Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας |
Συγγραφέας |
Μήνυμα |
Julianus Πρύτανης
Εγγραφή: 19 Ιούν 2003 Δημοσιεύσεις: 269
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 06, 2004 12:02 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Victor, vv, Afham, αντιγράφω από το Λυκόφως των Θεών
"Η μεγάλη απελευθέρωση σημαίνει να απελευθερώνεται το φαινόμενο από κάθε causa prima, να είναι ο κόσμος μια ενότητα παρά ένα 'πνεύμα' ή απλώς ένα 'αισθητό' (sensorium)... έτσι μόνο αποκαθίσταται η αθωότητα του γίγνεσθαι...
Έως σήμερα η έννοια 'Θεός' αποτελούσε την μεγαλύτερη αντίρρηση στην ύπαρξη. Αρνούμαστε τον Θεό. Αρνούμενοι τον Θεό, αρνούμαστε τον υποβιβασμό μας σε πιόνια μιας πρόνοιας. Μόνο κάνοντας το βήμα αυτό λυτρώνουμε τον κόσμο."
Η κυκλική ερμηνευτική αντίληψη της ιστορίας αποτελεί ένα "όπλο" για την χειραφέτηση του προσώπου από τον ντετερμινισμό των "Ηθικολόγων" που ο Νίτσε τσακίζει τόσο στο "Λυκόφως των Θεών" όσο και αλλού..
Οι ηθικολόγοι βασίζονται στην καταπίεση του ατόμου, στον υποβιβασμό του σε μια Prima Causa, σε εναν Θεό, ένα "Αγαθό" κ.ο.κ.
Η δυνατότητα του κόσμου και του ανθρώπου να υπερβαίνουν τα αστικά κατασκευάσματά τους τραβάει το χαλί κάτω από τα ποδια |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
kaneis Πρύτανης
Εγγραφή: 22 Ιούλ 2004 Δημοσιεύσεις: 2376
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 06, 2004 12:25 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
oloi,antigrafo ap to mialo mou.
par oti den exo diavasei to likofos ton theon tha sas kano mia erotisi.an o nitse anaferotan stin iliki sfaira otan milage gia apeleftherosi apo prima causa,de nomizetai oti tha to xe onomasei likofos ton anthropon?mipos i enotita gia tin opoia milaei einai meson gia litrosi kathos kathos anagei ton anthropo se mia anoteri sfaira iparksis,ti theiki,opou ekei isos mporoume na arnithoume tin iparksi autis tis protis aitias?
giati gia mena einai emfanes oti i prima causa tou julianous ston iliko kosmo einai oi goneis tou. |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
kaneis Πρύτανης
Εγγραφή: 22 Ιούλ 2004 Δημοσιεύσεις: 2376
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 06, 2004 12:28 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
einai episis emfanes oti apeleftherosi apo prima causa simainei oti auti iparxei kai den einai ena kataskevasma gia tin xeirafetisi ton laon apo sauroeidis vrikolakes |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
Julianus Πρύτανης
Εγγραφή: 19 Ιούν 2003 Δημοσιεύσεις: 269
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 06, 2004 12:33 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
"Πραγματικά, ο Ζαρατούστρα είναι ένας δυνατός άνεμος που σαρώνει την επίπεδη γη.
Και προσφέρει τη εξής συμβουλή στους εχθρούς του και σε ολους τους ζαλισμένους και χαμένους:
Προσέξτε πολύ να μην φτύνετε κόντρα στον άνεμο... "
Φ. Νίτσε, Τάδε Έφη Ζαρατούστρα |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
Julianus Πρύτανης
Εγγραφή: 19 Ιούν 2003 Δημοσιεύσεις: 269
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 06, 2004 12:34 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Η Prima causa όποια μορφή και να πάρει
είναι μόνο στο μυαλό των ηλιθίων. |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
kaneis Πρύτανης
Εγγραφή: 22 Ιούλ 2004 Δημοσιεύσεις: 2376
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 06, 2004 12:36 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
ara i litrosi ap tin prima causa einai aparaitita sto mialo ton ilithion kata ton julianous..... |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
Julianus Πρύτανης
Εγγραφή: 19 Ιούν 2003 Δημοσιεύσεις: 269
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 06, 2004 1:37 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Σωστά.
