Στοιχεία Ελληνικής Λαογραφίας, ΕΠΤΑΧΩΡΙ

[vv]

Η Σισυφική απελπισία, πεσσιμισμός, μηδενισμός, αλλά και θάρρος, η κρυστάλινη αίσθηση της πραγματικότητας δίνονται με ανεπανάληπτο τρόπο στο ανωτέρω τραγούδι.
Ετούτος ο ντουνιάς, αυτό το σύμπαν, αυτή η γη, αυτός ο κόσμος, "ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ Τ' ΕΜΑΣ". Ο ιουδαιοχριστιανικός ανθρωποκεντρισμός εξωβελίζεται πέρα από τα όρια του χωρου και του χρόνου! Αυτός ο ντουνιάς ΔΕΝ πλάστηκε για τον άνθρωπο, μας λέει το τραγούδι. Συνεπόμενα, ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα φαινόμενο γίγνεσθαι μέσα σε τούτον τον Ντουνιά! Μας θυμίζει πολύ τα λόγια του Σειλινού όταν παγιδεύτηκε από τον Μίδα!

_______________________________
Juliane, οι πρέσπες, ναι, όντως, είναι ένας τόπος με διάχυτο τον μυστικισμό της φύσης!
Δεν είναι τυχαίο ότι στην αμεσοδημοκρατική πόλη και στις κοινότητες γεννήθηκε η πολυθεϊστική θρησκεία. Είναι ο θαυμασμός για τη φυση που ωθεί τον άνθρωπο να τη θεοποιήσει! Ως γνωστός το "θεϊκό" και "θεός" δεν είναι παρά κατηγορούμενα. Είναι αυτό το μυστικιστικό βίωμα της φύσης που έρχεται από τα μέσα (αυθεντικότητα). Είναι η έμφυτη θρησκευτική ορμή του ανθρπου που εξυψώνει το απόλυτο στη σφαίρα ενός κατηγορούμενου του θεϊκού και θεού, του θείου.
Αντίθετα, στο τσιμεντένιο θηρίο, δεν υπάρχει το πλαίσιο του απολύτου της φύσης κι έτσι δεν υφίσταται το μυστικιστικό βίωμα της φύσης που θα οδηγήσει στον πολυθεϊσμό και τη φυσιολατρεία! Αντίθετα, ως εκ της μη υπάρξεως θαυμασμού (θυμίζω το "δια γαρ του θαυμάζειν..."), οικοδομούν ένα τεχνητό απόλυτο που ως εκ της μη ύπαρξης του απολύτου της φύσης, δεν μπορεί παρά να είναι εξωκοσμικό. και ως δια μαγείας, αυτή τους η αντίληψη δεν θέλουν να οδηγήσει στον ντεϊσμό, όπως θα έπρεπε. Έτσι ο εξωκοσμικός Θεός, έρχεται από τα έξω προς τα μέσα, από σύμβαση και όχι από μέσα προς τα έξω (αυθεντικότητα). Δεν είναι παρά διανοητικό και όχι βιωματικό κατασκεύασμα, μπάλωμα!
_________________
Πόσο Μηδαμινοί κι Ασήμαντοι μοιάζουν οι Πόνοι κ 'οι Αγώνες μας,
όταν θωρείς τη Γη απ' το Διάστημα!

[Ouliathis]

Να προσθέσω και εγώ κάτι ειδικά όσον αφορά την μαντική τέχνη με τις ωμοπλάτες των αρνιών. Στο εγκληματολογικό μουσείο υπάρχει ακόμα νομίζω ένα ιδιόχειρο σημείωμα που βρέθηκε πάνω στον λήσταρχο Νταβέλη όταν τον σκοτώσανε μαζί με τους συντρόφους του στις κορυφές του Ολύμπου. (έχω επισκεφθεί επανειλημμένα αυτό το σημείο). Το σημείωμα που είχε γραφτεί την προηγούμενη μέρα έλεγε τα εξής. «Σήμερα κοιτάξαμε την σπάλα του αρνιού και είδαμε πως θα χαθούμε. Αρκετά έπαθαν οι κτηνοτρόφοι εξαιτίας μας καιρός τώρα να χαρούν κι αυτοί». Πράγματι η επόμενη μέρα ήταν η τελευταία τους.
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής

[vv]

Ωραία, φίλε Ouliathis! Εγώ θα προσθέσω ένα άλλο γεγονός: κτηνοτρόφος στο Επταχώρι μάντεψε "απ' τον πλάτη", όπως λεν, τον πόλεμο (το '40), μία ημέρα νωρίτερα. ίσως εδώ το λαογραφικό στοιχείο αναφέρεται στην "ανακατωσιά στο έθνος".
_________________
Πόσο Μηδαμινοί κι Ασήμαντοι μοιάζουν οι Πόνοι κ 'οι Αγώνες μας,
όταν θωρείς τη Γη απ' το Διάστημα!

[vv]

ΑΠΟΚΡΙΕΣ: κάθε γειτονιά θ' ανάψει μεγάλες φωτιές και θα συναγωνιστεί μαζί με τις άλλες. Φαγητό, ποτό, χορός, πειράγματα...
Το άναμμα των φωτιών προέρχεται από την Ηλιολατρεία(?). Βρισκόμαστε στο έμπα της άνοιξης και η αρχαιοελληνική ηλιολατρεία επιχειρεί με τις φωτιές να φέρει πιο κοντά τον ήλιο, να τον ζήσει καταβάντα, να τον λατρέψει και να χορέψει γύρω του!

Όλοι για Αποκριές στο Επταχώρι!
_________________
Πόσο Μηδαμινοί κι Ασήμαντοι μοιάζουν οι Πόνοι κ 'οι Αγώνες μας,
όταν θωρείς τη Γη απ' το Διάστημα!

[vv]

Θα παραθέσω εδώ την ιδιότυπη αρχαϊκή σύνταξη που διατηρείται στο ιδίωμα, με πολλά απρόσωπα στην έκφραση και μορφή που μας θυμίζει πάρα πολύ μία αρχαϊκή δοτική προσωπική σε νεοελληνικό πλαίσιο:

Για να πεις: δε θέλω να κοιμηθώ

=> "Δε μι κ'μάται"

Δεν θέλω να φάγω

=> "δε μ' τρώγιτι"

Δε θέλω να σηκωθώ

=> "δε μι σ'κώνιτι"

Ακολουθεί απόσπασμα από απομνημονεύματα χωριανού καθηγητή φιλολόγου (δε ζει πλεόν):

"...Δεν θα ξεχάσω τον καθηγητήν μου ο οποίος με εξήτασεν επί 5 ώρας με τα γλωσσικά ιδιώματα της Καστοριάς- Παρηκολούθουν την εξέτασιν φοιτηταί όλων των τάξεων και πολλών άλλων σχολών και έγινα γνωστός εξ αιτίας αυτής της εξετάσεως εις όλους τους φοιτητάς της Φιλοσοφικής Σχολής (Αθηνών), ειδικά όταν με ερώτησεν πώς διατυπώνουν την θέλησίν των οι άνθρωποι, δεν θέλω να κοιμηθώ, να φάγω, να σηκωθώ = δε μι κ'μάται, δε μ' τρώγεται, δε μι σ'κώνεται- Οπότε εκείνος ανέφερε όταν κοιμήθηκε ένα βράδυ στο Νεστόριο, και επειδή αργούσε το πρωί να σηκωθή, πήγεν η κυρία του σπιτού και του είπεν "κύριε καθηγητά, δεν σι σ'κώνιτι;"
Τότε έγινε πανδαιμόνιο μεταξύ των φοιτητών!..."
_________________
Πόσο Μηδαμινοί κι Ασήμαντοι μοιάζουν οι Πόνοι κ 'οι Αγώνες μας,
όταν θωρείς τη Γη απ' το Διάστημα!

[vv]

Θυσίες ζώων: όταν βάλουν μπρος να χτίσουν ένα σπίτι, στα θεμέλια του δυνάμει σπιτιού, σφάζουν έναν κόκορα, αλεκτριόνα, για να δέσει το σπίτι και να είναι γερό.
_________________
Πόσο Μηδαμινοί κι Ασήμαντοι μοιάζουν οι Πόνοι κ 'οι Αγώνες μας,
όταν θωρείς τη Γη απ' το Διάστημα!

[elma1]

Αγαπητέ νν,

Εάν σε ενδιαφέρει το θέμα της μάνας που κρυφάκουσε τις 3 Μοίρες συναντάται και σε άλλες περιοχές. Από τη δική μου γιαγιά έχω ακούσει πως οι Μοίρες είχαν πεί πως η κόρη θα πνιγεί μόλις φτάσει στα 17 της. Ετσι η μάνα έδωσε εντολή και σφράγισαν όλα τα πηγάδια της περιοχής. Εφτασε η κόρη στα 17 της και όπως όριζε η Μοίρα έψαχνε να βρεί πηγάδι. Μα τα πηγάδια ήταν σφραγισμένα. Απόκαμε η κόρη πάνω στο τελευταίο σφραγισμένο πηγάδι να ξαποστάσει και εκεί άφησε την τελευταία της πνοή.

[vv]

[elma1]

Aγαπητέ νν,

Χαίρομαι που μπόρεσα να σου φανώ χρήσιμη. Αυτή την ιστορία την άκουσα στα παιδικά μου χρόνια από τη γιαγιά μου που καταγόταν από τον Αγ. Δημήτριο της Καρύστου (ήταν Αρβανίτισα).

Ομως ενώ είχα ξεχάσει την ιστορία, μου την ξαναθύμισαν κάποιες γερόντισες στην Ολυμπο της Καρπάθου στα Δωδεκάνησα. Στην Κάρπαθο όμως υπήρχε κάποια μικροδιαφορά στην ιστορία λίγο πριν το θάνατο της κόρης που δεν τη θυμάμαι. Εάν σε ενδιαφέρει μπορώ να μάθω.

Ποιό είναι το θέμα με το οποίο ασχολείσαι εάν επιτρέπεται ?

[abc]