ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

[Bugman]

Το σίγουρο είναι ότι χρειάζεσαι μια χρόνια καθημερινότητα για να καταλάβεις τι είναι για σένα αυτή, αποτελεί δηλαδή η καθημερινότητα σπουδή ζωής.
Οι ερωτήσεις σου βεβαίως αποσκοπούν στο να "καβαλήσεις" χρόνια...σπουδής περί της καθημερινότητας.
Συμβουλή....μην βιάζεσαι να ζήσεις...θα ζήσεις όπως και να έχει το πράγμα...και η αναμονή είναι στοιχείο ζωής...Το αν θα είναι σύντομη η αναμονή...αυτό μόνο τα νεύρα σου θα το καταλάβουν!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[ulikante]

Πω πω γκρίνια….
Ίσως φταίω εγώ αλλά εξακολουθώ να θέλω να μείνω πιστός στο θέμα μας και για το λόγο αυτό δεν θα παρασυρθώ στο να σχολιάζω τις γνωματεύσεις σας.
Ας μιλήσει κάποιος για τη καθημερινότητα
Είναι κάτι καλό ?
_________________
tace et fac

[CHARALAMBOS IACOVOU]

Ας το απλοποιήσουμε τότε:

Δεν μπορούμε να πούμε αν η καθημερινότητα είναι καλή ή κακή. Δεν είναι αυτό όμως που ψάχνουμε πραγματικά, αλλά ο εαυτός μας στην καθημερινότητα. Η καθημερινότητα κυλά με τον τρόπο που κυλά εδώ και μυριάδες χρόνια. Άρα την απάντηση στην ερώτηση σου είναι κάτι που πρέπει να ψάξουμε μέσα μας.

Αν απαντήσουμε τις ακόλουθες ερωτήσεις τότε μπορούμε να εξετάσουμε πιο απλά το θέμα. Ξέρουμε τι θέλουμε να γίνουμε στη ζωή μας? Ξέρουμε τι έργο θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας?

Αν γνωρίζουμε τις ακόλουθες απαντήσεις, τότε αυτό που μένει να παρακολουθήσουμε τις ενέργειες μας. Αν είναι συγκεντρωμένες στούς στόχους μας ή στον σκοπό μας καλύτερα, τότε η καθημερινότητα κυλά με το μέρος μας και μπορεί να ονόμαστεί καλή.

Αν όμως οι ενέργειες μας απορροφούνται από της μέριμνες της καθημερινότητας τότε κυλά εναντίον του σκοπού για τον οποίο υπάρχουμε και μπορεί να ονομαστεί μη καλή.


Ελπίζω να είμουν κατανοητός.



"Δεν είναι άξιο να ζει κανείς ανεξέταστο βίο" ( Σωκράτης )

"Δεν είναι άξιο να εξετάζει κανείς απρογραμμάτιστο βίο" ( Αριστοτέλης )


Bugman
_________________
"Ζήσε σαν ετοιμοθάνατος,
δημιούργα σαν αθάνατος."

[sofkour]

Ulikante,
Άνοιξες το θέμα με την ερώτηση: "ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΝΙΚΗΣΩ ΤΗ ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ?" και κατέληξες να επαναλαμβάνεις την ερώτηση: "Είναι η καθημερινότητα κάτι καλό;" συνοδευμένη, μάλιστα, από απαίτηση για σύντομες απαντήσεις και απαξίωση να διαβάζεις μακροσκελείς απαντήσεις.

Για μένα η καθημερινότητα είναι κάτι καλό!!!

Αν ήδη κουράστηκες, μη διαβάζεις παρακάτω.

Η καθημερινότητα, κατά τη γνώμη μου, είναι η ίδια η ζωή. Το να ζεις κάθε μέρα. Και καμμία μέρα δεν είναι ίδια με προηγούμενη, ακόμη κι αν μοιάζει να είναι ίδια. Είναι όπως το ποτάμι που κυλάει, φαίνεται ίδιο το νερό, αλλά δεν είναι.

Ακόμη και στη χειρότερη περίπτωση που δεν κάνεις απολύτως τίποτε, (φαντάσου, για παράδειγμα, να είσαι κατάκοιτος για λόγους υγείας και να τρέφεσαι με ορό), δεν είναι ίδια. Διαφοροποιήται από τις σκέψεις, τη φαντασία, τα όνειρα. Κι αυτά κυλάνε και δεν είναι ποτέ τα ίδια, αρκεί να είσαι ζωντανός και να λειτουργεί το μυαλό σου.

