Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Περί ιδανικού

 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
mark
Πρύτανης


Εγγραφή: 23 Ιούλ 2012
Δημοσιεύσεις: 2337

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Ιούν 04, 2014 1:38 pm    Θέμα δημοσίευσης: Περί ιδανικού Απάντηση με Συμπερίληψη

Ίσως μας έχει συμβεί να ακούσουμε κάποιος να λέει σε κάποιον άλλον ότι αυτά που λέει «είναι ουτοπιστικές αντιλήψεις, ρομαντισμοί που πρέπει να αφήσει και να ασχοληθεί με πιο πρακτικά πράγματα. Διότι αυτά απέχουν από την πραγματικότητα.» (Πρόταση Α)

Νομίζω πως πρέπει να δοθεί μια ξεκάθαρη απάντηση σε αυτό το ζήτημα.

Κατανόηση Πρότασης

1ΟΝ (Ορισμοί Α) ΚατΆ αρχήν η λέξη «πραγματικότητα» και «πρακτικό» όπως νοηματοδοτείται σε αυτήν την πρόταση σημαίνει ότι «πρακτικό = αυτό που μπορεί να γίνει» και « πραγματικότητα= αυτό που υπάρχει στον υλικό κόσμο».

ΣΥΝΕΠΕΙΑ: Σύμφωνα με τους ορισμούς Α:

Α. όλο το αξιακό μας σύστημα, όλα μας τα ιδανικά, όλα μας τα οράματα για τον άνθρωπο, όλη μας η ηθική αντίληψη, πράγματι είναι μη πρακτικής φύσεως και έκτος πραγματικότητας.
Για παράδειγμα: Η Αγάπη είναι μη πρακτικής φύσεως διότι κάνεις μας δεν νιώθει πάντα και για όλους Αγάπη, η Ηθική είναι μη πρακτικής φύσεως διότι κάνεις δεν μπόρεσε να μην σφάλει κάπου, η Ειλικρίνεια είναι μη πρακτικής φύσεως διότι κάνεις δεν ήταν τόσο δυνατός ώστε να μην έχει πει ούτε ένα ψέμα κτλ.
Β. Κάθε τι που δεν έχει υλικό αντίκρισμα θα πρέπει να το θεωρήσουμε μη πραγματικό.

2ΟΝ (Πρόταση Β) Η πρόταση Α είπαμε λέει ότι «πρακτικό = αυτό που μπορεί να γίνει». Υπονοεί όμως και κάτι ακόμα, ότι δηλαδή: «αυτό που μπορεί να γίνει = αυτό που γίνεται τώρα»
(ΠΡΟΤΑΣΗ Β).

ΣΥΝΕΠΕΙΑ:
Α. πρακτικό = αυτό που μπορεί να γίνει = αυτό που γίνεται
Β. Η αλλαγή μιας δεδομένης κατάστασης είναι μη πρακτικής φύσεως.

Έλεγχος Πρότασης

Είναι σωστή τελικά η πρόταση Α; Αυτό εξαρτάται από το αν είναι εσφαλμένοι οι ορισμοί Α και η πρόταση Β στις οποίες και στηρίζεται. Ας το δούμε:

Έχουμε:

1ον Στενή αντίληψη για την πραγματικότητας: Η θέληση, τα συναισθήματα, τα μαθηματικά και οι ιδέες γενικά παρόλο που τις αντιλαμβανόμαστε εξίσου καλά με τον ήχο ή το φως, επειδή δεν φαίνεται να έχουν υλικό αντίκρισμα, θα πρέπει να ισχυριστούμε πως δεν υπάρχουν. Μοιάζει με το ρητό «όσα δεν φθάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια». Επειδή δεν μπορούμε να τα εξηγήσουμε ή να βρούμε την υπόστασή τους, τα θεωρούμε ανύπαρκτα. Διότι κάνεις δεν έχει βρει ποια είναι η υλική υπόσταση της μονάδας και γενικά μιας ιδέας και ούτε θεωρείται και πολύ πιθανό να υπάρχει. Είναι άραγε αυτή φιλοσοφική στάση και ολοκληρωμένη αντίληψη του πραγματικού;

