Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

ο φόβος του θανάτου και θάνατος
Μετάβαση στη σελίδα 1, 2, 3 ... 9, 10, 11  Επόμενο
 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Συζητήσεις για Θέματα
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
vv
Πρύτανης


Εγγραφή: 11 Ιαν 2004
Δημοσιεύσεις: 700

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 14, 2004 3:52 am    Θέμα δημοσίευσης: ο φόβος του θανάτου και θάνατος Απάντηση με Συμπερίληψη

Το γεγονός ότι ο άνθρωπος φοβάται το θάνατο οφείλεται στη λανθασμένη ανθρωπολογία που από την αυγή του πολιτισμού του υιοθέτησε. Μία ανθρωποκεντρική φιλοσοφία και ανθρωπολογία και άρνηση του Μηδενός. Τα λόγια του παρμενίδη είναι χαρακτηριστικά "έστι μεν ειναι, μηδέν δ' ουκ εστι". Η φιλοσοφία του Είναι και όχι του Μηδενός που έχει υιοθετηθεί από τον Νεάντερνταλ μέχρι σήμερα -ο Νεάντερταλ έθαβε τους νεκρούς του, άρα πίστευε σε μια άλλη ζωή, στο Είναι- τυραννά το ανθρώπινο γένος. Σε λίγο η συνέχεια.
όταν ο άνθρωπος συνειδητοποίησε ότι δε επέλεξε και θέλησε ο ίδιος να ζήσει, αλλά ότι ήταν αποτέλεσμα αλλότριων επιλογών, ύψωσε το ακόλουθο υπαρξιακό ερώτημα: θέλω ή όχι να ζήσω; Δύο επιλογές ανοίγονταν ή να αποδεχτεί τη ζωή και να την κάνει επιλογή του ή να γίνει Κυρίλειος αυτόχειρας!
Η πορεία του ανθρώπου, λοιπόν, είναι να ουσιώσει την ανελευθερία του σε ελυθερία, ο άνθρωπος δεν "είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος", αλλά το αντίθετο, με την ελπίδα και τη δυνατότητα της ελυθερίας!
Σκοπός μας στη σύγχρονη παγκόσμια φιλοσοφία πρέπει να γίνει η θεμελίωση μιας φιλοσοφίας του Μηδενός, μιας οντολογίας του Μηδενός με την ακρίβεια -το τονίζω: όχι μεδενισμό!-
Ακόμη και ο Βουδισμός αξίωσε ένα ανυπόστατο Είναι στην ουσία!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
iason
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Ιούν 2003
Δημοσιεύσεις: 4108
Τόπος: (Γ)Ελλάς

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 14, 2004 9:21 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Μπράβο σου φίλε, έθεσες ένα καταπληκτικό ερώτημα, και με καταπληκτικό τρόπο.
Φαντάζομαι να μη συνδέεις το θέμα με τον Νεάτερταλ σε μια βιολογική προοπτική, αλλά σε μια νοητική: από τη στιγμή που άρχισε να σκέφτεται ο άνθρωπος "περί φύσεως" αυτόματα στην ουσία η σκέψη του ήταν (και είναι) μια σκέψη "υπέρ φύσιν". Και βέβαια, μη αποδεχόμενος τον θάνατό του -σε συνάρτηση και με το γεγονός της αδήριτης αναγκαιότητας να σκοτώσει για να ζήσει (τροφή)- περιήλθε σε σύγχυση. Μια κραυγαλέα σύγχυση, που προσπάθησε να τη "λύσει" στο μεταφυσικό πλαίσιο: μυστήρια, θυσία, ειδωλόθυτο, καθαγιασμός.

Κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από την βιολογική εξέλιξη: η ανάπτυξη του εγκεφαλικού φλοιού (συναισθήματα) προηγήθηκε. Η νοητική εξέλιξή μας είναι πολύ πρόσφατη σε σχέση με τη βιολογική, και δεν είχαμε το χρόνο να εξελιχθούμε νοητικά.

Αν κατάλαβα καλά...
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
vv
Πρύτανης


Εγγραφή: 11 Ιαν 2004
Δημοσιεύσεις: 700

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 14, 2004 9:46 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Φίλε Iason, έδωσες μία κυριολεκτική ερμηνεία στις ανωτέρω ρήσεις μου! Βλέπω πως οι σκέψεις μας συμπίπτουν 100% (παρακάτω θα εξηγήσω τι άλλο ακόμη εννοώ -κάτι σημαντικό και κύριο-. Πιστέυω πως οι δυο μας μπορούμε, μέσα από τα δημοσιεύματά μας στο filosofia.gr, να θεμελιώσουμε μία "υπαρξιστική ανθρωπολογία και οντολογία του Μηδενός"!
Θα τα ξαναπούμε λεπτομερώς το βράδυ της Παρασκευής, γιατί έχω τρομερα πιεσμένο χρόνο τούτη τη βδομάδα.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
afham
Διαχειριστής


Εγγραφή: 02 Φεβ 2003
Δημοσιεύσεις: 1894
Τόπος: Φωτονερόπετρα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 14, 2004 10:40 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Μια συστηματική επιστημονική ενασχόληση με το Μηδέν είναι μια αναγκαιότητα, ειδικά στην εποχή μας που ο εγωισμός του ανθρώπου έχει χτυπήσει κόκκινο.

