«ΑΝΙΕΡΕΣ» ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ, «ΙΕΡΟΣ» ΣΚΟΠΟΣ

[antiglobal]

«ΑΝΙΕΡΕΣ» ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ, «ΙΕΡΟΣ» ΣΚΟΠΟΣ

Για εμάς το τοπίο έχει ξεκαθαρίσει αρκετά από τα τέλη της δεκαετίας το ’80, με την –σε ανύποπτο χρόνο και τόσο άδοξη- κατάρρευση των ισχυροτέρων καθεστώτων που στην Ευρώπη πρέσβευαν τον υπαρτκό «Σοσιαλισμό». Η παρακμή των κατά τόπους κομμουνιστικών κομμάτων «ανατολικά» και «δυτικά» επιβεβαίωσε πως ο εφηρμοσμένος μαρξισμός δεν ήταν η άλλη όψη του νομίσματος –η μία ήταν ο καπιταλισμός- αλλά ουσιαστικά το ανδρείκελό του.Κάποια «κομμουνιστικά» κόμματα τείνουν να μετεξελειχθούν σε εθνικο/μπολσεβικικά, η καλύτερα επειδή ο όρος «μπολσεβικικά» είναι τόσο ιουδαϊκά εξαρτημένος, σε εθνικολαϊκά ή και φιλό-εθνικοσοσιαλιστικά.».
Άλλα εντάσσονται από τους ηγέτες τους στο κατεστημένο παιχνίδι και αποκτούν ένα σοσιαλδημοκρατικό προσωπείο και ρίχνονται και αυτά στο μοίρασμα της «εθνικής πίτας» υπό την υψηλή υποπτεία των διεθνών πατρώνων τους....Και η ουσία βέβαια δεν είναι ν’αναλώσουμε εδώ το παρόν και το μέλλον των κουμμουνιστικών, νυν και πρώην, κομμάτων και των παραφυάδων τους , αλλά ν’αναζυτήσουμε, συγκροτήσουμε και να εφαρμόσουμε μία νέα συμμαχία με όσα από αυτά φαίνονται ειλικρινώς διατεθειμένα να πολεμήσουν επί νέων βάσεων την «Νέα» Παγκόσμια Τάξη.
Γιατί το ζητούμενο δεν είναι το πώς ονομάζονται και κατό πόσον ο όρος «κομμουνιστικό» μπορεί να μας απωθεί, σε σημείο που να χάνουμε το δάσος γυρεύοντας το δέντρο.Το ζητούμενο είναι η ενδυνάμωση του στρατοπέδου εκείνου που δυνάται ν’αντιταχθεί στην παγκοσμοιοποίηση, και τέτοιο είναι αυτο που συγκεντρώνει όλες τις ομάδες που βλέπουν ποιός είναι ο αληθινός μας εχθρός και δεν παρασύροναται από δεισιδαιμονίες, προκαταλήψεις και στερεότυπες κατηγορίες. Όσοι σήμερα υποκρίνονται πως αναγνωρίζουν τον πραγματικό κίνδυνο και αφέντη της «Νέας» Τάξης Πραγμάτων, αλλά διστάζουν να τον πολεμήσουν για να μην «κατηγορηθούν» ως «αντισημίτες» και «φιλοναζί» (χα!), απλώς κοροϊδεύουν τους ευατούς τους και τους υποστηρικτές τους.Όποιος σήμερα κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του, αύριο θα κρύβεται ολόκληρος στην κυριολεξία από εκείνους που εχθές δίασταζε να κατανομάσει και πολεμήσει.
Δεν γυρεύουμε προσήλυτους της Εθνικοσοσιαλιστικής Ιδεολογίας μέσα από τα μαρξιστικά κόμματα, υπάρχει ήδη μία σταθερή ροή τέτοιων ατόμων από καιρό, τόσο στη χώρα μας όσο και αλλού.Αυτό έρχεται σε μεγάλο βαθμό μόνο του.Εκεί που δεν μπορούμε να περιμένουμε είναι στον Αγώνα ενάντια στην Παγκοσμιοποίηση και στα ανδρείκελά της: καπιταλισμό,σοσιαλδημοκρατία, φιλελευθερισμό, τη συντριπτική πλειοψηφία της «Δεξιάς» κ,λπ.
