Επικούρειο παράδοξο....

[maxim_97]

Θέλει ο θεός να αποτρέψει το κακό και δεν μπορεί;

Τότε δεν είναι παντοδύναμος…

Μπορεί, αλλά δεν το επιθυμεί;

Τότε είναι κακός..

Είναι και ικανός και το επιθυμεί;

Τότε από πού προέρχεται το κακό;

Μήπως είναι και ανίκανος και δεν το θέλει;

Τότε γιατί τον αποκαλούμε θεό;

_________________
Επίκουρος:
Ο θάνατος δεν υπάρχει ούτε για τους ζωντανούς ούτε για τους πεθαμένους – εφόσον για τους πρώτους δεν υπάρχει, ενώ οι άλλοι δεν υπάρχουν πια".

[apostoloss]

Ο Θεός πέθανε !!!
_________________
Ω μεγάλο άστρο! Ποια θα 'ταν η ευτυχία σου, αν' δεν είχες αυτούς που φωτίζεις!

[maxim_97]

[Darkmind]

Αρχαιοέλληνα παντογνώστη, το συγκεκριμένο παράδοξο δεν ανήκει στον Επίκουρο.
_________________
Πάντων χρημάτων μέτρον έστιν άνθρωπος

«Η φιλοσοφία στο βαθμό που παραμένει φιλοσοφία δεν μπορεί να συστήσει άμεσα βήματα αλλαγών. Προκαλεί αλλαγές μόνο όσο παραμένει θεωρία. Δεν είναι η θεωρία επίσης μια αυθεντική μορφή πρακτικής;» Theodor W. Adorno

[maxim_97]

[Darkmind]

[Darkmind]

[apostoloss]

Το ξέρω φίλτατε! Μέσα σε μας πέθανε ο Θεός. Στον επίκουρο μια χαρά ζούσε!
_________________
Ω μεγάλο άστρο! Ποια θα 'ταν η ευτυχία σου, αν' δεν είχες αυτούς που φωτίζεις!

[maxim_97]

[Darkmind]

[Me]

τι είναι το κακό;
κάτι που υπάρχει εκτός του ανθρώπου;
να αποτρέψει τι, ο όποιος θεός;
την πράξη του κακού; ή να διαγράψει απο το μυαλό των ανθρώπων τον διαχωρισμό καλού- κακού; γιατί το κακό υπάρχει μονάχα ως αντίθετο του καλού μέσα στα πλαίσια της ηθικής..
επίσης, έχω την εντύπωση (διόρθωσέ με αν κάνω λάθος) οτι ο παραπάνω συλογισμός έχει και κάποια κενά λογικής, πχ:

[Me]

Πιστεύω οτι τα μπλέκεις λίγο τα πράγματα.
Πιστέυεις οτι η εκκλησία είναι λάθος; Βάλτα με την εκκλησία.
Πιστεύεις οτι ο Χριστιανισμός γενικότερα είναι λάθος; Βάλτα με τον Χριστιανισμό.
Με την λέξη θεό δεν χαρακτηρίζουμε μόνο τον θεό των Χριστιανών.

Είναι σαν να μην συμφωνείς με τον καπιταλισμό και να προσπαθείς να αποδείξεις οτι δεν υπάρχει οικονομία.
_________________
"Η μεγάλη δύναμη συνεπάγεται μεγάλη ευθύνη" - Θείος του Spiderman

[shaman]

