Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Λογοτεχνία του Φανταστικού & Φιλοσοφικός Προβληματισμός

 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Συζητήσεις για Θέματα
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
eleonora
Πρύτανης


Εγγραφή: 19 Οκτ 2009
Δημοσιεύσεις: 910
Τόπος: Των Ονείρων...

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Νοέ 11, 2009 9:05 pm    Θέμα δημοσίευσης: Λογοτεχνία του Φανταστικού & Φιλοσοφικός Προβληματισμός Απάντηση με Συμπερίληψη



Η σχέση μου με την Λογοτεχνία του Φανταστικού, μέχρι σχετικά πρόσφατα, περιοριζόταν σε ένα θερινό τρίμηνο που είχα πάρει πριν εφτά χρόνια στην Βρετανία και που αφορούσε τέσσερις αγγλόφωνους συγγραφείς του χώρου, δύο Βρετανούς και δύο Βορειοαμερικανούς.
Συγκεκριμένα είχαμε ασχοληθεί με τα βιβλία “Ο Κατασκευαστής των Άστρων” του Όλαφ Στάπλεντον, “Ο Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος” του Άλντους Χάξλεϊ, “Φαρενάιτ 451” του Ρέι Μπράντμπερυ και “Ξένος σε Ξένη Χώρα” του Ρόμπερτ Χαϊνλάιν.
Πρόσφατα απέκτησα πρόσβαση σε μια μεγάλη σχετικά βιβλιοθήκη του είδους’ και μαθαίνω ότι πίσω της υπάρχει μια τεράστια, που απλά δεν χωρά στον διαθέσιμο χώρο.
Ανακάλυψα λοιπόν ότι δεν είχα ιδέα για τον φιλολογικό και φιλοσοφικό πλούτο και τις πολλαπλές πολιτικοκοινωνικές προσεγγίσεις που έχουν γίνει μέσα από αυτή την υποτιμημένη βιβλιογραφία’ τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που λιγότερο “ευφάνταστοι” αλλά περισσότερο καθιερωμένοι ως “σοβαροί” συγγραφείς έχουν δανειστεί τις ιδέες της και τις έχουν παρουσιάσει ως δική τους σοφία.
Παίρνω το θάρρος να παρουσιάσω ένα εκτεταμένο απόσπασμα τέτοιου είδους, που τα στοιχεία του αγγίζουν πολλά από τα θέματα που υπάρχουν εδώ, με την ελπίδα ότι θα υπάρξει μια σχετική συζήτηση χωρίς να χρειάζεται να υπάρξει εμπλοκή με τις συνήθεις θρησκευτικές, πολιτικές και (ας πούμε) φιλοσοφικές αντιπαραθέσεις.
Για λόγους ευκολίας, έχω κάνει μια μικρή παρέμβαση στο κείμενο, εισάγοντας αντί των ονομάτων που παραθέτει ο συγγραφέας, τους χαρακτηρισμούς των προσώπων που συνομιλούν και με τη σειρά εμφάνισης είναι:
ΨΥΧΟΓΕΝΝΕΤΙΣΤΗΣ, ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ, ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ, ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ

http://www.youtube.com/watch?v=iJhKKlY8QEM

CHARLES L. HARNESS
Το Ρόδο
Μετάφραση: Βασίλης Καλλιπολίτης – Εκδόσεις Εξάντας
.....
Ψυχογεννετιστής:
Βρισκόμαστε στις απαρχές μιας άλλης Αναγέννησης. Τα σημάδια είναι αλάνθαστα και θα 'πρεπε ν' απασχολήσουν ιδιαίτερα τους κοινωνιολόγους και τους αστυνομικούς.
Στρατιωτικός:
Και ποια είναι τα προμηνύματα μιας Αναγέννησης;
Ψυχογεννετιστής:
Κυρίως η κλιματική αλλαγή και μια μεγάλη αύξηση της άνεσης και του ελεύθερου χρόνου. Κι από μόνο του το κάθε φαινόμενο αποτελεί ήδη αλλαγή σημαντική' σε συνδυασμό όμως η δραστικότητά τους πολλαπλασιάζετε. Πάρτε τη θερμοκρασία. Το 7000 π.Χ. ο homo sapiens δεν ήταν παρά ένας νομάδας πού τρεμούλιαζε από το κρύο' δεκαπέντε με είκοσι αιώνες αργότερα, μια κλιματική αλλαγή μετέτρεψε σε κήπους τη Μεσοποταμία, την Αίγυπτο και την κοιλάδα του Γιανγκτσέ' γεννήθηκαν οι πρώτοι πολιτισμοί. Άλλη μια θερμή περίοδος, πού κράτησε αρκετούς αιώνες και τέλειωσε γύρω στα 1200 μ.Χ., δημιούργησε την Ιταλική Αναγέννηση και το μεγάλο Οθωμανικό πολιτισμό, πριν αρχίσει να ξαναπέφτει η θερμοκρασία. Από τα μέσα του 17ου αιώνα' η μέση θερμοκρασία ανέρχεται κατά ένα δέκατο του βαθμού κάθε χρόνο. Σ' έναν αιώνα θα φυτρώνουν φοινικιές στην Πέμπτη Λεωφόρο». Μάλιστα, αυτές οι Αναγεννήσεις μας έδωσαν τον Παρθενώνα, το Μυστικό Δείπνο, το Τατζ Μαχάλ. Τότε ο καλλιτέχνης βρισκόταν στην υψηλότερη βαθμίδα της κοινωνικής κλίμακας. Τώρα ίσως τα πράγματα να μην έρθουν έτσι, γιατί αντιμετωπίζουμε μια ταυτόχρονη τεχνολογική και κλιματική άνοδο. Η ατομική ενέργεια ουσιαστικά κατάργησε την ανάγκη τής εργασίας αλλά δεν είχαμε την ταυτόχρονη άνθιση της τέχνης πού ένωσε τις πρώτες Αιγυπτιακές, Σουμεριακές, Κινεζικές και Ελληνικές πόλεις. Χωρίς να σταθεί για να σταθεροποιήσει τα κέρδη του ο επιστήμονας βιάζεται να φτάσει σε μεγαλύτερες κατακτήσεις, στην Πανγνωσία και σε μια πηγή Πανγνωστικής ισχύος, σε μια μηχανή πού μπορεί από τη μια στιγμή στην άλλη να φέρει τον άνθρωπο στα κοντινότερα άστρα. Όταν έρθει αυτή ημέρα, ο καλλιτέχνης θα σβήσει ... εκτός ...
Επιστήμων:
Εκτός;
Ψυχογεννετιστής:
Εκτός αν η Αναγέννηση αυτή, εντεινόμενη, όπως τώρα, από τη μεγάλη διπλή βελτίωση τού κλίματος και της επιστημονικής γνώσης, κατορθώσει να δημιουργήσει μιαν απάντηση ανάλογη με αυτή πού δόθηκε κατά την Ωρινιάκια Αναγέννηση του 25000 π.Χ., δηλαδή την άνθιση του Κρό-Μανιόν, πού υπήρξε ο πρώτος από τούς συγχρόνους μας.
Επιστήμων:
Φοβάμαι,ότι η Αναγέννησή σας δεν μου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Κατά βάθος η ανθρωπότητα, είτε τη δυναστεύει η τέχνη είτε η επιστήμη, δεν είναι παρά μια πρόσκαιρη σκόνη στην επιφάνεια ενός καθυστερημένου κι απόκεντρου πλανήτη.
Ψυχογεννετιστής:
Για τους περισσότερους επιστήμονες η Γη μας αποτελεί πράγματι απλή κοινοτυπία. Οι ψυχογεννετιστές, όμως, θεωρούν τον πλανήτη μας και τούς κατοίκους του σαν ένα από τα θαύματα τού Σύμπαντος.
Στρατιωτικός:
Ναι; Και τι ακριβώς έχουμε που λείπει από τον Βετελγέζ;
Ψυχογεννετιστής:
Τρία πράγματα: πρώτο το διοξείδιο του άνθρακος στην ατμόσφαιρά μας είναι αρκετό για να εξασφαλίσει τα τεράστια δάση που σκέπαζαν τον τόπο όπου έζησαν οι πρώτοι μας πρόγονοι, δάση που με τη σειρά τους εξασφάλισαν τη δημιουργία ενός μη εξειδικευμένου, μισοόρθιου είδους που χρησιμοποιούσε τα χέρια του κι ήταν ικανό για απεριόριστη ψυχοσωματική εξέλιξη. Ίσως η σαυρόμορφη ζωή ενός πλανήτη σκεπασμένου από ερήμους να χρειαστεί άλλο ένα δισεκατομμύριο χρόνια για να δημιουργήσει μια δομή με όμοια ψυχικά και φυσικά χαρακτηριστικά. Δεύτερο - η ατμόσφαιρά μας δημιουργεί στην επιφάνεια του εδάφους πίεση 780 χιλιοστών του υδραργύρου και μέση θερμοκρασία περίπου 25 βαθμών - συνθήκες εξαιρετικές για τη μετάδοση του ήχου, του λόγου και του τραγουδιού' κι οι πρώτοι εκείνοι άνθρωποι προσαρμόστηκαν σ' αυτές τις συνθήκες όπως η πάπια στο νερό. Συγκρίνετε τα αυτά με τις δυσκολίες που θα πρέπει να έχουν οι αρθρόποδες ψευδοοανθρωποειδείς κάτοικοι ορισμένων πλανητών δίχως ατμόσφαιρα, που θα επικοινωνούν με την άμεση επαφή των κεραιών τους! Τρίτο - το ηλιακό φάσμα με τη διακύμανση των συχνοτήτων του από τα 760 ως τα 390 μιλιμικρά μας δίνει εφτά χρώματα και πολλές αποχρώσεις,· πού οι πρόγονοί μας πολύ γρήγορα συνήθισαν και χρησιμοποίησαν. Από την αρχή μπορούσαν να δουν ότι κινούνταν σ' ένα κόσμο πολύχρωμης ομορφιάς. Σκεφτείτε τον υπερεκλεπτυσμένο κάτοικο ενός συστήματος με ήλιο πού σβήνει – και λυπηθείτε τον, γιατί μπορεί να δει μόνο το ερυθρό και, ίσως, λίγο υπέρυθρο.
Στρατιωτικός:
Αν οι διαφορές είναι μόνο αυτές, θα 'λεγα ότι εσείς οι ψυχογεννετιστές κάνετε πολλή φασαρία για το τίποτα».
Ψυχογεννετιστής:
Ίσως έχετε δίκιο, νομίζω όμως πως σας διαφεύγει η ουσία. Οι ψυχογεννετιστές πιστεύουν ότι το γήινο περιβάλλον προωθεί τη δημιουργία ενός εξαιρετικά ασυνήθιστου όντος - ενός είδους homo superior η ενεργητικότητα του οποίου, πέρα από τις εντελώς ουσιώδεις ανάγκες, αφιερώνεται σε παράδοξες, μη παραγωγικές δραστηριότητες. Και για ποιο σκοπό; Δεν ξέρουμε - προς το παρόν. Μπορούμε όμως να μαντέψουμε. Δώστε σ' έναν ψυχογεννετιστή τον Ηώιππο και τη σαβάνα και θα προβλέψει το σύγχρονο άλογο. Δώστε του τον αρχαιοπτέρυγα και μια πυκνή ατμόσφαιρα και θα προβλέψει τον κύκνo. Δώστε του τον homo sapiens και μια βδομάδα δυο ημερών εργασίας ή άκόμα καλύτερα, έναν ιδιοφυή τεμπέλη και μια βδομάδα δίχως καθόλου εργασία και τι θα προβλέψει;
Καλλιτέχνης:
Το φτωχοκομείο;
Ψυχογεννετιστής:
Όχι εντελώς. Μάλλον ένα εξελικτικό άλμα. Καθώς ο sapiens στρέφεται όλο και περισσότερο προς τον αφηρημένο κόσμο τής τέχνης, και ιδιαίτερα τής μουσικής, ο ψυχογεννετιστής προμαντεύει την αυξημένη επικοινωνία με μουσικούς όρους. Ίσως αυτό ν' απαιτήσει ορισμένες εγκεφαλικές αναδιαρθρώσεις και ίσως την ανάπτυξη ορισμένων μεμβρανοειδών κεντρικών οργάνων - που με τη σειρά τους μπορούν να οδηγήσουν σε εντελώς νέες πνευματικές και σωματικές ικανότητες και στην κατάκτηση νέων διαστάσεων - όπως ακριβώς η ανθρώπινη γλώσσα εξελίχθηκε βαθμιαία από όργανο γεύσης σε μέσο λεκτικής επικοινωνίας χωρίς την ανάγκη άμεσης επαφής.
Επιστήμων:
Ούτε στις διατριβές του Καλλιτέχνη περί Τέχνης κι Επιστήμης δεν υπάρχουν τόσες ανοησίες. Αν ο πλανήτης μας πρόκειται να έχει κάποιο μέλλον αξιόλογο, θα το εξασφαλίσει υπό την ηγεσία των επιστημόνων του.
Ψυχογεννετιστής:
Δεν είμαι τόσο βέβαιος. Η θέση του καλλιτέχνη στην κοινωνία έχει ανέβει σε τεράστιο βαθμό τα περασμένα πενήντα χρόνια. Ακόμα και του μέτριου καλλιτέχνη - που τον χαρακτηρίζει απλώς το επάγγελμά του κι όχι η μεγάλη φήμη. Στα χρόνια μας είδαμε το χρηματιστή ν' αναγκάζεται να αποδεχτεί την κοινωνική ισοτιμία του επιστήμονα. Και σήμερα η παλέτα κι η μουσική γραφίδα γκρεμίζουν σιγά σιγά το δοκιμαστικό σωλήνα και το κυκλοτρόνιο από τα βάθρα τους. Στην Πρώτη Αναγέννηση ο έμπορος κι ο στρατιώτης κληρονόμησαν τα ερείπια της εκκλησίας και της φεουδαρχικής αυτοκρατορίας , στη σημερινή βλέπουμε μέσα από τις ρωγμές του καπιταλισμού και του εθνικισμού τον καλλιτέχνη... ή τον επιστήμονα... έτοιμους να εμφανιστούν σαν αφρόκρεμα της κοινωνίας. Το ερώτημα είναι, ποιος από τους δυο;
Στρατιωτικός:
Για χάρη τού νόμου και της τάξης πρέπει να είναι ο επιστήμονας πού δουλεύει για την άμυνα της χώρας του. Σκεφθείτε τη στρατιωτική ανασφάλεια μιας χώρας όπου κυριαρχεί η τέχνη.
Καλλιτέχνης:
Σ' ένα μόνο σημείο θα διαφωνήσω μαζί σου. Δεν βλέπω ποια είναι η θέση τού επιστήμονα στην εικόνα. Γιατί ο καλλιτέχνης κατέχει ήδη την ανώτερη θέση. Εξουσιάζει τον επιστήμονα κι αν θέλει μπορεί να στηριχτεί στην πιο ευαίσθητη ενόραση του για να επιτύχει τις διάφορες επαναδιατυπώσεις των διάφορων καλλιτεχνικών νόμων που οι επιστήμονες επιμένουν να εξακοντίζουν εναντίον ενός όλο και πιο ολιγάριθμου ευκολόπιστου κοινού υποκρινόμενοι ότι πρόκειται για νέους φυσικούς νόμους. Λέγω ότι ο καλλιτέχνης γνωρίζει αυτούς τούς “νέους” νόμους πολύ πιο γρήγορα από τον επιστήμονα, κι έχει την ευχέρεια να τους δώσει στο κοινό με μια ευχάριστη καλλιτεχνική φόρμα κι όχι σαν ξερές, δυσνόητες εξισώσεις. Μπορεί, όπως ο Νταβίντσι, να εκφράσει την ανακάλυψη μιας ωραίας καμπύλης με τη μορφή μιας εκπληκτικής ελικοειδούς σκάλας σ' ένα πύργο τού Μπλουά ή, όπως ο Ντύρερ. μπορεί ν' αναλύσει την καμπύλη μαθηματικά και να μας δώσει το λογαριθμικό τύπο της. Και στις δύο περιπτώσεις προηγείται από τον Καρτέσιο πού ήταν ο πρώτος μαθηματικός πού ξαναανακάλυψε το λογαριθμικό έλικα.
.....


