ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

[STAMATIS]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ.!!
ΣΗΜΕΡΑ ΓΡΑΦΤΗΚΑ ΠΡΩΤΗΦΟΡΑ ΕΔΩ.
ΔΙΑΒΑΣΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΓΡΑΨΕΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΛΗ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΜΕ ΕΝΤΥΠΟΣΙΑΣΑΝ.
ΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ,ΝΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΩ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΣΚΕΠΤΕΣΘΕ .ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΜΠΑΙΝΕΙ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ SITE ΜΕ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.
ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ.
ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ,ΣΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΥΝ,ΚΑΝΕΙΣ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ,ΞΕΚΙΝΑΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΧΑΡΑ.ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ
ΟΙ ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΟΙ ΣΕ ΕΠΗΠΛΗΤΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥΣ. ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΠΑΡΕΧΕΙ Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ.ΚΑΙ ΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΛΕΕΙ Ο ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΣΟΥ. "ΕΦΟΣΟΝ ΑΥΤΟ ΘΕΛΕΙ Ο ΠΕΛΑΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ,ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ"
ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΛΗΜΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΕΙΝΑΙ .ΜΑΘΑΙΝΩ ΚΑΤΙ ΣΩΣΤΟ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΙ ΜΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ .ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΜΙΑΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ.
ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΑΩ ΝΑ ΒΑΛΩ ΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΜΟΥ ΝΑ ΕΞΟΙΚΕΙΩΘΩ ΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΟΥ ,ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΟΣΑ ΕΜΑΘΑ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΙΣΧΥΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΤΟ ΘΕΛΕΙ Ο ΠΕΛΑΤΗΣ.ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙΣ ΜΕΤΑ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΛΕΣ ΤΙ ΕΚΑΝΑ ΣΗΜΕΡΑ .ΕΚΑΝΑ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ.ΟΧΙ! ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΛΛΑΞΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΜΙΑΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΕΝΟΣ ΕΡΓΟΥ, ΚΑΙ ΥΠΑΚΟΥΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ.ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΕΒΕΙ ΑΥΤΟ??

[maya]

Δεν ξέρω για πόσο χοντρή παραβίαση κανόνων μιλάς αλλά σε γενικές γραμμές ισχύουν δύο κανόνες σ' αυτές τις περιπτώσεις.
1. Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. (κι όσο πιο πολλά λεφτά πληρώνει τόσο πιο πολύ δίκιο έχει)
2. Αν ο πελάτης δεν έχει δίκιο ισχύει ο κανόνας Νο 1.
Αλλά είναι πολύ απογοητευτικό όλο αυτό...

[afham]

ο Πελάτης δεν έχει πάντα δίκιο διότι αυτό που ζητά μπορεί να κακοποιήσει την εικόνα της επιχείρησης με αποτέλεσμα να δυσαρεστηθούν μελλοντικοί ή ήδη υπάρχοντες πελάτες. Οπότε καλύτερα ένας δυσαρεστημένος παρά ένα ολόκληρο πελατειακό κοινό να σε κυνηγάει.

Αυτό που θα σου έλεγα Σταμάτη είναι να τα έχεις καλά με τη συνείδησή σου. Όταν ξέρεις ότι κάνεις καλά τη δουλειά σου και με το παραπάνω θα ανταμειφθείς, ίσως όχι σε αυτή την επιχείρηση -που κατά τη γνώμη μου είναι καταδικασμένη σε αποτυχία- αλλά σε κάποια άλλη πιο φιλόδοξη και υπεύθυνη.

Θα σου πω κάτι απο προσωπική πείρα: Κάποτε είπα σε ένα πελάτη: "Εμείς έτσι εργαζόμαστε γιατί δε θέλουμε μόνο να ικανοποιήσουμε τις απαιτήσεις σας αλλά και να μη γινόμαστε ρεζίλι στους ανταγωνιστές μας. Εμείς ξέρουμε το ιδανικό για εσάς. Αν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, καλύτερα να μην αρχίσουμε τη συνεργασία μας."

Βέβαια για να πεις το παραπάνω πρέπει να είσαι σίγουρος για το ποιόν της εταιρείας στην οποία εργάζεσαι.

Συμπέρασμα: κάνε το καλό σύμφωνα με τη συνείδησή σου. Το να αποδέχεσαι οποιεσδήποτε πελατειακές προσταγές σημαίνει έλλειψη επαγγελματικής υπευθυνότητας με σημάδια καιροσκοπισμού/τυχοδιωκτισμού.

