ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

[CHARALAMBOS IACOVOU]

Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω σε συζήτηση στο διαδυκτιο και αυτό είναι το πρώτο μήνυμα που στέλλω, έστω κι αν είμαι περίπου 2 χρόνια μελος. Ευελπιστώ να είναι ωφέλιμο για την πνευματική μου ανάπτυξη που ειναι και ο λόγος που συμμετέχω στη συζήτηση αυτή.

Αυτο που θα ήθελα να προσθεσω στη συζήτηση σας ειναι κάτι που πιστεύω οτι τείνει κέριας σημασίας. Αυτο που πιστεύω ειναι ότι ο σωστός τρόπος προσέγγισης του θέματος της καθημερινότητας είναι κάτω από τον φακό του στόχου.

Ο tsepos ανάφερε το θέμα των στόχων στην αρχή και είμαι έκπλητος στο πως και δεν αναπτύχθηκε καθόλου.
Γιατί δεν ξεκινά η συζήτηση από την ερώτηση, 'Γιατί είναι έτσι όπως είναι η καθημερινότητα του καθενός μας ξεχωριστά?

Οι στόχοι που έχουμε που προέρχονται από την ανάγκη είναι η αιτία που η ζωη του καθενός μας είναι και διαφορετική.

Τι θα λέγατε να γυρίζαμε την συζήτηση στον τομέα των στόχων που ειναι και η ρίζα του θέματος της καθημερινότητας?
_________________
"Ζήσε σαν ετοιμοθάνατος,
δημιούργα σαν αθάνατος."

[kaneis]

ulikante η καθημερινοτητα ειναι μεσα στο μυαλο μας,αυτο προσπαθω να σου πω απ την αρχη.ειναι η στασιμοτητα στον τροπο που βλεπουμε τον κοσμο και οχι στοιχειο του κοσμου.με αυτην την εννοια αν την αντιμετωπισεις τοτε οντως δεν υπαρχει περιπτωση να μην σε ωφελησει.
παραδειγμα ο δημοκριτος,καθε μερα δεν ξερω και γω για ποσες ωρες και για ποσα χρονια καθοτανε και κοιταγε το ιδιο δεντρο και απ αυτο το κοιταγμα εβγαλε την ατομικη θεωρια.ειναι φανερο οτι ο ανθρωπος κοιταζοντας το ιδιο πραγμα δεν εβλεπε καθε μερα τα ιδια,η ρουτινα του τον εκανε και συνελαβε επιστημονικες θεωριες,καταλαβαινεις τι δυνατοτητες υπαρχουν.
_________________
ο ηλιος δεν σηκωνει τα πεπλα αλλα τα φανερωνει

[aliki006]

Auto pou o Charalambos eipe nomizo pos einai poli simandiko.
Oi stohoi. Einai akribos auto pou se sprohnei oste na andeheis kai ti routina kai tin mi ousia kapoion pragmaton. Enas stohos tha se kaneis na katapieis kai tin bariestimara sou kai tin ilithiotita ton anthropon pou prepei na anehteis.

Polles fores omos voithane kai kapoioi pio mikroi.

Skeftite to
_________________
Min stamatas sta kleista parathira

[ulikante]

Συμφωνώ μαζί σου kaneis η καθημερινότητα στο μυαλό μας είναι όπως και η ευτυχία, ο πόνος .. και σχεδόν τα πάντα.
Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι τη βιώνουμε. Εγώ με τον δικό μου τρόπο , εσύ με τον δικό σου και γενικά ο καθένας με τον δικό του τρόπο
Ανεξάρτητα με τους στόχους μας και τις επιδιώξεις που ο καθένας μας έχει( δε πιστεύω ότι έχει νόημα να αναλωθούμε στους προσωπικούς μας στόχους για τον απλούστατο λόγο ότι ο καθένας αξιολογεί τα πράγματα εντελώς διαφορετικά και δεν έχει νόημα να προσπαθήσω να σε πείσω ότι αυτό που αξιολογώ εγώ σαν σωστό ότι πρέπει και εσύ να το βλέπεις έτσι) η άποψη μου είναι ότι βιώνουμε αυτό που λέμε καθημερινότητα άλλος σε μεγαλύτερο και άλλος σε μικρότερο βαθμό σχεδόν όλοι. Συμφωνώ μαζί σου kaneis με το παράδειγμα του Δημοκρίτου ( και μάλιστα θα μπορούσα να αναφέρω πλείστα ακόμα) αλλά αυτό δεν με σταματάει από το να εξακολουθώ να βλέπω το τέρας της καθημερινότητας. Έχουν υπάρξει εκατοντάδες εμπνευσμένοι άνθρωποι και ευτυχώς εξακολουθούν να εμφανίζονται καθημερινά αλλά αυτό δε σημαίνει ότι έχει εξαφανιστεί η καθημερινότητα μας.
Η άποψη μου είναι λοιπόν ότι η καθημερινότητα υπάρχει και διερωτώμαι είναι κάτι καλό ή όχι.?
Εγώ απάντησα πριν περιμένω τις απαντήσεις σας.

