Αν υπάρχει θεός, γιατί αφήνει τα παιδιά να πεθαίνουν;

[ΚΛΕΙΔΟΚΡΑΤΩΡ]

Ένας άνδρας και μία γυναίκα, συναντούνται τυχαία ερωτεύονται, και αποτέλεσμα του έρωτά τους είναι ένα παιδί. Τίνος είναι το παιδί; Λογικά το παιδί ανήκει, όχι σε αυτούς, αλλά σε Αυτό που έκανε τον Έρωτα και τους έκανε να ερωτευτούν. Γονιός πρέπει να είναι η Φύση, ή ο θεός, εκείνοι οι δύο ήταν απλώς οι γεννήτορές του.

Έτσι αφού το μωρό ανήκει στη Φύση ή στον Θεό, δεν πρέπει να παίρνει τίποτε από τους γεννήτορές του, από την άποψη ότι είναι άδικο για έναν καινούργιο άνθρωπο είτε να κατευθύνετε είτε να φρενάρεται εξ αιτίας των γεννητόρων του. Γι αυτό και η κληρονομικότητα θα πρέπει να επιδρά επάνω του, σε ένα πολύ μικρό ποσοστό, ώστε να είναι ανεπηρέαστο Παρατηρούμε ότι το παιδί μοιάζει με τους γεννήτορές του. Αυτό έχει μικρή αξία, και δεν είναι παράλογο, αφού η Φύση λειτουργεί με οικονομικό τρόπο, και όντας ήδη μορφές έτοιμες, συνδυάζει αυτές, αντί να ψάχνει άλλες για να δώσει.

Μπορούμε να πούμε ότι βασική αρχή στη Φύση, είναι το κάθε παιδί να είναι ελεύθερο, ανεπηρέαστο από τους γεννήτορές του. Αυτό το καταλαβαίνουμε επειδή βλέπουμε ότι συνήθως τα μωρά γεννιούνται υγιεί.

Η υγεία δεν είναι κατάσταση, είναι ένα αγαθό, που πρέπει κάποιος να αγωνίζεται ώστε να το έχει. Δηλαδή καναπές, τηλεόραση, κα φαγοπότι, δεν εξασφαλίζουν υγεία. Έτσι ο λάθος τρόπος ζωής, διατροφή, άγχος έχει αποτέλεσμα κάποιες αρρώστιες, και επειδή ο ίδιος τρόπος επαναλαμβάνονται από γενιά σε γενιά, φτάνουμε να υπάρχει τάση προς μία αρρώστια

Έστω ότι ένα παιδί εμφανίζει προβλήματα υγείας. Δεν φταίει αυτό, μπορεί να φταίνε οι γιατροί που ας πούμε το έβγαλαν στραβά, μπορεί να φταίει η γυναίκα, το σίγουρο είναι ότι αυτό δεν φταίει. Λένε λοιπόν (και εγώ κάποτε)Αφού ο Θεός δεν το σώζει, τότε δεν υπάρχει. Είναι το ίδιο σαν να λέγαμε, αφού η Φύση δεν το σώζει, δεν υπάρχει. Γιατί η λογική μας εμποδίζει να το σκεφτούμε αυτό; Γιατί, μας φαίνεται παράλογη μία τέτοια σκέψη; Υπάρχει και η άλλη τρομερή σκέψη, μπορεί ο Θεός να κάνει μία πέτρα τόσο μεγάλη ώστε να μη μπορεί να τη σηκώσει; Είναι αδιανόητο να κάνει την ανάλογη ερώτηση και για τη γη, 'μπορεί η γη να κάνει ένα τόσο μεγάλο βουνό ώστε να μην μπορεί να το σηκώσει; Μία άλλη απαίτηση, 'θέλω λεφτά, αφού δεν μου τα δίνει ο Θεός, δεν υπάρχει! Δεν έχει εκφράσει κανένας την ίδια απαίτηση προς τη Φύση.

Το πρόβλημα καταλαβαίνω ότι είναι επειδή έχουμε μπερδεμένη ιδέα σχετικά με το τι είναι ο Θεός, και το τι μπορεί ή δεν μπορεί να κάνει, με αποτέλεσμα να βάζουμε μπανανόφλουδες και περικοκλάδες στη σκέψη μας.

