περί ψυχής- η μεταφυσική ως επαγωγικό συμπέρασμα

[vv]

Με άλλα λόγια Julianus, δεν υπάρχει τίποτα που να σώζει πραγματικά.

Ο άνθρωπος δεν μπορεί πουθενά να βρει λύτρωση πραγματική. Και δεν μπορεί επίσης να δημιουργήσει τίποτα καινούργιο.

Και η θρησκεία ναι, πουλάει, φαλήρησε, όμως, κι αυτή, έτσι που δεν ενδείκνυται να επιστρέψουμε σ' αυτήν!

Ο Ιησούς του Ιωσήφ, όσα κι αν επιχείρησε, τελικά απέτυχε. Και πρέπει να το ομολογήσουμε πως ο χριστός απέτυχε και δεν κατάφερε να πετύχει αυτό για το οποίο νόμιζε πως είχε έρθει: να σώσει την ανθρωπότητα! Η τελευταία του ετοίμασε παλούκια και τον σκότωσε κι από τότε τον διέγραψε απ' τα κιτάπια της ή τον χρησιμοποίησε πάλι για το νιτσεϊσμό της.

Με άλλα λόγια είμαστε δούλοι της ιστορίας μας και του μηδενισμού που αυτή επιβάλλει, μοντέλων που έχουν εφαρμοστεί.
Τοποθετούμε εδώ την έννοια του χρόνου: πως η ιστορία και τα μοντέλα είναι τεράστια. Έτσι που ο πεπερασμένος νους είναι καταδικασμένος να γυρνάει σ' αυτά και να δημιουργεί την ιδέα του γραμμικού χρόνου. Αλλά ο ίδιος ο γραμμικός χρόνος του επιβάλλει να διαγράφει το πάλλαι. Έτσι που απ΄την ποσότητα δεν μπροούμε να διαλέξουμε, δεν μπρούμε να αποφανθούμε και να πούμε κάτι καινούργιο.
Έτσι η ιστορία είναι στάσιμη πλέον ή δεν μπορεί να γίνει κυκλική;
Ζούμε και φτάσαμε στο τέλος της ιστορίας; Ζούμε και φτάσαμε στο τέλος κάθε δημιουργίας;

Γι' αυτό κι ο Νίτσε, ως εχθρός του μηδενισμού, τοποθέτησε, την κατάλληλη στιγμή, την έννοια του κυκλικού χρόνου, για να γκρεμίσει την ιδέα του γραμμικού χρόνου και να βγάλει την ανθρωπότητα απ' το αδιέξοδο (;).

Βλ. Θεματική.

[Κωνσταντίνος Μαρίτσας]

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ, εκδόσεις Αρσενίδη.

Σε τι καταλήγω;;; Δημοσιεύω τον Επίλογο του Επιλόγου.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

Φυσική επιλογή είναι η επιβίωση του δυνατού
Πολιτισμός είναι η επιβίωση του αδυνάτου
Το Ψέμα είναι το κύριο δημιούργημα του Πολιτισμού
Η μόνη διαφορά ανθρώπων και ζώων είναι το ψέμα
Θρησκεία είναι η επιστήμη του Πολιτισμού
Θεός είναι η τύχη και εμείς οι ουρές του Gauss
Ανδρών επιφανών πάσα γ(υν)ή τάφος
Οι ηλίθιοι λένε ψέματα, οι έξυπνοι τα βιώνουν
Εργασία είναι ο χαμένος χρόνος ανάμεσα σε δύο οργασμούς
Τα μάτια είναι το περισκόπιο του πέους

Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον.
κμ

[kaneis]

vv koitakse apla pos erotevontai ta mora kai tha deis enan erota diaforetiko ap to na vgazo ti glastra volta.mipos kai ta mora apo enstikto anaparagogis erotevontai kai agapane?allo an auto to athoo meta xanetai entelos.
o xristos nomizo den irthe na sosei tin anthropotita(den exo pote diavasei kapou na leei kati tetoio)alla na sosei to provataki pou eixe xasei to dromo tou(tora pos to mauro provato egine to periousio leukotato allo thema).ap oti thimamai o ihsous elege na min didaksoun oi apostoloi tous allous laous se oli ti zoi tou(kai pali allo an meta o petros ton eide ston ipno tou na leei alla).
oso gia to telos kathe dimiourgias mallon tha ennoeis to telos kathe kouventas.giati kai ola na ta xoume pei tipota den kaname akoma.

[kaneis]

auto gia ta mora paei stin thematki erotas-thanatos

[iason]

Αχ, αυτή η κριτική σκέψη! Η Μεγάλη Απούσα. Ου παντός ες Κόρινθος εσθ΄ ο πλους. Ο λόγος σου Κωνσταντίνε μου θυμίζει τη Χρυσή και Σιδηρά Διαθήκη του Δημητρακόπουλου. Αυτή η έλλειψη της κριτικής σκέψης είναι που δημιουργεί την παθολογία των μηδενισμών.

Είναι απολύτως βέβαιο ότι ο χρόνος θα τελειώσει. Οι αστρονόμοι π.χ. λένε, ότι ο πλανήτης μας, βάσει της ηλικίας και της θέσης του, βρίσκεται στο 45% της πιθανότητας να συγκρουστεί με ένα άλλο μεγάλο σώμα που θα το διαλύσει σε μικρότερα κομμάτια. Η κριτική σκέψη είναι που τοποθετεί την υποκειμενική ανθρώπινη σχετικότητα μέσα στον αντικειμενικό κόσμο. Άλλο πράγμα η γνώση του τέλους, άλλο η ματαιότητα.

Φίλε kaneis, έτσι για να σε τσιγκλίσω λιγάκι, τα μωρά δεν ερωτεύονται. Ακολουθώντας τον θεμιτό κριτικό κυνισμό, θα λέγαμε ότι ακόμα και αυτός ο Έρωτας αποτελεί επί της ουσίας ένα ακόμα πολιτισμικό ψέμα. Ίσως γι΄ αυτό ο Επίκουρος είπε κάποτε ότι ο σοφός άνδρας δεν ερωτεύεται ποτέ.

Όπως κάποτε και αυτό το άλλο παραμύθι με τους φιλοσόφους κλπ. πρέπει να το δει κανείς κριτικά. Βλέπε τα παραπάνω στη συζήτηση περί Ιησού. Όλοι αυτοί π.χ. που προβληματίζονται για το τι ήρθε να κάνει αυτός ο Ιησούς, απλά αρέσκονται, ηδονίζονται (στο μεσοδιάστημα και χαμένο χρόνο ανάμεσα σε δύο... εργασίες) σε ένα ακόμα ψέμα, χτίζοντας ένα μύθο -και ακόμα πιο εξωπραγματικό- για να... αποφύγουν τους προηγούμενους. Δεν ήρθε φιλαράκια να σώσει κανέναν. Μόνο για τον εαυτό του ήρθε, τίποτ΄ άλλο. (Κι ούτε καν αυτό δεν το κατάφερε!) Όποιος τσιμπάει το δόλωμα, πρόβλημά του.

Λέει ο Δημητρακόπουλος στη Σιδηρά Διαθήκη, εκεί που ο Πετεινός συναντήθηκε με τον Ιησού:
«Η γη έχει ανάγκη από δάκρυα γιατί το αίμα δε φτάνει... από το σταυρό παρατηρώ τον αιώνιο δρόμο που μάταια προσπάθησα να τον κατασκάψω. Και βλέπω τους ανθρώπους να τον ακολουθούν χωρίς κόπο, όσοι στράφηκαν για τη βόλεψή τους προς εμένα βρέθηκαν πιο μακριά μου από αυτούς που ακολούθησαν το Δρόμο του Κακού, ειλικρινείς τουλάχιστον απέναντι στον εαυτό τους. Και τούτο διότι η ορμή των πραγμάτων είναι πολύ δύσκολο να μεταβληθεί και προπάντων όταν πρόκειται περί κακής φύσεως... -Και όμως οι άνθρωποι σε λατρεύουν, είπα εγώ. -Α δεν ήσαν τίποτε του δόρατος οι πληγαί και ο χλευασμός της ψεύτικης πορφύρας εμπρός εις τον πνιγμόν που προκαλεί ο καπνός του θυμιάματος. Θα δης Εβραίους να έχουν την θρησκεία των εις το συμφέρον, και θα δης χριστιανούς να έχουν το συμφέρον των εις την θρησκείαν. Οι πρώτοι έχουν τουλάχιστον μίαν θρησκείαν, οι δεύτεροι δεν έχουν καμίαν. Και θα ιδής ακόμη ηγεμόνας λαών να τυραννούν επ΄ ονόματί μου, δεσπότας να επιβάλουν την δουλείαν εν ονόματι της ελευθερίας, και θα φθάσης εις το τρομερόν συμπέρασμα ότι ο Ιησούς δεν είναι πλέον τίποτε άλλο παρά μεσίτης δούλων δια τους ισχυρούς... -Ηρώτησα: Ειπέ μου, άνθρωπε και θεέ, διατί ευρίσκεσαι εις την αξιοθρήνητον αυτήν κατάστασιν; -Διότι έλεγα την αλήθειαν. -Και τι εστιν αλήθεια; Ο Ιησούς εφρικίασεν: Την ιδίαν ερώτησιν μου έθεσε και ο Πιλάτος. Εκείνος όμως απεσύρθη πριν εγώ απαντήσω, εσύ μείνε για να ακούσης. Αλλά το Φάσμα [σημ. ο διάβολος] με έσυρεν αποτόμως με την ταχύτητα της ιδέας: -Δεν σε έστειλα εκεί δια να αισθανθής αλλά δια να ακούσης...

Και παρακάτω έχει πολύ ενδιαφέρον, εκεί με τον έμπορο της αληθείας...
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[vv]

[Κωνσταντίνος Μαρίτσας]

νν, ας αποφύγουμε τους υπερθετικούς.
Θα χαρώ να συζητήσουμε. αφού διαβάσεις το βιβλίο μου, που είναι τιμή για μένα.
Δεν είμαι φιλόσοφος, μηχανικός είμαι και από το 1995 προσπαθούσα να απαντήσω στο ερώτημα τι είναι πολιτισμός. Για μένα, προσωπικά, θεωρώ ότι απάντησα ή, τουλάχιστον, είμαι ικανοποιημένος με τον εαυτό μου. Και αυτό μου φτάνει.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αλλά σε παρακαλώ, μην το ξανακάνεις.

[vv]

[Κωνσταντίνος Μαρίτσας]

vv: Λοιπόν, το ερώτημα παραμένει: Άραγε, σύμφωνα με την ανθρωπολογική σου φιλοσοφία, έχουμε φτάσει στο τέλος του πολιτισμού; (αφού για σένα πολιτισμός είναι η σύμβαση των αδυνάτων
Τότε το τεχνικό περιβάλλον επιστρέφει ως δάσος; Κι αν "ναι", υπάρχει για σένα τρόπος επιστροφής στον "πολιτισμό";

Τολμώ να διαμορφώσω την ερώτηση ως εξής:
Λοιπόν, το ερώτημα παραμένει: Άραγε, σύμφωνα με την φιλοσοφία σου, έχουμε φτάσει στο τέλος της φυσικής επιλογής; (αφού για σένα πολιτισμός είναι η σύμβαση των αδυνάτων
Τότε το τεχνικό περιβάλλον επιστρέφει ως δάσος; Κι αν "ναι", υπάρχει για σένα τρόπος επιστροφής στον "στην φυσική επιλογή";

Θα προσπαθήσω να απαντήσω χωρίς να φέρω απόσπασμα από το βιβλίο μου.
Όπως το φως είναι σώμα και κύμα, έτσι και ο άνθρωπος έχει δύο μέσα - τον Πολιτισμό και την Φυσική επιλογή. Όταν μελετάμε τον άνθρωπο, πρέπει εκ των προτέρων να ορίσουμε ΠΟΥ τον μελετάμε.
Ο άνθρωπος ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ έφυγε από τη ΦΕ και δημιούργησε τον Π. Με τον ορισμό του Π - επιβίωση του αδυνάτου, προκύπτουν όλες οι έννοιες - αγάπη, έρωτας, τέχνη, γλώσσα, νόηση, σκέψη κτλ. Και όλα αυτά βάσει των κριτηρίων επιλογής του άνδρα από την γυναίκα, που στον Π είναι η γλώσσα, η ομορφιά και ο πλούτος.
Όχι, θεωρώ ότι δεν υπάρχει τρόπος επιστροφής στην Φυσική επιλογή. Όλα τα είδη είναι καταδικασμένα να εξαφανιστούν κάποια μέρα. Ο άνθρωπος ξέφυγε από αυτήν την καταδίκη, διότι βγήκε έξω από τους νόμους της Φύσης. Ο πολιτισμός, που για μένα είναι και η πορεία πολλών ζώων - bonobo κά, είναι ο μόνος τρόπος επιβίωσης ενός είδους. Και αυτό το έχουν "καταλάβει" και τα ζώα.
Αυτό φαίνεται, όταν ένα είδος καταργήσει την Βία και στην θέση της θεσπίσει τον Έρωτα. Εγώ πιστεύω, ότι έρωτας είναι το εναλλακτικό της φυσικής βίας, που χρειάζεται ο άνθρωπος, στον χώρο του Π..

[Κωνσταντίνος Μαρίτσας]

Μπορώ να προσθέσω ακόμα:
Γιατί όμως όταν ένας πληθυσμός αυξη¬εί υπερβολικά, αναπτύσσονται μηχανισμοί (αυτο)καταστροφής του; Η απάντηση του Δαρβίνου είναι αξιωματική, το δέχεται σαν Αρχή! Θα προσπαθήσω να δώσω εδώ την απάντηση, χωρίς αρχές κτλ. Όπως θα αναφερθεί στο βιβλίο: Ο πόλεμος γίνεται για το δικαίωμα αναπαραγωγής, για την «ωραία Ελένη». Το έπαθλο του νικητή είναι το δικαίωμα αναπαραγωγής. Το έπαθλο για το νικητή είναι "η υποχρέωση" της αναπαραγωγής. Όσο τα ζώα δεν βλέπουν τον θάνατο, δεν έχουν λόγο αναπαραγωγής. Ο κυρίαρχος πληθυσμός δεν κινδυνεύει, δεν σκοτώνεται, άρα δεν έχει λόγο αναπαραγωγής. Ακόμα και στην φυλακή, το φυλακισμένο ζώο είναι κυρίαρχο στην περιοχή - κλουβί του. Για να δουν τον θάνατο μένει μόνο μία λύση - η αυτοκαταστροφή, ο κανιβαλισμός. Να τι λύση δίδουν τα λιοντάρια: «Όταν συμβεί αυτό, τα "καινούργια" αρσενικά σκοτώνουν αμέσως όλα τα μικρά στο κοπάδι και αρχίζουν έναν αλλόφρονα γύρο ζευγαρώματος με τα θηλυκά. … Μπροστά σε ένα τετελεσμένο γεγονός - τα νεκρά νεογνά - η καλύτερη στρατηγική για το θηλυκό είναι να ζευγαρώσει με το κυρίαρχο αρσενικό, το συντομότερο δυνατό, και να παράγει νέα μικρά που θα ανατραφούν από το κοπάδι μέχρι να μεγαλώσουν.»
Το ίδιο κάνουν και οι άνθρωποι! Η ανθρώπινη κοινωνία είναι κυρίαρχη στον πλανήτη! Τότε όμως, μη κινδυνεύοντας και μη βλέποντας τον θάνατο, θα σταματήσει να αναπαράγει. Η Τρομοκρατία είναι ο μηχανισμός, που τονώνει την αναπαραγωγή δείχνοντας τον θάνατο! ΄Όπως τα λιοντάρια… «Μια κοπέλα δήλωσε ότι ερεθίστηκε σεξουαλικά από τη σκηνή ενός ξεκοιλιάσματος!» Η θέα του θανάτου, τα έργα τρόμου, τα πολεμικά αεροπλάνα είναι το ερέθισμα για αναπαραγωγή. Και είναι πιο δυνατό από τα έργο "πορνό".

Με δύο λόγια, ερεθιζόμαστε από την νίκη επί του αντιπάλου άνδρα, για να γονιμοποιήσουμε την γυναίκα. Όταν δεν υπάρχει αντίπαλος (Πολ.), η γυναίκα καλείται να παραστήσει τον ηττημένο άνδρα - έρωτας.

[vv]

Κωνσταντίνε, βλέπεις τον έρωτα σαν λογική ή συνειδητή επιλογή και τον διαχωρίζεις από τον ένστικτο, αν καταλαβαίνω σωστά, ε;
Δηλαδή λες ότι η ορμή προς sex και αναπαραγωγή είναι συνειδητή και όχι ένστικτο ασυνείδητο και ασυνείδητη βούληση;
Τα ζώα όμως δεν έχουν συνείδηση.

[vv]

Δεν έχουν συνείδηση με την έννοια της αριστοτελική "προαιρέσεως". Αυτό εννοώ με το "δεν έχουν συνείδηση". Ανθρωπολογικά το εννοώ.

[konosk]

Ενδιαφέροντα όλα, παρόλο που ήταν κουραστικό να τα διαβάσω όλα, αλλά μιλάμε για την πλατωνική ή την αριστοτέλεια ψυχή; brand new fresh στην φιλοσοφία όπως καταλαβαίνετε
_________________
Ο Δικαιόπολις μαγειρεύει...αλλά ποιος σκότωσε τον Όμηρο;

[kaneis]

dysthxws oso vlepoume ton antipalo mas stous anthropous pote de tha ksefigoume ap autin ti zoodh katastash,tha dikaionetai o vv legontas oti zougkla eimaste mesa se dasi apo tsimento.kostantine sou euxomai kali tixi m autin pou erethistike ap to ksekoiliasma giati autin tha rikseis me ti theoria sou.
iasona den eipame oti ta mora einai sofa!o sofos den erotevetai pistevo giati exei apodesmeytei ap auta ta enstikta kai tou einai sxedon adiaforo na anaparaxthei,afou ola auta ta giina ta eide san skies kai psema.etsi nomizo toulaxiston.ta mora omos einai pio konta ston sofo ap oti autos pou to kanei gia anaparagogi kai epikratisi afou tetoia enstikta de ta xoun akoma kai etsi erotas gi auta einai deos.kai auto psevdaisthisi einai?

[vv]

Κανείς, αφού αθανασία δεν υπάρχει, γιατί να αναπραχθείς; Αφού κατά τα γραφόμενα του Κωνσταντίνου, αυτό αποβλέπει στην αθανασία;

Θέλω να πω πως η επιλογή για αναπαραγωγή είναι ένστικτο και δεν υπάγεται σε καμία προοπτική.