ΤΙ ΕΜΠΟΔΙ/ΖΕΙ/ΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ;

[drosistis]

[drosistis]

ΤΙ ΘΛΙΒΕΡΟ;

Η μεγαλύτερη ήττα
που υπέστη ποτέ ο άνθρωπος
ήταν η σίγαση της σκέψης του
στο φόβο και στις δεισιδαιμονίες
και η πάψη του σαν πριν να αναρωτιέται,
ποια η καταγωγή και ο προορισμός του;

Και ν' αρκείται πλέον στις απλουστεύσεις
της πνευματικής ανεπάρκειας των δογμάτων
σαν οικόσιτο που αρκείται στις έτοιμες τροφές.

Και σαν ανάπηρος πνευματικά (τι θλιβερό;)
να ζητά αποκούμπι από την ευσπλαχνία
των σκιάχτρων του φόβου
που κρατάνε σκοπιά στις εξόδους,
απ’ όπου η σκέψη ελεύθερα εξορμούσε,
στ’ άδυτα της υπέρτατης γοητείας,
του νου δημιουργού.

Michael Pais Alasinos

https://alasinos.blogspot/

[drosistis]

ΑΝΤΙΤΥΠΑ

Κι όμως δεν είμαστε
παρά κοσμικά λευκά αντίτυπα
της ιδέας του κυρίαρχου ανώτερου εαυτού μας.
(Κι αυτό αποδεικνύεται
aπό το απεριόριστο βεληνεκές
της σκέψης και της ψυχή μας.)

Στο κόσμο αυτό πιανόμαστε
σα πουλιά στα ξόβεργα της γήινης έλξης
και παγιδευόμαστε
όπως το φως του ήλιου στην ατμόσφαιρα.

Και αναγκαστικά,
Ντυνόμαστε με γήινες στολές,
(εποικιζόμενοι από τον μικρόκοσμο της ύλης
που ανακαλύπτει και έμφυτε την ζωή
στο κέλυφος της έννοιας μας )
και μας αιχμαλωτίζει έως ότου επέλθει
η κατάρρευση, της υλικής του υπόστασης.

Μόνο τότε απελευθερωνόμαστε
από τα δεσμά της άναρχης ύλης.
Και με την δύναμη της σκέψης
ακολουθώντας τις διαδρομές των πηγαίων
αναβαθμιζόμαστε ίσοι μεταξύ ίσων
στις στρατιές του ανώτερου εαυτού μας.

Στην περίπτωση,
που το βιολογικό τέλος μας βρει,
σε κατάσταση ιδεολογικής
και πνευματικής αποσύνθεσης:
τότε παραμένουμε μοιρολατρικά υπηρέτες,
(ως τυφλή ενέργεια, για όποια χρήση)
στη διάθεση της κατώτερης ύλης.

Michael Pais Alasinos

https://alasinos.blogspot/

[drosistis]

Η ΦΥΤΡΑ….
Το σύμπαν είναι νοητικό
και σπίτι μας παντοτινό,
η στάθμη μας, σ’ αυτό.

Οι ΄Έλληνες υποψιάζονταν (γνώριζαν;)
την συμπαντική καταγωγή τους
και υπεράσπιζαν με την ζωή τους
τις αρχές και τις αξίες του
που τις θεωρούσαν πολυτιμότερες της ζωής
γιατί συγκροτούσαν όπως πίστευαν
κόσμους ανώτερους, απ’ τον δικό μας.

Όπως και ό,τι ο κόσμος που ζούμε
είναι μια παράπλευρος σύμπτωση
μιας τοπικής ιδιαιτερότητας
με ασταθείς νόμους,
ασυγχρόνιστης και άμετρης
από τη κοσμική κανονικότητα.

11
Η ΦΥΤΡΑ….
Η ελεγχόμενη «επιστήμη» λικνίζεται
στο σήμερα, στους κυματισμούς του χθες
αναθεωρώντας αυτούς του προχθές………
χωρίς (πεισματικά) ν’ αντιλαμβάνεται
ό,τι το σύμπαν είναι νοητικό
και διαμορφώνεται ασταμάτητα
από την διακίνηση των εννοιών στις συνοχές τους,
χωρίς επαναλήψεις, ώστε να είναι προβλέψιμες
και είναι προσιτές μόνο στην ελεύθερη σκέψη,
γιατί αυτή είναι η φύτρα
της φύτρας των πραγμάτων,
που ρέει σαν αίμα στις συνοχές των πηγαίων.
δρομολογώντας στην στασιμότητα του χώρου,
με τον βηματισμό της συνοχής των εννοιών,
την αέναη διάρκεια.

