolling Eyes Rolling Eyes
Όποιος φωστήρας ας δώσει τα φώτα του.
_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Νοέ 11, 2013 11:32 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη


_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Νοέ 15, 2013 5:24 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Η στρατηγική της Αριστεράς. Του Γιάννη Μηλιού

Έχω εξηγήσει σε άρθρο μου του Ιουλίου 2013 στο tvxs.gr «γιατί η κυβέρνηση ΔΕΝ διαπραγματεύεται τίποτα». Στο άρθρο με αυτόν τον τίτλο, εξηγώ αναλυτικά την έννοια της πολιτικής διαπραγμάτευσης:

«Η διαπραγμάτευση προϋποθέτει πρώτα από όλα την ύπαρξη δύο αντιμαχόμενων πλευρών, δηλαδή δύο πλευρών που έχουν αντίθετα καταρχήν συμφέροντα, ή στην περίπτωση της πολιτικής, που εκφράζουν αντίθετα κοινωνικά συμφέροντα. Η διαπραγμάτευση απαιτεί επίσης την ύπαρξη ενός “τραπεζιού”, δηλαδή ενός “εδάφους” στο οποίο να μην μπορεί να επιβληθεί η μία πλευρά στην άλλη και στο οποίο καλούνται να κλείσουν μια συμφωνία “ειρήνης”, δηλαδή, “συνύπαρξης”. Η ίδια η ύπαρξη του τραπεζιού σημαίνει ότι, [...] οι δύο πλευρές δεν μπορούν να συνεχίσουν να σχετίζονται με τον τρόπο που σχετίζονταν πριν. Ότι υπάρχει μεταξύ τους μια αντιπαράθεση, μία σύγκρουση, ένας πόλεμος χαμηλής ή υψηλής έντασης.
 
Η διαπραγμάτευση είναι η συνέχιση του πολέμου με πολιτικά μέσα, για την αναζήτηση ενός νέου σημείου ισορροπίας. Αυτό σημαίνει ότι η διαπραγμάτευση ως έννοια απαιτεί δύο πλευρές οι οποίες: α) δεν έχουν καταρχήν καταληγμένο κοινό τόπο συμφωνίας με βάση τις θέσεις τους και β) θεωρούν ότι μπορούν να καταλήξουν σε έναν νέο κοινό τόπο συμφωνίας, υποχωρώντας από κάποιες θέσεις και κατοχυρώνοντας άλλες που θεωρούν ότι είναι θεμελιώδους σημασίας για τους σκοπούς τους».

Ο ορισμός αυτός έχει μια βασική προϋπόθεση. Προϋποθέτει ότι όλο αυτό το διάστημα γίνεται ένας πόλεμος, ένας κοινωνικός πόλεμος, ο οποίος έχει φτάσει σε ένα σημείο: Το ένα στρατόπεδο, η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, θεωρεί αναγκαίο να αλλάξει η ροή των πραγμάτων, ενώ η πολιτική στρατηγική του άλλου στρατοπέδου, αυτού που εκφράζει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, έχει χάσει τη δυνατότητα να επιβάλλει την άποψη ότι αποτελεί «μονόδρομο». Με άλλα λόγια, η πλευρά που πλήττεται, η πλευρά που στις τάξεις της ανήκουν τα θύματα του κοινωνικού πολέμου, με την ψήφο της αλλάζει το πολιτικό σκηνικό και εξουσιοδοτεί μια νέα κυβέρνηση, την κυβέρνηση της Αριστεράς, να εκφράσει τη βούλησή της να αρχίσει η βαθμιαία αναίρεση της κοινωνικής καταστροφής που έπληξε την πλειοψηφία όσων ζουν σε αυτή τη χώρα.

