Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας |
Συγγραφέας |
Μήνυμα |
rakis Πρύτανης
Εγγραφή: 22 Ιαν 2008 Δημοσιεύσεις: 2857
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 22, 2011 4:10 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Ναι αλλά το πιστεύουν.
Δεν καταλαβαίνω τι θέλεις ακριβώς.
Δε σε πιάνω. _________________ Truth springs from argument amongst friends
http://rakis1.wordpress.com/ |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Μάρ 2004 Δημοσιεύσεις: 18523
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 22, 2011 4:14 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Είχα την εντύπωση ότι υποστήριξες την αντιφατικότητα της θέσης του ανεξάρτητου απ' το νου κόσμου,ως συνέπεια του ρασιοναλισμού.Αν δεχτούμε την αρχική τους θέση,ότι ο νους συλλαμβάνει το άχρονο,η αντιφατικότητα εξαφανίζεται. _________________ Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης) |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
rakis Πρύτανης
Εγγραφή: 22 Ιαν 2008 Δημοσιεύσεις: 2857
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 22, 2011 4:15 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Οι ρασιοναλιστές πρέπει να αποδείξουν αυτό. _________________ Truth springs from argument amongst friends
http://rakis1.wordpress.com/ |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Μάρ 2004 Δημοσιεύσεις: 18523
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 22, 2011 4:36 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Πάντως,η ίδια αντιφατικότητα απορρέει κι απ' τον εμπειρισμό:πώς είναι δυνατόν να αναπλάθουμε τον κόσμο πριν τον άνθρωπο σαν να ήταν ανθρώπινη εμπειρία,σαν να ήταν κρυμμένος ανάμεσα στα προϊστορικά τέρατα ως αφανής παρατηρητής; _________________ Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης) |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
rakis Πρύτανης
Εγγραφή: 22 Ιαν 2008 Δημοσιεύσεις: 2857
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 22, 2011 5:46 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Νομίζω και οι 2 περιπτώσεις προϋποθέτουν την αιτιακή αναγκαιότητα ανθρώπου και κόσμου.
Ψάξε στο δίκτυο τον όρο correlationism. Αυτόν κριτικάρω. _________________ Truth springs from argument amongst friends
http://rakis1.wordpress.com/ |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Μάρ 2004 Δημοσιεύσεις: 18523
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 22, 2011 7:43 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Αν,όμως,υπάρχει πρόβλημα στη θεώρηση ενός χρόνου πριν ή μετά τον άνθρ ωπο ως είδος,το ίδιο πρόβλημα δε θα υπάρχει και στη θεώρηση του ατομικού χρόνου;Υπάρχει άλλος δρόμος εκτός απ' την υποχώρηση στο σολιψισμό; _________________ Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης) |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
shaman Πρύτανης
Εγγραφή: 29 Δεκ 2006 Δημοσιεύσεις: 790 Τόπος: ΑΘΗΝΑΙ
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 22, 2011 11:39 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
φίλε ράκις, παρακαλώ νά μέ ανεχθής νά κάνω μερικές παρατηρήσεις στό ίδιο τό εισηγητικό σου κείμενο - πάντα μέ τή συγγνώμη μου γιά τή διακοπή τής παρούσης στιχομυθίας σου.
η πρώτη παρατήρηση, είναι ότι συνδέεις τήν πρώτη αρχή μέ τόν ιδεαλισμό, πράγμα όχι υποχρεωτικό ' οι παραδοχές πάντως πού κάνεις, αποκλείουν εξ ίσου τόν υλισμό, παρά τόν ιδεαλισμό, αφού, θαυμάσια, μπορεί νά υπάρχη καί ιδεαλιστική εμπειρική προσέγγιση (τήν έχουμε από τόν μπέρκλεϋ).
πάντως, οριοθετείσαι σαφέστατα, κατά τή γνώμη μου, από τόν μονισμό.
αναφέρεσαι σέ κάποιου είδους μή γνωσικά προσπελάσιμο ''διαμεσολαβητή'' μεταξύ τών αισθητηριακών μας δεδομένων καί τής γνώσεώς μας του΄κόσμου, αναφέρεσαι, δηλαδή, στήν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ύπαρξη ''κάτινος'', τό οποίο καθιστά τήνεξωτερικότητα προσπελάσιμη στό νού μας.