η στρέψις τού επικούρου κατά τής χριστιανικής κοσμοθεωρίας ΣΗΜΕΡΑ (κι όχι στόν 5ο αιώνα μ.Χ.) αποτελεί ρομαντική γραφικότητα πού, πρωτίστως, υποδηλώνει άγνοια τής επικουρείου φιλοσοφίας.
πάντα όταν ασχολούμεθα μέ κάποιο φιλόσοφο από κάποια φερόμενα νά τού ανήκουν γνωμικά τό τελικό θύμα είναι ο ίδιος ο φιλόσοφος (ο επίκουρος όπως καί ο νίτσε, τούς οποίους ελάχιστοι γνωρίζουν κάπως επιμελέστερα, όλοι όμως θέλουν νά αναφέρωνται σέ αυτούς).
γιά τόν επίκουρο, τό συνηθέστερο λάθος είναι η εκκίνηση από τήν ηθική φιλοσοφία του (ίσως λόγω τής λαϊκής του εικόνος καί εντυπώσεως), όταν, στήν πραγματικότητα, η προσέγγισή του θά έπρεπε νά είναι από τήν αρχή, δηλαδή τήν οντολογία, καί τή λογική θεωρητική εξέλιξη καί πρακτική της εφαρμογή.
έτσι, κάπως εκκωδικευμένα, κατά τόν επίκουρο :
1. τό σύμπαν αποτελείται από ύλη καί κενό.
2. η ύλη αποτελείται από άτομα, δηλαδή σωματίδια αόρατα καί άφθαρτα.
3. τά άτομα καί η κίνησή τους καθορίζουν τήν ύλη όπως τήν αντιλαμβανόμεθα.
4. δέν υπάρχει θεία ή άλλη δύναμη, πού θά δημιουργήση τά άτομα ή θά τά θέση σέκίνηση, ή θά διέπη τήν κίνησή των.
5. τό σύμπαν είναι αιώνιο, καί απείρως επεκτεινόμενο.
6. όλοι οι θύλακοι τών ατόμων είναι τυχαίοι καί έχουν προθεσμία.
7. επομένως, υπάρχουν καί άλλοι κόσμοι εκτός από τό δικό μας, καί ο δικός μας κάποια μέρα θά λήξη.
8. η ζωή είναι ένα σύμπλοκο καί πολύπλοκο συνάθροισμα ατόμων συμπεριφερομένων μέ άλλοτε άλλο τρόπο ώστε νά συγκροτούν τό σώμα καί τό πνεύμα, τών οποίων ατόμων ο διασκορπισμός προκαλεί τόν αναπόδραστο καί μή αποφεύξιμο, οριστικό θάνατο πνεύματος καί σώματος.
9. οι θεοί είναι αδρανείς, ζούν στά ''μετακόσμια'', τρώνε, πίνουν, γλεντάνε καί μιλάνε (ελληνικά ...!!!) - κι έτσι, ο άνθρωπος δέν έχει νά αναμένη ή νά φοβήται κάτι απο αυτούς.
10. σέ ένα τέτοιο σύμπαν, ο άνθρωπος οφείλει καί μπορεί νά αποφύγη τόν δεισιδαίμονα φόβο : ο θάνατος δέν σημαίνει τίποτα..
11. η πραγματική ευζωϊα εξασφαλίζεται διά τής ευγενείας καί τής φιλίας πρός τούς όμοίους μας, καί διά τού μέτρου στήν ικανοποίηση τώναναγκών καί τήν απόλαυση τών τέρψεων (τών τελευταίων τούτων υπόδειγμα είναι η ζωή τών θεών στά ''μετακόσμια'').

αυτά επιγραμματικών περί τού επικούρου καί τής θεωρίας του ' πάντως, μού κάνει εντύπωση τό ότι ο ''αρχαιοελληνίζων'' (τρομάρα του !) θεματογράφος απέδωσε στόν επίκουρο ένα εντελώς άσχετο γνωμικό, καί δέν παρέθεσε ούτε κάν τό κατ' εξοχήν κείμενο πού θίγει τό θέμα τής σχέσεως ''θεού'' καί ''καλού'', δηλαδή τόν μικρό καί σημαντικό διάλογο τού πλάτωνος ''ευθύφρων''.

άλλά, σιγά μήν ξέρουν από πλάτωνα τά γραικίδια τής νέας ''ελλάδος'' ...
_________________
κόγξ όμ πάξ κι απάνω τούρλα !

[seeker]

Ο επικούρειος εφαρμόζει το "λάθε βιώσας" και προσπαθεί, μέσα στην άσχημη πολλές φορές καθημερινότητα, να βρει την ατομική ευδαιμονία.
Ο πιστός εφαρμόζει την αποχή από απολαύσεις, όπως και ο επικούρειος, και στρεφόμενος "μακράν" του κόσμου τούτου, βρίσκει καταφύγιο και ανακούφιση στη σκέψη ότι ο παρών κόσμος είναι προσωρινός και στη σκέψη ότι βρίσκεται (ο πιστός) σε κάποιου είδους επαφή με το θείο.
Στην πράξη οι δύο στάσεις δεν έχουν ουσιαστική διαφορά, και νομίζω ότι ο ντόρος που γίνεται από τους επικούρειους κατά της θρησκείας και τανάπαλιν είναι "κουβέντα να γίνεται".

[Darkmind]