AΡXAIA ΣΟΦΙΑ

[Isida]

ΑΔΙΑΒΛΗΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ

Τα μηνύματα αυτά μοιάζουν με κοσμήματα, τα παλιά ακριβά κοσμήματα όλων των εποχών, κοσμήματα είτε από τη μινωική Κρήτη, είτε από τις χρυσές Μυκήνες, είτε από το Βυζάντιο, είτε από οπουδήποτε αλλού. Και όπως τα παλιά αυτά κοσμήματα, όσο ωραία, όσο ακριβά κι αν είναι, δεν μπορούν να φορεθούν, αλλά θέλουν μια κάποια επεξεργασία, έτσι και τα μαργαριτάρια της Θεϊκής Σοφίας των αιώνων θέλουν κι αυτά την επεξεργασία τους. Τα ψήγματα της Αρχαίας Σοφίας υπήρχαν από τότε που υπήρξε ο σκεπτόμενος άνθρωπος. Ένας και Μοναδικός Εκείνος κάλυπτε και καλύπτει ολόκληρη την ανθρωπότητα πριν και μετά τη σάρκωσή Του.
Η πνευματική ανταύγεια της Μεγάλης πραγματικότητας καθοδηγούσε τον άνθρωπο σε όλες τις εποχές. Μέσω των προφητών μέσω των φιλοσόφων της υφής του Πυθαγόρα , Ηράκλειτου, Σωκράτη, Πλάτωνα, Πλούταρχου κ. λ. π. Μέσω των ποιητών του ύψους του Ομήρου κ.λ.π. η ανθρωπότητα εδιδάχθη τη φρόνηση, τη σωφροσύνη, την ανδρεία τη δικαιοσύνη τις αρετές. Διδάχθηκε το ευγενικό συναίσθημα, την ευγένεια ψυχής, την ευσέβεια, τη βαθύτατη πίστη και όλες γενικά τις ηθικές και πνευματικές αξίες που έδωσαν τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναπτυχθεί και να αναπτύσσεται συνεχώς, όχι μόνο τεχνολογικά αλλά κυρίως ηθικά και πνευματικά. Η έλευση, η σάρκωση του Λόγου, δεν ήρθε για να αναιρέσει τίποτα από όλα αυτά, ήρθε να συμπληρώσει και να τα φέρει στην πνευματική και θεϊκή τους διάσταση όταν το πλήρωμα του χρόνου επέβαλε τη νέα διάσταση τη συμπλήρωση αυτή. Ήρθε να φωτίσει, να ενδυναμώσει, να δώσει δύναμη κι ελπίδα στον καθένα μας για να μπορέσει απρόσκοπτα να συνεχίσει την ανοδική πορεία του. Το αυθεντικό, άνωθεν δοσμένο κείμενο, προσαρμοσμένο στην εποχή του σύχρονου ανθρώπου, περιέχει όλη την αρχαία σοφία, τη Θεϊκή Σοφία που μπορεί να αποτελέσει τον ασφαλή οδηγό του κάθε ανθρώπου για την αντιμετώπιση των ευχερών και δυσχερών συνθηκών της ζωής του, εκείνα που μπορούν να συντελέσουν στην πνευματική πρόοδο στην ανάκτηση του χαμένου εδάφους, με τη σφοδρή επιθυμία αυτή η εμβάθυνση και διαπλάτυνση της αρχαίας σοφίας, να τύχει μιας ευρύτερης διάδοσης και σωστής κατανόησης από όσο γίνεται περισσότερους ανθρώπους.

ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η ώριμη επιστημονική εποχή με τη ρεαλιστική της νοοτροπία και τη θετική γνώση και τις μεθόδους ερεύνης των φυσικών επιστημών, μπόρεσε και άνοιξε απέραντους ορίζοντες στην οντολογική ερεύνα, διευρύνοντας σε μέτρα απίθανα για τους παλιούς καιρούς, τους κόσμους των πραγμάτων που θα μπορούσε να ψηλαφίσει κανείς. Αντί όμως να φέρει, όπως αναμενόταν, "τον υπεράνθρωπο",απλώς δημιούργησε τον, μετά το σκεπτόμενο άνθρωπο, οικονομικό, πρακτικό και στενά συμφεροντολόγο ανθρώπινο τύπο, που κυριαρχεί στον αιώνα που ζούμε. Και δεν έφερε αυτό που αναμενόταν, γιατί ο ανώτερος τύπου ανθρώπου, δεν μπορεί να είναι προϊόν των ηλεκτρονικών εγκεφάλων και των άλλων μέσων τεχνικής προόδου. Δεν προσμένουμε από τις θαυμαστές αυτές άψυχες συσκευές να επιφέρουν κάτι τέτοιο. Όταν κατορθώσει ο άνθρωπος να ξεπεράσει να διασπάσει τον κλοιό της ύλης, κι αυτό ο άνθρωπος θα το επιτύχει μόνο με την εσωτερική καλλιέργεια, με την καλλιέργεια εκείνη που θα του προσδώσει μια πλουτισμένη προσωπικότητα, με προσβάσεις στις υψηλες ηθικές και πνευματικές αξίες που θα τον καταστήσουν ικανό να βιώσει την ανώτερη πνευματική εσωτερική εμπειρία.

Φυσικά μ’ αυτό δεν θέλει να πει κανείς ότι θα αφήσουμε την πολιτισμική και τεχνική πρόοδο ν' ατονίσει, ούτε να καμφθεί η επιστήμη προς την κατεύθυνση της θετικής έρευνας. Όμως οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι οι φυσικές επιστήμες δεν είναι γνώση, αλλά ένα μέρος της γνώσεως, ένα μέρος της Αλήθειας. Οι πρακτικές γνώσεις είναι χρησιμότατες για την καλυτέρευση της ζωής μας, για την εξύψωση του βιοτικού επιπέδου για την ελάφρυνση του πόνου, της δυστυχίας, της ανέχειας. Αυτά όμως εφ’ όσον χρησιμοποιούνται και αξιοποιούνται στην τρέχουσα ζωή και στις τεχνολογικές εφαρμογές των φυσικών επιστημών, αλλά ποτέ άλλοτε. Αντίθετα, η γνώση της Αλήθειας και προπάντός η γνώση του εαυτού μας και του κόσμου που τον περιβάλλει, θα μας ελευθερώσει από κάθε είδους πόνο, κάθε είδους δυστυχία, κάθε είδους ταλαιπωρία ("Γνώσασθε την αλήθεια..."Ιωάν.8.32).

Αν ζούσαν σήμερα ανάμεσά μας, αυτοί που προσπάθησαν ηθελημένα ή αθέλητα να καταλύσουν κάθε πνευματική αξία και να κλονίσουν το κύρος κάθε προηγούμενης νίκης του πνεύματος, θα έμεναν βουβοί μπρος στο θλιβερό θέαμα των ερειπίων που παρουσιάζει ο κόσμος που θέλησαν να κτίσουν. Τίποτα απ’ όσα είπαν δεν βγήκε αληθινό. Αντίθετα, έγινε απόλυτα κατανοητό ότι η ζωή σ’ αυτό τον πλανήτη, χωρίς ηθικές αξίες, χωρίς ανώτερα ιδανικά, χωρίς εξιδανικευμένο πλούσιο συναισθηματικό κόσμο, χωρίς ανοιχτή, νοήμονα καρδιά και ανοιχτό πνεύμα, δεν οδηγεί παρά μόνο στο χάος και την καταστροφή, μόνο στη δυστυχία, τη φθορά και το θάνατο.

Ο κόσμος και η ζωή έχει ένα νόημα θεϊκό, ασύγκριτα ανώτερο και μεγαλύτερο από την απλή φυσική εξέλιξη των ειδών. Αυτή η φυσική εξέλιξη είναι μια επιμέρους άποψη, σωστή βέβαια, δεν αφορά όμως τον καθ’ αυτό άνθρωπο, αυτό δηλαδή που εκπροσωπεί η ανθρώπινη ψυχή, γιατί η ψυχή είναι εκείνη που έπειτα από ορισμένα στάδια εξελικτικής πορείας δια των δυνάμεών της κάνει τα είδη να περνάνε από τα ένστικτα και τα ορμέμφυτα στη φάση της νόησης και του λόγου και ύστερα στον πλούτο του Ψυχικού Κόσμου με τα εξαίσια εκείνα συναισθήματα και βιώματα και υστερότερα να προχωρούν, ελκόμενα πάντοτε από τη δίψα της Ψυχής και του Πνεύματος, στους Θεϊκούς χώρους.