μέ μίά τέτοια παραδοχή, ασφαλώς αποδίδεις διττή υπόσταση στό ''κάτι'' αυτό,τό οποίο από τή μιά πρέπει νά είναι κομιστής στοιχείων τουλάχιστον ή χαρακτήρων ή ποιοτήτων τής εξωτερικότητος, αλλά, επί πλέον, νά είναι αναγνωρίσιμο, ταυτοποιήσιμο καί διακριτό νοητικά γιά τόν παρατηρητή - έχουμε λοιπόν κάποιο δυϊσμό.
ερχόμαστε τώρα στήν επιστημολογική σου προσέγγιση ' θεωρείς ότι ένας κόσμος πού θεωρούμε σάν υποταγμένο στήν αιτιακή αναγκαιότητα είναι ένας κόσμος πού δέν δικαιούμεθα ή δέν μπορούμε νά προσπελάσουμε, νά εξηγήσουμε. δέν διαφωνώ μέ τήν ιδέα αυτή, πλήν όμως, πιστεύεις ότι μπορούμε ούτως ή άλλως νά προσπελάσουμε τή γνώση τού κόσμου μας ΕΚΤΟΣ τών δικών μας μέσων παρατηρήσεως καί ερεύνης ; φυσικά καί όχι, τό γράφεις ο ίδιος παρακάτω ' άν αυτό ισχύη, τότε, αφού τό επιστημολογικό πρόβλημα είναι στήν ουσία πρόβλημα μάλλον αντιλήψεως, τιτλοδοτήσεως τής πραγματικότητας, καί όχι αληθούς επαφής μέ τήν όποια ουσία, δέν νομίζεις ότι ήδη επιστημολογικά η τυχαιότητα έχει χαθή, όσο κι άν τήν δεχόμαστε ή άν ομνύουμε σέ αυτήν, μόνο κάι μόνο από τήν διάχυσή της στήν συμβατικότητα, αντιληπτική καί γλωσσική ;
προφανώς, η αντιδιαστολή σχέσεων αναγκαιότηταςή τυχαιότητας, δέν γίνεται μόνο ένα γλωσσικό ή ερμηνευτικό τέχνημα ;
κι άλλωστε, μιά αναγκαιότητα, ακόμη καί μιά αιτιακή αναγκαιότητα, μπορεί νά εκφρασθή μέσα από ένα σύνολο εκδηλώσεων εκλαμβανομένων ως τυχαιοτήτων, τών οποίων ο αριθμός μάς είναι άγνωστος ' ο συνδυασμός τού ντί έν έη ενός παιδιού είναι ένας από τούς πολλαπλόυς πού θά μπορούσαν νά υπάρξουν, κι ωστόσο τό ντί έν έη δέν μπορεί παρά νά προέρχεται από δύο συγκεκριμμένες δεξαμενές ντί έν έη, αυτές τών γονέων , επί παραδείγματι.
τό γεγονός ότι η ΄΄φακσουάλιτυ΄΄ παραπέμπει ενδεχομένως εμπειρικά στήν τυχαιότητα, δέν αποδεικνύει τήν μή ύπαρξη αιτιακής αναγκαιότητος, καί μάλιστα (άν η διπολική σχέση ''αιτίων - αποτελεσμάτων'' μετατραπή σέ ''πεδία ή σύνολα'' αντί τών αμφιμονοσημάντων αντιστοιχιών), τότε δέν χάνουν καί τό νόημά τους εξ ίσου η τυχαιότητα κάι η αναγκαιότητα ;
προσωπικά, πιστεύω ότι η επαφή μας μέ τόν κόσμο μάς οδηγεί σέ γνωστικά πεδία, ή, θά έλεγα, ''γνωστικά πρανή'', άλλοτε άλλα μέ κάθε μας παρατήρηση, τών οποίων η εξήγηση μέ όρους τυχαιότητος ή αναγκαιότητος, μάλιστα δέ ''νομικής'' αναγκαιότητος, μπορεί νά είναι ιδιαίτερα παραπλανητική.
