Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Ποιητική αδεία...
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3, 4, 5  Επόμενο
 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Συζητήσεις για Θέματα
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
iason
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Ιούν 2003
Δημοσιεύσεις: 4108
Τόπος: (Γ)Ελλάς

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 22, 2005 2:34 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Γι΄ αυτό η ποίηση άδεια δε ζητά ποτέ... De facto ανατρεπτικός, ο ποιητής είναι ένας μύστης του ακραίου.

Αλήθεια, ποια βάζετε πιο ψηλά; Την Ποίηση ή την Φιλοσοφία; Razz
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
georgemaus
Πρύτανης


Εγγραφή: 26 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 712

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 22, 2005 3:07 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Eμένα Ιάσονα μη με ρωτάς...
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Sotiris
Καθηγητής


Εγγραφή: 22 Δεκ 2004
Δημοσιεύσεις: 62

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Ιαν 23, 2005 4:04 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Μιάς και είναι το πρώτο μου μύνημα εδώ θα ήθελα να πώ ότι έχει γίνει καταπληκτική δουλειά όσον αφορά το site και το παρακολουθώ με ευχαρίστηση εδώ και καιρό βυθιζμένος στην σιωπή...
Και μέσα απο αυτή την σιωπή κυλάνε πρός τα εξώ από ΕΣΩ, κάτι στιχάκια γεμάτο ΦΩΣ...


Μεταρσίωση

Το πνεύμα μου, σαν ουρανός, σαν ωκεανός, σαν
θάλασσα,
λύνεται απόψε στο άπειρο χωρίς να βρίσκει αναπαμό.
Τις ζώνες γύρω του έσπασε και ανατινάζεται θερμό
το πνεύμα μου σαν ουρανός, σαν ωκεανός, σαν θάλασσα.
Σαν γαλαξίας απέραντος το σύμπαν σέρνω στο χορό.
'Hλιο τον ήλιο γκρέμισα, θόλο το θόλο χάλασα,
κι είμαι σαν μιαν απέραντη, πλατιά γαλάζια θάλασσα,
που οι στενοί πάνω μου ουρανοί δε μου σκεπάζουν το
νερό.

Το Βάθος του Κόσμου,Β' 263

Η ειρήνη είναι απότοκος της αγάπης που ταυτίζεται με τον ήλιο.
Ειρήνη είναι όταν τ'ανθρώπου η ψυχή
γίνεται έξω στο σύμπαν ήλιος' κι ο ήλιος
ψυχή μες στον άνθρωπο



Φως: η κορυφαία του χορού των λέξεων της ψυχής μου που ζητούσε να συνδεθεί με τις άλλες λέξεις Είχε μια πόρτα να σωθεί ο άνθρωπος. Την Αγάπη. Αυτή την Ωραία Πύλη.

Νικηφόρος Βρεττάκος

...Θα ήθελα να πώ και άλλα, αλλά μάλλον θα γίνω κουραστικός. Γι’αυτό θα επιστρέψω...

Φιλικά Σωτήρης
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
iason
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Ιούν 2003
Δημοσιεύσεις: 4108
Τόπος: (Γ)Ελλάς

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Ιαν 23, 2005 8:55 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Με τα δάκρυά της κρατά η γη
το χαμόγελό της ανθισμένο.

Ποια είν΄ η γλώσσα που μιλάς, θάλασσα εσύ;
Η γλώσσα των αιώνιων ερωτήσεων.
Και σε ποια γλώσσα απαντάς, ουρανέ;
Στη γλώσσα της ατέλειωτης σιγής.

Το τι είσαι δεν το βλέπεις. Ορατή είναι η σκιά σου μόνο.

Τη σκιά τους μόνο βλέπουν μπρος
όσοι κουβαλάν το φανάρι τους στην πλάτη.

Αχ, ομορφιά, βρες τον εαυτό σου στην αγάπη
όχι στην κολακεία του καθρέφτη σου.

Τραγουδά ο καταρράκτης.
Βρίσκω τη φωνή μου όταν απελευθερώνομαι.

Μην καταδικάζεις το φαΐ σου
επειδή είσαι ανόρεχτος.

Σιωπηλό το ψάρι στο νερό
το ζωντανό της γης θόρυβο κάνει
στον αέρα κελαηδά το πουλί.
Κι όλα μέσα στον άνθρωπο.
Η σιγή της θάλασσας
της γης η φασαρία
η μουσική του ανέμου.

Όποιος τα όπλα έκανε θεό του
νικιέται όταν αυτά νικήσουνε.