_________________
Εδώ, στην αγκαλιά της δυνατής τούτης γης που οι θαλασσινοί άνεμοι σέρνονται πάνω της...
Rainer Maria Rilke
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
vag_el
Πρύτανης


Εγγραφή: 26 Ιούν 2009
Δημοσιεύσεις: 3707
Τόπος: Leykada

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Νοέ 20, 2009 10:50 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Πολυ ενδιαφερον το κειμενο.

Μου τραβηξε ιδιαιτερως την προσοχη και ιδιαιτερα στα σημεια της ανωτεροτητας του καλλιτεχνη σε σχεση με τον μαθηματικο.

Ειναι ευκολονοητο οτι ο καλλιτεχνης δεν εχει αναγκη λογω διορατικοτητας
να αναλυσει εξισωσεις παρα βλεπει ολοκληρωμενα το τι πρεπει να συμβει
Α αρχης γεννομενης ως Ω στο τελος.

Ειναι ομως και οι δυο χρησιμοι στην κοινωνια ο καθενας με την δουλεια του.

Επισης μου εκανε εντυπωση και ηθελα να προσθεσω οτι εκτος απο τα Χρωματα που ειναι 7 ,ενα αλλο -πες το συμπτωση μιας και ειπες να μην αναφερθουμε σε θρησκοεπιστημονικα θεματα- επισης 7 ειναι και τα φωνηεντα οπου οι λογοτεχνες γνωριζουν και τον τροπο να τα χειριστουν.
_________________
ανθάκια μου χλωμά,
που σας επήραν σε
κήπους μακρινούς να σας φυτέψουν,

Κώστας Καρυωτάκης
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
about
Πρύτανης


Εγγραφή: 07 Φεβ 2008
Δημοσιεύσεις: 600

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Νοέ 23, 2009 2:43 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

-
- εισαι και πιο ευγενικος ...
- εισαι και πιο ευκινητος ...
- εισαι και ''λιγο πιο δυσκολα'' κατανοητος και αποδεκτος ...

- οχι ομως και απο ψυχουλες οπως η eleonora ...
- γεια σας αλητισες ψυχες ...
- γεια σας μα την αληθεια λεω , τιποτε παραπανω και λιγοτερο ομορφο ...
- ................... !
-
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Panagiotis Fournatzis
Πρύτανης


Εγγραφή: 19 Νοέ 2008
Δημοσιεύσεις: 820

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Νοέ 23, 2009 8:48 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

7 είναι και οι νότες του πενταγράμμου. 7 οι μέρες της εβδομάδας.
_________________
http://exerevnitis.sosblog.com
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Panagiotis Fournatzis
Πρύτανης


Εγγραφή: 19 Νοέ 2008
Δημοσιεύσεις: 820

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Νοέ 23, 2009 8:59 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

7 και τα πνεύματα του Θεού: Βουλής και Δυνάμεως, Σοφίας και Συνέσεως, Γνώσης και Πραότητος και φόβου του Κυρίου.
_________________
http://exerevnitis.sosblog.com
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
about
Πρύτανης


Εγγραφή: 07 Φεβ 2008
Δημοσιεύσεις: 600

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Νοέ 24, 2009 2:48 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

-
- στο τελευταιο , το του ''φοβου του κυριου'' , με ΠΕΤΑΞΕΣ εξω , Παναη ...
- τον κυριο στην ψυχη μου , απο μικρος τον αγαπω ...
- απο οτε ημουν τοσος δα , μου'λεγε να τον αγαπαω οπως και τους συνανθρωπους μου αγαπω ...
- ποτε δεν με φοβερισε ...
- ποτε δεν μου ειπε , ΕΙΜΑΙ ΚΥΡΙΟΣ ΣΟΥ ...
- μου ειπε ομως τοσα αλλα πολλα ....................... !
- μου ειπε για Οσα θα παραποιηθουνε ...
- μου ειπε να μην μιλαω στον πληθυντικο οταν μιλαω σε ενανε ...
- μου ειπε να ειμαι κυριος του εαυτου μου πρωτα ...
- μου ειπε για την κοινη την νοηση και την ισοκρισια ...
- μου ειπε να νοιαζομαι εσενανε , οπως νοιαζομαι και για μενα , ...
- μου ειπε να εχω εμπιστοσυνη στον εαυτο μου και στην συνειδηση μου , ...
- μου ειπε για το δικαιωμα του ανθρωπου , οπως και για το δικο μου ...
- μου ειπε να μην παραλογιζομαι ευκολα και να μην παρανοω ,...
- μου ειπε να μοιραζομαι εκεινα που θα καταλαβαινω ...

- μου ειπε και αλλα και αλλα πολλα ...
- μου ειπε και να πηγαινω στην θεση του αλλουνου με τον νου μου ...
- μου ειπε για εκεινα που θα περασουνε και για αυτα που θα 'ρθουνε ...
- μου ειπε για την ελπιδα-αναγκη για κοινονοηση να αγωνιζομαι ...
- μου ειπε και τι δεν μου ειπε , απο τοτε ...

- τον φιλο σου ή τον αφελφο , κυριο σου μην τον αποκαλεις μου ειπε ...
- και μου' πε , να μην φοβαμαι ...