θά συμφωνήσω όμως μέ πολλά από τά συμπεράσματά σου, κυρίως γιά τήν ''ενδεχομενικότητα'', γιά τή ''συγκυριακότητα'' - καί θά συμφωνήσω (μήν εκπλαγής) κυρίως γιά τίς ηθικές προεκτάσεις αυτών, τίς οποίες ίσως θά μπορούσαμε νά συζητήσουμε στήν πορεία, άν εκεί οδηγηθούμε από τίς .. συγκυρίες.
δέν ξέρω άν σού έδωσα νά καταλάβης τί περίπου θέλω νά πώ ...
φιλικά ! _________________ κόγξ όμ πάξ κι απάνω τούρλα ! |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
rakis Πρύτανης
Εγγραφή: 22 Ιαν 2008 Δημοσιεύσεις: 2857
|
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Ιαν 23, 2011 12:19 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Ιωάννη,
Αν η συνείδηση έχει μία στιγμή εκκίνησης, τότε κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η συνείδηση είναι αυτή που πραγματοποιεί τη χρονική αντικειμενικοποίηση. Άρα, το εγχείρημα θα πρέπει να είναι να αποδοθεί η χρονικότητα στην αντικειμενική πραγματικότητα κι όχι στη συνείδηση.
Η προϋπαρξη ενός κόσμου προ της συνείδησης είναι εκτός του συνειδησιακού χρόνου ο οποίος συσχετίζεται με παροντικά γεγονότα. Άρα, πρέπει να υπάρχει χρόνος που αφορά φαινόμενα που δεν περιλαμβάνονται στο χρόνο που έχουν σχέση με τη συνείδηση και το χρόνο της.
Βέβαια, θα μπορούσε αυτός που συσχετίζει αναγκαστικά αιτιακά συνείδηση και πράγματα και να συνεχίσει να ισχυρίζεται ότι δέχεται την πραγματικότητα ως ανεξάρτητη απο το νου. Παρόλαυτα, εμμένει στη θέση ότι η σκέψη είναι που είναι αναγκαία για να σκεφτεί μια πραγματικότητα. Η πραγματικότητα παραμένει εγκλωβισμένη στη σκέψη. Είναι και σκέψη παραμένουν δεμένα. _________________ Truth springs from argument amongst friends
http://rakis1.wordpress.com/ |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
rakis Πρύτανης
Εγγραφή: 22 Ιαν 2008 Δημοσιεύσεις: 2857
|
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Ιαν 23, 2011 12:58 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Σάμαν,
με αυτό που λες για τον υλισμό δε διαφωνώ.
Για το επόμενο το αντίθετο λέω, αν σε καταλαβαίνω, ότι δηλ. μια σχέση μπορεί να υπάρξει ανάμεσα σε υποκείμενο και αντικείμενο αλλά δεν είναι κατ'αρχήν. Ο διαμεσολαβητής ποιος είναι; Το αντικείμενο έχει ιδιότητες σε σχέση με τις μεθόδους και τρόπους παρατήρησης προσέγγισης, αλλά αυτό δεν το εμποδίσει να μην εξαντλείται σε αυτές. Ο δυισμός πού έγκειται;
Μετά για την επιστημολογική μου προσέγγιση. Από τη μία είπα ότι υπάρχει το πολιτισμικό κτλ και από την άλλη υποστήριξα ότι η απομόνωση του αντικειμένου δείχνει ότι το αντικείμενο υπάρχει. Ε δεν είναι και πολύ διακριτά αυτά τα πράγματα. Γιαυτό και η επιστήμη είναι διαδικασία αληθείας απέναντι σε μια πραγματικότητα που μπορεί και αντιστέκεται.
Για τη συνέχεια, την μη ύπαρξη της αιτιακής αναγκαιότητας, δεν προσπαθώ να την αποδείξω με την έννοια της factiality όχι factuality, αλλά εντοπίζοντας τις αδυναμίες των υποστηρικτών ενός αναγκαστικά οντολογικού συσχετισμού υποκειμένου-αντικειμένου.