Ο οξύς νους καθηλώνεται αμετακίνητος
όχι όμως κι ο ευρύς.

Η ζωή μάς δίνεται
και την κερδίζουμε προσφέροντάς την.

Το σπουργίτι λυπάται το παγώνι για το βάρος της ουράς του.

Μη φοβηθής της στιγμές.
Τραγουδά η φωνή της αιωνιότητας.

Βλέπουμε τον κόσμο λαθεμένα
και λέμε ότι μας εξαπατά.

Συντροφιά στη γη γυρεύει το χορτάρι
και το δέντρο στον ουρανό απομόνωση.

Ποια να ΄ναι η αόρατη φλόγα του σκότους
που οι σπίθες της τ΄ αστέρια φτιάχνουν;

Ο καλοπροαίρετος ευεργέτης χτυπά την πόρτα.
Εκείνος όμως που αγαπάει τη βρίσκει ανοιχτή.

Εραστής της φύσης ο καλλιτέχνης
σκλάβος της και κύρης της συνάμα.

Πόσο μακριά είσαι Καρπέ;
Στην καρδιά σου κρυμμένος, Λουλούδι μου.

Στο σκότος το ον παρουσιάζεται ενιαίο, στο φως πολυδιάστατο.


Από τα «Σκόρπια Πουλιά», Rabindranath Tagor (Νομπέλ ποίησης, 1913).
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
elit
Πρύτανης


Εγγραφή: 06 Ιαν 2005
Δημοσιεύσεις: 126

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιαν 24, 2005 2:17 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Το παρακάτω απόσπασμα,, είναι η συνέχεια μιας σκέψης, που μέσα του κρύβει κάτι το ιδιαίτερο..

Απεγνωσμένα τον χρόνο να φυλακίσω της χαράς μου σ' ένα πετούμενο θυμωμένο με φτερά υπερήφανα και φυλάργυρο ράμφος να γυρεύει σαν πόρνη με φθόνο την γαστριμαργία των στιγμών και την ακηδία των ουρανών, εναρμονίζοντας το δειλινό με τις κραυγές του σκοταδιού σε μια ακρογιαλιά όπου ανταμώνει η γέννηση και η φθορά.
_________________
Απ' όλα τα χάη του κόσμου, λεύθερος θέλω να πλέω..
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
georgemaus
Πρύτανης


Εγγραφή: 26 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 712

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιαν 24, 2005 9:43 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Mιά ποιήτρια που θεωρώ οτι είναι πολύ μεγάλη -ακόμα και οι αδυναμίες της την κάνουν μεγαλύτερη- μιά ποιήτρια που ζωή και έργο πάνω της ήταν ένα, είναι η Μαρία Πολυδούρη. Έχει γράψει ίσως το πιό όμορφο σύγχρονο ερωτικό ποίημα...

Δε τραγουδώ παρά γιατί μ'αγάπησες
τα περασμένα χρόνια
και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια
δε τραγουδώ παρά γιατί μ'αγάπησες

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μιά νύχτα και με φίλησες στο στόμα
μόνο γι'αυτό είμαι ωραία σα κρίνο ολάνοιχτο
κι έχω ένα ρίγος στη ψυχή μου ακόμα

Μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταξαν
με τη ψυχή στο βλέμμα
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξής μου στέμμα
μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταξαν........

(έχει κι άλλο αλλά πρέπει να κλείσω)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Sotiris
Καθηγητής


Εγγραφή: 22 Δεκ 2004
Δημοσιεύσεις: 62

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 26, 2005 3:27 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Άπλωνα, θάλασσα, τα χέρια παντού
ζητώντας απ' όλα βοήθεια και αγάπη.
Όλα μου έδωσαν. Κι' εκτός από τον ομιλούντα σου φλοίσβο και τον ρυακίζουντα ουρανό, η ψυχή μου
πήρε απ' όλα θησαύρισε
πράγματα . Κι έγινε ομοίωση,
σώμα μικρό του παντός. Η φωνή του
φωνή μου, φως μου το φως του.
Η ψυχή μου , ο κόσμος που γίνεται
λόγος. Η ψυχή μου , ο λόγος
που γίνεται κόσμος.

(Συνάντηση με τη Θάλασσα ,Αθ. 1991, σ.21)

Να μην πούμε και κάτι για την Ελληνική μας γλώσσα; Όχι βέβαια αυτή που χρησιμοποιείτε στην τωρινή εποχή, μια εποχή των ΗΛΙΘΙΩΝ θα έλεγα...Αλλά μια γλώσσα γεμάτο νόημα + πλημμυρισμένη με ΦΩΣ.


Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φως
θα ελιχθώ προς τα πάνω όπως ένα
ρυακάκι πού μουρμουρίζει.
Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα
στους γαλάζιους διαδρόμους
συναντήσω αγγέλους, θα τους
μιλήσω ελληνικά, επειδή
δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε
μεταξύ τους μέ μουσική.
_________________
Πως κανείς να κρυφτεί απ' αυτό που ποτέ δεν δυεί; - Ηράκλειτος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
elit
Πρύτανης


Εγγραφή: 06 Ιαν 2005
Δημοσιεύσεις: 126

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 26, 2005 1:56 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Sotiris


Den ta exo diavasei potes ayta..
vrettakos einai?
_________________
Απ' όλα τα χάη του κόσμου, λεύθερος θέλω να πλέω..
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
john
Πρύτανης


Εγγραφή: 09 Δεκ 2003
Δημοσιεύσεις: 767
Τόπος: ΧΩρΑ Της λΗΘης

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 26, 2005 6:54 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

entaxi epatha plaka me to poihma tou kuriou Rabindranath Tagor ..apo to jason ..pisteuw oti krubei th duadikothta mesa sto logo tou ...me mia apisteuh metafora ..kai wraio tropo

allo ena diko mou poihma ... pou legete "prospathontas na breis to dromo ths alitheias" Very Happy

Prospathontas na breis to dromo ths alithias.to dromo sou…

prospathontas na breis ta simadia…palevis gia na bgis apo to labirintho…

palevontas me ton idio sou ton eafto…perimeneis tin katalili stigmi na xtuphseis…na pareis pisw afta pou exases…to stema sou anhkei.

thes na agiksis to pnevma sou alla duxnei na min se ipakouei…prospathontas na dosis tis sostes entoles,ksexniese…bithizese sto lako me ta fidia…kai otan kapia stigmh nioseis oti exeis xasei ta panta ksanaksekinas aptin arxi niwthontas pali dinatos…exontas kanei mia plirh peristrofh sto xrono…ksekinas pali mia kainouria poria…mia eythia grami me mia arxi kai ena telos…

Asuneidhta isos na eisai akoma aftos…o dunatos gigantas…tous suneidhtous krikous,omws, prepei na anakalupseis k na breis…prospathontas na min ksexaseis na shmadia pou afhses pisw sou ...sa to paramithi me to kontorebihouli ,mpenis olo kai pio bathia stin tripa…enas kosmos gematos antitheseis…opos akribws kai I psixi mas…to kalo k to kako…I agapi k to misos…to ithos k I misalodoksia…I pisti k I zilia…!

entaxi de paei gia nompel poihshs alla einai alithino ..toulaxiston sta matia ta dika mou Laughing ...me misokrumena concept tou uperanthropou tou nitse ...kai ths thewrias twn pithagoriwn .(mesw ths enthimhshs tha bgoume apo tous kuklous ths asuneidhsias kai tha katakthsoume th theikh epignwsh..)ktlp ktlp
_________________
λενε πως η φιλοσοφια ξεκιναει με την αμφισβητηση ,,,ομως δεν βλεπω ποτε κανεναν να αμφισβητει τον ιδιο του τον εαυτο ..
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Sotiris
Καθηγητής


Εγγραφή: 22 Δεκ 2004
Δημοσιεύσεις: 62

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Ιαν 27, 2005 12:48 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ναι αγαπητέ/η elit...Αυτός είναι ο Νικηφόρος Βρεττάκος, ποιητής της ελεύθερης φαντασίας, ποιητής του ήλιου και της αγάπης...

...Ελπίζω να σας άρεσαν και να σας άγγιξαν όπως άγγιξαν και εμένα.
_________________
Πως κανείς να κρυφτεί απ' αυτό που ποτέ δεν δυεί; - Ηράκλειτος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
elit
Πρύτανης


Εγγραφή: 06 Ιαν 2005
Δημοσιεύσεις: 126

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 28, 2005 1:04 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Pragmati iperoxos poiitis. Me diaygeia kai sinaisthima perissio..
_________________
Απ' όλα τα χάη του κόσμου, λεύθερος θέλω να πλέω..
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
iason
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Ιούν 2003
Δημοσιεύσεις: 4108
Τόπος: (Γ)Ελλάς

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Φεβ 08, 2005 12:42 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Μια μορφή ποίησης με στοχαστική διάσταση είναι το ιαπωνικό (στην καταγωγή του) Χαϊκού. Αδύνατο φυσικά να εκφραστεί η δυναμική του με λίγα λόγια. Μια εξαιρετική μικρή περιεκτική αναφορά διάβασα στο περιοδικό «Τετράμηνα», τ. χειμώνας 1995-96, του Π. Καποδίστρια με τίτλο «Το Χαϊκού: άσκηση γλυπτικής του λόγου». Ένα Χαϊκού συμπυκνώνει, στην αυστηρή μορφή και τάξη των 17 συλλαβών του μια στιγμή μιας εποχής, την σοφία του ακαριαίου, μια έλλαμψη όπου ο λόγος αποκτά μια ανεπανάληπτη εκκρηκτικότητα. Μερικά Χαϊκού από κεί.

(Matsuo Basho 1644-1694)
Λιμνούλα παλιά·
ο βάτραχος στον ήχο
του νερού πηδά.

(Yosa Buson 1716-1783)
Ανοιξιάτικη
θάλασσα· ολημερίς
κύμα το κύμα.

(Takahama Kyoshi 1874-1959)
Το φίδι γλιστρά
μα τα μάτια με φθονούν
στα χόρτα κάτω.

(Σοφία Καριπίδου)
Νιφάδες χιονιού
στη χούφτα μικρού παιδιού
λιώνουν απαλά.

(Γ. Σεφέρης)
Άδειες καρέκλες.
Τ΄ αγάλματα γυρίσαν
στ΄ άλλο μουσείο.

(Δ. Αντωνίου)
Στέρνα και πίνει
την ψυχή μας σταγόνα
τούτος ο κόσμος.

(Ν. Λαδάς)
Δάκρυ χέουσα
η ποίηση στολίζει
τους σκοτωμένους.

(Ζ. Λορεντζάτος)
Πού ΄ναι το τέλος;
Εν αρχή ην ο Λόγος
εμείς στη μέση.

(Α. Νομπέλης)
Φτωχό κεράκι
Ποιον καημό να είχες
κι έλιωσες έτσι!

(Θ. Παπαθανασόπουλος)
Το φως αφήνει
κάποτε μια δική του
πάνω μας στάχτη.

(Γ. Πατίλης)
Ως κι ο αέρας
το κορμί σου φυσώντας
σπούδασε γλύπτης.

(Α. Πίλλας)
Φοράει τον ίσκιο
των παιδικών μου χρόνων
δέντρο μονάχο.

(Γ. Σεφέρης)
Πού να μαζεύεις
τα χίλια κομματάκια
του κάθε ανθρώπου.

(Ι. Τσάτσου)
Ακούω κρουνούς·
μια σταγόνα ζητάω
να ξεδιψάω.

(Π. Υδραίος)
Στους δρόμους είδα
αγέννητους ανθρώπους
να μας δικάζουν.

Και κάποια του υποφαινόμενου:

Ελλάς Ελλήνων
το ε-ιδικό σου βάρος
θα μας συνθλίψει.

Στ΄ ανθόφυλλά σου
ήλιε μου, σα χαράξει
δροσιά θα πέσω.

Παιδί θα γίνω
μέσα σε πλέριον κάμπο
που ωριμάζει.

Ο κόσμος όλος.
Φτώχεια λες να ΄ναι ή πλούτος;
Ποιος να το ξέρει...
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
georgemaus
Πρύτανης


Εγγραφή: 26 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 712

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 11, 2005 12:16 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ιάσονα πολύ με συγκίνησες...