- τα εφτα τα πνευματα που σκευασε η λογικη , ανθρωπινα εργα ειναι ...
- στα λεω αυτα , και ας μην σε αγαπω ...
- νοιαζομαι ομως τι σου λεω ...
- ωρα καλη Παναη ,
- ωρα καλη σε οσους απο τους ολους ...
-
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
vag_el
Πρύτανης


Εγγραφή: 26 Ιούν 2009
Δημοσιεύσεις: 3707
Τόπος: Leykada

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Νοέ 24, 2009 3:10 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

ετσι,

πολλα και λιγα σου ειπε,
και μπραβο σου που ακους,
κρατησε τον θεο σου γλυκα μες το μυαλο σου
ομορφα στα εποιησε σαν να ταν Βοηθος σου.

7 ειναι Παναη οι νοτες της μελωδιας ,
7 ειναι και τα χρωματα του Ουρανου
που σαν τελειωσει η βροχη
,του Τοξου μας φαινεται
η καλοσυνη κι ολα του κοσμου τα ματια δειχνονται
μεσα απο εκει.
7 ειναι τα φωνηεντα του ανθρωπου Ιαχη
που σαν πονεσει ,ο Διαβολος του περνει τη φωνη.

7 ειναι οι μερες μας ,της εβδομαδας οροι
που 2 εχουν για να ξεκουραστουν απ την δουλεια
ολοι της Γης μαστοροι

7 ειναι κι οι ωρες ,
αυτες που πρεπει την μερα να χωρισουν,
σε υπνο ,οικογενεια και δουλεια,
και 3 αφου θα μεινουν μονες τους
φαγητο υπνο και προσευχη
τα ονειρα να προυπαντησουν.
_________________
ανθάκια μου χλωμά,
που σας επήραν σε
κήπους μακρινούς να σας φυτέψουν,

Κώστας Καρυωτάκης
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
vag_el
Πρύτανης


Εγγραφή: 26 Ιούν 2009
Δημοσιεύσεις: 3707
Τόπος: Leykada

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Νοέ 24, 2009 3:32 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

ευτυχως που δεν αναφερθηκαμε παλι στην θρησκεια,
παντως εγω ξεχαστηκα παιδια,
Ελεονορα συγνωμη σου ζητω
για την δικη μου ανοησια.
_________________
ανθάκια μου χλωμά,
που σας επήραν σε
κήπους μακρινούς να σας φυτέψουν,

Κώστας Καρυωτάκης
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
about
Πρύτανης


Εγγραφή: 07 Φεβ 2008
Δημοσιεύσεις: 600

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Νοέ 25, 2009 1:47 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

-
- για ''την νοιασια σου'' θελεις να πεις ...
- ''για την νοιασια σου'' ... !

- παρ' ολο που σου 'χω Πολλα Καλα κρατημενα ... , προς το παρον τ' αφηνω , γιατι ... Πρεπει να σε προλαβαινω στους νοιασμους ΠΟΥ ΜΕ ΠΡΟΚΑΛΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΑΛΕΙΣ , με το εντος της κεφαλης μου το λιγο , το του νου μου του κοινου Το Λιγο αλλα αρκετο χαριν θεου , οπως λεμε , ΚΑΤΑΛΑΒΕς ........ !
- οπως ''ΚΙ' ΑΝ ΘΑ 'ΧΕΙ'' ... !
- Μαζι , μπορουμε να παμε σε οποια ΑΓΟΡΑ ''κανεις ευθυμια'' , ...
- ναι , ωρε Φιλε ...
- ''εσυ κι' εγω'' , μπορουμε να ζηταμε Συγνωμη ...
- μπορουμε να ζηταμε καθως πρεπει και την γνωμη του αλλουνου , δηλαδη για τα της δικης μας της γνωμης ...
- ενταξει ειναι , τραβα με την ψυχη και τον νου μπροστα και Φιλε και Παλικαρι , ετσι απλα και πιο απλα...
- διπλα σου θα 'μαι , ... !

--- [με συμπαθας για λιγο λιγακι φιληναδα , που εχω να λεω με τον Φιλο μου κατι που σαν φιλοι λεμε , θα σου εξηγησω παρακατω ......... ]

- καλα εκανες και ''απεκλεισες'' δρομους θρησκειων , μεσα στα λογαριασματα σου Φιλε , ... γιατι , ..........
- θα επρεπε να κανεις ΚΑΙ τον κοπο , να Εξηγησεις .......... πως ,
- το ΆΑΑ επι γης ακομη το Πνευμα Εκεινο , ... ''το χρειαζομαστε οπωσδηποτε'' , ΚΑΙ Η ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΗ για τουτο ... και πως Αυτο , ειναι το ''Κοινο'' για τους ανθρωπους ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ , ... ΤΟ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΝΕΥΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ , μεταξυ των ανθρωπων ...
- το ''κοινο το εσχατο'' ΕΚΕΙΝΟ ...
- ''το μεταξυ των ανθρωπων των φιλων , για την ανθρωπια'' ...
- ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ , ΑΛΛΑ ΑΝΑΚΗ ΚΟΙΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ...
- την συγνωμιά ''της κυρα δασκαλας'' , ΤΗΝ ΖΗΤΑΩ και 'γω , ... !!!
- ξερω πως ''ειναι'' στην θεση ''Του εχοντος κοπιασει για να εχει και να δινει με κοπο'' , αλλα ξερω και πως ... ''ακομη την λογικη υπηρετει'' ... και οχι ''τοσο συνειδητοποιημενα'' μαλιστα , και οχι και τοσο δικαιολογημενα , ... ''ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΤΗΣ , ΣΑΝ ΚΥΡΑ ΔΑΣΚΑΛΑ '' ......
-


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την about στις Κυρ Μάϊ 16, 2010 1:29 pm, επεξεργάσθηκε 1 φορά συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
about
Πρύτανης


Εγγραφή: 07 Φεβ 2008
Δημοσιεύσεις: 600

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Νοέ 25, 2009 4:18 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

-
- α'
- ''θα θελατε σαν Τωρινα Παιδια .
- ''να μην ειχαμε Συνορα και Ανοησιες μεταξυ μας οι λαοι της γης ... ;

- β'
- ''θα θελατε σαν νεοτεροι στον κοσμο μας ,
- ''την δια του νου του Κοινου Ισοκρισια μεταξυ μας οι ανθρωποι ... ;

- γ'
- ''λεμε με τον φιλο μου , ...
- ''αυτο που καταλαβαινουμε φιλε μου ανθρωπε , καλο μας θα ειναι να το μοιραζομαστε''
- ''στρεχεται φιλε ανθρωπε ... ;

- λογαριαζουμε με την παρεα μου γι' αυτα ...
- λεμε για θεματα ΓΙΑ ΕΚΘΕΣΕΙΣ στα σχολεια μας , αν καταλαβες ...
- νοιαζομαστε για το αν πρεπει και αν ειναι καιρος , για να ξερουνε οι νεοι μας για Μας , και 'Μεις να μην τους κρυψουμε ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΜΑΣ , ...

- ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ''ΜΕΤΡΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΤΡΗΘΟΥΜΕ , ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΤΙΜΗΘΟΥΜΕ , συναδελφισα '' , ... με την συνειδηση μας εννοω ... αλλοιως αστα αστα αστα ...
- για πες μου ομως λιγο ''πιο συναδελφικα συναδελφικα'' .
- σε ποια ταξη Δημοτικου ή Γυμνασιου ή Λυκειου , θα εβαζες σαν δασκαλα ΚΑΠΟΙΟ ΘΕΜΑ ΟΠΩΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ , στους απο σενα εχοντες να μαθουν , ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥ ... ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΤΟΥς ! ..................... ; ; ;

- ααα ναι ,
- παρατα για λιγο , ολους οσους δεν μπορουν να ειναι αληθεια στην δικη σου θεση , ...
- στην θεση του ανθρωπου , που εχει λογους για να νοιαζεται και ο ιδιος Τι κανει ...