Υ.Γ. aliki για να μη νομίζεις ότι δεν εννοούσα αυτά που λέγαμε για τους μικρούς μας στόχους ήθελα απλά να πω ότι τελείωσα το βιβλίο μου αυτή τη βδομάδα ( πέτυχα τον στόχο μου δηλαδή) και έβαλα ήδη άλλο στόχο.
Καλημέρα και καλή βδομάδα για όλους
_________________
tace et fac

[Bugman]

Διαφωνώ, με το θέμα των στόχων...CHARALAMBΕ IACOVOU.

Οι στόχοι είναι προϊόν διαμόρφωσης συνθηκών, και γι΄αυτό δεν είναι ίδιοι σε όλους μας. Επίσης οι συνθήκες, αλλάζουν τις επιτυχίες των προσδοκιών μας.
Ας πιστεύουμε ότι έχουμε την δυνατότητα ελέγχου, ή ακόμα και την επιλογή να παραμένουμε σε φυλαγμένες εγκαταστάσεις, σε συγκροτημένες δομές, θα υπάρξουν οι αστάθμιτοι παράγοντες αργά ή γρήγορα, που θα μας ξυπνήσουν
Η κυβερνητική είναι μια επιστήμη που προσπαθεί να αλλάξει τις συνθήκες σε ένα σύστημα έτσι ώστε τα φαινόμενα αυτοκαταστροφής σ' αυτό να πάνε πίσω χρονικά....γιατί έχει παρατηρηθεί ότι αυτά εμφανίζονται με έναν ρυθμό, άρα και η γρήγορη ανασυγκρότηση θα "μηδενίζει" τον μετρητή....

Η καθημερινότητα είναι μια δυναμική κατάταση, εξαρτιέται από μας αλλά και από άλλους. Ο διάλογος, η συμπόρευση, η αλληλοβοήθεια είναι δυνάμεις που πολεμούν την καθημερινότητα. Σε αντίθεση ο ανταγωνισμός, η επίδειξη, ο φανατισμός είναι δυνάμεις που την καλιεργούν.

Το ζητούμενο για τον καθένα δεν ειναι η καθημερινότητα, αλλά άλλα στοιχεία που είτε πολεμούν είτε καλιεργούν αυτήν. Έτσι η καθημερινότητα θα παραμένει....πάντα εδώ!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[ΟΔΥΣΣΕΑΣ]

Χαιρετώ τον παλιόφιλο Bugman. Είμαι ο τέως Vaggos.

Η καθημερινότητα είναι το παν. Αν συλλογιστούμε το τι μπορεί να αποδώσει ένας άνθρωπος όταν στην καθημερινότητά του έχει απλές και καλές συνήθειες.

Ως επί το πλείστον, σαν άνθρωποι έχουμε κακές συνήθειες. Τι σημαίνει καλές και κακές;

1ο παράδειγμα η εργασία μας (που πιάνει και το μεγαλύτερο μέρος, πιστεύω, της καθημερινότητάς μας). Αν δεν σου αρέσει η εργασία σου, τότε «την έκατσες!». Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ασθένεια από το να μισείς την εργασία σου (αν δεν μπορείς να έχεις ότι αγαπάς, αγάπα ότι έχεις). Όπως και δεν υπάρχει μεγαλύτερη υγεία από το να αγαπάς την εργασία σου και να νιώθεις το όμορφο αυτό συναίσθημα της δημιουργίας και της προσφοράς στην κοινωνία.

