Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας |
Συγγραφέας |
Μήνυμα |
rakis Πρύτανης
Εγγραφή: 22 Ιαν 2008 Δημοσιεύσεις: 2857
|
Δημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 05, 2010 11:32 pm Θέμα δημοσίευσης: Πέθανε ο Κώστας Αξελός |
|
|
Από τα Νέα:
Την τελευταία του πνοή άφησε τα ξημερώματα στο Παρίσι, σε ηλικία 86 ετών, ο Κώστας Αξελός.
Ο Κώστας Αξελός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924. Παιδί αστικής οικογένειας, διδάχτηκε από μικρός γαλλικά και γερμανικά, ενώ η εφηβεία του φωτίστηκε από τα κείμενα των Ηράκλειτου, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Εμπεδοκλή, Μαρξ, Νίτσε, Ντοστογιέφσκι, και ποιητών όπως ο Ρεμπώ, ο Ρίλκε, ο Χέλντερλιν και άλλοι.
Σε ηλικία 17 ετών εντάχθηκε στην κομμουνιστική νεολαία και, παρά τις διαφωνίες του, πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση, υποστηρίζοντας ότι «ο πραγματικός κομμουνιστής πρέπει να κρατάει στο ένα χέρι το όπλο και στο άλλο τα βιβλία του Ρίλκε».
Το 1944, στα Δεκεμβριανά, έζησε εικονική εκτέλεση στα κρατητήρια της Ασφάλειας, φυλακίστηκε σε στρατόπεδο και τελικά απέδρασε. Tο 1946 εγκατέλειψε τις γραμμές του KKE.
Τέλη του 1945, με τη βοήθεια του Οκτάβιου Μερλιέ -διευθυντή τότε του Γαλλικού Ινστιτούτου στην Αθήνα- επιβιβαζόταν στο θρυλικό πλέον πλοίο «Ματαρόα» μαζί με τον Κ. Καστοριάδη, τον Κ. Παπαϊωάννου, τον Κ. Βυζάντιο, την Μ. Κρανάκη, τον Κ. Κουλεντιανό, τον Ν. Σβορώνο και άλλους με προορισμό το Παρίσι. Λίγο διάστημα μετά την αναχώρησή του, καταδικαζόταν ερήμην σε θάνατο.
Σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόννη, όπου και δίδαξε (1962-1973). Αρχισυντάκτης του πρωτοποριακού τότε περιοδικού Arguments (Επιχειρήματα) από το 1956-1962, ίδρυσε και διηύθυνε την ομώνυμη φιλοσοφική σειρά στις Εditions de Minuit, στην οποία εκδόθηκαν επίσης και τα περισσότερα από τα βιβλία του.
Πασίγνωστη η διένεξή του με τον Σαρτρ τον οποίο εγκαλούσε για μη πρωτότυπη σκέψη και έκθεση παλαιότερων φιλοσοφικών ιδεών. Ο Σαρτρ με τη σειρά του τον κατηγορούσε επειδή είχε εγκαταλείψει τον κομμουνισμό.
Έχει εκδώσει 24 βιβλία και πλήθος κειμένων (γαλλικά, ελληνικά και γερμανικά) που μεταφράστηκαν σε 16 γλώσσες.
Τον Μάρτιο του 2009 αναγορεύτηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και αυτή ήταν η τελευταία του επίσκεψη στην Ελλάδα.
Τον Απρίλιο του 2009 κυκλοφόρησε στη Γαλλία από τις εκδόσεις Les Belles Lettres το καινούργιο βιβλίο του, με τίτλο «Αυτό που επέρχεται» και πρόσφατα από τις εκδόσεις Νεφέλη το έργο «Το άνοιγμα στο επερχόμενο και το αίνιγμα της Τέχνης». _________________ Truth springs from argument amongst friends
http://rakis1.wordpress.com/ |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
opyrgos Αποκλεισμένο μέλος
Εγγραφή: 30 Νοέ 2007 Δημοσιεύσεις: 13248
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 06, 2010 1:35 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Και εγώ το πληροφορήθηκα σήμερα όταν έπεσαν στα χέρια μου οι πρωινές εφημερίδες και ομολογώ πως έμεινα έκπληκτος. Πραγματικά μια σημαντική απώλεια στο χώρο της διανόησης που για τους λίγους θα περάσει στα ψιλά ενώ για τους πολλούς... είναι τελείως άγνωστος!