Το Μηδέν βρίσκεται μέσα μας. Είναι μια δυναμική κατάσταση και το μοναδικό απόλυτο και βέβαιο στο Είναι μας, όσο παράδοξο και αν αυτό ακούγεται -άλλωστε ο Bertrand Russell είχε πει ότι όποιος θέλει να φιλοσοφήσει πρέπει να συνηθίσει στις παραδοξολογίες-.

Επομένως με το να μελετάμε το θάνατο, με το να μελετάμε για την ακρίβεια το Μη-Είναι, κάνουμε αποτελεσματικότερα βήματα προς την αυτογνωσία.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Ιαν 15, 2004 4:26 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Θα περιμένω τον νν, να αναπτύξει το θέμα του. Με ενδιαφέρει η ύπαρξη ενός ορισμού του μηδέν γατί το ούτε-ούτε που είχε πει άλλη φορά δεν μου άρεσε. Ορίζω σημαίνει τοποθετώ όρια (π.χ, ενήλικος είναι ο άνθωπος που έχει κλείσει τα 18 χρόνια ζωής). Το μη ορισθέν σημαίνει αυτό που δεν μπορεί να ορισθεί (και αυτό δεν είναι ορισμός αλλά σημασία, έννοια, που έχει χαρακτηριστικά, ιδιότητες αλλά όχι σαφή όρια).
Κανένας ορισμός δεν υπήρξε πριν τον άνθρωπο. Καμία σημασία δεν υπήρξε πριν τον άνθρωπο. Εφόσον μόνο ανθρώπινους ορισμούς και σημασίες γνωρίζουμε. Μπορεί να αλλάξει αυτό αν βγεί ένα άλλο ον και φέρει νέους ορισμούς και νέες σημασίες.

Πως συνδέονται οι ορισμοί με τις σημασίες; Ένας ορισμός βασίζεται πάνω σε σημασίες, ή και σε άλλους ορισμούς. Λέμε ουρανός και όλοι γνωρίζουμε ανευ ορισμού τι λέμε ουρανό (προσοχή: όχι τον ορισμό αλλά την σημασία!). Απόδειξη; ρωτάμε τρία άτομα τι είναι ουρανός! Ένας θα δείξει τον ουρανό, άλλος θα πει αυτό που περιβάλει την γη, και άλλος επιστημονική απάντηση! Αν δεν ορίσουμε για ποιο ουρανό μιλάμε δεν γνωρίζουμε ποια απάντηση είναι σωστή. Έτσι γνωρίζουμε την σημασία της λέξης ουρανός με όλα τα χαρακτηριστικά της, και αν κάποιος μας καθορίσει (το έλεγα παλαιότερα και πεδίο τιμών) το χώρο που μας ενδιαφέρει (τα όρια) τότε μπορούμε να δώσουμε έναν ορισμό όχι απλά της λέξης ουρανός αλλά του ορισμού που είναι η σημασία από τα προκαθορισμένα όρια. (ελπίζω να έγινα κατανοητός, ο ουρανός των παιδιών είναι το γαλάζιο χρώμα που βλέπουν πάνω από τα κεφάλια τους στην αυλή του σχολείου. Αν δούμε όλους τους ορισμούς για τον ουρανό τότε θα δούμε ότι αυτοί είναι διαφορετικοί μεν αλλά μιλάνε για το ίδιο πράγμα, έχουν κοινή σημασία, αλλά διαφορετικά όρια και έτσι διαφορετική εξήγηση)



Οσο για την ταφή-καύση: Θα δώσω ενδεικτικές εξηγήσεις, πιθανόν θα υπάρχουν και άλλες.
Η ταφή είναι η μόνιμη αγκαλιά όπου θέλουμε να βάζουμε τους χαμένους δικούς μας. Η καύση είναι η ύψωση του νεκρού προς τον ουρανό, στην μεγάλη αγκαλιά του (καύση εξωτερική). Σε εσωτερικού τύπου καύση, έχουμε διασπορά της τέφρας στο νερό για να νιώθουμε ότι ο νεκρός μπήκε στην αγκαλιά της θάλασσας και έτσι κάθε σταγόνα αυτής θα περιέχει και αυτόν. Για τον νεκρό το ίδιο είναι. Για το χώμα, την θάλασσα, τον ουρανό, δεν σημαίνει τίποτα, μπορεί όμως καποιος να το δει και ως μόλυνση.
Η ταφή είναι ένδειξη αισθήματος και όχι νοημοσύνης.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
vv
Πρύτανης


