Oria tis anthrwpinis yparxis Gennisi kai Thanatos.

[Stephanos]

Φίλε Ιάσων,

Η αναφορά μου στην αλήθεια δεν ήταν κριτική για την συμβολή σου στην συζητηση. Ο διαχωρισμός, είπα, πως θέλω να κάνω, είναι στο να διαχωρίσω κατά κάποιον τρόπο το σύμπλεγμα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ της θρησκείας και φιλοσοφίας για το τι είναι αυτό που συνυσφέρουν και που είναι που διαφωνούν. Το θέμα της αλήθειας αποκτά απλά μεγαλήτερη σημασία σαν όρος, γιατί βρίσκεται μέσα στην καρδιά και των δύο κλάδων

Νομίζω ότι ο όρος της αλήθειας κατέχει ορισμό συγκεκριμένο. Με αυτό εννοώ πως η αφετερία της ξεκινάει από την αναζήτηση και εύρεση της «αλήθειας». Αυτό δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε. ‘Οταν οι αρχαίοι φιλόσοφοι «φιλοσοφούσαν», το μέσο του λόγου δεν γινόταν και αυτοσκοπός. Ο σκοπός για την εύρεση της αλήθειας βρισκόταν έξω απο τον απλό στοχασμό της σκέψης, γιατί απλά βρισκόταν στην ανακάλυψη της ίδιας της αλήθειας.

Συμφωνώ με αυτο που είπες - ότι αν θα τελειώση η σκέψη θα τελείωσει και η ζωή, αλλά την ίδια στιγμή νομίζω θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί για το πού μας οδηγεί αυτή η σκέψη και για το αν υπάρχει κανένα κριτήριο με το οποίο να καταλάβουμε πως φτάσαμε στην αλήθεια. Αν αμφιβάλουμε για το ότι δεν μπορεί να υπάρχει τρόπος για να πραγματοποιηθεί αυτό, τότε αμφιβάλουμε για τον λόγο που ξεκινήσαμε από την αρχή. Και Ο Χίτλερ όταν σκότωνε τους Εβραίους νόμιζε πως έκανε την αλήθεια. 'Ηταν αλήθεια? Τα ιδεατά πραγματα και ιδέες που αναφέρεις είναι εκεί για να προσπαθήσουμε να τις κάνουμε επιτεύξιμες. Αν αυτό δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί στην συνολική του μορφή από τους ανθρώπους, θα πρέπει να υπάρχει μία προσπάθεια για την επιτυχία αυτών ακόμα και σε ένα ελάχιστο βαθμό. Η ειρωνεία ξεκινάει, όταν ακόμα και μέσα σε αυτό των αγώνα για την κατακτησή τους δεν μπορούμε να διακρίνουμε κατά πόσο τα πλησιάζουμε ή όχι. Αυτό που στην ουσία θέλω να πω, είναι πως η συνεχή προσπάθεια για την πραγματοποίηση ενός ιδανικού που δεν μπορούμε να συλάβουμε ή να ξεχωρίσουμε είναι τραγική ειρωνεία. Με αυτό τον τρόπο πιστεύω υπάρχει ένας αλληλένδετος δεσμός μεταξύ τα ιδεατά πράγματα και τις ιδέες που αναφέρεις και το πόσο αυτά πιστεύουμε πως αντικατροπτρίζουν την αλήθεια (έτσι όπως την θεωρούμε).

Η αναφορά σου σε αυτό που έιπε ο Ιησούς, «η αλήθεια θα σας ελευθερώσει», με τον τρόπο που το εννοείς (ως στοχαστική αξία), δημιουργεί μερικά ερωτήματα. ‘Ενα από αυτά είναι πως η αλήθεια γίνεται να μας ελευθερώσει, όταν η ίδια ικανότητα του ανθρώπου για να βρεί την (πραγματική) αλήθεια αμφισβητείται. Δηλαδή, ποια είναι η αλήθεια που θα μας ελευθερώσει, από την στιγμή που στοχαστικά δεν μπορούμε να την διακρίνουμε ; Δέχομαι ότι η συνεχής αναζήτηση για την αλήθεια πάντα θα υπάρχει! αλλά δεν δέχομαι το επιχείρημα ότι η συνεχής αναζήτηση για την αλήθεια πάντα θα υπάρχει, από την μία μεριά, και από την άλλη, όσο και να αναζητούμε την αλήθεια ποτέ δεν θα μπορέσουμε να την βρούμε, ή ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε την αλήθεια σε οποιαδήποτε της μορφή. Συμφωνώ ότι μέσα από την διαλεκτική της ζωής μπορούμε να βρούμε την αλήθεια (η αλήθεια σαν το ταξίδι προς την Ιθάκη και όχι η Ιθάκη η ίδια). Αλλά νομίζω πως θα πρέπει να ξεχωρίσουμε το λεπτό συνδυασμό μεταξύ τις δύο έννοιες.

