Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

[ Εισήγηση ] Στην Αυτοθέλητη Έξοδο στο έργο του Δ. Λιαντίνη
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3, 4, 5, 6  Επόμενο
 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Συζητήσεις για Θέματα
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
john
Πρύτανης


Εγγραφή: 09 Δεκ 2003
Δημοσιεύσεις: 767
Τόπος: ΧΩρΑ Της λΗΘης

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Ιαν 20, 2005 9:17 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

de prokeitai na ginei deutera parousia tou liantini...giati o liantinis thn eide gia parth tou ...autoktonhse giati htane deilos ...fobotane to mellon ..egw auto pisteuw ...kai akoma oti ithele na kataferei th muthopoihsh tou mesw auths ths "exafanishs"

eimai sigouros oti kaneis de prokeitai na xanadei to liantini
_________________
λενε πως η φιλοσοφια ξεκιναει με την αμφισβητηση ,,,ομως δεν βλεπω ποτε κανεναν να αμφισβητει τον ιδιο του τον εαυτο ..
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
afham
Διαχειριστής


Εγγραφή: 02 Φεβ 2003
Δημοσιεύσεις: 1894
Τόπος: Φωτονερόπετρα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Ιαν 20, 2005 9:20 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Με τον όρο Βούληση εσύ εννοείς το Ένστικτο της αυτοσυντήρησης, όρος που παρεπιπτόντως πολύ καλά χρησιμοποιήθηκε από τον Thomas Hobbes για να δικαιολογηθεί η σύσταση κοινωνιών και η παραχώρηση της εξουσίας σε μιαν αρχή.

Όταν συγχέουμε τέτοιους όρους δεν είναι ότι διαφωνούμε, αλλά δε μπορούμε να συνεννοηθούμε. Τουλάχιστον έτσι πιστεύω.

Από την άλλη το απόφθεγμα του Κίρκεγκωρ δεν καταλύει την επιστήμη γιατί σε καμία περίπτωση η επιστήμη δεν συμπίπτει με την αντικειμενικότητα. Η αντικειμενικότητα είναι μια ιδεατή έννοια. Όταν χρησιμοποιούμε αυτό τον όρο, στην ουσία μιλάμε για διυποκειμενικότητα. Οι απλουστεύσεις αυτές γίνονται συχνά στην ανθρώπινη γλώσσα.

Αυτό το τελευταίο ήθελε να τονίσει και ο Κίρκεγκωρ.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
afham
Διαχειριστής


Εγγραφή: 02 Φεβ 2003
Δημοσιεύσεις: 1894
Τόπος: Φωτονερόπετρα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Ιαν 20, 2005 9:22 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

John δεν κάνουμε ούτε κουτσομπολιά ούτε αυθαίρετους χαρακτηρισμούς ούτε καν δημοσιογραφική έρευνα εδώ. Σε παρακαλώ να είσαι πιο προσεκτικός στις διατυπώσεις και τους χαρακτηρισμούς σου παραθέτωντας και την ανάλογη τεκμηρίωση.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Kouros
Πρύτανης


Εγγραφή: 30 Ιούν 2004
Δημοσιεύσεις: 639
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 21, 2005 12:57 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Τώρα που ξεκαθαρίστηκε πως χρησιμοποιώ τον όρο Βούληση εδώ (διότι αλλού μιλάω και για κάποια άλλη Βούληση,που φαινομενικά αντιτίθεται σ'αυτήν), υπάρχει κάποια διαφωνία;
Η επιστήμη δεν είπα ποτέ ότι συμπίπτει με την αντικειμενικότητα, δεν συμπίπτει όμως και με την υποκειμενικότητα, που ο Κίρκεγκωρ θεωρούσε ως την μόνη αλήθεια.
Και κάτι άλλο για να μην το ξεχάσω (όπως ξέχασα ήδη πολλά).
Δεν μπορεί νομίζω να χρησιμοποιείται το επιχείρημα της καταστροφής του κόσμου μετά από κάποια δισεκατομμύρια χρόνια (όπως μας λένε κάποιοι επιστήμονες), για να υποστηριχθεί η ύπαρξη τυχαιότητας και η απουσία σκοπιμότητας στο σύμπαν (το ακούω από πολλούς).
Πολύ εύκολα κάποιος θα μπορούσε να αντιτείνει, ότι μέχρι τότε το σύμπαν θα έχει εκπληρώσει τον σκοπό του, ή ότι και αυτήν η καταστροφή, είναι μέρος του σκοπού του.
Να προσθέσω επίσης για άρση τυχόν παρεξηγήσεων, ότι καθόλου δεν αναφέρομαι στον Λιαντίνη, οι απόψεις του οποίου από τα λίγα που διάβασα μου φάνηκαν ενδιαφέρουσες και ο οποίος εξάλλου ήταν αρνητικός απέναντι στην αυτοκτονία. Το αν αυτοκτόνησε ή όχι δεν έχει ακόμα εξακριβωθεί.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Στέφανος
Πρύτανης


