ΔΙΑΛΟΓΟΣ

[ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΣ]

Σήμαινε στην αρχαία ελληνική κλασική περίοδο , διαίρεση του λόγου.
Οποιαδήποτε λέξη ,θεωρείτο ως ιχνοστοιχείο, άτομο, μικρότερη μονάδα, μέρος, ολόκληρου του ΛΟΓΟΥ.
Ως ολόκληρος λόγος θεωρείτο το άπειρο, δηλαδή μία οντότητα περί της οποίας δεν μπορούνε ουδέποτε να ειπωθούν τα πάντα .
Πηγή λοιπόν όλων ήτανε το άπειρο, η αλλιώς η άπειρη οντότητα.
Της οποίας ο λόγος διαιρείτο με τον διάλογο ,ώστε να προκύψει μία κατανοητή ,αντιληπτή έννοια για όλους όσους συμμετείχαν σε αυτόν.
Και φυσικά προέκυψαν ,διαμορφώθηκαν & διεξήχθησαν διάλογοι ,τόσο όμορφοι & ουσιαστικοί που παρέμειναν ακόμη και σήμερα στην εποχή μας επίκαιροι .
Όλων δε μέγιστο αγαθό η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ .

Σήμερα για εμάς τους νεοέλληνες διάλογος σημαίνει συνήθως επικοινωνία .
Φυσικά και είναι ο διάλογος ένα είδος επικοινωνίας , πότε όμως ?
Όταν ανατρέχουμε στην πηγή ,όπου προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε με μοναδικό στόχο τον ΛΟΓΟ .

Αυτό το επιχειρούμε πολλές φορές σήμερα και μέσα από αυτό εδώ το αξιόλογο φόρουμ.
Θα έχεται όμως παρατηρήσει αγαπητοί φίλοι,ότι πάρα πολύ σπάνια προκύπτει ένας διάλογος ,ένας δηλαδή διάλογος που να είναι εποικοδομητικός .
Συνήθως επαρκούμαστε σε ένα θέμα στην διατύπωση των απόψεών μας ..,
Όταν όμως οι απόψεις διήσταντε, διαφοροποιούνται, (που συμβαίνει σχεδόν πάντα )συγκρούονται οι διαμορφωμένες προσωπικότητες που συμμετέχουν στον διάλογο σφοδρά ,ως να ήτο η ίδια η ψυχή αυτό το οποίο υπερασπίζονται .

Πολλά μπορούνε να ειπωθούν για την προσωπικότητα που διαμορφώνει ένα άτομο και για τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνεται,καθώς επίσης για το τι δέχεται ως ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ και τι ΟΧΙ.
Επίσης για τις απόψεις μας ,δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώνουμε απόψεις ..,όπου βέβαια υπεισέρχεται αμέσως το θέμα του τρόπου σκέψεώς μας ...,

Προτείνω σε όσους έχουνε διάθεση να συμμετάσχουν στο θέμα τούτο , να ξεκινήσουμε με την αναζήτηση αρχών, αξιών ,κανόνων ....,
Δηλαδή αν είναι απαραίτητο σε έναν διάλογο ,μία συζήτηση ,να μπαίνουν και φυσικά να εφαρμόζονται κάποιες αξίες ,αρχές ,κανόνες που όλοι μας αναγνωρίζουμε ως αναγκαίους ,για να προκύψει & να διεξαχθεί εποικοδομητικός διάλογος,η έστω μία εποικοδομητική συζήτηση .

Νομίζω ότι ο σημαντικότερος κανόνας που θα πρέπει να τεθεί μεταξύ των διαφόρων συνομιλητών στο διαδίκτυο (φυσικά αυτός θα πρέπει να ισχύει μάλλον παντού) είναι:
Θα πρέπει να αποφεύγουμε πάση θυσία να χαρακτηρίζουμε αρνητικά τους συνομιλητές μας.

