Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Ηράκλειτος, Σπινόζα, Χέγκελ, Σοπενχάουερ

 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
KOSTAS GIAVASOGLOU
Πρύτανης


Εγγραφή: 19 Ιούν 2011
Δημοσιεύσεις: 186

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Δεκ 18, 2015 11:52 am    Θέμα δημοσίευσης: Ηράκλειτος, Σπινόζα, Χέγκελ, Σοπενχάουερ Απάντηση με Συμπερίληψη

Μια σπουδή απάνω στην φιλοσοφία των
Ηράκλειτος, Σπινόζα, Χέγκελ, Σοπενχάουερ
Δεν εκφράζονται θέσεις απλά εκφράζονται υποθετικοί συλλογισμοί που δίνουν τροφή για σκέψη.
Θα μπορούσε να είναι και έτσι.
Η κάθοδος προς την ύλη και η άνοδος προς το πνεύμα σε ένα κύκλο αέναο που αρχή και τέλος δεν έχει. Εκείνο που υπάρχει είναι ο δρόμος, η απόσταση, το διάστημα αυτό το λέμε ζωή. Η πορεία σε ένα ατελείωτο κύκλο ζωής-θανάτου-επαναγέννησης, από τα κάτω προς τα πάνω και από τα πάνω προς τα κάτω.. όπως το Σύμπαν τα πάντα είναι σφαιρικά. Το κακό κυριαρχεί και ο λόγος είναι ότι η προσπάθεια για ανατροπή αυτού, και η θέση των πραγμάτων από το χάος στην τάξη, και η βελτίωση της κατάστασης είναι το κυρίαρχο στοιχείο που κινεί τον κόσμο. Θα μπορούσε το κακό να παρομοιάζεται με το χάος- αυξημένη εντροπία, και το καλό με την τάξη-μειωμένη εντροπία. Εάν το κακό νικιόνταν οριστικά τότε θα υπήρχε πλήρης ομοιομορφία, ακινησία, πλήξη, θάνατος. Η αθανασία σε αυτό έγκειται, στην διαρκή πάλη των αντιθέτων- από το χάος στην τάξη και από την τάξη στο χάος. Οι φιλοσοφίες και οι θρησκείες τάζουν αθανασία, παράδεισο, αιώνια γαλήνη, οριστική κυριαρχία του καλού επάνω στο κακό, πλήρη επικράτηση του καλού επί του κακού. Η θεωρία του κόσμου των ιδεών όπου επικρατούν οι ιδέες επί πάσης υλικής υποστάσεως. Τι άλλο μπορεί να είναι από ακινησία, έλλειψη εξέλιξης, έλλειψη κίνησης και σε τελική ανάλυση ανυπαρξία στο χώρο και τον χρόνο. Βέβαια εδώ θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος, η πάλη των ιδεών σε ένα ωκεανό σκέψης δεν είναι ακινησία, ίσως να είναι μια διαφορετική κατάσταση ύπαρξης μέσα σε ένα ενεργειακό σκεπτόμενο δυναμικό που ορίζει τα πάντα. Ίσως να είναι μια κατάσταση έξω από τον χώρο και τον χρόνο υπάρχουσα και κυριαρχούσα. Η πορεία από το κακό προς το καλό, και αντίστροφα, από το καλό προς το κακό. Είναι απαραίτητα και τα δύο αλλιώς δεν θα υπήρχε ισορροπία και κίνηση. Είναι οι δύο όψεις του αυτού νομίσματος, το ένα δεν υπάρχει χωρίς το άλλο. Όπως παν το υπάρχον αποτελείται από την εναρμόνιση των αντιθέτων του. Αυτό είναι εξέλιξη, και ή έλλειψη αυτής, ανυπαρξία, θάνατος, ακινησία. Η έλλειψη, γεννά την ανάγκη για πλήρωση του κενού και για τον λόγο αυτό υπάρχει η προσπάθεια. Όσες ανηφόρες, τόσες και κατηφόρες. Ο κόσμος συντίθεται εκ των αντιθέτων. Για κάθε δύναμη, υπάρχει και μια αντίθετη. Κάθε πράγμα ενέχει μέσα του και μια αντίφαση, η σύνθεση της θέσης με την αντίθεση σε μια σύνθεση που είναι ανώτερη, καλύτερη, τελειότερη και πλέον προσαρμόσιμη στην διαρκή εξέλιξη. Εναρμόνιση του πράγματος με την αντίφαση το κάνει