- καλησπερα καλησπερα βεβαια ...
- ΜΑΖΙ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΔΙΔΑΧΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑ ΤΟΥ ΝΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ , γραψαμε τους αναλογισμους μας ''σε ημερολογιο'' ... εδω και λιγο καιρο , λογω και λογω , και λογω , ... το σταματησαμε ... μπες στην www.noisa.gr και πηγαινε και κατεβασε δυο τρεις μηνες , απο ''το ημερολογιο μας'' και Διαβασε ... και πες μου αν ''φτανει'' , ή αν ειναι καλο ''να συνεχισει'' ...
- τοση η εκτιμηση μου , και τα δανεικα ... για τα ποστερ !!!
- http://www.noisa.gr/calendardb/old/november.ppsx
-
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
eleonora
Πρύτανης


Εγγραφή: 19 Οκτ 2009
Δημοσιεύσεις: 910
Τόπος: Των Ονείρων...

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Απρ 20, 2010 7:11 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Razz

Εδώ έχουμε μια παραλλαγή του μύθου της Γενέσεως, όπως θα είχε διατυπωθεί αν ο συντάκτης του ήταν Έλληνας.
Απολαύστε τον...


Razz Twisted Evil Razz

ΤΖΩΝ ΜΟΡΕΣΙ
Τελική Παραλλαγή
Μετάφραση: Θωμάς Μαστακούρης - Εκδόσεις ΩΡΟΡΑ

Οι μέρες του ήταν κοπιαστικές, μα η ζωή ήταν καλή. Κάθε μέρα έφερνε καινούριες ανακαλύψεις. Με τα μακριά, δυνατά πόδια του, τριγυρνούσε στα μήκη και τα πλάτη εκείνου του άγνωστου κόσμου τρέφοντας μια περιέργεια που ολοένα και μεγάλωνε με τις εμπειρίες της κάθε μέρας. Η γυναίκα αφιέρωνε κι αυτή το χρόνο της στην εξερεύνηση, και σε συνδυασμό είχαν ήδη μάθει πολλά για την καινούρια τους κατοικία.
Μετά από εκείνη τη μεγάλη μέρα αναζητήσεων, επέστρεψε πεινασμένος και σκονισμένος, αλλά καλοδιάθετος. Η γυναίκα είχε φτάσει πρώτη, και μόλις τον είδε του έφερε φαγητό. Καθώς έτρωγαν, της μίλησε για όσα βρει στη διάρκεια της μέρας.
“Είδες κανένα καινούριο ζώο;” τον ρώτησε.
“Κάποια πετούμενα. Είναι πανέμορφα”.
“Πάρε με μαζί σου αύριο. Θέλω να τα δω κι εγώ”.
“Μπορείς να τους δώσεις ονόματα. Τα καταφέρνεις καλύτερα από μένα”.
Όταν τέλειωσαν το φαγητό, τη ρώτησε, “Εσύ βρήκες τίποτα καινούριο στο ποτάμι;”.
Του χαμογέλασε και έγνεψε αρνητικά. Τα μακριά μαλλιά της κινήθηκαν απαλά για να χαϊδέψουν πρώτα τη μια πλευρά του προσώπου της κι ύστερα την άλλη.
“Δεν πήγα στο ποτάμι”, του είπε. “Πήγα στο βουνό”.
“Στην κορυφή;”.
“Ναι, μέχρι την κορυφή”.
Ο άνδρας ακουμπούσε πάνω στον αγκώνα του. Ακούγοντας τα νέα, πετάχτηκε όρθιος και την άρπαξε με μια γρήγορη χειρονομία που δεν πρόδιδε θυμό αλλά ανησυχία. “Ξέρεις το νόμο. Δεν επιτρέπεται να πας εκεί πάνω - σίγουρα όχι μόνη σου”.
Εκείνη αλαφροπάτησε στις μύτες των ποδιών της και του τράβηξε το χέρι. “Τότε έλα κι εσύ μαζί μου, να δεις τι έχω να σου δείξω”.
“Η κορυφή δεν είναι καλό μέρος - ούτε ακόμα κι όταν είμαστε μαζί”.
“Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος. Το ξέρω καλά”.
Εκείνος παρέμεινε ακίνητος. “Το φως ... “ είπε διστακτικά.
“Το φως θα είναι μαζί μας για πολύ καιρό. Έλα”.
Τον τράβηξε ξανά, κι εκείνος σηκώθηκε απρόθυμα και την ακολούθησε στην ομαλή πλαγιά.
Σύντομα έφτασαν στο ξέφωτο της βουνοκορφής. Ο άνδρας κοντοστάθηκε, μα η γυναίκα συνέχισε, μέχρι που έφτασε στο κέντρο του ξέφωτου όπου ένας ζωηρόχρωμος θάμνος ξεφύτρωνε ολομόναχος. Άπλωσε το χέρι και έκοψε δυο από τους χρυσαφένιους καρπούς του που είχαν το μέγεθος του αντίχειρά της. Ο άνδρας την είδε να παίρνει τον έναν από τους δυο καρπούς και να τον βάζει στο στόμα της. Έτρεξε κοντά της, μα ήταν ήδη αργά για να τη σταματήσει.
“Γιατί το έκανες αυτό; Θυμήσου την προειδοποίηση - αν φάμε από τον καρπό αυτό θα πεθάνουμε!”, της είπε.
“Έχω φάει κι άλλη φορά, και δεν πέθανα”, του είπε. “Δοκίμασε κι εσύ”. Άπλωσε τον χρυσό καρπό προς το μέρος του.
“Όχι, δε γίνεται”.
“Μας είπαν πως αν φάμε από τον καρπό αυτόν θα πεθάνουμε. Εγώ τον έφαγα κι είμαι ακόμα ζωντανή. Δοκίμασε. Σε παρακαλώ”.
“Κι αν πεθάνουμε;”.
“Τουλάχιστον θα πεθάνουμε μαζί. Θα προτιμούσες να συνεχίσεις να ζεις χωρίς εμένα;”.
Αυτή ήταν μια σκέψη που ο άνδρας δεν μπορούσε να αντέξει. Χωρίς άλλη λέξη, πήρε τον καρπό από τα δάχτυλά της και τον έβαλε στο στόμα του. Εκείνος έσκασε κάτω από την πίεση της γλώσσας του, και ο πλούσιoς, γλυκός χυμός πλημμύρισε το στόμα του με μια γεύση ανόμοια με οτιδήποτε άλλο είχε δοκιμάσει στο παρελθόν. Η αίσθηση τον έκανε να βγάλει έναν μικρό, ακούσιο στεναγμό ηδονής και, δίχως να το πολυσκεφτεί, άπλωσε το χέρι κι έκοψε έναν, δυο, κι ύστερα μια ολόκληρη χούφτα από τους χρυσαφένιους καρπούς, ενώ η γυναίκα πλάι του γελούσε κι έκανε το ίδιο.
Γύρισε προς το μέρος της, και μια άλλη αίσθηση τον συνεπήρε καθώς την κοιτούσε. Δεν ήταν σίγουρος για πόσο καιρό ήταν μαζί, μα από εκείνο το πρώτο απόγευμα που είχε ξυπνήσει από το λήθαργο και την είχε βρει πλάι του, με το κεφάλι φωλιασμένο στην εσοχή του απλωμένου μπράτσου του, ποτέ δεν την είχε κοιτάξει με το συναίσθημα που ένιωθε εκείνη τη στιγμή. Η λάμψη του λείου δέρματός της, οι απαλές καμπύλες των ώμων και του στήθους της, η στρογγυλή, επίπεδη κοιλιά, η μακριά, ομαλή γραμμή που σχημάτιζαν οι μηροί της, όλα του φάνταζαν καινούρια, και το βλέμμα στα μάτια της τον τράβηξε ακόμα πιο κοντά της. Ακούμπησε τα χέρια του στους ώμους της και την πήρε στην αγκαλιά του.
“Είσαι το πιο όμορφο από όλα τα ζωντανά πλάσματα. Ποτέ δεν σε είχα δει μ' αυτό τον τρόπο πριν, αλλά σε βλέπω τώρα”, της είπε.
Ξάπλωσαν στο μαλακό χορτάρι και εξερεύνησαν μαζί το θαύμα των κορμιών τους που μόλις είχαν ανακαλύψει. Αισθάνθηκαν μια κοινή χαρά που ποτέ πριν δεν είχαν ονειρευτεί, και μακάρισαν τον χρυσό καρπό που είχε αφυπνίσει τις κοιμισμένες αισθήσεις τους.