[maya]

Δυστυχώς δεν είναι πάντα έτσι afham. Πρέπει να σου επιτρέπει το αφεντικό να μιλήσεις έτσι.. Να είναι εντάξει με τους υπαλλήλους του.
Στον "ελευθερουδάκη" για παράδειγμα, άκουσα σήμερα απίστευτα πράγματα για τις συνθήκες εργασίας των παιδιών. Ένας υπάλληλος αναγκάστηκε να πληρώσει κάτι που είχε πάρει πελάτης γιατί ο πελάτης βιαζόταν και ο υπάλληλος δεν είχε ψιλά. Το ότι δεν είχε ψιλά όμως δεν ήταν δικό του λάθος γιατί ήταν μόνος του σ' έναν ολόκληρο όροφο και δεν μπορούσε να φύγει να βρει ψιλά. Ένας σεκιουριτάς αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη από κάποιον που ενώ έβγαινε από το μαγαζί χτύπησαν τα μηχανήματα (είχε βουτήξει δυο βιβλία). Αλλά ήταν συγγραφέας ο συγκεκριμένος κλέφτης οπότε πάλι ο υπάλληλος τα πλήρωσε.
Δεν είναι πάντα εύκολο να κάνεις τη δουλειά σου σωστά. Ειδικά όταν έχεις τρέχοντα έξοδα που δε σου επιτρέπουν να παραιτήσαι όταν οι συνθήκες δεν είναι οι ιδανικές.

[afham]

[iason]

[Bugman]

Σταμάτη,
Υπάρχουν ορισμένες αλήθειες στις δουλειές και πολλές φορές τις αγνοούμε. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι παντογνώστης, αλλά κάποιες εμπειρίες μου μπορώ να μεταφέρω:
Σε μια δουλειά υπάρχουν δυο στάδια σίγουρα και ένα τρίτο (όχι πάντα σίγουρο).
1. Στάδιο προσαρμογής. Ο εργοδότης δεν σε εμπιστεύεται. Είσαι υπό εκπαίδευση και συνεχή έλεγχο. Οι επιπλήξεις είναι σε ριπή, η μία πίσω από την άλλη. Φυσικό αυτό γιατί κανείς δεν ήξερε πριν μάθει (στην γή!)
2. Φάση εργασίας ανευ βοήθειας. ΣΟΛΟ. Κάθε επίπληξη εδώ είναι σοβαρή και μπορείς να απολυθείς. Το σωστό είναι κανόνας το λάθος είναι ένα βήμα για έξοδο. Για να έχεις καλύτερη μοίρα πρέπει να αποφεύγεις τα λάθη. Αυτός που κάνει ταρζανιές-δηλαδή πράγματα παραπάνω από τα κανονικά- μάλλον θα σφάλει γρηγορότερα.
3. Εκπαιδευτής ή και σχεδιαστής τρόπου εργασίας. Πρέπει να έχει χρόνια στο (2) και να έχει αποδείξει ότι είναι καλός γνώστης των πραγμάτων. (γι΄αυτό και θα φθάσουν λίγοι στο 3ο στάδιο). Εδώ τ αλάθη είναι απελπιστικά κακά, αλλοιώνουν την επιχείρηση. Λάθος ίσον απόλυση!

Που είναι το δίκαιο; Το δίκαιο είναι του ισχυρού! Δηλαδή ο πελάτης επιλέγει εταιρεία. Αυτός έχει δίκαιο (αν έχει άδικο δεν είναι πελάτης). Ο εργοδότης επιλέγει υπάλληλο. Αυτός έχει δίκαιο (αν έχει άδικο δεν είναι εργοδότης).
Δουλέυει και αλλιώς, το δίκαιο είναι αυτό που περπατάει (άρα είναι και το ισχυρό):
Ο τάδε επιλέγει σήμερα σε ποια εταρεία θα εργαστεί. Ο τάδε έχει δίκαιο (αν έχει άδικο δεν θα εργαστεί). Η δείνα εταιρεία επιλέγει το πελάτη που θα εμπιστευτεί και θα πάρει τα λεφτά της. (αν έχει άδικο δεν θα τα πάρει-και μάλλον θα φαλιρήσει, άρα δεν θα υπάρχει ως εταιρεία)