Εγγραφή: 11 Ιαν 2004
Δημοσιεύσεις: 700

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 16, 2004 3:14 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ο άνθρωπος "ξέφυγε" απ' την απλή βιολογία, υπερέβη την απλή βιολογία, "αρνήθηκε" το μονόπλευρο δρόμο της συνουσίας και του "γαστριμαγειρικού" κορρεσμού και συνειδητοποίησε! Συνειδητοποίησε! Μπορούσε και συνειδητοποιούσε!
Τούτη τη στιγμή, μετά από τη ρήση περί συνείδησης, θα πρέπει να κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή: γιατί στον άνθρωπο ορίστηκε το πιο απίθανο και απρόβλεπτο και μυστήριο εφόδιο, ένα άυλο σύμπαν: μία διχασμένη παρατηρητικότητα, η "υπερβατικολογική συνείδηση", όπως λέγει ο Καντ, η παρατήρηση της παρατήρησης!
Ο άνθρωπος παρατηρούσε πως παρατηρεί, παρατηρούσε πως παρατηρεί και διαμόρφωνε τα ανάλογα αισθήματα! Συνειδητοποιούσε και ένιωθε και αισθανόταν!
Και γνώρισε και είδε και αισθάνθηκε το θάνατο!

Και ήρθε αντιμέτωπο μ' έναν "Αηδή Κόσμο": θανάτου, έναν κόσμο αγωνίας και τρόμου, έναν κόσμο, πάνω απ' όλα, επθανάτιων ρόγχων! Ίσως μες στην ανυπαρξία του μηχανιστικού "βιολογισμού" του, δίχως τη διχασμένη, ανύπαρξτη προηγουμένως, παρατηρητικότητα, να μπορούσε να ανήκει ο άνθρωπος στον κόσμο, να 'ναι κι αυτός παίγνιον του παραλόγου και του α-νόητου. Όμως "αποτραβήχτηκε" από τη νεφελώδη βιολογική μάζα και την κοίταξε! Την κοίταζε και ανακάλυπτε πως ο κόσμος του είναι Αηδής και παράλογος! Ίσως η νόησή του και συνείδησή του να μην μπορούσαν να "κρίνουν" την "ηθική" της τεταρτογενούς περιόδου, είχε, όμως, άμεση και ευθεία ενορατική σύλληψη των αισθημάτων και συναισθημάτων του ενώπιον των επιθανάτιων ρόγχων!

Ο νεκρός σύντροφος ή σοφός μάγος που κείται στο έδαφος και δεν κινείται μήτε μπορεί να γιάνει τον εαυτό του! Ένας άψυχος μαρμαρύγιας και σχιστόλιθος! Ένα σκληρό ξύλο, που θα δεχθεί το απύθμενο "πουρρ"! Ο κόσμος του θανάτου κ' η συνείδησή του!

Ζούσε στον κόσμο του Θανάτου κι έχοντας συνείδηση του εαυτού του, "cogito ergo sum", τρεμόσβηνε και κατέστρεφε και αφάνιζε και νέκρωνε αυτό το "esse"!

Η διχασμένη παρατηρητικότητά του "έπιανε" και "άγγιζε" έναν άνθρωπο που από διχασμένη αυτοπραγμάτωση και "βιολογιστική" βούληση "ξέπεφτε" σε Αηδή Απαξία!

Όταν συνειδητοποίσε και κατανόησε τις δύο πιο μεγαλειώδεις εκφάνσεις του "γίγνεσθαι" του Είναι, τη γέννηση και το θάνατο συνειδητοποίησε πως ως ύπαρξη και ως συνείδηση είναι αποτέλεσμα αλλότριων επιλογών, ένα αποτέλεσμα δίχως εκλογή και Ελευθερία, ήταν Ανελεύθερος! Η ζωή του ήταν Ανελευθερία του κι ο θάνατος το ίδιο!

Τότε συνέβη η πρώτη στην ιστορία "Ανθρωπολογική Μετάλλαξη": ο άνθρωπος έπρεπε να απαντήσει στο ακόλουθο αίνιγμα: "to be or not to be?";
Ήθελε να ζήσει ή να πεθάνει;
Ο Κυρίλοβ στο αίνιγμα απάντησε "όχι". Ο πρωτάνθρωπος απάντησε "Ναι". Η ιστορία υφαίνεται από τον αργαλειό της κατάφασης!

