Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας |
Συγγραφέας |
Μήνυμα |
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Μάρ 2004 Δημοσιεύσεις: 18523
|
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Μάρ 2004 Δημοσιεύσεις: 18523
|
Δημοσιεύθηκε: Τρι Απρ 26, 2016 8:27 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Και καθώς μεταφέρεστε στην υποβλητική ατμόσφαιρα του ηλιοβασιλέματος του Turner ,θα ήταν άδικο να μην ακούγατε το μήνυμα του Racmaninoff καθώς τον μεταφέρει ο Απόλλων στην "αθανασία"...
https://www.youtube.com/watch?v=znlUBaLH2zY _________________ Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης) |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Μάρ 2004 Δημοσιεύσεις: 18523
|
Δημοσιεύθηκε: Τρι Απρ 26, 2016 10:51 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Mητέρα...αιώνιο πρότυπο κάθε αγάπης δε θα μπορούσε να μη δημιουργήσει ...
εκπληκτικές σκηνές στον κινηματογράφο...
https://www.youtube.com/watch?v=5PgIZLtnDlE (κορυφαία συγκινησιακά η ψηλάφιση της μάνας απ' τον γιο της στη σκηνή της αναγνώρισης...)
http://www.dailymotion.com/video/x29ovzd_the-man-who-knew-too-much-1956_shortfilms (από 1:51:00 και μετά,προσέξτε πώς η κάμερα του Χίτσκοκ μεταφέρει το τραγούδι της μητέρας (Doris Day) στο σπίτι που βρίσκεται αιχμάλωτο το παιδί)
και αριστουργήματα στη μουσική ,όπως...
https://www.youtube.com/watch?v=vRFYCerLF3o
https://www.youtube.com/watch?v=fzXOaQioeyc
ή στη ζωγραφική...
https://paletaart.wordpress.com/2012/06/22/%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-iakovidis-georgios-1853-1932-2/#jp-carousel-11365
http://albertis-window.com/wp-content/uploads/2015/02/Edelfelt-Queen-Bianca-1877.jpg
http://annagelopoulou.blogspot.gr/2015/06/joseph-rodefer-decamp.html
και τη λογοτεχνία...
http://ofisofi.blogspot.gr/2015/05/blog-post_85.html
[Παιδί, παιδάκι]
«… Μια νύχτα η μητέρα μου αγρυπνούσε μΆ ένα κομμάτι φεγγαριού στα χέρια της.
Ήταν κόκκινο, πελώριο, μυτερό στην κόψη του καθώς πριόνι, κι έβγανε καπνούς.
Εκείνη, καθισμένη σΆ ένα βράχο, δε μιλούσε, μόνο κοιτούσε μακριά κατά το Λιγονέρι.
Μια φυσαρμόνικα έκλαιγε σΆ όλο το μάκρος της ακρογιαλιάς κι έβλεπες οι σκιές να
Μεγαλώνουν. Ύστερα πήρε να φυσάει. ¶κουγα ένα ένα τα φύλλα να μιλάν μέσα
στον ύπνο μου. «Παιδί, παιδάκι.» Το νερό με ταλάντευε – κι όλη τη στεριά μαζί μου,
και τα τζάμια που αστράφτανε πέρα και τα λευκά μετέωρα δώματα.
Ήταν μια νύχτα πίσσα μαύρη. Αγριεμένα βελάζανε τα κύματα.
Μια γερόντισσα με ξέπλεκα λευκά μαλλιά και λαχούρι στους ώμους ασημένιο
τον κρατούσε απΆ το χέρι και πήγαινε, μέσα στην κοσμοχαλασιά.
Ήτανε όμορφη! Όμορφη! Αγγέλισσα σωστή, που ευωδίαζε δεντρολίβανο.
Μέσα σε λίγες ώρες μου ΅πιε όλο το σκοτάδι ως την στερνή σταγόνα.