Η παραγνώριση της αρχαίας σκέψης από την τωρινή εποχή μας, είναι ένα απο τα χειρότερα σημάδια ότι ο άνθρωπος δεν έμαθε να διδάσκεται από την ίδια του την ιστορία, αλλά σε αυτό εγώ θα ήθελά να προσθέσω, πως αν ο άνθρωπος, έμαθε από την ιστορία του, αυτό τον έχει βοηθήσει για να αντιμετωπίσει το μέλλον καλύτερα ή να μην επαναλάβει λάθη του παρελθόντος; Αν η κατανόηση της αρχαίας σκέψης ή κανόηση της ιστορίας με την ευρήτερη έννοια, δεν τον έχει βοηθήσεις, για να αλλάξει, τότε νομίζω αυτό είναι το χειρότερο απ’ όλα.
_________________
"Thought is like touch, comprehending by being comprehended" !

[thgi]

ΕΝ ΑΡΧΗ ΕΠΟΙΗΣΕΝ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΗΝ

ΠΡΙΝ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΧΡΟΝΟΣ.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

"ΧΩΡΙΣ ΕΜΟΥ ΟΥ ΔΥΝΑΣΘΕ ΠΟΙΕΙΝ ΟΥΔΕΝ", ΛΕΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

[Θεαίτητος]

Αγαπητέ Στέφανε, Jason,
Το ζήτημα της αναζήτησης της αλήθειας είναι τεράστιο, το ίδιο και οι προεκτάσεις του. Ο καθένας μας διερωτάται πιστεύω πως κάπου πρέπει να υπάρχει μια "αλήθεια" που να γράφεται και να διαβάζεται, το ερώτημα όμως είναι: ποιά απ'όλες; Η εκδοχή που ο καθένας ακολουθεί αντιπροσωπεύει και την προσωπική του ένταξη σε ένα συγκεκριμένο κύκλο "αληθογνωσίας". Το ζητούμενο όμως εδώ είναι: η αλήθεια αυτή ισχύει, εφαρμόζεται σε κάθε περίσταση ή έχει κενά που κλονίζουν της αξιοπιστία της; Γιατί σ'αυτή την περίπτωση δεν είναι ολοκληρωμένη σαν σύλληψη. Εφόσον λοιπόν αυτή η ατέρμονη αναζήτηση φαίνεται να μην ολοκληρώνεται νομίζω ότι δύο είναι οι προοπτικές: ή να εντοπιστούν τα κοινά σημεία διαφορετικών απόψεων και να επιχειρηθεί μια σύνθεση μέσω του συγκρητισμού ή να φτάσουμε στην (επικίνδυνη μεν αλλά ρεαλιστική) σοφιστική άποψη οτι αλήθεια είναι αυτό που θα σε "πείσω" πως είναι ή -να προσθέσω και λίγο από εμπειρικούς φιλοσόφους- αυτό που οι περισσότεροι δέχονται πως είναι. Ομολογώ πως το τελευταίο νιώθω ότι με παγιδεύει σαν άνθρωπο, βλέπω όμως ότι η ίδια η κοινωνία στηρίζει τις δομές της (για να διασφαλίσει την ύπαρξή της) σε τέτοιες γενικά παραδεδομένες αρχές.

[Bugman]

Υπάρχει ή όχι ο Θεός; Υπάρχει ένας οι πολλοί; Ποιοι μπορούν να εκφράσουν άποψη; Αυτοί που διάβασαν την Αγία Γραφή ή και αυτοί που δεν την διάβασαν; Η γνώση περί θεού είναι προνόμοιο ολίγων; Απαιτεί κόπο και χρόνο να προσεεγίσει κανείς το θείο και γιατί να το κάνει; Το γιατί ποιός το προσδιορίζει;
Αν όλα τα παραπάνω ερωτήματα απαντηθούν ή δεν απαντηθούν, αλλάζει το γεγονός ότι για κάθε άνθρωπο υπάρχει μια γέννηση και ένας θάνατος; Αυτή δεν είναι Η ΑΛΗΘΕΙΑ;
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[Θεαίτητος]