Όσο για το πολιτικό συμφωνώ απόλυτα. Σιγά σιγά θα φτάσουμε κι εκεί.
Στείλε μου τις παρατηρήσεις σου για να δω αν σε κατάλαβα. _________________ Truth springs from argument amongst friends
http://rakis1.wordpress.com/ |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Μάρ 2004 Δημοσιεύσεις: 18523
|
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Ιαν 23, 2011 2:46 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
rakis,
xρόνος χωρίς αλλαγή δε νοείται ούτε αλλαγή χωρίς αντικείμενα.Αν,λοιπόν,η συνείδηση κατασκευάζει τον αντικειμενοποιημένο χρόνο είναι γιατί ήδη αναφέρεται σε αντικείμενα (αναφορικότητα).Έχει αποδεχτεί,λοιπόν,τον εαυτό της ως ένα μεγάλο κενό,όπου όλα,ακόμα και το Εγώ,είναι εξωτερικα ως προς αυτήν.
Γιατί,λοιπόν,να μας φαίνεται παράξενο όταν αναφέρεται σ' έναν κόσμο χωρίς αυτήν;Μήπως δείχνει την καθεαυτή παρουσία της με κάποιον τρόπο στον παροντικό κόσμο; _________________ Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης) |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
rakis Πρύτανης
Εγγραφή: 22 Ιαν 2008 Δημοσιεύσεις: 2857
|
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Ιαν 23, 2011 9:14 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Νομίζω ότι απάντησα.
Αν έχει κι άλλος παρόμοια απορία ας το πει να ξανανοίξει το θέμα. _________________ Truth springs from argument amongst friends
http://rakis1.wordpress.com/ |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
Bugman Πρύτανης
Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003 Δημοσιεύσεις: 13585 Τόπος: Καλλιθέα
|
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Ιαν 23, 2011 11:00 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Rakis,
νομίζω ότι με τη θεωρία των ροών, δείχνω ότι η πρώτη αρχή είναι ταυτόχρονα η κοινή σύνδεση όλων, η λειτουργία της αντιγραφής. Έτσι ο κόσμος που περιγράφω είναι ένα κόσμος πάνω σε μια λειτουργία. Αυτή η λειτουργία δημιουργεί όχι μόνο τα αντικείμενα του κόσμου αλλά και όλες τις λειτουργίες που γίνονται και θα γίνουν με αυτά, με την έννοια ότι και ο χρόνος είναι παράγωγο της αρχική λειτουργίας. Η ουσία όπου η λειτουργία της αντιγραφής επενεργεί δεν προσεγγίζεται από τον άνθρωπο. Έτσι στη θεωρία δεν μπορεί παρά να μείνει σε μια αφηρημένη εκδοχή. Μια ιδέα πάνω σε αυτό είναι να λέμε κτιστό τις αντιγραφές και άκτιστο την αφηρημένη ουσία, με την έννοια ότι και τα δύο συνυπάρχουν. Εδώ λοιπόν η αιτιακή αναγκαιότητα φαίνεται από την πλευρά του κτιστού. Όμως υπάρχει στη θεωρία ένας περιορισμός που τελικά αυτήν την αιτιακή αναγκαιότητα πρακτικά τη μηδενίζει: Η ροή εμφανίζεται σε ένα τικ και εξαφανίζεται. Δεν υπάρχει δηλαδή χρόνος για το συνδυασμό κτιστού και άκτιστου, άρα δεν υπάρχει φάση άκτιστου και με μια υστέρηση φάση κτιστού, υπάρχει ανακάτεμα αυτών των δύο και αυτό το ανακάτεμα δηλώνει την αντιγραφή, ή πολύ ωραία αντιγράφει την δήλωση του άκτιστου ως κτιστού. Η ροή δηλαδή είναι λόγος ως "έργο" ή "ενέργεια", ως συνδυασμός άκτιστου και κτιστού. Εδώ ο συνδυασμός μπορεί να είναι τυχαίος, αλλά στην θεωρία δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίος λόγω ακόμα ενός περιορισμού, η ροή σχηματίζεται στο Χάος, τον τόπο όπου τίποτα δεν έχει το όμοιό του, άρα δεν υπάρχει περίπτωση "τυχαία" να εμφανιστούν δυο όμοιες ροές..