2ο παράδειγμα οτιδήποτε αφορά τον υπόλοιπο ελεύθερο χρόνο μας που όπως προείπε και ο Bugman καλό είναι να ενισχύει τους τρεις εαυτούς μας. Δηλαδή το μυαλό, το σώμα και την ψυχή. Αν σου αρέσει η δουλειά σου, τότε το μυαλό το δουλεύεις εκεί αρκετά μιας και είναι ελάχιστα τα χειρονακτικά επαγγέλματα. Αν πάλι είσαι εργάτης και σου αρέσει η δουλειά σου τότε μπορείς να ασχοληθείς με κάτι που θα αναπτύξει τις δεξιότητές σου. Αρκεί να το αγαπάς. Και φυσικά, προσωπικά θεωρώ ότι η μουσική με την ευρύτερη και παλιά έννοιά της είναι ο Μέγας Καλλιεργητής της ψυχής μας.

- Κόψτε την τηλεόραση (τελείως όμως). Διαβάστε Παπαδιαμάντη.

- Αν το ραδιόφωνο παίζει όλο διαφημίσεις ή όλο τα ίδια τραγούδια (διαφημίσεις είναι και αυτά), κλείστε το και αγοράστε, δανεισθείτε, αντιγράψτε CD που σας αρέσουν.

- Μην κλείνεστε στον εαυτό σας, τον φυλακίζετε. Καλέστε φίλους σας και τραγουδήστε, γελάστε, τσακωθείτε, κλάψτε, βρίστε, συγχωρέσετε, αγαπήστε, φιλήσετε. Ο συνδικαλισμός είναι Ελληνικότατο ωραίο προϊόν.

- Σταματήστε να κινήστε όλο με αυτοκίνητο - μηχανάκι - ασανσέρ. Πηγαίνετε με τα πόδια και από τις σκάλες!

Όλα αυτά θέλουν πολύ υπομονή και επιμονή, μα πάνω απ’ όλα αγάπη. Και αυτό είναι δύσκολο γιατί στην σημερινή εποχή πρέπει να είσαι in. Αλλά είναι καλό για την καθημερινότητά μας.
_________________
Με την άθληση γυμνάζεται το σώμα, ενώ με την Μουσική το πνεύμα.
κατασκευή ιστοσελίδων :: ειδήσεις :: ασφάλειες αυτοκινήτων

[kaneis]

bugman εννοειται οτι οταν λεμε για στοχους μιλαμε για αυτο που περναει απ το χερι μας,αλλιως θα ημασταν αβουλα οντα στο ελεος ασταθμητων παραγοντων.ομως μπορουμε σε συναρτηση με τις συνθηκες να κανουμε αυτο που μπορουμε και να το κανουμε καλα.νομιζω οτι ο ανθρωπος πρεπει να εχει σκοπο στη ζωη του,ενα οραμα,ενα ονειρο που να την περιλαμβανει μεχρι τελους.θα εχετε παρατηρησει οτι καθε μικρος στοχος οταν επιτυγχανεται πααραπεμεπει απο μονος του στον επομενο,αναλογα τον δρομο που εχουμε διαλεξει,η στον οποιο ειμαστε κατα τυχη μην βλεποντας που παμε,οπως καθε βημα οδηγει στο επομενο οταν περπαταμε.θα ηταν καλο αρα να μπορουσαμε να εχουμε μια θεωρητικη εικονα του τελικου μας σκοπου ωστε να συγκεντρωνομαστε εκει προσπαθωντας να τον κανουμε πραξη και οι μικροι στοχοι να αποτελουν στοιχεια του δρομου προς τα εκει,ωστε να μην μενουμε σ αυτους.αλλιως κινδυνευει καποιος να κανει κυκλους και οι μικροι στοχοι του να ειναι απλα κατι σαν την τηλεοραση για καποιον που δεν αντεχει την ησυχια.υλικαντε αρα ειναι κατι καλο η καθημερινοτητα αν μπορεσουμε και την χρησιμοποιησουμε για καποιο σκοπο.
_________________
ο ηλιος δεν σηκωνει τα πεπλα αλλα τα φανερωνει

[Bugman]