Στο ερώτημα με το οποίο έκλεισες bugman την τελευταία σου παρέμβαση, και το οποίο διατυπώνεις ως κάτι το αληθινό, θα μπορούσε κανείς να αντιλέξει ότι "όχι, δεν υπάρχει για κάθε άνθρωπο μια γέννηση και ένας θάνατος" και να αναπτύξει με τη σειρά του ολόκληρο σκεπτικό πάνω σ'αυτό, οπότε η θέση σου ελέγχεται -υπό προϋποθέσεις- ως προς την αληθοφάνειά της!

[Bugman]

[Θεαίτητος]

Mε τη λογική αυτή αγαπητέ Bugman θα έπρεπε να έχουν γεμίσει τα ψυχιατρεία από εκατομύρια Βουδιστές ή Ινδουϊστές ή Πλατωνιστές ή δεν ξέρω ποιους άλλους, οι οποίοι πιστεύουν -αντίθετα με εμάς- στη μετενσάρκωση ή σε οποιεσδήποτε ανάλογες θεωρείες. Ανεξάρτητα αν έχουν αυτοί δίκιο ή εμείς, δεν το θεωρείς υπερβολικό (δε θα το πώ ρατσιστικό γιατί δεν νομίζω ότι είχες όλωσδιόλου τέτοια πρόθεση) να κρίνουμε τη διαφορετικότητα τόσο αυστηρά; Το ό,τι τόσοι άνθρωποι κάνουν διαφορετικές εκτιμήσεις από τις δικές μας, ε, αυτό δεν τους κατατάσσει αυτόματα και στους ψυχοπαθείς, έτσι δεν είναι;

[Bugman]

Και τον Μωάμεθ τον κυνήγησαν αν θυμάσαι!
Αυτό που τόνισα εγώ είναι η κρίση στην πράξη και όχι στον λόγο. Για την πράξη θα πας φυλακή (σε δημοκρατικό κράτος). Ο λόγος βέβαια που συνοδεύει μια πράξη θα αναλυθεί.
Τρελός δεν είναι αυτός που πιστεύει ότι υπάρχουν εξωγήινοι. Τρελός είναι αυτός που λαμβάνει "κατάλληλα" μέτρα για άγνωστη εξωγήινη απειλή!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[iason]