Όμως αντίθετα ο μέσος τύπος του επιστήμονα του δεύτερου ημίσεως του 19ου αιώνα εγκατέλειψε την προς το Θέο πίστη και στηρίχθηκε στην πίστη της υπεροχής της λογικής, του ορθολογισμού. Η διανόηση είτε με τη μορφή της φιλοσοφίας, είτε με τη μορφή της πολιτικής που ακολούθησε την επιστήμη με προέχοντας τους Feuerbach, Nietzsche, Hartmann, Heidegger, τον Marx, τον Sartre, θέλησε να μας διδάξει μια διαφορετική άποψη, ότι η φύση προϋπήρξε του ανθρώπου κι ότι ολόκληρος ο πολιτισμός δεν είναι τίποτα άλλο από μια εξελικτική διαδικασία της ύλης και της νοήσεως που η ίδια η ύλη περιέχει. Το κάθετι είπαν είναι μια προβολή στον εξωτερικό κόσμο των δυνατοτήτων της ύλης και μόνον.

Η φιλοσοφία αυτή και μόνη, ενώ υπήρξε ικανή για να γρεμίσει όλα τα παλιά ιδεώδη, δεν στάθηκε ικανή για να θεμελιώση ένα καινούργιο κόσμο, μέσα στον οποίο, όπως είχε προαναγγελθεί, ο άνθρωπος θα βίωνε ειρηνικά και ανενόχλητα τις ημέρες της ζωής του. Έτσι μετά την κατάρευση των παλαιών ηθικών και πνευματικών αξιών βρεθήκαμε ξαφνικά στο επίκεντρο ενός κόσμου χωρίς ηθικές αξίες. Σήμερα μπορούμε να αντιληφθούμε το πόσο εσφαλμένη υπήρξε η άποψη της κρίσης αυτής και πόσο ανεδαφική στάθηκε η προσπάθεια να "διαφωτιστεί" ο άνθρωπος, να σωθεί από τις παλιές προκαταλήψεις και μεταφυσικές πλάνες!

Σήμερα μπορούμε να κατανοήσουμε ότι όσα είχαν τότε υποστηριχθεί δεν ήταν παρά μια ημιτελής θεώρηση των πραγμάτων. Η δήθεν επιστημονική ερμηνεία δεν έδινε την ακριβή εικόνα της πραγματικότητας, δεν έδινε τη γνώση, αλλά απλές πρακτικές γνώσεις, χρησιμότατες βέβαια για τις τεχνολογικές επιτεύξεις και για την εξύψωση του τεχνοοικονομικού πολιτισμού μας, γνώσεις όμως που απείχαν πολύ από τη βαθύτερη ουσία των πραγμάτων, απείχαν πολύ από την εξ’αντικειμένου οντολογική πραγματικότητα.

Η πρόσκτηση του στοιχείου της πνευματικής οντότητας είναι αυτό που ενώνει μεταξύ τους, σε μια αδιάλειπτη ολοένα πορεία προς τα εμπρός, μυριάδες γένη από νοήμονες, έλλογες συναισθηματικές υπάρξεις. Χάρη στο στοιχείο αυτό της πνευματικής οντότητας ξεχωρίζουν τα έλλογα εκείνα είδη της οργανικής ζωής από τη γύρω τους φύση και εξυψώνοται σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Διαβαίνουν από την ανωνυμία και την έλλειψη αυτεπίγνωσης στην επώνυμη ιστορική πορεία. Τάσσουνε οι ίδιοι ορισμένους σκοπούς στη ζωή τους, αυτοκαθορίζουνε τους στόχους τους, νιώθουν την εσωτερική ανάγκη, την πνευματική και ψυχική ανυποχώρητη δίψα να πραγματοποιήσουν τους σκοπούς αυτούς. Και ιδίως στον ατομικό βίο, για την ανάδειξή τους σε ελευθερη προσωπικότητα, ενώ στη συλλογική και κοινωνική διαβίωση, για την επικοδόμηση-πάνω από την υλική και φυσική ζωή- ενός μεγάλου πλήθους από ηθικές, πνευματικές και αισθητικές αξίες, που συναπαρτίζουν το όλο οικοδόμημα του πολιτισμού. Λυτρώνονται από την αρχική ζωώδη κατάσταση και από στάδιο σε στάδιο, από βαθμίδα σε βαθμίδα αποκτούν, όσο περνούν οι αιώνες, ψυχικό βίο πλουσιότατο σε αξίες. Κατορθώνουν επιτεύγματα εξαίσια και ύστερα από καιρούς αποκτούν αυτοσυνειδησία, πνευματική υπόσταση, ελευθερία.

Η πνευματοφόρος, δηλαδή η εμπλουτισμένη με πνεύμα ζωή είναι μια ανταύγεια του Θείου, της μεγάλης πραγματικότητας. Μια τέτοια ανταύγεια είναι ένα θείο συναίσθημα, η μεγάλη τέχνη, τα μεγάλα ιδανικά και οι αιώνιες ηθικές και πνευματικές αξίες, κληρονομιά πανάρχαιου πολιτισμού.
Μια τέτοια ανταύγεια είναι η πανανθρώπινη αγάπη και οι συνδεδεμένες με αυτήν εξαίσιες αγαλλιάσεις και ψυχικές οδύνες και τόσα άλλα. Είναι μια ανταύγεια που έρχεται από την Υπερούσια εκείνη πηγή που αντιφεγγίζει μέσα στην ύπαρξή μας. Κυρίως όμως η αγάπη είναι εκείνη που αρχίζει να ξανοίγει στα κατάπληκτα μάτια της ψυχής μας, απέραντους ολόφωτους πνευματικούς κόσμους και απίστευτη ανάταση.

Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΤΑΥΓΕΙΑ.
_________________
isida

[Chaos]

Και εγώ, εξακολουθώ να θέτω παγίως το ερώτημα:
Γνωρίζει κάποιος Τι λατρεύουν οι θεοί;

_________________
Ψάχτης, Ξερόλας, Ανακατωσούρας, Καλότροπος, Κακόψυχος...
http://chaos-excavations.blogspot.com/

[Isida]

Σήμερα δεν υπάρχουν ΘΕΟΙ,
oρατοί ή αόρατοι, Chaos,

Υπάρχουν μόνο χαμοθεοί
που είναι ορατοί ή αόρατοι,
αυτοί όμως, δεν λατρεύουν ποτέ!

Βεβαίως υπάρχει και Ο ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ!

"..μη φοβού, μόνο πίστευε.."
_________________
isida

[ΛΑ.Ο.Σ.]

Μήνυμα διεγράφη από τη διαχείριση λόγω υβριστικών και νομικώς μεμπτού περιεχομένου
_________________
opyλgos βλέχει βλέχει...
κλατάς ομπλέλα;;;
γλήγολα μέσα μην βλαχείς και μας αλλωστήσεις τζάνεμ...

[opyrgos]

Ναι, ρώτα τον Πολίδη που είναι θεός... (στις μαλακιες!)