Έχει επεξεργασθεί απο τον/την opyrgos στις Κυρ Απρ 25, 2010 5:56 pm, επεξεργάσθηκε 1 φορά συνολικά |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
Στέφανος Πρύτανης
Εγγραφή: 15 Ιούν 2003 Δημοσιεύσεις: 138
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 06, 2010 11:34 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
opyrgos έγραψε: |
Και εγώ το πληροφορήθηκα σήμερα όταν έπεσαν στα χέρια μου οι πρωινές εφημερίδες και ομολογώ πως έμεινα έκπληκτος. |
Έκπληκτος;
Δηλαδή τι έπρεπε να είχε κάνει ο 86χρονος Αξελός για να μην μείνεις εσύ έκπληκτος; Να είχε υπογράψει συμβόλαιο με το θεό ότι δεν θα πεθάνει ποτέ;
Εκεί κατάντησε ο σύγχρονος άνθρωπος. Να θεωρεί έκπληξη το γεγονός του θανάτου ενός ηλικιωμένου. |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
rakis Πρύτανης
Εγγραφή: 22 Ιαν 2008 Δημοσιεύσεις: 2857
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 06, 2010 12:17 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Tου Νίκου Μπακουνάκη,
απ'το ΒΗΜΑ
O παράνομος στοχαστής
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ: Ο Κώστας Αξελός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924, σε αστική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν γιατρός και η μητέρα του ανήκε στην παλιά αθηναϊκή οικογένεια Ξηροταγάρου. Το ενδιαφέρον του για τη φιλοσοφία εκδηλώθηκε πολύ νωρίς, στην εφηβεία. «Ορισμένα διαβάσματα λογοτεχνικά, δεν θα αναφέρω πολλά ονόματα, θα αναφέρω μόνο τα μυθιστορήματα του Ντοστογέφσκι, ορισμένα διαβάσματα κειμένων, του Νίτσε ιδίως, όσο μπορεί να τα καταλάβει ένας έφηβος, ορισμένα μαθήματα στο γυμνάσιο, με οδήγησαν να καταλάβω ότι υπάρχει μια διάσταση της σκέψης, της αρθρωμένης σκέψης, που καλείται εδώ και 2.500 χρόνια φιλοσοφία. Και μετά άρχισα να σπουδάζω συστηματικά τη φιλοσοφία, και μετά την δίδαξα επί σειρά χρόνων στη Σορβόννη, και συγχρόνως έγραφα, γιατί φιλοσοφία είναι κάτι που λέγεται και γράφεται, γίνεται μέσα από τον διάλογο και τη γραφή και την επικοινωνία με τον αναγνώστη», είχε πει το 1990 σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Περίπλους». Προτού φθάσει όμως στη Γαλλία ο Αξελός πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση ως μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος. Διαγράφτηκε από το κόμμα το 1945 και καταδικάστηκε εις θάνατον ερήμην από κάποιο δικαστήριο δεξιάς κυβέρνησης. Το 1945 έφυγε για το Παρίσι με τις περίφημες υποτροφίες του γαλλικού κράτους. Είχε φύγει τότε όλο το άνθος της ελληνικής διανόησης, ανάμεσά τους ο Καστοριάδης, ο Σβορώνος, ο Κανδύλης, ο Κύρου, η Μιμίκα Κρανάκη, ο Κώστας Κουλεντιανός κ.ά. Στη Γαλλία εργάστηκε από το 1950 ως το 1957 στο Εθνικό Κέντρο Ερευνας, όπου επεξεργάστηκε τις διατριβές του. Το 1959 υπεστήριξε στη Σορβόννη τις διατριβές «Ο Ηράκλειτος και η φιλοσοφία» και «Ο Μαρξ στοχαστής της τεχνικής», που αποτελούν τους δύο τόμους της τριλογίας «Το ξετύλιγμα της περιπλάνησης». Από το 1962 ως το 1973 δίδαξε στη Σορβόννη αλλά δεν έγινε ποτέ καθηγητής, θεωρώντας ότι «το πανεπιστήμιο δεν είναι ο χώρος της ριζικής σκέψης». Γενικά η ζωή του κινήθηκε στον ιδιωτικό χώρο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν παίρνει θέση πάνω στα κρίσιμα ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης και του κόσμου. Μια από τις ελάχιστες δημόσιες δραστηριότητές του ήταν η σχέση του με το περιοδικό «Arguments» («Επιχειρήματα») και η διεύθυνση, από το 1960, της ομώνυμης σειράς στις Εκδόσεις του Μεσονυκτίου. Η φιλοσοφική σκέψη, η ιστορία, η οικονομία, η πολιτική, η ψυχολογία, η ψυχιατρική, η γλώσσα και οι τέχνες βρήκαν «καταφύγιο» στη σειρά αυτή.
ΕΡΓΟ: Δεν πρέπει να αγνοούμε ότι το πρώτο βιβλίο του Αξελού κυκλοφόρησε πολύ νωρίς, το 1952 και μάλιστα στα ελληνικά από τις εκδόσεις Παπαζήση. Ηταν «Οι φιλοσοφικές Δοκιμές». Το έργο του όμως αποτυπώνεται στις τρεις τριλογίες «Το ξετύλιγμα της περιπλάνησης», «Το ξετύλιγμα του παιχνιδιού», «Το ξετύλιγμα μιας αναζήτησης». Μείζονα έργα που ακολούθησαν ήταν η Ανοιχτή Συστηματική (1984), για την ενότητα του κόσμου, και οι Μεταμορφώσεις (1991), για τις μεταμορφώσεις του κόσμου.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ: Οσοι τον γνωρίζουν μιλούν για έναν άνθρωπο ελεύθερο και μοναχικό, με μεγάλη ψυχική ανθεκτικότητα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν δίνεται στον άλλον, με έναν τρόπο ερωτικό και ταυτόχρονα ανοιχτό. Πολλές απόψεις του έχουν καταγραφεί σε συζητήσεις και σε συνεντεύξεις. Πάντοτε όμως υπάρχει μια ένσταση για τους εμπειρικούς συνομιλητές του και έτσι δεν διστάζει να κάνει με τον εαυτό του συζητήσεις φανταστικές, θέτοντας σε δοκιμασία και δοκιμή το ίδιο του το έργο.