Επομένως, η μάχη με την καθημερινότητα, είναι μάχη με τη ζωή. Και μάχεται τη ζωή όποιος επιδιώκει ή βιώνει το θάνατο.

...-

[ulikante]

Πιστεύω και θα εξακολουθήσω να το πιστεύω ότι ο κάθε ένας από μας έχει την εντελώς δικιά του οπτική πάνω στα ζητήματα. Ξεκινώντας τη συζήτηση δεν σας κρύβω ότι ο μοναδικός μου στόχος ήταν να δω πως αντιμετωπίζουν οι άλλοι το συγκεκριμένο θέμα με τελικό μου στόχο να εντοπίσω στοιχεία του συλλογισμού μου τα οποία μπορεί να μην ήταν τα απολύτως σωστά . με αρκετή λύπη διαπιστώνω ότι ύστερα από 79 καταχωρίσεις έχω ελάχιστα εμπλουτίσει τη φαρέτρα μου ( οι τοποθετήσεις του bugman εν μέρει , της Αλίκης και του Ιακώβου μπορώ να πω ότι μου φάνηκαν χρήσιμες) για να αντιμετωπίσω τη μάχη με τη καθημερινότητα. Όχι γιατί είμαι πανέξυπνος και εσείς πανηλίθιοι και εγώ τα ξέρω όλα και εσείς τίποτα αλλά γιατί εγώ τα βλέπω διαφορετικά και εσείς διαφορετικά.

Το ότι ζητάω σύντομες και περιεκτικές απαντήσεις μπορεί να προκύπτει από την εν γένει αδυναμία μου να διαβάζω πολλά ( όπως πολλοί καλοσυνάτοι έχουν τονίσει μέχρι τώρα) αλλά μπορεί και να οφείλεται στο γεγονός ότι βλέπω ότι η συζήτηση αποκλίνει από την αρχική της ρότα.
Απόψεις σαν τη τελευταία …….

Επομένως, η μάχη με την καθημερινότητα, είναι μάχη με τη ζωή. Και μάχεται τη ζωή όποιος επιδιώκει ή βιώνει το θάνατο.


…. Απλά για ακόμα μια φορά με κάνουν να διαπιστώνω ότι ο καθένας τα βλέπει τα πράγματα διαφορετικά απλά μερικοί δεν μπορούν να διαπιστώσουν ότι η δική τους άποψη δεν είναι η μοναδική και για το λόγο αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει όλοι να υιοθετήσουν.
_________________
tace et fac

[Bugman]

Το καλύτερο δώρο για τους ενήλικες είναι το χαμόγελο του παιδιού. Πόσο περισσότερο χαμόγελο θα λάβει κανείς, δουλεύοντας και κοπιάζοντας περίσσότερο; Δυστυχώς η ευτυχώς το χαμόγελο του παιδιού δεν είναι συνδεδεμένο με τους κόπους μας, με την καθημερινότητά μας. Αυτή η "κουφάλα" είναι συνδεδεμένη με τη διαβίωσή μας, αι επικουρικώς με την ευχαρίστησή μας. Ουσιαστικά η χαρά μας, η ευχαρίστησή μας μεγιστοποιείται μόνο από την θέλησή μας να συμμετέχουμε στις χαρές των μικρών παιδιών!
Το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, και άλλα ομαδικά αθλήματα "παίζονται".....αποτελούν "παιγνίδια". Είναι χαρά μας να βλέπουμε "παιγνίδια", είναι χαρά μας να περιμένουμε την μεγάλη χαρά, το χαμόγελο στην παρέα! Το οποίο θα υπάρξει στη νίκη, στη περιφορά του τρόπαιου...στη απονομή των μεταλλείων, στο κούνημα των κασκόλ της κερδοφόρας μας ομάδας. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο πως επιδιώξή μας να βγούμε από την καθημερινότητά έστω για λίγο μπορεί να γίνει μέσα από τη συμμετοχή μας ως φίλαθλοι σε "παιγνίδια".
Σημασία δεν έχει αν θα βρεθεί κανείς σε μεγάλο ή σε μικρό παιγνίδι, αρκεί να υπάρχουν οι γνωστοί του που θα χαρεί μαζί τους. ¨Ομως υπάρχουν και άλλα "γήπεδα", όπως το δωμάτιο των παιιδών, ή η αυλή που παίζουν τα παιδιά...και εκεί μπορεί ο ενήλικος να χαρεί από τα "παιγνίδια" των μικρών!

