Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Η μεταμόρφωση

 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Ξένα έργα
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
Δάκης Μαυροφρείδης
Πρύτανης


Εγγραφή: 22 Ιαν 2007
Δημοσιεύσεις: 2627
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Νοέ 11, 2007 1:19 am    Θέμα δημοσίευσης: Η μεταμόρφωση Απάντηση με Συμπερίληψη

Είμαι σίγουρος ότι πολλοί από εσάς θα έχουν διαβάσει τη μεταμόρφωση του Franz Kafka όμως το πρωτείνω για την πρωτόλεια ιδέα του και το διαχρονικό περιεχόμενό του. Ο Kafka όπως και πολλοί άλλοι συγγραφείς (βλ. Nietzsche) είχε βασικές εμμονές που στοίχιωναν τα έργα του. Σ' αυτό το έργο είναι έκδηλη η αγωνία του για τον άνθρωπο που προσπαθεί να επιβιώσει προσπαθώντας να είναι εντάξει με όλους, αδιαφορώντας όμως πρακτικά για τη δική του ύπαρξη. Το απόσπασμα στην αρχή του βιβλίου όπου ανησυχεί για το ότι θα αργήσει στη δουλειά ενώ πρακτικά είναι κατσαρίδα τα λέει όλα. Το αίσθημα του εγκλωβισμού και της απομόνωσης είναι διάχυτο. Όπως διάχυτο είναι και το αόρατο ενοχικό συναίσθημα που διαπνέει επίσης και τη "δίκη".
_________________
Δεν υπάρχει τίποτα πιο θαυμαστό και αξιόλογο από την ανάδειξη του ωραίου. Αρκεί, ο σκοπός της ίδιας της πράξης να μην αναλώνεται μέσα σε μια ανερμάτιστη και φλύαρη ματαιοδοξία

Δ.Μ.

http://d-mavrofrides.simplesite.com
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
paulosA
Επίκουρος


Εγγραφή: 15 Φεβ 2008
Δημοσιεύσεις: 46

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Φεβ 17, 2008 11:47 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Συμφωνώ.
Διαφαίνονται όμως και τα αδιέξοδα του ανθρώπου, αλλά και ο τρόπος που τα αντιμετωπίζουν και οι αδύναμοι και οι δυνατοί.
Ως προς τη Δίκη ιδιαίτερη εντύπωση κάνει και το τέλος του ανώνυμου(άρα και χωρίς ρόλο και ύπαρξη πολλές φορές)κυρίουΚ:"... Με σβησμένα τα μάτια ο Κ κοίταξε ακόμα μια φορά τους κυρίους, που κοντά μπροστά στο προσωπό του, ακουμπώντας μάγουλο με μάγουλο ο ένας πλάι στον άλλο, παρακολουθούσαν το τέλος."Σαν το σκυλί!" είπε, και ήταν σαν να έλεγε πώς η ντροπή θα επιζούσε περισσότερο απ' τον ίδιο".
Ανθρώπινες σχέσεις και μοίρα διαλέγονται με την ψυχική δύναμη, την ανθρώπινη συμπεριφορά, το φόβο του θανάτου.Ο Κ εκμηδένισε ουσιαστικά τον ίδιο του τον εαφτό.
Πολλοί ερευνητές το χωρίο αυτό το συγκρίνουν με το θάνατο της Αντιγόνης στην ομώνυμη τραγωδία του Σοφοκλέους, ως παραδείγματα αδυναμίας και ασημαντότητας και ήθους, δύναμης και ακτινοβολίας, αντιστοίχως.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Δάκης Μαυροφρείδης
Πρύτανης


Εγγραφή: 22 Ιαν 2007
Δημοσιεύσεις: 2627
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Φεβ 18, 2008 8:30 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Παρόλα αυτά όλα τα παραπάνω που παραθέτεις δεν έχουν πάντοτε ηθικοπλαστικό χαρακτήρα. Μπορεί λόγου χάρη να καταδεικνύουν το παράλογο της ανθρώπινης ύπαρξης. Το ότι πεθαίνουμε, και πεθαίνουμε μόνοι...
_________________
Δεν υπάρχει τίποτα πιο θαυμαστό και αξιόλογο από την ανάδειξη του ωραίου. Αρκεί, ο σκοπός της ίδιας της πράξης να μην αναλώνεται μέσα σε μια ανερμάτιστη και φλύαρη ματαιοδοξία

Δ.Μ.

http://d-mavrofrides.simplesite.com
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
paulosA
Επίκουρος


Εγγραφή: 15 Φεβ 2008
Δημοσιεύσεις: 46

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Φεβ 20, 2008 12:20 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Δεν αναφέρομαι σε ηθικοπλαστικούς χαρακτήρες και δεν κρίνω πρόσωπα.Μιλώ για σύμβολα και για οντότητες.
Δε θεωρώ παράλογη την ανθρώπινη ύπαρξη και όσο για το θάνατο, είναι μέσα στη ζωή.Το "μόνοι" είναι σχετικό, όπως και ο φόβος.Θεωρώ ότι ο τρόπος της ζωής, ο τρόπος βίου, οι πράξεις και οι άνθρωποι παίζουν σημαντικό ρόλο.
Η δύναμη, η "λεβεντιά" και η "αρχοντιά" τονίζονται όχι ως ηθικοπλαστικότητα, ούτε καν ως ιδεολογία, αλλά ως στάση ζωής και συμπεριφοράς και δράσης(και θανάτου).
"Άιδα μόνον φεύξιν ουκ επάξεται".(αορίστως επαναλαμανόμενον)
"τότε μεν κακόν,άλλοτ' επ' εσθλόν έρπει".(Σοφοκλέους "Αντιγόνη"-α΄στάσιμο).
Το παράλογο το δέχομαι όσον αφορά τις πράξεις και όχι την ύπαρξη.
Τα όσα παρέθεσα δε, σημαίνουν και πράξεις και ιδεολογίες και την εκφραστική δύναμη του συγγραφέως και πολλά άλλα.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Ξένα έργα Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Σελίδα 1 από 1

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center