Στις 5 Μαρτίου 1992 ο Κώστας Αξελός ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Παντείου Πανεπιστημίου και ολοκλήρωσε την απάντησή του στη laudatio του καθηγητή Γιάγκου Ανδρεάδη με ένα ανέκδοτο:
«Κάποτε ο Βούδας, που στεκόταν ο ίδιος πέρα από το θεϊκό και το ανθρώπινο, έκανε μια ομιλία στους ανθρώπους που είχαν μαζευτεί γύρω του. Μια ομιλία και όχι διάλεξη, γιατί ευτυχώς εκείνη την εποχή δεν δίνονταν διαλέξεις. Αμα τελείωσε την ομιλία του, ένας ακροατής σηκώθηκε και του είπε: Μας μιλάς αφ' υψηλού, είσαι ένας ταχυδακτυλουργός των λόγων, είσαι αινιγματικός, σκοτεινός, τυχοδιώκτης και απατεώνας, όλα αυτά που μας λες είναι δυσνόητα, δεν είναι αληθινά, δεν δίνεις απάντηση σε τίποτε, μας κοροϊδεύεις. Και ο Βούδας του απάντησε ήρεμα: Ναι, έχεις κι εσύ δίκιο, παιδί μου, κι εσύ είσαι Βούδας. Και ο «πεφωτισμένος λυτρωτής» πρόσθεσε πιο χαμηλόφωνα και με ένα συγκρατημένο και σχεδόν αδιόρατο χαμόγελο: Και ο Βούδας είναι μάταιος, όπως και η ζωή και οι αλυσιδωτές αναγεννήσεις - μετενσαρκώσεις ή μετεμψυχώσεις της, που πέρα από κάθε επιθυμία μπορούν να βρουν το οριστικό τους τέλος».
Σε αυτή τη στοχαστική αποστροφή μπορούμε να αναγνωρίσουμε τη συνθήκη του Κώστα Αξελού, ο οποίος δεν θεωρεί τον εαυτό του φιλόσοφο αλλά στοχαστή, και μάλιστα στοχαστή παράνομο, «έξω από όλα τα κυκλώματα ή τα αντικυκλώματα, που δεν προσπαθεί να ιδρύσει σχολές και να έχει οπαδούς». Αλλωστε στην αναγγελία του βιβλίου του Ανοιχτή Συστηματική (πρώτη έκδοση 1984) είχε δηλώσει: «Δεν επιδιώκουμε να προσφέρουμε ένα σύστημα του κόσμου ή της σκέψης όπου κόσμος και σκέψη παραμένουν το καθένα τους λίγο πολύ ξεχωριστό και κλειστό αλλά να επεξεργαστούμε μια ανοιχτή συστηματική που προσπαθεί να φέρει ως τη γλώσσα και να σκεφτεί το άνοιγμα και τα ανοίγματα του κόσμου, αδιαχώριστα από το άνοιγμα και τα ανοίγματα του χρόνου».
* Το τέλος
της φιλοσοφίας
Μπορεί αυτός ο προσδιορισμός του παράνομου να μοιάζει αντιφατικός σε σχέση με τις δεκάδες των τιμητικών αναγνωρίσεων και διακρίσεων ή με τις θέσεις που κατά καιρούς είχε ο Αξελός σε επίσημους οργανισμούς παραγωγής έρευνας και ιδεών, όπως το Εθνικό Κέντρο Ερευνών της Γαλλίας ή το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Αλλά τελικά ο προσδιορισμός δεν έχει σχέση με τις όποιες «διοικητικές» αναγνωρίσεις αυτού που σκέφτεται. «Γιατί το υπόγειο ρεύμα που διαπερνάει αυτόν που προσπαθεί να σκεφθεί μένει ακριβώς παράνομο. Δεν γίνεται παραγωγικά αποδεκτό», διευκρινίζει ο Αξελός.
Γιατί όμως στοχαστής και όχι φιλόσοφος; Μήπως γιατί ζούμε το τέλος της φιλοσοφίας; Την απάντηση θα την βρούμε αν αναζητήσουμε τις ρίζες και την καταγωγή της δικής του στοχαστικής περιπέτειας και τις συνιστώσες του έργου του. Περισσότερο από τη φιλοσοφία, στο «εγχείρημα» του Αξελού κυριαρχεί η σκέψη. Ο ίδιος την χαρακτηρίζει «σύλληψη και έκφραση του αρθρωμένου όσο και αποσπασματικού και διασπασμένου Ολου, ως Ολον του κόσμου και των αποσπασμάτων του».
