Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΑΝΤΙΛΗΨΗ (ΘΡΗΣΚΕΙΑ)

 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
vv
Πρύτανης


Εγγραφή: 11 Ιαν 2004
Δημοσιεύσεις: 700

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 26, 2005 12:54 am    Θέμα δημοσίευσης: Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΑΝΤΙΛΗΨΗ (ΘΡΗΣΚΕΙΑ) Απάντηση με Συμπερίληψη

Σ' αυτή τη θεματική κεντρικός προβληματισμός θα είναι τα περί της Αρχαίας Ελληνικής θρησκείας.

Πολυθεϊσμός ή στην ουσία μονοθεϊσμός;

Ποιητική λατρεία ή κυριολεκτική;

Φιλοσοφία και Ελληνική θρησκεία.

και άλλα πολλά, έχουν θέση σ' αυτήν τη θεματική.
_________________
Πόσο Μηδαμινοί κι Ασήμαντοι μοιάζουν οι Πόνοι κ 'οι Αγώνες μας,
όταν θωρείς τη Γη απ' το Διάστημα!


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την vv στις Δευ Φεβ 28, 2005 2:15 pm, επεξεργάσθηκε 1 φορά συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ouliathis
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Οκτ 2003
Δημοσιεύσεις: 3832
Τόπος: Κύπρος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 26, 2005 1:44 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Αν δεχτούμε τον ορισμό του Πλάτωνα για τον φιλόσοφο (φιλόσοφος είναι αυτός που μπορεί και ανακαλύπτει τα πολλά στο ένα και το ένα στα πολλά), τότε δεν υπάρχει αληθινή διάσταση μεταξύ φιλοσοφίας και θρησκείας. Διαφορά φιλοσοφίας και παπάδων όμως φυσικά και υπάρχει, στον βαθμό που αυτοί προσπαθούν να επιβάλλουν έναν θεό έξω από εμάς και μέσα σε αυτούς. Γιατί μόνο μέσα σε αυτούς; Για ευνόητους λόγους πιστεύω
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 12 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 18523

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 26, 2005 11:00 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

O ορισμός της φιλοσοφίας μ' αυτόν τον τρόπο είναι τόσο γενικός που περικλείει και τις μυθολογικές κοσμολογίες,όπως και τις επιστημονικές.Σε τελική ανάλυση,κάθε ανθρώπινη σκέψη,ως ανάπτυξη εννοιών-αφαιρέσεων,αναζητεί το ένα απ' τα πολλά με την αναγωγή και τα πολλά απ' το ένα με την ανάλυση.
Και στην αρχαία Ελλάδα η θρησκεία αντιμετώπισε με καχυποψία τους φιλοσόφους.Ο μάντης Διοπείθης είχε προτείνει να τιμωρούνται οι φιλόσοφοι της φύσης με Θάνατο.Ο Αναξαγόρας κατηγορήθηκε στην Αθήνα για αθεΐα,εξαιτίας αυτού του νόμου. Σαφώς,λοιπόν,και υπάρχει διάσταση φιλοσοφίας και θρησκείας:η πρώτη αμφισβητεί,δια του ορθού λόγου,εκεί που η άλλη,άκριτα, αποδέχεται δογματικές θέσεις.
Δεν πρέπει να συγχέουμε τη θρησκεία με τη μεταφυσική,που είναι κλάδος της φιλοσοφίας. Ένας φιλόσοφος ποτέ δε φτάνει σε οριστικά συμπεράσματα."Η απάντηση στο πρόβλημα θέτει καινούρια ερωτήματα",λέει ο Γιάσπερς .Γι' αυτό και υπάρχουν τόσες φιλοσοφίες όσοι και φιλόσοφοι ενώ η οποιαδήποτε εξέλιξη των θρησκειών υποκινήθηκε απ' τη φιλοσοφική αμφισβήτηση.Οι νέες θρησκείες χρησιμοποιούσαν τη φιλοσοφία για ν' αντικρούσουν τα δόγματα των παλαιών και να εγκαταστήσουν νέα,αλλοιώνοντας έτσι το πνεύμα της φιλοσοφίας.Τη θρησκεία τη μαθαίνεις,απ' τη φιλοσοφία "το μόνο που μπορεί να μάθει κανείς είναι να φιλοσοφεί",όπως είπε κι ο Καντ.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ouliathis
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Οκτ 2003
Δημοσιεύσεις: 3832
Τόπος: Κύπρος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 26, 2005 8:10 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Εγώ θα έλεγα την λέξη σαφώς να μην την χρησιμοποιείς με μεγάλη ευκολία γιατί έχει την δυνατότητα να σε καθορίζει. Η θρησκεία την μεγαλύτερη σχέση την έχει με την λατρεία και η τελευταία με την τελετή και η τελετή με την επανάληψη. Η τελευταία τώρα έχει μεγάλη δύναμη γιατί εμπεδώνει καταστάσεις ας το πούμε έτσι. Συνεπώς η θρησκεία στο απώτατο παρελθόν ήταν μαγεία και στην αρχαία Ελλάδα και όχι μόνο φυσικά μυστήρια.
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Julianus
Πρύτανης