[Isida]

ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

συνέχεια..
Αν αυτή η Θεία ανταύγεια δεν υπήρχε, δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε για εξέλιξη του ανθρώπου, αλλά μόνο για βιολογική εξέλιξη του είδους, όπως ακριβώς μονόπλευρα την αντελήφθη και ο Δαρβίνος, και η εξέλιξη αυτή δεν θα διέφερε σε τίποτα από αυτό που ονομάζουμε εξέλιξη των φυτών και των ζώων.
Δεν θα ήταν δυνατόν να διαμορφωθούν, όπως δεν διαμορφώνονται στα ζώα υψηλά πνευματικά επιτεύγματα, φιλοσοφικός στοχασμός, ηθικότητα και εν γένει ηθικές και πνευματικές αξίες.
Αν είμαστε στερημένοι παντελώς από το πνευματικό στοιχείο, δεν θα νιώθαμε την ανάγκη να δημιουργούμε, δεν θα επιθυμούσαμε την διατήρησή μας μετά από το βιολογικό θάνατό μας.
Θα είμασταν σαν τα ζώα, πλάσματα χαριτωμένα, αλλά ανεύθυνα και ασυνείδητα.
Ο άνθρωπος αποτελεί μια σύζευξη της ψυχής με την ύλη, μια σύζευξη , που έχει ως συνισταμένη τη δημιουργία ενός υλικοπνευματικού όντος.
Κατά τη διάρκεια της μακραίωνης πορείας του στον πλανήτη μας, ο άνθρωπος εξελίσσεται και κατά τα δύο αυτά στοιχεία που απαρτίζεται, σταδιακά και βαθμιαία.
Έπειτα από ορισμένα στάδια εξελικτικής πορείας, η εξέλιξη κάνει το είδος να περνά από το ένστικτο και το ορμέμφυτο στη φάση της νόησης του λόγου και ύστερα στον πλούτο του ψυχικού κόσμου με τα εξαίσια εκείνα συναισθήματα και βιώματα. Η εξέλιξη αυτή γίνεται πάντα μέσω των εμπειριών, αλλά μόνο με τη σωστή αξιολόγησή τους, δηλαδή την αξιολόγηση του βιώματος που συμβάλλει θετικά στη βελτίωση. Και η εκ της εμπειρίας πείρα συμβάλλει θετικά στην βελτίωσή μας, τότε μόνον, όταν, αφού βιώσουμε την οποιαδήποτε ευχάριστη ή δυσάρεστη εμπειρία, στη συνέχεια απελευθερωθούμε απ' αυτήν και κατανοήσουμε ότι αυτό που συνέβη είναι φαινομενικό, αλλά και ότι αυτό αποτελεί την μοναδική είσοδο να περάσουμε την στενή πύλη.
Όσο προχωρεί η βελτίωση αυτή, τόσο υποχωρεί η αρνητική δύναμη και έρχεται η αγαλλίαση και η ελπίδα για τα ανώτερα επίπεδα, που παρακολουθούν και καταγράφουν αυτή την ανοδική πρόοδο.
_________________
isida

[Isida]

Mύθος και πραγματικότητα

συνέχεια..
Όσο ανεβαίνουμε στην κλίμακα της εξέλιξης, τόσο η αρμονία εμπλουτίζει το σύμπαν. Παράλληλα όσο η ψυχή είναι προηγμένη, τόσο εξελίσσεται και η μορφή, δηλαδή το περίβλημα της ψυχής, το σχήμα η φύση, με τις δυνάμεις και την ενέργεια που την προίκισε ο δημιουργός, δίνει στην ύλη, ανάλογα με τις απαιτήσεις της δημιουργίας. Η μορφή είναι ο άνθρωπος, που φαίνεται και που σ' αυτήν επάνω γίνεται η σύζευξη της ψυχής. Ο άνθρωπος που εξελίσσεται, εκπέμπει φως και αγάπη. Αντίθετα, όταν κυριαρχεί η απόλαυση της ύλης, τότε διακόπτεται κάθε εξέλιξη πνευματική κι αυτό έχει σαν συνέπεια την στασιμότητα του ατόμου σαν υλικοπνευματικού όντος.

Ερχόμαστε, στη ζωή να αποκτήσουμε τις εμπειρίες που βιώνει ο καθένας μας και μέσω της εμπειρίας ο κάθε ένας μας, καλείται να επιλέξει την πορεία του. Ο καθένας καλείται να αγαπήσει , να χαρεί και να πονέσει, προσφέροντας τον εαυτό του. Έρχεται με λίγα λόγια, για να δοκιμαστεί και να μάθει να θέλει να κάνει το καλό πάντοτε αυθόρμητα από εσωτερική ανάγκη, χωρίς φόβο ή αναμονή ανταποδόσεως, γιατί μόνο έτσι εξελίσσεται, μόνον έτσι συντομεύει την εξελικτική πορεία του και μόνον έτσι εξελισσόμενος, θα προχωρήσει στον προορισμό του, που είναι η μέθεξη με το Δημιουργό του, σαν φως σαν αγάπη, σαν συνύπαρξη. Ένα σχολείο ο κόσμος, όπου διδασκόμαστε πως να σκεπτόμαστε και πως να αισθανόμαστε σωστά με σκοπό να γίνουμε ικανοί να χρησιμοποιούμε κατάλληλα το νου και τα συναισθήματά μας.

Φυσικά δεν πρέπει να σκεφτεί κανείς ότι μιλώντας για εξέλιξη του ανθρώπου, μιλάμε παράλληλα και για την εξέλιξη της ψυχής. Η ψυχή στην ουσία της είναι ανεπίδεκτη εξελίξεως, γιατί "γεννιέται" αγνή, τέλεια. Η ψυχή έχει μόνο ανάγκη καθάρσεως, ωστόσο η εξέλιξη έχει σχέση με τις δυνάμεις της ψυχής, τον εμπλουτισμό τους δηλαδή, γιατί αυτός ο εμπλουτισμός οδηγεί στην εξέλιξη. Από μια απλή ζωώδη κατάσταση που υπήρξε το ξεκίνημα του ανθρώπου, έφτασε μέσω της εξελίξεως, να οικοδομήσει το σημερινό πολιτισμό, πάνω στην καθαρά υλική ζωή, αλλά πάντοτε παράλληλα προς τη φυσική βιολογική εξέλιξη των ειδών. Είναι μια αφάνταστη ηθική ικανοποίηση να εργάζεσαι για το γενικό καλό, είναι κάτι που σου δίνει περηφάνια και ταιριάζει στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Είναι ωραίο, επίσης, να εργάζεσαι για την ολότητα και να γνωρίζεις ότι δεν θησαυρίζει κάποιος με τον ιδρώτα τον δικό σου, δεν συσσωρεύει κάποιος άχρηστα γι αυτόν υλικά αγαθά μόνο και μόνο για να για να μπορέσουν μια μέρα να τα απολαύσουν χωρίς κόπο, χωρίς ιδρώτα τα παιδιά του, ή τα εγγόνια του, περιφέροντας εδώ κι εκεί την πλήξη και την ανία τους, χωρίς να έχουν κάποιο σκοπό στη ζωή τους.

Το να ξέρεις που και πότε να σταματήσεις, αυτό είναι το γνωστικό. Και δεν είναι πάντοτε εύκολο να ξεχωρίσεις σε ποιο σημείο τελειώνει η άνεση, η επάρκεια, η αφθονία, το καλό γούστο, με μια λέξη, η ομορφιά και το φωτεινό χαμόγελο των πραγμάτων που σε περιστοιχίζουν και σε ποιο σημείο αρχίζει η σπατάλη, η έκλυση, η χλιδή και ο παραλογισμός. Μα ότι κι αν κάνουμε δεν επιτρέπεται να βάζουμε τον παραμικρό φραγμό στους καθαρά πνευματικούς δρόμους. Δεν πρέπει κανένας να απασχολείτε τόσο που να μπορεί να σκεφτεί κάποτε ότι έχασε τα καλύτερά του χρόνια για άσκοπες πολυτέλειες, που εμποδίσανε την πνευματική του πρόοδο.