[Tetragonos]

Το καλό με τα ιντερνετικά φόρουμ όπου οι πιο πολλοί διατηρούν την ανωνυμία τους και ως εκ τούτου δεν μπορεί κάποιος να είναι σίγουρος για το ποια προσωπικότητα κρύβεται πίσω από τους διαλόγους.
Και παρατήρησα το παραπάνω για να σου πω πως πρωτίστως κάποιος χαρακτηρίζει τον λόγο του άλλου και σε αυτόν απευθύνεται και όχι στο άτομο.
Από την άλλη , αυτός που τραγουδά είναι τραγουδιστής , τουλάχιστον την στιγμή που τραγουδά, αυτός που χτίζει σπίτια είναι χτίστης , τουλάχιστον την στιγμή που χτίζει.
Τι γίνεται όμως τουλάχιστον την στιγμή που κάποιος λέει κουταμάρες , είναι κουτός ή όχι.
Και αν κάποιος τον αποκαλέσει κουτό δεν το κάνει γιατί τον ξέρει από πριν και ξέρει το ποιόν του, αλλά διότι πιστεύει ότι αυτά που λέει είναι κουτά και έτσι προκύπτει ότι αυτός που τα λέει αυτά είναι κουτός.

Για να είναι εποικοδομητικοί οι διάλογοι θα πρέπει να είναι ελεύθεροι.
Έτσι ένας κανόνας που μπορούμε να θέσουμε είναι όταν κάποιος εκφράζεται θα πρέπει να το κάνει ελευθέρα , όπως νιώθει και όπως ξέρει να το κάνει.
Αν θέλει να κλειστεί στο κλουβί της θεώρησής του , ας το κάνει , και να μας το δείξει ώστε να ξέρουμε και εμείς πως είναι φυλακισμένος και να προσπαθήσουμε αν μπορούμε να τον ελευθερώσουμε πρώτα πριν κάνουμε διάλογο μαζί του.
Πρωτίστως κάποιος θα πρέπει να είναι ελεύθερος να μπορεί να δεχτεί και να δώσει σε έναν διάλογο.
Να μπορεί να δεχτεί αυτό που προκύπτει από τον διάλογο και να μπορεί να δώσει αυτό που μπορεί να προκύψει.
Και αυτό γιατί σε έναν διάλογο , και δει φιλοσοφικό , αναζητείται η αλήθεια και θα πρέπει να είσαι ελεύθερος να την αναζητήσεις και να την δεχτείς.

Δεν θα πρέπει να είσαι δέσμιος των πεποιθήσεών σου.

Καλό λοιπόν είναι αν δεν έχει πρόθεση κάποιος να λάβει την αλήθεια του διαλόγου να μην προσέλθει.
Δεν χρειαζόμαστε άλλους κήρυκες της αλήθειας.
Θέλουμε να γνωρίσουμε την αλήθεια μέσω του διαλόγου, αλληλεπιδρώντας μαζί της και όχι να μας έρθει ουρανοκατέβατη στο κεφάλι μας.

Ως μόνο κανόνα εγώ θα έλεγα ότι όποιος θέλει να έρθει σε κάποιον διάλογο να έρχεται ελεύθερος.

Και μην ξεχνάς ότι

«Τα όρια ενός ανθρώπου καθορίζονται από τα όρια της γλώσσας του.»

Οπότε άσε τους συνομιλητές ελεύθερους να χρησιμοποιήσουν ότι γλώσσα θέλουν , ώστε να γνωρίσουμε τον κόσμο τους, να γνωρίσουμε τα όρια τους.





«Για τα πράγματα που δεν μπορείς να μιλήσεις , πρέπει να σωπαίνεις.»

[ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΣ]

Μου θύμησες τον φίλο stefstath, όπου τον χαρακτήρισα (άστα να πάνε)..,
Παραπέμπω στην σελίδα από όπου ξεκίνησε το ιστορικό :
http://www.filosofia.gr/forum/viewtopic.php?t=3039&postdays=0&postorder=asc&start=30

Στην σελίδα 3 και 4 , φαίνεται όλο το μεγαλείο της ανωριμότητάς μου.
Θα μπορούσα βέβαια να γράψω διάφορα ελαφρυντικά ,για να χαϊδέψω τα μούσια μου ,αλλά θα ήταν στην ουσία άτοπα ,διότι εγώ ο ίδιος ισχυρίζομαι ότι προσπαθώ να διαμορφώσω μία απρόσωπη ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ.
Δηλαδή μία προσωπικότητα την οποία θα διευθύνει αποκλειστικά μία ώριμη ψυχή.
Ακόμη δεν ωρίμασε ..,
Με την ευκαιρία να ζητήσω από τον φίλο stefstath συγνώμη ,(για τον χαρακτηρισμό ) η οποία εύχομαι να γίνει δεκτή.

[Δάκης Μαυροφρείδης]

Γεια στο στόμα σου, Αυθόρμητε
_________________
Δεν υπάρχει τίποτα πιο θαυμαστό και αξιόλογο από την ανάδειξη του ωραίου. Αρκεί, ο σκοπός της ίδιας της πράξης να μην αναλώνεται μέσα σε μια ανερμάτιστη και φλύαρη ματαιοδοξία

Δ.Μ.

http://d-mavrofrides.simplesite.com

[Δάκης Μαυροφρείδης]

1ον Ένας διάλογος πρέπει να βασίζεται οπωσδήποτε σε λογικά επιχειρήματα. Αυτό είναι που σώζει την ουσία και την εξέλιξη του διαλόγου. Από τη στιγμή που θα παρεισφρύσουν αστήριχτες, δογματικές απόψεις και μη λογικά επιχειρήματα, τότε ο διάλογος παύει να έχει νόημα γιατί οι δυο συνομιλητές κινούνται σε διαφορετικά μήκη κύματος. Πχ, δεν μπορείς να ισχυριστείς ότι υπάρχει θεός επειδή το είπε καποιος άλλος, του οποίου η αντικειμενικότητα δεν μπορεί να επαληθευθεί. Αντίθετα, αν πεις ότι υπάρχει θεός, επικαλούμενος την πολυπλοκότητα του κόσμου ο οποίος πρέπει να υπόκειται σε μια δημιουργική δύναμη, αυτό είναι ένα επιχείρημα. Βέβαια το εν λόγω επιχείρημα έχει πολλά λογικά αντεπιχειρήματα.

2ον Αυτό που πρέπει να διέπει ένα διαλογο είναι η δεοντολογία, κοινώς το fair play. Αυτό όμως συνιστά μια σειρά άγραφων κανόνων που τίθενται σε ισχύ από τους ίδιους τους συνομιλητές. Αν οι ίδιοι οι συνομιλητές δεν έχουν διάθεση για εφαρμογή της δεοντολογίας τότε δεν μπορεί να γίνει τίποτα.

Για μένα λοιπόν το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να καθορίσουμε τι θεωρούμε λογικό επιχείρημα που είναι η βάση του διαλόγου και μετά να καθορίσουμε ποιοι είναι οι βασικοί κανόνες δεοντολογίας που θα πρέπει να τηρούνται από όλους μας ώστε ο διάλογος να συνεχίσει απρόσκοπτα.
_________________
Δεν υπάρχει τίποτα πιο θαυμαστό και αξιόλογο από την ανάδειξη του ωραίου. Αρκεί, ο σκοπός της ίδιας της πράξης να μην αναλώνεται μέσα σε μια ανερμάτιστη και φλύαρη ματαιοδοξία

Δ.Μ.

http://d-mavrofrides.simplesite.com

[timestotimes]

χρονια πολλα!!!!
αγαπη ευχομαι

[shaman]