τελειότερο, εξελίξιμο και πιο προσαρμόσιμο στο διαρκές γίγνεσθαι της φύσεως. Εάν το καλό και το κακό σταθούν με την πλάτη και ακολουθήσουν αντίθετες πορείες και διανύσουν την διάμετρο της σφαίρας που είναι σε όλα τα επίπεδα ο κόσμος, τότε θα συναντηθούν μετωπικά, και τότε το καλό θα έχει γίνει κακό και το κακό καλό. Αυτό θα συμβεί διότι κάθε πράγμα στην πορεία δέχεται επιδράσεις από αντίθετες δυνάμεις και όταν φτάσει στο τέλος του κύκλου και συναντηθεί με το αντίθετό του, τότε θα πρέπει αυτό πλέον να είναι το αντίθετο γιατί αν γίνουν ίδια και τα δύο, τότε θα έχει διαταραχθεί η ισορροπία και δεν θα υπάρχει αρμονία εκ της συνθέσεως των αντιθέσεων και θα πάψει και η πορεία για το γίγνεσθαι της εξέλιξης και της ζωής. Είναι αυτό που λέει ο Ηράκλειτος, τα πάντα ευρίσκονται σε πόλεμο μεταξύ τους, τα ανόμοια τείνουν να συμπληρώσει το ένα το άλλο και να συντεθούν σε κάτι καλύτερο, πιο εξελίξιμο. Ο Αριστοτέλης ομιλεί για την μεσότητα, δηλαδή την κατάσταση η οποία υπάρχει μεταξύ έλλειψης και υπερβολής, αυτό αποτελεί το άριστο. Είναι η πορεία του μύστη, του σοφού, ακριβώς για να μη δεχτεί την επίδραση των αντιθέτων δυνάμεων ή να τις δεχτεί όσο το δυνατόν λιγότερο. Είναι η υπερβολή που γεννά την αρνητικότητα και διαταράσσει την ισορροπία.
Ο πόλεμος των αντιθέτων γεννά την κίνηση και η κίνηση τη ζωή, την βούληση για παραγωγή, εξέλιξη, καλυτέρευση, τελειοποίηση. Ο Ηράκλειτος δέχεται τον κόσμο ως πάλη των αντιθέτων, πάνω στον οποίο κυριαρχεί ο Λόγος, ο χρόνος, και η Φωτιά.
Είναι η χώρος και ο χρόνος που εξατομικεύει τα όντα. Αν δεν υπάρχουν αυτά ,τότε είναι ένα ενιαίο σύνολο. Η γέννηση, η ζωή, ο θάνατος αποτελούν την συνέπεια της εξατομίκευσης της Οντότητας, της Ολότητας που είναι μαζί Πνεύμα και ύλη. Το Ένα είναι το μόνο επί της Ουσίας υπάρχον, όλα τα άλλα είναι εικονική πραγματικότητα σε τρείς διαστάσεις.
Η Συνείδηση είναι απλώς η επιφάνεια της νόησης, της οποίας όμως δεν γνωρίζουμε το εσωτερικό αλλά μόνο τον φλοιό. Κάτω από την συνειδητή διάνοια υπάρχει η συνειδητή ή ασυνείδητη βούληση, μια ισχυρή, επίμονη ζωτική δύναμη, μια αυθόρμητη δραστηριότητα με επιτακτικές επιθυμίες.
Όταν επιχειρηματολογούμε ενάντια σε κάποιον διατυπώνοντας λογικά επιχειρήματα και θέσεις, αυτό που θα καταλάβουμε είναι ότι ματαιοπονούμε. Δεν πείθεται, γιατί δεν θέλει να καταλάβει, και ο λόγος είναι ότι η βούλησή του είναι αντίθετη. Αντίθετα η βούληση κτίζει ένα δρόμο από επιχειρήματα προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλει, δεν υπάρχει εξήγηση δια της λογικής, εκτός εάν τον πείσουμε ότι αυτό είναι το συμφέρον του.
Είναι η βούληση, η επιθυμία που κατευθύνει την διάνοια. Είναι η βούληση για τη ζωή που δημιουργεί το κυκλοφοριακό και τα όργανα των όντων. Είναι η πρωταρχική βούληση για την δημιουργία της ζωής που δίνει την λειτουργικότητα των μερών του σώματος- χέρια για το πιάσιμο και τα πόδια για το περπάτημα.
Υπάρχει μια αιώνια βούληση πέρα από το χώρο και τον χρόνο η οποία καθορίζει την εξέλιξη;