2ον Αναπόδεικτη αντίληψη για την πραγματικότητας: Η θέση πως ύλη= πραγματικότητα είναι μια εικασία διότι δεν έχει αποδειχθεί ότι ο υλικός κόσμος και αυτά τα οποία αντιλαμβανόμαστε δια των εξωτερικών μας αισθήσεων πως είναι πραγματικά. Υπάρχουν εύλογα επιχειρήματα που αμφισβητούν την υπαρκτότητα του υλικού κόσμου θεωρώντας τον ως ένα είδωλο ενός ιδεατού κόσμου.

3ον Εσφαλμένη αντίληψη των δυνατοτήτων: Είναι λάθος να νομίζουμε ότι «αυτό που μπορεί να γίνει = αυτό που γίνεται». Είναι γνωστό και από την προσωπική μας εμπειρία και από την ιστορία ότι τα πράγματα αλλάζουν. Τελικά η πρόταση αυτή είναι μια πρόταση που καλλιεργεί στο άτομο την παθητικότητα και τη στασιμότητα. Τον αποτρέπει από το να αγωνιστεί για μια αλλαγή, είτε αυτή αφορά τον ίδιο του τον εαυτό είτε το περιβάλλον του, διότι κάθε τι νέο το θεωρεί μη πρακτικής φύσεως.

Ποιο είναι τελικά το νόημα ενός Ιδανικού;

Όλα τα ιδανικά έχουν νόημα όχι γιατί έχουν πραγματωθεί εξολοκλήρου σε ανθρώπους ή καθολικά σε όλη την ανθρωπότητα, αλλά γιατί μας δίνουν κατεύθυνση στο πως πρέπει να ζούμε. Χωρίς αυτά στην προσπάθεια μας για καλύτερη ζωή -είτε ως άτομα είτε ως σύνολο- θα ήμασταν στον ωκεανό χωρίς πυξίδα…
Δεν πρέπει να κατηγορούμε την «Ιδανική Πολιτεία» ως μη εφικτή επειδή σκεπτόμαστε ότι δεν είναι δυνατόν σήμερα ή αύριο όλος ο κόσμος να είναι σε απόλυτη συμφωνία μαζί της. Φυσικά δεν μπορεί ένας άνθρωπος να αλλάξει τον κόσμο. Μπορούμε όμως σιγά σιγά με επιλογές και πράξεις να αλλάξουμε κατΆ αρχήν τον εαυτό μας. Και αυτή είναι η αξία του ιδανικού: μας δείχνει προς τα πού πρέπει να κατευθύνουμε αυτήν την αλλαγή!

Το ιδανικό συνήθως δεν το έχουμε για να εξηγήσει το κόσμο αλλά για να τον αλλάξει.

Μια ΙΔΕΑ ή ένα ΙΔΑΝΙΚΟ τελικά μπορούν πολύ περισσότερο από έναν άνθρωπο να αλλάξουν τον κόσμο διότι είναι σαν την φωτιά. Διαδίδονται εκθετικά από άνθρωπο σε άνθρωπο. Δεν μπορώ συνεπώς εγώ να αλλάξω τον κόσμο, μπορώ όμως να αλλάζω τον εαυτό μου σύμφωνα με την Ιδανική Πολιτεία συντελώντας στην εξάπλωση της φωτιά που θα κάψει τα πρακτικά του σήμερα…

Εσείς τι λέτε;