ο φίλος θεματογράφος παρουσιάζει τόν ''διάλογο'' ως έννοια καί ως πραγματικότητα μέ τρόπο εξαιρετικά νεφελώδη ' επειδή δέν μπόρεσα νά καταλάβω τί μπορεί νά εννοή, αναφερόμενος σέ ''διαίρεση τού λόγου'', κατέφυγα στά σοφά μας ελληνικά λεξικάμ, καί βρήκα ότι

- η λέξη ''διαλέγομαι'', τό ρήμα δηλαδή σέ μέση φωνή. πού σχετίζεται μέ τόν ''διάλογο'', απαντάται αρχικώς στόν θουκυδίδη, μέ τήν απλή έννοια τού ''συζητώ'': ''καί ως είδόν τινα τών συνωμοτών σφίσι διαλεγόμενον οικείως τώι Ιππίαι'' (τά ''γιώτα'' παριστούν υπογεγραμμένες δοτικής ενικού) ' η εννοιολογική σημασία τού ''συζητούντα'' τής λέξεως ''διαλεγόμενον'' είναι προφανής - εκτός κι άν φυσικά δεχθούμε ότι ο συνωμότης καί ο Ιππίας συζητούσαν τήν ώρα εκείνη μέ θέμα τή ... διχοτόμηση τού λόγου.

- η λέξη ''διάλογος'' πάλι, ανευρίσκεται τό πρώτον στόν πλάτωνα : "πλήν ο μέν εντός τής ψυχής πρός αυτήν (με δασεία, ''πρός εαυτήν''') διάλογος άνευ φωνής γιγνόμενος τούτ' αυτό ημίν επωνομάσθη διάνοια'' (σάν διάλογος εδώ εννοείται ο εσωτερικός αντίλογος).

η υπερβατική ανάλυση τού θεματογράφου, μέ τό προφανές συμπέρασμα ή επιστέγασμα ότι ''μέγιστο αγαθό όλων η αρχαία ελληνική γλώσσα'', δέν αίρει, λόγω τής καλής προθέσεως τού νά ''βλογήσουμε τά γένια μας'', τήν αυθαιρεσία τού συλλογισμού του.

οι σημερινές λέξεις ''συζήτηση'' (αναζήτηση από κοινού ενός κοινού τόπου) καί ''επικοινωνία'' (η προέλευση τής λέξεως είναι γοητευτική !), ίσως είναι ακόμη γλαφυρότερες ή ευγλωττότερες, καί, σίγουρα, σαφέστερες από τό ''διά-λογος'' (λέξη πλέον εξαιρετικά διωγκωμένη σημασιολογικά στήν εποχή μας, υπό τήν επίδραση τών ξένων γλωσσών καί τών νέων τεχνολογιών).

όσο γιά τό κακόμοιρο τσιτάτο τού τριστάλανος στήν ελλάδα βίττγκενστάιν, δηλαδή τό ''ντί γκρέντσεν μάινερ σπράχε μπεντώυτεν ντί γκρέντζεν μάινερ βέλτ'', άς καταλάβουμε ότι σημαίνει, στά ελληνικά : τά σύνορα τής γλώσσης μου ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ (καί όχι ''ΕΙΝΑΙ'') τά σύνορα τού κόσμου μου''.
τό ''σημαίνω'' δέν ταυτίζεται μέ τό ''είμαι'', διότι τό ''σημαίνω'' συνυφαίνεται μέ τή ''σκέψη'', εν ώ τό ''είναι'' μέ περισσότερα από τή σκέψη !

κατά τά λοιπά, ό,τι πή ο φίλος μας ο μαυροφρείδης επαρκεί γιά μένα σάν δεοντολογία διαλόγου ' προσωπικά, ο μόνος όρος πού θά ήθελα νά εισαγάγω στήν όποια συζήτηση, θά ήταν ένας κάι μόνος, δηλαδή ''η διάθεση πρός τεκμηρίωση''.
στήν ελλάδα όμως, η λογική τεκμηρίωση θεωρείται ''πασσέ'' καί ''ντεμοντέ''.
_________________
κόγξ όμ πάξ κι απάνω τούρλα !

