προτάσεις φιλοσοφικών ταινιών-η φιλοσοφία στον κινηματογράφο

[Petr_4]

Μερικές ταινίες που κατά τη γνώμη μου αξίζουν:
1) old boy
2)bad guy
3)21 γραμμάρια
4)13 απόψεις για την ευτυχια
5) Μοντιλιάννι
6)άνοιξη, καλοκαίρι.....
7) American beauti
Η εκδίκηση μιας κυρίας
9) αγάπα με αν τολμάς
10) ολομόναχοι μαζί

[dim mam]

''Βιριδιάνα'' του Luis Bunuel. Διχως σχολια...

Εξαιρετη σκηνη το πεταγμα στη φωτια του στεφανιου του Χριστου και της αναφορας ενος κοριτστιου πως ''απο το ντουλαπι των πιατων βγηκε ενας μεγαλος μαυρος ταυρος...''
_________________
''Οταν λέω ποίηση δεν εννοώ κάποιο λογοτεχνικό είδος. Ποίηση είναι ένας ξεχωριστός τρόπος να συνειδητοποιείς τον κόσμο...'' (Αντρέι Ταρκόφσκι)

[dim mam]

''Η θυσια'' του Αντρει Ταρκοφσκι. Η ποιηση και το βιωματικο στοιχειο στο αποκορυφωμα. Αριστουργημα.

''Αδεσποτα σκυλια'' του Σαμ Πεκινπα...
_________________
''Οταν λέω ποίηση δεν εννοώ κάποιο λογοτεχνικό είδος. Ποίηση είναι ένας ξεχωριστός τρόπος να συνειδητοποιείς τον κόσμο...'' (Αντρέι Ταρκόφσκι)

[Kouros]

"Ο ΝΕΚΡΟΣ'' (Τζιμ Τζάρμους):
Σχόλιο για την παρακμή του δυτικού πολιτισμού , την έλλειψη αληθινών Αξιών, την οικολογική καταστροφή, την απώλεια της αγνότητας, μα πάνω απ'όλα ένα μαγευτικό μυστικιστικό ταξίδι προς το κέντρο της ανθρώπινης ψυχής, ένα ταξίδι προς το σημείο όπου η θάλασσα ενώνεται με τον ουρανό, στην χώρα της αιωνιότητας, εκεί που οι προσδιορισμοί "καλό" και "κακό" χάνουν πια το νόημά τους και η "ησυχία" βασιλεύει.
Ο λυρισμός του τελευταίου μέρους της ταινίας ξεχύνεται σαν χείμαρρος, για να πλημμυρίσει την καρδιά του ευαίσθητου και μη αλλοτριωμένου θεατή, προσφέροντας την πολυπόθητη μεταρσίωση.

"GHOST DOG, Ο ΤΡΟΠΟΣ ΤΩΝ ΣΑΜΟΥΡΑΙ" (Τζίμ Τζάρμους):
Στην προαναφερθείσα παρακμή ο ήρωάς της ταινίας αντιστέκεται με την επιστροφή στο παρελθόν, την αποδοχή ενός αυστηρού κώδικα Αξιών - αυτόν των σαμουράι - και αν κάτι τέτοιο φαντάζει σε κάποιους ως γραφικός αναχρονισμός, για τον ήρωά μας είναι μια εναγώνια προσπάθεια διεκδίκησης της αυτονομίας και της αξιοπρέπειας, σε μια κοινωνία μαζικής αποχαύνωσης και καταναλωτικής μανίας, στην οποία ως μοναδικός τρόπος αντίστασης λογίζεται η συλλογική δράση και η ενσωμάτωση σε κάποιο κίνημα ακτιβισμού (ένας άλλος δηλαδή - περισσότερο εκλεπτυσμένος - τρόπος ισοπέδωσης της ατομικότητας στην μάζα).
Και εδώ, όπως και στην προηγούμενη ταινία του, ο Τζάρμους δημιουργεί ένα "ζεν κλίμα" στην ατμόσφαιρα που γοητεύει.

