Αναρχισμός..

[nereus]

http://www.filosofia.gr/forum/viewtopic.php?t=962
http://www.filosofia.gr/forum/viewtopic.php?t=1063

1. Η αναρχία και ο κομμουνισμός μοιράζονται την ίδια ουσιαστικά φιλοσοφία. Οι κομμουνιστές πιστεύουν ότι πρέπει να έχουν κρατικές δομές μέχρι να είναι όριμη η κατάσταση για αποκέντρωση του κράτους με τελίκό σκοπό την αναρχία. Θέλετε και αποσπάσματα απο Μαρξ/Λένιν; Οι αναρχικοί αντίθετα πιστεύουν στην άμεση εφαρμογή της αναρχίας.

2. Η αναρχία και ο κομμουνισμός είναι σοσιαλισμός, το πρώτο βασίζεται στις συλλογικότητες, το δεύτερο στον κρατικό μηχανισμό.

3. Ο σοσιαλισμός με βάση την κομούνα του 1871 (πρότυπο και στον Μαρξισμό και στον Αναρχισμό), είναι ένα είδος δημοκρατίας, πολύ πιο άμεσης από τον κοινοβουλευτισμό, δεν είναι όμως στο επίπεδο της Αθήνας.

4. Η Αθήνα δεν είχε ηγέτες ούτε ολιγαρχία. Το σύστημα κανονισμών διοίκησης είναι ένα πραγματικό έργο τέχνης, στην συγκεκριμένη περίπτωση, εξελιχτικής "τέχνης". Ο σκοπός του, ήταν η προστασία της εξουσίας των "προλετάριων" (θήτες), και η εξαφάνιση της οποιαδήποτε πιθανότητας διαφθοράς (δηλαδή έλεγχο από τους αστούς). Σχεδόν όλοι αυτοί κανόνες/μέθοδοι θα μπορούσαν να ιοθετηθούν από οποιαδήποτε αμεσοδημοκρατία - σοσιαλιστικό ρεύμα (κομμουνισμός/αναρχία) χωρίς να έρχονται σε αντίθεση με τις αρχές τους.

Οι νόμοι στην Αθήνα ξεσκίζονταν κατα συνείδηση, είτε από τον δήμο είτε από τα λαϊκά δικαστήρια.

5. Ο Περικλής, ο "ηγέτης", χρειάστικε να ομιλεί σε δύο συνεχείς συνελεύσεις και με μικρή πλειοψηφία αποφασίστικε ο πόλεμος. Είχε κατηγορηθεί για την δολοφονία του ανθρώπου που τον επισκίαζε, του Εφιάλτη (αυτός που εισηγήθηκε την κατάργιση των εξουσιών του τελευταίου προπύργιου των αριστοκρατών, του Άρειου πάγου). Ο Περικλής, ήταν στρατηγός... τι σημαίνει στρατηγός όμως; ο στρατηγός δεν έχει κανένα δικαίωμα παραπάνω από ένα θήτη, ούτε καν στρατό δεν έχει, ενώ υπάρχουν άλλοι 9 για να τον προσέχουν (όταν στέλνανε οι αθηναίοι στράτευμα συνήθιζαν να στέλνουν πάνω από ένα στρατηγό και μάλιστα αντίπαλους). Ο Περικλής ήταν καλός ρήτορας και αυτό εξυμνεί ο Θουκιδήδης.

6. Η ΕΣΣΔ είναι ένα αποτυχημένο σοσιαλιστικό πείραμα και αυτό για διάφορους λόγους κυρίως λόγω των πιέσεων της εποχής, των βεβιασμένων επιλογών και τέλος των ανθρωπων της ηγεσίας που δεν κατάφεραν να εδραιώσουν μια σοσιαλιστική "δημοκρατία". Ναι, δεν φτάνει μόνο η σοσιαλιστική οικονομία σύντροφοι. Ίσως αν ζούσε περισσότερο ο Λέννιν να είχαμε τελείως διαφορετική εξέλιξη.