Η επιδίωξη της χαράς είναι μια ενέργεια ανάπαυσης από την καθημερινότητα, αλλά όχι ένας πόλεμος κατά αυτής. Πολλοί από μας βλέπουμε τη ζωή μας σε δυο πεδία, της καθημερινότητας και της χαράς. Περιμένουμε να τελειώσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται το βαρύ πεδίο της καθημερινότητας και δεχόμαστε ευχάριστα το ελαφρύ πεδίο της χαράς. Αυτή η διαφορά βαρύτητας, μας οδηγεί καμιά φορά να λέμε κάποιον "ελαφρύ" αν είναι "όλο χαρά γεμάτος", και βαρύ αν γι' αυτόν το πεδίο της χαράς είναι φαντασία.
Η στάση μας λοιπόν επί της καθημερινότητας πρέπει να έχει ένα βάρος ζυγισμένο, ούτε αλαφρύ, ούτε βαρύ, ώστε και να ζούμε και να χαιρόμαστε!

Αν συμφωνήσουμε σ΄αυτό ulikante, τότε μπορούμε να ρίξουμε ιδέες για την ομαλοποίηση της βαρύτητάς μας! "Άραξε τα κυβικά σου" λέγαμε τη δεκαετία του 80, σε όποιον βλέπαμε ταραχή, πως τον είχε πάρει από κάτω η καθημερινότητα, το βάρος αυτό, εκ παραδρομής όγκος, τα πολλά κυβικά! Και "άραξε" σημαινει προσδέσου πάνω μας, νιώσε την χαρά μας!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[ulikante]

Διάβαζα χθες ένα γράμμα που είχε στείλει ο Καζαντζάκης ( στην Ελένη Σαμίου) . περιέγραφε τη καθημερινή ζωή σαν ένα άμορφο ποτάμι που κυλάει στον καθένα μας μπροστά και στο οποίο μπορεί να δώσει ο καθένας τη μορφή και το χρώμα ( αυτό μου άρεσε περισσότερο) που θέλει.

Το ότι ενδιαφέρομαι να μάθω τα δικά σας χρώματα bugman δεν μπορεί με κανένα λογικό συνειρμό να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι δεν έχω τη δικιά μου παλέτα χρωμάτων. Και πραγματικά μου δημιουργεί μεγάλη απορία bugman πως δεν μπορείς να το αποδεχτείς και να σταματήσεις να θεωρείς ότι χρίζω βοήθειας.

Και για να συνεχίσω την ιστορική διαδρομή εκφράσεων θα σου πω τη δικιά μας αγαπημένη ατάκα . ξεκόλλα
Την ετυμολογική ανάλυση την αφήνω σε σένα.
_________________
tace et fac

[Bugman]

ulikante,
Ουδέποτε φαντάστικα ότι χρειάζεσαι βοήθεια...δεν το δήλωσες αυτό! Άυτό που προσπαθώ να κάνω εδώ είναι να βρούμε μέσω διαλόγου την καλύτερη φόρμουλα διαβίωσης. Για μένα η καθημερινότητα είναι η μισή όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη είμαστε εμείς! Όσο κυκλοφορούμε λερώνουμε και τις δυο όψεις. Γιατί να προβάλουμε μόνο την μια όψη; Αν χρείζει αλλαγής η μια, μάλλον θα χρείζει και η άλλη. Αυτό εσύ το βλέπεις "βοήθεια";
Βοήθεια για αλλαγή του εαυτού μας και παράλληλα βοήθεια για αλλαγή της καθημερινότητάς μας; Προσωπικά ναι όλοι μας θέλουμε μια βοήθεια...Περισσότερο δε αυτός που πιστεύει ότι δεν θέλει, αυτός ενεργεί με βοήθεια...δεν πιστεύει να του έρθει...την ζει.
Παλαιότερα είχα γράψει εδώ στο φόρουμ, ότι άνθρωπος σημαίνει βοηθός. Γι' αυτό βγαίνουμε σε ομάδες, κοινωνίες. Για να πράτουμε αυτό που πρέπει.
Αν λοιπόν κοιτάει κανείς (και όχι ειδικά εσύ ulikante), την καθημερινότητα, δίχως να αντιλήφθεί την προσωπική του σφραγίδα σ' αυτή, και το ρόλο της, τότε νομίζει ότι βρίσκεται σε έναν αγώνα, σε μια αμυντική στάση, ενώ στην ουσία βρίσκεται να μάχεται εκ του συστάδην με χιλιάδες άλλους για τον κοινό σκοπό, τον πιο ανθρώπινο απ΄όλους, αυτό της βοήθειας στο βίο.
Καταλήγω λοιπόν στη κοινή έκφραση που λένε δυο φίλοι, απόμαχοι της ζωής: "Φάγαμε ψωμί και αλάτι μαζί". Μοιραστήκαμε δηλαδή...χαρήκαμε που ό,τι πάθαμε το πάθαμε μαζί!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[ulikante]

