Ο ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ

[Σενα]

Ο επι-λογος για έναν ήρωα...τον Πετρο.

'Ισος ο λόγος του ανθρώπου προς τον ΄Ηρωα
με αυτόν του Ήρωα προς το Θεό


Μήνες εννέα πέρασαν απο τότε που στον Άδη
κατέβηκα να σε συναντήσω.
Ψυχοραγούσες και ήσουν μόνο 13.
Και κείνη τη μέρα ορκίστηκα στον Άδη για κείνο που με σθένος ήλπιζα απ'τους θεούς έυνοια να μην έχω καμμιά αρκεί να μ'αφηνε να σ'ανεβάσω πάνω ξανά.
Μέρες 5 και στο πλευρό σου στάθηκα αφήνοντας κανένα δάκρυ να φανεί και έπειτα σαν γύριζα ανέβαινα αγκομαχόντας κλαίγοντας στον Όλυμπο την Άρτεμης να βρω τον Απόλωνα στη Δήλο αυτή να συναντήσει για ίαση να του μιλήσει.
Και αυτοί που όρκο στον Ιπποκράτη έδωκαν δεν πίστεψαν σε σένα. Και συ ηρωικά ανατρέπωντας την ίδια του την επιστήμη σηκώθηκες και φώναξες ΕΙΜΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ.
Και περπάτησες ως την θάλασσα που τόσο αγάπησες. Αγέροχος και σιωπηλός ποτέ δεν μίλησες γι'αυτά που στον Άδη είδες.
Και έπειτα πέρασε ο καιρός και ήρθε αυτή η αναθεματισμένη αρρώστια σε ριξε στα κρεβάτια τους ξανά.
Θυμάμαι στ'ορκίζομαι όσο ζώ θα θυμάμαι εκείνη τη μέρα που ανυπόμονη δεν ήξερα τι άλλο να κάνω και τότε στα μάτια με συμπόνια με κοίταξες και μου κράτησες τα χέρια. Και νιωσα εγω τότε μικρή και είδα πως ήσουν ήδη σοφός.
Σα να σιγοψιθύριζες μη σκιάζεσαι θα σηκωθώ ξανα. Έτσι και έκανες.
24 Μαρτίου να χαρούμε στην γιορτή σου ολους μας κάλεσες και ήσουν χαρούμενος μα πάλι σιωπηλός.
Μα τα μάτια σου λέγαν άλλα σα να βιαζόσουν, σαν ο χρόνος να ήταν λίγος αμελητέος, σχετικός.
Και γύρισε η αναθεματισμένη αρρώστια, και είπες στη μάνα σου μονάχα και στερνή φορά "Νομίζω αυτή τη φορά δε θα τα καταφέρω"
Και έπειτα πάλι αυτοί που στον Ιπποκράτη ορκίστηκαν σε είπανε νεκρό. Μα τ'ορκίζομαι ακουγες και τα πάντα νοούσες.
30 μέρες, 30 ολόκληρες μέρες ανέβαινες το Γολγοθά, για να τους δείξεις μια φορά ακόμα πως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, πως ο άνθρωπος να γίνει ήρωας μπορεί.
Μήνες 9 απο παιδί έγινες άντρας, ήρωας, σοφός.
Και το Σαββάτο ετούτο μου μύνησε η μάνα σου να ρθώ να σου μιλήσω.
Ξέρω πως άκουγες, σου μιλησα για τη μεγάλη σου αγάπη, τη θάλασσα και έπειτα σ'αφησα εκεί, ξέρω πως ΔΙΑ-λεγες την ώρα που θα φύγεις, όχι το βράδυ όπως συνιθίζεται στους ανθρώπους μα πέρασες τη νύχτα και ΔΙΑλεξες να φύγεις πρίν πέσει ο ήλιος. Την ώρα που γλυκά ο Μορφέας με αναζήτησε με ξύπνησε ο θάνατός σου στη ζωή.

Και πρίν την τελευταία σου πνοή αφήσεις τα μάτια σου άνοιξες και τα δάκρυα τρέχανε νερό και δεν ξέρω αν ήταν δάκρυα χαράς, μα έτσι φάνηκαν. Ξέρω όμως πως τυχαίο δεν ήταν που αυτό που έταξα στους θεούς έυνοια να μην έχω μου δώρισες την ίδια μέρα πρίν φύγεις.
Ξέρω πως τον σκοπό σου ολοκλήρωσες πως δίδαξες τη πίστη την αγάπη και την ελπίδα, Ξέρω πώς με το χάρο τα βαλες και νίκησες ξανά και ξανά, γίνοντας έτσι δίδαγμα για όσους τη δύναμη των ηρώων αμφισβήτησαν.

Και έμεινα με μάτια βουρκωμένα να αναρωτιέμαι αν πράγματι είσαι νεκρός.

Ντύθηκα στα λευκά και στον γάμο σου στάθηκα χαμογελώντας να πάρω τα κουφέτα που απλώχερα η μάννα σου μοίραζε.
Νιώθω πως τώρα είσαι στη θάλασσα εκεί που σ'αφησα. Νέο για πάντα.
Συγχώρεσέ με αν απο εγωισμό σε κράτησα κοντά μου παραπάνω απ'όσο ήθελες. Ας μείνεις στη μνήμη όλων μας ζωντανός για να θυμούνται αυτοί που έρχονται την δύναμη του ανθρώπου.


Καλό ταξίδι.
Σ'αγαπω.
_________________
ΦΙΛΟΦΡΟΝΕΙ ΠΑΣΙΝ

[TΡΙΟΜΗΔΗΣ]

ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΤΟΝ ΛΕΓΑΝ ΠΕΤΡΟ...?

ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΚΑΝΕ Ο ΠΕΤΡΟΣ...?

ΜΗΠΩΣ ΤΟΝ ΕΛΕΓΑΝ ΑΛΛΙΩΣ ΜΗΠΩΣ ΣΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΠΑΝΩ ΕΙΝΑΙ...?



http://www.butterflydancefestival.com/images/but2006pic15.jpg
_________________
Η ΖΩΗ ΜΟΥ;OΛΗ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ...

[Σενα]

Και ειδικά στις μηλιές
_________________
ΦΙΛΟΦΡΟΝΕΙ ΠΑΣΙΝ

[kaneis]

ωραιο σενα
_________________
ο ηλιος δεν σηκωνει τα πεπλα αλλα τα φανερωνει