Εγγραφή: 19 Ιούν 2003
Δημοσιεύσεις: 269

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Φεβ 28, 2005 8:21 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Το ορθό ειναι να μιλούμε για ελληνική κοσμοαντίληψη και όχι για ελληνική θρησκεία.

Βασικό χαρακτηριστικό του Ελληνισμού ειναι ο πλουραλισμός.

Αυτός ο πλουραλισμός οδηγεί σε μια πληθώρα θρησκευτικών πεποιθήσεων και πρακτικών.

Επομένως δεν υπάρχει ένας αποκλειστικός Κανόνας ή "Ορθοδοξία" που να καθορίζει το τυπικό μιας "ελληνικής θρησκείας".

Αυτά τα καλά ήρθαν με τον Ιουδαιοχριστιανισμό Crying or Very sad
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ouliathis
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Οκτ 2003
Δημοσιεύσεις: 3832
Τόπος: Κύπρος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Φεβ 28, 2005 10:48 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Το σωστό μάλλον είναι να μιλάμε για ελληνική θρησκεία αφού αυτοί έτσι την ονόμαζαν. Συμφωνώ φυσικά ως προς το ότι δεν υπήρχε τότε κανενός είδους ορθοδοξία γι αυτό και οι διαφορές μιας θεότητας από μία πόλη σε άλλη. Πολλές φορές μάλιστα μπλέκονταν και λατρευτικά τυπικά ενός θεού με έναν άλλον σε άλλη πόλη. Μήπως όμως αυτό συνέβαινε ακριβώς εξ αιτίας του κατακερματισμού της εξουσίας σε πόλεις κράτη; Ένας εξουσιαστής θεός δύσκολα θα μπορούσε να εμφανιστεί στην αρχαία Ελλάδα. Ο τελευταίος χρειάζεται συγκεντρωτικό κράτος για να εμφανιστεί. Όσο μεγαλύτερο το τελευταίο τόσο ποιο αυταρχικός και ο θεός του. Ένα καλό παράδειγμα είναι ο διάλογος μεταξύ του Θεμιστοκλή αν θυμάμαι καλά και ενός ασιάτη ευγενή στην αυλή του Μεγάλου βασιλιά. Ο ευγενής αυτός λέει στον Θεμιστοκλή πως εσείς (οι Αθηναίοι δηλαδή) θεωρείστε μεταξύ σας ως ίσος προς ίσον ενώ εμείς λέμε πως ο μεγάλος βασιλιάς είναι εκπρόσωπος του θεού και πρέπει να προσκυνούμε μπροστά του (ακόμα και το μαστίγωμα από αυτόν ευλογία θεωρούνταν), γιατί φυσικά είναι ανευλαβές να μην υπολογίζεις τον θεό του οποίου εκπρόσωπος είναι ο βασιλιάς. Πως αλλιώς μια τέτοια αυτοκρατορία θα κρατούσε την συνεκτικότητά της αν όχι με φόβο θεού; Έτσι τελικά φαίνετε πως τον θεό τον χρησιμοποιεί ο άνθρωπος ως δικαιολογία των δικών του επιδιώξεων για να νομιμοποιήσει τις τελευταίες, και πολύ λίγο ασχολείται με το νόημα του σύμπαντος και της φύσης, που είναι φυσικά το ίδιο σαν να ασχολείται και με τον ίδιο τον θεό.
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Kouros
Πρύτανης