ούτε καν δυο ροές (αφού ακόμα και ο τρόπος τους θα έχουν έστω και μία ομοιότητα). Αυτή η ιδέα μας πάει παρακάτω ότι υπάρχει μια μοναδικότητα σε αυτό που είμαστε, άρα καμία τυχαιότητα δεν έχει νόημα, αφού δεν υπάρχουν πιθανές καταστάσεις παρά μόνο καταστάσεις. Και όμως σκεφτόμαστε για πιθανές καταστάσεις και έχουμε την εντύπωση πως ενεργούμε με τρόπο να αλλάξουμε τις υφιστάμενες καταστάσεις προς όφελός μας. Μέσα στη ροή όλα τα συμβάντα έχουν ομοιότητες. Έτσι κάθε σκέψη είναι μια "ομοιότητα", κάθε αποτέλεσμα δίπλα σε κάθε σκέψη έχει ομοιότητα. Θα μπορούσαμε να σκεφθούμε τη Γη ως ένα δωμάτιο όπου μόνο σε αυτό μπορούσε να ζήσει ο άνθρωπος; Θα υπήρχαν μέχρι το πολύ έξι μέλη! Θα μπορούσαν αυτά τα μέλη να αναπτύξουν ένα μεγάλο λεξικό; Αυτό δεν μας βεβαιώνει ότι το μέγεθος της Γης με την δυνατότητα που προσφέρει να ζουν πολλοί άνθρωποι έκανε τους ανθρώπους να έχουν όχι μόνο τεράστιο λεξικό όρων αλλά και σε διαφορετικές γλώσσες (επειδή το μέγεθος το επέτρεπε). Για την ροή το μέγεθος απλά φανερώνει το πλήθος των ομοίων. Οι συνθήκες στη γη είναι ένα πλήθος ομοίων "αντιγράφων" σε μια γειτονιά. Η γειτονιά στη ροή δεν είναι μόνο "αντικείμενο", αλλά και "ομάδα συνθηκών", και "λεξικό", αλλά και "ιστορία" (όλη η ζωή ενός ανθρώπου είναι μια γειτονιά...στη ροή). Αυτές οι γειτονιές είναι ενότητες...απ' όπου διαφαίνεται η πολυπλοκότητα. Μιλάμε δηλαδή για την πολυπλοκότητα ως αντίδοτο της αιτιακής αναγκαιότητας, αλλά ουσιαστικά η πολυπλοκότητα είναι απλά μια έκφανση εντός "γειτονιών", μια παρατήρηση δηλαδή. Η αιτιακή αναγκαιότητα γίνεται εδώ παρατήρηση ενοτήτων. Η παρατήρηση αυτή σπάει τις ενότητες σε μέρη. Αυτό το σπάσιμο δημιουργεί την "αιτιακή αναγκαιότητα". Η εξήγηση του τι προκαλεί τι, είναι μια λίστα ανάποδη σε σειρά των ενεργειών αυτού που φτιάχνει το κάθε τι. Το λάθος που θα προκύψει από αυτή την λίστα είναι ότι με τον τρόπο αυτό η εξήγηση παραβλέπει το περιβάλλον, την γειτονιά. Και μάλιστα αυτό γίνεται γιατί ο παρατηρητής νιώθει ανεξάρτητος, αλλά δεν είναι. Οι ενέργειές του είναι προκαθορισμένες, και η λειτουργία της εξήγησης περιέχεται σε αυτό το προκαθορισμένο...ακόμα και το να μην ταυτίζεται η "άποψη" με την "αλήθεια"...είναι και αυτό σωστό. Η μη ταύτιση δημιουργεί το "όμοιο", το αντίγραφο. Ο κόσμος μας από παρατήρηση λέμε ότι είναι άτομα και μόρια, όμοια..μεν αλλά όχι ένα πράγμα με πολλές "εκφάνσεις", είναι δηλαδή πολλά πράγματα (χιλιάδες μικρά άτομα) με όμοιες εκφάνσεις (π.χ. ατομικό βάρος). _________________ Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!
Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί! |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
spyros Πρύτανης
Εγγραφή: 21 Αύγ 2008 Δημοσιεύσεις: 3896 Τόπος: Μακεδονία
|
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Ιαν 23, 2011 12:07 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Εκ των προτέρων συγνώμη για την "καθυστερημένη" παρέμβαση.
Το σχόλιό μου αφορά την εισαγωγή του ράκις-δεν έχω διαβάσει ακόμα τις τρείς τελευταίες σελίδες..!
Πρέπει ρακις να ξεκαθαρίσεις εάν αναφέρεσαι στην τυχαιότητα ή στην στοχαστική διαδικασία.
Το παράδειγμα του ζαριού είναι στοχαστική διαδικασία.
Η στοχαστική διαδικασία έχει αιτιοκρατία.
Η μη αιτιοκρατία προσεγγίζει μάλλον τη χαοτική (στο χρόνο) ή τη φράκταλ (στο χώρο) περίπτωση.
Και πάλι όμως διαισθητικά βλέποντας μια χαοτική ή μια φράκταλ αναπαράσταση διαπιστώνουμε τάξη μέσα από το χάος..
Θέλει πολύ προσοχή η εισαγωγή των εννοιών και η ακριβέστερη (στο μέτρο του δυνατού) διατύπωσή τους. _________________ Μανή, Θεκέλ, Φάρες. |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
shaman Πρύτανης
Εγγραφή: 29 Δεκ 2006 Δημοσιεύσεις: 790 Τόπος: ΑΘΗΝΑΙ
|
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Ιαν 23, 2011 12:23 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
φίλε μου ράκις, γράφεις :
'' ... Στη συνέχεια: Φαντάζομαι πως όλοι αποδεχόμαστε ότι υπάρχουν μηχανισμοί που επιτυγχάνουν την επαφή του ανθρώπου με τα πράγματα(κατέναντι αντικείμενα). Απορρίπτοντας τον ιδεαλισμό, τότε δε μένει παρά να δεχτούμε ότι κάτι ξεφεύγει των μηχανισμών μας και αδυνατεί να γνωσθεί από τους μηχανισμούς μας. Άρα, υπάρχει κάποιο απρόσιτο εξωτερικό καθεαυτό (αφού δε συσχετίζεται με τους ανθρώπινους μηχανισμούς, γιατί αν συσχετιζόταν όλη η εξωτερική πραγματικότητα θα ήμασταν ιδεαλιστές επειδή θα τα ταυτίζαμε). ''
έρχομαι λοιπόν νά σού παρατηρήσω τήν σχετική ασάφεια στό εντός τής τελευταίας παρενθέσεως : ο συσχετισμός μηχανισμών καί εξωτερικού αναφερομένου, εξωτερικότητος, μπορεί νά γίνη θαυμάσια καί μέ τήν υλιστική οντολογική θεώρηση ' προϋποτίθεται όμως υποχρεωτικά κάποιου είδους ΜΟΝΙΣΤΙΚΗ θεώρηση.
άν, γιά κάποιο λόγο προσωπικής λογικής, απορρίπτη κανείς τή μονιστική θεώρηση (άς πούμε, τήνν στωϊκή, ή τήν μαρξιστική, ή τήν ιδεαλιστική τού μπέρκλεϋ), τότε πράγματι, ο επί τή βάσει τής ουσίας διαχωρισμός τού υποκειμένου (εμού) από τά 'κατένταντι κείμενα', τά ''ομπγιέκτα'', προϋποθέτει καποιου είδους ''διαμεσολαβητή'' γιά κάθε είδους γνωσιακή προσέγγιση τού υποκειμένου(εμού, σού, τού, τής) πρός εκείνα ' αναφέρομαι, προφανώς, αδρώ τώ τρόπω, στήν καρτεσιανή λογική τού δυισμού προσοχή, θέτω τήν καρτεσιανή θεώρηση μονον ως ένα από τά πολλά άλλα παραδείγματα ποπυ θάμπορούσα ενδεικτικά νά δώσω !), ως λογικά υποχρεωτικής προϋποθέσεως γνωστικής προοπτικής ή διαδικασίας μεταξύ ''ετεροουσίων'' (διότι, σάν άνεξάρτητα πώς άλληλα, τό σουμπγιέκτουμ καί τά ομπγιέκτα, ασφαλώς είναι καί ετεροούσια).