Σε λίγο η συνέχεια, και ιδίως τη νύχτα σήμερα!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Στέφανος
Πρύτανης


Εγγραφή: 15 Ιούν 2003
Δημοσιεύσεις: 138

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 16, 2004 3:54 am    Θέμα δημοσίευσης: Ο Λιαντίνης για τον Θάνατο Απάντηση με Συμπερίληψη

Ο Λιαντίνης μιλάει για το Θάνατο:
"Θα πεθάνω, Θάνατε, όχι όταν θελήσεις εσύ, αλλά όταν εγώ θα θελήσω. Σε τούτη την έσχατη ολική πράξη , δεν θα γίνει το δικό σου, αλλά το δικό μου. Παλεύω τη θέλησή σου. Παλεύω τη δύναμή σου. Σε καταπαλεύω ολόκληρον. Μπαίνω μέσα στη γη, όταν εγώ αποφασίσω, όχι όταν αποφασίσεις εσύ. Και σένα σε αφήνω ρέστο και ταπί. Με βλέπεις κατεβασμένο στον Άδη αφεαυτού μου και αυτοθέλητα. Και ανατριχιάζεις εσύ και το βασίλειό σου. Ο τάφος, η ταφόπλακα, το σκοτάδι, το ποτέ πια και όλα σου τα υπάρχοντα μπροστά στην πράξη μου και στην επιλογή μου μένουν εμβρόντητα και χάσκουν.

Πάντα και ποτέ
Μια είναι η αιτία που κάνει το θάνατο την πικρότερη πίκρα μας .Είναι η γνώση πως το ασώματο ταξίδι μας δεν έχει πηγαιμό. Αλλά ούτε και γυρισμό. Με το θάνατο για στερνή φορά και πρώτη ο άνθρωπος περνά στην πατρίδα του πάντα και του πότε.
Το τι θα σε καλωσορίσει εκεί που θα πας είναι ιδέα μηδενική, μπροστά στην άπειρη ιδέα του τι αποχαιρετάς εδώ που φεύγεις. Στο αναποδογύρισμα αυτού του διαλεκτικού σχήματος οι θρησκείες στηρίξανε την πανουργία της κυριαρχίας τους.

Το αιώνιο κυνηγητό!
Το για πάντα! Και το ποτέ πια! Είναι δυο φράσεις που το εκτόπισμά τους έχει τιμή απόλυτη και προορίστηκαν να τις μεταχειρίζεται ο άνθρωπος μόνο για το οριστικό γεγονός του θανάτου.
Αυτόν τον πανικό φόβο μπροστά στο θάνατο είναι που δεν άντεξε ο άνθρωπος. Δε βρήκε τη βούληση να τον νικήσει. Να τον παραδεχτεί, να τον αναγνωρίσει. Να υποταχθεί ευγενικά και περήφανα στο αδυσώπητο φυσικό κα στο αδυσώπητο δίκιο του. Ελύγισε.
Και ελύγισε επάνω ακριβώς στο σημείο της τροπής. Έτσι το τρόπαιο το επήρε ο θάνατος. Έβαλε πια τον άνθρωπο μπροστά και τον κυνηγά προτροπάδην. Και τούτος ο βερέμης τρέχει να του ξεφύγει. Αλλόφρονας, τυφλός, ανεμοπόδαρος. Σπεύδει, με τα φυσικά του σημάδια χαμένα, να κρυφτεί στα καταφύγια.
Και τα καταφύγια του είναι τα σπήλαια και οι κατάγειες οικήσεις. Είναι οι οπές και τα πέτρινα ρήγματα, οι βαραθρωμοί και οι καταβυθίσεις στα υπόγεια του συναισθήματος και της εμπύρετης φαντασίας του.
Όλοι ετούτοι είναι τόποι κρυμμένοι στο ζόφο της ύπαρξης, χιλιάδες λεύγες βαθιά και μακριά από τη φωτερή τροπόσφαιρα της λογικής μας. Για να μην ακούμε τον κεραυνό του Άβελ. Εκείνο το εκκωφαντικό ποτέ πια!

Η τιμωρία του θανάτου
Και το υπέροχο δώρο του νου, το πιο μεγάλο του προνόμιο απέναντι στα άλογα ζώα, το πλήρωσε με το πιο μεγάλο τίμημα. Με το να μάθει ότι πεθαίνει.
Με το να μάθει τι είναι ο θάνατος. Κάτι που τα άλογα ζώα δε θα το μάθουν ποτές.
Παίρνεις την αρνάδα και της λες πως πάς να τη σφάξεις, κι εκείνη βελάζει χαρούμενα και σου γλείφει τα χέρια. Και την ώρα που της μπήγεις στο λαιμό το μαχαίρι, εκείνη σφαδάζει βέβαια από τον πόνο. Δεν γνωρίζει όμως ότι πεθαίνει. Όπως πριν δεν εγνώριζε ότι ήταν στον κόσμο, έτσι τώρα δεν γνωρίζει ότι τραβάει για το μεγάλο Τίποτα και για το άπειρο Σκότος.

Η ιστορία του Άβελ και του Κάιν στο Δ΄ Γενέσεως ακολουθεί αμέσως μετά το Γ, όπου γίνεται η περιγραφή του πως οι πρωτόπλαστοι έφαγαν από το δένδρο της γνώσης. Και μας λέει πως ο Κάιν εσκότωσε τον Άβελ. Πως ήρθε στην ιστορία του ανθρώπου το πρώτο φονικό. Εμ, δεν ήταν το πρώτο φονικό. Εκατομμύρια άνθρωποι είχαν σκοτωθεί ή πεθάνει ως τότε. Αλλά δεν ήξεραν ότι πεθαίνουν, όπως δεν το ξέρουν και τα ζώα. Ενώ με το φονικό του Αβελ κατανόησαν τι είναι ο θάνατος, γιατί είχαν δοκιμάσει πια το καρπό της γνώσης.