"ΜΠΛΕ", "ΛΕΥΚΗ", "ΚΟΚΚΙΝΗ" (Κριστόφ Κισλόφσκι):
Με την τριλογία του αυτή - αντίστοιχη με τα τρία χρώματα της γαλλικής σημαίας και τις ιδέες που συμβολίζουν, ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη - ο Κισλόφσκι καταθέτει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο τους λόγους για τους οποίους ο άνθρωπος απέχει από την ουσία αυτών των ιδεών - και άρα τους λόγους για τους οποίους ο δυτικός πολιτισμός που θεμελιώθηκε πάνω σ'αυτές τις ιδέες παραπαίει - υποδεικνύοντας συνάμα και τον δρόμο που η ανθρώπινη ύπαρξη θα πρέπει να διασχίσει (όχι χωρίς βαθειές συναισθηματικές μεταμορφώσεις και άρα όχι χωρίς πόνο), προκειμένου η ελευθερία, η ισότητα και η αδελφοσύνη να καταστούν όχι μόνο αντικείμενα διανοητικής - φιλοσοφικής διερεύνησης, αλλά βιωμένες καταστάσεις της συνείδησης, όχι μόνο δηλαδή να συζητά γι'αυτές, αλλά να ζει μ'αυτές.
Η σκηνοθεσία του - αν και μερικές φορές δεν αποφεύγει τον ναρκισσισμό, κυρίως στην "Μπλε" - καταφέρνει να εισχωρήσει με χειρουργική ακρίβεια και μαεστρία στα ανομολόγητα δώματα της ψυχής των ηρώων και να εκθέσει στο φως την μοναξιά και την απελπισία τους, προκαλώντας ταυτόχρονα άπειρα ερεθίσματα - κυρίως με τους συμβολισμούς που δημιουργεί - για ατέλειωτες φιλοσοφικές συζητήσεις.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΠΑΛΙΟΥΣ ΚΑΙ ΝΕΟΥΣ "ΣΥΝΦΟΡΟΥΜΙΣΤΕΣ"

[dim mam]

Γεια χαρα Κουρε...


''Φθινοπωρινη σονατα'' του Μπέργκμαν. Η τριβη των σχεσεων μεταξυ της κορης και της διασημης πιανιστριας αποκαλυπτεται μεσα σε μια νυχτα, στο σπιτι της πρωτης...


''Πριν πεσει η νυχτα'' του Τζουλιαν Σνάμπελ. Ενας ομοφυλοφιλος με τεραστιο ταλεντο στη ποιηση και λοχοτεχνια, χαστουκιζεται απο το συστημα, τις σχεσεις, την ιδια τη ζωη...
_________________
''Οταν λέω ποίηση δεν εννοώ κάποιο λογοτεχνικό είδος. Ποίηση είναι ένας ξεχωριστός τρόπος να συνειδητοποιείς τον κόσμο...'' (Αντρέι Ταρκόφσκι)

[Kouros]

Ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες στην εκατονταετή περίπου ιστορία του κινηματογράφου, που με τις ταινίες του ενέπνευσε πολλούς, αλλά που κανείς τους δεν κατάφερε να τον ξεπεράσει, είναι ο Ακίρα Κουροσάβα (δικαίως τον αποκάλεσαν "αυτοκράτορα του ιαπωνικού κινηματογράφου").
Τα έργα του μπορούν να χωριστούν καταρχήν σε δυο μεγάλες κατηγορίες. Στις ιστορικές ταινίες και τα μεγάλα έπη από την μία (π.χ. "Ραν") και στα πιο καθημερινά κοινωνικά δράματα από την άλλη (π.χ. "Ο καταδικασμένος").