Στέφανε.
Κατ΄ αρχάς, τα περί συμβολής μου στη συζήτηση αφορμώνταν καθαρά από μια διάθεση «στοχαστικής αυτοκριτικής», αν θέλεις, ή για να το πω αλλιώς, από μια έμφυτη επιφυλακτικότητα στο θέμα της αλήθειας. Οι Έλληνες (όρος που έχει «καθαγιαστεί» ως πνευματικός παρά φυλετικός, εν παρόδω, και με τις σχετικές επιφυλάξεις) έχουμε μια τάση για τη σοβαρή ασθένεια της «αληθομανίας» (επεξήγηση όρου: α-λανθάνω-μαίνω ως διαλογίζομαι-σκέπτομαι-επιθυμώ-οιστροιλατούμαι). (Στην άλλη όχθη έχουμε ως αντίποδα την «πρακτική σκέψη», που πετυχημένα έθιξε ο Θεαίτητος κάνοντας λόγο για τις συμβατικές δομές της κοινωνίας.) Το θέμα είναι ότι, ως κοινωνία (όχι ως άτομα, εκεί δεν μπορούμε ούτε να το πούμε ούτε ξέρουμε τι ισχύει για τον καθένα) δεν κατορθώσαμε να βρούμε το σημείο ισορροπίας του εκκρεμούς ανάμεσα στη «θεωρητικότητα» και την «πρακτικότητα». Πέφτουμε με τα μούτρα, άλλοτε στο ένα άλλοτε στο άλλο, και αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι ότι, σπάμε τα μούτρα μας.
Ιστοριούλα από βιβλίο. Μετά από μια μακρά σειρά συνεδριών, ο ψυχίατρος λέει στον ασθενή: έχεις θεραπευτεί. Και τι νομίζεις ότι κατάφερες; λέει ο ασθενής. «Όταν ήρθα σε σένα ήμουν ο Ναπολέων. Τώρα είμαι ένα τίποτα».
Δεν θα ήθελα να παγιδευτώ σε μια διάκριση μεταξύ «φιλοσοφικής αλήθειας» και «θρησκευτικής αλήθειας», είπα ό,τι είχα να πω για το θέμα. Για να γίνω περισσότερο ειλικρινής (ελπίζω να κατανοήσεις την καταστροφικότητα της ειλικρίνειάς μου αυτής) δεν μπορώ να είμαι καθόλου βέβαιος πώς φιλοσοφούσαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι κι ούτε με ενδιαφέρει και πολύ: νομίζω την ολιστικότητα-συνθετικότητα της αντίληψής τους μπορούμε να την μαντέψουμε αλλά δεν μπορούμε να την προσδιορίσουμε. Για τον ΑΛΗΘΙΝΟ σκοπό τους έχουμε μεσάνυχτα. Λες ότι αν αμφιβάλλουμε για το κριτήριο της αλήθειας, τότε αμφιβάλλουμε για το λόγο που ξεκινήσαμε. Θα μου επιτρέψεις πάλι να γίνω ωμός; Για τα πάντα αμφιβάλλουμε. Όχι, ο Χίτλερ δε νόμιζε ότι ήξερε την αλήθεια όταν σκότωνε τους Εβραίους (ίσως ανακάλυψε την αλήθεια, το παιχνίδι που οι ίδιοι του παίξανε, λίγο πριν αυτοκτονήσει), μάλλον λειτουργούσε με τη δική του απλή πρακτική λογική. Αν ήξερε τι έκανε, δεν θα έκανε αυτό που έκανε. Ουδείς αήττητος, το ίδιο κι εμείς.
Το ίδιο θα μπορούσαμε να εφαρμόσουμε και στην παραπάνω «ρήση» του Ιησού. Και πάλι, είμαστε ανίσχυροι. Δεχόμενοι την υποκειμενική αλήθεια υποβαθμίζουμε τις πανανθρώπινες αξίες (τις οποίες δεν μπορούμε να μη δεχτούμε), δεχόμενοι την αντικειμενική αλήθεια καταντάμε να τρωγόμαστε. Και πάλι, χάσαμε τις ισορροπίες (αν τις είχαμε βρει ποτέ, ούτε κι αυτό το ξέρουμε). Εδώ ο Bugman θα έσπευδε ίσως να με στείλει στη Λέρο, αλλά έχω και γι΄ αυτόν (όχι μόνο γι΄ αυτόν βεβαίως) μια άλλη ιστοριούλα:
Ο ψυχίατρος δηλώνει στον ασθενή, ότι το πρόβλημά του είναι η προσκόλληση στα υλικά πράγματα. «Μπορείτε να με θεραπεύσετε;», ρωτάει με αγωνία ο ασθενής. «Βεβαίως. Θα σας κοστίσει 500 δολάρια.» Εσύ, Bugman, τι θα έκρινες εδώ, την πράξη ή το λόγο;
Εν ολίγοις, η δική μου απάντηση είναι: δεν γνωρίζω. Την αλήθεια την φαντάζομαι ως μια παρτίδα σκάκι χωρίς κινήσεις. Τόσο καλύτερος σκακιστής είσαι, όσο μπορείς να προβλέπεις τις επόμενες κινήσεις, σε βάθος κινήσεων, χωρίς να κινείς τα πιόνια. Η αλήθεια μου φαίνεται ως μια πατρίδα, χωρίς να γίνει στη σκακιέρα καμία κίνηση. Ο σκακιστής που θα είχε αυτή την ικανότητα θα ήταν ο ιδανικός σκακιστής. Ξέρω ότι δεν είμαι. Και ξέρω ότι κανένας δεν είναι, πόσο μάλλον αν λάβουμε υπόψιν ότι στη σκακιέρα της πραγματκής ζωής τα πιόνια είναι πολλά, μα πάρα πολλά! Συμφωνώ με τη τελευταία παρατήρησή σου και σε ευχαριστώ γι΄ αυτήν, και πάω λίγο πιο πέρα: το κατά πόσο η ιστορία μας αλλάζει ίσως είναι σημαντικότερο από το κατά πόσο την αλλάζουμε εμείς. Αυτά προς το παρόν.
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[Bugman]

Iason, αν και σε βλέπω λίγο φορτωμένο, θα ήθελα, για την αξία της συζήτησης να πω για τις όψεις της Αλήθειας:


Η γνώση σε κάνει να αναγνωρίζεις καταστάσεις -να έχεις γνώμη-. Αλλά το τι κρύβουν στο μέλλον αυτές οι καταστάσεις δεν μπορεί εύκολα να εξαχθεί και για βάθος χρόνου.
Η αλήθεια έχει δυο όψεις! Η ειλικρίνια στους τρόπους μας- κάνουμε αυτό γι' αυτό το σκοπό-. Και η αλήθεια των καταστάσεων -γιατί το ετσι έγινε κάπως έτσι.
Αν δεχτούμε μόνο την μια όψη τότε για κάθε πράγμα που συμβαίνει γύρω μας την ευθύνη την έχει κάποιος- άτομο ή Θεός. Η δεύτερη όψη μας λέει για την εξέλιξη των πραγμάτων που βασίζονται σε νομοτελειακούς κανόνες χωρίς την παρέμβαση ατόμων -προσώπων.
Κάθε φορά μπορούμε για οτιδήποτε να λέμε: ευθύνη γι' αυτό έχει αυτός, εμείς, ο θεός, ο φυσικός νόμος, το κάτι τέλος πάντων. Δηλαδή χρησιμοποιούμε μια από τις δυο όψεις της Αλήθειας. Αυτό που πετυχαίνουμε είναι να έχουμε επιβεβαίωση της Αλήθειας. Ταιρίαζω (λογικά) το φανερό με το ιδεατό και αναφωνώ (μετα πίστης στην λογική μου): Να η αλήθεια!
Επειδή το φανερό είναι πάντα εκεί, το πρόβλημα του μη ταιριάσματος είναι στο ιδεατό.
Όταν το ιδεατό ξεφεύγει τόσο πολύ από το φανερό, τότε έχουμε το φαινόμενο τρέλας! Το πόσο πολύ ξεφεύγουμε είναι στο χέρι των άλλων. Αν μας αφήσουν να το κάνουμε, διαφοτρετικά ΛΕΡΟΣ.

Τώρα για τις συζητήσεις γιατρού ασθενή (τρελού): Αν ένας τρελός ήταν εντελώς τρελός τότε δεν θα υπήρχε σημείο επαφής με τον γιατρό του. Ο γιατρός προσπαθεί να βρεί ένα τέτοιο σημείο επαφής, ένα σημείο συμφωνίας. Ώστε να ανοίξει διάλογο και μέσα από αυτό να φέρει τον άρρωστο σε φάση θεραπείας.
Στο παράδειγμα σου iason όταν ο γιατρός ζητάει χρήματα, γνωρίζει ότι ο άλλος ξέρει τι είναι αυτά -δεν είναι και τόσο τρελός. Βέβαια εσύ το έθεσες ότι ο ασθενής έχει πρόβλημα με τα υλικά και ο γιατρός γι' αυτά- δήθεν - δουλεύει. Μην ξεχνάς όμως ότι τα χρήματα είναι μέσον για απόκτηση και αγαθών και όχι αγαθό.
Επίσης κάτι για τις παρτίδες σκάκι αλλά και γενικά κάθε παιχνιδιού: Στο τέλος της παρτίδας έχουμε την έκβαση αυτής -ήττα, νίκη, ισοπαλία-. Οι παίχτες πριν ξεκινήσουν το παιχνίδι γνωρίζουν τους κανόνες και φυσικά παίζουν για το καλύτερο αποτέλεσμα.
Ανευ κινήσεως στο σκάκι παρτίδα δεν τελείωνει, εκτός αν: Η εμφάνιση του σκακιστή σημαίνει και παραίτηση του αντιπάλου (να η Αλήθεια του Iason). Για να φθάσει όμως κάποιος να εκτοπίζει αντιπάλους δια της όψης τότε δυο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν:
1. Εξέλιξη: Μαθήτευσε και πέτυχε την αναγνώριση!
2. Φόβος: Η δημιουργία φόβου κάνει τον αντίπαλο να τρέπεται σε φυγή!
Άρα πάλι η αλήθεια του iason είναι μικρής εμβέλειας: δεν ξεκαθαρίζει εντελώς το τοπίο.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[iason]