συμφωνώ απόλυτα μαζί σου bugman.
_________________
tace et fac

[kaneis]

akoma kaliteri ataka einai to ksekolla ap ti zoi sou.exei apisteyto vathos kai nomizo oti an tin leei kapoios treis fores ti mera prolamvanei tis neyropatheies
_________________
ο ηλιος δεν σηκωνει τα πεπλα αλλα τα φανερωνει

[Bugman]

Αν έπιανε αυτό kaneis θα είχαν κλείσει οι φαρμακοβιομηχανίες. Πρόεδρος συλλόγου φαρμακοποιών υποστηρίζει ότι το 50% των πελατών των φαρμακείων λαμβάνουν ψυχοφάρμακα.
Tο ζήτημα "matrix" με απασχολεί....δηλαδή ποιός είναι τελικά ο κολημένος...αυτός που λαμβάνει τα χάπια προσαρμογής στην πραγματικότητα ή αυτός που λαμβάνει το χάπι, την πραγματικότητα την ίδια;
Στην γνωστή ταινία, αυτός που έλαβε το σωστό χάπι ξεκόλησε...μεν αλλά κόλησε σε έναν αγώνα ζωής και θανάτου....ενάντια στο δημιουργό των δεινών στην εικονική πραγματικότητα. Και φυσικά το δίλημα ήταν "υπό ποια σκοπιμότητα θες να ζεις", να υπηρετείς τη γεννήτρια εικονικής πραγματικότητας (μηχανή), ή να πιαστείς από την ιδέα της "απελευθέρωσης" και να τερματίσεις τη μηχανή, με απλά λόγια: δέχεσαι σαν σκοπό την ιδέα ή την λειτουργία της μηχανής. Και το πιο τραβηγμένο....τόσο καιρό τις ιδέες στις έφτιαχνε μια μηχανή...τώρα αυτή που νομίζεις ως δική σου ιδέα απελευθέρωσης μήπως είναι μιας άλλης πιο γενικής μηχανής; (υπάρχει ακόμια μια ταινία το 13ο πάτωμα http://www.imdb.com/title/tt0139809/ που δείχνει αυτό το φώλιασμα "οριζόντων γεγονότων" (μια άλλη ονομασία της πραγματικότητας).
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[Vaggos]

[Tsepos]

Bugman πολύ μεγάλο θέμα αυτό. Τρως ''κόλλημα'' που λέμε. Μπορούμε να το δούμε με τον εξής τρόπο: Ότι υπάρχουν δύο πραγματικότητες από τις οποίες ο καθένας μπορεί να επιλέξει πια του ταιριάζει. Ανάλογα πια μεριά τον κάνει ευτυχισμένο. Όταν αμφιβάλεις από τη μία πρέπει να πας στην άλλη. Η κάθε μία έχει το δικό της τίμημα που πρέπει να το δεχτούμε ως κακή καθημερινότητα. Όταν δεν δέχεσαι να πληρώσεις αυτό το τίμημα, τότε εγκλωβίζεσαι σε ένα φαύλο κύκλο αναζητώντας μάταια την ευτυχία. Σε κάθε δράση αναπτύσετε μία ίση αντίδραση. Για κάθε αποτέλεσμα υπάρχει μία αιτία. Άσπρο-μαύρο, καλό-κακό και δεν υπάρχει νικητής ούτε και χαμένος. Μάχη με την καθημερινότητα ίσον μάχη με το τίποτα.

Ο πόλεμος χρώμα καταθλιπτικό,
μια παλέτα με μαύρο πόνο, πεθαμένες ελπίδες,
όνειρα που γίνονται εφιάλτης,
γκρίζους ουρανούς, ταραγμένες θάλασσες
και μια πινελιά από το κόκκινο που κάποτε ήτανε ζωή.
Μέσα στη μοναξιά σου,
η ψυχή σου ζωγραφίζει τον πόλεμο στην καρδιά σου
και λαχταράς να πολεμήσεις.
Μα σα νιώσεις την αγάπη χρώματα παντού ευτυχίας.
Ζωντανεύουν όνειρα και ελπίδες στους γαλάζιους ουρανούς
πάνω από την ήρεμη τη θάλασσα που θέλεις να ξαπλώσεις.
Αλίμονο αν πέθαινε ετούτο το χαμόγελο
που αντίκρυσε τον ήλιο
και φώτισε τον κόσμο όλο!