Εκτός από την μορφική τελειότητα και πρωτοτυπία που διέπει τα περισσότερα από αυτά, οφειλόμενες κυρίως στον θαυμαστό συγκερασμό "δυτικής" και "ανατολικής" τεχνοτροπίας, (για τις οποίες βεβαίως θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες), εκείνο που διακρίνει τα έργα του είναι ένας βαθύς ουμανισμός, μια ακλόνητη πίστη στην δύναμη του ατόμου ( και όχι της μάζας σε αντίθεση μάλιστα με την ιαπωνική κολτούρα) ως φορέα των ουσιαστικών αλλαγών στην κοινωνία ( θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε την πίστη του στην φράση ''αντί να μεταμορφώσουμε την κοινωνία ας αλλάξουμε πρώτα τον άνθρωπο", κάτι που ανάγκασε μάλιστα αρκετούς αριστερούς κριτικούς κατά καιρούς, να του ασκήσουν αρνητική κριτική), ένας αγέρωχος λυρισμός στην σύνθεση των εικόνων του ("ποτέ εκτός από τον Νανούκ του Φλάερτυ η κάμερα δεν αντιμετώπισε τόσο σοφά τη φύση και ποτέ αυτή δεν αποτέλεσε μια τόσο συναρπαστική πρώτη ύλη για το σινεμά" Β. Ραφαηλίδης), όπως επίσης και το παροιμιώδες πείσμα που διακρίνει τους ήρωές του ("επιμονή ακόμα και ανάμεσα στα δόντια του εχθρού, είναι μια φράση που περιγράφει όλους τους πρωταγωνιστές του Κουροσάβα" Noel Burch).

Μετέφερε επίσης δημιουργικά στην ιαπωνική πραγματικότητα συγγραφείς σαν τους Ντοστογιέφσκι (η επιρροή του τελευταίου στο έργο του είναι μεγάλη), Γκόρκι, Σαίξπηρ κ.α, με αξιοζήλευτο τρόπο ("ο Ηλίθιος αποτελεί τη μοναδική μεταφορά έργου του Ντοστογιέφσκι στην οθόνη, που μεταφέρει κάτι από την πολυπλοκότητα και δραματική πύκνωση του πρωτότυπου" Noel Burch).

Είναι μεγάλο ευτύχημα λοιπόν για όλους τους κινηματογραφόφιλους, που σχετικά πρόσφατα κυκλοφόρησαν σε dvd κάποιες από τις καλύτερες ταινίες του. Ας δούμε κάποιες από αυτές:

"Ο θρόνος του αίματος",μια εντυπωσιακή μεταφορά του σαιξπηρικού "Μάκβεθ" στον ιαπωνικό μεσαίωνα. Η ακόρεστη δίψα για δύναμη και εξουσία και οι αυτοκαταστροφικές τάσεις του ανθρώπου. Το έντονο κοντράστ, η ασταμάτητη βροχή, οι γκρίζοι όγκοι και το δάσος, υποβάλλουν την κλειστοφοβική αίσθηση μιας παγίδας, από την οποία είναι αδύνατο να ξεφύγουν οι ήρωες.

"Ραν", όπως πριν και ακόμα καλύτερα (διασκευή του σαιξπηρικού "Βασιλιά Λήρ").

"Ο ηλίθιος", διασκευή του ομώνυμου έργου του Ντοστογιέφσκι, μία έξοχη μνεία για την ουσιαστική, αληθινή φύση του ανθρώπου (που πάντα είναι καλή), αποδεσμευμένη από την μέγγενη του επίπλαστου, επίκτητου εαυτού (αυτόν που δημιουργούν οι κοινωνικές συμβάσεις και οι τεχνητές επιθυμίες) και έτοιμη πλέον (ούσα αποδεσμευμένη από ανούσιες αξίες) να αγωνιστεί και θυσιαστεί - ως μεσιανική φιγούρα - γι'αυτά που πιστεύει και που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την νέα κοινωνική τάξη πραγμάτων και την κυρίαρχη ιδεολογία της μεταπολεμικής Ιαπωνίας.

"Ο δολοφόνος του Τόκιο", το ηθικό δίλημμα ενός μεγαλοβιομήχανου για το αν θα πρέπει να πληρώσει λύτρα προκειμένου να σώσει από τους απαγωγείς το παιδί του κηπουρού του (όχι το δικό του), κάτι που θα σημάνει όμως την δική του οικονομική καταστροφή.

"Ο καταδικασμένος", ένας στερημένος από χαρές δημόσιος υπάλληλος, πληροφορούμενος ότι θα πεθάνει από καρκίνο, προσπαθεί να ζήσει κάποιες εφήμερες απολαύσεις, αλλά τελικά αφιερώνει τις τελευταίες ημέρες του σ'ένα κοινωνικό έργο.