Χαιρετώ 'σε Vaggo τεως, Οδυσσέα νυν.
Έδωσες απλά και κατανοητά παραδείγματα:
Κίνηση, επιδίωξη ισορροπίας πνευματικού-χειρονακτικού τρόπου ζωής, επιδίωξη συναισθηματικής ολοκλήρωσης..επιδίωξη συντροφιάς.
Η καθημερινότητα είναι ένας καθρέφτης, που έχει δυο όψεις...Την επιφάνειά του και την εικόνα μας που μας επιστρέφει. Εμείς βλέπουμε τη σύνθετη εικόνα, αυτή που μας επιστρέφει αλλοιωμένη από την επιφάνειά του. Το μέλημά μας δεν είναι να δούμε την εικόνα μας, έχουμε άποψη περί αυτής, αλλά να καταλάβουμε την άλλη όψη του καθρέφτη, την "λιγδωμένη" επιφάνεια. Αυτή είναι η πραγματικότητα αλλά δύσκολο να την καταλάβεις. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι η άποψη για την εικόνα μας έχει χτιστεί με παλαιότερες εικόνες....από το καθρέφτη. Επιπλέον ο καθρέφτης λερώνεται καθημειρνά από εξωτερικούς παράγοντες. Έτσι τι είναι αλήθεια; Εμείς, ο καθρέφτης, οι μεταβαλλόμενες εικόνες του;
Εδώ λοιπόν χρειά;ζεται η παραδοχή. Εμείς αποτελούμε μια αλήθεια, τον καθρέφτη τον βρήκαμε, και η σύνθετη όψη που παρατηρούμε, είναι η σχέση μας με το περιβάλλον, το οποίο βρήκαμε και αυτό.
Απο δω και πέρα υπάρχουν μερικά σενάρια:
1. Η τύχη. Ενεργούμε χωρίς εξάρτηση από το περιβάλλον...Αυτό θα οδηγήσει σε σύγκρουση, αν δεν βελτιωθεί η εικόνα μας, θα σπάσουμε τον καθρέφτη.
2. Η υπομονή. Ενεργούμε βάσει "εικόνας στόχου", που λάβαμε από εκπαίδευση και προσδοκούμε να την αναπτύξουμε για μας.
3. Η αγάπη. Ενεργούμε προσαρμόζοντας τον καθρέφτη, καθαρίζοντάς τον, με συνέπεια να βελτιωθεί και η δική μας εικόνα, έμμεσα.
4. Η απαξίωση. Ενεργούμε απαξιώνοντας την δική μας ιδέα περί εικόνας. Η μόνη πραγματική εικόνα είναι αυτή που βλέπουμε...και πεθαίνει ΄στην στιγμή..Κάθε λεπτό που περνάει είμαστε και κάτι άλλο. Ο 39χρονος πεθαίνει και αναλαμβάνει ο 40χρονος....με πολλά κοινά, όνομα, πράγματα, ευθύνες, αλλά όχι όλα, και κύρια όχι τα χρόνια. Διαφέρει από το (1) λόγω έλλειψης προσδοκίας...γι΄αυτό και δεν υπάρχει περίπτωση σύγκρουσης...
5. η κλωνοποίηση. Εδώ είναι το πέμπτο σενάριο, το υπερεαλιστικό. Η ιδέα του καθρέφτη εδώ γίνεται η βάση για την άλλη ιδέα, αυτή της κλωνοποιημένης καθημερινότητας. Η ακολουθία του 1, του 2 ή των άλλων 3 και 4 είναι από την φύση τους ένας ακόμα κλώνος του ιδίου συνόλου ενεργειών, της καθημερινότητας. Ο κλωνοποιός στήνει να δικό του καθρέφτη, που μοιάζει με έναν από τους προηγούμενους τέσσερις αλλά έχει την δυνατότητα να τον τροποποιεί αλλάζοντάς τον. Ποιό είναι το στοιχείο αλλαγής; Το στοιχείο το περιλαμβάνει μέσα του....δεν υπάρχει έξω στο καθρέφτη. Είναι μια εσωτερική τάση να αλλάζει.

Πιστεύω ότι όλοι μας ακολουθούμε το σενάριο πέντε, και έτσι δέιχνουμε κατά καιρούς ότι ακολουθούμε το 1 ή το 2 ή το 3 ή το 4.....Η δε απέχθειά μας για τη στάση κάποιου άλλου, είναι στην ουσία απέχθεια της περίπτωσης αλλαγής της δικής μας στάσης σ' αυτήν του άλλου, τώρα. Σε άλλη εποχή θα αλλάξουμε και μεις στάση.