Η δουλειά του εργάτη και του υπαλλήλου δεν ανταποκρίνεται σε καμιά έμφυτη ανάγκη της ανθρώπινης ψυχής. Δεν μοιάζει καθόλου με την καλλιτεχνική δημιουργία, ούτε με την πνευματική δίψα του επιστήμονα-ερευνητή, ούτε με την έμπνευση του ποιητή. Απλώς είναι μια ανάγκη, ανάγκη που τείνει στην εξεύρεση των μέσων συντήρησής μας και εκεί πρέπει να σταματήσει. Είναι ένα μέσο για την εκπλήρωση ενός μικρότερου σκοπού της ζωής μας.
Στην ουσία δηλαδή δεν είναι τίποτα άλλο από την προσπάθεια εξευρέσεως οικονομικών πόρων.
_________________
isida

[maxim_97]

[Isida]

__________________________________ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ_________________________________________
_____________________________________________________________________________________________
ΑΡΧΗ---------------ΙΔΑΝΙΚΟ------------ΤΡΟΦΗ---------------ΠΛΗΡΩΜΗ--------ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
_____________________________________________________________________________________________
ΠΝΕΥΜΑ------------ΧΡΟΝΟΣ-------------ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ----------ΑΛΗΘΕΙΑ--------ΤΑΥΤΗΣΗ
ΘΕΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ--ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ-------------------------------------------------ΕΝΟΤΗΤΑ
--------------------ΑΘΑΝΑΣΙΑ----------------------------------------------------ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
_____________________________________________________________________________________________
ΨΥΧΗ---------------ΔΙΑΣΤΗΜΑ----------ΑΠΡΟΣΩΠΙΑ---------ΕΚΣΤΑΣΗ-------ΘΕΩΡΙΑ
ΥΠΕΡΣΥΝΕΙΔΗΣΗ---ΑΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ---ΑΛΤΡΟΥΙΣΜΟΣ------------------------ΕΝΑΤΕΝΙΣΗ
---------------------ΑΠΕΙΡΟ-----------------------------------------------------ΛΑΤΡΕΙΑ
--------------------------------------------------------------------------------- ΠΡΟΣΕΥΧΗ
_____________________________________________________________________________________________
ΝΟΗΣΗ----------------ΜΑΘΗΣΗ-----------ΣΚΕΨΗ---------------ΣΟΦΙΑ--------ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΗ------ΓΝΩΣΗ--------------------------------------------------ΜΕΛΕΤΗ
----------------------ΦΩΣ-------------------------------------------------------ΕΜΒΑΘΥΝΣΗ
_____________________________________________________________________________________________
ΚΑΡΔΙΑ---------------ΕΥΤΥΧΙΑ-----------ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ----------ΑΓΑΠΗ-------ΜΟΥΣΙΚΗ
ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ------------ΚΑΛΟΣΥΝΗ---------------------------------------------ΧΟΡΟΣ- ΠΟΙΗΣΗ
----------------------ΘΕΡΜΟΤΗΤΑ----------------------------------------------ΑΡΜΟΝΙΑ
_____________________________________________________________________________________________
ΘΕΛΗΣΗ---------------ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ---------ΔΥΝΑΜΗ---------ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ----ΑΝΑΠΝΟΗ
ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ---------ΙΣΧΥΣ---------------------------------ΠΝΟΗ---------ΑΣΚΗΣΕΙΣ-ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗΣ
-----------------------ΚΙΝΗΣΗ--------------------------------------------------ΚΑΙ ΧΟΡΟΥ
_____________________________________________________________________________________________
ΦΥΣΙΚΟ ΣΩΜΑ-----------ΣΦΡΙΓΟΣ----------ΔΙΑΤΡΟΦΗ-------ΧΡΗΜΑ--------ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ------------ΥΓΕΙΑ-------------------------------------------------ΔΥΝΑΜΙΣΜΟΣ
-------------------------ΖΩΗ---------------------------------------------------ΕΡΓΑΣΙΑ
___________________________________________________________


Mελέτησε τον πίνακα Μαξ, και έχε υπομονή, θα αναλύσουμε την ψυχή.. _________________________________
_________________
isida

[Isida]

Ο συνοπτικός πίνακας που έχεις μπροστά σου συνοψίζει όλη την επιστήμη της Μύησης όλων των Ιερών Βιβλίων της ανθρωπότητας. Φυσικά, μπορεί να παρασταθεί κι αλλιώς η ψυχική ζωή του ανθρώπου. Για παράδειγμα όταν θέλουμε να δώσουμε σε κάποιον μια ιδέα της ανατομίας του σώματος για να διευκολυνθεί η κατανόηση δεν τα εξηγούμε όλα μαζί, παρά είμαστε αναγκασμενοι να χρησιμοποιούμε διάφορους πίνακες για κάθε σύστημα -το οστεώδες, το μυϊκό,το κυκλοφοριακό, το νευρικό... Υπάρχουν λοιπόν διάφορα σχεδιαγράμματα με τα οποία μπορούμε να εξηγήσουμε ότι η ψυχική δομή του ανθρώπου, απεικονίζει την ίδια πραγματικότητα και περιέχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία.
Αν κάποτε πει κάποιος κατάλαβα... αυτόν τον πίνακα θα τον κουβαλά πάντα μαζί του. Πράγματι αυτός ο πίνακας μπορεί να βοηθήσει πολύ. Ποτέ μην υποτιμήσεις τη σημασία του.
Βλέπεις λοιπόν οτι όλες αυτές οι έννοιες συσχετίζονται μεταξύ τους κατα τρόπο απόλυτα σαφή και λογικό.
_________________
isida

[maxim_97]

[Isida]

Η ΨΥΧΗ

Γύρω από την έννοια της ψυχής, επικρατεί στους ανθρώπους μεγάλη σύγχυση και μεγάλη άγνοια! Όταν μιλάς με κάποιον για την καρδιά για το μυαλό για την θέληση, μόλις και μετά βίας καταφέρνει να υπάρξει αμοιβαία κατανόηση. Στην περίπτωση της ψυχής όμως... όλοι έχουμε διαβάσει πολλά βιβλία αλλά δεν μας ικανοποιούν οι ορισμοί και οι εξηγήσεις που δίνονται. Όσο για τις δοξασίες της επιστήμης επί του θέματος ούτε το συζητάμε: Την διαγράφει τελείως, διατεινόμενη ότι στην πραγματικότητα ότι η ψυχή δεν υπάρχει, αλλά περιορίζεται σε ένα σύνολο διαδικασιών που εξηγούνται από την φυσιολογία.
Ίσως να εκπλαγείτε, αλλά το ιδανικό της ψυχής, αυτό που επιζητεί, δεν είναι ούτε η γνώση ούτε το φως , ούτε ευτυχία. Ιδανικό της ψυχής, είναι να έχει χώρο, να απλώνεται στο άπειρο, καθώς δε χρειάζεται παρά μόνο ένα πράγμα : να διαστέλλεται, να διευρύνεται, να εξαπλώνεται, μέχρι να έρθει να αγκαλιάσει το άπειρο. Αν την περιορίσουμε, αισθάνεται δυστυχισμένη.

Η ψυχή του ανθρώπου επίσης είναι ένα τόσο δα μέρος της Παγκόσμιας Ψυχής και μέσα μας αισθάνεται τόσο περιορισμένη, τόσο πολύ πνίγεται, που μόνη της επιθυμία είναι να μπορέσει να απλωθεί στο χώρο. Επικρατεί συνήθως η άποψη οτι η ψυχή χωράει ολόκληρη μέσα στον άνθρωπο, στην πραγματικότητα όμως δεν συμβαίνει αυτό-μόνο- ένα μικρό τμήμα βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο και το υπόλοιπο βρίσκεται έξω απ' αυτόν και ζει ανεξάρτητα μέσα στον Κοσμικό Ωκεανό. Καθώς όμως η Παγκόσμια Ψυχή έχει τα σχέδιά της για μας και καθώς επιθυμεί να έχει την δυνατότητα να μας εμψυχώσει, να μας ζωντανεύει, να μας κάνει πιο ωραίους, ασχολείται μαζί μας προσπαθώντας να μπει μέσα μας και να μας διαποτίσει όλο και περισσότερο.

Η ψύχη μας δεν είναι περιορισμένη σε μας τους ίδιους, είναι κάτι το πολύ ευρύτερο, όπως ακριβώς το πραγματικό είναι μας και το ανώτερο εγώ μας, δεν είναι αυτό το ασήμαντο εγώ που γνωρίζουμε, παρά μια οντότητα πολύ, πολύ πιο ισχυρή. Όσο για την ψύχη, αυτή ξεπερνά στο άπειρο αυτό που μπορούμε εμείς να διανοηθούμε ότι είναι. Υπάρχει εξωτερικά από το φυσικό σώμα , κι έτσι μπορεί να απομακρυνθεί από αυτό, να ταξιδέψει, να επισκεφτεί άλλες περιοχές του διαστήματος και μακρινές οντότητες...
Αυτό λοιπόν το τμήμα της Παγκόσμιας Ψυχής το οποίο βρίσκεται μέσα μας προσπαθεί ακατάπαυστα να αγγίξει το ατελείωτο διάστημα, το άπειρο. Για να φτάσει όμως αυτό το ιδανικό χρειάζεται κι αυτό με την σειρά του να αντλήσει δυνάμεις και υπάρχει γι' αυτόν ακριβώς το σκοπό η κατάλληλη τροφή: πρόκειται για όλες της ιδιότητες της ανώτερης συνείδησης - το να αποποιούμαστε τον εαυτό μας-, την αυταπάρνηση , όλα όσα ωθούν τον άνθρωπο να ξεπεράσει τα όριά του και να νικήσει τον εγωκεντρισμό του.