Αυτά για να ξέρουμε τι λέμε. Να μιλάμε τουλάχιστον από την ίδια βάση.

------
afham αν και θεωρώ τον εαυτό μου σοσιαλιστή, έχω εμπιστοσύνη στον δήμο, οπότε τείνω να συμφωνώ μαζί σου. Όσο για την σοσιαλιστική οικονομία, τουλάχιστον ένα είδος της, θα την επιβάλει ο δήμος δεν έχω αμφιβολία σ' αυτό, ουτοπικιστικό όμως βλέπω τον να μπορέσει να φτάσει στο επίπεδο ασφάλειας της Αθήνας, δηλαδή να χτίσει το νομοθετικό πλαίσιο που θα ασφαλίζει την λαοκρατία. Όπως ξέρεις καλά από την ιστορία όσο και να το θελήσουν, όπως κάθε κοινωνικοπολιτική "επανάσταση" θα στρέψει όλες τις άρχουσες τάξεις (τα άλλα κράτη) εναντίον τους...

Στην Αθήνα η λαοκρατία δεν στράφηκε μεν κατά των αστών (παρότι τους φόρτωνε τα έξοδα του "κράτους") γιατί ήταν κάτι νέο και δεν υπήρχε φιλοσοφικό background ακόμα, και απο την άλλη οι θήτες βασιζόντουσαν στο πλιάτσικο (κλοπή και βιασμός συμμάχων) και τις κληρουχίες. Γι' αυτό αυτήν την εποχή συμβαίνει κάτι το πρωτόγνωρο, ο λαός να είναι υπέρ του πολέμου ενώ οι ολιγαρχικοί κατά.

Ελπίζω να χαρείς αν σε πληροφορίσω ότι γίνονται δημοκρατικά πειράματα και σήμερα, και το παράδοξο ήταν ότι ξεκίνησαν απο την Κίνα! αλλά το κύριο πεδίο είναι η Βραζιλία του Λούλα. Δεν έχω πολλά στοιχεία να σου πω γιατί ... δεν ξέρω βραζιλιάνικα Έχω ένα draft (στα αγγλικά, πανεπιστήμιου πάντα) για την αυτοδοιήκηση του πόρτο αλέγκρο και πολλές φήμες... Ελπίζω να βρω περισσότερα και να αφήσω links στην βιβλιογραφία

[Ouliathis]

[nereus]

Το ότι καταλαβαίνω κάποιες αποφάσεις δεν σημαίνει ότι τις υποστηρίζω, και σαφέστατα δεν είμαι ο άνθρωπος που θα υποστηρίξει τον Λένιν. Θα πω όμως ότι τον θεωρώ πολύ ικανότερο από τον Στάλιν και θα περίμενα μετά την σταθεροποίηση[1] να έπερνε πιο βιόσιμα μέτρα. Δηλαδή θα είχαμε ένα άλλο αποτέλεσμα για να κρίνουμε. Ήταν δημιούργιμα του Λένιν (της εποχής εκείνης), αλλά ήταν υπο καθεστώς πολέμου και αναταραχών. Όπως είπα δεν συμφωνώ με τις αποφάσεις, αλλά τις καταλαβαίνω.

π.χ.
Μην περιμένεις να συμφωνίσω με την επίθεση στον Μάχνο, ήταν απαράδεκτο, ανήθικο και αντι-ιδεολογικό, αλλά καταλαβαίνω ότι ένα "σοσιαλιστικό πείραμα"[3] το οποίο είχε τάσεις επιτυχίας θα έφερνε σε δύσκολη θέση τον κομμουνισμό (αυτό το μπαστάρδεμα της εποχής που μιλάμε). Αν υποθέσουμε ότι ο κομμουνισμός είναι ένα πιο βιόσιμο σύστημα σε ένα εχθρικό γεοπολιτικό περιβάλλον αλλά και εσωτερικό μη αταξικό ακόμα, ένα δεύτερο πιο πετυχημένο σοσιαλιστικό σύστημα αλλά λιγότερο βιόσιμο είναι αυτόματα απειλή για το πρώτο. Μήπως αυτό ακριβώς δεν πιστεύουν (στην θεωρία) οι κομμουνιστές και διαχωρίζονται από την αναρχία;

Επαναλαμβάνω ότι απλά εξηγώ αυτό που είπα, δεν παίρνω θέση υπέρ του Λένιν.