Δηλαδή Σταμάτη, δες σε ποιο στάδιο είσαι, που είσαι ισχυρός, εκεί έχεις δίκαιο. Που επιλέγουν άλλοι για σένα, εκεί αυτοί έχουν δίκαιο.
Και θυμήσου: Η εμπιστοσύνη είναι διπλή. Εσύ εμπιστεύεσαι την εταιρεία ότι θα σου δίνει συνέχεια δουλειά και αυτή ότι δεν θα την πουλήσεις στους αντίπαλους. Ανά πάσα στιγμή μπορείς να φύγεις για καλύτερα και αυτό το ξέρουν! Για την εταιρεία ουδείς αναντικατάστατος εφόσον ο επόμενος έχει καλό ποιόν.Αν έχει κακό τότε την πάτησε η εταιρεία. Άρα ουδείς θέλει να αντικαταστήσει έναν εργαζόμενο με καλό ποιόν. (το καλό ποιόν βγαίνει και από το στάδιο 1)
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[Θεαίτητος]

Η ενασχόληση με ένα αντικείμενο γενικά αγαπητέ φίλε προϋποθέτει σαφώς ένα μίνιμουμ σε επάρκεια γνώσεων σχετικά με το αντικείμενο αυτό. Το υπόβαθρο αυτό λειτουργεί βοηθητικά ωστε να μπορεί κανείς να έχει αποκτήσει μια καλή εντύπωση με αυτό που πρόκειται να ασχοληθεί. Πρόσεχε όμως: η εργασιακή πρακτική σε επίπεδο αγοράς διαφοροποιείται σε σχέση με την απόκτηση των γενικών γνώσεων πάνω σε ένα θέμα. Στον ιδιωτικό τομέα ζητούμενο είναι (για μια επιχείρηση με επιδιώξεις) η παροχή στον πελάτη υπηρασιών τέτοιων που θα καθιστούν την επιχείρηση βιώσιμη και ανταγωνιστική, πιο απλά πουλάω ένα προϊόν με τέτοιο τρόπο ωστε να πάρω το μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα και να αυξήσω το πελατολόγιό μου (και άρα τα κέρδη μου) . Πώς θα το καταφέρω αυτό; Απλά προσπαθώ να είμαι πρωτότυπος. Αυτή η λέξη κλειδί οριοθετεί και μια πρακτική αγοράς, τέτοια που δημιουργεί πρόβλημα σε όσους οφείλουν να την ενστερνιστούν (σε σένα π.χ). Τί πρέπει λοιπόν να γίνει (κατά την ταπεινή μου γνώμη); Υ-πο-μο-νή . Άλλη μαγική λέξη... Θα πρέπει να μάθεις, να μπείς στην ουσία της συγκεκριμένης εργασίας. Αυτό απαιτεί χρόνο, δυστυχώς όμως όχι απεριόριστο. Η λογική της αγοράς λέει ότι ο εργαζόμενος οφείλει να μάθει τους κανόνες της δουλειάς στο συντομότερο δυνατόν διάστημα, ώστε να γίνει άμεσα παραγωγικός και αξιοποιήσιμος από την εταιρεία. Για όσο καιρό λειτουργεί έτσι γίνεται αποδεκτός, άν όμως κουραστεί ή δεν μπορέσει να συνεχίσει σ'αυτόν τον ρυθμό, τότε.... Όπως μάλιστα λέει κι ένας φίλος μου: "Καλός ο καπιταλισμός, αλλά έχει λίγες θέσεις". Συγγνώμη αν σε απογοήτευσα, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα όπως τη βιώνω εδώ και δώδεκα χρόνια ως εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα...

[Bugman]