Μη λησμονούμε: η μοναδική απειλή που απείλησε τον άνθρωπο ο θεός, εάν τολμούσε να δοκιμάσει το καρπό της γνώσης, ήταν ότι θα μάθαινε τι είναι ο θάνατος.

Η δ΄αν ημέρα φάγητε απ αυτού, θάνατω αποθανείτε, τους είπε κουνώντας έντρομα το δείχτη του χεριού.

Η μοναδική απειλή που έγινε τιμωρία. Αλλά τι τιμωρία! Κανένας Ηρακλής, κανένας Αρχιμήδης, κανένας Άτλαντας δε θα μπορούσε ποτέ να σηκώσει το βάρος της"

________________________________________________________
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 16, 2004 4:22 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Γιατί χρειάζονται πολλές γραμμές για να μας πουν για τον θάνατο;
Ο φόβος για τον θάνατο είναι ίδιος με τον κάθε φόβο!
Φόβος: είναι η αίσθηση μια μεταβολής που περιμένεις χωρίς να ξέρεις ποια είναι αυτή. Αμα μάθεις τι είναι θάνατος δεν φοβάσαι; Η αλλαγή πάντα φοβίζει, αλλά όσο μεγαλύτερη είναι τόσο περισσότερο φοβίζει. Διότι και να ξέρεις τι σε περιμένει ποτέ δεν είσαι σίγουρος.
Άρα όσα και να γράψει ο Λιαντίνης και κάθε άλλος δάσκαλος, τον φόβο για τον θάνατο δεν τον διώχνει. Δευτερόλεπτα πριν θα φοβηθείς.

Ας πούμε όμως για την διαφορά του ζώ και του υπάρχω. Πεθαίνει αυτό που ζει. Δεν ζουν όσα υπάρχουν. Άρα δεν πεθαίνουν όσα υπάρχουν.
Υπάρχει ανύπαρκτο πράγμα; Όχι.
Τι μπορεί να πάθει ένα υπαρχτό πράγμα;
1. Να παραμένει ως έχει
2. Να χωρίσει σε τμήματα
3. Να ενσωματώσει άλλα πράγματα.
Ο άνθρωπος ακολουθεί όσο ζει και τα τρία. Συνέχεια ενσωματώνει (τρώει) και χωρίζει (αποχωρίζει!), παραμένει (κοιμάται).
Όταν πεθάνει χωρίζει ολικώς, και τα χωρίσματά του θα ενσωματωθούν σε άλλες υπάρξεις (όχι κατ΄ανάγκη ζώσες).
Ότι έκανε όμως ως ζωντανός θα παραμένει και θα ενεργεί και μετά θάνατον, στο βαθμό σπουδαιότητας αυτών.
Όπως καλή ώρα προβάλουμε τον Λιαντίνη.
Ή όπως τώρα διαβάζεται αυτό και γω μπορεί να είμαι νεκρός!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
vv
Πρύτανης


Εγγραφή: 11 Ιαν 2004
Δημοσιεύσεις: 700

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 16, 2004 4:29 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

(συνέχεια από τα προηγούμενα)

Ας μελετήσουμε, όμως, την κατάφαση του ανθρώπου: ο άνθρωπος απάντησε "Ναι" στο πρωταρχικό της ανθρωπότητας υπαρξιστικό αίνιγμα. Και πίστεψε πως είναι πια ελεύθερος, πως "επέλεξε" να ζήσει, μιας και αρνήθηκε το Τίποτα του θανάτου.
Ο άνθρωπος επιλέγει τη ζωή: έτσι προσπαθεί να την καταξιώσει και να την "ηθοποιήσει" έτσι, ώστε να αποτελεί κατάφαση της "επιλογής" του: τώρα γεννιέται ο πολιτισμός, τώρα γεννιέται η πίστη σε Θεούς και οι πρώτες πόλεις, δηλαδή η κατάφαση της "επιλογής" του, το Ευ Ζην!
Ο πολιτισμός γεννήθηκε από την θέληση του ανθρώπου να μετατραπεί, υπαρξιστικά, από ανελεύθερο ον σε ελεύθερη οντότητα. Από ανελεύθερο Είναι σε Ελεύθερο!