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την KOSTAS GIAVASOGLOU στις Σαβ Ιούν 02, 2018 9:30 pm, επεξεργάσθηκε 4 φορές συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Δεκ 18, 2015 1:46 pm    Θέμα δημοσίευσης: Re: Ηράκλειτος, Σπινόζα, Χέγκελ, Σοπενχάουερ Απάντηση με Συμπερίληψη

Όποιος λεει οτι ειναι ο ανθρωπος δεν ξερει τι λεει Very Happy Very Happy & Mr. Green Mr. Green Αν μετανοησεις πριν αμαρτησεις οταν αμαρτησεις δεν θα μετανοησεις

KOSTAS GIAVASOGLOU έγραψε:
Μια σπουδή απάνω στην φιλοσοφία των
Ηράκλειτος, Σπινόζα, Χέγκελ, Σοπενχάουερ
Δεν εκφράζονται θέσεις απλά εκφράζονται υποθετικοί συλλογισμοί που δίνουν τροφή για σκέψη.
Θα μπορούσε να είναι και έτσι.

Η κάθοδος προς την ύλη και η άνοδος προς το πνεύμα σε ένα κύκλο αέναο που αρχή και τέλος δεν έχει.
Εκείνο που υπάρχει είναι ο δρόμος, η απόσταση, το διάστημα αυτό το λέμε ζωή.
Η πορεία σε ένα ατελείωτο κύκλο ζωής-θανάτου-επαναγέννησης, από τα κάτω προς τα πάνω και από τα πάνω προς τα κάτω.. όπως το Σύμπαν τα πάντα είναι σφαιρικά.
Το κακό κυριαρχεί και ο λόγος είναι ότι η προσπάθεια για ανατροπή αυτού, και η θέση των πραγμάτων από το χάος στην τάξη, και η βελτίωση της κατάστασης είναι το κυρίαρχο στοιχείο που κινεί τον κόσμο.
Θα μπορούσε το κακό να παρομοιάζεται με το χάος- αυξημένη εντροπία, και το καλό με την τάξη-μειωμένη εντροπία.
Εάν το κακό νικιόνταν οριστικά τότε θα υπήρχε πλήρης ομοιομορφία, ακινησία, πλήξη, θάνατος.
Η αθανασία σε αυτό έγκειται, στην διαρκή πάλη των αντιθέτων- από το χάος στην τάξη και από την τάξη στο χάος.
Οι φιλοσοφίες και οι θρησκείες τάζουν αθανασία, παράδεισο, αιώνια γαλήνη, οριστική κυριαρχία του καλού επάνω στο κακό, πλήρη επικράτηση του καλού επί του κακού.
Η θεωρία του κόσμου των ιδεών όπου επικρατούν οι ιδέες επί πάσης υλικής υποστάσεως.
Τι άλλο μπορεί να είναι από ακινησία, έλλειψη εξέλιξης, έλλειψη κίνησης και σε τελική ανάλυση ανυπαρξία στο χώρο και τον χρόνο.
Βέβαια εδώ θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος, η πάλη των ιδεών σε ένα ωκεανό σκέψης δεν είναι ακινησία, ίσως να είναι μια διαφορετική κατάσταση ύπαρξης μέσα σε ένα ενεργειακό σκεπτόμενο δυναμικό που ορίζει τα πάντα.