Αν η φιλοσοφία αρχίζει με τον Πλάτωνα στον 4ο αιώνα π.Χ. «ως ένας ιδεαλισμός που αναπτύσσεται με την ιδέα του λογικού αληθούς, την ιδέα του ηθικού αγαθού και την ιδέα του αισθητικού καλού» και ολοκληρώνει τις δυνατότητές της με τον Χέγκελ, στο Βερολίνο του 19ου αιώνα μ.Χ., η σκέψη προϋπάρχει της φιλοσοφίας και συνεχίζεται μετά από αυτή. Στην προφιλοσοφική σκέψη ανήκει βεβαίως ο Ηράκλειτος, ένας από τους πυλώνες του εγχειρήματος του Αξελού. Μετά τον Χέγκελ, οι μεγαλύτεροι στοχαστές είναι «μεταφιλόσοφοι».
«Ο μεταφιλόσοφος αναλαμβάνει όλη τη φιλοσοφική παράδοση και προσπαθεί να την ξεπεράσει προς την κατεύθυνση μιας σκέψης που δεν υπόκειται πια σε ένα ιδανικό και που προσπαθεί να τραντάζει τις μορφές της λογικής, της ηθικής και της αισθητικής», είχε πει ο Αξελός το 1971 στη διάρκεια μιας συζήτησής του με τον γάλλο πολιτικό σχολιαστή Ζαν - Πιερ Φορζέ, μεταγράφοντας με άλλο τρόπο το στοχαστικό ανέκδοτο του Βούδα.
Σε αυτή την κατηγορία των μεταφιλοσόφων τοποθετεί ο ίδιος τον εαυτό του. «Το εγχείρημά μου είναι μεταφιλοσοφικό και σκεπτόμενο», έχει πει, ορίζοντας και τα πεδία της σκεπτόμενης δράσης του. «Από τον προφιλόσοφο Ηράκλειτο ως την ολοκλήρωση της φιλοσοφίας και τη διαπίστωση του τέλους της ιστορίας στον Χέγκελ, μέσα από τον στοχαστή Μαρξ, τους Χέλντερλιν, Ρεμπό, τελευταίους ποιητές, τον Νίτσε, κριτικό και εξάγγελο, τον αναλυτή Φρόιντ και τον Χάιντεγκερ, ο οποίος δεν παύει να είναι ένας αινιγματικός στοχαστής που στοχάζεται το αίνιγμα, έχω ακολουθήσει μια κεντρική σκέψη που μου επιβαλλόταν, προσπαθώντας να κάνω την ιδέα της αλήθειας να βγει από τους αρμούς της και να θεωρήσω τον κόσμο σαν να μην είναι ούτε με νόημα ούτε παράλογος, αλλά όπως ξετυλίγεται σαν παιχνίδι που περιέχει και που συντρίβει τη συνδυαστική όλων των παιχνιδιών».
* Περιπλάνηση
και παιχνίδι
Πρέπει να συγκρατήσουμε αυτές τις φράσεις του Κώστα Αξελού γιατί συνοψίζουν, όσο αυτό είναι δυνατόν, το εγχείρημά του. Πρώτα από όλα δίνουν τον αστερισμό των στοχαστών όπου ο ίδιος περιπλανάται. Δίπλα στον Ηράκλειτο, στον Μαρξ, στον Χέγκελ, στον Χάιντεγκερ και στον Φρόιντ, βρίσκουμε τον Χέλντερλιν και τον Αρθούρο Ρεμπό. Σε αντίθεση με τη φιλοσοφία που δυσπιστούσε απέναντι στην ποίηση, ο Αξελός ξέρει να βαδίζει στους δρόμους της ποιητικότητας, ξέρει να ακούει τις ρήσεις του Ρεμπό, γιατί η ποίηση και η τέχνη είναι συνιστώσες του κόσμου, συμμετέχουν σε μεγάλο βαθμό στο παιχνίδι του κόσμου.
«Η τέχνη μας κάνει να βλέπουμε και να ακούμε σχέδια, χρώματα, ήχους και ρυθμούς του κ/Κόσμου, αποκρύβοντάς τα και αποκαλύπτοντάς τα», γράφει στην Ανοιχτή Συστηματική.
Ταυτόχρονα οι φράσεις του θέτουν τις δύο θεμελιώδεις έννοιες του (μετά)φιλοσοφικού στοχασμού του που είναι η Πλανητική Σκέψη και το Παιχνίδι του Κόσμου. Ο Αξελός επεξεργάστηκε αυτές τις δύο έννοιες και τις προβολές τους σε μια σειρά έργων που συγκροτούν τρεις τριλογίες: «Το ξετύλιγμα της Περιπλάνησης» (1961-1964), «Το ξετύλιγμα του παιχνιδιού» (1969-1977), «Το ξετύλιγμα μιας αναζήτησης» (1969-1979).
«Πλανητική σκέψη εννοώ μια σκέψη που παίρνει τη σκυτάλη από την ευρωπαϊκή και σύγχρονη σκέψη και που απλώνεται σε όλη την υδρόγειο σφαίρα, δηλαδή στον πλανήτη Γη. Η πλανητική σκέψη, κι αυτός είναι ο νεωτερισμός της, δεν είναι πλέον μια σκέψη της αλήθειας αλλά μια σκέψη της περιπλάνησης. Καθώς, ελληνικά, πλανήτης σημαίνει πλάνης αστήρ, η μοίρα του δικού μας περιπλανώμενου άστρου είναι να ριχτούμε σε ένα δρόμο όπου όλες οι αλήθειες εμφανίζονται ως θριαμβικές μορφές της περιπλάνησης», είχε πει στον Ζαν - Πιερ Φορζέ.
Και για το Παιχνίδι του Κόσμου είχε πει στον ίδιο συνομιλητή του: «Ως τώρα ο κόσμος υπαγόταν πάντοτε σε ένα Απόλυτο, τη Φύση, τον Θεό, τον Ανθρωπο (τη θέληση και τη σκέψη του). Τα τρία αυτά απόλυτα είναι ήδη νεκρά ή έχουν περάσει στη φάση του τέλους τους. Στη θέση τους έχουμε να αντιμετωπίσουμε τον ίδιο τον κόσμο, που είναι το σύνολο των συνόλων των παιχνιδιών που μας φανερώνονται και με τα οποία παίζουμε. Ο άνθρωπος είναι ο μεγάλος συμπαίκτης του παιχνιδιού του κόσμου, αλλά ο άνθρωπος δεν είναι μόνο παίκτης, είναι επίσης ο «εμπαιζόμενος», το άθυρμα».
Σαν να συμμερίζεται την απορία εκείνου του ακροατή του Βούδα που λοιδορεί τον «λυτρωτή» ότι δεν δίνει απαντήσεις σε τίποτε, ο Κώστας Αξελός δίνει απαντήσεις, αλλά μέσω ενός ερωτηματικού τρόπου. Η σκέψη του είναι εξαιρετικά ερωτηματική και τα γραπτά του περιέχουν πλήθος ερωτημάτων αλλά και ερωτηματικών. Γιατί σκεφτόμαστε; Τι να πράξουμε; είναι οι τίτλοι δύο περίφημων διαλέξεών του (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Νεφέλη).
* Η σκέψη
και η πράξη
Ο Αξελός δεν είναι στοχαστής του εργαστηρίου. Χωρίς να ακολουθεί τις μόδες της εποχής, που συχνά - πυκνά φέρνουν στον αφρό των media φιλόσοφους και «φιλόσοφους», έχει θέσεις και ερωτήματα για το κράτος, τα πανεπιστήμια, τις εκκλησίες, τα κόμματα, τα ΜΜΕ, τις ιδεολογίες, την οικολογία, την τεχνική. Κριτικός απέναντι στο «θλιβερό» κράτος, ιδιαίτερα το ελληνικό, κριτικός απέναντι στην πολιτική, «που δεν αποτελεί παρά μια τεχνικογραφειοκρατική διαχείριση για τους εκάστοτε κυβερνώντες όσο και για τους εκάστοτε αντιπολιτευόμενους», κριτικός για τα πολύμορφα μαζικά μέσα «ενημέρωσης», «που εξαντλούν τα όρια αντοχής όλων των κοινωνιών και πολιτευμάτων», κριτικός με τη μεταστροφή του ανθρώπου σε «οικονομικό κτήνος», κριτικός με την οικολογία, «που μπορεί να ονομάζει ορισμένα δεινά, να προβαίνει σε αρνήσεις, αλλά δεν βλέπει τις προϋποθέσεις και τις ανάγκες του σημερινού και αυριανού κόσμου, μένει νοσταλγική», ο Αξελός, όσο και αν αυτό φαίνεται ηθικολογικό, κάνει προτάσεις. Στο τι να πράξουμε; απαντά με τη στοχαστική ή τη σκεπτόμενη πράξη.
«Να προσπαθήσουμε να στεκόμαστε και να κρατιόμαστε όσο γίνεται πιο όρθιοι, σε μια στάση στοχαστικής εγρήγορσης, ακόμη και ιδίως όταν όλα ισοπεδώνονται, έρπουν και μηδενίζονται». «Να μην ξεχνάμε πως η φύση, δυνατότερη από τον άνθρωπο, την επιστήμη και την τεχνική, απεριόριστη αλλά όχι αναγκαστικά άπειρη, έχει τα όρια της ανοχής και της αντοχής». «Να αφομοιώσουμε την πορεία της παγκόσμιας ιστορίας, όπου όλες οι ιδεολογίες χρεοκόπησαν, όσο κι αν εν μέρει πέτυχαν, και να αντιτάξουμε στον δεσπόζοντα πολιτικαντιδισμό μια πιο νηφάλια ένταξη και αντίσταση που να μη στηρίζεται στην απάτη και στην εξαπάτηση, στην κερδοσκοπία και στην εκμετάλλευση».
Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε και άλλες τέτοιες φράσεις. Αλλά ο Αξελός δεν θέλει να δώσει έναν οδηγό δράσης. Θέλει να παίξει ένα «δόλιο» παιχνίδι που θα μας οδηγεί διαρκώς στο ερώτημα Τι να πράξουμε; Είναι φανερό ότι το παιχνίδι συνεχίζεται. _________________ Truth springs from argument amongst friends
http://rakis1.wordpress.com/ |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΧΙΓΙΩΡΓΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 04 Μάϊ 2008 Δημοσιεύσεις: 1477 Τόπος: Δράμα
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 06, 2010 7:48 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Αλήθεια θυμάτια κανείς τι έλεγε ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος για τους μηδενιστές;;;;
Θυμάται κανείς πως αντιμετώπισε το παράδοξο του Ράσελ;;;;;
Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο εκτός από ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ στον ΤΕΡΑΣΤΙΟ αυτόν φιλόσοφο.