Εγγραφή: 30 Ιούν 2004
Δημοσιεύσεις: 639
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάρ 02, 2005 1:53 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Αναντίρρητα η θρησκευτική παράδοση των αρχαίων ελλήνων δεν είναι ούτε ενιαία ούτε αυστηρά παγιωμένη. Δεν έχει κανένα δογματικό χαρακτήρα. Δίχως ιερατείο, δίχως επαγγελματίες κληρικούς, δίχως εκκλησία, η ελληνική θρησκεία δεν γνωρίζει Ιερά Γραφή, στην οποία θα βρίσκονταν ενσωματωμένη, μια για πάντα σε ένα κείμενο η αλήθεια. Και δεν περιλαμβάνει κανένα "πιστεύω" που θα επέβαλλε στους πιστούς ένα ενιαίο σύνολο δοξασιών για τον κόσμο των θεών.
Αρκεί όποιος μετέχει στις τελετουργίες, να δίνει πίστη σε ένα ευρύ σώμα αφηγήσεων, γνωστών ήδη από την παιδική ηλικία (μέσω της αφήγησης των γιαγιάδων και των ποιητών), που παρουσιάζονται σε πολύ διαφορετικές εκδοχές και σε αρκετά μεγάλο αριθμό παραλλαγών ώστε να αφήνουν στον καθένα ευρύτατα περιθώρια ερμηνείας.

Ανάμεσα στις συνήθεις τελετουργίες που ενδιαφέρονταν αποκλειστικά για την προστασία της πόλης από τον προστάτη θεό και για την διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, αλλά που αδιαφορούσαν για το άτομο ως πρόσωπο, ως ένα ιδιαίτερο ον υπεύθυνο για την σωτηρία της ψυχής του (αυτές που ακολουθούσε ο απλός λαός και αφορούσε κυρίως αιματηρές θυσίες και δημόσιες λατρείες) υπήρχαν επίσης τάσεις και ομάδες αποκλίνουσες και περιθωριακές, κλειστές και απόκρυφες (αν και κάποιες απ'αυτές ενσωματώθηκαν εν όλω ή εν μέρει στην επίσημη λατρεία της πόλεως, αλλά παρέμεναν ξένες προς αυτήν) που δήλωναν διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις και συνέβαλαν κυρίως στο να ανοίξει ο δρόμος για τον αρχαιοελληνικό μυστικισμό, που χαρακτηρίζεται από την αναζήτηση μιας πιο άμεσης, πιο στενής και πιο προσωπικής επαφής με τους θεούς και συνδέεται κάποτε με την επιδίωξη μιας μακάριας αθανασίας ( Ελευσίνια Μυστήρια, διονυσιακή λατρεία, ορφισμός).

Η επίδραση του ορφισμού για παράδειγμα, κατά την κλασική εποχή ήταν διττή. Στο επίπεδο της λαικής πίστης, έθρεψε τις ανησυχίες και τις πρακτικές των προληπτικών που κατατρύχονταν από τον φόβο του μιάσματος και των ασθενειών (αυτά που ειρωνεύονταν οι Πλάτωνας, Ηράκλειτος κ.α) αλλά σε ένα άλλο επίπεδο όμως, πιο πνευματικό, η ορφική παράδοση (όπως και η πυθαγόρεια) συνδέεται μ'εκείνα τα πρόσωπα που είναι πέραν των συνηθισμένων ανθρώπων, τους οποίους αποκαλούσαν "θείους άνδρες" και θεωρήθηκαν κάποτε και ως εκπρόσωποι του ελληνικού σαμανισμού (Εμπεδοκλής, Άβαρις, Αριστέας, Ερμότιμος Επιμενίδης κ.α).
Εμπνευσμένοι ιεραπόστολοι που με την πειθαρχημένη ζωή τους και τις πνευματικές τους ασκήσεις επανέφεραν στην μνήμη τους τις προηγούμενες ζωές τους χρησιμοποιήθηκαν για τον καθαρμό των πόλεων και αναγνώριζαν ως θεό προστάτη τους όχι πλέον τον Διόνυσο, αλλά τον Απόλλωνα των Υπερβορείων θεό της εκστατικής έμπνευσης και των καθαρμών.