Καθημερινότητα δεν σημαίνει στασιμότητα, ή μονιμότητα. Αυτό δείχνουν και τα πέντε σενάρια. Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ μας έδειξε ένα σενάριο αναφερόμενος στις ανάγκες....σαν να είναι οι ανάγκες ξεκάρφωτες από το είναι μας, άρα και διαπραγματεύσιμες....με την καθημερινότητα. Εγώ στέκομαι στην τακτική που ανέπτυξε και θεωρώ ότι είναι δυνατή αυτή όταν θα επιλέξουμε το σενάριο "αγάπη", να καθαρίσουμε το τοπίο, την εργασία μας, τις προσωπικές μας στιγμές. Όμως δεν παραβλέπω την ανάγκη για αλλαγη στάσης, αλλαγής σεναρίου, όπως το πέμπτο σενάριο δηλώνει. Για να μπορέσει κάποιος να φθάσει στο σενάριο 3 πρέπει να περάσει από το 2 αυτό της υπομονής, και για να φθάσει σ΄αυτό να περάσει από το σενάριο 1, αυτό της τύχης.
Ο κύκλος της καθημερινότητας δηλαδή είναι εναλλαγή σεναρίων: Τύχη, Υπομονή, Αγάπη, Απαξίωση, Νέα Επιλογή (κλονωποίηση).
Αυτό αποτελεί και την τελική τοποθέτησή μου περί καθημερινότητας!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[CHARALAMBOS IACOVOU]

Πριν έγραψα:

Γιατί δεν ξεκινά η συζήτηση από την ερώτηση, 'Γιατί είναι έτσι όπως είναι η καθημερινότητα του καθενός μας ξεχωριστά?

Ο Bugman έγραψε:

Οι στόχοι είναι προϊόν διαμόρφωσης συνθηκών, και γι΄αυτό δεν είναι ίδιοι σε όλους μας. Επίσης οι συνθήκες, αλλάζουν τις επιτυχίες των προσδοκιών μας.

Όταν έλεγα να προσεγγίσουμε το θέμα της καθημερινότητας κάτω από το φακό του στόχου, δεν εννοούσα τους στόχους ως τη μηχανή της επιτυχίας αλλά ως μηχανή που παράγει ΚΙΝΗΣΗ.

Να δούμε δηλαδή τους στόχους όχι από την προσωπική μας πλευρά γιατί έτσι θα καταλήξουμε στο ότι ο καθένας μας έχει διαφορετικούς στόχους, όπως πολύ σωστα το έθεσε ο Bugman, αλλα να τους δούμε από την συμπαντική τους πλευρά δηλαδή να καταλάβουμε γιατί έχουμε τους στόχους που έχουμε?

Αν καταλάβουμε γιατί έχουμε τους στόχους που έχουμε τότε θα καταλάβουμε γιατί είναι η καθημερινότητα του καθενώς ξεχωριστά διαφορετική αφού η καθημερινότητα είναι το σύνολο μικρών στόχων που βάζουμε καθημερινώς. π.χ. ψώνια για το σπίτι, να πάμε δουλειά, καφέ με φίλους, γυμναστική κτλ.

Η επόμενη ερώτηση είναι: Τι είναι αυτο που μας κάνει να βάλουμε τους στόχους που βάζουμε? Όπως όλοι θα προσέξετε αυτό που μας προκαλεί να βάζουμε τους ΣΤΟΧΟΥΣ που βάζουμε είναι η ΑΝΑΓΚΗ (Δεν είναι τυχαίο που ο Θαλής ο Μιλήσιος είπε ότι η δύναμη που κυριαρχεί τα πάντα στο σύμπαν είναι η Ανάγκη). Μετά τον στόχο που βάζουμε ο νους μας πάει κατευθείαν στα ΜΕΣΑ για να μπορεί να δημιουργηθεί η κατάλληλη ΚΙΝΗΣΗ για την επίτευξη του σκοπού ή στόχου ή καλύτερα τέλους που βάλαμε στο μυαλό μας.

'Εχουμε δηλαδή:

ΑΝΑΓΚΗ --> ΣΤΟΧΟΣ --> ΜΕΣΑ ==> ΚΙΝΗΣΗ

π.χ. Πεινάω και θέλω να φάω (Ανάγκη). Σκέφτομαι να πάω στο εστιατόρειο (Στόχος), χρησιμοποιώ τα πόδια μου (Μέσα) για να περπατήσω (Κινηση) μέχρι εκεί.

Όταν παρακολουθήσουμε προσεκτικά την κάθε κίνηση γύρω μας και την κάθε κίνηση ή ενέργεια καλύτερα, που κάνουμε, θα συνειδητοποιήσουμε ότι διέπεται από κάποιο στόχο, έστω κι αν γίνεται ασυναίσθητα.