Θεαίτητε τα είπες πολύ σωστά. Μάλιστα θ αέλεγα ότι αυτά είναι χρήσιμα και σε μένα
Το κακό σε μικρές περιοχές είναι ότι ο ανταγωνισμός δεν δουλεύει με στάνταρ κανόνες! Εκεί που τα πράγματα φαίνονται να ομαλοποιούνται έρχεται μια επιταγχυνόμενη επένδυση ανταγωνιστή και σε στέλνει δυο βήματα πίσω. Με άλλα λόγια, ο κανόνας είναι ότι δεν υπάρχει κανόνας!
Μόλις δεις ότι βγάζεις χρήμα αυτό σημαίνει ότι το έχουν δει και άλλοι (που τους λείπει!). Έτσι θέλει συνέχεια να λαμβάνεις νέα μέτρα. Εκεί είναι λίγο δύσκολο. Συνήθως βαφτίζεις νέο μέτρο ένα παλιό με λίγη παραλλαγή.
Εγώ έχω καταλήξει στην τιμή-μερίδα. Καθένας μας μπορεί να πληρώνει μια μερίδα π.χ. 10 ευρώ. Πρέπει να έχεις έτσι τα πράγματα ώστε να μην ξεφεύγεις από την μερίδα (αυτό που λένε καμιά φορά ό,τι πάρεις εκατό) Αν πούλαγα παπούτσια θα είχα μερίδα έστω 60 ευρώ. Τα ακριβά θα τα είχα σε διαφορετική θέση και θα τα χαρακτήριζα για ειδικές αποστολές.
Και πάλι αυτό το σύστημα είναι γενικό. Πρέπει πρώτα να μπει ο πελάτης μέσα. Και εκεί είναι διπλό το πρόβλημα: Τυχαία είσοδος-Μη τυχαία. Για την τυχαία ευνοεί η θέση του μαγαζιού. Για την μη τυχαία ευνοεί η διάθεση του πωλητή. Στις δυο περιπτώσεις δεχόμαστε ότι το προϊόν είναι ίδιο με τα ανταγωνιστικά.
Περί ανταγωνιστικότητας: Πολλές φορές το καλό όταν έρχεται σε άσχημο καιρό δεν αναγνωρίζεται. Σε αυτήν την περίπτωση αλλάζουμε και εμείς στο φθηνό και ικανοποιητικό. Διότι αν επιμένουμε είμααστε για κλάματα. Επίσης και ένα τελευταίο: Δεν μπορείς να πουλάς κάτι των 1000 ευρώ δίπλα σε κάτι όμοιο αλλά των 15 ευρώ. Αμέσως η διαφορά βγάζει μάτι! Και χωρίς μάτι δεν αγοράζει ο πελάτης!
Λίγες σκέψεις θα επανέλθω...............
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[Θεαίτητος]

Bugman μου αρέσει η λογική σου, έχει πρακτικές προεκτάσεις αλλά δημιουργεί και τους προβληματισμούς, οι οποίοι έρχονται αναπόφευκτα ως απόρροια των προβλημάτων μιας επιχείρησης. Θα έλεγα το εξής (δεν ξέρω αν είμαι σωστός, αλλά αυτό βλέπω ΓΕΝΙΚΑ να ισχύει): Εκεί που "στρώνει" κανείς μια επιχείρηση και έχει δουλίτσα και λέει "δόξα τον Ύψιστο" έρχεται ο ανταγωνιστής και αναταράζει τα νερά. Αν ο ανταγωνιστής είναι μεγάλος (και άρα έχει τη δυνατότητα να απευθύνεται σε όλα τα αγοραστικά στρώματα), ο μεσαίος - μικρός πολύ απλά κινδυνεύει! Και αυτό γιατί ο μεγάλος (στο λέω από επαγγελματική πείρα λόγω της επιχείρησης στην οποία εργάζομαι) θέλει να "σκουπίσει" την αγορά. Οπότε κάνει δύο πράγματα: ή κατεβάζει τις τιμές για να μη μπορώ εγώ να τον ανταγωνιστώ και έτσι να μου πάρει τον κόσμο ή πουλάει ακριβές "υπηρεσίες" με τη δύναμη του "ονόματος". Τί κάνω τώρα εγώ ο μικρός; Προσπαθώ να τον ανταγωνιστώ (μου φαίνεται δύσκολο στην πράξη) ή με νύχια και με δόντια επιδιώκω να μείνω βιώσιμος; Πώς όμως να το κάνω αυτό απέναντι στο κεφάλαιο; Έχεις καμiά ιδέα bugman; Κι εγώ θα το σκεφτώ, μου φαίνεται όμως ότι, άν βρώ λύση, μάλλον θα γίνω ο πλουσιότερος άνθρωπος της υφηλίου!!!

[Bugman]

Εγώ με το φωτογραφείο που έχω αντιμετωπίζω (ή νομίζω ότι το κάνω!) με δυσκολία τέτοιες προκλήσεις- πόλεμο των μεγάλων ψαριών-
Η μικρή επιχείρηση πάντα διαθέτει δυο χαρακτηρηστικά που δεν είναι εύκολο όσο μεγάλη να είναι μια άλλη επιχείρηση να στα πάρει: Την θέση της (το πού είναι δηλαδή) και τη φήμη του μαγαζάτορα! Έτσι τα περίγραψα και στο προηγούμενο μήνυμα.
Το κυριότερο πρόβλημα (αυτό που βασικά δεν φαίνεται από πρώτη όψη) είναι ότι η μεγάλη επιχείρηση έχει ακριβοπληρωμένο μυαλό από πίσω. Θα βρει τον τρόπο να σε φέρει τούμπα, αργά η γρήγορα.
Μέχρι να βρει τον τρόπο όμως πρέπει να αλλάξεις τα δεδομένα -στην Κυβερνητική ψάχνουν σε ένα σύστημα τον ρυθμό εμφάνισης σημείων αυτοκαταστροφής για να πετύχουν επαναπροσδιοριμό του όλου στήματος άρα εκ νέου αλλαγή ρυθμού!
Που σημαίνει ότι αν αλλάζεις δεν μπορεί να φάει κανείς διότι δεν προλαβαίνει να σε αναγνωρίσει (να σε διαβάσει!) -Να γιατί πολλές φορέ η μυστικότητα ή το επιχειρηματικό μυστικό που λέμε παίζει ρόλο.
Δηλαδή το κεφάλαιο δεν είναι ο κύριος ανταγωνιστής αλλά η διάθεση του κεφαλαίου η οποία πρέπει να γίνει με μυστικότητα.
Θα επανέλθω με άλλες ιδέες (Να εγώ σήμερα άλλαξα δώρο από άλμπουμ σε φωτογραφία 15Χ21 - οπότε ξαναέρχεται ο πελάτης!)
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[afham]