Αγαπητέ Bugman.
Συμφωνώ απολύτως με τη διάκριση που έθεσες, για τις δυο όψεις της αλήθειας, δηλ. έτσι όπως το έθεσες, στο ζήτημα υποκειμενικό-αντικειμενικό. Ωστόσο, φτάνοντας στο συμπέρασμά σου, κάνω πίσω. Δεν είναι στο χέρι των άλλων το πόσο ξεφεύγουμε, απλούστατα γιατί το συνηθέστερο είναι η διαφωνία: πολύ λίγοι τρελοί δέχονται ότι είναι τρελοί. Το αν θα καταλήξει κανείς στη Λέρο, θα εξαρτηθεί αποκλειστικά από τους άλλους. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί νομίζω η Λέρος δεν είναι μόνο τόπος, είναι και τρόπος, και μάλιστα περισσότερο διαδεδομένος απ΄ ότι νομίζεται. Άρα, όταν εσύ κάνεις λόγο για Λέρο, θα πρέπει να είσαι περισσότερο προσεκτικός, γιατί δεν μιλάς για τον εαυτό σου αλλά για τους άλλους.
Για το γιατρό και τα χρήματα. Έπιασες δύο θέματα, αλλά την ιστορία την ανέφερα για ένα τρίτο λόγο: για να δείξω ότι δεν είναι μόνο η κρίση της πράξης και του λόγου, που μετράει, μετράνε κι άλλα πράγματα, ίσως απρόβλεπτα. Η ανθρώπινη αντίληψη είναι πολυδιάστατη, και γι΄ αυτό πολυδιάστατες είναι και οι αλήθειες που βιώνουμε. Έχω τη γνώμη ότι η υπερβολική σου πρακτικότητα στο κυνήγι της αλήθειας περιορίζει το οπτικό σου πεδίο. Καλοπροαίρετα μιλάω φυσικά, θα το έχεις καταλάβει. Μην είσαι σίγουρος ότι θα ήταν καλύτερα οι τρελοί να ήταν όλοι στη Λέρο, ούτε για αυτούς ούτε για σένα. Μην στερείς τον εαυτό σου από καμία ευκαιρία. Κι από μικρούς κι από τρελούς μαθαίνουμε αλήθειες, αν τουλάχιστον δεν δεχόμαστε τρελούς ας τους δεχόμαστε ως μικρούς.
Για το σκάκι και τα παιχνίδια. Με το σχόλιό σου για την «αλήθεια του Ιάσων» με βάζεις στον πειρασμό να πω ότι όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται. Δεν θα το κάνω πάλι, αλλά τουλάχιστον νομίζω αξίζει να προσπαθούμε να διδασκόμαστε και από τα παιχνίδια που δεν τελειώνουν. Αυτό ήθελα να πω, όχι ότι εγώ δεν παίζω, ούτε ότι θέλω οι άλλοι να μην παίζουν. Ποτέ δεν θα χτυπούσα έναν φυγάδα, όπως ποτέ δεν έχω φάει χτύπημα στη δική μου πλάτη.
Αυτή είναι η αλήθεια μου για τώρα, κι ας είναι και μικρής εμβέλειας.
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[Bugman]

Ναι, η Λέρος είναι για βαριές καταστάσεις. Η λίγη τρέλα δεν βλάπτει. Θα μπρούσαμε να πούμε ότι το ρίσκο πολλές φορές το λέμε και τρέλα. Δηλαδή κάποιος ρισκάρει να χάσει χρήματα και άλλο ιτον αναφωνούν τρελό και αν τελικά κερδίσει τον αναφωνούν ΚΑΛΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑ!
Σε κάθε περίπτωση θα υπάρχουν αυτοί που δύναται να ρισκάρουν αλλά και οι πιο συντηρητικοί που θα τους παρακολουθουν.
Κατά την ίδια έννοια και εμείς ρισκάρουμε όταν γράφουμε στο φορουμ έναντι αυτών που απλά παρακολουθούν. (Να μας έβγαλα και ολίγο τρελαμένους!)
Για το θέμα Γιατρού και Ασθενή δεν πολυ κατάλαβα το απρόβλεπτο στην σχέση. Δηλαδή σε εσωτερικό επίπεδο -π.χ. αλλαγή στα κέφια-; Σε εξωτερικό επίπεδο, νουθεσίες-συμβουλές τρίτων; Ή αλλοίωσης σχέσης κατόπιν φαρμακευτικής αγωγής; (...γίνε πιο σαφής)
Για το οπτικό μου πεδίο φροντίζουν οι φακοί επαφής που φορώ!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[iason]