Ο μύθος της Prima Causa είναι ένα βαρύ πέπλο που σκεπάζει και πλακώνει τα μυαλά των ηλιθίων.
Γι αυτο και λέμε ότι είναι ηλίθιοι...
Τον μύθο αυτό τον διαιωνίζει η Εκκλησία και οι ηθικολόγοι, σε όλες τις μορφές τους. |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
VictoR Επιστημονικός Συνεργάτης
Εγγραφή: 03 Νοέ 2004 Δημοσιεύσεις: 25 Τόπος: Αθήνα
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 06, 2004 2:03 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Σωστά εντόπισε ο Iason το πρόβλημα στον ορισμό του Ryle για την μοιρολατρία αφού οι έννοιες «αληθές» και «ψευδές» μόνο εκ του αποτελέσματος μπορούν να βεβαιωθούν. Αυτό όμως δεν αναιρεί την κανονικότητα, άρα και προβλεπτικότητα της κυκλικής κίνησης που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ξέρω εκ των προτέρων τι θα συμβεί. Η κυκλική κίνηση αναφέρεται κ στον Ηράκλειτο, παραπέμπω στα αποσπάσματα 103, 100, 126... που θα μπορούσαν να είναι αντιφατικά με την αέναη ροή... Η ερμηνεία του Ν ψυχολογικοποιώντας την φιλοσοφία του οδηγεί σωστά όπως λες στην κατασκευή των μύθων του...
Kaneis, το σενάριο που ανέφερες με τις διαφορετικές ερμηνείες και τα διαφορετικά ακροατήρια, είναι ένα ενδιαφέρον παράδειγμα, αλλά ποιος έγραψε το σενάριο? Η άποψή σου με παραπέμπει στους στωικούς (που ναι και αυτοί αν ψάξουμε καλά έχουν επηρεαστεί από τον Ηράκλειτο) και στην ειμαρμένη!!
Η ειμαρμένη οδηγεί βέβαια στην προβλεψιμότητα του αποτελέσματος...... [και στην μοιρολατρία]
Iason τι εννοείς πραγματικό- αντικειμενικό? Για τον Ν δεν υπάρχει μια και μοναδική αλήθεια παρά μόνο σαν αναγκαία επινόηση του ανθρώπινου μυαλού. Πέφτει στη παγίδα να υποθέσει όμως ότι η βούληση για δύναμη, δεν είναι και αυτή μια εξ ίσου αναγκαία επινόηση του ανθρώπινου μυαλού...
Αλλά αν ο φιλόσοφος ασχολούνταν μόνο με αυτά που ζούσε και συνέβαιναν στην πραγματικότητα δεν θα ήταν φιλόσοφος [και δεν θα είχε προχωρήσει η σκέψη πέρα από τη φυσική παρατήρηση].
Julianus, είναι γεγονός ότι η κυκλική κίνηση αποτελεί όπλο κατά της χειραγώγησης από την ηθικολογία και τους θεούς. Δεν παύει όμως να αποτελεί μια αυθαίρετη ποιητική παραδοχή που δεν έχει σχέση με οντολογία. Είναι το ίδιο αυθαίρετη με την prima causa kai την κάθε causa που συντηρεί το αυθαίρετο αξίωμα του αποχρώντος λόγου.
Πως όμως ξεφεύγουμε από αυτά τα αξιώματα και παράλληλα διατηρούμε την ιδιότητά μας να επικοινωνούμε? _________________ VictoR |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
iason Πρύτανης
Εγγραφή: 01 Ιούν 2003 Δημοσιεύσεις: 4108 Τόπος: (Γ)Ελλάς
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 06, 2004 2:06 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Άρα η Ηλιθιότητα μας λυτρώνει.