Μαζί, μέσα στο σούρουπο, κατέβηκαν την πλαγιά για να πάνε στο καταφύγιό τους. Το χέρι της ήταν περασμένο γύρω από τη μέση του, ενώ εκείνος είχε περασμένο το δικό του γύρω από τους ώμους της, αφήνοντας το κεφάλι της να ακουμπά επάνω του. Περπατούσαν αμίλητοι, και με αργό βήμα.
Στη ρίζα του βουνού σταμάτησαν. Ένα φως τρεμόπαιξε κι ύστερα φούντωσε κάτω από τον ουρανό που σκοτείνιαζε, και ήρθε να σταθεί μπροστά τους. Ο άνδρας μπήκε μπροστά για να προστατέψει τη γυναίκα καθώς το φως θάμπωνε και έπαιρνε τη μορφή ενός από τους φύλακες του μέρους εκείνους.
“Τι θες εδώ;” είπε ο άνδρας.
Η φωνή του φύλακα έμοιαζε με το κύλισμα πελώριων βράχων στη βουνοπλαγιά. Ο αέρας που σήκωναν οι φτερούγες του σάρωνε τα πεσμένα φύλλα γύρω από τον άνδρα κι έσπρωχνε πίσω τα μαλλιά του.
“Παραβιάσατε το νόμο”, είπε ο φύλακας.
Ο άνδρας φοβήθηκε. Ήθελε να υποχωρήσει μπροστά σε εκείνη την τρομερή μορφή. Ύστερα όμως σκέφτηκε τη γυναίκα, και την τιμωρία που τους περίμενε, και ο θυμός που τον πλημμύρισε ήταν πιο ισχυρός από το φόβο του.
“Αυτό που κάναμε δεν σε αφορά. Φύγε απ' το δρόμο μας”, είπε.
“Τολμάς να με αψηφάς;” βρυχήθηκε ο φύλακας, χαμηλώνοντας το χέρι προς τη ρομφαία που κρεμόταν στο πλάι του.
“Εσύ με αψηφάς, μπαίνοντας παρείσακτος στο μέρος που έχει δοθεί σε μένα. Άφησέ μας ήσυχους”, πρόσταξε ο άνδρας, κάνοντας ένα βήμα μπροστά.
Ο φύλακας τράβηξε τη ρομφαία του. Ο άνδρας έσκυψε, σήκωσε μια βαριά πέτρα από το έδαφος, και την πέταξε με όλη του τη δύναμη. Πέτυχε τον φύλακα κατάστηθα, κάνοντάς τον να τρεκλίσει. Το ξίφος τινάχτηκε στον αέρα, αστράφτοντας στο τελευταίο φως της μέρας. Η γυναίκα έτρεξε κι έπιασε από κάτω τη λεπίδα.
“Και τώρα φύγε”, είπε στον χτυπημένο φύλακα. “Και μην ξανάρθεις ποτέ απρόσκλητος εδώ”.
Ο φύλακας δίστασε, και φάνηκε έτοιμος να μιλήσει, μα ο άνδρας προχώρησε μπροστά, η γυναίκα κούνησε απειλητικά το σπαθί, και ο φύλακας έσβησε και χάθηκε. Η γυναίκα ήρθε στο πλευρό του και τον αγκάλιασε. “Ήσουν γενναίος", του είπε.
“Μέχρι τώρα, τους φοβόμουν”.
“Μα όχι πια”.
“Όχι, ποτέ πια". Την κοίταξε, σκεπτικός. “Πριν ακόμα σηκώσω το χέρι να επιτεθώ στο πλάσμα, ήξερα πως το είχα νικήσει”.
“Τόση δύναμη σου δίνω;”.
"Μου έδειξες για ποιο λόγο πρέπει να είμαι δυνατός”.
Της πήρε το σπαθί. Πιασμένοι χέρι-χέρι, πιο προσεκτικοί τώρα πια, κατέβηκαν και την υπόλοιπη απόσταση.
Καθώς έφταναν στο καταφύγιό τους, οι ουρανοί σκοτείνιασαν. Σηκώθηκε άνεμος, κι ο πρώτος αχνός ψίθυρός του γρήγορα μετατράπηκε σε άγριο ουρλιαχτό. Ξαφνικές σταγόνες βροχές χτύπησαν σκληρές σαν βότσαλα τη γυμνή σάρκα τους. Ένα μπουμπουνητό έσεισε το έδαφος κάτω από τα πόδια τους, και μέσα σε μια αστραπή που καψάλισε τα δέντρα γύρω τους, ο Δημιουργός τους εμφανίστηκε μπροστά τους, με το φλεγόμενο πρόσωπό του γεμάτο ρυτίδες οργής.
“Τι κάνατε;” ρώτησε με μια φωνή που ακουγόταν πιο δυνατά κι από τον κεραυνό.
Ο άνδρας στάθηκε ψύχραιμα μπροστά του, με τη ρομφαία στο χέρι. “Έδιωξα έναν παρείσακτο”, είπε.
“Δεν έκανες, μονάχα αυτό”.
“Κατηγόρησέ με, λοιπόν”.
Οι κεραυνοί αντήχησαν ολόγυρά τους, και οι αστραπές λόγχισαν το έδαφος ακριβώς μπροστά στα πόδια τους, μα ο άνδρας στάθηκε ακλόνητος.
Τελικά, ακούστηκε η κατηγορία. “Έφαγες από τον καρπό της γνώσης του καλού και του κακού. Σου το είχα απαγορεύσει, κι όμως το έκανες. Τώρα θα πρέπει να υποστείς την τιμωρία Μου”.
“Γιατί θα πρέπει να τιμωρηθώ;”.
“Αρνείσαι πως έφαγες από τον χρυσό καρπό;” βρόντησε η φωνή του Δημιουργού.
“Αρνούμαι πως έκανα κάτι κακό. Μου χάρισες αυτό το μέρος και μου είπες πως θα ήμουν ο κύριός του. Γιατί να μου απαγορεύεται οτιδήποτε αφού είμαι κύριος εδώ;”.
“Δεν αισθάνεσαι καμιά ενοχή; Καμιά ντροπή;”.
“Όχι!” είπε ο άνδρας, κι έκανε ένα βήμα μπροστά. “Θα απολαμβάνω τους καρπούς του κήπου μου όπως μου αρέσει. Αν στείλεις φύλακες να με απειλήσουν, θα τους απειλήσω κι εγώ με τη σειρά μου όπως έκανα με τον πρώτο”.
“Θα επιτεθείς και σ' εμένα, λοιπόν;”.
Ο άνδρας άφησε το σπαθί να πέσει από το χέρι του. “Όχι, όχι σ' Εσένα. Ποτέ σ' Εσένα. Απλώς υπερασπίζομαι αυτό που μου έδωσες για δικό μου”.
Ο Δημιουργός σήκωσε το χέρι Του και έδειξε με το δάχτυλο τον άνδρα, ο οποίος έσφιξε το κορμί για να δεχτεί ένα αστροπελέκι που τελικά δεν ήρθε. Αντίθετα, με μια σοβαρή φωνή, σαν κεραυνός καταιγίδας που απομακρυνόταν, ο Δημιουργός είπε. "Παραβίασες το νόμο Μου, χτύπησες τον υπηρέτη Μου, και δεν έδειξες καμιά μεταμέλεια. Θα γονατίσεις μπροστά μου να ζητήσεις συγγνώμη;".
“Όχι. Δεν έκανα τίποτα κακό”.
“Μπορώ να σε καταστρέψω”.
“Τότε κατάστρεψέ με, και φτιάξε ένα άλλο πλάσμα που θα σέρνεται μπροστά σου”, ανταπάντησε ο άνδρας.
“Κι έναν καινούριο σύντροφο γι' αυτόν”, είπε η γυναίκα. Ήρθε στο πλευρό του άνδρα και του έπιασε σφιχτά το χέρι.
Ο άνεμος πέρασε, η καταιγίδα κώπασε, και για μια στιγμή επικράτησε απόλυτη σιγή. Πλάι-πλάι, ο άνδρας κι η γυναίκα περίμεναν την καταδίκη τους.
“Επιτέλους” φώναξε ο Δημιουργός μέσα στη σιωπή. “Επιτέλους!” επανέλαβε, και το σκοτάδι διαλύθηκε. Ένα χαρούμενο φως βγήκε απ' το πρόσωπό Του, λούζοντας και αγκαλιάζοντας τον άνδρα και τη γυναίκα. “Ξανά και ξανά, σε απειράριθμους κόσμους, σας έχω δημιουργήσει. Σε κάθε κόσμο, σας θέτω σε δοκιμασία. Απ' όλους όσους δοκιμάστηκαν, κανείς άλλος δεν είχε το θάρρος να αποδεχτεί τις συνέπειες των πράξεών του. Φάτε τον καρπό, και γίνετε σαν κι Εμένα, τους έλεγα. Αυτό δεν μπορούσαν να το αντέξουν. Όταν παρουσιαζόμουν, εκείνοι σέρνονταν μπροστά μου, τρέμοντας και ζητώντας έλεος. Απαιτούσα ενοχή και ντροπή, κι εκείνοι μου τα πρόσφεραν και ζούσαν υπόδουλοι για πάντα. Όμως εσείς δείξατε θάρρος”. Πλησίασε πιο κοντά και άνοιξε την αγκαλιά του.
Εκείνοι ήρθαν προς το μέρος του, κι Αυτός τους τύλιξε με το φως και τους έσφιξε επάνω του. “Σε ένα εκατομμύριο κόσμους έχω σκλάβους και πιστούς”, είπε σιγανά. “Μα εδώ, επιτέλους, έχω τα παιδιά Μου”.