Γιατί, κοίταξε, κάθε είδους προσωπική και εγωιστική στάση στήνει εμπόδια και οδηγεί στη διάσπαση. Από τη στιγμή που λέμε: '' αυτό είναι δικό μου!'', ήδη αρχίζουμε να διασπόμαστε. Ενώ μια στάση αλτρουιστική παραμερίζει και τελικά εξαφανίζει ότι φράζει ο δρόμος μας. Για να προμηθεύσουμε στην ψυχή την τροφή της χρειάζονται για μια ακόμη φορά χρήματα και το χρήμα αυτό, το μόνο μας μέσο που επιτρέπει στην ψυχή μας να επεκτείνεται μέχρι το άπειρο, είναι η έκσταση.

Για να φτάσουμε στην έκσταση, πρέπει πρώτα να εκτελέσουμε καποια εργασία και η εργασία αυτή είναι η προσευχή, η λατρεία , ο θαυμασμός. Η δραστηριότητα που αποτελεί ίδιον της ψυχής είναι ο θαυμασμός. H προσευχή είναι η αναζήτηση του θεϊκού μεγαλείου και όταν φτάσουμε σε αυτό το μεγαλείο αισθανόμαστε τέτοια ευδαιμονία που νιώθουμε σαν να βγαίνουμε από το σώμα μας. Αυτό ακριβώς είναι η έκσταση. Όλοι όσοι την έχουν βιώσει λένε ότι δε βρίσκονται πια πάνω στην γη και μέσα στο περιορισμένο τους φυσικό σώμα, αλλά αισθάνονται να βυθίζονται μέσα στην Παγκόσμια Ψύχη, συγχωνευμένοι απόλυτα μαζί της. Μέτα βέβαια ξανά κατεβαίνουν, αλλά για λίγα λεπτά, για λίγες ώρες είχαν ζήσει μεσα στο άπειρο ,σε μια απόλυτη συγχώνευση μαζί Του.
Αυτό που αποκαλύπτω εδώ, αναλογεί απόλυτα σε όλες τις εξομολογήσεις και διηγήσεις που μας έχουν αφήσει οι Άγιοι, οι σοφοί και οι Μύστες. Η έκσταση δεν επιτυγχάνεται έτσι απλά, δια μιας, αλλά είναι αποτέλεσμα μιας σειράς ενεργειών - προσευχής, λατρείας, θεωρίας, προσπάθειας να φτάσει κανείς στον Ουρανό και τον Δημιουργό ώστε να βρει το χρυσό χάρη στο οποίο θα μπορέσει μετά να αγοράσει όλες τις επουράνιες απολαύσεις και να διευρυνθεί στο άπειρο.

Ορίστε λοιπόν, όλα αποσαφηνίζονται, ξεκαθαρίζουν. Φυσικά όσοι ποτέ δεν έζησαν την παραμικρή εμπειρία αυτού του είδους, θα βρουν τα λόγια αυτά κάπως παράξενα και υπερβολικά. Ας σκεφτούν όμως ότι θέλουν, σήμερα, έδωσα αυτό, όσο πιο απλά μπορώ και όσο πιο ειλικρινά και όλοι οι Άγιοι θα συμφωνήσουν μαζί μου πάνω σ' αυτό.

Καποια στιγμή, θα συνεχίσουμε Μαξ!
_________________
isida

[alexfoto]

-Επίκουρος, επιστολή προς Ηρόδοτο, περί ψυχής:

«Επιπλέον, είναι ανάγκη να έχουμε κατά νου ότι ως ‘ασώματος’, στην καθομιλουμένη, εννοούμε κάτι που είναι αυθύπαρκτο. Όμως δεν μπορούμε να διανοηθούμε τίποτε αυθύπαρκτα ασώματο εξόν από το κενό. Μα το κενό δεν μπορεί ούτε να κάνει ούτε να πάθει τίποτα. Απλώς και μόνο επιτρέπει στα σώματα να κινούνται εντός του. Συνεπώς, όσοι λένε πως η ψυχή είναι ασώματη, απλώς ματαιοπονούν. Αν ήταν έτσι, δεν θα μπορούσε η ψυχή ούτε να ενεργήσει ούτε να πάθει. Όμως το βλέπουμε ολοκάθαρα ότι η ψυχή έχει και τις δυο ιδιότητες…

....Λέω πρώτον πως ο νους – που συχνά τον λέμε ‘λογικό’ – όπου έχει την έδρα της η φρόνηση κι η διακυβέρνηση της ζωής, είναι μέρος του ανθρώπινου σώματος, όχι λιγότερο απ’ ότι το χέρι και το πόδι και τα μάτια, που είναι μέρη ολάκερου του έμβιου όντος…

...… Ο ίδιος συλλογισμός μας δείχνει πως η φύση του νου και της ψυχής είναι σωματική. Τη βλέπουμε να δίνει ώθηση στα μέλη, να βγάζει το σώμα από τον ύπνο και ν’ αλλάζει την όψη μας, και να διευθύνει και να στρέφει ολόκληρο τον άνθρωπο – και το βλέπουμε πως τίποτα απ’ αυτά δεν μπορεί να γίνει χωρίς επαφή. Και χωρίς υλικό σώμα δεν υπάρχει επαφή. Δεν πρέπει να τ’ ομολογήσουμε, λοιπόν, πως η σύσταση του νου και της ψυχής είναι σωματική;...

......Εξάλλου, το νιώθουμε πως ο νους γεννιέται αναπτύσσεται και γερνάει μαζί με το σώμα. Όπως τα νήπια παραπατάνε με το αδύναμο και τρυφερό τους σώμα, έτσι κι η σκέψη τους είναι ασθενική. Μετά, σαν δυναμώσει το κορμί τους ωριμάζοντας, μεγαλώνει κι η δύναμη του νου. Κι αργότερα, που το σώμα χτυπιέται από τη δύναμη του χρόνου και χαλαρώνουν οι δυνάμεις και παραλύουν τα μέλη, παραπαίει το πνεύμα, όλα είναι λειψά και χάνονται στη στιγμή. Συνεπώς διαλύεται η φύση της ψυχής σαν καπνός στα ψηλά ρεύματα του ανέμου, αφού τη βλέπουμε να γεννιέται δεμένη με το σώμα, να μεγαλώνει μαζί του και, όπως έδειξα, να εξαντλείται μαζί του τσακισμένη από τα χρόνια»....

.......… λέει (ο Εμπεδοκλής) πως μετά από κάθε θάνατο οι ψυχές μεταβαίνουν από σώμα σε σώμα, και ότι αυτό συμβαίνει επ’ άπειρον, λες και δεν θα μπορούσε κανείς να του πει: ‘Εμπεδοκλή, αν μπορούσαν οι ψυχές να επιβιώνουν ασώματες, χωρίς να [...] τις χώνει μέσα σ’ ένα ζωντανό πλάσμα και για το λόγο αυτό να τις μεταβάλλεις, τι τη θέλεις τη μετάβαση από το ένα σώμα στο άλλο; Ώσπου να μεταβούν αυτές και να περάσουν μες στη φύση κάποιου άλλου ζωντανού όντος, έχουν να πάθουν φοβερή ταραχή. Αν πάλι δεν μπορούν οι ψυχές με τίποτα να επιβιώσουν δίχως ένα σώμα, τότε τι παιδεύεσαι και τις παιδεύεις κι αυτές ακόμα περισσότερο, τραβολογώντας και κουβαλώντας τες από το ένα ζώο στο άλλο;»..