Ίσως να είναι μια κατάσταση έξω από τον χώρο και τον χρόνο υπάρχουσα και κυριαρχούσα.
Η πορεία από το κακό προς το καλό, και αντίστροφα, από το καλό προς το κακό.
Είναι απαραίτητα και τα δύο αλλιώς δεν θα υπήρχε ισορροπία και κίνηση.
Είναι οι δύο όψεις του αυτού νομίσματος, το ένα δεν υπάρχει χωρίς το άλλο.
Όπως παν το υπάρχον αποτελείται από την εναρμόνιση των αντιθέτων του.
Αυτό είναι εξέλιξη, και ή έλλειψη αυτής, ανυπαρξία, θάνατος, ακινησία.
Η έλλειψη, γεννά την ανάγκη για πλήρωση του κενού και για τον λόγο αυτό υπάρχει η προσπάθεια.
Όσες ανηφόρες, τόσες και κατηφόρες.
Ο κόσμος συντίθεται εκ των αντιθέτων.
Για κάθε δύναμη, υπάρχει και μια αντίθετη.
Κάθε πράγμα ενέχει μέσα του και μια αντίφαση, η σύνθεση της θέσης με την αντίθεση σε μια σύνθεση που είναι ανώτερη, καλύτερη, τελειότερη και πλέον προσαρμόσιμη στην διαρκή εξέλιξη.
Εναρμόνιση του πράγματος με την αντίφαση το κάνει τελειότερο, εξελίξιμο και πιο προσαρμόσιμο στο διαρκές γίγνεσθαι της φύσεως.
Εάν το καλό και το κακό σταθούν με την πλάτη και ακολουθήσουν αντίθετες πορείες και διανύσουν την διάμετρο της σφαίρας που είναι σε όλα τα επίπεδα ο κόσμος, τότε θα συναντηθούν μετωπικά, και τότε το καλό θα έχει γίνει κακό και το κακό καλό.
Αυτό θα συμβεί διότι κάθε πράγμα στην πορεία δέχεται επιδράσεις από αντίθετες δυνάμεις και όταν φτάσει στο τέλος του κύκλου και συναντηθεί με το αντίθετό του, τότε θα πρέπει αυτό πλέον να είναι το αντίθετο γιατί αν γίνουν ίδια και τα δύο, τότε θα έχει διαταραχθεί η ισορροπία και δεν θα υπάρχει αρμονία εκ της συνθέσεως των αντιθέσεων και θα πάψει και η πορεία για το γίγνεσθαι της εξέλιξης και της ζωής.
Είναι αυτό που λέει ο Ηράκλειτος, τα πάντα ευρίσκονται σε πόλεμο μεταξύ τους, τα ανόμοια τείνουν να συμπληρώσει το ένα το άλλο και να συντεθούν σε κάτι καλύτερο, πιο εξελίξιμο.
Ο Αριστοτέλης ομιλεί για την μεσότητα, δηλαδή την κατάσταση η οποία υπάρχει μεταξύ έλλειψης και υπερβολής, αυτό αποτελεί το άριστο.
Είναι η πορεία του μύστη, του σοφού, ακριβώς για να μη δεχτεί την επίδραση των αντιθέτων δυνάμεων ή να τις δεχτεί όσο το δυνατόν λιγότερο.
Είναι η υπερβολή που γεννά την αρνητικότητα και διαταράσσει την ισορροπία.