Razz
_________________
Εδώ, στην αγκαλιά της δυνατής τούτης γης που οι θαλασσινοί άνεμοι σέρνονται πάνω της...
Rainer Maria Rilke
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
spyros
Πρύτανης


Εγγραφή: 21 Αύγ 2008
Δημοσιεύσεις: 3896
Τόπος: Μακεδονία

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Απρ 21, 2010 12:40 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

"..Γιατί ο καλλιτέχνης κατέχει ήδη την ανώτερη θέση.."

Νομίζω ότι αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια.

Ο καλλιτέχνης-πάντοτε, είναι ο πρωταγωνιστής-διεγέρτης, εκείνης της ενέργειας που συντονίζει ψυχικά τον ίδιο ως πομπό, με τον θεατή ως δέκτη,
με απώτερο σκοπό την αποκάλυψη και τη συνάντησή τους στο χώρο του "ιδανικού", του "ιερού", του Θείου.

Και το εκπληκτικό είναι πως αυτή η δράση μπορεί να είναι ταυτόχρονα και προσωπική αλλά και συλλογική!

Ο κάθε θεατής-δέκτης, βιώνει αυτήν τη ψυχική συνάντηση-με τον ίδιο και μοναδικό πομπό, εντελώς διαφορετικά.

Μυστήριο, πέρα και πάνω από ορθολογισμούς και επιστημονικοειδείς προσεγγίσεις...
_________________
Μανή, Θεκέλ, Φάρες.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
vag_el
Πρύτανης


Εγγραφή: 26 Ιούν 2009
Δημοσιεύσεις: 3707
Τόπος: Leykada

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Μάϊ 01, 2010 4:32 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Μ αρέσει ,.....

να θυμίζω και στους άλλους φίλους,
αυτά που νιώθω μέσα μου

να μην αδικήσω κάποιους
να μην αδικήθώ απ τα λόγια μου κι εγώ,



μέσα μας ζει η κοινωνία,μας δείχνει τους δρόμους τους παληούς,
μας δείχνει τους νέους καλοδεχούμενους,
μας δείχνει και κάποιους άγνωστους μα δημιουργικούς,

μας δείχνει να τιμάμε όλους τους νεκρούς,
αυτους που δούλεψαν σκληρά,που απο την ζωή έφυγαν
χωρίς αντίο να πούν

μπροστά μου τους βρίσκω και θέλω να πω ,
πως υπάρχουν και άνθρωποι τεχνίτες και μάλιστα καλλιτέχνες
σ αυτην την δύσκολη ζωή,

τεχνίτες που με αγάπη συντροφεύουν
κάποια εργασία σκληρή

εννοώ την οικοδομή.....