Εγγραφή: 15 Ιούν 2003
Δημοσιεύσεις: 138

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 21, 2005 2:32 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

"Δεν μπορεί νομίζω να χρησιμοποιείται το επιχείρημα της καταστροφής του κόσμου μετά από κάποια δισεκατομμύρια χρόνια (όπως μας λένε κάποιοι επιστήμονες), για να υποστηριχθεί η ύπαρξη τυχαιότητας και η απουσία σκοπιμότητας στο σύμπαν (το ακούω από πολλούς).
Πολύ εύκολα κάποιος θα μπορούσε να αντιτείνει, ότι μέχρι τότε το σύμπαν θα έχει εκπληρώσει τον σκοπό του, ή ότι και αυτήν η καταστροφή, είναι μέρος του σκοπού του"
.

Χρησιμοποιείς τις λέξεις με τέτοιο τρόπο για να απαξιώνεις (σκόπιμα) αυτά που διαφωνείς. Τι εννοείς "λένε κάποιοι επιστήμονες"; Αυτοί οι "κάποιοι επιστήμονες" σε πληροφορώ ότι είναι (σχεδόν) όλη η επιστημονική κοινότητα. Η θέση ότι το σύμπαν κάποτε θα εξαφανισθεί (Μεγάλη Σύνθλιψη) είναι η κυρίαρχη επιστημονική θεωρία.
Και ποιός είναι ο σκοπός του σύμπαντος για να έχουμε καλό ερώτημα.
Ή -αν όπως λες- η καταστροφή είναι μέρος του σκοπού του, τι άλλο του μένει να κάνει. Όταν πεθαίνει δηλαδή ο άνθρωπος συνεχίζει να έχει σκοπό;
Αν αναγνωρίσουμε κάποιο σκοπό στο σύμπαν αυτός είναι ο θάνατός του. Η ορμή προς θάνατο είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από τη δημιουργία-γέννηση.
Όλα γεννήθηκαν για να πεθάνουν.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
kaneis
Πρύτανης


Εγγραφή: 22 Ιούλ 2004
Δημοσιεύσεις: 2376

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 21, 2005 2:59 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

η επιστημονικη κοινοτητα δεν εχει εξηγησει ακομα την ισορροπια του συμπαντος.με την αρχη της συνθλιψης που προφητευει,οτι αντιθετα απ τη διαστολη θα οδηγησει παλι το συμπαν σε εναν πυρηνα(οπως υποτιθεται ηταν πριν το big bang) δεν καταργει διολου τη ζωη αφου απ τον πυρηνα αυτον υπολογιζουν οτι θα γινει παλι κι αλλο big bang κοκ.
για την ωρα ομως το συμπαν ειναι μια μπαλα που πεταχτηκε στον αερα και αντιθετα απ τους νομους της βαρυτητας στεκεται εκει πανω σε ισορροπια χωρις να πεφτει.ετσι λογικο ειναι ο ανθρωπος να πιστευει οτι καποτε η μπαλα θα αρχισει την καθοδο,ελα ομως που μεχρι τωρα τον διαψευδει και δε πεφτει.ας το εξηγησουν αυτο πρωτα(ας πουνε αν θελουν οτι ειναι θεμα τυχης)και μετα μας λενε και για το μελλον.πως να προβλεψω το μελλον αν δεν καταλαβω το παρον...
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
afham
Διαχειριστής


Εγγραφή: 02 Φεβ 2003
Δημοσιεύσεις: 1894
Τόπος: Φωτονερόπετρα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 21, 2005 3:37 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

kaneis έγραψε:

για την ωρα ομως το συμπαν ειναι μια μπαλα που πεταχτηκε στον αερα και αντιθετα απ τους νομους της βαρυτητας στεκεται εκει πανω σε ισορροπια χωρις να πεφτει...


Ε δεν ισχύει φυσικά αυτό που γράφεις. Ποιον αέρα και ποια βαρύτητα; Για το σύμπαν μιλάμε όχι για τη γη. Wink
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Ouliathis
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Οκτ 2003
Δημοσιεύσεις: 3832
Τόπος: Κύπρος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 21, 2005 11:53 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

«Αν αναγνωρίσουμε κάποιο σκοπό στο σύμπαν αυτός είναι ο θάνατός του. Η ορμή προς θάνατο είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από τη δημιουργία-γέννηση.»
Όσοι έχουνε στοιχειώδεις γνώσεις φυσικής (τέτοιες έχω και εγώ) γνωρίζουν ότι ο απόλυτος θάνατος ενσαρκώνεται για το πω ποιητικά σε μια μαύρη τρύπα. Αυτό διότι όπως και επισημαίνεται στην ιστοσελίδα που παραθέτω παρακάτω:
«Δεν έχουμε ποτέ δεί ενέργεια να εξάγεται από μια μαύρη τρύπα," είπε ένας από τους συντάκτες της έκθεσης, Christopher Reynolds του Πανεπιστημίου της Μέρυλαντ. "Βλέπουμε πάντα την ενέργεια να ρέει προς τα μέσα, όχι προς τα έξω.»
Έλα όμως που δεν είναι έτσι. Το γιατί εδώ:

http://www.physics4u.gr/news/2001/scnews349.html

Και φυσικά παραθέτω αυτήν την ιστοσελίδα εντελώς σκόπιμα. Χωρίς σκοπό δεν θα μπορούσα να παραθέσω τίποτα προφανώς.
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
vv
Πρύτανης


Εγγραφή: 11 Ιαν 2004
Δημοσιεύσεις: 700

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 21, 2005 6:54 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

O Κirilov λειτουργεί ως νέος Ιησούς καθώς η αυτοκτονία του θα είναι η πρώτη και η τελευταία, για να προετοιμάσει το έδαφος του καινούργιου ανθρώπου, ο οποίος θα έχει σπάσει τα στεγανά μεταξύ ζωής και θανάτου.
Ο Kirilov δεν είναι υπέρμαχος της αυτοκτονίας, αλλά αρνητής της.
Ο Κirilov αναλαμβάνει να υπάρξει ως ο πρώτος πατημένος και ξεσκισμένος άνθρωπος των αιώνων μας, για να αποτρέψει τους πολλούς.


Μεγαλοιδεατισμοί τύπου "νίκησα το θάνατο" ή "δε φοβάμαι το θάνατο" δεν έχουν κανέναν αντικειμενικό σημείο.
Όλοι τρέμουν, φοβούνται και αγωνιούν στο θάνατο.
Ο αυτόχειρας μετανοιώνει.

Ο Kirilov ομολογεί πως τρέμει και φοβάται πριν καταστρέψει τον εαυτό του.
Ο ίδιος, εξαιτίας του άπειρου ανθρωπισμού του, αποφασίζει να σηκώσει μόνος του όλο το βάρος και να καταστρέψει μια για πάντα το μηδενισμό.

Η βούληση για ζωή. Σαφώς, εδώ Κούρε, γίνεσαι Σοπεν(χ)αουρικός.
Η πράξη, όμως, της αυτοχειρίας, διψεύδει τον Σοπενχάουερ. Υπάρχουν όντα που νεκρώνουν τη θέληση για ζωή.
Άρα τι κυβερνά τη φύση; Η Βούληση για νόημα. Ένεκα αυτού και υπέρ αυτού νεκρώνεται ακόμη και η θέληση για ζωή.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
vv
Πρύτανης


Εγγραφή: 11 Ιαν 2004
Δημοσιεύσεις: 700

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 21, 2005 6:57 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Οι διαβαθμίσης της βούλησης, όπου βούληση=τάση, κίνηση

Βούληση-κίνηση χαοτική,
Βούληση-κίνηση εντάξει,
Βούληση-κίνηση για ζωή,
Βούληση-κίνηση για νόημα.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Στέφανος
Πρύτανης


Εγγραφή: 15 Ιούν 2003
Δημοσιεύσεις: 138

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 21, 2005 8:51 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Σε προειδοποίησα νν. Ο Ντοστογιέβσκη είναι πολύ σαφής. Αυτά που γράφεις εσύ ούτε τα γράφει πουθενά, ούτε τα υπονοεί.
Αντίθετα λέει:
"Αυτός που θα του κάνει το ίδιο αν θα ζει ή δε θα ζει, αυτός θα ναι ένας καινούργιος άνθρωπος! Όποιος νικήσει τον πόνο και το φόβο, κείνος θα γίνει ο ίδιος θεός! Και κείνος ο άλλος θεός δε θα υπάρχει πια.
—Δηλαδή, κατά τη γνώμη σας, υπάρχει ακόμα ο άλλος θεός;
—Δεν υπάρχει, όμως υπάρχει. Στην πέτρα δεν υπάρχει πόνος, όμως στο φόβο απ' την πέτρα υπάρχει πόνος. Ο θεός είναι ο πόνος του φόβου του θανάτου. Όποιος νικήσει τον πόνο και το φόβο, εκείνος θα γίνει ο ίδιος θεός. Τότε θα 'ναι μια καινούργια ζωή, ένας καινούργιος άνθρωπος, όλα καινούργια. ...
Ο άνθρωπος θα γίνει θεός κι η φύση του θ' αλλάξει. Κι ο κόσμος θ' αλλάξει και τα έργα θ' αλλάξουν κι οι σκέψεις κι όλα τα συναισθήματα. Και, τι λέτε σεις, θ' αλλάξει τότε κι οργανικά ο άνθρωπος;
—Αν θα 'ναι το ίδιο να ζει κανείς ή να μη ζει, τότε θ αυτοκτονήσουν όλοι, κι αυτή θα 'ναι ίσως η μόνη αλλαγή.
—Το ίδιο κάνει, θα σκοτώσουν την απάτη. Όποιος επιζητεί την υπέρτατη ελευθερία, αυτός πρέπει να 'χει την τόλμη να σκοτώσει τον εαυτό του. Όποιος τολμάει να σκοτώσει τον εαυτό του, εκείνος έχει γνωρίσει το μυστικό της απάτης. Παραπέρα ελευθερία δεν υπάρχει. Εδώ είναι όλα, και παραπέρα δεν υπάρχει τίποτα. Όποιος τολμάει να σκοτώσει τον εαυτό του είναι θεός. Τώρα ο καθένας μπορεί να κάνει να μην υπάρχει θεός και να μην υπάρχει τίποτα. Μα κανένας δεν το 'κανε ακόμα ούτε μια φορά.
—Υπήρξαν εκατομμύρια αυτόχειρες.
—Μα όλοι όχι γι' αυτό, όλοι με φόβο, κι όχι μ' αυτόν το σκοπό.
Όχι για να σκοτώσουν το φόβο. Όποιος σκοτώσει τον εαυτό του, μόνο και μόνο για να σκοτώσει το φόβο, εκείνος θα γίνει αμέσως θεός.
—Δε θα προφτάσει ίσως — παρατήρησα εγώ.
—Το ίδιο κάνει — απάντησε αυτός χαμηλόφωνα με μιαν ήρεμη περηφάνια, σχεδόν με περιφρόνηση".

Όλη η ουσία βρίσκεται στις λέξεις "χωρίς αιτία" (αναφέρεται σε άλλο σημείο του κειμένου).
Ο θάνατος πρέπει να έχει ένα στόχο, ένα σκοπό μας λέει ο Ρώσος:
"Όποιος σκοτώσει τον εαυτό του, μόνο και μόνο για να σκοτώσει το φόβο (σ.σ. για κανένα άλλο λόγο), εκείνος θα γίνει αμέσως θεός". Τι πιο σαφής θέση από αυτήν;
Λες όλοι οι αυτόχειρες μετανιώνουν (εννοείς προφανώς αυτοί που δεν πέθαναν Laughing ). Και φυσικά μετανιώνουν αφού αντίκρυσαν τον φόβο, τον άγγιξαν και λάκισαν (που λένε και στο χωριό μου) σαν τρομαγμένα σκυλιά.
Οι άλλοι όμως μας λέει ο Ρώσσος που το "συλλογίζονται πολύ" (να σκοτώσουν τον φόβο) αυτοί μπορεί να τα καταφέρνουν.
Και πόσοι τα κατάφεραν τελικά, ρωτάω εγώ.
"Μα κανένας δεν το 'κανε ακόμα ούτε μια φορά".
Είδες πόσο απλά μας μιλάει ο Ντ.;;;
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
vv
Πρύτανης


Εγγραφή: 11 Ιαν 2004
Δημοσιεύσεις: 700

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 21, 2005 9:27 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Παράθεση:
Σε προειδοποίησα νν. Ο Ντοστογιέβσκη είναι πολύ σαφής. Αυτά που γράφεις εσύ ούτε τα γράφει πουθενά, ούτε τα υπονοεί.


Όταν ολοκληρώσεις την ανάγνωση και την κατανόηση των Δαιμονισμένων, τότε έλα να μου πεις αν τα λεέι ή όχι ο Ntostoyevski. Μέχρι τότε, όμως, δεν μπορείς να γράφεις λέξεις-θηρία "σε προειδοποίησα" ή ότι "δεν γράφει πουθενά".

Το απόσπασμα που αντέγραψες, είναι η εισαγωγή στη σκέψη του φιλοσόφου Κιρίλοβ. Η απόλυτη έκθεση και ουσίωσή της είναι στο τελευταίο βιβλίο.

Γράφεις πως "δεν τα λεέι πουθενά". Φυσικά δε θα έφτανα στο σημείο να αντιγράφω αποσπάσματα και να τα επικολώ. Με την ίδια λογική, αγαπητέ φίλε, κι "ο Ηράκλειτος δεν μιλάει πουθενά". Θα πρέπει να αντιγράψω τα κομμάτια του στη θεματική.

Ότι ο Kirilov είναι ο Ιησούς των αιώνων του 19-20-21 ου διαφαίνεται απ' όλη την φιλοσοφία του κι απ' το ότι "αίρει τας αμαρτίας" των άλλων, όταν στο αυτοκτονικό του σημείωμα παίρνει το βάρος ενός φόνου που ποτέ δεν έκανε, απλά για να σώσει.

Το "χωρίς αιτία" αναφέρεται στις προφανείς κοινές αιτίες των αυτοκτονιών, την τρέλα, τη βαρεμάρα, την παράνοια, τον μεγαλοιδεατισμό, την κακία, κτλ.
Όταν λέει "χωρίς αιτία', αναφέρεται σε ΑΙΤΙΑ που δεν ανήκει σ' αυτές. Φυσικά και ο Kirilov αυτοκτονεί ΜΕ αιτία και ΑΠΟ αιτία.
Να καταστρέψει τον τρόμο του θανάτου, έπειτα τον τρόμο της ζωής, τον πόνο, τον φόβο και την αγωνία. Έτσι ώστε να γίνει ο 'ανθρωποθεός' που ευαγγελίζεται. Έπειτα οι άνθρωποι δε θα χρειάζεται να πιάνουν περίστροφα, γιατί αυτός υπήρξε η "κάθαρση" για όλη την ανθρωπότητα, και ευαγγελίστηκε, θεμελίωσε και ουσίωσε το "It is tha same to be or not to be!".

Έτσι,θα σου έλεγα να διαβάσεις τους Δαιμονισμένους, έπειτα να τους κατακτήσεις, να διαβάσεις κριτικές για το έργο που έχουν γραφτεί από κορυφαίους, να το ξαναδιαβάσεις (τουλάχιστον τρεις φορές χρειάζεται για να κατακτηθεί, από προσωπική πείρα) και μετά έλα να μου πεις τι λέει και τι δε λέει ο Ntosotyevski και να με προειδοποιήσεις(!!).

"Αμ δεν ξέρουμε, αμ και λέμε!" Έτσι δε λέει η νεοελληνική παροιμία, ή μπερδεύομαι;

Α, και ξέχασα! Σχετικά με τις μετάνοιες!
Φυσικά, ναι, βέβαια, μετανοιώνει ο σωθείς.
Αλλά αυτός που ΔΕΝ οδηγείται, λέει στους δαιμνισμένους, στην αυτοχειρία, είναι αυτός που το σκέπτεται πολύ (σκέψη του Πέτρου Στεπάνοβιτς τη νύχτα της αυτοκτονίας του Kirilov).

Μελέτη, μελέτη!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
vv
Πρύτανης


Εγγραφή: 11 Ιαν 2004
Δημοσιεύσεις: 700

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 21, 2005 9:42 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Η αντίφαση της ζωής!

Ζωή=Θάνατος,
Θάνατος=Ζωή.

Πέθανα επειδή έζησα και έζησα επειδή αναστήθηκα απ' τους νεκρούς!

Αν δεις την πρώτη όψη, πέφτεις στην οντολογική αντίφαση.

Πώς ενώ επιλέγω να ζήσω, τελικά πεθαίνω. Έχεις απαντήσει το ερώτημα των Hamlet-Kirilov "to be or not to be?".

Αν δεις μόνο τη δεύτερη, πέφτεις πάλι στην οντολογική αντίφαση.

Αν δεις και τα δύο, πέφτεις πάλι στην οντολογική αντίφαση.

Αν δεις πέρα απ' τα δύο, βλέπεις πέρα απ' την οντολογική αντίφαση.

____________________________________________
το ακόλουθο είναι διάγραμμα της ζωής:
_________________------------------_______ _______________________
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
vv
Πρύτανης


Εγγραφή: 11 Ιαν 2004
Δημοσιεύσεις: 700

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 21, 2005 9:51 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Η ζωή δεν είναι ορμή προς θάνατον, αλλά θάνατος εμμενής. Εμμενής με την έννοια ότι τον κατέχουμε σε σταθερό βάθος, ρυθμό και επίπεδο (τρώμε, κινούμαστε, κτλ. για να μην φτάσουμε "πιο κοντά" στον "απόλυτο" θάνατο, σε μεγαλύτερο βαθμό θανάτου δηλαδή). Επιχειρείται μία καθυστέρηση της εξέλιξης, αλλά ο θάνατος είναι πάντα εμμενής μέχρι να γίνει εξελικτικός. Έτσι η ζωή είναι σχέση με το χρόνο και ο εμμενής θάνατος σχέση με το χρόνο και συντονιμένες ενέργειες προς τον χρόνο (καθυστέρησή του).

Χρόνος και θάνατος. Η ζωή μοιάζει με έναν διάμεσο χρόνου και θανάτου.
Ο χρόνος είναι οι βαθμός του θανάτου.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Στέφανος
Πρύτανης


Εγγραφή: 15 Ιούν 2003
Δημοσιεύσεις: 138

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 21, 2005 10:46 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Δεν θα συνεχίσω γιατί μας χωρίζει άβυσος.
Αγνοείς στη πράξη του Κυρίλοφ την υποταγή της ανάγκης.
Βλέπεις την πράξη του Κυρίλωφ ως μέσο για να "ξεκινήσει ο αγώνας". Εγώ τη βλέπω ως τέλος.
Μου έφερες στο μυαλό (για να επανέλθουμε στην εργασία του φοιτητή), πριν 10 (περίπου) χρόνια όταν σε μια διάλεξη (για τον Ντ.) στο πανεπιστήμιο, μπροστά σε δεκάδες συναδέλφους του και φοιτητές ο Λιαντίνης (επανέλαβε αυτά που είχε γράψει λίγα χρόνια πριν) σόκαρε απόψεις σαν και τις δικές σου. Σήμερα αρχίζουν και τον λιβανίζουν.
Έλεγε τότε:
" Απ' όσο κατέχω, θα είχα να αναφέρω μία μόνο περίπτωση πού μέσα στο χώρο της θεωρητικής ζωής είδε γυμνό το πρόσωπο της ανάγκης και τόλμησε να το αντιμετωπίσει σαν τέτοιο:

Είναι ο Κυρίλωφ του Ντοστογιέβσκι, πού ανεβαίνει ως την τεράστια πράξη της αυτοκτονίας, για να αποδείξει την υπεροχή της ελευθερίας του ανθρώπου πάνω στην ανάγκη της φύσης.

Με την αυτοκτονία του, την πράξη της στιγμιαίας ήττας του ανθρώπου, ο Κυρίλωφ ενίκησε την ανάγκη, την κατάσταση της αιώνιας νίκης της φύσης.

Κατά τούτο ή πράξη αυτού του Δαιμονισμένου αποτελεί το παράδειγμα του ενός και του μόνου δρόμου, πού προσφέρεται σαν δυνατότητα στην ανθρώπινη ελευθερία να υποτάξει τη φυσική ανάγκη.

Η αυτοκτονία του Κυρίλωφ συμβολίζει την πράξη του ανθρώπου που αδυνατεί να την ελέγξει η βούληση του θεού.

Κάνοντας την έσχατη δυνατότητα της εκλογής του ανθρώπου πράξη, ο Κυρίλωφ μέσα από το κράτος του θανάτου εξεθρόνισε στον αιώνα τη δυναστεία της ανάγκης."


Και τώρα ήρθε η ώρα να σε ρωτήσω, εσένα γνήσιε μελετητή του Ντ. που ευαγγελίζεσαι τον "ανθρωποθεό".
Πως θα γίνεις ανθρωποθεός;
Ποιός είναι ο δρόμος που θα σε οδηγησει εκεί;;;
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Συζητήσεις για Θέματα Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3, 4, 5, 6  Επόμενο
Σελίδα 4 από 6

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center