"Οι 7 σαμουράι", η πιο διάσημη ταινία του Κουροσάβα, που το έπος, ο λυρισμός και ο ουμανισμός πάνε χέρι χέρι και συνθέτουν ένα αξεπέραστο αριστούργημα!

dimmam η "φθινοπωρινή σονάτα" είναι από τις ταινίες του Μπέργκμαν που δεν έχω δει ακόμα (είναι όμως μέσα στο πρόγραμμα), ενώ το "πριν πέσει η νύχτα" πολλές φορές έπεφτε στα χέρια μου όταν πήγαινα στο βίντεο κλαμπ, αλλά έχανε την σειρά της από άλλες ταινίες.
Έχω ακούσει και από άλλους καλά λόγια οπότε την επόμενη φορά δεν θα ξανασυμβεί το ίδιο.

Παρεμπιπτόντως συγχαρητήρια για την εργασία σου περί ψυχής και την πληροφόρηση που μας έδωσες

[dim mam]

Κουρε, σε ευχαριστω...

...Ο Ιαπωνικος κινηματογραφος ειναι οντως πολυ καλος. Επισης και ο Κορεατικος που αναδεικνυεται συνεχως. Η τριλογια του Γούκ μου αρεσε πολυ. Γενικα οι Κορεατες εχουν και ωραιες τεχνικες με τη καμερα...
_________________
''Οταν λέω ποίηση δεν εννοώ κάποιο λογοτεχνικό είδος. Ποίηση είναι ένας ξεχωριστός τρόπος να συνειδητοποιείς τον κόσμο...'' (Αντρέι Ταρκόφσκι)

[Kouros]

"ΣTHN ΦΩΛΙΑ TOY KOYKOY"(Μίλος Φόρμαν):

Μια έξοχη αλληγορία, που αν και της λείπει το ποιητικό - υποβλητικό στοιχείο - ίσως και εξαιτίας αυτού - καταφέρνει με την αδρή ανασύνθεση της πραγματικότητας, ν'αποκτήσει την οξύτητα ενός ντοκυμανταίρ και να προβεί έτσι σε μία διεισδυτική κριτική, των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών μας.

Το ψυχιατρείο (χώρος διεξαγωγής της δράσης) αποτελεί μεταφορά της κοινωνίας που ζούμε, η οποία κάτω από τον άτεγκτο και δήθεν ανθρωπιστικό μηχανισμό που την διέπει, κρύβει μια απάνθρωπη λειτουργία, αφού το μόνο που κάνει στην πραγματικότητα είναι να προσπαθεί να υποτάξει - αντί να αναπτύξει και εκλεπτύνει - κάθε ιδιατερότητα της ανθρώπινης φύσης και να πνίξει κάθε διαφορετική φωνή, που απειλούν την καθεστηκυία τάξη, ώστε να μετατρέψει τους πάντες σε πειθήνια πρόβατα, πειθαρχικούς στο κατεστημένο.

Βλέπουμε την αποχαύνωση που ασκεί η τηλεόραση και τα άλλα μέσα ψυχαγωγίας, την εξάρτηση από τα ηρεμιστικά φάρμακα προκειμένου να αντιμετωπιστεί η σκληρή πραγματικότητα, την φαινομενικά προσηνή και γεμάτη νοιάξιμο αλλά στην πραγματικότητα παγερή και αδιάφορη στάση των υπεύθυνων για τους τρόφιμους (έξοχη η ερμηνεία της Λουίζ Φλέτσερ στον ρόλο της επιστάτριας), την αδυναμία των τροφίμων να αναλάβουν το βάρος της διαχείρησης του εαυτού τους (κάποιοι εξ'αυτών βρίσκονται εκεί εθελούσια, παραδομένοι παθητικά στην ασφάλεια του αυτοματισμού και της συνήθειας του προγράμματος, προκειμένου έτσι να γλιτώσουν από το άγχος της ανάληψης των ευθυνών τους, ευελπιστώντας όμως υποσυνείδητα σε κάποιον που θα κάνει κάτι τέτοιο γι'αυτούς και θα τους ελευθερώσει), την προσπάθεια των κρατούντων να ελέγξουν τους ανθρώπους με τον φόβο (η απειλή της επιστάτριας στον ευαίσθητο νεαρό ότι θα αποκαλύψει στην μητέρα του το "αμάρτημα" που διέπραξε, κάνοντας έρωτα με μία πόρνη, η οποία συνειρμικά μας φέρνει στον νου τον ρόλο των εκκλησιών) και πολλά άλλα που χαρακτηρίζουν την κοινωνία που ζούμε.