[1] Ο Λένιν πέθανε το 24, από το 22 έπαθε το πρώτο εγκεφαλικό και ήταν ανάπηρος από την δεξιά πλευρά, ο εμφύλιος τελείωσε στα τέλη του 20, οι κουλάκοι είχαν δημιουργήθει, σε μια προσπάθειας εκτόνωσης, με δική του πολιτική, ο Στάλιν[2] έδιωχνε κομματικά μέλη ("ανεπαρκή")... δεν είχε τελειώσει τίποτα ακόμα.
[2] Και άλλο ένα σφάλμα του Λένιν, αυτός του έδωσε τέτοια δύναμη. Προσπάθησε βέβαια να τον ξεφορτωθεί, αλλά ήταν πλέον αργά, πέθαινε.
[3] Λόγια του ίδιου

[ahso]

nereus, αλήθεια πιστεύεις ότι στις σημερινές συνθήκες στην Ελλάδα μπορεί να εφαρμοστεί αναρχικό σύστημα;

[nereus]

Αν με ρωτάς αν μπορεί να εφαρμοστεί ένα αμεσοδημοκρατικό με ή χωρίς σοσιαλιστική οικονομία, σύστημα, οπουδήποτε στον κόσμο, θα σου πω απόλυτα σίγουρα, ναι, αρκεί να είναι σωστά οργανωμένο. Αν με ρωτάς για ένα σύστημα με οργάνωση τύπου CNT, θα σου πω ότι είναι απαρχαιομένο, ήταν ήδη το 36, θα μπορούσε όμως να επιβιώσει σε χώρες του τρίτου κόσμου που δεν έχουν αρκετό πλούτο ώστε να ενδιαφερθούν για μακροχρόνιο πόλεμο οι αστικοδημοκρατίες (διότι θα ήταν αντάρτικο, και το αντάρτικο αντέχει στο χρόνο και στο "χρήμα", ενώ οι αστικοδημοκρατίες όχι).

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ουσιαστικά αναρχικό κίνημα, οπότε δεν μπορώ να σου απαντήσω. Επίσης τι είδους αναρχικό σύστημα παίζει μεγάλο ρόλο όπως είπα και παραπάνω.

[Ouliathis]

Άραγε αποκαλώντας την επίθεση στην Κροστάνδη απλά ανήθικη ή λάθος επιλογή τα λέει κανείς όλα; Ήταν πράγματι μια απλά λάθος επιλογή, ή συνειδητή ενέργεια που προήλθε από μια νέα τάξη πραγμάτων που δεν ανέχονταν αμφισβήτηση, έστω και αν στα πρώτα της βήματα αυτή η μέλλουσα νέα τάξη έλεγε ότι και οι ναύτες της Κροστάνδης. Όλη η εξουσία στα σοβιέτ δηλαδή και όχι στο κόμμα.
Το κύριο πρόβλημα κατά την γνώμη μου είναι πως οι αλλαγές που έρχονται για να μείνουν, είναι αυτές που έχουν περάσει και ως αναγκαίες στην συνείδηση του λαού, και όχι αυτές που εφαρμόζονται από μια μειοψηφία που «γνωρίζει». Οι γνωρίζοντες πάντα σου κάθονται στο σβέρκο στο τέλος είτε αποκαλούν τους εαυτούς τους επαναστάτες μαρξιστές είτε οτιδήποτε άλλο. Κατά την γνώμη που πάντα, αυτό είναι το κύριο δίδαγμα της ιστορίας. Τρανό παράδειγμα ο Μάης του 68. Τι έγινε τότε; Μια απόλυτα πετυχημένη και απόλυτα αυθόρμητη εξέγερση, αμέσως μετά που πέτυχε δεν ήξερε τι έπρεπε να πράξει, και αποφάσισε (το κομμουνιστικό κόμμα ήταν μάλιστα που πρωτοστάτησε σε αυτήν την ιδέα) να…..κάνει εκλογές!! Εγώ θα έλεγα απόλυτα λογικά ζήτησαν οι κομμουνιστές κάτι τέτοιο, αφού οτιδήποτε άλλο θα έκανε την κατάσταση να ξεφύγει από τα χέρια τους. Απλή λενινιστική λογική. Ότι δεν το ελέγχουμε εμείς δεν είναι επανάσταση, άρα ή αποκτούμε τον έλεγχο ή το καταστρέφουμε. Ιδού η κομματική κατάντια.
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής

[ahso]

nereus, δε νομίζω ότι το πρόβλημα είναι το μέγεθος του αναρχικού κινήματος.

Μια αναρχική κοινωνία προϋποθέτει άτομα με ψηλό βαθμό ευφυίας, συνειδητότητας και ήθους. Πού τα βρίσκεις αυτά; Σίγουρα όχι στην Ελλάδα του life style και του "μακριά από τον κ... μου κι ας είναι και στης αδερφής μου".

Και αν γινότανε σε κάποιο σημείο του κόσμου, δε νομίζεις ότι θα έπεφταν όλοι να τη διαλύσουν, μπας και γίνει παράδειγμα και γι άλλους;

Μ΄άλλα λόγια, θεωρώ πιο πιθανό να δημιουργούνταν μια αναρχική κοινωνία σαν το "τελευταίο στάδιο του κομμουνισμού", μετά από 3-4 γενιές. Έλα όμως που οι όροι έχουν αλλάξει πολύ και αμφισβητώ την πρωτοπορία του προλεταριάτου γενικά (με τη συνήθη έννοια της λέξης). Και που γενικά από τις "αναμπουμπούλες" συνήθως δεν βγαίνει αυτό επιδιώκεις (βλέπε εμφύλιο, ΕΣΣΔ κ.λ.π.). Χώρια που τώρα πια ο καπιταλισμός έχει βρει πολύ καλούς τρόπους αυτοπροστασίας.

Οπότε, κακή (ναι, κακή, το εννοώ) η δημοκρατία, αλλά ό,τι καλύτερο μπορούμε να έχουμε. Τουλάχιστον ας προσέχουμε τι ψηφίζουμε κι ας έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά για ν΄αντιδρούμε σε συγκεκριμένα θέματα.

[nereus]

[midian]