[Isida]

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ

Ας πάμε τώρα στο πνεύμα και συνεχίζουμε με το νου.
Κι αυτό έχει κάτι το ιδανικό, αλλά επειδή η φύση του είναι διαφορετική, δεν επιθυμεί, όπως η ψυχή, να γίνει ένα με το διάστημα, να χαθεί στο άπειρο. Η ψυχή είναι κατ' εξοχήν θηλυκή αρχή, μια αρχή που εκφράζεται κατά τρόπο θαυμάσιο, θείο. Το πνεύμα, απο την μεριά του, είναι η θεϊκή έκφραση της αρσενικής αρχής. Η καρδιά και το μυαλό αντιπροσωπεύουν επίσης μια αρσενική και μια θηλυκή αρχή, αλλά σε κατώτερο επίπεδο, κατά τρόπο συνεχώς λιγότερο τέλειο.

Η εναλλαγή των δυο αρχών επαναλαμβάνεται σε κάθε χώρο του σύμπαντος, αλλά υπό διαφορετικές μορφές - το θετικό και το αρνητικό, η πομπός και δέκτης- και αυτό σε όλους τους τομείς. Όπου και να ψάξετε, δεν θα βρείτε παρά αρσενική και θηλυκή μορφή.
Τι επιζητεί το πνεύμα; Δεν επιζητεί ούτε χώρο ούτε γνώση, ούτε ευτυχία, ούτε δύναμη, ούτε υγεία. Όχι, τίποτα απ΄ όλα αυτά, γιατί αυτό ποτέ δεν είναι άρρωστο, αδύναμο, δυστυχισμένο, σκοτεινιασμένο ή αποκαρδιωμένο.

Το πνεύμα δεν ζητά παρά μόνο ένα πράγμα, την αιωνιότητα. Καθώς στην ουσία του είναι αθάνατο, δεν συμπαθεί το χρονικά περιορισμένο, αλλα θέλει το αιώνιο. Όπως η ψυχή κυριαρχεί στον χώρο, το πνεύμα κυριαρχεί στο χρόνο. Οι φυσικοί και φιλόσοφοι θα καταλάβουν την φύση του χρόνου και του χώρου αν κατανοήσουν πρώτα, την φύση του πνεύματος και της ψυχής. Κι αυτό επειδή ο χωροχρόνος είναι μια έννοια της τέταρτης διάστασης , η οποία άπτεται της ψυχής και του πνεύματος .

Κι εδώ επίσης υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που μπορούμε να πούμε. Ας περιμένουμε όμως τη σωστή στιγμή, θα πω μόνο ότι οι σπουδαιότεροι φυσικοί μαθηματικοί και οι φιλόσοφοι που ασχολούνται με τον χωροχρόνο ποτέ δεν θα μπορέσουν να λύσουν τα μυστήρια του όσο δεν ασχολούνται ενσυνείδητα, με την ψυχή και το πνεύμα, με το άπειρο και την αιωνιότητα.
Και για να αποκτήσει την αιωνιότητα, το πνεύμα χρειάζεται τροφή. Σας εκπλήσσει το γεγονός; Τροφή του πνεύματος είναι η ελευθεριά!

Η ψυχή χρειάζεται να εξαπλώνεται, ε, και το πνεύμα χρειάζεται να κόβει όλα τα δεσμά που το κρατάνε φυλακισμένο. Και το χρήμα με το οποίο το πνεύμα αγοράζει την ελευθερία είναι η αλήθεια. Ούτε η σοφία ούτε η αγάπη μπορούν να ελευθερώσουν το πνεύμα - μόνο η αλήθεια μπορεί να το κάνει αυτό. Κάθε αλήθεια που αποκτάτε πάνω σε κάποιο θέμα συντείνει στην ελευθερία σας. Είναι η αλήθεια που μας κάνει ελεύθερους. "και η αγάπη;" Αλίμονο, η αγάπη μάλλον σας κάνει πιο δέσμιους, σας δένει χειροπόδαρα.

Αν θέλετε να δεθείτε με κάτι η με κάποιον επικαλεστείτε την αγάπη: τίποτα δεν θα σας δεσμεύσει πιο αποτελεσματικά από την αγάπη. Αν πάλι θέλετε να ελευθερωθείτε επικαλεστείτε την αλήθεια! Αυτό επαληθεύεται αν αναλογιστεί κανείς τι συμβαίνει με τους γέροντες: ξεκινάνε να γνωρίσουν την αλήθεια και, καθώς η αλήθεια είναι ελευθερία, φεύγουν για τον άλλο κόσμο ήσυχοι. Ενώ όταν καποιος είναι ερωτευμένος , δεν θέλει να βρει την ελευθερία, θέλει αντίθετα να μείνει παν στην γη για να γευτεί όσο το δυνατόν περισσότερο τον έρωτά του... Σκεφτείτε το, και θα καταλήξετε να συμφωνήσετε μαζί μου. Αλλά την αλήθεια δεν μπορεί κανείς να την βρει οπουδήποτε, δεν θα την βρει στο πρώτο μαγαζί που θα συναντήσει, υπάρχει καποια δραστηριότητα, καποια εργασία την οποία πρέπει να εκτελέσει κανείς για να αποκτήσει αυτήν την αλήθεια- και η εργασία αυτή είναι η ταύτιση με τον Δημιουργό. Δηλαδή τον πλησιάζουμε, ενωνόμαστε μαζί Του, γινόμαστε Ένα, και τότε κρατάμε στα χέρια μας την αλήθεια τότε είμαστε ελεύθεροι. Που συνοψίζεται αυτη η διαδικασία της ταύτισης; Στο ότι: ''Εσύ κι Εκείνος είσαστε Ένα''.
Ο διαλογισμός θα σας φωτίσει μέχρις ενός σημείου αλλά δεν θα γίνετε έτσι ελεύθεροι. Ο θαυμασμός θα σας οδηγήσει ως στην έκσταση, αλλά ούτε έτσι γίνεστε ελεύθεροι. Μόνο με την εργασία αυτή, την ταύτιση, θα αποκτήσετε αυτό που ονομάζεται αλήθεια. Και η αλήθεια αυτή είναι ότι ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια απλή ψευδαίσθηση, είναι μονάχα ένας μύθος που πηγάζει απο τον Θεό και που θα καταλήξει σ' Αυτόν.

Να ποια είναι η αλήθεια, τη μέρα που θα το καταλάβετε αυτό, που θα το δείτε ξεκάθαρα, που θα το αισθανθείτε, εκείνη την μέρα θα αισθανθείτε κι ελεύθεροι. Ελεύθεροι απο πάθη, ελεύθεροι απο φιλοδοξίες, ελεύθεροι από βάσανα και αγγίζετε την αιωνιότητα. Πως όμως εννοείτε αυτή η γνωριμία με το Θεό; Δεν μιλάμε για διανοητική γνωριμία όπως όταν καποιος διαβάζει ένα βιβλιο και μετά μπορεί να πει: ''το γνωρίζω το θέμα'' μιλάμε για αληθινή γνωριμία'', σημαίνει ότι πρέπει να γίνει κανείς Ένα μαζί Του μια για πάντα. Και η ένωση, η ταύτιση είναι ακριβώς αυτό που ονομάζουμε Αιώνια Ζωή.

Εκτός απο αυτήν την ταύτιση με τον Δημιουργό, τίποτε δεν μπορεί να σας κάνει να πλησιάσετε και να γευτείτε την αιώνια ζωή. Πως να αγγίξουμε το αιώνιο αν ζούμε ακόμα με την έννοια του χρόνου;
Στην πραγματικότητα ζούμε με την έννοια του χρόνου και με την έννοια της αιωνιότητας ταυτόχρονα : Το πνεύμα μας ζει στην αιωνιότητα , ενώ αντίθετα το φυσικό μας σώμα, μαζί με όλα όσα μας περιβάλλουν, ζει στο χρόνο, σταδιακά συρρικνώνεται και τέλος πεθαίνει. Σχετικά με το χρόνο και την αιωνιότητα σας δείχνω οτι η αιωνιότητα δεν είναι θέμα χρόνου, ούτε περιγράφεται ως άπειρος χρόνος , αλλά είναι θέμα έντασης. Είμαστε πλάσματα με ημερομηνία λήξης, κάποτε θα υπάρξει οπωσδήποτε ένα τέλος, κι όμως , σε αυτή την περιορισμένη μας ύπαρξη μπορούμε να βρούμε την αιωνιότητα μέσα στην ένταση της πνευματικής μας ζωής. -Γιατί μόνο το πνεύμα ανήκει στην ιδια σφαίρα με την αιωνιότητα.