σε λίγο η συνέχεια
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
vv
Πρύτανης


Εγγραφή: 11 Ιαν 2004
Δημοσιεύσεις: 700

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 16, 2004 4:58 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Το ανθρωπολογικό ερώτημα: να ζω ή να μη ζω;: ως τα τότε νομίζει στην ελευθερία του. Τη στιγμή της γνώσης της γέννησης και του θανάτου συνειδητοποιεί την "οντολογική ανελευθερία" που έρχεται σε σύγκρουση με την ως τότε πίστη του πως είναι Ελεύθερος.
Ο άνθρωπος βρίσκεται σε ανθρωπολογική σύγχηση, σε "Αυτοπροσδιοριστική σύγχηση"!
Η σωματική και βουλητική συνείδησή του έρχεται σε σύγκρουση με την οντολογική. Βασικό στοιχείο και χαρακτηριστικό της ανθρώπινης υπόστασης είναι η Αυτοσυνείδηση. ΑΥΤΗ Η ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΔΙΑΣΠΑΤΑΙ ΚΑΙ ΚΟΝΙΟΡΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ: ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΤΩΡΑ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ, ΝΑ ΜΗΝ ΤΕΜΑΧΙΣΕΙ ΤΟΝ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
vv
Πρύτανης


Εγγραφή: 11 Ιαν 2004
Δημοσιεύσεις: 700

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 16, 2004 7:57 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ο Σαρτρ είπε πως "ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος". Ελεύθερος να πράττει, ελεύθερος να θέλεια! Το ίδιο πίστευε και ο πρωτάνθρωπος! Μέχρις που συνειδητοποίησε τον κατακερματισμό του "δόγματός" του στην οντολογική του προοπτική και παρελθόν!
Στη συνείδησή του΄ήταν και είναι ο ελύθερος βουλητικά: ελεύθερος σωματικά και ψυχικά! Τώρα, όμως, είναι ανελεύθερος οντολογικά (ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΊΗΣΗ!)

Όπως γενικά παρατήρησα στις δημόσιες συζητήσεις του θέματος "ΤΙ ΕΙΝΑΙ "ΑΝΘΡΩΠΟΣ"", ο άνθρωπος είναι το ον εκείνο που έχει συνείδηση του εαυτού του, δηλαδή Αυτοσυνείδηση, Αυτοπροσδιορισμό, "cogito ergo sum". Η φύση του ανθρώπου, όχι γενικά του ανθρώπου, αλλά του ανθρώπου ως μοναδικής και ανεπανάληπτης ύπαρξης είναι η αναγνώριση του εαυτού του και των κατηγορούμενών της!
Έτσι ο μέχρι τότε "ελεύθερος" άνδρωπος -κι η αυτοαπόδοση αυτού του κατηγορουμένου είναι απόρεια λογικής και ενορατικό "συμπέρασμα": όπως το "cogito ergo sum", ο άνδρωπος ξέρει πως είναι ελεύθερος, προσεγγίζει τον εαυτό του ως Ελεύθερον, είναι ελεύθερος. Ο άνθρωπος, λοιπόν, είναι ταυτισμένος με την ενορατική ταύτίσή του με τον εαυτό του!
Μετά την επίγνωση της γέννησης και του θανάτου ο αυτοπροσδιορισμός του διχάζεται: είμαι Ελεύθερος ή ανελεύθερος; Είμαι ή ελεύθερος ή ανελεύθερος, tertium non datur! Ο εαυτός του, όχι ως παγιωμένη και θεμελιωμένη ύπαρξη, θρυμματίζεται! Έχουμε την "αυτοπροσδιοριστική και ανθρωπολογική σύγχηση"! Οι Ελεύθεροι θέτουν το "Αίνιγμα": πολιτισμός ή Αλεξέι Νίλιτς Κυρίλοβ! (;)

*Σκοπός μου είναι η θεμελίωση μιας "Υπαρξιστικής Ανθρωπολογίας".

Αργότερα η συνέχεια.


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την vv στις Πεμ Μάρ 04, 2004 3:22 am, επεξεργάσθηκε 1 φορά συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 16, 2004 8:04 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Υπεράσπιση. Αυτή η λέξη που έγραψες έχει μια φοβερή εξήγηση. Που δεν θα σου αρέσει. (το κειμενό σου είναι μονόπλευρο! Πολιτισμός για το πολιτισμό και όχι για το πολιτιστικό στοιχείο!)

Υπερασπίζομαι σημαίνει τραβάω γραμμή, τα πίσω μου είναι δικά μου, τα μπροστά είναι του εχθρού και θέλουν να επεκταθούν στα δικά μου. Αν δεν το έχουν κάνει ακόμα είναι γιατί υπάρχω! Άρα το να υπάρχω ή όχι, το έθεσες στο να διαφυλάττω ή όχι. Και ιστορικά το ανέδειξες ότι έτσι περπατάει.
Η νέα πραγματικότητα είναι πραγματικότητα της διείσδυσης. Πολιτιστικά στοιχεία έρχονται σε μας, και δικά μας πάνε σε άλλους ανθρώπους. Φθάνουμε δηλαδή στο Συνυπάρχω. Το οποίο όχι μόνο δέχεται το υπάρχω αλλά και το ότι δεν είμαι μόνος. Θα μπορούσες να το γράψεις: Μόνο εγώ υπάρχω ή μόνο εγώ δεν υπάρχω (καθώς και άλλες παραλλαγές)