© Michael Pais Alasinos

https://alasinos.blogspot/

[drosistis]

Το πραγματικό μας σπίτι
Είναι η στάθμη της σκέψης μας
Στον ζωντανό χάρτη
Του σύμπαντος νου.

© Michael Pais Alasinos

https://alasinos.blogspot/

[mars]

Κρόνος.

Τιτάνας γιός του Ουρανού
και της Γαίας.
Έγινε ο κυρίαρχος του σύμπαντος,
αφού ακρωτηρίασε
και στην συνέχεια εκθρόνισε
τον πατέρα του Ουρανό.
Ο Ουρανός τον καταράστηκε
να έχει την ίδια μ’ αυτόν μοίρα
και ταπείνωση.
Έτσι ο Κρόνος προκειμένου
να μην εκπληρωθεί
η κατάρα του πατέρα του,
κατάπινε τα αρσενικά παιδιά του.
Παρ’ όλα αυτά η κατάρα
αυτή πραγματοποιήθηκε από τον Δία.
Ο οποίος και τον εκθρόνισε.

Σύμφωνα με τους Ορφικούς
και τους Στωικούς,
ο χρόνος στην αιωνιότητα
του οποίου εξαφανίζονται
τα δημιουργήματα του κόσμου,
ταυτίστηκε με τον Κρόνο
που τρώει τα παιδιά του,
όπως ο χρόνος φθείρει
και εξαφανίζει ότι γεννά.

Ουρανός, Γαία, Κρόνος, Δίας,
διττή φύση και διττές ανακυκλήσεις
του σύμπαντος.

Ταλαίπωρε και άμοιρε θνητέ.
Προτίμησες την εύκολη
πτώση από την δύσκολη άνοδο.
Το σκοτάδι από το φως.
Ποτέ σου δεν κατάφερες
να ισορροπήσεις την διττή σου φύση.
Ποτέ σου δεν κατάφερες
να διαχειριστείς την ζωή
και εδραίωσες στην γη
την βασιλεία του θανάτου.
Στην υπόστασή σου
και την αδυνατότητά της
στηρίχτηκαν οι δυνάμεις
της ύλης και της αντιύλης,
να επιλύουν τις διαφορές τους.
Ήσουν και θα είσαι πάντα
το αιώνιο θύμα τους.

[drosistis]

Άνθρωπε...
στης στείρας εγωπάθειας
την λάμψη τυφλωμένε.

Όπου κι’ αν πας,
ψυχή και σώματι
στη σκέψη επιβαίνεις.

Τι άλλο θες για να πιστής
ότι του σύμπαντος οι δρόμοι
είναι νοητικοί;

Michael Pais Alasinos

https://alasinos.blogspot/

[mars]

¨..ἥλιος γὰρ οὐχ ὑπερβήσεται μέτρα•
εἰ δὲ μή, Ἐρινύες μιν Δίκης ἐπίκουροι
ἐξευρήσουσιν .¨

[ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ]

(Γιατί ούτε ο ήλιος δεν μπορεί να υπερβεί τα μέτρα (τα όρια του),
αλλιώς θα τον βρουν οι Ερινύες που βοηθούν τη δικαιοσύνη.)

Τι είπες άθλιε σκοτεινέ;
Τι είπες πως είναι οι Ερινύες;
Οι τύψεις και οι ενοχές;
Σε γελάσανε ανόητε...
σε γελάσανε.
Δυνάμεις του σύμπαντος
είναι που έζωσαν
την γη και έκλεισαν κάθε
δίοδο διαφυγής σου,
έως ότου αποδοθεί δικαιοσύνη.

[ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΣ]

ΤΙ ΕΜΠΟΔΙ/ΖΕΙ/ΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ;
Κάθε νοήμων ον στον πλανήτη έχει υποχρέωση να ψάξει να βρει και να υπηρετήσει τον ατομικό σκοπό ύπαρξης .
Αυτό δεν συμβαίνει .
Οι κοινωνίες δίνουν σκοπούς για να υπηρετήσουν τα μέλη της ,αλλά είναι χαλασμένες ,δηλαδή δεν επικρατεί σε καμία ,από αυτές η αξιοκρατία .
Έτσι προκύπτει ένα μεγάλο πρόβλημα .
Τα άτομα που μελέτησαν την αρχαία ελληνική παιδεία για πολλά χρόνια και θεωρητικά νόησαν την αγωγή που προτείνει σε κάθε άτομο ,διαθέτουν τον χάρτη για να βρούνε έναν καλύτερο κόσμο .
Το μόνο πράγμα που έχουν να κάνουν είναι ,να βρούνε έναν τρόπο να πραγματώσουν στην ατομική τους ύπαρξη ,όσα μελέτησαν.
Όσοι το προσπαθούν και δεν σταματάνε την προσπάθεια ,έως ότου αυτή ολοκληρωθεί ,είναι τα άτομα στον πλανήτη γη ,που γεύονται ήδη στην ύπαρξή τους έναν καλύτερο κόσμο.
Αν μπούμε σε λεπτομέρειες προσπάθειας υλοποίησης του χάρτη ,(να διάγω ζωή ενάρετη όπως μας την παρέδωσαν οι αρχαίοι Έλληνες ) θα δούμε ότι είναι εξαιρετικά δύσκολη επιδίωξη .
Ουσιαστικά σε αυτήν την προσπάθεια ,έχω απέναντί μου όλη την κοινωνία .Αν δεν συναντούσα σποραδικά κάποια άτομα με καλή αγωγή ,τα οποία μου τονώνουν το ηθικό να συνεχίσω αυτήν την εξαιρετικά δύσκολη προσπάθεια ,θα την είχα ήδη εγκαταλείψει πριν πολύ καιρό .
Η ΕΝΑΡΕΤΗ ΖΩΗ ,η τουλάχιστον η σοβαρή προσπάθεια από το κάθε άτομο του πλανήτη ,να διάγει ενάρετη ζωή ,είναι το κλειδί για την είσοδο του σε έναν καλύτερο κόσμο.


Σε καθολικό επίπεδο είναι αδιανόητη η προσπάθεια ,διότι στην εξέλιξη που διένυσε η ανθρωπότητα ,έχουν διαμορφωθεί νοοτροπίες ,οι οποίες για να τροποποιηθούν ,πρέπει ένα άτομο να ξαναγεννηθεί .Όσα δε άτομα έρχονται στον κόσμο ,αυτόματα χειραγωγούνται στο κατεστημένο σύστημα επιβίωσης ,με τις αχρείες λογικές και τις ανύπαρκτες αξίες ζωής .
Συμπέρασμα :
Μόνος μου εγώ κρατώ το κλειδί για έναν καλύτερο κόσμο και το λένε ,ενάρετη ζωή .

[drosistis]

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

Αυτά που αξιώνεσαι σωστά να εξηγείς
και γνώση αποκτάς αληθινή
είναι που τα σεβάστηκες
και σ’ εμπιστεύτηκαν,
γιατί είναι ζώσα και νοούν.

Αν πάλι για εκμετάλλευση
κι’ όφελος υλικό τα πλησιάζεις,
χίλιες μορφές αλλάζουνε και σε παραπλανούν
και μ’ άλλες τόσες αντενέργειες σε πολεμούν
ώσπου να σε συντρίψουν.


Michael Pais Alasinos

[drosistis]

ΤΑ ΞΟΒΕΡΓΑ

Όλα δημιουργούνται στο κέλυφος
της συμπαντικής ιδέας των ειδών
(γιατί αυτή είναι το αυγό του κόσμου)
και πιάνονται σαν αταξίδευτα πουλιά
στο πρώτο τους φτερούγισμα
στα ξόβεργα της γήινης έλξης.

Και εποικίζονται, (αιχμαλωτίζονται)
από τον μικρόκοσμο της ύλης,
που έμφυτε μέσα τους τη ζωή
και τη νόηση και οργανώνεται
σε κοινωνίες που μας κυβερνούν
με τις ανάγκες τους.

Michael Pais Alasinos

[drosistis]

ΤΟ ΠΑΖΛ

Αν για παράδειγμα αποσπούσαμε
μια κατάσταση που καλύπτει
ένα μέρος του σήμερα
και την μελετούσαμε διεξοδικά
και αποδεικνύαμε πειραματικά
την δομή της λειτουργίας της και τις
αντιδράσεις περί αυτής των φαινομένων
και την εντέλει διεργασία
του εναρμονισμού των αντιθέσεων τους.