[Δάκης Μαυροφρείδης]

[shaman]

αγαπητέ μαυροφρείδη, μάλλον άσκοπα συνέταξες τό κείμενό σου : η αναφορά στό τσιτάτο τού βίττγκενστάιν γινόταν γιά νά θίξη τήν χρήση του από τόν τετράγωνο, δυό ή τρία μηνύματα πρίν από τό δικό μου, καί όχι γιά νά κριτικάρη μέ κάποιο τρόπο τή δική σου κατακλείδα (απόδειξις τούτου, ότι συμπίπτουν αυτή μέ ό,τι εγώ παραθέτω ως 'ορθό' !).

κατά δεύτερον, θά διαφωνήσω καί ως πρός τήν περαιτέρω επιχειρηματολογία σου επί τής φράσεως - όχι όμως εδώ, καί ασφαλώς όχι μέ εκφράσεις αποκλεισμού, τού τύπου ''είναι φανερό κι αναντίρρητο'' (ακόμη κι ο ίδιος ο βίττγκενστάιν, άν έυρισκε ''φανερά κι αναντίρρητα'' τά όσα έγραψε στό ''τρακτάτους'', δέν θά είχε συλλάβει καί γράψει τίς ''ουντερζούχουνγκεν'' αργότερα !).

κατά τρίτον ... έναμικρό άς τό πούμε παράπονο ! σάν νέος (συγγραφικά εννοώ, κι όχι χρονικά) χρήστης, διαπιστώνω συνεχώς τήν επιφύλαξη παλαιοτέρων χρηστών, ακόμη καί τήν κάποια, συγκεκαλυμμένη ή απροκάλυπτη, διάθεση γιά αμφισβήτηση, ή καί λεπτή ή χονδροειδέστερη ειρωνεία.
ο ίδιος θά θυμάσαι μέ πόσο κόπο προσπάθησα νά διατηρήσω τόν πρώτο μας διάλογο (περί τής νέας ελληνικής) σέ επίπεδο φιλικής καί ειλικρινούς αντιπαραθέσεως, σέ πνεύμα,τρόπον τινά, ''διαλογικής ή διαλεκτικής συνενοχής'' (μέ τήν έκφραση, εννοώ τό διαλογικό ύφος ανθρώπων πού πλέον έχουν αναγνωρίσει τήν αξία αλλήλων).

έ, άς μήν τό χαλάσουμε γράφοντας βιαστικά καί παρορμητικά ! εγώ τουλάχιστον, από τήν πλευρά μου δέν θά τό κάνω, μέχρις ίσως ότου κάποιος από τούς υπευθύνους νά μού εξηγήση πολιτισμένα ότι η δραστηριότητά μου στό φόρουμ αυτό δέν είναι επιθυμητή !
_________________
κόγξ όμ πάξ κι απάνω τούρλα !

[shaman]

αγαπητέ μαυροφρείδη, μάλλον άσκοπα συνέταξες τό κείμενό σου : η αναφορά στό τσιτάτο τού βίττγκενστάιν γινόταν γιά νά θίξη τήν χρήση του από τόν τετράγωνο, δυό ή τρία μηνύματα πρίν από τό δικό μου, καί όχι γιά νά κριτικάρη μέ κάποιο τρόπο τή δική σου κατακλείδα (απόδειξις τούτου, ότι συμπίπτουν αυτή μέ ό,τι εγώ παραθέτω ως 'ορθό' !).