Στο συνυπάρχω σημαίνει ότι κάθε μέρα βλέπω την γέννηση και τον θάνατο. Κάθε μέρα μπορώ να έχω χαρά και λύπη. Αποτελούν μόνιμο φαινόμενο, με κάθε είδους πολιτισμό. Επιπλέον βελτιώνουμε το προσδόκιμο ζωής και ελλατώνουμε τις γεννήσεις υποχρεωτικά! Άρα το ερώτημα: Να ζει κανείς ή να μην ζει το βάζουμε σε μας ως γονείς και προκύπτουν ελεγχόμενες γεννήσεις.

Λίγοι ή πολλοί θα γράφουμε Ιστορία, ασήμαντη μετά το χαλασμό της Γης!
Έτσι η ιστορία του ανθρώπου είναι μια ματαιοδοξία αν δεν είναι προσφορά πάλι στον άνθρωπο!

Είμαστε δυνάμεις νόησης αλλά όχι οι μόνες. Το σύμπαν θα υπάρχει και μετά τον αφανισμό μας. Για το σύμπαν δεν υπάρχει τίποτα σημαντικό, μηδεν. Για τον άνθρωπο υπάρχει σημαντικό ό,τι το βλέπει ως βοήθεια! Με αυτήν την έννοια ο άνθρωπος δημιουργεί ένα ανθρωποσύμπαν, τμήμα του σύμπαντος! Το οποίο και αυτό απλώνει όσο ο άνθρωπος αυξάνει τα μέσα που τον βοηθούν!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
vv
Πρύτανης


Εγγραφή: 11 Ιαν 2004
Δημοσιεύσεις: 700

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 16, 2004 9:54 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Αγαπητέ μου φίλε και συνδιαλέγοντα Bugman, απ' το κείμενό σου που διάβασα κατάλαβα πως δεν κατανόησες τίποτα απ' το κείμενό μου και πως αυθαίρετα το ερμήνευσες και πιάστηκες από λέξεις που τις χτησιμοποιώ, φυσικά, με τη συνυποδηλωτική σημασία και απόχρωσή τους. Αν διαβάσεις προσεκτικά τα κείμενά μου θα καταλάβεις πως το συνυπωδηλωτικό στοιχείο είναι διάχυτο.
Η γενική ιδέα που εκφράζεις για το κείμενο είναι πέρα για πέρα αυθαίρετη και δείχνει πως ίσως συγκέντρωσες την προσοχή σου μονάχα στις τελευταίες δημοσιεύσεις μου, δίχως να τις συνδυάσεις με τα παραπάνω ή να δεις κάποια δεδομένα με τη συνυποδηλωτική έννοια.
Παράλληλα, συγκετρώνεσαι στον όρο "υπεράσπιση" -συνυπωδηλωτική χρήση-, την οποία θα σου εξηγήσω. Βλέπεις ίσως τα κείμενά μου αυτοτελή, ενώ δεν έχω ακόμη τελειώσει την πραγματεία και όλα είναι άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους.

1 Ο άνθρωπος είναι ον με αυτοσυνείδηση και δυνατότητα αυτοπροσδιορισμού. Φύση του ανθρώπου είναι το κατηγορούμενο του αυτοπροσδιορισμού.
2 Υπάρχει ελεύθερος και το συνειδητοποιεί. Ζει και αισθάνεται ελεύθερος σωματικά και βουλητικά.
3 μέχρις που γνωρίζει και κατανοεί τις δυο μεγαλειώδεις εκφάνσεις του γίγνεσθαι του Είναι: τη γέννηση και το θάνατο.
4 Αυτοπροσδιοριστικά και συνειδησιακά η φύση του διχάζεται: απ' τη μια είναι βουλητικά και σωματικά ελεύθερος κι από την άλλλη αυτός ο Αυτοπροσδιορισμός μηδενίζεται και αίρεται στην προοπτική του "οντολογικου Αυτοπροσδιορισμου": γενεαλογικός και "ειμαρμένος" -εκεί που καταλήγει- αυτοπροσδιορισμός. Ο άνθρωπος βρίσκεται σε "Αυτοπροσδιοριστικη και Οντολογική Σύγχηση", θρυμματίζεται και διχάζεται η φύση του.
4 Υπαρξιστικο "Αίνιγμα" -ερώτημα-.
5 "Επιλογή": ή αρνείται τη ζωή (όπως ο Κυρίλοβ) ή τη δέχεται.
6 Μελετάω την Αποδοχή, γιατί η ιστορία και ο πολιτισμός υφαίνονται από τον αργαλειό της κατάφασης.
7Αφού θέλει να κάνει "επιλογή" του τη ζωή - και την αποδέχεται- την καταξιώνει και θέλει να την κάνει αποδεχτή: Θεοί και Δαίμονες, πόλεις και μία συνεχής αναζήτηση του Ευ Ζην, δημιουργίες και θέληση της υστεροφημίας -υστεροφημία: κατάφαση της "επιλογής" του ατόμου, ο θάνατος δε θα ακυρώσει έτσι ποτέ την "επιλογή" του-, πολιτισμός και η παγκόσμια ιστορία!
*έτσι, ο άνθρωπος από τη μία είναι ελεύθερος μέχρι που συνειδητοποιεί πως κινδινεύει η ελευθερία του, ο Αυτοπροσδιορισμός του, η "φύση" του, από τον "Οντολογικό Αυτοπροσδιορισμό" του. Έτσι, προκειμένου να μη διχαστεί-διαστρεβλωθεί-θρυμματιστεί ως φύση επιζητά με τη δημιουργία και συνεχή θέληση του Ευ Ζην (πολιτισμός) -στην περιπτωσή μας- να συνεχίσει να 'ναι ο Εαυτός του, "υπερασπίζεται" τη φύση του αποδεχόμενος τη ζωή, έτσι ώστε να τη δικαιώσει, να συνεχίσει να 'ναι αυτό που (νόμιζε πως) ήταν και "Είναι".