Bugman,
Για την ιστοριούλα: απλώς εννοώ ότι θέλει να έχει κανείς τις κεραίες του ευαίσθητες και εξασκημένες να πιάνουν το καινούργιο, το οποίο καμιά φορά μασκαρεύεται σε παράδοξο, τρελό, απρόβλεπτο, απρόσμενο. κλπ. Ο γιατρός της ιστορίας λειτούργησε στην επαγγελματική πεπατημένη, αλλά ο ασθενής θα περίμενε κάτι περισσότερο από μια απλή λογική (τη συμβατική λογική των χρημάτων) για να θεραπευτεί, κι όχι αυτό που ο γιατρός του πέταξε στα μούτρα, αυτό ακριβώς που δεν θα ήθελε να ακούσει.
Για το οπτικό πεδίο, για να κάνω και λίγο καλαμπούρι, οι φακοί επαφής απ΄ ό,τι ξέρω δουλεύουν στο μεσαίο τμήμα του φακού. Θα πρέπει λοιπόν να εξασκήσεις (όχι μόνο σύ) και την περιφερειακή όραση. Εκεί βλέπουμε τα καινούργια πράγματα, πριν στρέψουμε το κεφάλι. Θέλουμε και λίγο πιο «θηλυκό» μυαλό. Οι γυναίκες λέει βλέπουν καλύτερα περιφερικά, ενώ οι άντρες κεντρικά γι΄ αυτό και εκτιμούν καλύτερα ταχύτητες και αποστάσεις. Εκτός από την «αρσενική» μας τυπική άτεγκτη λογική, μας ωφελεί να εξασκούμε και την ασυνείδητη νοημοσύνη. Είπα παραπάνω στον Στέφανο ότι εκτός από το να αλλάζουμε εμείς την ιστορία έχει σημασία και το να της επιτρέπουμε να μας αλλάζει κι αυτή. Δηλαδή οι κεραίες μας να δουλεύουν καλά για να πιάνουν μηνύματα.
Τα όρια της ανθρώπινης ΥΠΑΡΞΗΣ τα αντιλαμβάνομαι ως όρια της ανθρώπινης ΓΝΩΣΗΣ, που πάει να πει όρια της ανθρώπινης ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ.
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[Bugman]

Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι στο επίθετο ανθρώπινος-η-ο δεν δίνω μια καλή ή μια κακή έννοια, αλλά απλά έναν προσδιορισμό που πρέπει να κάνω για να περιγράφει μια ιδιότητα του ανθρώπου. (Ανθρώπινο= του ανθρώπου)
Δεν συγχέω αυτό που πολλές φορές λέμε ανθρώπινη διάσταση, δηλαδή ανθρωπιστικό, κάτι δηλαδή καλό που μας λέει για στοργή, υπευθυνότητα, καλή αντιμετώπιση μιας άλφα δύσκολης κατάστασης.
Η ανθρώπινη ύπαρξη μπορεί να χαρακτηριστεί με πολλά επίθετα. Από Θείο δώρο στο Παράδεισο έως δολοφόνο της φύσης. Άρα και τα όρια δεν θα έπρεπε να τα μετράμε με το τι αντιλαμβανόμαστε, αυτό έχει να κάνει με το περιβάλλον του ανθρώπου - τα όρια διαβίωσης-. Θα πρέπει να μετράμε τα όρια της ύπαρξης μας με το πως επιρρεάζουμε την ζωή των άλλων (μικρών-μεγάλων), την αλλοίωση του φυσικού μας χώρου, την αναδημιουργία αυτού -πολλές φορές η επέμβαση είναι θετική-. Κατ' αυτήν την έννοια τα όρια είναι μεταβλητά (άλλα κάναμε πριν 500 χρόνια και άλλα κάνουμε τώρα), άρα δύναται να επεκταθούν.
Με απλά λόγια, τα όρια της ύπαρξης πρέπει να τα οριοθετούμε με τις πράξεις μας. Θα φθάσω εκεί που μπορώ να πατήσω λέμε! Σκέφτομαι πως να πατήσω και λιγο πιο κει και αν τα καταφέρω οκ, αύξησα το όριο λίγο πιο κι. Οι ιδέες που έμειναν ιδέες οριοθετούν την φαντασία μας, βάζουν μοχλό για να αυξήσουμε τα όριά μας, αλλά η επιλογή και εν τέλει η πραγμάτωση είναι ξεκάθαρα μια μη φανταστική υπόθεση!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[iason]

Ουδεμία αντίρρηση. Λοιπόν;
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.