Θέλω να εκράσω και εγώ την άποψή μου για την ιδεολογία αυτή που ονομάζεται Αναρχία/Αναρχισμός...Ακούω συνεχώς και διαρκώς από διάφορους ανθρώπους να υποστηρίζουν πως η απόλυτη ελευθερία του ανθρώπου βρίσκεται στην αναρχία! Πιστεύουν πως με το να ασπάζονται την ιδεολογία αυτή μπορουν να έχουν απόλυτη ελευθερία λόγου και πράξεων...αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε μόνο αν συζητήσουμε με κάποιον υποστηρικτή αυτής. Είναι ιδιαίτερα μπερδεμένη και προπάντον παρεξηγημένη ιδεολογία...! Χωρίς να θέλω να φανώ καυστικός και 'προβοκάτορας', η ιδεολογία του αναρχισμού είναι πεπείθηση ανθρώπων μπερδεμένων και απογοητευμένων από τη ζωή...και αυτό γιατί ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ σε όλους τους τομείς, δεν είναι το να μπορεί ο καθένας να κάνει ότι τον ευχαριστεί βλάπτοντας τους άλλους, να βγαίνει δηλαδή στον δρόμο και να ξέρει ότι είναι απόλυτα ελεύθερος να πράξει ότι θέλει, αλλά ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι να μπορείς να έχεις δικαίωμα ελεύθερης επιλογής σε ότι και αν πράξεις! Σε μια σωστή κοινωνία η κρατική μηχανή, που κατά την γνώμη μου πρέπει να υπάρχει, πρέπει να δίνει στον πολίτη το δικαίωμα ελεύθερης βούλησης και επιλογής για το τι θα κάνει στην ζωή του και όχι να του παρέχει ελευθερία να κάνει ότι θέλει γιατί τότε θα φτάσουμε στο έσχατο σημείο φθοράς που θα καταστρέψει το κράτος αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό... Είναι σωστό αυτό που είπε ο Μπακούνιν, ότι το κράτος είναι ο χειρότερος εχθρός του κάθε ανθρώπου. Ομως πιο κράτος εννοεί ο Μπακούνιν; Μάλλον εννοεί το κράτος με την μορφή που έχει σήμερα, εννοεί το κράτος που υπάγεται σε μια διεφθαρμένη ιδεολογία που έχει σκοπό το κέρδος και την δύναμη...Δεν μπορώ να φανταστώ αυτή την στιγμή το κράτος που θα επιτρέπει την απόλυτη ελευθερία στα πλαίσια της ελευθερίας βέβαια όπως είπαμε πρίν, αλλά δεν πρέπει να αναλωνόμαστε σε ιδεολογίες που μας φθείρουν. Δεν πρέπει να φθάνουμε σε ιδεολογίες των άκρων, αλλά να αναζητούμε το μέτρο...!

[DIMITROF]

ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ

ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Η πλειοψηφία της νεολαίας στον καπιταλισμό και ιδιαίτερα στο ιμπεριαλιστικό στάδιό του ζει σε μια αντίφαση. Από τη μια διαμορφώνεται η αντίληψη, τόσο αντικειμενικά όσο και μέσα από συστηματική προπαγάνδα, ότι ζει σε μια "ελεύθερη κοινωνία", ότι έχει "ελευθερία επιλογής" σε όλους τους τομείς της ζωής της. Από την άλλη, μέσα στην ίδια τη ζωή αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι. Μπροστά της ορθώνονται οι ταξικοί φραγμοί στη μόρφωση, τον πολιτισμό, την έκφραση, τη δημιουργία, η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα για το εργασιακό μέλλον, η αφαίρεση δικαιωμάτων και κατακτήσεων, ο αυταρχισμός.
Ο καπιταλισμός και η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία παρουσιάζονται σαν ελεύθερη κοινωνία. Το αστικό σύνταγμα λέει ότι όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι. Η αλήθεια είναι ότι ο εργάτης στον καπιταλισμό είναι ελεύθερος σε σχέση με το δούλο και το δουλοπάροικο που αναγκάζονταν με φυσικό ή νομικό καταναγκασμό να δουλεύουν για το δουλοκτήτη και το φεουδάρχη αντίστοιχα, αποτελούσαν μέρος της ιδιοκτησίας τους. Η εκμετάλλευση και καταπίεση στον καπιταλισμό είναι συγκαλυμμένη. Η ελευθερία που προσφέρει ο καπιταλισμός έχει σαν όριό της τον οικονομικό καταναγκασμό που λέει με απλά λόγια ότι όποιος δεν πουλήσει την ικανότητα του για δουλιά (την εργατική του δύναμη) στον καπιταλιστή δε θα μπορέσει να ζήσει. Ο εργάτης, το παιδί του εργάτη που θα γίνει εργάτης, ο φτωχός αγρότης, ο μικρομεσαίος υφίσταται την καταπίεση της οικονομικής λειτουργίας του καπιταλισμού που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Αυτή η οικονομική λειτουργία βέβαια προστατεύεται νομικά και πολιτικά, όλος ο κρατικός μηχανισμός λειτουργεί με στόχο την προστασία της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και των κερδών. Οι περίφημες "κρατικές παρεμβάσεις" δεν κάνουν τίποτα άλλο από αυτό, οι νόμοι, οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, οι αντιλαϊκές πολιτικές. Στον καπιταλισμό σαν πρώτο δικαίωμα αναγνωρίζεται αυτό της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, η ελευθερία του καπιταλιστή. Αυτό είναι ελευθερία για την ελάχιστη μειοψηφία της καπιταλιστικής κοινωνίας. Οι οικονομικοί νόμοι του καπιταλισμού λειτουργούν αντικειμενικά με τέτοιο τρόπο ώστε ο πλούτος συγκεντρώνεται σε όλο και πιο λίγα χέρια και οι κρατικές παρεμβάσεις κινούνται στα πλαίσια αυτών των νόμων, φροντίζουν να εξασφαλίζουν την απρόσκοπτη λειτουργία τους. Οταν αμφισβητείται πολιτικά η ελευθερία του καπιταλιστή, δηλαδή όταν αμφισβητείται η ελευθερία του κέρδους, η ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, η εξουσία του, έχουμε ειδικά σκληρά μέτρα σε πολιτικό επίπεδο, πολιτική αντίδραση, καταστολή, αυταρχισμό, διώξεις, δίκες μέχρι και κατάργηση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, φασισμό και δικτατορίες.
Ο μαρξισμός-λενινισμός θεωρεί ότι ελευθερία σημαίνει η δυνατότητα του ανθρώπου να κατανοήσει τις αντικειμενικές συνθήκες της φυσικής και κοινωνικής πραγματικότητας και να δράσει με βάση αυτή τη γνώση και κατανόηση για να την αλλάξει προς το συμφέρον του. Για παράδειγμα ο άνθρωπος στην πρωτόγονη κοινωνία δεν μπορούσε να είναι ελεύθερος από τα φυσικά φαινόμενα εφόσον δεν είχε τη δυνατότητα να παρέμβει και σε ένα βαθμό να επιβληθεί στο φυσικό περιβάλλον. Η ελευθερία του ανθρώπου δεν μπορεί να ξεπεράσει φυσικά όρια (π.χ. κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει το νόμο της βαρύτητας και να πετάξει επειδή μόνο το θέλει). Δεν μπορεί όμως να υπάρξει ούτε έξω από τις κοινωνικές συνθήκες. Κανένας δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητος από την κοινωνία στην οποία ζει. Τα δεδομένα κατανόησης της αναγκαιότητας και των αντικειμενικών συνθηκών τα δίνει η κοινωνία. Και αυτό βέβαια σχετίζεται και με το επίπεδο της πολιτιστικής ανάπτυξης της κοινωνίας. Π.χ. δε θα μπορούσε στη φεουδαρχία να διαπιστωθεί επιστημονικά η αναγκαιότητα μιας κοινωνίας χωρίς ταξική εκμετάλλευση, όπως μπορεί να γίνει κατανοητή στον καπιταλισμό, όχι γιατί οι καταπιεσμένοι δε θα το ήθελαν αλλά γιατί δε θα μπορούσαν αντικειμενικά να το προσεγγίσουν με τα μέσα που διέθεταν (πείρα, ανάπτυξη της παραγωγής, επιστήμη) και ακόμα περισσότερο να χαράξουν δραστηριότητα για να το πετύχουν.