Ιάσων, "Τάδε έφη Jiulianus".- _________________ -Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους. |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
iason Πρύτανης
Εγγραφή: 01 Ιούν 2003 Δημοσιεύσεις: 4108 Τόπος: (Γ)Ελλάς
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 06, 2004 2:10 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
VictoR, με συγχωρείς, με πονάει η κοιλιά (λόγω γέλωτος), θα επανέλθω. _________________ -Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους. |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
Julianus Πρύτανης
Εγγραφή: 19 Ιούν 2003 Δημοσιεύσεις: 269
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 06, 2004 4:10 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Iasoν, δυστυχώς είσαι τρανή απόδειξη ότι η ηλιθιότητα δεν λυτώνει...
Υ.Γ. η κοιλιά σου δεν πονάει από τα γέλια, αλλά επειδή είσαι ευκοίλιος.
Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες... |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
iason Πρύτανης
Εγγραφή: 01 Ιούν 2003 Δημοσιεύσεις: 4108 Τόπος: (Γ)Ελλάς
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 06, 2004 12:06 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Τι εννοώ πραγματικό-υποκειμενικό: το πρόβλημα του πεσμένου δέντρου. Αφού το βλέπουμε πεσμένο, είναι βέβαιο ότι έκανε θόρυβο όταν έπεσε. Κι ας μην τον ακούσαμε εμείς. Εξ όνυχος τον λέοντα. Παρμενίδης: αυτό που υπάρχει υπάρχει πέρα από τη δική μας θεώρηση περί της ύπαρξής του. Οφείλουμε να ομολογούμε την αγνοιά μας, οφείλουμε όμως και να μην αθετούμε τις «συμβατικές» γνωστικές μας ικανότητες. Ο Νίτσε έχει πρόβλημα με την αλήθεια, επειδή δεν αποδέχεται την σχετικότητά του. Στη αγωνία του να αναιρέσει βίαια την ειμαρμένη, λακτίζει στα κέντρα της πραγματικότητας. Κακό του κεφαλιού του.
Για την επανάληψη (κυκλικότητα) έχω τη Θεωρία της Σπείρας, που θα μπω στον κόπο να την εκφράσω (και συγνώμη για το κατεβατό). Θα προσπαθήσω να το εκφράσω μαθηματικά.
Ο πρώτος άνθρωπος δεν διέφερε από τα ζώα. Το ζώο σκέφτεται γραμμικά: αποφεύγει κάτι που ξέρει από πείρα ότι θα το δυσαρεστήσει. Μπορεί να δει δυο σημεία: το αίτιο και το αποτέλεσμα. Μόλις έρθει το αποτέλεσμα, η ιστορία τελείωσε. Κινείται σε ευθεία γραμμή: σε μία διάσταση.
Ο πρωτόγονος, με τη διαρκή παρατήρηση στον αγώνα για επιβίωση (ας πούμε κάπου εκεί στη Μέση Ανατολή στον πολιτισμό των Νατούφιαν) παρατήρησε ότι οι εποχές έρχονται και φεύγουν: άνοιξη-καλοκαίρι-φθινόπωρο-χειμώνας. Έκανε το μεγάλο άλμα όταν πέρασε από την τροφοσυλλογή στην τροφοπαραγωγή. Τροφοσυλλογή: γραμμική σκέψη: το βλέπω, το αποκτώ, το τρώω. Τροφοπαραγωγή: κυκλική σκέψη: συλλέγω το καλοκαίρι και το φυλάω στο σπήλαιο για το χειμώνα. Ο άνθρωπος κατέκτησε το δεύτερο επίπεδο: την κυκλική σκέψη. Άρχισε η μεγάλη περιπέτεια του Χρόνου. Ο κύκλος, ο Ενιαυτός (εν-αυτώ).