Αποκλείοντας εξ αρχής τον μικροαστικό «αναρχισμό» ως αμελητέα ποσότητα που ούτως ή άλλως είναι πλήρως διαβρωμένος από το κράτος εκεί που μπορούμε να έχουμε κάποιες ελπίδες και προοπτικές συνεργασίας είναι τα «κομμουνιστικά» κόμματα και κυρίως τα εξωκοινοβουλευτικά. Η επιφύλαξή μας αυτή δικαιολογείται εαν κάποιος καθαρός νους αναλύσει τις προσωπικότητες των βουλευτών του ελληνικού ΚΚΕ, μιλώντας για την χώρα μας. Άνθρωποι που κάθε άλλο παρά διατεθιμένοι είναι να συγκρουσθούν ουσιαστικά –και το τονίζουμε αυτό- με το κατεστημένο καθώς πρόκειται για άτομα που ανήκουν στο κατεστημένο και απλώς διατηρούν κάποια ακαθόριστη αντιμετώπιση μιας ωχρής, κάποτε νεανικής,απαναστατικότητας –και όχι όλοι-
και κάποιων κατεβατών του Μαρξ και του Λένιν. Ο κοινοβουλευτικός Μαρξισμός είναι κατα βάσιν συμβιβασμένος, αλλοτριωμένος και , το λιγότερο, ύποπτος όσον αφορά τις πραγματικές προθέσεις του για σύγκρουση με το κατεστημένο.Μιλώντας πάλι για την χώρα μας, το ΚΚΕ είναι ασφαλιστική δικλείδα των κρατούντων, ένα τμήμα του λαού που θα μπορούσε –και μπορεί- να αποβεί ένας πολύ δυσάρεστος πονοκέφαλος γι’αυτούς το λιγότερο..Αλλιώς ας μας εξηγήσουν πώς ένα πραγματικά επαναστατικό κόμμα που έχει την υποστήριξη τουλάχιστον του 6% του λαού μπορεί ν’αναλώνεται σε «φεστιβάλ», κομματικές γιορτούλες, χλιαρή politically correct αντιπολίτευση και ανίερη συνθηματολογία παρωχημένων εποχών.
Εμείς μπορούμε να δούμε ως δυνητικούς συμμάχους μας τον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής «Αριστεράς» εφ’όσον αυτή στο όραμα της για έναν καλύτερο κόσμο θέτει ως πρωταρχικό εμπόδιο την «Pax Judaica» (και σίγουρα όχι «Αmericana» όπως παραπλανητικά προβάλλεται) και κάποιον νεφελώδη , αστήρικτο,φαιδρό «φασιστικό» μπαμπούλα.Χειαζόμαστε οπιονδήποτε θέσει σύμμαχο μπορούμε να προσεγγίσουμε και το ίδιο μας χρειάζοναται και αυτοί, σε τελική ανάλυση.
Τα βασικά σημεία μίας τέτοιας «ανίερης» για το σύστημά του «διαίρει και βασίλευε», συμμαχίας είναι:
1) Δεν διαπραγματευόμαστεστο παραμικρό την Ιδεολογική μας ταυτότητα, καθαρότητα και αυτοτέλεια.
2) Η συμμαχία αυτή έχει καθορισμένους σκοπούς, βασικότερος των οποίων είναι η πάλη κατά της Παγκοσμιοποίησης και των παραφυάδων της.
3) Η ανάγκη για μία τέτοια συμμαχία είναι θέμα Πολιτικής, ψυχρής νηφάλιας και επιτακτικής.
4) Μπορούμε ν’ανεχθούμε τα Σφυροδρέπανα εκείνων που μπορούν να ανεχθούν τον Κέλτικο Σταυρό.
5) Ο Σκοπός αγιάζει τα μέσα(.
Ναι αλλά ας μην ξεχνάμε πως τόσο εκάστοτε σκοπός όσο και τα εκάστοτε μέσα καθορίζονται και χρησιμοποιούνται από τους εκάστοτε επαναστάτες (και μη).
Η Νίκη των Εθνικολαϊκών δυνάμεων ενάντια στην αστική δημοκρατία, τον φιλελευθερισμό τον καπιταλισμό και τους εκφραστές τους θα αποτελέσεί τη δικαίωση των εκατομμυρίων νεκρών που έδωσαν την ψυχή τους στον αγώνα για την υπεράσπιση της Πατρίδας του Σοσιαλισμού και έθεσαν την ζωή τους στην υπηρεσία του Λαού