Κατά τη γνώμη μου ο θεός είναι αλγόριθμος.
Ως αλγόριθμος ορίζεται ως μια πεπερασμένη σειρά ενεργειών, αυστηρά καθορισμένων και εκτελέσιμων σε πεπερασμένο χρόνο, που στοχεύουν στην επίλυση ενός προβλήματος

Οι ενέργειες είναι οι Νόμοι.
Ο πεπερασμένος χρόνος, είναι η διάρκεια ζωής του Σύμπαντος, (έχουμε περάσει τον μισό χρόνο της ζωής του, αλλά το τέλος αυτού του Σύμπαντος δεν σημαίνει το τέλος του θεού, επειδή και άλλα Σύμπαντα υπάρχουν)
Το πρόβλημα, είναι το Χάος και το Κρύο, χώρος που μέσα εκεί υπάρχει ο αλγόριθμος.
Η σειρά είναι, το Κρύο δηλαδή το κενό, εμφανίζει υπο σωματίδια, αυτά έλκονται, δημιουργούνται σωματίδια, και μεγαλύτερη ύλη. Η ύλη ήταν σε χαοτική κατάσταση, κάποια στιγμή οργανώθηκε Έγινε αλγόριθμος, θεός.

Ο θεός αλγόριθμος, είναι Νόμοι, όπως Οικονομία, Δικαιοσύνη, Ζωή.
Η Ζωή όπου υπάρχουν κατάλληλες συνθήκες, εκφράζεται, εμφανίζεται. Αν κάτι πεθαίνει, αυτό δεν απασχολεί τη Ζωή, αφού συνεχώς η Ζωή υπάρχει, δηλαδή συνεχώς εμφανίζονται καινούργια ζωντανά.

Γι αυτό δεν στέκει να πούμε ότι ο θεός , αφήνει να πεθαίνουν τα παιδιά, δεν μπορεί να δει παιδιά, ή μεγάλους, μπορεί να δει μόνο ότι υπάρχει ζωή.
_________________
Όλοι μαζί μπορούμε.
Αγοράζουμε ελληνικά προϊόντα, προϊόντα που ο κωδικός τους αρχίζει με 520.

[Tetragonos]

Αν υπάρχει ζωή τότε γιατί πεθαίνουμε;

[ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

[ΚΛΕΙΔΟΚΡΑΤΩΡ]

Σε ένα αρμονικό σύστημα δεν μπορούν υπάρχουν αντίθετοι Νόμοι, που να ακυρώνουν ο ένας τον άλλον. Ή θα υπάρχει ο Νόμος της Ζωής ή ο Νόμος του Θανάτου.
Οτιδήποτε εμφανίζεται στη Τάξη, δεν είναι τυχαίο, υπάρχει ανάγκη και γι' αυτό εμφανίζεται. Οτιδήποτε εμφανίζεται έχει συγκεκριμένο ρόλο. Δεν είναι οικονομικό να έχουν δύο πράγματα ένα ρόλο, και δεν θα ήταν εύκολο, ένα πράγμα να κάνει δυο ρόλους. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ο ρόλος του Φυτού, και όλα τα φυτά είναι ένα φυτό. Υπάρχει ο ρόλος του Ζώου, και όλα τα ζώα είναι ένα ζώο. Και υπάρχει ο ρόλος του Ανθρώπου, και όλοι οι άνθρωποι είναι ένας άνθρωπος. Που υπάρχει θάνατος για τον Αλγόριθμο; Και το Φυτό, και το Ζώο και ο Άνθρωπος ζουν.

Αυτό λέω Ιωάννη, ότι είμαστε λογικοί ως προς τις δυνατότητες της Φύσης, και παράλογοι ως προς τις δυνατότητες του Αλγόριθμου. Δεν ξέρω αν ξεμπερδεύει λέγοντάς σου, ότι θεός είναι ο Νόμος των Νόμων, σύνολο Νόμων.
_________________
Όλοι μαζί μπορούμε.
Αγοράζουμε ελληνικά προϊόντα, προϊόντα που ο κωδικός τους αρχίζει με 520.

[ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

Όταν ακούς ένα πιανιστικό αριστούργημα,δεν αναρωτήθηκες ποτέ ότι ένα σωρό αντιθέσεις συνεισφέρουν στο αποτέλεσμα;Π.χ.το σφυράκι του πιάνου που χτυπάει τη χορδή,η αντίθεση της μελωδίας στο δεξί χέρι με αυτή του αριστερού κ.λπ.


Επομένως,ο Νόμος των νόμων είναι η Αντίθεση,γι' αυτό και δεν μπορεί να υπάρχει ζωή χωρίς θάνατο.
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)

[gianiss]

[Tetragonos]

Οι ερμηνείες ζωής και θανάτου που δίνονται από τον άνθρωπο δεν μπορούν να γίνουν δεκτές ως αντικειμενικές.
Το να φτιάξουμε ένα ωραίο φιλολογικό περιτύλιγμα για να δικαιολογήσουμε κάτι που γνωρίζουμε εν τη γεννήσει μας φαίνεται ως μια γραφική προσπάθεια στα μάτια μου.

Και την ζωή και τον θάνατο την γνωρίζουμε όλοι και δεν μπορούμε να φανταστούμε τον θάνατο δίχως ζωή και ψάχνουμε να δικαιολογήσουμε αυτή την σχέση. Απλά γελοίο.

Υ.Γ.
Το πιανιστικό κομμάτι πότε πεθαίνει;
Ή δεν έχει ζωή;

[ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

1) Δηλαδή οι σχέσεις ζωής και θανάτου είναι επινόηση του ανθρώπου και όχι δομή της φύσης;

2)Η τέχνη αναδεικνύει τις αντιθέσεις της ζωής ως αυτοσκοπό,δεν είναι η ίδια ζωή.
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)

[Tetragonos]

1) Η σχέση είναι επινόηση ανθρώπινη. Ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να συσχετίσει όχι η φύση.
2) Η τέχνη είναι μορφή ζωής. Μορφή που πηγάζει από ζώντα όντα.

[ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

1)Δεν είναι αναγκαίες οι φυσικές σχέσεις; Τα πρωτόνια δεν απωθούνται απ' τα ηλεκτρόνια,αν δεν υπάρχει άνθρωπος να το παρατηρήσει;

2)Καλά,και η Λατινική από ζώντες ανθρώπους δημιουργήθηκε αλλά θεωρείται νεκρή γλώσσα.
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)

[Tetragonos]

1) Αυτά είναι οι σχέσεις που παρατηρεί ο άνθρωπος πάνω τους. Για την φύση απλά είναι.
2) Εφόσον πέθανε κάποτε ζούσε.

[ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

1)Και το "απλά είναι" ανθρώπινο είναι.Όλ' ανθρώπινα είναι;

2)Άρα και η τέχνη κάποτε πεθαίνει.
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)

[Tetragonos]

1)Όλα ζωή είναι και ο άνθρωπος μια από τις εκφάνσεις της.

2)Άρα ζει η τέχνη.

[gianiss]

[Tetragonos]

Αν η ζωή θεωρεί τον εαυτό της για παράδειγμα την κίνηση ηλεκτρονίων , τότε δεν γνωρίζει την έννοια θάνατος παρά μόνο την αλλαγή.
Η ζωή δεν πεθάνει απλά μεταλλάσσετε ή ανανεώνεται.
Είναι σαν να λες πως εσύ πεθαίνεις κάθε φορά που κάποια κύτταρα σου πεθαίνουν και γεννιούνται νέα.
Αλίμονο.
Η ζωή σαφώς δεν γνωρίζει ή αντιλαμβάνεται την έννοια θάνατος. Αν κάποιος πεθάνεις που είναι ένα «κύτταρό» της απλά μεταλλάσσεται.
Δεν υπάρχει κάτι άλλο πέρα από διάφορες μορφές ζωής.
Ο θάνατος είναι φανταστική εφεύρεση του ανθρώπου.