==============

Ωραία τα λες! Δε νομίζω όμως πως αυτοί που λένε την πρόταση Α έχουν όλα αυτά που αναφέρονται στην "Κατανόηση Πρότασης" στο μυαλό τους για τον υλικό κόσμο, ίσως να τα έχουν δηλαδή στην άκρη του μυαλού τους, αλλά δε θα τα πουν έτσι ακριβώς. Κάτι τέτοιο θα προϋποθέτει να έχουν σκεφτεί βαθιά κάποια φιλοσοφικά ζητήματα. Πιο απλά, με τον όρο πραγματικότητα πιστεύω πως εννοούν τον κόσμο όπως τον βλέπει η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. Πως ο κόσμος είναι υποχθόνιος, πως υπάρχει μεγάλη κακία, πόλεμοι, έχθρες, ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του, κανείς εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων (οικογένεια, φίλους) δε θα σε βοηθήσει σε ώρα ανάγκης, πως πρέπει ο καθένας μας να κοιτάξει τον εαυτό του και την επαγγελματική και προσωπική του αποκατάσταση.

Χαρακτηριστική τους η έκφραση θα έλεγα: "Δε ζούμε σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο". Αλλά και πως οι δυνατότητές μας είναι περιορισμένες και πως λίγα έως καθόλου μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε αυτήν τη δυσχέρεια στην οποία βρεθήκαμε. Και πως πολύ ωραία μπορεί να είναι η φιλοσοφία και καλά να τα λέει ο Πλάτωνας, αλλά αυτά που εκφράζει είναι ουτοπικά. Ή και ουτοπικά να μην είναι, δεν είσαι εσύ που μπορείς να τα εφαρμόσεις. Με τον όρο πρακτικά πράγματα εννοούν το να βρούμε μια καλή δουλειά που να μας παρέχει τα προς το ζην και μια καλή κοπέλα/αγόρι να την/τον παντρευτούμε, να κάνουμε οικογένεια και να ζήσουμε ευτυχισμένοι. Και να ζούμε όσο πιο καλά και ευτυχισμένα μπορούμε, με αρχές και σεβασμό προς τους άλλους.

Ωραία όλα αυτά, και δεν αντιλέγω, το να προσέχει κανείς τον εαυτό του, να βγάζει χρήματα για να έχει να φάει, να διασκεδάζει και να τα έχει για ώρα ανάγκης, να σέβεται τους άλλους και το περιβάλλον, να βρει το έτερον του ήμισυ και να κάνει οικογένεια, καλά είναι. Και οδηγούν στην πολυπόθητη ευτυχία που όλοι μας αναζητούμε. Το θέμα είναι αν μπορούμε να τη βρούμε κάνοντας μόνο τα παραπάνω. Καθώς και αν όλοι ζούσαν με βάση αυτά τα κριτήρια, αν ο κόσμος θα άλλαζε προς το καλύτερο, γιατί η αλήθεια είναι πως έχει μεγάλα περιθώρια βελτίωσης, αυτό έχει δείξει το παρελθόν.

Μιλούν για περιορισμένες δυνατότητες, αλλά στην πραγματικότητα, δεν μπορούν να γνωρίζουν αυτές τις δυνατότητες. Εδώ δεν τις γνωρίζουμε εμείς οι ίδιοι, πώς είναι δυνατόν να τις γνωρίζουν οι άλλοι για εμάς; Αλλά πώς γίνεται να γνωρίζει κανείς το άγνωστο; Φαντάζομαι τα ίδια θα έλεγαν και στον Αϊνστάιν, τον Πλάτωνα και άλλους πολλούς. Λες και γνώριζαν αυτοί όταν ήταν μικροί για τι πράγμα ήταν ικανοί. Μπορεί να έχουν και δίκιο, δε λέω, αλλά ο μόνος τρόπος για να μάθουμε είναι να προσπαθήσουμε να βρούμε αυτές τις δυνατότητες.

Αυτοί που τα λένε όλα αυτά είναι συνήθως άνθρωποι που νοιάζονται για εμάς και που ενδεχομένως να μας λένε επίσης πως έχουμε μεγάλες δυνατότητες. Βέβαια, αυτές περιορίζονται στο να βρει κανείς μια καλή δουλειά, όπως έλεγα παραπάνω. Γιατί αν ποτέ τους πούμε πως θέλουμε να ασκήσουμε αυτές τις δυνατότητες για να αλλάξουμε τον κόσμο, τότε θα θυμώσουν και θα μας πουν πως δεν είμαστε ικανοί για κάτι τέτοιο, πως είμαστε περιορισμένων δυνατοτήτων. Είναι σαν να λένε, είσαι υπέροχος, αλλά και δεν είσαι παράλληλα. Αντιφατικό, δεν είναι;

Αλλά και το σημαντικότερο, γιατί να θυμώνουν τόσο πολύ; Πιστεύω πως συμβαίνει το εξής. Έχει να κάνει με το ρητό που πολύ ωραία αναφέρθηκε: «όσα δεν φθάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια». Επειδή αυτοί δεν είναι αρκετά ψυχικά δυνατοί να αλλάξουν τόσο τον κόσμο όσο και τον εαυτό τους, θέλουν να κάνουν και εμάς σαν και αυτούς. Και με τον τρόπο τους, με την άρνησή τους, κοιτάζουν να μας αποδυναμώσουν. Αλλά το θέμα δεν είναι να γίνουμε όλοι αδύναμοι αλλά όλοι να δυναμώσουμε και μέσω αυτής της δύναμης να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο. Συνεπώς, αν κάποιος βρεθεί και πει "θέλω να αλλάξω τόσο τον εαυτό μου όσο και τον κόσμο", αυτό δε θα αρέσει και πολύ σε όσους τον ακούσουν. Γιατί θα τους φέρει αντιμέτωπους με τον εαυτό τους και τότε θα αναρωτηθούν, «γιατί να μη θέλω και εγώ το ίδιο;». Και τότε θα πουν, αυτό που λες είναι αδύνατον, σαν την αλεπού. Και αν συνεχίσει αυτός να το λέει αλλά και να το κάνει πράξη, τότε θα υπάρχουν πλέον και αποδείξεις πως κάτι τέτοιο είναι δυνατό. Και ενδέχεται να προκληθεί ρήξη μεταξύ των σχέσεων αυτών που πασχίζουν για αλλαγή και αυτών που προτιμούν να παραμείνουν στάσιμοι. Συνεπώς, οφείλουμε να είμαστε πολύ προσεκτικοί, τόσο για το δικό τους, όσο για το δικό μας το καλό. Πιστεύω πως αυτό συμβαίνει κυρίως σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας, όπως είναι οι γονείς μας, για διάφορους λόγους που δεν είναι του παρόντος. Ο αγώνας είναι μεγάλος και σίγουρα θα υπάρξουν απογοητεύσεις. Αλλά είναι μέσα από αυτές τις απογοητεύσεις που θα γινόμαστε καλύτεροι και δυνατότεροι. Χρειάζεται μεγάλη υπομονή και να κοιτάξουμε να μην απελπιστούμε (πολύ), και το κυριότερο, να μην λιποψυχήσουμε, αλλά με μικρά βήματα να προχωρήσουμε. Και αν κάποια στιγμή κουραστούμε, να κάτσουμε και να ξαποστάσουμε, υπάρχει αρκετός χρόνος, ειδικά για εμάς τους νέους.

Και τέλος να μη μας καταβάλλει μεγάλη οργή κατά αυτών που είναι ενάντια στην αλλαγή, τόσο του κόσμου, όσο και εμάς των ίδιων, αλλά να την πνίξουμε μέσα στην αγάπη. Όπως λέει ο Σωκράτης στον Γλαύκωνα, κατά το τέλος του βιβλίου Ζ' της Πολιτείας:

- Εμείς λοιπόν τουλάχιστον ας επιστήσουμε τη μεγαλύτερη μας προσοχή σε αυτό. Διότι, εάν παραλάβουμε για να εκπαιδεύσουμε, σε τέτοιας σπουδαιότητας μαθήματα και μελέτες, ανθρώπους άρτιους και κατά το σώμα και κατά τον νου, ούτε η ιδία η δικαιοσύνη θα μπορεί να έχει κανένα παράπονο μαζί μας, θα σώσουμε δε συγχρόνως και την πολιτεία και το πολίτευμα. Ενώ, αν παραλάβουμε διαφορετικούς, θα φτάσουμε σε όλα τα αντίθετα αποτελέσματα, και θα γίνουμε αφορμή να εξευτελισθεί ακόμη περισσότερο η φιλοσοφία.
- Θα ήταν ντροπή μας αυτό.
- Και πολύ μεγάλη μάλιστα. Αλλά και εγώ τώρα μου φαίνεται πως έπαθα κάτι, που με κάνει να ντρέπομαι.
- Τι πράγμα;
- Λησμόνησα ότι όλα αυτά είναι σχέδια εις τον αέρα, και πήρα τον σκοπό κάπως υψηλότερα. Διότι πάνω στην ομιλία μου, έστρεψα προς την φιλοσοφία, και όταν την είδα τόσο ανάξια περιφρονημένη, με κυρίευσε, μου φαίνεται, μία αγανάκτηση και θυμωμένος καθώς ήμουν με τους αιτίους, μίλησα με τόση σφοδρότητα που μίλησα.
- Όχι δα και με τόση, για μένα τουλάχιστον τον ακροατή.
- Για μένα όμως τον ρήτορα, αισθάνθηκα πως έτσι ήταν. Οπωσδήποτε, ας μη λησμονούμε, ότι στην προηγουμένη μας μεν εκλογή είχαμε να εκλέξουμε γέροντες, ενώ τώρα δεν θα πρέπει να κάνουμε το ίδιον. Διότι δεν πρέπει να πιστέψουμε τον Σόλωνα, ότι και ένας γέρος άνθρωπος μπορεί πολλά να μάθει. Ίσως μάλλον θα μπορούσε να μάθει να τρέχει. Όλοι όμως οι μεγάλοι και πολλοί πόνοι είναι για τη νεότητα.
- Κατ' ανάγκη.

Α ρε Σωκράτη, ήσουν και πλακατζής, μεταξύ άλλων. Οι παλιοί θα μάθουν να τρέχουν και οι νέοι θα πονέσουν. Και ίσως τότε θα εξαπλωθεί "η φωτιά που θα κάψει τα πρακτικά του σήμερα".

I was the match and you were the rock
Maybe we started this fire
We sat apart and watched
All we had burned on the pyre

https://www.youtube.com/watch?v=MGR4U7W1dZU
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
troian
Πρύτανης


Εγγραφή: 05 Ιαν 2011
Δημοσιεύσεις: 2267
Τόπος: ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Ιούν 04, 2014 7:15 pm    Θέμα δημοσίευσης: Re: Περί ιδανικού Απάντηση με Συμπερίληψη

mark έγραψε:


2ΟΝ (Πρόταση Β) Η πρόταση Α είπαμε λέει ότι «πρακτικό = αυτό που μπορεί να γίνει». Υπονοεί όμως και κάτι ακόμα, ότι δηλαδή: «αυτό που μπορεί να γίνει = αυτό που γίνεται τώρα»
(ΠΡΟΤΑΣΗ Β).