Και αν στο τέλος το σύστημα καταφέρνει να καταστρέψει με το έσχατο μέσο της λοβοτομής την απειλητική γι'αυτό ζωτικότητα του ανυπότακτου και ελευθερωτή ήρωα (Τζάκ Νίκολσον), εντούτις αδυνατεί να καταστρέψει τις ηρωικές προσπάθειές του για ελευθερία από το φαντασιακό των υπολοίπων, ώστε ένας από αυτούς (ο ινδιάνος που ο φόβος έπνιγε ως τότε την αδέσμευτη ψυχή του), παρακινούμενος από το παράδειγμά του φεύγει τελικά προς την ελευθερία, αφού όμως πρώτα τον στραγγαλίσει προκειμένου να τον διατηρήσει στην μνήμη των ανθρώπων όχι σαν ένα αξιολύπητο ηττημένο, αλλά σαν έναν θρύλο που θα συνεχίζει να ζωογονεί με το παράδειγμά του και άλλους που θά'ρθουν μετά από αυτόν και που θα διψούν και αυτοί επίσης, για την ελευθερία.

[dim mam]

''Possession'' του Αντρέι Ζουλάφσκι. Μεταφυσικος στοχασμος γυρω απο τον θεο, την υπαρξη...


''Αγγελος εξολοθρευτης'' του Luis Bunuel. Το αριστουργηματικο σουρρεαλιστικο στοιχειο. Μια ντουζινα απο μεγαλοαστους μαζευονται ενα βραδυ στο σαλονι. Απο εκει κατα περιεργο τροπο κανενας δεν θελει(ή δε μπορει) να βγει...


_________________
''Οταν λέω ποίηση δεν εννοώ κάποιο λογοτεχνικό είδος. Ποίηση είναι ένας ξεχωριστός τρόπος να συνειδητοποιείς τον κόσμο...'' (Αντρέι Ταρκόφσκι)

[Kouros]

...και δίνεται η ευκαιρία στον Μπουνιουέλ, χάρη σε αυτό το εκπληκτικό εύρημα, να ξεγυμνώσει με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο τον άκρατο εγωισμό και ιδιοτέλεια της αστικής τάξης, που υφέρπει κάτω από την λουστραρισμένη επιφάνεια της εκλεπτυσμένης και άψογης συμπεριφοράς της.

Είναι όμως βέβαιο (όπως διευκρινίζει σε συνέντευξή του ο Μπουνιουέλ) ότι η εξέλιξη δεν θα ήταν ιδιαιτέρως διαφορετική αν αντί για εκπροσώπους της αστικής τάξης είχαμε εργάτες κάτω από τις ίδιες συνθήκες (παγιδευμένους δηλαδή σ'έναν χώρο), γιατί η επιθετικότητα των ανθρώπων δεν συνδέεται με την τάξη στην οποία ανήκουν.
Μόνο που ο Μπουνιουέλ θεώρησε πιο ενδιαφέρουσα την αντίθεση ανάμεσα στους εκλεπτυσμένους τρόπους των αστών και στην συμπεριφορά τους μπροστά στον φόβο.

[dim mam]

Νομιζω τωρα θα φτιαξω την μερα του Κουρου


''Holy Mountain'', ''El Topo'', ''Santa Sangre'', του Αλεξάνερ Γιοντορόφσκι.
Αριστουργηματα και οι τρεις ταινιες με βασικο μοτιβο τον σουρρεαλισμο, την υπερβατικη σκεψη, τις ωμες σκηνες, το θρησκευτικο εως και αγωστηκιστικο στοιχειο, την βια, την παρανοια κλπ. Eαν μιλουσαμε την ''επισημη''(σε πολλα εισαγωγικα, οι τεχνες θεωρω δεν εχουν επισημα και λοιπα παιχνιδια των λεγομενων κριτικων τεχνης) γλωσσα θα λεγαμε πως ειναι το ελαχιστο, cult...
_________________
''Οταν λέω ποίηση δεν εννοώ κάποιο λογοτεχνικό είδος. Ποίηση είναι ένας ξεχωριστός τρόπος να συνειδητοποιείς τον κόσμο...'' (Αντρέι Ταρκόφσκι)

[Kouros]

dimmam, την ημέρα θα μου την φτιάξεις αν μου πεις που βρήκες τις δύο πρώτες ταινίες, τις οποίες ψάχνω εδώ και καιρό σε κάθε βίντεο κλάμπ που πέφτει μπροστά μου, αλλά τζίφος παντού

Όσο για το "santa sangre" όντως είναι ο ορισμός του cult!!