Η έννοια της διαπραγμάτευσης, επομένως, αντίθετα από το τσίρκο που παρουσιάζει η σημερινή μνημονιακή κυβέρνηση στις τηλεοράσεις, δεν λαμβάνει ως δεδομένο ότι η αριστερή κυβέρνηση θα εκπροσωπεί «τη χώρα» γενικά και αόριστα, αλλά ότι θα υλοποιεί την πολιτική που η πλειοψηφία του λαού τής δίνει εντολή να υλοποιήσει. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι όταν ο λαός εκλέξει την κυβέρνηση της Αριστεράς, με την ψήφο του θα έχει ήδη καταργήσει το μνημόνιο, τις πολιτικές λιτότητας. Αυτό αποτελεί υλοποίηση της λαϊκής κυριαρχίας, σε τελική ανάλυση υλοποίηση της ίδιας της δημοκρατίας.

Η κατάργηση της λιτότητας δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει πεδίο διαπραγμάτευσης για μια νέα δανειακή σύμβαση. Αντίθετα, αποτελεί προϋπόθεση για να ξεκινήσει για πρώτη φορά μια ουσιαστική διαπραγμάτευση για τη δανειακή σύμβαση. Ζητούμενο της διαπραγμάτευσης είναι να δημιουργηθούν οι συνθήκες στις οποίες το ελληνικό δημόσιο θα είναι και πάλι αξιόχρεο, γεγονός που θα σταθεροποιεί (και ως εκ τούτου αποτελεί στόχο για) ολόκληρη την ευρωπαϊκή οικονομία.

Βεβαίως, επειδή οι κυρίαρχες καπιταλιστικές δυνάμεις στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την Ευρώπη ενδιαφέρονται πρωτίστως να επωμιστούν οι (Έλληνες και Ευρωπαίοι) εργαζόμενοι και οι μικρομεσαίοι τα βάρη της κρίσης, παρουσιάζουν τη λιτότητα ως τον μοναδικό δρόμο για τη δημοσιονομική σταθεροποίηση. Τα πράγματα δεν έχουν καθόλου έτσι, και αυτό θα γίνει φανερό με την κατάργηση της λιτότητας που θα σημάνει η εκλογική νίκη της Αριστεράς στη χώρα μας. Θα γίνει τότε φανερό αυτό που γνωρίζουν όλοι οι σοβαροί αναλυτές, και οι υπάλληλοι των δανειστών συμπεριλαμβάνονται σε αυτούς, ότι για να υλοποιηθεί ο στόχος της δημοσιονομικής σταθεροποίησης με πολιτικές λιτότητας πρέπει να γονατίσει εντελώς η κοινωνία, δηλαδή να εξαθλιωθούν πλήρως οι εργαζόμενοι.

Όλοι όμως γνωρίζουν ότι η έλευση της κυβέρνησης της Αριστεράς θα αλλάξει αυτά τα δεδομένα στο πεδίο της πολιτικής. Η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα πει στους δανειστές ότι «το πρόγραμμα δεν βγαίνει» έτσι γενικά και αόριστα. Θα καταστήσει σαφές ότι το πρόγραμμα καταργήθηκε με την ψήφο του λαού και ότι οι δανειστές πρέπει να συζητήσουν μαζί της πώς θα γίνει ξανά το δημόσιο αξιόχρεο, μέσα στο πλαίσιο της πολιτικής που έχει εγκρίνει ο λαός με την ψήφο του.

Καθώς πλησιάζει η «ώρα της Αριστεράς» πολλοί σχολιαστές, πολιτικοί, οικονομολόγοι και δημοσιογράφοι, αισθάνονται την ανάγκη να τοποθετηθούν στο κρίσιμο ζήτημα της επερχόμενης διαπραγμάτευσης της νέας κυβέρνησης με τους δανειστές. Αυτό δείχνει αφενός τη σημασία που δίνουν, και σωστά, στο καίριο αυτό ζήτημα στρατηγικής και αφετέρου … το φόβο τους.