Η ελευθερία λοιπόν για το μαρξισμό-λενινισμό είναι σχετική. Η έννοια ελευθερία έχει ταξικό περιεχόμενο. Δηλαδή ελευθερία για την πλειοψηφία της ανθρωπότητας, για την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα σημαίνει κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, σημαίνει κοινωνική ιδιοκτησία και διαφέρει ριζικά από τον τρόπο με τον οποίο ορίζουν την ελευθερία οι αστοί και μικροαστοί διανοητές.
Η αταξική κομμουνιστική κοινωνία χαρακτηρίζεται από τους κλασσικούς σαν βασίλειο της ελευθερίας γιατί τότε η ανθρωπότητα απαλλαγμένη από τις αντιθέσεις του καπιταλισμού, από τους κοινωνικούς περιορισμούς θα μπορεί να θέσει ολοκληρωμένα στην υπηρεσία της τις νομοτέλειες κίνησης της κοινωνίας και της φύσης. Τότε "...η ελεύθερη ανάπτυξη του κάθε ατόμου, αποτελεί την προϋπόθεση της ελεύθερης εξέλιξης της κοινωνίας" (Κ. Μαρξ).
Οι αναρχικοί είναι οπαδοί της "απόλυτης ελευθερίας". Η ρίζα αυτής της αντίληψης είναι μικροαστική. Δηλαδή εκφράζει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τον καπιταλισμό μικροαστικά στρώματα που βλέπουν την ύπαρξή τους να αμφισβητείται από την καπιταλιστική ανάπτυξη, την ιδιοκτησία τους να χάνεται, να καταστρέφεται από το μονοπώλιο. Διεκδικούν το "δικαίωμά τους" στη μικρή ιδιοκτησία. Αυτή είναι η βάση του αναρχισμού, ανεξάρτητα αν αναρχικές ομάδες αναφέρονται στην εργατική τάξη και την εκμετάλλευση. Κάθε ιδεολογικό ρεύμα στη κοινωνία αντανακλά ταξική θέση, αντανακλά ταξικά συμφέροντα. Ο "κλασσικός" αναρχισμός άλλωστε δηλώνει σαν στόχο του την οικοδόμηση μιας κοινωνίας που θα στηρίζεται στην ομοσπονδία αυτοδιοικούμενων κοινοτήτων μικρών παραγωγών-ιδιοκτητών.
Η αναρχική άποψη περί ελευθερίας φιλοσοφικά στηρίζεται στην αντίληψη ότι το άτομο είναι ελεύθερο "φυσικά" και ανεξάρτητο από την κοινωνία. Αρα η ένταξή του στη κοινωνία συνοδεύεται από καταπίεση. Αυτή η θέση μοιάζει με τη φιλελεύθερη αντίληψη περί ελευθερίας και ουσιαστικά παραγνωρίζει ότι το άτομο είναι προϊόν της κοινωνίας. Βέβαια εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι υπάρχουν διαφορές. Οι βασικοί εκφραστές του αναρχικού ατομισμού ήταν ο Στίρνερ και ο Προυντόν. Στη πορεία Μπακούνιν και Κροπότκιν 4 υιοθέτησαν "άναρχο-κομμουνιστικά δόγματα" τα οποία δε στηρίζονταν στην ατομική ιδιοκτησία αλλά στην κοινοτική, εκφράζοντας ιδεολογικά τους άκληρους αγρότες της Ρωσίας. Τα πειράματα του Μπακούνιν και του Κροπότκιν για "ελεύθερες αυτοδιαχειριζόμενες κοινότητες" στα πλαίσια του καπιταλισμού οδηγήθηκαν, όπως και τα ανάλογα των ουτοπικών σοσιαλιστών στις αρχές του 19ου αιώνα, σε τραγική αποτυχία.
Χαρακτηριστικό για την αντίληψη του αναρχισμού για την ελευθερία είναι το παρακάτω απόσπασμα: "Οσο υπάρχει έστω και ένας φυλακισμένος άνθρωπος κανείς μας δε θα είναι ελεύθερος" - "όσο υπάρχουν φυλακές είμαστε όλοι φυλακισμένοι" - "η ρήξη με το οικογενειακό καθεστώς, το σαμποτάρισμα της σχολικής πλήξης, η άρνηση του χακί εκβιασμού του στρατού, οι κοπάνες, οι λούφες, οι συγκρούσεις με τα αφεντικά, η απαξίωση της λαμπρής καριέρας- όλες αυτές οι καθημερινές απειθαρχίες συνιστούν μια αντισυμβατική προσωπική στάση�".

Από ΚΟΜΕΠ
_________________
EΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ Η ΓΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΟΚΚΙΝΗ!!!