Ας ξεχάσουμε τους νεκρούς

[steppenwolf]

[ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

[Κρίτων]

[skeptomenh gynaika]

http://www.youtube.com/watch?v=Li1tLXdNvXI&feature=related
_________________
Σημειο+Ευθεια=Ερωτας

[antanion]

Ο άνθρωπος απ’ τη στιγμή που γεννιέται εξοικειώνεται πολύ πιο εύκολα με το φυσικό παρά με το υπερφυσικό, με το υλικό παρά με το άυλο, με το ορατό παρά με το αόρατο, με το αισθητό παρά με το υπεραισθητό. Απολαμβάνει τον ήλιο, τη θάλασσα, τη φύση κι οτιδήποτε μπορεί να δει και να νιώσει στην ΤΩΡΙΝΗ ζωή. Σχετίζεται πολύ πιο εύκολα με ανθρώπους που έχουν σάρκα και οστά παρά με τις άυλες και αόρατες «ψυχές» τους. Το να δει κανείς (για να το πω σύντομα, μα όχι περιεκτικά) με άλλα μάτια τη ζωή και τον κόσμο, ώστε να εξοικειωθεί με το υπερβατικό, είναι σαν να προσπαθεί να γυρίσει τα πάνω κάτω, ή καλύτερα... τα κάτω πάνω. Το τι συναντάμε στον άλλο κόσμο (αν θα πάμε) είναι πολύ αδύναμη ιδέα για να μας κάνει να αντέξουμε στη σκέψη του τι χάνουμε από τον τωρινό κόσμο (που σίγουρα θ’ αφήσουμε). Η ιδέα της απώλειας εδώ, σ’ αυτή τη ζωή, φαντάζει αδυσώπητα πραγματική!

Δεν είμαι ο πλέον κατάλληλος για να μιλήσω για τους «βαθιά θρησκευόμενους» ή τους «ψαγμένους πιστούς», αλλά τα παραπάνω ισχύουν σίγουρα πολύ περισσότερο για την μεγάλη πλειοψηφία των πιστών. Ακόμα και το πάσχα η μηχανική τήρηση του εθιμοτυπικού - αν δεν έχει αρχίσει να ξεφτίζει κι αυτό- υπερνικά κάθε «βαθιά περισυλλογή» για τη ζωή και την «ανάσταση». Γι’ αυτό και όταν φτάνει η στιγμή να αποχαιρετίσουν τους δικούς τους η ιδέα της απώλειας βαραίνει χίλιες φορές περισσότερο μέσα τους από κάθε μεταφυσική παρηγοριά, αφού η τελευταία παραμένει το ίδιο απρόσιτη όπως και πριν, άσχετα αν δηλώνουν πως την πιστεύουν. Έτσι, η πίστη τους αυτή καταλήγει σε μία ενστικτώδη κι απέλπιδα προσπάθεια να αντισταθμίσουν την οδύνη τους.

Και το ξέρουν!
Κάτι μου λέει πως δεν είναι και λίγοι αυτοί που κατά βάθος... το ξέρουν.
Και δεν είναι τυχαίο - ίσα ίσα, είναι πολύ φυσικό - που οι άνθρωποι νιώθουν ότι καλύτερο φάρμακο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ο χρόνος και η συμπαράσταση από φίλους, συγγενείς... Γιατί αν το μόνο που είχαν για να στηριχτούν ήταν κάποιο υπερβατικό δεκανίκι.......

Τότε, λοιπόν, γιατί συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων (σε ποσοστά που ξεπερνούν εκείνα πολλών άλλων ομόθρησκων λαών) δηλώνουν χριστιανοί ορθόδοξοι; Δε νομίζω να οφείλεται στο ότι αγαπάνε περισσότερο από τους άλλους τον χριστούλη κι εφαρμόζουν με πάθος τις διδαχές του, ούτε στο ότι έχουν έντονες μεταφυσικές ανησυχίες, αλλά γιατί η ορθοδοξία θεωρείται "χαρακτηριστικό της εθνικής ταυτότητας", "παράγοντας συνοχής και διατήρησης του έθνους". Δυστυχώς, πάντα υπάρχουν κι αυτοί που θα σου πετάξουν στη μούρη ότι αν δεν είσαι ορθόδοξος... σχεδόν δεν είσαι και Έλληνας!!! Έτσι, λοιπόν, μεγάλωσαν, έτσι τα έμαθαν, έτσι τους τα είπαν, έτσι κάνουν όλοι και κανείς δεν έχει όρεξη να φανεί «αιρετικός» και «περίεργος». Όσο πιο μικρή κι ανασφαλής είναι μια χώρα, τόσο πιο πολύ τείνει να ενισχύσει την συνοχή της μέσω της ομοιογενοποίησης. Τα κοινά έθιμα και τελετουργικά, οι κοινή θρησκευτική λατρεία, η κοινή μυθολογία, ενισχύει την αίσθηση του ανήκειν, η οποία πριμοδοτεί περισσότερο μια εξαρτησιακή και αγελαία συνοχή, παρά την ουσιαστική εσωτερική βελτίωση του καθενός ή κάποια "εξοικείωση με το επέκεινα".

[antanion]

[timestotimes]

[Δάκης Μαυροφρείδης]

Ωραίο το κείμενό σου, Μεφιστοφελή. Πυκνογραμμένο και κατανοητό. Πέρα από τη σημείωση που θα έκανα λέγοντας πως πρέπει να ξεχωρίζουμε τη λογική από το ένστικτο (τα ζώα δε δρουν λογικά), κατά τα τα άλλα συμφωνώ αρκετά με τα γραφόμενά σου. Και κυρίως με την απόφαση του ανθρώπου να αναζητήσει σε άλλους κόσμους την ευτυχία, μια ευτυχία που δεν μπορεί να βρει στη γη.
_________________
Δεν υπάρχει τίποτα πιο θαυμαστό και αξιόλογο από την ανάδειξη του ωραίου. Αρκεί, ο σκοπός της ίδιας της πράξης να μην αναλώνεται μέσα σε μια ανερμάτιστη και φλύαρη ματαιοδοξία

Δ.Μ.

http://d-mavrofrides.simplesite.com