Διαβάζουμε λοιπόν από τη μία πλευρά ότι «η πολιτική διαπραγμάτευση δεν έχει νόημα» σε άρθρο ενός πρώην πρωθυπουργού, ο οποίος καίτοι φέρει τεράστια ευθύνη για την εξέλιξη των δημοσιονομικών του ελληνικού κράτους, παριστάνει ακόμη και σήμερα τον ανίδεο και ταυτίζεται μέχρι «τελευταίας ρανίδος» με τους μνημονιακούς όψιμους πολιτικούς του φίλους. Αυτή η εξέλιξη είναι λογική. Ο πολιτικός αυτός εκφράζει το κοινωνικό στρατόπεδο εκείνο που αν είχε τη δυνατότητα θα είχε επιβάλει τη μνημονιακή πολιτική της ακραίας λιτότητας, της κατάργησης των εργατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων, της ασυδοσίας του κεφαλαίου, ήδη από την εποχή που ήταν πρωθυπουργός. Το γεγονός ότι δεν είχε τότε τους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς για να το κάνει, τον κατατάσσει ακόμη και σήμερα σε ένα ψευδεπίγραφο «Κέντρο». Ευτυχώς λοιπόν που υπάρχουν κάποια άρθρα σαν αυτό του πρώην πρωθυπουργού, που αποκαλύπτουν με ποιους πραγματικά είναι ο πρώην πρωθυπουργός, αλλά και ότι το υποτιθέμενο «Κέντρο» είναι τόσο δεξιό όσο και η κυβέρνηση που μας κυβερνά σήμερα.

Υπάρχουν όμως και φωνές που υποστηρίζουν ότι η πολιτική διαπραγμάτευση είναι δυνατή. Οι φωνές αυτές όμως είναι προσεκτικές ώστε να μην ενοχλήσουν τις δυνάμεις που κερδοσκοπούν τα τελευταία χρόνια σε βάρος των μαζών που εξαθλιώνονται. Λένε ότι οι πολιτικές λιτότητας (το μνημόνιο) «δεν πρέπει να καταργηθούν», αλλά ότι «η μνημονιακή συμφωνία πρέπει να αλλάξει». Αναπαράγουν τη μνημονιακή προπαγάνδα, λέγοντας ότι η κατάργηση των πολιτικών λιτότητας είναι «το πυρηνικό κουμπί» το οποίο «δεν πρέπει να πατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ» (1), επιτρέποντας στο μηντιακό κατεστημένο να ισχυρίζεται ότι αν καταργηθεί το μνημόνιο «οι εταίροι θα διακόψουν τη χρηματοδότηση (από τον ELA) προς τις ελληνικές τράπεζες» και «θα οδηγηθούμε στην έξοδο από το ευρώ!» (μια άποψη που ενίοτε οδηγεί σε προτάσεις επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, με νέο μνημόνιο βέβαια, όπως υποστηρίχτηκε από κάποιους, για παράδειγμα, στην περίπτωση της Κύπρου).

Αυτές οι φωνές, ανεξαρτήτως προθέσεων, επιχειρούν να συμπεριλάβουν στην έννοια της διαπραγμάτευσης ένα άλλο περιεχόμενο και εννοιολογικό πεδίο από αυτό που έχει διαμορφώσει ως τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Επιχειρούν να μετατρέψουν σε επίδικα διαπραγμάτευσης με τους δανειστές τις βασικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ προς τον ελληνικό λαό, όπως την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ τον μήνα, την ανάκτηση της εργασίας, τη φορολόγηση των πλουσίων, την αναδιανομή του πλούτου, την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων, κ.ο.κ. Εντάσσουν έτσι τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ σε μια πιο «στρογγυλή» προβληματική, που διατηρεί κοινούς τόπους ακόμη και το νεοφιλελεύθερο στρατόπεδο. Για το λόγο αυτό η σκέψη που εκφράζουν καταλήγει σε συμπεράσματα σχετικά με την τακτική όπως ότι «μέχρι την έκτακτη σύνοδο η [αριστερή] κυβέρνηση θα πρέπει να κάνει κάποιες προσαρμογές του προγράμματος του μνημονίου» και ορίζουν τις κόκκινες γραμμές ως «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και κουπόνια σίτισης για τους πάμφτωχους», δηλαδή τις ορίζουν με έναν τρόπο που δεν εντάσσεται σε καμία περίπτωση στην αριστερή πολιτική. Αυτές οι φωνές εκπροσωπούν και πάλι κάποιο υποτιθέμενο «Κέντρο», το οποίο πολύ θα ήθελαν οι ελίτ του κεφαλαίου να υπάρχει, αλλά δυστυχώς γι’ αυτές στην Ελλάδα είναι αδύνατον να συγκροτηθεί σ’ αυτή τη συγκυρία.

Η «γραμμή διαπραγμάτευσης» του ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν είναι αυτή, όσο κι αν προσπαθούν τα μνημονιακά μέσα να μας πιέσουν προς αυτήν την κατεύθυνση. Και οι δύο πολιτικές τάσεις που εκφράστηκαν στο συνέδριό μας, παρά τις διαφωνίες τους που τόσο έντεχνα διογκώνουν τα υπαρκτά μέσα προπαγάνδας, συμφωνούν στο σημείο που είναι το πλέον βασικό για την πορεία αυτής της διαπραγμάτευσης: Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα είναι η κυβέρνηση που θα βοηθήσει τους «από κάτω» να ορθοποδήσουν, να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή και έναν καλύτερο κόσμο και να ζουν σε ένα κράτος το οποίο είναι αξιόχρεο και δεν αυτοκαταργείται ως κοινωνικό κράτος μέσα από καταστροφικές για την πλειοψηφία πολιτικές. Όσοι ονειρεύονται μια κυβέρνηση που θα βρει τη «χρυσή τομή» για να συνεχιστεί με κοινωνική συναίνεση και η λιτότητα και η μονιμοποίηση της χρηματοδότησης του κράτους με νεοφιλελεύθερους όρους πρέπει να ψάξουν αλλού.

(1) Όλα τα αποσπάσματα σε εισαγωγικά ως αυτό το σημείο στην παρούσα παράγραφο είναι απόψεις διατυπωμένες από τον συνάδελφο Γ. Βαρουφάκη στην εκπομπή του Ν. Ευαγγελάτου στις 8/11/2013. Υπάρχει όμως μια πληθώρα αναλυτών που εκφράζει παρόμοιες απόψεις.

πηγή :
_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Νοέ 15, 2013 2:09 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη




Πηγή :

Συνωμοσία για να τιμωρηθεί η Γαλλία

Το Βήμα, The New York Times

Την περασμένη Παρασκευή ο οίκος αξιολόγησης Standard & Poor's υποβάθμισε τη Γαλλία. Η κίνηση αυτή έγινε πρωτοσέλιδο, με πολλά ρεπορτάζ να κάνουν λόγο για κρίση στη Γαλλία. Ομως οι αγορές χασμουριόντουσαν: το κόστος δανεισμού της Γαλλίας, κοντά σε ιστορικό χαμηλό, ίσα που κουνήθηκε. Τί συμβαίνει λοιπόν;

Η απάντηση είναι ότι η κίνηση του S&P πρέπει να εκτιμηθεί στο πλαίσιο της ευρύτερης πολιτικής δημοσιονομικής λιτότητας. Και εννοώ πολιτική, όχι οικονομικά. Γιατί η συνωμοσία εναντίον της Γαλλίας, είναι μία ξεκάθαρη επίδειξη, ότι στην Ευρώπη, όπως και στην Αμερική, οι υπέρμαχοι της δημοσιονομικής πειθαρχίας δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για τα ελλείμματα.

Αντίθετα, χρησιμοποιούν τον φόβο του χρέους για να προωθήσουν μία ιδεολογική ατζέντα. Και η Γαλλία, η οποία αρνείται να παίξει το παιχνίδι τους, έχει γίνει ο στόχος αδιάκοπης αρνητικής προπαγάνδας
. Αφήστε με να σας δώσω ένα παράδειγμα για ποιο πράγμα μιλάμε. Πριν από έναν χρόνο το περιοδικό The Economist περιέγραψε τη Γαλλία ως «μία βόμβα στην καρδιά της Ευρώπης», με προβλήματα που μπορούν να ξεπεράσουν αυτά της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ιταλίας. Τον Ιανουάριο του 2013, το CNN έγραψε ότι η Γαλλία βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, «ένα κράτος που οδεύει προς μία οικονομική Βαστίλη».

Παρόμοιες αναφορές γίνονται σε πολλά οικονομικά δημοσιεύματα. Δεδομένης αυτής της ρητορικής, περιμένεις να δεις τα χειρότερα από τα οικονομικά στοιχεία της Γαλλίας. Αυτό που, αντίθετα, βλέπεις είναι μία χώρα που αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες - ποιά δεν αντιμετωπίζει; - αλλά σε γενικές γραμμές τα πάει το ίδιο καλά ή και καλύτερα από πολλούς γείτονές της, με εξαίρεση τη Γερμανία. Η πρόσφατη ανάπτυξη της Γαλλίας ήταν αναιμική, αλλά καλύτερη από της Ολλανδίας, η οποία έχει ακόμη τα «ΑΑΑ». Οι γάλλοι εργαζόμενοι ήταν πιο παραγωγικοί από τους γερμανούς ομολόγους τους - και ακόμη είναι. Στο μεταξύ οι δημοσιονομικές προοπτικές της Γαλλίας δεν είναι ανησυχητικές. Το έλλειμμα έχει μειωθεί από το 2010, και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναμένει ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ να μείνει σταθερός τα επόμενα πέντε χρόνια. Τί συμβαίνει με το ζήτημα του γερασμένου πληθυσμού;

Αυτό συνιστά πρόβλημα στη Γαλλία, όπως και σε όλα τα πλούσια κράτη. Αλλά η Γαλλία έχει υψηλότερο δείκτη γεννητικότητας σε σχέση με τα περισσότερα κράτη της Ευρώπης - εν μέρει επειδή τα κυβερνητικά προγράμματα υποστηρίζουν τις γεννήσεις και κάνουν πιο εύκολη τη ζωή των εργαζόμενων μητέρων - και έτσι η δημογραφική προοπτική της είναι καλύτερη από των γειτόνων της, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας. Το αξιόλογο σύστημα Υγείας της Γαλλίας, υψηλής ποιότητας με χαμηλό κόστος, θα αποτελέσει μεγάλο πλεονέκτημα για τη χώρα στο μέλλον. Αν δούμε τους αριθμούς, είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί η Γαλλία αξίζει αυτό το όνειδος.

Τί συμβαίνει λοιπόν; Πριν δύο μήνες ο Όλι Ρεν, ο ευρωπαίος επίτροπος οικονομικών και νομισματικών υποθέσεων - ένας από τους βασικούς υποστηρικτές των σκληρών πολιτικών λιτότητας - απέρριψε την εμφανώς υποδειγματική δημοσιονομική πολιτική της Γαλλίας.

Γιατί; Επειδή βασιζόταν σε φορολογικές αυξήσεις και όχι σε περικοπές, που «μπορεί να σταματήσουν την ανάπτυξη και να εμποδίσουν τη δημιουργία θέσεων εργασίας».

Η εξήγηση του οίκου S&P για την υποβάθμιση ήταν παρόμοια: δεν έχουν σημασία οι αριθμοί, πού είναι οι φορολογικές ελαφρύνσεις και η απορύθμιση; Μπορεί να νομίσετε ότι ο Ρεν και ο S&P βασίζουν τις απαιτήσεις τους σε στοιχεία που δείχνουν ότι οι περικοπές είναι προτιμότερες από την αύξηση της φορολογίας. Όχι. Στην πραγματικότητα, το ΔΝΤ λέει ότι όταν προσπαθείς να μειώσεις το έλλειμμα σε περίοδο ύφεσης πετυχαίνεις ακριβώς το αντίθετο: οι προσωρινές φορολογικές αυξήσεις κάνουν πολύ λιγότερο κακό από τις περικοπές.

Η Γαλλία διέπραξε την ασυγχώρητη αμαρτία του να είναι δημοσιονομικά υπεύθυνη χωρίς να προκαλεί πόνο στους φτωχούς και άτυχους. Και πρέπει να τιμωρηθεί.




ή αν το προτιμάτε στο πρωτότυπο :

N.Y. times
The Plot Against France
By PAUL KRUGMAN


Πηγή : ... (προσέξτε τον χαμό από σχόλια σε κάθε άρθρο του τρισμέγιστου Paul)

On Friday Standard & Poor’s, the bond-rating agency, downgraded France. The move made headlines, with many reports suggesting that France is in crisis. But markets yawned: French borrowing costs, which are near historic lows, barely budged.


So what’s going on here? The answer is that S.& P.’s action needs to be seen in the context of the broader politics of fiscal austerity. And I do mean politics, not economics. For the plot against France — I’m being a bit tongue in cheek here, but there really are a lot of people trying to bad-mouth the place — is one clear demonstration that in Europe, as in America, fiscal scolds don’t really care about deficits. Instead, they’re using debt fears to advance an ideological agenda. And France, which refuses to play along, has become the target of incessant negative propaganda.

Let me give you an idea of what we’re talking about. A year ago the magazine The Economist declared France “the time bomb at the heart of Europe,” with problems that could dwarf those of Greece, Spain, Portugal and Italy. In January 2013, CNN Money’s senior editor-at-large declared France in “free fall,” a nation “heading toward an economic Bastille.” Similar sentiments can be found all over economic newsletters.

Given such rhetoric, one comes to French data expecting to see the worst. What you find instead is a country experiencing economic difficulties — who isn’t? — but in general performing as well as or better than most of its neighbors, with the admittedly big exception of Germany. Recent French growth has been sluggish, but much better than that of, say, the Netherlands, which is still rated AAA. According to standard estimates, French workers were actually a bit more productive than their German counterparts a dozen years ago — and guess what, they still are.

Meanwhile, French fiscal prospects look distinctly nonalarming. The budget deficit has fallen sharply since 2010, and the International Monetary Fund expects the ratio of debt to G.D.P. to be roughly stable over the next five years.

What about the longer-run burden of an aging population? This is a problem in France, as it is in all wealthy nations. But France has a higher birthrate than most of Europe — in part because of government programs that encourage births and ease the lives of working mothers — so that its demographic projections are much better than those of its neighbors, Germany included. Meanwhile, France’s remarkable health care system, which delivers high quality at low cost, is going to be a big fiscal advantage looking forward.

By the numbers, then, it’s hard to see why France deserves any particular opprobrium. So again, what’s going on?

Here’s a clue: Two months ago Olli Rehn, Europe’s commissioner for economic and monetary affairs — and one of the prime movers behind harsh austerity policies — dismissed France’s seemingly exemplary fiscal policy. Why? Because it was based on tax increases rather than spending cuts — and tax hikes, he declared, would “destroy growth and handicap the creation of jobs.”

In other words, never mind what I said about fiscal discipline, you’re supposed to be dismantling the safety net.

S.& P.’s explanation of its downgrade, though less clearly stated, amounted to the same thing: France was being downgraded because “the French government’s current approach to budgetary and structural reforms to taxation, as well as to product, services and labor markets, is unlikely to substantially raise France’s medium-term growth prospects.” Again, never mind the budget numbers, where are the tax cuts and deregulation?

You might think that Mr. Rehn and S.& P. were basing their demands on solid evidence that spending cuts are in fact better for the economy than tax increases. But they weren’t. In fact, research at the I.M.F. suggests that when you’re trying to reduce deficits in a recession, the opposite is true: temporary tax hikes do much less damage than spending cuts.

Oh, and when people start talking about the wonders of “structural reform,” take it with a large heaping of salt. It’s mainly a code phrase for deregulation — and the evidence on the virtues of deregulation is decidedly mixed. Remember, Ireland received high praise for its structural reforms in the 1990s and 2000s; in 2006 George Osborne, now Britain’s chancellor of the Exchequer, called it a “shining example.” How did that turn out?

If all this sounds familiar to American readers, it should. U.S. fiscal scolds turn out, almost invariably, to be much more interested in slashing Medicare and Social Security than they are in actually cutting deficits. Europe’s austerians are now revealing themselves to be pretty much the same. France has committed the unforgivable sin of being fiscally responsible without inflicting pain on the poor and unlucky. And it must be punished.




Υ-γραφο : ξεχάσαμε να ευχηθούμε την eleonora για το halloween Razz






Razz Razz Razz Razz Razz Razz Razz Razz Razz Razz Embarassed Embarassed Embarassed
_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Δεκ 28, 2013 4:39 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

http://www.filosofia.gr/forum/viewtopic.php?p=177370#177370

Καλή Χρονιά σε όλους !
Η "δημοκρατία" *** θα νικήσει !



*** τα εισαγωγικά είναι για να επισημάνουν το σαθρό νόημα της λέξεως όταν χρησιμοποιείται άνευ εισαγωγικών όπως αυτό πια είναι όχι μόνον θεσμοθετημένο αλλά και αποδεκτό από την πλειοψηφία ακόμη και του χειμαζόμενου κοσμάκη. Η κασέτα του Μιχάλη Λιάπη παίζει τα κάλαντα της δημοκρατίας χωρίς εισαγωγικά και θα παίζει για πολλά καθώς φαίνεται χρόνια ακόμη.


Υ-γραφο :
κάποιοι ίσως αναρωτήθηκαν για τη φωτογραφία του έκπτωτου βασιλιά αλλά η νεκροφιλούσα πιο πάνω δίνει μια πρώτη απάντηση - την ευθεία απάντηση στην κίνηση του γιου του που διαβάζω πως ετοιμάζεται να κάνει κόμμα και μάλιστα πριν τις εκλογές ...
Η έμμεση απάντηση (διότι η φωτό του βασιλιά δεν μπήκε αμέσως μαζί με την νεκροφιλούσα) είναι πως την πέτυχα τυχαία σε αυτό το site που μόνον μάνα και πατέρα δεν βρίσκεις, και το 'πάντρεψα' αμέσως (στο άρθρο του γίγα Κρούγκμαν) με την Ευρωπαική λαϊκή ηλιθιότητα που δεν λέει να πάψει να γλυκοφιλάει την ίδια κι απαράλλαχτη καραπεθαμένη μεταπολεμική αστική τάξη και δημοκρατία η οποία εν μέσω της ιστορικής αποστέωσής της εμμένει να εκπέμπει (τα ύστατα ασφαλώς) ανατριχιαστικά χαμόγελα είτε από Βερολίνο είτε από Σεντ Μόριτζ είτε από λίστες Λαγκάρντ Ελβετία κλπ.
Ο ασπασμός άλλωστε, για τους παρατηρητικούς, δίδεται εις την Δεξιάν παρειάν ...
_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Συζητήσεις για Θέματα Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3 ... , 75, 76, 77  Επόμενο
Σελίδα 76 από 77

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center