Ας είναι ευλογημένες οι σελίδες που άφησε ως κληρονομιά μας. _________________ Ο μέγιστος καρπός της αυτάρκειας είναι η ελευθερία(Επίκουρος)
ΔΕΝ ΠΡΟΣΔΟΚΩ ΤΙΠΟΤΑ. ΔΕΝ ΜΙΣΩ ΤΙΠΟΤΑ. ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.
http://xigiorge2.blogspot.com/ (Οι πραγματείες μου) |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
afham Διαχειριστής
Εγγραφή: 02 Φεβ 2003 Δημοσιεύσεις: 1894 Τόπος: Φωτονερόπετρα
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 06, 2010 8:39 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Επειδή κανείς φαντάζομαι δεν είναι υπερήφανος γι αυτό το διάλογο που έγινε πριν λίγες ώρες, αναγκαστικά διέγραψα 6-7 posts με τα μπινελίκια και τους προσωπικούς χαρακτηρισμούς. Αν μπορείτε να συζητήσετε χωρίς αυτά θα είναι για όλους μας καλύτερα. Αν δεν τα διέγραφα, θα αναγκαζόμουν να κλειδώσω το post και δεν το θέλω.
Γενικώς προσπαθήστε να μην μου βάζετε δουλειές, μπορείτε να αυτοελέγχεστε έως ενός βαθμού.
opyrgos μπορείς να απαντήσεις στον Στέφανο και χωρίς να τον βρίσεις, η αρχική του αντίδραση μπορεί να ήταν αντίθετη με τα λεγόμενά σου αλλά δεν δικαιολογώ να τον βρίσεις. _________________ Στραβός είναι ο γιαλός
Δείτε επίσης: http://www.liantinis.org |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
opyrgos Αποκλεισμένο μέλος
Εγγραφή: 30 Νοέ 2007 Δημοσιεύσεις: 13248
|
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Φεβ 07, 2010 1:59 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Δεν ήταν απλώς αντίθετη με τα λεγόμενά μου, ήταν εξόφθαλμα προκλητική! Αν ήταν απλώς αντίθετη δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να τη συζητήσω. Δεν συζητάω όμως ανόητα σχόλια που προέρχονται από ανόητους ανθρώπους. Εκτός αυτού απορώ πώς άφησες κάτι που δεν έχει ουδεμία σχέση με το θέμα. Το να γράφονται μ@λ@κίες δεν μας πειράζει, μας πειράζουν οι ακρέες φράσεις! |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΧΙΓΙΩΡΓΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 04 Μάϊ 2008 Δημοσιεύσεις: 1477 Τόπος: Δράμα
|
Δημοσιεύθηκε: Τετ Φεβ 17, 2010 11:58 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Χθες με αφορμή την εκπομπή "έχει γούστο" και ακούγοντας τον γνωστό συγγραφέα Νίκο Δήμου να αναλύει περί έρωτος και αγάπης κατανόησα ΠΛΗΡΩΣ τον γνωστό φιλόσοφο Κώστα Αξελό, όταν "έλεγε δεν υπάρχουν φιλόσοφοι σήμερα".
Στην ανάλυση της έννοιας έρωτας έγινα ταύτιση αυτής με την έννοια πόθος και εκεί πραγματικά ξεκαρδίστηκα στα γέλια, αλλά οργίστηκα επίσης με την φτώχεια που φάνηκε να αποπνέει η Ελληνική γλώσσα. Οι Έλληνες δεν είχαν υπερβολές στην χρήση των λέξεων και όταν αυτές ορίζουν έννοιες ΟΥΔΕΠΟΤΕ όρισαν ταύτιση εννοιών. Ακόμη και ο έρωτας με την αγάπη που είναι ταυτόσημες σχεδόν έννοιες εμπεριέχουν διαφορετικότητα η οποία δεν είναι φυσικά πόθος και όπως αναλύθηκε από τον συγγραφέα.
Η Ελληνική γλώσσα είναι τόσο πλούσια που δεν χρειάζετσαι τις υπερβολές ταύτισης των εννοιών.
Σε θέμα που άπτεται της αγάπης θα συνεχίσω περί των λεγομένων του γνωστού συγγραφέα. _________________ Ο μέγιστος καρπός της αυτάρκειας είναι η ελευθερία(Επίκουρος)
ΔΕΝ ΠΡΟΣΔΟΚΩ ΤΙΠΟΤΑ. ΔΕΝ ΜΙΣΩ ΤΙΠΟΤΑ. ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.
http://xigiorge2.blogspot.com/ (Οι πραγματείες μου) |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΧΙΓΙΩΡΓΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 04 Μάϊ 2008 Δημοσιεύσεις: 1477 Τόπος: Δράμα
|
Δημοσιεύθηκε: Τετ Φεβ 17, 2010 12:00 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
ΟΧΙ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕ ο Κώστας Αξελός.