κατά δεύτερον, θά διαφωνήσω καί ως πρός τήν περαιτέρω επιχειρηματολογία σου επί τής φράσεως - όχι όμως εδώ, καί ασφαλώς όχι μέ εκφράσεις αποκλεισμού, τού τύπου ''είναι φανερό κι αναντίρρητο'' (ακόμη κι ο ίδιος ο βίττγκενστάιν, άν έυρισκε ''φανερά κι αναντίρρητα'' τά όσα έγραψε στό ''τρακτάτους'', δέν θά είχε συλλάβει καί γράψει τίς ''ουντερζούχουνγκεν'' αργότερα !).

κατά τρίτον ... έναμικρό άς τό πούμε παράπονο ! σάν νέος (συγγραφικά εννοώ, κι όχι χρονικά) χρήστης, διαπιστώνω συνεχώς τήν επιφύλαξη παλαιοτέρων χρηστών, ακόμη καί τήν κάποια, συγκεκαλυμμένη ή απροκάλυπτη, διάθεση γιά αμφισβήτηση, ή καί λεπτή ή χονδροειδέστερη ειρωνεία.
ο ίδιος θά θυμάσαι μέ πόσο κόπο προσπάθησα νά διατηρήσω τόν πρώτο μας διάλογο (περί τής νέας ελληνικής) σέ επίπεδο φιλικής καί ειλικρινούς αντιπαραθέσεως, σέ πνεύμα,τρόπον τινά, ''διαλογικής ή διαλεκτικής συνενοχής'' (μέ τήν έκφραση, εννοώ τό διαλογικό ύφος ανθρώπων πού πλέον έχουν αναγνωρίσει τήν αξία αλλήλων).

έ, άς μήν τό χαλάσουμε γράφοντας βιαστικά καί παρορμητικά ! εγώ τουλάχιστον, από τήν πλευρά μου δέν θά τό κάνω, μέχρις ίσως ότου κάποιος από τούς υπευθύνους νά μού εξηγήση πολιτισμένα ότι η δραστηριότητά μου στό φόρουμ αυτό δέν είναι επιθυμητή !
_________________
κόγξ όμ πάξ κι απάνω τούρλα !

[Δάκης Μαυροφρείδης]

Αγαπητέ shaman,

Συμφωνώ με τα όσα λες (αν και αναμένω την επιχειρηματολογία για το Tractatus) και περιμένω την αρχή ενός εποικοδομητικού διαλόγου είτε από το θεματοθέτη είτε από κάποιον άλλον. Έτσι για την ιστορία να πω ότι αναγνωρίζω τη φιλομάθειά σου και τις γνώσεις σου. Πολλές φορές καταφεύγουμε σε σκωπτικές επισημάνσεις, αυτό όμως δεν είναι απαραιτήτως κακό, αρκεί να μην ευτελίζεται η συζήτηση. Τέλος πάντων, ζητώ συγγνωμη αν φάνηκα απότομος.
_________________
Δεν υπάρχει τίποτα πιο θαυμαστό και αξιόλογο από την ανάδειξη του ωραίου. Αρκεί, ο σκοπός της ίδιας της πράξης να μην αναλώνεται μέσα σε μια ανερμάτιστη και φλύαρη ματαιοδοξία

Δ.Μ.

http://d-mavrofrides.simplesite.com

[Bugman]

Διάλογος
Η πρόθεση "Δια" εδώ έχει ρόλο "Με", δηλαδή Διάλογος σημαίνει "Με λόγο". Ποιος λόγος όμως; Λόγο λέμε το αίτιο, λόγο λέμε τη αρθρωμένη φωνή, λόγο λέμε την μαθηματική αναλογία Χι προς Ψι. Εδώ λόγος είναι η σκέψη. Λόγος που σημαίνει το αίτιο, λόγος που σημαίνει την αρθρωμένη φωνή, λόγος που σημαίνει την μαθηματική αναλογία Χι προς Ψι. Η λέξη Διάλογος λοιπόν σημαίνει "με σκέψη". Με το διάλογο σημαίνουμε τα πράγματα, τα βάζουμε με σκέψη, τα κάνουμε περισπούδαστα, σπουδή πραγμάτων...που γίνονται λέξεις, λόγος.

Άρα διάλογος είναι η μεταφορά σκέψης. Μονόλογος είναι η μεταφορά ενός λόγου μιας σκέψης. Πολυλογάς είναι αυτός που μεταφέρει πολλές σκέψεις...(συνήθως αυτό εκνευρίζει, έτσι φαντάζει αρνητικό χαρακτηριστικό). Πρόλογος και επίλογος, τα μέρη του λόγου πριν και μετά την ανάπτυξη του σκεπτικού, του θέματος, που είναι απαραίτητα όμως για να προετοιμάσει το πρώτο για το βάρος που θα ακολουθήσει και να αναρρώσει το δεύτερο από το βάρος που έχει προηγηθεί. Εκ των πραγμάτων κάθε λόγος σκέψη μπορεί να παραμένει στο μυαλό μας. Ο διάλογος είναι αυτός που βγάζει τις σκέψεις μας έξω.

Είναι ο διάλογος ένας σωρός επιχειρημάτων; Όχι απαραίτητα, συνήθως περιλαμβάνει επιχειρήματα, αλλά πρέπει να δει κανείς αυτά από το τρόπο που δημιουργούνται...Δηλαδή ένα επιχείρημα μπορεί να σχετίζεται με αναφορές στο ίδιο το σκεπτικό, ή να σχετίζεται με κάτι άλλο "ανάλογο". Το "ανάλογο" είναι η εξωτερική αναφορά που συνήθως είναι γνωστή σε εκείνους που μπαίνουν στο διάλογο, που παραθέτουν τις σκέψεις τους. Στην ουσία η εξωτερική αναφορά είναι ένας τρόπος να αυγατίσει ο διάλογος. Με τον τρόπο αυτό ο διάλογος ξεχειλώνει, ή κάνει κοιλιά...όπως λέμε. Τότε αρχίζουν οι εκνευρισμοί, πως βγήκαμε εκτός θέματος. Από την άλλη μεριά όταν οι αναφορές είναι εσωτερικές, τότε πάλι δημιουργείται εκνευρισμός γιατί είμαστε εντός θέματος αλλά λέμε περισσότερα λόγια απ' όσα χρειάζονται...(για να μην εκνευριστούμε). Και στις δυο περιπτώσεις η αρνητική τροπή είναι ο εκνευρισμός, ή νευρική διάθεση..Η σκέψη είναι "νευρική" ενέργεια...οπότε η αρνητική πλευρά της ενέργειας αυτής είναι ο "εκνευρισμός", ο τρόπος που τα νεύρα υπερλειτουργούν.
Αν αλλάξουμε την πρόθεση "με" με την "από" τότε πάμε από το "Διάλογο" στην "Έκφραση", όπου λόγος και φράση ταυτίζονται. Ο διάλογος είναι εκείνη η φάση όπου η σκέψη αποτυπώνει...και η έκφραση είναι ο αποτυπωμένος διάλογος. Να γιατί το ρήμα "εκφράζω" ταιριάζει στο αποτέλεσμα "έκφραση" του διαλόγου, και όχι το "διαλέγω", που σημαίνει "ξεχωρίζω", σκεπτόμενος πάντα!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[Δάκης Μαυροφρείδης]

Bugman, διαφωνώ.

Αν εκφράζονται κάθε φορά ξεκάθαρα και λογικά επιχειρήματα δεν υπάρχει περίπτωση να εξωκοίλει η συζήτηση, κι από την άλλη ο δημιουργούμενος εκνευρισμός θα προέρχεται αποκλειστικά και μόνο από αυτόν που θα βλέπει τα λογικά επιχειρήματά του να τελειώνουν.
_________________
Δεν υπάρχει τίποτα πιο θαυμαστό και αξιόλογο από την ανάδειξη του ωραίου. Αρκεί, ο σκοπός της ίδιας της πράξης να μην αναλώνεται μέσα σε μια ανερμάτιστη και φλύαρη ματαιοδοξία

Δ.Μ.

http://d-mavrofrides.simplesite.com

[Tetragonos]

1η παρατήρηση.


«Ένας διάλογος πρέπει να βασίζεται οπωσδήποτε σε λογικά επιχειρήματα»

Παραμύθια με την ρίγανη.

Αφού αυτό που ορίζεις λογικό είναι αυτό που φαίνεται σε εσένα λογικό, είναι αυτό που έχεις αποδεχτεί εσύ ως λογικό.

Όταν λοιπόν κάποιος λέει κάτι το οποίο η δική σου λογική δεν αντιλαμβάνεται , είναι παράλογο;

Άρα αυτό που μας καλείς να κάνουμε στους διάλογους με εσένα, και με όσους ασπάζονται αυτήν την στενή άποψη, είναι να μιλάμε με βάση την λογική σου.

Πλάκα με κάνεις δεν μπορεί ;

Αν ήταν έτσι φίλε μου δεν θα πιάναμε ποτέ κουβέντα με την θάλασσα.

Γιατί άραγε τι λογική θα είχε;

Την δική μου;


2η παρατήρηση


«ο μόνος όρος πού θά ήθελα νά εισαγάγω στήν όποια συζήτηση, θά ήταν ένας κάι μόνος, δηλαδή ''η διάθεση πρός τεκμηρίωση''»

Για πες μου σε παρακαλώ , ποια διάθεση προς τεκμηρίωση έχει η φύση;
Η δεν διαλέγεσαι μαζί της;

Δηλαδή όταν σηκώνεται ο ήλιος εσύ θες τεκμηρίωση, γιατί ειδάλλως δεν μπορείς να επωφεληθείς των ακτινών του;

Αφήστε τα βιβλία σας στην πάντα , σκεφτείτε μόνοι σας.

Έστω και μια σκέψη δική σας.

Ας σας φαίνεται παράλογή, με την λογική που σας φυτέψανε.

Θα βάλουμε κανόνες στο διάλογο.

Είστε σοβαροί;

Αν ήταν έτσι δεν θα διδασκόμασταν ποτέ την επιμονή από ένα μυρμήγκι του οποίου το σπυρί έπεφτα δεκάδες φορές πριν το πάει στην φωλιά του.

Μην περιορίζεστε στο εαυτό σας.


Και επειδή γουστάρετε παιγνίδια με τις λέξεις έτσι για εκφυλίσετε το νόημά τους και άλλα να λέτε και άλλα να εννοείται.

«τά σύνορα τής γλώσσης μου ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ (καί όχι ''ΕΙΝΑΙ'') τά σύνορα τού κόσμου μου''» στον κόσμο του κάθενός το «είναι» με το «σημαίνουν» ταυτίζεται , τουλάχιστον στην λογική μου, χαχααχαχαχχαχα.

[Bugman]

Τι σημαίνει "λογικό επιχείρημα";
Ένα επιχείρημα είναι κάτι επί "χεριού" δηλαδή χειροπιαστό άρα άνευ ειδικής σκέψης αποδεκτό. Άρα επιχείρημα είναι αυτό το αντικείμενο που δεν επιδέχεται παρερμηνεία. Λογικό επιχείρημα είναι αυτό το αντικείμενο που ταιριάζει με το σκεπτικό μας..και δεν επιδέχεται παρερμηνεία.
Αναφέρθηκα σε εξωτερικές και εσωτερικές αναφορές, και τι δημιουργούν όταν πλεονάζουν. Προϊόν της σκέψης είναι η λογική συνέχεια. Προϊόν της σκέψης είναι και η δημιουργία εκνευρισμού.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!