όποια απορία έχεις εδώ θα είμαι -σημερα το βράδυ και το σαββατοκύριακο πιστεύω πως θα τα πούμε αναλυτικά, φίλε, και θα ξεκαθαρίσουμε ό,τι απορίες έχεις. Εγώ θα συνεχίσω. Ρώτα με ό,τι θέλεις.

*σκοπός μου είναι να θεμελιώσω μιαν "υπαρξιστική Ανθρωπολογία".
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 16, 2004 10:15 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Καλά το πας, συνεχίζω να έχω την άποψη ότι λές πολτισμό για τον πολιτισμό, την συνέχεια δηλαδή ως επιδίωξη και μετά θάνατο (οπότε και να μην ζεί ο άνθρωπος έχει υστεροφημία, έχει αφήσει πολιτισμό που πατάει ό νέος πολιτισμός)
Απλά η σκέψη σου πάει στο γενικό. Άρα το άτομο σαν μέρος του γενικού δίνει αξία στο γενικό και όχι στο κάθε άλλο άτομο. Σε φάση επιλογής θα επιλέξει να σώσει το γενικό και όχι τον διπλανό του, ή τον ευατό του!
Δεν βλέπω στην θεωρία σου την ικανότητα: Από που πηγάζει, πως την βλέπουμε, πως την βελτιώνουμε, τι σημαίνει να έχεις ικανότητες;
Επικεντρώνεις δηλαδή στην αιτία για να ζεις, ως ερώτημα που ΘΑ απαντήσει, ή εν δυνάμει απαντά! με το ευ ζην του, φυσικά γιατί κανείς δεν θέλει να ζήσει άσχημα. Το θέμα είναι:
Το άσχημο και το ωραίο πότε θα το μάθεις;
1. κατόπιν εορτής; Όταν τελειώσεις ότι είχες ποτέ σου να πράξεις;
2. Ακολουθόντας πρότυπα; Άρα αντιγράφοντας και προσαρμόζοντας Ανελύθερα στο πρότυπο.

Εδώ θα είμαι μέχρι τις 9:00!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Ouliathis
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Οκτ 2003
Δημοσιεύσεις: 3832
Τόπος: Κύπρος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 16, 2004 10:53 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Το «κακό» με τον Παρμενίδη είναι πως έφτασε να πει αυτό που είπε αφού πρώτα επισκέφτηκε τον ίδιο τον θάνατο η κάτω κόσμο όπως ισχυρίζεται στο ποίημά του. Αυτό ακριβός λεει εκεί. Ολόκληρο το ποίημα είναι ένα ταξίδι στον θάνατο. Υποθέτω ο vv δεν θα το γνωρίζει αυτό. Το ίδιο ακριβός ισχύει και για τον Εμπεδοκλή. Ο afham αυτό σαν θαυμαστής του Λιαντίνη (έτσι υποθέτω τουλάχιστον) που πρέπει να είναι ,αυτό θα το ξέρει πολύ καλά. Έφτασε λοιπόν μέχρι εκεί, για να μας πει και αυτός αλλά και ο Εμπεδοκλής αυτό που μας είπε. Δεν βλέπω γιατί θα πρέπει να το αγνοήσουμε. Το να μην το αγνοήσουμε μεν και να το δούμε εγωιστικά δε, είναι βέβαια ένα ζήτημα. Το να τους πάρουμε όμως σαν χαζούς και ότι δεν ξέρανε τι λέγανε είναι ένα άλλο, που προσωπικά έχω κάθε λόγο να μην το πιστεύω.
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Συζητήσεις για Θέματα Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη σελίδα 1, 2, 3 ... 9, 10, 11  Επόμενο
Σελίδα 1 από 11

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center