στή βάση τούτου, μπορεί κανείς ασφαλώς νά δεχθή τήν τυχαιότητα, θά πρέπη όμως νά δεχθή τήν θεμελιώδη ''αναγκαιότητα τού διαμεσολαβητού'', είτε αυτή είναι ο νούς, είτε κάποιου είδους πεπερασμένη αντιληπτική καί εκφραστική ικανότητα κοινή σέ ένα σύνολο υποκειμένων.
τότε όμως, η αρχική τυχαιότητα υποβάλλεται στά κριτήρια τών περιορισμών τής αντιληπτικότητος : όπως καί νά είναι, επίπαραδείγματι, ένα αντικείμενο, ασφαλώς καί ποτέ δέν θά μπορέσουμε νά τό αντιληφθούμε διαφορετικά από ό,τι θά μάς τό αποδώση η αισθητηριακή μας ικανότης νά βλέπουμε από τά 2000 έως τά 6000 άνγκστρομ, νά ακούμε από τά τόσα μέχρι τά τόσα μέτρα ανά δευτερόλεπτο μήκους κύματος, κοκ.
η πολλαπλότητα δηλαδή θά υποβληθή στά καυδιανά δίκρανα τής ''απλής πιοκιλίας'', θά είναι, αντί τού ''μαλτιπλίσιτυ'', απλή''βαράιετυ'', αφού θά ερμηνεύεται ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ (όπως καί γίνεται στήν καθημερινότητα) μέσα από έναν κοινό γιά όλους κώδικα ερμηνευτικών πλαισίων καί δυνατοτήτων.
ελπίζω νά έγινα πάλι κατανοητός.
γιατί τά λέω αυτά ; έπανέρχομαι στό προηγούμενο μήνυμάμου : η επιλογή τής τυχαιότητος είανι περισσότερο από όλα μιά επιλογή ηθική κάι πολιτική, όωπς λές κι εσύ - καί θά πρέπη, μέ τήν ησυχία μας φυσικά, διότι καί η γνωσιολογία είναι γοητευτική, νά συζητήσουμε στήν πορεία.
'' _________________ κόγξ όμ πάξ κι απάνω τούρλα ! |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Μάρ 2004 Δημοσιεύσεις: 18523
|
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Ιαν 23, 2011 12:37 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ έγραψε: | rakis,
xρόνος χωρίς αλλαγή δε νοείται ούτε αλλαγή χωρίς αντικείμενα.Αν,λοιπόν,η συνείδηση κατασκευάζει τον αντικειμενοποιημένο χρόνο είναι γιατί ήδη αναφέρεται σε αντικείμενα (αναφορικότητα).Έχει αποδεχτεί,λοιπόν,τον εαυτό της ως ένα μεγάλο κενό,όπου όλα,ακόμα και το Εγώ,είναι εξωτερικα ως προς αυτήν.
Γιατί,λοιπόν,να μας φαίνεται παράξενο όταν αναφέρεται σ' έναν κόσμο χωρίς αυτήν;Μήπως δείχνει την καθεαυτή παρουσία της με κάποιον τρόπο στον παροντικό κόσμο; |
Η απάντηση που έδωσες υπονοούσε ότι η συνείδηση υπάρχει ως ένα περιέχον με περιεχόμενο το χρονισμένο κόσμο,οπότε χωρίς το περιέχον δεν έχει νόημα το περιεχόμενο.
Εγώ επισημαίνω ότι η συνείδηση είναι ένα ρήγμα του Είναι,απ' το οποίο ξεπηδάει η πολλαπλότητα,μέρος της οποίας είναι και ο χρόνος.Οπότε,δεν τίθεται θέμα προγενέστερου και ύστερου της συνείδησης χρόνου,γιατί το ρήγμα δεν είναι παρουσία μέσα στο χρόνο,όπως το μηδέν δεν είναι παρουσία αριθμού στην κλίμακα των αριθμών. _________________ Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης) |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
|