«αυτό που μπορεί να γίνει ∋αυτό που γίνεται τώρα»

έτσι
_________________
μακεδονίτικα πουλιὰ λαλοῦν μακεδονίτικα
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Ιούν 04, 2014 8:30 pm    Θέμα δημοσίευσης: Ο μάγκας και ο μαλάκας (τα 2Μ της ελληνικής φιλοσοφίας) Απάντηση με Συμπερίληψη

Mark, η ανάλυσή σου έχει πολλές παραδοχές. Π.χ. εφικτός λες είναι αυτό που γίνεται. Με αυτή την έννοια σήμερα ζούμε σε ένα φανταστικό κόσμο για τους αρχαίους αφού αυτά που υπάρχουν για εκείνους δεν είναι ούτε όνειρα...είναι ανύπαρκτα και ως ιδέες ακόμα!
Η αγάπη και άλλα που δηλώνουν κατάσταση για τον άνθρωπο δεν είναι στατικά όπως όλες οι καταστάσεις αλλά έχουν την αξία τους στη λωρίδα του χρόνου, γράφουν ιστορία και για την ιστορία έχουν γίνει πολλοί πόλεμοι. Έτσι η Ιστορία μετράει άρα και τα ορόσημα σε αυτήν, ειδικότερα όταν είναι ζωντανά, όταν δηλαδή τα έχουμε ζήσει. Π.χ. δεν έχουμε ζήσει στην κατοχή και έτσι δεν έχουμε δώσει το βάρος στο τι σημαίνει ανελευθερία. Ουσιαστικά δεν έχουμε μέτρο σύγκρισης καλό αν δεν έχουμε βιώματα, αν δεν έχουμε περάσει καταστάσεις. Δεν σημαίνει βέβαια πως πρέπει να προκαλέσουμε γεγονότα για να γίνουμε έμπειροι. Όμως γεγονότα πάντα συμβαίνουν και πάντα η εμπειρία μας θα είναι συνδεδεμένα με αυτά.
Όμως δεν σημαίνει ότι η ζωή είναι ένας ατελείωτος εμπειρισμός, όπου όλα αρχίζουν και τελειώνουν εκεί. Μάλιστα αδυνατώ να προσδιορίσω τι είναι εκείνο που πραγματικά αρχίζει σε μια συνεχή εναλλαγή πραγματικού και ιδεατού από την σκοπιά του ενδιαφέροντος. Πόσοι άνθρωποι βρίσκουν το ιδεατό περισσότερο ενδιαφέρον; Οι περισσότεροι. Γιατί το ιδεατό προσφέρει το χώρο εκείνο όπου το βίωμα υπερεκτείνεται ή εξαφανίζεται από μια υπέροχη ιδέα. Πολλοί κοροϊδεύουν τους ονειροπόλους, τους εφευρέτες και τους καλλιτέχνες που συνέχεια ψάχνουν το νέο. Όμως όλοι αυτοί κάποτε το έκαναν και από αυτό έστρωσαν με την έννοια ότι έβαλαν τη ζωή τους σε μια ρότα, έστησαν μια μηχανή ευτυχίας και το απολαμβάνουν, στα κενά που τους επιτρέπει η συντήρηση του πραγματικού τους κόσμου.

Φίλε Mark όταν βρίσκεσαι σε μια συζήτηση που δεν ξεκίνησες και ακούς κριτικές για ουτοπικές αντιλήψεις, ρομαντισμούς και όπως καταλαβαίνεις τότε το μήνυμα που στέλνουν δεν έχει "ισότιμη" αξία με ρομαντικές ιδέες. Δεν κατηγορούν δηλαδή αυτό που κάνουν, γιατί απλά αυτό που κατηγορούν δεν το κάνουν! Έτσι δεν προκαλούν μια συζήτηση υπέρ της αξίας ή μη του ρομαντισμού αλλά το αντίθετο θέλουν. Είναι η δική τους βαριά συμμετοχή στη συντήρηση του κόσμου, που τους βαραίνει και θέλουν να το μοιραστούν. Αντί να πουν ότι κάνουν το σωστό αλλά τους τρώει (άρα πως γίνεται το σωστό να κάνει κακό και να παραμένει σωστό;) δικαιολογούν τον πόνο τους γιατί για κάθε άλλη ιδέα αυτοί είναι αρνητικοί, και αυτές οι ιδέες, οι άλλες, γι΄αυτούς είναι ουτοπιστικές αντιλήψεις, ρομαντισμοί και τα ρέστα. Πάλι εδώ βλέπουμε ότι το βίωμα έχει μεγάλο βάρος και η "εχθρότητα" στην ουτοπία είναι φόβος ότι τυχόν αλλαγή θα φέρει περισσότερο βάρος. Υπάρχει μια λογική εδώ...Δεν υπάρχει εύκολη ζωή! Απόδειξη περί αυτού, ιστορικά είναι η παρουσία του Βούδα! Ο οποίος ήταν γόνος άρχοντα και έφυγε από το παλάτι για να ασκητέψει, επειδή δεν μπορούσε να συναινέσει με την αντιστρόφως περιχαρακωμένη δυστυχία (δηλαδή την περιχαρακωμένη ευτυχία που είχε επιβάλει ο πατέρας του, για να μην γνωρίσει την δυστυχία του κόσμου). Όταν λοιπόν ο Βούδας είδε ότι ο κόσμος δυστυχεί, τότε αναρωτήθηκε αν έχει λύση, γενικώς, αυτό το πρόβλημα!
Και τελικά μετά από πολλά βρήκε την λύση, και την ονόμασε η Μέση Λύση.
Χωρίς να αναφερθώ σε αυτήν (δεν είμαι και ειδικός), για τη συζήτηση εδώ, το ζήτημα που τέθηκε είναι ότι δεν υπάρχει ξεκάθαρο όριο ελάχιστου κόπου ζωής, και προφανώς δεν έχουμε ιδέα για το μέγιστο κόπο...(δεν ζούμε πάνω σε κάτεργο, κωπηλάτες σε γαλέρα). Όμως καλό θα ήταν να είχαμε μια άποψη για το μέσον! Αυτή είναι η βασική ιδέα λοιπόν, που στο ερώτημά σου, αν αλλάζουμε το κόσμο, η απάντηση είναι ότι ναι τον αλλάζουμε αν οι περισσότεροι αυτό πιστεύουν!
Οι αρχαίοι λοιπόν Έλληνες είχαν ξεπεράσει ακόμα και τον Βούδα, αν και δεν τον γνώριζαν (ή μπορεί να του είχαν δώσει όνομα που δεν μπορούμε να το συσχετίσουμε), γιατί εστίασαν στη πειθώ...στο τρόπο δηλαδή να πείσουν πως το άσπρο είμαι μαύρο. Το ιδανικό και το συμφέρον ταυτίζονται! Έτσι οι αρχαίοι θα μπορούσαν να είναι οτιδήποτε αρκεί να περνάνε καλά...να νιώθουν ευχαρίστηση....Το οποίο το έχουμε κληρονομήσει και είναι απόδειξη ότι είμαστε γνήσιοι απόγονοί τους, σε μια γνωστή σε όλους λέξη, την μαγκιά. Είναι μαγκιά ο Έλληνας να τα παίρνει από τους Ευρωπαίους για να αντέξει το Ευρώ...Και ακόμα μεγαλύτερη θα είναι αν μπορεί να τους πουλήσει μετά...και να την κάνει κατά Ρωσία μεριά....Γιατί τότε ο "χεσμένος" από φόβο Ευρωπαίος θα κάνει τον "μαλάκα" και θα το χάψει. Ο μάγκας λοιπόν και ο μαλάκας, αυτοί υπάρχουν για τον Έλληνα. Και για να επανέλθω στο αρχικό ζήτημα που σε απασχόλησε...οι μάγκες που στα έλεγαν αυτά περί ρομαντισμού σε είπαν μαλάκα...για να φανούν μάγκες! Αν εσύ γύρναγες τη συζήτηση στο πόσο μαλάκες είναι δείχνοντας τους κάποιους που να είναι περισσότερο μάγκες, τότε θα έτρωγαν τα ρούχα τους και θα κάθονταν στα αυγά τους (στα γράφω όπως ακριβώς λέγονται στη γνήσια Ελληνική).
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Σελίδα 1 από 1

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center