Το επόμενο βήμα ήταν η κατάκτηση της τρίτης διάστασης: του Χώρου. Ας πάρουμε παράδειγμα τον Ηράκλειτο. Ο χρόνος, το παιδί που παίζει ζάρια. Μπορείς να θεωρήσεις ότι το παιδί κινείται γραμμικά: γίνεται γέρος, και τέρμα η ιστορία. Φτάνει αυτό; Μπορείς να θεωρήσεις ότι το παιδί κινείται κυκλικά: γίνεται γέρος, διαλύεται στη γη, από τα μόρια ξαναγίνονται άλλα παιδιά... και πάει λέγοντας. Φτάνει αυτό;
Για τον Ηράκλειτο, όχι. Δε φτάνει ούτε αυτό. Δεν μπαίνεις δυο φορές στο ίδιο ποτάμι. Και κάθε άνοιξη, ακόμα και την ίδια μέρα και την ίδια ώρα και το ίδιο δευτερόλεπτο να έρθεις και μπεις στο ίδιο μέρος στο ίδιο ποτάμι, δεν θα μπεις στο ίδιο ποτάμι.
Το νερό θα έχει αλλάξει, οι πέτρες, ο ουρανός θα έχει συννεφιά, εσύ θα είσαι διαφορετικός... όλα μπορεί να είναι διαφορετικά. Κι όμως, το ποτάμι θα είναι το ίδιο! Θα είναι ο Αξιός, ο Πηνειός, ο Έβρος, κάποιο συγκεκριμένο ποτάμι θα είναι.
Η σπείρα είναι ο κύκλος που ξέφυγε από το επίπεδο. Κατέκτησε το Χώρο. Ξέφυγε από την επανάληψη. Είναι ένας κύκλος αλλά ένας κύκλος του οποίου η κάθε επανάληψη διαφέρει κατά μια απόσταση β: το βήμα της σπείρας. «Ξυνόν αρχή και πέρας επί κύκλου περιφερείας» αλλά και «ψυχής εστιν λόγος εαυτόν αύξων» - ο λόγος της ψυχής που αυξάνει από τον εαυτό του μπορεί μεν να φαίνεται αρχικά ότι ξαναγυρίζει στα ίδια αλλά πάντα υπάρχει μια κρίσιμη διαφορά: το βήμα της σπείρας.
Αυτό θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε «Ελεύθερη Σκέψη». Η σκέψη που δεν κινείται προς τα πίσω -προς το βασίλειο της μίας διάστασης- αλλά προς τα μπρος, προς την ελευθερία της κίνησης στο χώρο.
Και βέβαια ο φίλος μας ο Αινστάιν π.χ. μας πάει ακόμα ένα βήμα παραπέρα. Η τέταρτη διάσταση λέει είναι... ποια; Ο Χρόνος! Έβαλε στην εξίσωση και τον χρόνο, ακόμα μια διάσταση, και κατέκτησε τον Χωροχρόνο! Τι ευφυΐα!
Από κει και πέρα, έχουμε π.χ. έναν Νίτσε, που έμεινε στη δεύτερη διάσταση. Πριν από δυόμισυ χιλιάδες χρόνια ο Ηράκλειτος έπιασε την τρίτη διάσταση, αυτός όχι.
Κι ας ήταν ο μόνος... Φιλόσοφοι άσοφοι, με υπερτροφική διάνοια αλλά χωρίς ψυχή - χωρίς ψυχή με Λόγο. Επανέρχονται -αλλά όχι «αιωνίως», ο χρόνος μια διάσταση είναι...- σαν τα σκυλιά που γυρίζουν στον ίδιο τους τον εμετό.
VictoR, με αυτά ίσως απαντώ και στην παρατήρηση ότι ο φιλόσοφος δεν ασχολείται μόνο με τον εξωτερικό κόσμο. Ο Νίτσε στην προσπάθεια να αναιρέσει την prima causa φτιάχνει μια δική του, έξυπνη μεν αλλά... δική του, μόνο δική του, ούτε των άλλων ούτε του κόσμου του.