Περιμένω γίγαντα...

[dim mam]

Kούρε, γεια χαρα...


Λοιπον, εχω την εμμονη να αγοραζω τις ταινιες. Δε μου αρεσει να τις νοικιαζω. Βρηκα ενα πακετο με τις τρεις ταινιες του Γιοντοροφσκι που προανεφερα, στο Metropolis στην Παν/μιου. Οχι σε αυτο που εχει τους πολλους οροφους. Στο αλλο που εχει μονο δυο. Η τριλογια βρισκοταν διπλα της κατηγοριας Σινεφίλ. Μπορεις να πας και να το παραγγειλεις προφανως απο το μαγαζι. Κυκλοφορει απο την Artfree με τιτλο ''Alejandro Jodorowsky, the ultimate cult trilogy'' και το τιτλο των τριων ταινιων.

Ελπιζω να βοηθησα...

Τα λεμε...
_________________
''Οταν λέω ποίηση δεν εννοώ κάποιο λογοτεχνικό είδος. Ποίηση είναι ένας ξεχωριστός τρόπος να συνειδητοποιείς τον κόσμο...'' (Αντρέι Ταρκόφσκι)

[ornithoklopos]

επειδη η αισθηση του πανιου δεν συκρινεται με το dvd
και εχει αυτες τις μερες το los olvivados
ειχα και σκοπο να δω λιγακι αυτον τον δημιουργο
τι λετε θα ειναι καλη εισαγωγη στον Μπουνιουελ;
_________________
Τοπιο στην ομιχλη,τα ονειρα μου

[mirage]

www.ecocinema.gr (11/5 - 17/5)

Εξαιρετική προσπάθεια. Η πρεμιέρα ξεκίνησε με το Ten Minutes Older – The Trumpet, Kaige Chen, Victor Erice, Werner Herzog, Jim Jarmusch, Aki Kaurismaki, Spike Lee, Wim Wenders ,95’

Πολύ καλή ταινία, σκελετός ουσιαστικά απο διάφορους σκηνοθέτες. Το περιεχόμενό της φιλοσοφικό (γύρω απο την υποκειμενική αίσθηση του χρόνου). Καταπληκτικές σκηνές απο την τελευταία φυλή Ινδιάνων στον Αμαζόνιο (Τίτλος: 10.000 χρόνια γηραιότερος ...!!!) που εξολοθρεύθηκε (ειρηνικά) απο τους λευκούς και η αναφορά του Wim Wenters στην αλείωση του χρόνου (και όχι μόνο) από το LSD. Ειδικά σ΄αυτήν ο μέγιστος Wenters μας προσφέρει καταπληκτικές φουτουριστικές εικόνες ενός ανθρώπου που ζει αγωνιώδεις στιγμές υπο την επήρεια παραισθησιογόνων. Εκπληκτικά χρώματα και εντυπωσιακές κινήσεις της κάμερας.

Θα πετάξετε σε άλλους κόσμους, φοβερή αίσθηση, εντυπωσιακό μουσικο-οπτικό σύνολο, μόνο με 5 € και χωρίς βλάβη της υγείας σας !

Δεν ξέρω που θα βρείτε την ταινία αλλά πρέπει να την δείτε!!!

Σήμερα το βράδυ -> Ten Minutes Older – The Celo

Αξίζει να πάτε να καταθέσετε τον οβολό σας σε κάποια ταινία του φεστιβάλ, αναμένω τις απόψεις σας!
_________________
Σταματήστε να πιστεύετε ... αρχίστε να σκέφτεστε!
http://philosophical-mirage.blogspot.com/
http://notes-mirage.blogspot.com/
http://bio-mirage.blogspot.com/