Και για να μπορέσετε να δείτε πως καταλαβαίνουν οι Άγιοι την έννοια της λέξης << γνωρίζω >> θα σας δώσω ένα πολύ απλό παράδειγμα. Έχετε προσέξει ότι όταν τα παιδιά θέλουν να εξερευνήσουν κάτι, συνηθίζουν να το βάζουν στο στόμα; Οι ενήλικες είναι αυτοί που δεν ξέρουν πια πως να γνωρίσουν τα πράγματα, γιατί εκείνοι τα κοιτούν , τα μελετούν, τα διαβάζουν ενώ τα παιδιά από τη μεριά τους χρησιμοποιούν τη σωστή μέθοδο που συνίσταται στο να βάζουμε τα πράγματα στο στόμα, δηλαδή να τα δοκιμάζουμε. Ας πάμε λίγο ποιο μακριά.

Αναφέρεται ότι ο Αδάμ γνώρισε την Εύα και γεννήθηκε ο Άβελ...η ότι ο Αβραάμ γνωρισε την Σάρα, και γεννήθηκε ο Ισαάκ...Να μια ακόμα απόδειξη ότι η γνωριμία είναι η ταύτιση. Γνωρίζω, δε σημαίνει συναντάω καποιον, ανταλλάσσω δυο λέξεις μαζί του, και μετά λέω: "τον τάδε τον γνωρίζω". Έκανα βέβαια την γνωριμία του, μα αυτό είναι όλο, δεν τον γνωρίζω.! Όταν γίνετε ένα μαζί του τότε θα τον γνωρίζετε. Η λέξη γνωριμία έχει δυο όψεις: μια για τους απλούς ανθρώπους και μια για τους Μύστες. Για τους Μύστες μιλούσε κι ο Ιησούς όταν έλεγε: "Αιώνια ζωή είναι να σε γνωρίσει κανείς, Εσένα, τον Μοναδικό Αληθινό Θεό και τον Χριστο που Εσύ Απέστειλες". Τώρα λοιποί ξεκαθαρίζουν όλα...

Καταβάλλοντας προσπάθειες για να πετύχει την ταύτιση, τη θεωρία, το διαλογισμό, τη μουσικότητα, της ασκήσεις αναπνοής και γυμναστικής, ακόμα και την κατ΄ εξοχήν σωματική εργασία, ο μαθητής αντί να αισθάνεται μονίμως πεινασμένος, διψασμένος, ανικανοποίητος, αυτός ο ίδιος αντίθετα δυναμώνει λες τις αρχάς που ενυπάρχουν μέσα του.
Η επιστήμη εδώ και πάρα πολύ καιρό ακολουθεί το δρόμο της ανάλυσης, ενώ ο σύγχρονος κόσμος χρειάζεται τάρα μια πιο συνθετική όψη των πραγμάτων. Να λοιπόν που την έχουμε μπροστά μας αυτή την πιο συνθετική όψη, γι αυτό μόνο με τη μέθοδο της σύνθεσης να εργάζεσθε.

Βέβαια είναι απαραίτητο να αναλύσουμε κάποιο σημείο. Όμως αυτή η μέθοδος είναι η σύνθεση, γιατί μόνο η σύνθεση ζωντανεύει τις σκέψεις μας, χάρη σε αυτήν μπορούμε να ενωθούμε με το Δημιουργό , με το σύμπαν ολόκληρο, ώστε να μπορέσουμε να γίνουμε σπουδαίοι, πλούσιοι, ζωντανοί. Χρησιμοποιώντας την ανάλυση, όλο και περιορίζετε τον εαυτό σας, τον απονεκρώνετε, τον συρρικνώνετε και αν συνεχίσετε έτσι, σύντομα θα ξοφλήσετε. Η ανάλυση είναι θάνατος. Ενώ η σύνθεση είναι ζωή. Το αποδεικνύει το εξής: πως λειτουργεί μια μητέρα; Για να σχηματιστεί το μωρό της, αυτή συνθέτει εκατομμύρια διαφορετικά στοιχεία.
Το παιδί είναι αυτή η ζωντανή σύνθεση που κινείται, τρώει μιλά. Αργότερα, όταν έρθει η ώρα της ανάλυσης, κάθε μόριο του σώματος σπεύδει στη περιοχή όπου ανήκει: στη γη, το νερό, στον αέρα, στη φωτιά... όπως ακριβώς τα τυπογραφικά στοιχεία επιστρέφουν στις ειδικές θήκες του τυπογράφου.

Αν λοιποί έχετε την μανία να αναλύετε, να διαλύετε, να αποσυναρμολογείτε τα πράγματα και τους ανθρώπους προχωράτε προς τον θάνατο, τον πνευματικό θάνατο. Ο ατομικισμός , ο εγωιστικός τρόπος ζωής, είναι πράγματα που καταλήγουν στον πνευματικό θάνατο: πρώτα απομακρύνεται κανείς, μετά απομονώνεται, ξεκόβει τελείως απο τους άλλους, και καταλήγει στον θάνατο. Αντίθετα η συλλογική, η αδελφική ζωή είναι μια σύνθεση που φέρνει την ζωή, την ανάσταση. Καποιος που δεν επιθυμεί την πραγματοποίηση των σκοπών της Παγκόσμιας Αδελφότητας στον κόσμο, ε, τότε είναι ξεκάθαρο οτι οδεύει προς τον πνευματικό θάνατο. Για να ζήσει κανείς πρέπει να έχει ως πρότυπο ενα υψηλό ιδανικό σύνθεσης, και το ιδανικό αυτό είναι η Βασιλεία του Θεού.

Πάντως μπορούμε όπως και να 'χει να τοποθετήσουμε κάπου την συνείδηση. Η συνείδηση, ακριβέστερα δε η συνείδηση του εαυτού μας, είναι υπόθεση του πνεύματος. Η υπερσυνείδηση ανήκει στους χώρους της ψυχής και του πνεύματος μάλιστα, όσον αφορά το πνεύμα, μπορούμε να μιλήσουμε για θεϊκή υπερσυνείδηση. Στους χώρους της θέλησης και της καρδιάς αντιστοιχεί η συνείδηση και μόνο στον χώρο του νου αρχίζει να γεννιέται η συνείδηση του ευατού μας (αυτο-συνειδηση).

Όλες οι ενστικτώδεις εκδηλώσεις της ζωής (όπως η αναπνοή, η πέψη, η κυκλοφορία του αίματος η απέκριση, η ανάπτυξη) ανήκουν στο υποσυνείδητο. Τέλος το φυσικο σώμα και ο σκελετός του ανήκουν στη μη-συνείδηση (το ασυνείδητο). Μα πως να διαχωρίσουμε την αγνότητα απο τα υπόλοιπα; Δεν κατέχει ιδιαίτερη θέση , βρίσκετε παντού. Ας την τοποθετήσουμε πρώτα απ' όλα σχετικά με το φυσικό σώμα, ως προτέρημα της τροφής: η τροφή πρέπει να ειναι καθαρή. Αν είναι μολυσμένη, δηλητηριασμένη, σε αποσύνθεση, τοτε αρρωσταίνετε. Στην θέληση επίσης συμβαίνει το ίδιο: η δύναμη με την οποια τρέφετε την θέληση σας πρέπει να είναι αγνή.