Διαβάζοντας το κείμενο περί χαράς θυμήθηκα το ωραίο παραμύθι με τον Πήτερ Παν στη χώρα του ποτέ. Όπου έπρεπε να κάνουν μία χαρούμενη σκέψη για να πετάξουν. Εντυπωσιακό εώς απίστευτα ρεαλιστικό για παραμύθι!
_________________
''Είναι καλό να είσαι σημαντικός. Είναι όμως πιο σημαντικό να είσαι καλός.'' Νταίηλ Κάρνετζυ

[Bugman]

O δρόμος προς την παράνοια εμφανίζεται όταν πιστεύει κανείς σε εχθρούς που δεν μπορεί να δικαιολογήσει το κίνητρο της υποτιθέμενης εχθρότητάς τους.
Μπορούμε δηλαδή να λέμε για γεγονότα γύρω μας ότι γίνονται "ενάντιά" μας. Αλλά πρέπει να δείξουμε τα κίνητρα των εχθρών που υποκινούν αυτά τα γεγονότα. Δηλαδή αυτό που χάνουμε εμείς και το κερδίζει ο εχθρός!

Πραγματικά τι φαντάζεσαι ότι έχεις χάσει τόσο καιρό Vaggo, και το έχει αυτή τη στιγμή ο εχθρός σου; Γιατί δεν γίνεται να χάσεις αυτό που ποτέ δεν είχες....μόνο οι μαρξιστές το έχουν εφεύρει αυτό μπερδεύοντας το έχω ως το δικαίωμα να έχω...με επέκταση στο "δικαιωματικά απαιτώ να μην έχει ουδείς ένας αλλά όλοι για καθένα, εφόσον όλοι αυτό το κάτι το χρειάζονται". (να γιατί απέτυχε η ΕΣΣΔ, όλοι ήθελαν την καλύτερη γυναίκα...αλλά δεν υπήρχαν όλα τα κομμάτια...και το διάλυσαν το κράτος τελικά).

_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[Vaggos]

Όταν ήμουν πρωτοετής φοιτητής, πήγαινα φανατισμένος στα γήπεδα, γεμάτος φλόγα, ενέργεια, πάθος, ορμή και πίστη για την ομάδα μου. Είχα το αίσθημα του αγώνα μέσα μου, το αίσθημα της αντιπαλότητας, του αθλητισμού.

Όταν όμως συνειδητοποίησα ότι ο χρόνος αυτός ήταν χαμένος γιατί κάποιοι με κοροϊδεύανε και δεν μου πρόσφερε απολύτως τίποτα τότε κατάλαβα ότι έχασα πολλά. Πολύ απλά αυτά που είχα και έχασα εγώ (ιδανικά, πρότυπα, συναισθήματα, πίστη, ενέργεια, φλόγα) τα κέρδισε ο άλλος σε χρήμα και δόξα. Από τους «αθλητές» μέχρι τους προέδρους.

Το ίδιο ισχύει και στη μουσική που μου προβάλανε από παιδάκι. Το ίδιο και σε όλους τους τομείς της ψυχαγωγίας και διασκέδασής μου. Γι αυτό περνάμε κρίση. Δίνουμε πόσα λεφτά για την διασκέδαση και δεν διασκεδάζει κανείς.

Δεν απαίτησα να έχω τίποτα από κανέναν και είμαι κατά της άποψης "όλα διαθέσιμα για όλους". Πρέπει να μοχθήσεις για να κερδίσεις αυτό που αγαπάς.

Και όλον αυτό το χρόνο που έχασα από τους «εχθρούς» πιστεύω θα είχα κερδίσει πολλά περισσότερα απ’ ότι έχω τώρα. Αυτό οφείλεται στην καθημερινότητα που τους είχα αφιερώσει!
_________________
Η βιομηχανία σκοτώνει τη μουσική. Αυτός που αγαπά, και να ελπίζει ξέρει, όλη τη νύχτα πολεμά ξημέρωμα να φέρει.

Παραδοσιακή Μουσική | Ελλάδα