Είναι τυχαίο που οι στόχοι ονομάζουνται και κίνητρα? Δεν λέμε κάποτε π.χ. ότι για να κάνω το τάδε πράγμα χρεάζομαι ένα δυνατο κίνητρο? Χρειάζομαστε δηλαδή ένα δυνατο στόχο για να μας εκτοξεύσει. Εδώ μπορούμε να παρατηρήσουμε επίσης ότι όσο πιο δυνατός ένας στόχος τόσο δυνατή είναι η κίνηση.
π.χ. Δεν είναι το ίδιο να πηγαίνεις για ψώνια επείδή πεινάς με το να πηγαίνεις να ανέβεις στην κορυφή του Έβερεστ επειδή θες να πατησεις το πόδι σου εκει που δεν το έχει πατήσει κανείς πριν.

Και κάτι άλλο που μου ήρθρε μόλις τώρα που δεν ξέρω κατα πόσο στέκει, αλλα θα το γράψω για να με διορθώσεται και να βρούμε ένα καλύτερο ορισμο: Όσο πιο πολύ ταυτίζονται οι ΣΤΟΧΟΙ μας με τις ΑΝΑΓΚΕΣ μας τόσο μεγαλύτερη είναι η ΘΕΛΗΣΗ μας για την επίτευξη τους.

Ας μπούμε όμως τώρα στο θέμα της καθημερινότητας που είναι και το κύριο θέμα μας. Αν η καθημερινότητα είναι ένα σύνολο από στόχους και αν είμαστε ελεύθερα όντα να αποφασίσουμε ποιους στόχους θέλουμε να βάλουμε, ποιοί θα ήταν οι στόχοι που πρέπει να βάλουμε στη ζωή μας για να αποκτήσει νόημα. Για να το βρούμε αυτό πρέπει να απαντήσουμε στην πιο κρίσιμη και δύσκολη ερώτηση που πρέπει να κάνουμε καθόσο ζούμε:

"Ποιός θέλω να γίνω? Ποιός είναι ο σκοπός ο οποίος υπάρχω? Πώς θέλω να με θυμάται ο κόσμος όταν φύγω από αυτό τον πλανήτη?"

Ο Στωϊκός φιλόσοφος Επίκτητος στη βιβλίο Εγχειρίδιο που το έχει γράψει ο μαθητής του Αρριανός Φλάβιος και έχει θέμα στο πως να ζούμε το βίο μας αρχίζει με την εξής πρόταση: " Πρώτα αποφάσισε τι θέλεις να είσαι και μετά κάνε αυτό που έχεις να κάνεις"

Φίλοι συνοδοιπόροι, γνωρίζουμε ποιά είναι η Ιθάκη μας? Θέλεις να πηγαίνεις στη δουλειά σου μετά σπίτι παρακολουθωντας τηλεόραση ή στην καφετέρια με φίλους για να κουβεντιάζεις για ποδόσφαιρο? Θέλεις να προσφέρεις έργο για την ανθρωπότητα? Θέλεις να κάνεις απλά οικογένεια? Θες να κάνεις κατορθώματα που δεν εχει κάνει κανείς πριν?

Τίποτα απ'αυτά δεν είναι λάθος, οταν βγαίνει καθαρά απ'αυτό που σου ψιθιρίζει η καρδιά σου και όχι απάυτό που σε αναγκάσαν οι καταστάσεις. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ένα μεγάλο μερος απ'αυτό που είμαστε είναι μέρος τών επιλογών μας και δεν είναι σωστο να φταίμε τον εαυτό μας για κάτι που γίνεται. Με αυτό τον τρόπο θα έχουμε πιο μεγάλο έλεγχο στη ζωή μας αφού τις επιλογές μας μπορούμε να τις αλλάξουμε όποτε θέλουμε.

Ο Καζαντζάκης είπε μια πολή ωραία φράση που ταιριάζει στην περίπτωση εδω: "

Έχεις τα χρώματα, έχεις και το πινέλο, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα"

Αν βρεθεί στον καθένα μας ξεχωριστά αυτός ο σκοπός (ο λόγος δηλαδή που υπάρχουμε) τότε αυτόματα και ως θαύμα θα εμφανιστούν και οι άλλοι οι μικροί στόχοι (Μέσα για τον τελικό στόχο) που χρειάζονται. Θα μπορούμε τότε να σχεδιάσουμε ποιά πορεία θα ακολουθήσουμε για να φτάσουμε στην Ιθάκη μας ( Το ποίημα του Σεφέρη Ιθάκη το περιγράφει ξεκάθαρα).

Ελπίζω να κάλυψα αρκετά το θέμα αν και πιστεύω ότι έχει πολλές ελλείψεις.


"Δεν είναι άξιο να ζει κανείς ανεξέταστο βίο" ( Σωκράτης )

"Δεν είναι άξιο να ζει κανείς απρογραμμάτιστο βίο" ( Αριστοτέλης )
_________________
"Ζήσε σαν ετοιμοθάνατος,
δημιούργα σαν αθάνατος."

[CHARALAMBOS IACOVOU]

Συγγνώμη ρε παιδιά αλλά στο προηγούμενη δημοσίευση έχω κάνει δύο λάθη.

1. Έγραψα:
Πρέπει να καταλάβουμε ότι ένα μεγάλο μερος απ'αυτό που είμαστε είναι μέρος τών επιλογών μας και δεν είναι σωστο να φταίμε τον εαυτό μας για κάτι που γίνεται.

Δεν είναι σωστό να φταίμε άλλους παράγοντες ήθελα να πω

2.Έγραψα:
"Δεν είναι άξιο να ζει κανείς απρογραμμάτιστο βίο" ( Αριστοτέλης )

η διόρθωση είναι:
"Δεν είναι άξιο να εξετάζει κανείς απρογραμμάτιστο βίο" ( Αριστοτέλης )
_________________
"Ζήσε σαν ετοιμοθάνατος,
δημιούργα σαν αθάνατος."

[Bugman]

CHARALAMBOS IACOVOU,
χρησιμοποιείς ορισμενες λέξεις διαφορετικά από μένα αλλά τις ορίζεις και έτσι ξεμπλέκουμε....Οπότε μην στεκόμαστε στις λέξεις ας κοιτάμε τα νοήματα.

Το ζήτημα όπως το έθεσες είναι: "γιατί έχουμε τους στόχους που έχουμε".

Δηλαδή θεωρείς ότι όλοι μας έχουμε στόχους, ονομάζεις του ςστόχους κίνητρα και δείχνεις ότι αυτοί είναι το αίτιο της χρήσης των μέσων για να δώσουν την κίνηση. Η κίνηση δηλαδή δεν είναι ποτέ τυχαία αλλα: επίδραση στόχων πάνω σε μέσα. ΣΤΟΧΟΣ Χ ΜΕΣΟ = ΚΙΝΗΣΗ.

Στο ερώτημα που έθεσες δίνεις μια αρχική εξήγηση (έτσι το θεωρώ) ότι οι στόχοι που έχουμε γίνονται για συγκεκριμένες κινήσεις...ή χρησιμοποιόντας την ορολογία σου, τις αναγκαίες κινήσεις. Το παράγωγο της θεώρησης αυτής είναι η απουσία επιλογής. Η τυχόν αδράνεια της κίνησης δεν θα εμφανίζεται ως χρόνος επιλογής αλλά ως ελάττωμα του μέσου. Έτσι το σύμπαν της "Ανάγκης" μάλλον έχει υπόστρωμα το "ελάττωμα", το οποίο και με τις κινήσεις θα τείνει να βελτιωθεί εκπληρώνοντας την ανάγκη. Το ερώτημα που προκύπτει είναι πως βρέθηκαν Ανάγκη και Ελάττωμα μαζί; Επειδή οι κινήσεις είναι ιδιότητες του "ελλατώματος", οπωσδήποτε και η έννοια βρίσκομαι από μετακίνηση δεν ισχύει για την Ανάγκη. Αυτό που μπορεί να συμβαίνει είναι ότι αυτά τα δυο, ανάγκη και ελλάτωμα πάνε μαζί ή απλά ελληνικά "συμβαίνουν".

Με αυτή την κατάλληξη του "συμβάντος", καθημερινότητα είναι το συμβάν μεταξύ ημών και των λοιπόν. Κάθε ενέργεια αναίρεσης της καθημερινότητας είναι άστοχη...αφού θα μας οδηγεί σε μια μετάλλαξή της, αλλά ουδέποτε στο διαχωρισμό των δυο οντοτήτων που βαίνουν μαζί. Τα πολλά πρόσωπα της καθημερινότητας δεν είναι "απαραίτητα" για την επίτευξη αυτής...αλλά είναι κινήσεις εντός αυτής που σχηματίζουν μια ακανόνιστη εικόνα. Αν και εφόσον υπήρχε μια εικόνα που να δικαιολογούσε όλες τις κινήσεις τότε αυτές οι κινήσεις θα είχαν επιτελέσει την απαλοιφή του ελαττώματος, την εκπλήρωση της ανάγκης. Γιατί δεν υπάρχει περίπτωση ένα ολόκληρο σύμπαν να γίνει κάτι, ένα κάτι μοναδικό...και αυτό να είναι το "λάθος κάτι"...διότι σε πιο σύμπαν θα ήταν το σωστό;
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[ulikante]