Γιατί κι εκεί υπάρχουν λογιών - λογιών δυνάμεις, και κάποιες ανάμεσά τους αφήνουν πολλή ''σκουριά''. Πάρτε για παράδειγμα τα διάφορα καύσιμα. Ο άνθρακας και η βενζίνη δίνουν ενέργεια, αλλά για να μας δώσει η καύση τους όσο το δυνατόν περισσότερη ενέργεια αφήνοντας όσο το δυνατόν λιγότερα κατάλοιπα, πρέπει είτε να καθαρίσουμε το ένα και να φιλτράρουμε το άλλο, είτε να επιλέξουμε την ποιότητα με την υψηλότερη καθαρότητα. Αλλιώς θα μας μείνουν πολλά κατάλοιπα και θα πάρουμε πολύ λίγη θερμότητα πολύ λίγη ενέργεια. Και τα συναισθήματα επίσης πρέπει να είναι τα αγνότερα για να χορτάσουν απόλυτα την καρδιά. Aν επιτρέψετε να μπουν στην καρδιά σας μιαρές ύλες οπως ο θυμός, η ζήλια , ο πόθος , η φιληδονία, και γενικά ένα σύνολο φρικτών συναισθημάτων, η καρδιά αρχίζει να υποφέρει, γιατί της δώσατε μολυσμένη τροφή. Εξίσου σοβαρά είναι τα πράγματα για το νου, την ψύχη και το πνεύμα. Γιατι βέβαια δεν μπορεί να υπάρξει σοφία, έκσταση, η αλήθεια εκεί όπου υπάρχουν ακαθαρσίες. Βλέπετε πόσο προφανές είναι αυτό...

Δεν συμπεριέλαβα ούτε την ομορφιά ούτε την τελειότητα. Στην πραγματικότητα όμως η παρουσία τους εννοείται σε όλους τους χώρους σε όλα τα επίπεδα. Ούτε ο πόνος δεν αναφέρεται πουθενά αλλά είναι ευνόητοι οι λόγοι: αν ανατραπεί κατά οποιονδήποτε τρόπο και δώσουμε στη νόηση ακάθαρτη τροφή η αν δώσουμε στο φυσικό σώμα, στην καρδιά (που είναι συναίσθημα) ακάθαρτη τροφή, η αν δώσουμε σε κάποια από τις αρχές κάτι που αρμόζει σε κάποια από τις υπόλοιπες, αμέσως θα εμφανιστεί ο πόνος.

Αν μπορούσαμε μόνο να ακούγαμε όλα τα παράπονα που ακούγονται μέσα μας. "Δεν είναι αυτό που χρειάζομαι, γιατί μου το δίνεις ως τροφή;". "Χρειάζομαι χώρο γιατί λοιπόν με φυλακίζεις εδώ;". "Ζεστασιά θέλω γιατί με αφήνεις μέσα στο κρύο;". Φυσικά, αν ακούτε με τρόπο εγκεφαλικό και αντικειμενικό, ίσως δεν καταλάβατε τίποτα απολύτως, ίσως μάλιστα να βρίσκετε ότι αυτά τα λόγια δεν συμφωνούν με τη δική σας γνώμη. Αν ο σύγχρονος πολιτισμός στο σύνολό του, σας έχει βάλει στο κεφάλι ιδέες που σας εμποδίζουν να καταλάβετε, ποιος φταίει;. Αν σπεύσετε να υιοθετήσετε το δικό μου τρόπο αντίληψης τον πραγμάτων θα μείνετε έκθαμβοι.
_________________
isida

[Isida]

Η ΝΟΗΣΗ

Ο άνθρωπος έχει επίσης νόηση, του οποίο το ιδανικό είναι να μαθαίνει, να κατανοεί. Πράγμα που είναι πολύ σημαντικό, γιατί όταν αγνοείτε τη φύση των πραγμάτων, κάνετε κακό στον εαυτό σας, μπερδεύεστε, μπαίνετε σε επικίνδυνες περιοχές απο της οποίες θα σταθεί αδύνατον να βγείτε.
Για να φτάσει το ιδανικό της η νόηση, χρειάζεται τροφή και η τροφή αυτή είναι η σκέψη. Βέβαια όταν λέμε ''σκέψη'' μπορεί κάλλιστα να εννοεί κανείς άσχημες σκέψεις, όπως συμβαίνει με την καρδιά-γιατί και οι σκέψεις μπορεί να είναι πολλών ειδών. Όμως εδώ, μιλάμε για τις καλύτερες, τις ποιο φωτεινές σκέψεις. Η σκέψη λοιπόν είναι που τρέφει την νόηση, αν δεν σκεφτείτε, δεν καταφέρνετε να μάθετε, να δείτε τα πράματα ξεκάθαρα.

Κάποιοι λένε: ''Γιατί να σπάμε το κεφάλι μας. Η πολλή σκέψη δεν κάνει καλό, είναι επικίνδυνη, μπορεί κανείς να τρελαθεί καμιά ώρα". Ναι, μπορεί και να τρελαθεί αν σκέφτεται με λάθος τρόπο, όμως η σκέψη είναι η καλύτερη τροφή για την νόηση. Αν δεν της δώσετε τροφή, αυτή σκοτεινιάζει, γίνετε αδύναμη-πράγμα που σημαίνει ότι την αφήσατε να πεθάνει της πείνας.

Για να αγοράσει όμως καποιος τις καλύτερες σκέψεις, χρειάζεται χρήματα. Όλο κι έχουμε κάποιες σκέψεις, σκέψεις όμως παράξενες, τρελές, με αποτέλεσμα όχι ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Οι ζητιάνοι, οι άστεγοι και οι φτωχοί δεν είναι σε θέση να πηγαίνουν στα καλύτερα εστιατόρια και να χορταίνουν με φρεσκομαγειρεμένο φαγητο-δεν τους το επιτρέπει η οικονομική τους κατάσταση-έτσι, αναγκάζονται να ψάχνουν για αποφάγια στους σκουπιδοτενεκέδες. Κατά τον ίδιο τρόπο, για να είναι κανείς σε θέση να αγοράσει τις καλύτερες σκέψεις πρέπει να είναι πλούσιος. Και ξέρετε για τι πλούτο μιλάμε; Για σοφία.

Αν δεν έχετε το χρήμα που ονομάζεται σοφία, τότε οι σκέψεις σας δεν θα είναι τίποτα παραπάνω απο σκέτα φλούδια, μιλώντας μεταφορικά.
Μόνο η σοφία μπορεί να τροφοδοτήσει τη νόηση με τις καλύτερες σκέψεις, έτσι ώστε να βρει το φως που ψάχνει. Μόνο που η σοφία δεν είναι, όπως συχνά νομίζουμε, γνώσεις, επιστήμη η πολυμάθεια. Είναι μάλλον στάση ζωής. Καποια άτομα είναι σοφά χωρίς να έχουν λάβει καμιά μόρφωση, ενώ άλλα έχουν μεν πολλές γνώσεις στο κεφάλι τους, αλλά ίχνος σοφίας.

Η σοφία είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων που σημαίνει κατά πρώτον να ξέρει κανείς να προσανατολίζεται και να επιλεγεί την πλέον ενδεδειγμένη κατεύθυνση, και μόνο κατά δεύτερο λόγο μας οδηγεί στην επιστήμη, την καλλιέργεια, τη γνώση. Οι σοφοί δεν τα ξέρουν όλα, δεν έχουν αγγίξει την απόλυτη και πλήρη ''επιστήμη''. Εξακολουθούν να μελετούν να μαθαίνουν, κι αυτό μπορεί να τους πάρει μια αιωνιότητα, γιατί η γνώση επεκτείνεται στο άπειρο... Η σοφία, αντιθέτως, μπορεί να αποκτηθεί μέσα σε μια στιγμή.

Η σοφία ειναι χρυσός, χρυσός τον οποίο μας χαρίζει ο Ήλιος. Ναι, η σοφία, αυτός ο πνευματικός χρυσός, προέρχεται απο τον Ήλιο. Έξαλλου, για αυτό και οι Άγιοι απεικονίζονται πάντα με φωτοστέφανο- επειδή, πολύ απλά, η σοφία είναι ένα φως που πηγάζει από μέσα τους...με το χρυσό αυτό, μπορεί κανείς να αγοράσει το παν στον αόρατο κόσμο, όπως ακριβώς και με τον υλικό χρυσό, μπορεί να αγοράσει ό,τι υπάρχει πάνω στη Γη. Όταν παρουσιαστείτε στα καταστήματα εκεί ψηλα, θα σας ρωτήσουν:''Έχετε χρυσό;". Κι εσείς θα πείτε: ''Ναι". Τότε εκείνοι θα γεμίσουν τους σάκους σας με προμήθειες. Αν πάλι δεν έχετε χρυσό δεν θα σας δώσουν τίποτα.
_________________
isida