προσωπικα τους εκτιμώ,
γνωρίζω την δυσκολία όχι επιφανειακά
και όλους αυτούς που χτίσαν την Αρχαία μας ελλάδα
πολυ πολυ καλλιτεχνικά

σ όλους αυτούς ,θέλω να υποκλιθώ
και έναν λόγο καλό γράφω με την σειρά μου
απο την εμπνευση που μου ήρθε εδω και λίγο καιρό

κι ενα ευχαριστώ


δεν θέλω να υποτιμήσω τους επιστήμονές μας,
που δρούν καθημερινά με σύνεση,
που πανω σε αυτούς και στην σκληρή τους εργασία
κάποιοι απο εμάς ζωγραφίζουν και δημιουργούν

δεν θέλω να ξεχάσω κανένα που εργάστηκε
και αγάπησε βαθιά,
αυτόν που ήταν χρήσιμος σε μιά ζωή
ακόμα και κάποιον που καλλιεργεί φυτά

η τέχνη όλων των ειδών ,πλάστηκε απο χέρια ανθρώπων που αγαπούν
κάποιοι δουλέυουν για το χρήμα
και κάποιοι έργάζονται με αγάπη για αυτήν
και καθημερινά την καλλιεργούν

δεν θέλω να αδικήσω κάποιους που παλεύουν καθημερινά
τέχνης ποικίλματα είναι όλα ,και όλα δεν ειναι μουσικά

το τίποτα μπροστά μου ,φαίνεται νύχτα βαριά,
δείχνει ασέβεια και πάθος
με της δόξης τα σκαλιά

μπόρα μου δείχνει το τίποτα
και μένα για εχθρό
χαρά μου θα είσαι εσύ
και πλάι σου να τραγουδώ.

_________________
ανθάκια μου χλωμά,
που σας επήραν σε
κήπους μακρινούς να σας φυτέψουν,

Κώστας Καρυωτάκης
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
about
Πρύτανης


Εγγραφή: 07 Φεβ 2008
Δημοσιεύσεις: 600

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Μάϊ 16, 2010 1:41 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

-
- ωσπου να κουραστει η ψυχη Φιλε ανθρωπε ,
- ωσπου , που πριν οπου και παει το πνευμα ,
- ωσπου και οι Φιλοι σου οπου και συ , μαζι ,
- κουραγιο στην αγωνια αιωνια ...

- η προσευχουλα η καλημερα σου ,
- η καλημερα η ευχη σου ,
- προηγουνται του παντος μεσα στον νου ,
- οπως και η εμπιστοσυνη σου στον ανθρωπο που Μετα εννοει ...

- να μου προσεχεις πολυ τον Φιλο μου ,
- να χαιρεσαι και για μενα ,
- οποιος προλαβει απ' τα θεοπνευστα ,
- θα 'χει μεσ' την ψυχουλα του , εσενα ή εμενα ...

- θαυμασιο ομως που ειναι Αυτο το καταγης ...
- ναι 'ωρε φιλε , Ειναι ...
- και ειναι μα το αγιο το πνευμα μας τοσο μα τοσο μιλητα σοφο ...
- ειναι , άι στο καλο μας ειναι ...
-
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
eleonora
Πρύτανης


Εγγραφή: 19 Οκτ 2009
Δημοσιεύσεις: 910
Τόπος: Των Ονείρων...

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιούν 04, 2010 6:03 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Razz
http://www.youtube.com/watch?v=ZlQGgDE9NNk&feature=fvst

Στο σημερινό επεισόδιο, θα μιλήσουμε για Τέρατα.
Συγκεκριμένα, θα παραθέσω αποσπάσματα από προλόγους του Γιώργου Μπαλάνου στην ομώνυμη Ανθολογία που εξέδωσε η ΩΡΟΡΑ το 1989.
Λόγια διαχρονικά, ποτισμένα δηλητηριώδες χιούμορ και απίστευτα επίκαιρα 21 χρόνια μετά!



Από τον γενικό πρόλογο:
...
Όπως και να 'χει, επιλέγοντας και μεταφράζοντας τις ιστορίες αυτής της ανθολογίας, διαπίστωσα κάτι που που δεν μου είχε περάσει ως τώρα από το νου - ότι τα τέρατα είναι παρεξηγημένα πλάσματα.
Για παράδειγμα, κανένα τέρας, όσο ύπουλο κι αν είναι, δεν ζητά την ψήφο των πολιτών προκειμένου να φάει τα πάντα. Τα τρώει ανοιχτά και παλικαρίσια, με το έτσι θέλω. Ακόμη και τα πιο γλοιώδη από δαύτα, δεν κρύβονται πίσω από κάποια δικολαβίστικη ασυλία.
Γενικά τα τέρατα σέβονται τον εαυτό τους. Είναι τέρατα, το αποδέχονται ότι είναι τέρατα και συμπεριφέρονται ανάλογα. Είναι ειλικρινή. Ίσως γι' αυτό δεν υπάρχει πιο αποτρόπαιο, φρικαλέο και αποκρουστικό πλάσμα από ένα τέρας που μιμείται τον άνθρωπο.
Ναι, αυτό είναι όντως ένα τέρας που δεν σέβεται το εαυτό του.Άκου άνθρωπος! Λίγο ακόμη και θα καταντήσει και οπαδός.
Μπρρρ! Φριχτό, έ;

Από το: "Η Ζωντανή Μύξα"
Ένα από τα πιο αγαπημένα τέρατα της Ε.Φ. είναι εκείνο της άμορφης γλοιώδους μάζας που κυλά σαν λάβα και καταβροχθίζει ότι ζωντανό βρει στο διάβα της. Έχει όλα τα στοιχεία για ένα ιδανικό τέρας: είναι σιχαμερό, ύπουλο, εντελώς ξένο προς τον άνθρωπο, σχετικά άτρωτο - και παμφάγο.
Ένα τέτοιο πλάσμα έχει να διαλέξει ανάμεσα σε δυο καριέρες: ή να γίνει Υπουργός Οικονομικών ή να κυκλοφορεί τις νύχτες και να καταβροχθίζει τον κόσμο. Αν διαθέτει και κάποια νοημοσύνη, συνήθως κάνει το δεύτερο.
...

Από το: "Το Παράθυρο"
Μην βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα σε τούτη την ιστορία. Αλλιώς ξεκινάει, αλλού πηγαίνει και αλλού καταλήγει. Αν ο Μπομπ Λέμαν δεν ήταν συγγραφέας Ε.Φ. θα μπορούσε να γίνει ένας θαυμάσιος έλληνας πρωθυπουργός. Ή έστω υπουργός... ή τουλάχιστον τραπεζίτης.
Αλλά, βέβαια, οι συγγραφείς Ε.Φ. είναι σοβαροί άνθρωποι...
...

Από το: "Η Βδέλλα"
Δεν υπάρχει τίποτα πιο εκνευριστικό από ένα φρικαλέο πλάσμα που απλώς κάθεται και τρώει τα πάντα, δίχως να έχει καν συναίσθηση της παρουσίας σου. Το βρίζεις - εκείνο τρώει. Του πετάς πέτρες - εκείνο τρώει. Όχι δεν αναφέρομαι σε έλληνες βουλευτές ή δημόσιους υπάλληλους όπως πολύ φυσικά θα πήγε ο νους σας.
Αναφέρομαι απλώς - Σας είπα όχι! Δεν εννοώ ούτε κάποιους διευθυντές δημοσίων επιχειρήσεων ή υπουργούς! Μα γιατί πάει συνέχεια στο κακό ο νους σας; στη Βδέλλα του Ρόμπερτ Σέκλυ.
Είναι στ' αλήθεια ένα αποτρόπαιο πλάσμα, Σχεδόν σαν εκείνα που πήγε προηγουμένως ο νους σας.



Twisted Evil Embarassed Razz Embarassed Twisted Evil
_________________
Εδώ, στην αγκαλιά της δυνατής τούτης γης που οι θαλασσινοί άνεμοι σέρνονται πάνω της...
Rainer Maria Rilke
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Συζητήσεις για Θέματα Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Σελίδα 1 από 1

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center