Από την μία λοιπόν είχαμε την "επίσημη θρησκεία της πόλης" (που νοιάζονταν για την σωτηρία της πόλης και αδιαφορούσε για την "σωτηρία της ψυχής") και από την άλλη τις μυστικιστικές πρακτικές κάποιων "θείων αντρών" στις οποίες το άτομο είναι εκείνο που παίρνει την πρωτοβουλία, γίνεται ο κύριος του παιχνιδιού και περνά στην "άλλη πλευρά".
Παρ'όλα αυτά όπως υποστηρίζει ο Jean Pierre Vernant ("Μύθοι και θρησκεία στην αρχαία Ελλάδα" εκδ. Σμίλη), "...για όσο διάστημα η πόλις παρέμεινε ζωντανή, καμία αίρεση, καμία λατρευτική πρακτική, καμία οργανωμένη ομάδα δεν κατάφερε να εκφράσει τόσο δυναμικά και με όλες τις συνέπειες που προκύπτουν από αυτό, την ανάγκη να αποδεσμευτείς από το σώμα σου να εγκαταλείψεις τα εγκόσμια και εκτός του κόσμου τούτου να ενωθείς με το θείον, όσο η φιλοσοφία. Η αρχαία ελληνική θρησκεία δεν γνώρισε την μορφή του "αναχωρητή". Η φιλοσοφία είναι εκείνη που μεταθέτοντας στον δικό της χώρο το θέμα της "άσκησης", της ψυχικής κάθαρσης, της αθανασίας της ψυχής, ανέλαβε το έργο αυτό.
Για το μαντείο των Δελφών το "γνώθι σαυτόν" σήμαινε, " γνώριζε ότι δεν είσαι θεός και μην κάνεις το λάθος να προσπαθείς να γίνεις". Για τον Σωκράτη του Πλάτωνα, ο οποίος επαναλαμβάνει για λογαριασμό του τον χρησμό, σημαίνει, "γνώριζε τον θεό που είσαι μέσα σου εσύ ο ίδιος. Προσπάθησε να γίνεις όσο είναι δυνατόν ίδιος με τον θεό".

Οι ρίζες της φιλοσοφίας λοιπόν (της αναζήτησης της σοφίας) είναι μυστικιστικές. Η κάθε φιλοσοφική σχολή θα επεξεργαστεί την δική της ορθολογική παράσταση του θεού (της κατάστασης τελειότητας) στην οποία τοποθετεί τον σοφό και το υπερβατικό αυτό ιδεώδες της σοφίας (το θείον) θα αποτελέσει τον στόχο της φιλοσοφίας.
Νομίζω ότι καιρός είναι να θυμηθούμε αυτά τα πράγματα, ώστε να μπορέσει επιτέλους η φιλοσοφία να ξανανταμώσει με το Ιερό και ν'αποτελέσει και πάλι - όπως και τότε - πηγή νοηματοδότησης και αληθινών Αξιών, σε μια εποχή που τ'αναζητά απελπισμένα αλλά εισπράττει δυστυχώς μόνο κενές λέξεις, περίτεχνες εκφράσεις και διανοητικούς συλλογισμούς.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ouliathis
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Οκτ 2003
Δημοσιεύσεις: 3832
Τόπος: Κύπρος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Μάρ 04, 2005 8:55 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Δηλαδή άνθρωποι όπως ο Εμπεδοκλής ή ο Επιμενίδης ήταν σαμανιστές; Θα πρόσθετα και τον Δημόκριτο και τον Ηράκλειτο σε αυτούς. Καιρός ήταν να τα πει κάποιος!
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Julianus
Πρύτανης


Εγγραφή: 19 Ιούν 2003
Δημοσιεύσεις: 269

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Μάρ 05, 2005 5:04 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Σήμερα διάβασα στα ΝΕΑ ότι ο Ρεζίς Ντεμπρέ (γνωστός Γάλλος φιλόσοφος) πρότεινε την κατάργηση της λέξης "θρησκεία" και την υποκατάστασή της από την λέξη communion, δηλ. κοινότητα ή κοινωνία, όπως την μετάφρασαν οι Έλληνες εκδότες του.