Όσο μεγαλύτερες είναι οι απαντήσεις τόσο λιγότερο δελεαστικές είναι για κάποιον να τις διαβάσει.
Επειδή δεν μπορώ να διαβάσω τις εκθέσεις που έχετε γράψει απλά θέλω να ρωτήσω κάτι απλό
Είναι η καθημερινότητα κάτι καλό?
_________________
tace et fac

[Tsepos]

Μπορούμε να υποθέσουμε ότι η καθημερινότητα είναι ο άνεμος και η διάθεση μας για να την αντιμετωπίσουμε τα πανιά. Ο άνεμος είναι μία δύναμη που δεν μπορούμε να την ελέγξουμε. Άλλωτε είναι ευνοΐκός (καλός) και άλλωτε όχι. Πρέπει να εστιαστούμε στα πανιά και να τα προσαρμόσουμε στον άνεμο. Καθώς όλα τρέχουν πρέπει να έχουμε στο νου ότι για κάθε αποτέλεσμα υπάρχει μία αιτία.
Πολλές φορές είναι πιο απλό από ότι νομίζουμε. Η αυτοπεποίθηση είναι ένας βασικός παράγοντας για την επίτευξη των στόχων μας. Διότι στόχος χωρίς αυτή, αποτελεί δυστυχώς φαντασία, που σύντομα θα φύγει με τον άνεμο. Καμμιά φορά αρκεί να κουνήσουμε το μικρό μας δαχτυλάκι για να γίνει ένα όνειρο πραγματικότητα. Κι όμως εμείς το κάνουμε να μοίαζει δύσκολο. Δε πιστεύω πως υπάρχει παράγοντας τύχη άλλα μάλλον ένα αόρατο τοίχος προστασίας, όπου μας βολεύει να κρυβόμαστε πίσω του. Και όταν χρειαστεί να περάσουμε από την πίσω πλευρά του τοίχου, του έχουμε δώσει τεράστειες φανταστικές διαστάσεις και μας φαίνεται αδύνατο να πετύχουμε το στόχο μας.
Η καθημερινότητα είναι ένα απέραντο χωράφι όπου φυτεύουμε τους σπόρους μας. Είναι η τράπεζα όπου αποταμιεύουμε καθημερινά τις πράξεις μας. Οπότε το παρόν είναι αυτό που καθορίζει το μέλλον μας.
Θεωρώ ως το πιο βασικό τη συνήθεια.
_________________
''Είναι καλό να είσαι σημαντικός. Είναι όμως πιο σημαντικό να είσαι καλός.'' Νταίηλ Κάρνετζυ

[Tsepos]

ulikante τα κείμενα είναι τόσο μεγάλα όσο χρειάζεται για να αναπτυχθεί η σκέψη του καθενώς. Προφανως υπάρχει έλλειψη υπομονής από πλευράς σου ή δε σου αρέσει ο διάλογος. Αν θες να βρεις απάντηση στο ερωτημά σου όσο αφορά την καθημερινότητα, πρέπει να ξέρεις, αν λες την αλήθεια στον εαυτό σου. Έχουνε δωθεί πολύ καλές απαντήσεις παραπάνω που αξίζει να τις διαβάσεις. Είναι προσπάθειες που έχουν γίνει κατόπιν σκέψης και όχι τυχαία. Διότι ο προβληματισμός αυτός ανήκει σε όλους. Η απάντηση κρύβεται στις εμπειρίες του καθενώς και για να συμπληρωθεί το παζλ είναι ανάγκη τελικά να δούμε τι κάνεις εσύ και εγώ καθημερινά.

Υ.Γ. Το χώρισα σε δύο μέρη μήπως και το διαβάσεις
_________________
''Είναι καλό να είσαι σημαντικός. Είναι όμως πιο σημαντικό να είσαι καλός.'' Νταίηλ Κάρνετζυ

[ulikante]

Πολύ εμπνευσμένη ήταν η απάντηση σου tsepos αλλά δυστυχώς δε μπόρεσα να τη διαβάσω ( μετά από τη 4 γραμμή δεν μπόρεσα να ακολουθήσω το βαθυστόχαστο συνειρμό σου)
Απλά θέλω να συζητήσουμε για τη καθημερινότητα . απλό κατανοητό και σύντομο.
Είναι η καθημερινότητα κάτι καλό ?
Ναι η όχι?
_________________
tace et fac