ΖΕΙ και τα συγγράματά του ίσως είναι ώρα να λάβουν την δημοσιότητα που τους αξίζει. _________________ Ο μέγιστος καρπός της αυτάρκειας είναι η ελευθερία(Επίκουρος)
ΔΕΝ ΠΡΟΣΔΟΚΩ ΤΙΠΟΤΑ. ΔΕΝ ΜΙΣΩ ΤΙΠΟΤΑ. ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.
http://xigiorge2.blogspot.com/ (Οι πραγματείες μου) |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
steppenwolf Πρύτανης
Εγγραφή: 16 Δεκ 2006 Δημοσιεύσεις: 1812 Τόπος: Αθήνα
|
Δημοσιεύθηκε: Τετ Φεβ 17, 2010 5:39 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
ΧΙΓΙΩΡΓΗΣ έγραψε: | Χθες με αφορμή την εκπομπή "έχει γούστο" και ακούγοντας τον γνωστό συγγραφέα Νίκο Δήμου να αναλύει περί έρωτος και αγάπης κατανόησα ΠΛΗΡΩΣ τον γνωστό φιλόσοφο Κώστα Αξελό, όταν "έλεγε δεν υπάρχουν φιλόσοφοι σήμερα".
Στην ανάλυση της έννοιας έρωτας έγινα ταύτιση αυτής με την έννοια πόθος και εκεί πραγματικά ξεκαρδίστηκα στα γέλια, αλλά οργίστηκα επίσης
...............
Η Ελληνική γλώσσα είναι τόσο πλούσια που δεν χρειάζετσαι τις υπερβολές ταύτισης των εννοιών.
|
...... Σημεία των καιρών!
Αν είναι όπως το λές, τι να περιμένει κανείς από τα νέα παιδιά με τις ανοησίες που βλέπουν στην τηλεοράση και τους πιπιλάνε το μυαλό ότι έρωτας =σεξ. Σε λίγο θα τους πουν να τρώνε και με τα χέρια και τα πόδια για να εκλείψει και αυτή η διαφοροποίηση μας από τα ζώα.
Και να σκεφτεί κανείς οτι ο συγκεκριμένος και για έξυπνος φαίνεται και για γνώστης της ελληνικής γλώσσας.... τί να περιμένει κανείς από τα νέα παιδιά.... _________________ 1. '' Τα πάντα ρει'' - όλα είναι πιθανά!
2. Αντικειμενικά είναι μόνο τα γεγονότα. Σχετικές και πρόσκαιρες οι ερμηνείες τους.
3.Ψυχή = Ο πάντα παρόν πίσω από το πλήθος των εναλασσόμενων τάσεων, στάσεων και απόψεων, βουβός παρατηρητής . |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
opyrgos Αποκλεισμένο μέλος
Εγγραφή: 30 Νοέ 2007 Δημοσιεύσεις: 13248
|
Δημοσιεύθηκε: Τετ Φεβ 17, 2010 5:55 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Kαι όμως αγαπητέ μου! Ο μύθος της "ακαλλιέργητης" νέας γενιάς κατέρρευσε στην εξέγερση του Δεκέμβρη. Με τις ευαισθησίες και την αφύπνισή της διέψευσε όσους προεξοφλούσαν τον ατομικισμό, την ιδιώτευση, την παθητικότητά της - προκειμένου να συγκαλύπτουν με αυτόν το τρόπο το δικό τους συμβιβασμό - και εντυπωσίασε με την εφευρετικότητα και φαντασία της, με την ωριμότητα της απόγνωσής της, και ακόμα με τη δημιουργική ανάληψη του πρόσφατου ιστορικού και κινηματικού παρελθόντος. |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
steppenwolf Πρύτανης
Εγγραφή: 16 Δεκ 2006 Δημοσιεύσεις: 1812 Τόπος: Αθήνα
|
Δημοσιεύθηκε: Τετ Φεβ 17, 2010 9:02 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Δεν αντιλέγω. Η νεολαία διαχρονικά και διαπολιτισμικά είναι πρωτοπόρος σε αγωνιστικότητα, αίσθημα δικαίου, διεκδικήσεις δικαιωμάτων κλπ.
Και σε κάθε περίπτωση είμαι ο τελευταίος που θα κακοχαρακτηρίσω την νεολαία, αφού στα 43 μου, ένα είναι βέβαιο την ζηλεύω(με την καλύτερη έννοια) όσο δεν πάει άλλο
Απο κει και πέρα, κρατώντας μια απόσταση, δε θα μπορούσα ούτε να κατακρίνω ούτε όμως και να ενθουσιαστώ συνολικά με την νεολαία. Κάθε φαινόμενο και κάθε αντίδραση μιας ομάδας ανθρώπων, επηρρεάζεται πρώτα από όλα από τις εκάστοτε συνθήκες. Άσχετα με αυτό, μερίδα της νεολαίας θα είναι σίγουρα αφυπνισμένη έως και επαναστατική και άλλη μερίδα το αντίθετο. Δεν μπορείς να βγάλεις συνολικό συμπέρασμα.