Ας γνωρίζουν οι Πάντες πως η Παγκοσμιοποίηση και ο Καπιταλισμός
δεν εξανθρωπίζωνται, ούτε διορθώνονται, μόνο ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ!

O ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΑΣ.
ΣΩΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗ
_________________
«Αν δεν κάνεις θυσίες για τις Ιδέες σου ή εσύ δεν αξίζεις ή οι Ιδέες σου.»

[Simon]

Μία απάντηση στο κείμενο αυτό (εδώ) νομίζω ήταν αρκετή (να μην επαναλαμβάνομαι και νομίζετε ότι κάνω και εγώ προπαγάνδα )

[blackpanth]

Η επανάσταση είναι θέμα προσωπικό
Δεν έγινε ποτέ
Πληθώρα θεωριών που δεν λένε τίποτα από μόνες τους.
Βαρετές μαζώξεις και αντιπαραθέσεις, ένταση, ανατροπή, εξέγερση, στόχος..εχθροί και αδελφοί...
Μόνο που κάθε βράδυ όταν καθένας από μας γέρνει στο κρεβάτι του να αποκοιμηθεί δεν αντέχει τον ίδιο του τον εαυτό γιατί βρωμάει...από μέσα...!
Γιατί κανείς μας δεν μπορεί να την παλέψει κάνοντας τη ηρωική βουτιά μέσα του.
Για ποιά ομάδα...για ποιό "εμείς" "εσείς" και οι "άλλοι" μιλάμε;;;;;
Που είναι η αλήθεια όταν συναντιόμαστε τυχαία στο δρόμο, στο περίπτερο, στον έρωτα... ο καθενας κοιτάζει την πάρτη του και τα βλέμματα είναι χαμένα. Δεν με κοιτάς...δεν σε κοιτάω...
Δεν σε ξέρω
Σε φοβάμαι και με φοβάσαι κι εσύ
Μην σου πάρω τα κεκτημένα σου μην μου πάρεις τα δικά μου
Ταμπέλες κι όλοι ξαφνικά ανήκουμε κάπου και νιώθουμε ασφαλείς και σημαντικοί. Είναι κουραστικό πια...
Παντού να βλέπεις εχθρούς ενώ ο μεγαλύτερος είναι μέσα σου γιατί εσύ επέλεξες έτσι.
Δεν έχουμε λύσει τα βασικά αδελφέ...
Λυπάμαι που θα σου το πώ antiglobal αλλά όλα αυτά που απαρτίζουν το μικρόκοσμό σου...δεν υπάρχουν
όπως και τόσα άλλα...όπως τα περισσότερα πράγματα που βιώνεις ή σκέφτεσαι κάθε μέρα..κι εσύ κι εγώ και όλοι..

Τι να πώ...δεν ξέρω...Μας έχουν δώσει παιχνίδια να παίζουμε για να μην είμαστε ανήσυχοι...όπως τα μικρά παιδιά...
Δεν νομίζεις...;[/quote]
_________________
sOmEtiMes YOu've got to burn down Your house to kEEp youR drEaming AliVe