Πρόκειται για τολμηρή πρόταση, σίγουρα!!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
vv
Πρύτανης


Εγγραφή: 11 Ιαν 2004
Δημοσιεύσεις: 700

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Μάρ 05, 2005 5:22 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Julianus έγραψε:
Σήμερα διάβασα στα ΝΕΑ ότι ο Ρεζίς Ντεμπρέ (γνωστός Γάλλος φιλόσοφος) πρότεινε την κατάργηση της λέξης "θρησκεία" και την υποκατάστασή της από την λέξη communion, δηλ. κοινότητα ή κοινωνία, όπως την μετάφρασαν οι Έλληνες εκδότες του.

Πρόκειται για τολμηρή πρόταση, σίγουρα!!


ΑΠΟΛΥΤΩΣ! Και επιβεβαιώνει και αυτά που λέμε για την κοσμοαντίληψη των κοινοτήτων Wink Είναι ο πιο δόκιμος και πετυχημένος όρος! Και ίσως εξυψώσει κι άλλο την παράδοση της υπαίθρου, αν διαδοθεί αυτή η υποκατάσταση της λέξης στον φιλοσοφικό κόσμο Exclamation
_________________
Πόσο Μηδαμινοί κι Ασήμαντοι μοιάζουν οι Πόνοι κ 'οι Αγώνες μας,
όταν θωρείς τη Γη απ' το Διάστημα!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
iason
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Ιούν 2003
Δημοσιεύσεις: 4108
Τόπος: (Γ)Ελλάς

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Μάρ 12, 2005 10:46 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Η έννοια υπήρχε θα λέγαμε στην ελληνική αρχαιότητα, με τον όρο θεραπεία, θεραπευτής, θρησκεία κλπ.
Οι "παίδες Απόλλωνος" ήταν διαπρύσιοι κήρυκες και ασκητές της θεραπευτικής. Μια παράδοση από τα βάθη του χρόνου, από τον Ασκληπιό, που μαθήτευσε στον Χείρωνα, που ακόμα και νεκρούς ανάσταινε, τόσο που φοβήθηκε ο Άδης μη χάσει το βασίλειό του και γρίνιαξε στο Δία κι εκείνος κατακεραύνωσε τον Ασκληπιό...

Ο Ιησούς -όχι βέβαια αυτός των χριστιανών!- θεραπευτής ήταν.

Στο Δίον (Περία), υπάρχει στο μουσείο μέσα μια στήλη, που έχει σκαλισμένον έναν κατάλογο "ΘΡΗΣΚΕΥΤΩΝ" του Διός.

Και στους Ινδούς, το 'γιόγκα' ένωση θα πει, δεν έχει σχέση με λατρεία.
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Kouros
Πρύτανης


Εγγραφή: 30 Ιούν 2004
Δημοσιεύσεις: 639
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Μάρ 12, 2005 11:11 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ακριβώς επειδή η θεώρηση του ανθρώπου σε τέτοιες παραδόσεις δεν παρέβλεπε την "πνευματική του διάσταση" και δεν ανήγαγε τον Κόσμο σε κόσμο, την διάνοια, την Ψυχή και το Πνεύμα σε τίποτα παραπάνω από "σκέτη ύλη" (όπως συμβαίνει στον σημερινό μουντό και θλιβερό κόσμο του επιστημονικού υλισμού) και επομένως η θεραπεία του ανθρώπου δεν αφορούσε μόνο την θεραπεία του φυσικού σώματος αλλά του συνόλου του ανθρώπινου όντος.
Και αυτός ναι, είναι ο ύψιστος φιλοσοφικός στόχος...
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Σελίδα 1 από 1

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center