Bugman σε ποια περιοχή είσαι;

[Θεαίτητος]

Αααα, η λέξη "αντίσταση" μου άρεσε Συμφωνώ με τα λεγόμενά σου και τα εμπλουτίζω με κάτι ακόμη: Το καφάλαιο αλλά και ο ιθύνων νούς που ανέφερες, ο οποίος -πίστεψέ με- μπορεί να μην είναι ούτε ένας αλλά πολλοί, και το κυριότερο όχι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ακριβοπληρωμένοι, δεν είναι δεδομένο ότι μπορούν να εξοντώσουν τον μικρό. Η αντίσταση (που σημαίνει και εφαρμογή της φαντασίας μας στην πράξη, αυτό άλλωστε δεν έκανες κι εσύ μπορεί να αποτρέψει στο δυνατό την προσπάθεια εξόντωσης που προανέφερα. Σκέψου κι αυτό (συνάδει με τη φήμη του "μαγαζάτορα"): ακόμη και η πιο ακριβοπληρωμένη διαφημιστική καμπάνια μπορεί να μου πάρει το σύνολο των πελατών μου, με τους οποίους έχω αναπτύξει προσωπική σχέση; Δε νομίζω... Οπότε, αν φιλοσοφήσουμε στην συγκεκριμένη περίπτωση, τότε καταφέραμε (και θα καταφέρνουμε υποθέτω) να επιβιώνουμε Η φιλοσοφία τελικά δεν είναι ένα είδος αντίστασης; Και, άν ισχύει αυτό για την περίπτωσή μας, δεν αποκτά η φιλοσοφία έτσι πρακτικό περιεχόμενο, άρα δεν είναι "θεωρητική επιστήμη", όπως κάποιοι διατείνονται; Τί λές κι εσύ;

[Bugman]

Για τον afham: Είμαι στην Πρέβεζα. Με πατρικό στον Χολαργό! Δηλαδή είμαι δυνάμει Πρεβεζάνος!
Για τον Θεαίτητο: Μια άλλη λέξη που δεν της δώσαμε πολύ αξία είναι η Στρατηγική. Αυτή έχει να κάνει και με την φιλοσοφία. Αποφασιστικό σημείο της στρατηγικής είναι ο ελιγμός. Για να τον κάνεις πρέπει να δεις, να έχεις άποψη του τι γίνεται. Άρα να η φιλοσοφία που πάει. διότι κανείς δεν σου λεει πως ακριώς γίνεται κάτι! Υπάρχει μυστικότητα.
Πάντως αυτές είναι ιδέες που περιγράφω και σε καμία πρερίπτωση μην σας περάσει από το νου ότι είμαι και ο πρώτος μάνατζερ (καταφερτζής!)
Αντιθέτως έχω και εγω οικονομικά προβλήματα της τάξης των 1000 ευρώ μείον κάθε μήνα. Να είναι καλά αυτό το οικονομικό επιτελείο που μας κυβερνά! (βεβαίως αν δεν χάλαγα 1500 το μήνα για μένα θα είχα και κέρδος 500 ευρώ αλλά δεν μπορώ να γίνω πνεύμα -χωρίς δίψα και πείνα- και να πατάω και στην γή!)
Ελπίζω τα μέτρα μου να πιάσουν και να δω άσπρη μέρα (όχι με γιαούρτι)
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[tai]

Γίνε ασκητής. Εκτός του ότι θα βάλεις χρήματα στην άκρη, μπορεί και να πιάσεις καλή θέση στον παράδεισο.
Που ξέρεις? Μπορεί να έχουμε δίκιο
_________________
ΓΙΑ Ν"ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΓΕΙΤΟΝΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ. ΓΙ ΑΥΤΟ ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ. ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