Η αποδοχή της σχετικότητάς μας, της μικρότητάς μας, μας δίνει την ελευθερία να ξεφύγουμε από τα αξιώματα. Τότε επίσης επικοινωνούμε πραγματικά, αφού παύουμε να θεωρούμε τον εαυτό μας κέντρο του κόσμου. Αυτή ίσως θα άξιζε να είναι η πρώτιστη ηθική επιταγή της φιλοσοφίας. Και όχι ο νιτσεϊσμός, που επαναφέρει τον ολέθριο μύθο του υπερανθρώπου ξανά και ξανά.
Με ενδιαφέρει πολύ η γνώμη σου για τα παραπάνω. _________________ -Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους. |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
kaneis Πρύτανης
Εγγραφή: 22 Ιούλ 2004 Δημοσιεύσεις: 2376
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 06, 2004 2:17 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
το προβλεψιμο αποτέλεσμα ειναι οτι θα φυγεις απ αυτον τον κοσμο διοτι ο χρονος σου σ αυτον ειναι πεπερασμενος.ειναι μοιρα ολων μας να πεθανουμε,ας δωσουμε στην ειμαρμενη οτι βρισκεται απο κατω της.τωρα αν υπαρχει καποιο μερος μας που μπορει να την υπερβει,να υπερβει τιν εδω prima causa που ειναι η γεννηση,να παει περα απ την κυκλικοτητα εν τελει, τοτε ας δεχτουμε οτι η μοιρολατρεια μπορει να αποφευχθει.ομως η μοιρολατρεια ως αποδοχη του θανατου ειναι ενα βημα προς την αποφυγη της.οχι ομως οτι ο,τι αποφευγεται δεν υπαρχει!
οσο για την επικοινωνια μια καλη απαντηση νομιζω ειναι το ειναι ο ειναι εν τω γιγνεσθαι του νν,να εχει ξεχωρισει δηλαδη το ειναι απ το γιγνεσθαι σαν διαφορετικο απ αυτο και μετα η δραση του μεσα του,χωρις ομως να θολωνεται αυτο το ειναι ο ειναι απ τη ροη.ετσι μου φενεται τουλαχιστον οτι οσο ξεχωριζεις το ειναι σου και των αλλων απ το γιγνεσθαι τοσο βαθυτερη επικοινωνια θα υπαρχει.αλλωστε η συνειδηση του εαυτου ειναι φτιαγμενη για την επικοινωνια οποτε η διαυγεια στο ενα φωτιζει το αλλο.
ποιος εγραψε το σεναριο τωρα ισως να μην ειναι δυνατον να το μαθουμε. |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
Kouros Πρύτανης
Εγγραφή: 30 Ιούν 2004 Δημοσιεύσεις: 639 Τόπος: ΑΘΗΝΑ
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 06, 2004 3:46 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Για την κυκλικότητα του Χρόνου και την αιώνια επιστροφή, απ'ότι γνωρίζω μίλησαν πρώτοι οι στωικοί, έπειτα ο Νίτσε και πιο πρόσφατα ο Πήτερ Ουσπένσκυ.
Για τον οποίον αποτέλεσε το βασικότερο αντικείμενο προβληματισμού σε όλη του την ζωή. Ήταν ένα ζήτημα που πραγματικά τον έκαιγε. Και πάνω σ'αυτό, έγραψε τα πιο έξοχα κείμενα απ'όλους.
Όσο η ύπαρξή μας κινείται, λειτουργεί και διαντιδρά με το περιβάλλον εντελώς μηχανικά και αυτόματα, όπως συμβαίνει στην συνηθισμένη κατάστασή μας, οι ίδιες αιτίες θα φέρνουν πάντα τα ίδια αποτελέσματα και το πιο λογικό επομένως είναι ότι θα επιστρέφουμε (και μετά τον θάνατο), για να ξαναζούμε την ίδια ζωή συνεχώς και συνεχώς, σ'έναν ατέρμονο κύκλο επαναληψιμότητας.