Πριν οκτώ χρόνια περίπου, νοσηλευόταν ο πεθερός μου στον Ερυθρό Σταυρό. Κάποια μέρα που πήγα να τον δω, μου έκανε εντύπωση ένας γεράκος που νοσηλευόταν στον ίδιο θάλαμο. Το κρεββάτι του ήταν στο βάθος δίπλα στο παράθυρο. Καλοστεκούμενος, είχε σηκωθεί με τις πυτζάμες του, είχε ανοίξει το παράθυρο και τάιζε με ψίχουλα τα περιστέρια που είχαν μαζευτεί στο κράσπεδο του τρίτου. Συμπαθητική και έξυπνη φυσιογνωμία, με γοητευτικό πρόσωπο, σκαμμένο από τα χρόνια και χυτά άσπρα μαλλιά μέχρι τους ώμους. Δε ξέρω, μα κάτι με τράβηξε κάποια στιγμή, να πάω κοντά του. Σηκώθηκα και πλησίασα στο παράθυρο...
''Είμαστε τρελλοί εμείς οι άνθρωποι!'' μου είπε σα να με γνώριζε χρόνια και έριξε κι άλλα ψίχουλα στο κράσπεδο.
''Γιατί;'' τον ρώτησα.
''Να!'' μου λέει ''μιά ταϊζουμε τα πουλιά, μιά τα σκοτώνουμε στο κυνήγι!''
Ένοιωσε πως δε κατάλαβα και συνέχισε...
''Είμαι κυνηγός. Και στη Ρόδο με τους φίλους μου πηγαίνω συχνά για κυνήγι...''
Ήταν ο Παντελής Ευθυμίου ο ποιητής της Ρόδου.
Όπως ήταν φυσικό πιάσαμε τα δικά μας. Πήγαμε στο διάδρομο και συζητάγαμε για ποίηση. Σε λίγο στη παρέα μας προστέθηκε και η Μάρω η Βαμβουνάκη που ήταν πολύ φίλη του. Κάποια στιγμή εκείνος κάπου πήγε και η Μάρω μου εκμηστυρεύθηκε πως είναι αγχωμένος γιατί περιμένει κάποιες εξετάσεις και υπάρχουν φόβοι πως πάσχει από καρκίνο. Το μόνο που δε μπορούσα να φαταστώ σ'αυτόν τον καλοστεκούμενο και γοητευτικό άνθρωπο.
Δέκα μέρες μετά, μου έστειλε βιβλία του και ένα λυπημένο σημείωμα που μου έδινε να καταλάβω πως τα νέα από τις εξετάσεις δεν ήταν καλά...
''...το μέλλον διαγράφεται αβέβαιο...να είσαι καλά και να με θυμάσαι...''
Το ένα βιβλίο του ήταν χάι κου...
Στη μνήμη του Παντελή Ευθυμίου, του ποιητή της Ρόδου, δημοσιεύω σήμερα κάποια δικά του χάι κου. Νάσε καλά δάσκαλε όπου κι αν είσαι...

''Θάλασσα Μαγιού
το φεγγάρι ψαρεύει
μελαγχολίες''

''Χιτώνας γιαλός
ακρογιάλια δαντέλες
πλέχτρα η Ρόδος''

''Με κλειστά μάτια
γυμνώνονται στον ήλιο
οι παπαρούνες''

''Έστησα τ'αυτί
στο πιό ψηλό κλωνάρι
σ'άκουσα ρίζα''

''Σε πικρή ώρα
γελοσταγόνα ήλιου
κι όλα γλυκαίνουν''

''Τη συναυλία
χειροκροτούν των πουλιών
τα διοσμαρίνια''

''Πεθαίνει ο σπόρος
κι ευωδιάζει ο κήπος
καρπογένεση''

''Καλεί τη βροχή
η γάτα που γλείφεται
κατά το νότο''

''Στη μέση φωτιάς
ο σκορπιός επιλέγει
αυτοκτονία''



''Γλυκός θάνατος
να σβήνεις τραγουδώντας
τζίτζικας στο φως''

Ερωτικά χάι κου του Παντελή ευθυμίου

''Αγάπης πεύκα
φυτρώσαν στο στήθος μου
δε σου μυρίζουν;''

''Οι θυμοί μου αν
σε χαμόγελο πέσουν
σπάνε σαν κύμα''

''Ποταμός πόθος
Συστολή μεταξένια
Υδρία κόρη''

''Κι όμως κινείτε
ο ήλιος όταν σώμα
όμορφο γδύνεις''

''Λάβα τα μάτια
ηφαίστειο το κορμί
-εξατμίστηκα''

''Η αγάπη φως
θάλασσα γίνε και γης
να τη χωρέσεις''

Νάσαι καλά και συ Ιάσονα που μου έδωσες την ευκαιρία να τον θυμηθώ και να δημοσιεύσω μερικά χάι κου του...
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
iason
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Ιούν 2003
Δημοσιεύσεις: 4108
Τόπος: (Γ)Ελλάς

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 11, 2005 9:58 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Εκπληκτικά χαϊκού. Μικρούλικα θαύματα, λιτά κι απέριττα κοσμήματα λόγου πεταμένα στο λευκό του χαρτιού, σού ανοίγουν τα μάτια. Θα πρέπει να ήταν εκπληκτικός άνθρωπος.
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
georgemaus
Πρύτανης


Εγγραφή: 26 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 712

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 12, 2005 2:27 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

www.hri.org/E/1996/96-09-10.dir/keimena/art/art4.htm
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Συζητήσεις για Θέματα Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3, 4, 5  Επόμενο
Σελίδα 3 από 5

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center