Όπως είναι φυσικό, θα την θεωρούσαμε
ως μια κατάκτηση (γνώση) του ανθρώπου
και θα την φυλάγαμε σαν κάτι πολύτιμο,
έως ότου μας επιτρέψουν οι καταστάσεις
να την χρησιμοποιήσουμε.

Αν για κάποιο λόγο αυτό καθυστερήσει
τότε η εφαρμογή του θα είναι προβληματική
και θα προκαλεί συνεχώς παρενέργειες.
η χρονική ασυμμετρία των γραναζιών τους.

Γιατί το σύμπαν είναι ένα νοητικό παζλ΄
με ευμετάβλητα νοητικά σχήματα
και διαρκεί εναλλαγή της σκυτάλης
του τώρα, με το πριν και το μετά.

Δηλαδή ό,τι συμπέρασμα αποσπαστεί
από την παρούσα θέση του,
δεν δύναται να εφαρμόσει πίσω ξανά
με την πρότερη του σημασία,
όσο ίδιες κι’ αν φαίνονται οι καταστάσεις.
Kαι ενώ φαινομενικά θα ακολουθούμε
τη πορεία της εξέλιξης, στην ουσία όμως
θα είναι, με ασυγχρόνιστο βηματισμό.

Γιατί οι νοητικές συνοχές του
(όπως συμβαίνει και με τη ροή του αίματος)
θα έχουν ήδη μετακινηθεί.
Και άρα, αυτό που ίσχυε προχθές,
δεν θα ισχύει χθες, σήμερα και ποτέ.

Αυτοί είναι και οι λόγοι
που οι ενέργειες μας,
όσο φιλόδοξες και να είναι
δεν αφομοιώνονται με τις φυσικές.

Είναι σαν να λικνιζόμαστε
στα προηγούμενα κύματα
και να ζούμε τη συνέχεια
στις φωτογραφίες του χθες
γιατί στο σύμπαν είναι άκαιρο
ακόμα και το προηγούμενο λεπτό

Michael Pais Alasinos

[drosistis]

Η ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΑΠΑΤΗΣ

Όταν κλείνουμε τα μάτια
κι αναλογιζόμαστε τα τοπία που βλέπαμε πριν,
τα αισθανόμαστε ως να’ ναι μέσα μας
και εξακολουθούν να επηρεάζουν
τις αισθήσεις μας όπως και πριν.

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο
αισθανόμαστε τον κοσμικό χώρο
του νου και των αισθήσεων
ως να’ ναι δικός μας εσωτερικός κόσμος.

Για τον λόγο που οι εκτυφλωτικές
συνθήκες των εντυπώσεων
που επικρατούν στον πλανήτης μας
κλείνουν την θέα της συνοχής των εννοιών
που είναι και η δομή του αόρατου χώρου

και αναγκαστικά η σκέψη τα σκιαγραφεί
με την δύναμη της λογικής και τα ζούμε
ως να’ ναι εσωτερικός μας κόσμος.

Michael Pais Alasinos

[drosistis]

Ο ΚΑΖΑΝΙ

Έχει πλέον έντεχνα επιβληθεί η άποψη
ό,τι κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί
τι προκύπτει από τις ζυμώσεις της ζωής
στο καζάνι του πλανήτη.

Κι’ έτσι μοιραία αποδεχτήκαμε
ως μόνη μας προοπτική
την διάρκεια και τη πλοκή
των διεργασιών τους.

Και όσοι πέραν των σχολικών πλαισίων
από τις ράγες της λογικής
τους συμπαντικούς ειρμούς ακολουθούν,
δεν γίνονται πιστευτοί και διώκονται,
από τους εμπορευόμενους αυτό τον κόσμο.

© Μichael Ρais Αlasinos

[drosistis]

Σ’ ένα σύμπαν νοητικό
η κατάταξη των πραγμάτων
είναι η νοητική αυτό στάθμιση τους,
που είναι και το παντοτινό μας σπίτι.
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό,
όσες διακρίσεις και ν’ απονέμει
στον εαυτό του.

Michael Pais Alasinos