Ο πόλεμος των αντιθέτων γεννά την κίνηση και η κίνηση τη ζωή, την βούληση για παραγωγή, εξέλιξη, καλυτέρευση, τελειοποίηση.
Ο Ηράκλειτος δέχεται τον κόσμο ως πάλη των αντιθέτων, πάνω στον οποίο κυριαρχεί ο Λόγος, ο χρόνος, και η Φωτιά.

Είναι η χώρος και ο χρόνος που εξατομικεύει τα όντα.
Αν δεν υπάρχουν αυτά ,τότε είναι ένα ενιαίο σύνολο.
Η γέννηση, η ζωή, ο θάνατος αποτελούν την συνέπεια της εξατομίκευσης της Οντότητας, της Ολότητας που είναι μαζί Πνεύμα και ύλη.
Το Ένα είναι το μόνο επί της Ουσίας υπάρχον, όλα τα άλλα είναι εικονική πραγματικότητα σε τρείς διαστάσεις.

Η Συνείδηση είναι απλώς η επιφάνεια της νόησης, της οποίας όμως δεν γνωρίζουμε το εσωτερικό αλλά μόνο τον φλοιό.
Κάτω από την συνειδητή διάνοια υπάρχει η συνειδητή ή ασυνείδητη βούληση, μια ισχυρή, επίμονη ζωτική δύναμη, μια αυθόρμητη δραστηριότητα με επιτακτικές επιθυμίες.
Όταν επιχειρηματολογούμε ενάντια σε κάποιον διατυπώνοντας λογικά επιχειρήματα και θέσεις, αυτό που θα καταλάβουμε είναι ότι ματαιοπονούμε.
Δεν πείθεται, γιατί δεν θέλει να καταλάβει, και ο λόγος είναι ότι η βούλησή του είναι αντίθετη.
Αντίθετα η βούληση κτίζει ένα δρόμο από επιχειρήματα προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλει, δεν υπάρχει εξήγηση δια της λογικής, εκτός εάν τον πείσουμε ότι αυτό είναι το συμφέρον του.
Είναι η βούληση, η επιθυμία που κατευθύνει την διάνοια.
Είναι η βούληση για τη ζωή που δημιουργεί το κυκλοφοριακό και τα όργανα των όντων.
Είναι η πρωταρχική βούληση για την δημιουργία της ζωής που δίνει την λειτουργικότητα των μερών του σώματος- χέρια για το πιάσιμο και τα πόδια για το περπάτημα.
Υπάρχει μια αιώνια βούληση πέρα από το χώρο και τον χρόνο η οποία καθορίζει την εξέλιξη;

Δεν υπαρχει αντικειμενικα κακο !
Αυτο που λεμε κακο ειναι η εμμονη στο παρωχημενο


"Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογενή φυτόν ουράνιον και βλάστημα Θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην" ( Ι. Χρ. )
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την skapaneas στις Κυρ Δεκ 20, 2015 3:34 pm, επεξεργάσθηκε 1 φορά συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
KOSTAS GIAVASOGLOU
Πρύτανης


Εγγραφή: 19 Ιούν 2011
Δημοσιεύσεις: 186

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Δεκ 20, 2015 11:15 am    Θέμα δημοσίευσης: καλο κακο Απάντηση με Συμπερίληψη

Νομίζω ότι κάποιοι από τους υποθετικούς συλλογισμούς μπορεί να προσεγγίζουν την αλήθεια. ίσως την αλήθεια να την έχουμε εμπρός μας αλλά να μη την καταλαβαίνουμε. Ίσως πάλι, με τη λογική και τα μαθηματικά να φτάνουμε σε μικρές αλήθειες τις οποίες με τη σειρά τους να χρησιμοποιούμε για να προχωράμε παραπέρα. Όμως το οικοδόμημα της σκέψης που βρίσκεται στον χώρο και τον χρόνο να μη είναι δυνατόν να προσεγγίσει την ουσία.