Το ίδιο και για όσα είπα στο θέμα που έθεσε ο Γιώργης. Πλήθος κοριτσόπουλα θα αποχαυνόνονται παίρνοντας τοις μετρητοίς την παραπληροφόρηση του κάθε σεξ εν δε σίτυ, ή τα όνειρα του κάθε τοπ μόντελ και τοπ φωνάρα και τοπ χορευτριάρα, αλλά και εξίσου μεγάλο πλήθος θα έχει αυτό το ένστικτο , την ευαισθησία και την αθωότητα/ζωντάνια που σε εμάς τους μεγαλύτερους συνήθως βρίσκονται σε νάρκη.... _________________ 1. '' Τα πάντα ρει'' - όλα είναι πιθανά!
2. Αντικειμενικά είναι μόνο τα γεγονότα. Σχετικές και πρόσκαιρες οι ερμηνείες τους.
3.Ψυχή = Ο πάντα παρόν πίσω από το πλήθος των εναλασσόμενων τάσεων, στάσεων και απόψεων, βουβός παρατηρητής . |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
Chaos Πρύτανης
Εγγραφή: 09 Φεβ 2008 Δημοσιεύσεις: 2132 Τόπος: Αθήναι
|
Δημοσιεύθηκε: Πεμ Φεβ 18, 2010 2:14 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Το ότι ο - φυσικός και αναμενόμενος - θάνατος ενός μεγάλου στοχαστή απετέλεσε αντικείμενο σκύλευσης μεταξύ των διεκδικητών της μνήμης και του έργου του, δεν δημιουργεί έκπληξη.
Το ότι οι διάφοροι γνωστοί θηρευτές παντοειδούς προέλευσης έσπευσαν να εκφράσουν και επ' αυτού την ασχετοσύνη τους, επίσης.
Προκαλεί όμως οργή' και πίκρα.
_________________ Ψάχτης, Ξερόλας, Ανακατωσούρας, Καλότροπος, Κακόψυχος...
http://chaos-excavations.blogspot.com/ |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΧΙΓΙΩΡΓΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 04 Μάϊ 2008 Δημοσιεύσεις: 1477 Τόπος: Δράμα
|
Δημοσιεύθηκε: Πεμ Φεβ 18, 2010 5:54 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Chaos έγραψε: |
Το ότι ο - φυσικός και αναμενόμενος - θάνατος ενός μεγάλου στοχαστή απετέλεσε αντικείμενο σκύλευσης μεταξύ των διεκδικητών της μνήμης και του έργου του, δεν δημιουργεί έκπληξη.
Το ότι οι διάφοροι γνωστοί θηρευτές παντοειδούς προέλευσης έσπευσαν να εκφράσουν και επ' αυτού την ασχετοσύνη τους, επίσης.
Προκαλεί όμως οργή' και πίκρα.
|
Κάτι θέλεις να πεις... αλλά πριν εκφράσω τις ενστάσεις μου θα πρέπει να τοποθετηθείς πιο παραστατικά αγαπητέ μου.
ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ καπηλευτές του έργου του Κώστα Αξελού και όσο για την ασχετοσύνη ναι έχεις δίκιο. Είναι πολύ άσχετοι που καπηλεύονται την αρχαία Ελληνική φιλοσοφία και δημιουργούν εκτρώματα γενικώς από συγγράματα τα οποία δεν αναλύουν αλλά ΔΙΑΛΥΟΥΝ παντελώς έννοιες, οι οποίες από μόνες τους αποτελούν μεγάλες αξίες.
Ο Κώστας Αξελός έφερε αξίες στον λόγο του και στο έργο του τις οποίες ΤΙΜΟΥΣΕ και είμαι βέβαιος ότι δεν αρέσει σε μερικούς που ακούγονται καλά λόγια για τον άνθρωπο που ξεμπρόστιασε της αηδία του συνόλου των συνόλων μηδενιστών φιλοσόφων και του ιδρυτή αυτής που είναι ο Ράσελ.
Ο Κώστας Αξελός ξεμπρόστιαζε ΠΑΝΤΕΣ που χρησιμοποιούσαν φαύλους κύκλους γιατί ΗΤΑΝ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ και όχι φαφλατάς φιλόλογος. _________________ Ο μέγιστος καρπός της αυτάρκειας είναι η ελευθερία(Επίκουρος)
ΔΕΝ ΠΡΟΣΔΟΚΩ ΤΙΠΟΤΑ. ΔΕΝ ΜΙΣΩ ΤΙΠΟΤΑ. ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.
http://xigiorge2.blogspot.com/ (Οι πραγματείες μου) |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
opyrgos Αποκλεισμένο μέλος
Εγγραφή: 30 Νοέ 2007 Δημοσιεύσεις: 13248
|
Δημοσιεύθηκε: Πεμ Φεβ 18, 2010 6:07 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
ΧΙΓΙΩΡΓΗΣ έγραψε: | Ο Κώστας Αξελός έφερε αξίες στον λόγο του και στο έργο του τις οποίες ΤΙΜΟΥΣΕ και είμαι βέβαιος ότι δεν αρέσει σε μερικούς που ακούγονται καλά λόγια για τον άνθρωπο που ξεμπρόστιασε της αηδία του συνόλου των συνόλων μηδενιστών φιλοσόφων και του ιδρυτή αυτής που είναι ο Ράσελ. | Γιατί, ο Ράσελ ήταν μηδενιστής;! |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
|