Στην περίπτωση αυτήν δεν υφίσταται καμία εξέλιξη μας σαν ανθρώπινα όντα (πως μπορεί να υπάρχει εξέλιξη εξάλλου και άρα "μετακίνησή μας" από αυτήν την κυκλικότητα, όταν κάτι τέτοιο προυποθέτει την παρουσία μιας συνειδητής δράσης και της Θέλησης, ιδιότητων δηλαδή που ενώ θεωρούμε ότι τις κατέχουμε, στην πραγματικότητα είναι πολύ απομακρυσμένες από μάς), μέχρι τουλάχιστον σε κάποια απ'αυτές τις ζωές ν'αρχίσει το αληθινό ταξίδι της αυτογνωσίας (που σημαίνει κατ'αρχήν συνειδητοποίηση της πλήρης μηχανικότητας και ασυνειδητότητας στην οποία διαβιούμε και αγώνας για την ανάπτυξη της συνείδησης).
Ο αγώνας για την ανάπτυξη της συνείδησης (μιας πολύ συγκεκριμένης διαδικασίας και "χαρτογραφημένης" απ΄όλες τις αληθινές "σχολές εσωτερισμού", δηλαδή απ'όλες τις αληθινές φιλοσοφικές σχολές, όπου η Πράξη δεν έχει αποσχιστεί από την Θεωρία - όπως συμβαίνει ας πούμε εδώ και κάμποσα χρόνια με την "επίσημη φιλοσοφία", που αποκομένη από τις ρίζες και το πλαίσιο της φιλοσοφίας των αρχαίων προγόνων μας, απώλεσε συνάμα και την πιο ουσιαστική διάστασή της, αυτήν της συγκεκριμένης Πράξης, της μόνης ικανής όμως να επιφέρει την κάθετη μεταμόρφωση του όντος, με αποτέλεσμα την μετατροπή της σ'ένα διανοητικό "ακίνδυνο" παιχνίδι, με τραγικές συνέπειες για τον Δυτικό πολιτισμό), αποτελεί ένα είδος ισχυρού σοκ στην μηχανικότητα της ύπαρξης, ικανού να αποτρέψει αυτήν την κυκλικότητα (αφού πλέον οι αιτίες της μηχανικότητας αρχίζουν κατ'αρχήν να συνειδητοποιούνται μετά να εμποδίζονται από την Θέληση) και εν'συνεχεία να επιτρέψει την ύπαρξη να κινηθεί σε πιο εξελικτικές τροχιές (η κυκλικότητα μετασχηματίζεται σε σπείρα και αρχίζει η εξέλιξη).
Αν κάποιος ενδιαφέρεται βαθιά για το ζήτημα της αιώνιας επιστροφής και δεν του αρκούνε απλώς οι αποσπασματικές αναφορές που μπορεί να βρει στους στωικούς, ή η ποιητική περισσότερο αναφορά του Νίτσε πάνω σε αυτό, αλλά αναζητά κάτι πιο εναργές και λογικό, τότε νομίζω ότι θα πρέπει να λάβει υπ'όψιν του οπωσδήποτε, τις απόψεις του Πήτερ Ουσπένσκυ.
Το πιο κατάλληλο βιβλίο του γι'αυτό, είναι το "Ένα νέο πρότυπο του σύμπαντος" από τις εκδόσεις "Πύρινος κόσμος". |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
Julianus Πρύτανης
Εγγραφή: 19 Ιούν 2003 Δημοσιεύσεις: 269
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 06, 2004 5:53 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Απίστευτη η παραχάραξη του Νίτσε από τον Ιάσωνα....
Όποιος ενδιαφέρεται να διαβάσει τον ίδιο τον Νίτσε, όχι ό,τι πετάει ο καθένας στο δίκτυο.
Η κυκλική άποψη της Ιστορίας ειναι σαφώς πιο δόκιμη από την γραμμική- και ουδόλως αντιμάχεται την σπιροειδή.
Η δικαιοσύνη, η αδικία, η ηλιοθιότητα, είναι κατηγορίες που επηρεάζουν τον ιστορικό ρου ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ. Υπό αυτή την έννοια, η ιστορία κινείται κυκλικά, κυκλικότατα για την ακρίβεια... |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
|