Το κακό είναι η έλλειψη του καλού; όπως λέει ο Πλάτων; όπως το σκότος η έλλειψη φωτός. εν τοιαύτη περιπτώσει δεν πρόκειται περί αντιθέτων εννοιών. οπότε πρέπει να αναθεωρήσουμε όλη την δομή της σκέψης.


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την KOSTAS GIAVASOGLOU στις Παρ Νοέ 24, 2017 9:29 pm, επεξεργάσθηκε 1 φορά συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Δεκ 20, 2015 12:02 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Όποιος λεει οτι ειναι ο ανθρωπος δεν ξερει τι λεει Very Happy Very Happy & Mr. Green Mr. Green Αν μετανοησεις πριν αμαρτησεις οταν αμαρτησεις δεν θα μετανοησεις

Εξηγησα παραπανω τι ειναι το κακο

Αποσαφηνιζω την εννοια λεγοντας οτι, το καλο και το κακο ειναι χαρακτηρισμοι αποδιδομενοι απο τον ιδιο τον ανθρωπο στις πραξεις του
Ειναι δηλαδη μια ενδιαθετη κατασταση στον καθενα

Οταν ο καθενας κανει αυτα που πρεπει να κανει επειδη βελτιωνουν την ζωη του και την εν γενει υπαρξη του πραττει καλως, αυτο που κανει δηλαδη ειναι καλο

Οταν ομως αντικειμενικα οι συνθηκες και οι αναγκες του επιβαλλουν να προχωρησει σε κατι αλλο κρινομενο απο τον ιδιο ως σωστο, αλλά αυτος εμμενει σε αυτα που κανει ηδη και τα οποια πρεπει να μεταλλαξει σε κατι αλλο ( αυτο που ο ιδιος κρινει για τον εαυτο του σωστο ) ολιγωρωντας για την συμμορφωση του προς το σωστο, τοτε αυτο στο οποιο εμμενει ειναι κακο, κι ας ηταν πριν καλο

Παραδειγμα : το καπνισμα
Οι περισσοτεροι καπνιστες γνωριζουν τις βλαπτικες συνεπειες του στον οργανισμο κι οτι ... αρα πρεπει να το κοψουν
Εμμενοντας λοιπον αυτοι στο καπνισμα πραττουν ενσυνειδητα το κακο

Το ιδιο και στη φιλοσοφια
Οταν μια φιλοσοφικη θεση και αποψη, εχει δωσει ολοκληρωτικα τους καρπους της στην πραγματικοτητα, αλλά οι ανθρωποι εμμενουν να τη θεωρουν σταθερα ανυπερβλητη, "πνιγοντας" καθε αλλη θεση και αποψη φιλοσοφικη, τοτε πραττουν κακως


"Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογενή φυτόν ουράνιον και βλάστημα Θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην" ( Ι. Χρ. )
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
gianiss
Πρύτανης


Εγγραφή: 18 Ιούλ 2011
Δημοσιεύσεις: 6073

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Δεκ 20, 2015 2:53 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Παράθεση:
KOSTAS GIAVASOGLOU

Το κακό είναι η έλλειψη του καλού; όπως λέει ο Πλάτων; 


Με ποια λογική ?
Με την ίδια λογική , πως ότι δεν με βοηθά με βλάπτει?
Μήπως είναι απόδειξη του ισχυρισμού σου, ότι το είπε ο Πλάτωνας ?

Με την ίδια λογική , αν σε ρωτούσα τι είναι “καλό” , θα το όριζες ως τη έλλειψη του.... κακού.... του κακού ξανά ως η απουσία του καλού.
Είναι “ορισμός” αυτός?

Οι έννοιες του καλού και του κακού είναι άκρως υποκειμενικές .
Ορίζονται από τον άνθρωπο για τις κοινωνίες των ανθρώπων, σύμφωνα την εκάστοτε ηθική της εποχής τους..

.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Σελίδα 1 από 1

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center