Χαράματα, όταν άνοιξα τα μάτια, κιόλας έστεκε ορθή, στραμμένη κατά την Ανατολή…»
(Ο. Ελύτης, Ανοιχτά χαρτιά, Ίκαρος) _________________ Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης) |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Μάρ 2004 Δημοσιεύσεις: 18523
|
Δημοσιεύθηκε: Πεμ Απρ 28, 2016 9:51 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Πόλεμος-καταστροφή ...
https://es.wikipedia.org/wiki/Los_desastres_de_la_guerra#/media/File:Prado_-_Los_Desastres_de_la_Guerra_-_No._30_-_Estragos_de_la_guerra.jpg
https://www.youtube.com/watch?v=NlX988ypFSg (Από αρχή-03.00)
http://www.iwm.org.uk/collections/item/object/20211
Πόλεμος-θρήνος...
(Ελύτης/ " ¶ξιον Εστί ")
Νέος πολύ και γνώρισα των εκατό χρονώ φωνές
Όχι του δάσους μια στιγμή στα στέρνα ο πεύκινος τριγμός
Μόνο του σκύλου που αλυχτά στα βουνά τΆ ανδροβάδιστα
Των χαμηλών σπιτιών καπνοί και κείνων που ψυχορραγούν
Η ανομολόγητη ματιά του κόσμου του άλλου η ταραχή
Όχι που αργούν στον άνεμο των πελαργών μικρές κρωξιές
Πέφτει η γαλήνη σα βροχή και γρούζουν τα κηπευτικά
Μόνο του ζώου που σπαρταρά τα πνιχτά κι ασυλλάβιστα
Της Παναγίας δύο φορές ο μαύρος γύρος των ματιών
Στην πεδιάδα της ταφής και στην ποδιά των γυναικών
Μόνο της θύρας χτύπημα κι όταν ανοίξεις πια κανείς
Μήτε σημάδι καν χεριού στη λίγη πάχνη των μαλλιών
Χρόνους πολλούς κι αν καρτερώ γαληνεμό δεν έλαβα
Στων αδελφών τη μοιρασιά μου Άδοθη ο κλήρος ο λειψός
Η πετροκόλλητη σαγή και το ζακόνι των φιδιών
https://www.google.com/culturalinstitute/asset-viewer/youth-mourning/4QFH0WvUMnxjwg?projectId=art-project
https://www.youtube.com/watch?v=U5A5tFyXQio (Από αρχή-02.45)
Πόλεμος-ελπίδα...
Τον πλούτο δεν έδωκες ποτέ σ' εμένα
τον ολοένα ερημούμενο από τις φυλές των Ηπείρων
και απ' αυτές πάλι αλαζονικά, ολοένα, δοξαζόμενο!
Έλαβε τον Βότρυ ο Βορράς
και τον Στάχυ ο Νότος
τη φορά του ανέμου εξαγοράζοντας
και των δέντρων τον κάματο δύο και τρεις φορές
ανόσια εξαργυρώνοντας.
¶λλο εγώ
πάρεξ το θυμάρι στην καρφίδα του ήλιου δεν εγνώρισα
και πάρεξ
τη σταγόνα του νερού στ' άκοπα γένια μου δεν ένιωσα
μα τραχύ το μάγουλο έθεσα στο τραχύτερο της πέτρας
αιώνες κι αιώνες.
Εκοιμήθηκα πάνω στην έγνοια της αυριανής ημέρας
όπως ο στρατιώτης επάνω στο τουφέκι του.
Και τα ελέη της νύχτας ερεύνησα
όπως ο ασκητής το Θεό του.
Από τον ιδρώτα μου έδεσαν διαμάντι
και στα κρυφά μού αντικαταστήσανε
την παρθένα του βλέμματος.
Εζυγίσανε τη χαρά μου και τη βρήκανε, λέει, μικρή
και την πατήσανε χάμου σαν έντομο.
Τη χαρά μου χάμου πατήσανε και στην πέτρα μέσα την κλείσανε
και στερνά την πέτρα μου αφήσανε
τρομερή ζωγραφιά μου.
Με πελέκι βαρύ τη χτυπούν, με σκαρπέλο σκληρό την τρυπούν
με καλέμι πικρό τη χαράζουν, την πέτρα μου.
Κι όσο τρώει την ύλη ο καιρός τόσο βγαίνει πιο καθαρός
ο χρησμός απ' την όψη μου:
ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ Τ' ΑΓΑΛΜΑΤΑ!
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSB106/544/3564,14904/
https://www.youtube.com/watch?v=NlX988ypFSg
(Από 15:30-τέλος)
(Ευριπίδης/"Ικέτιδες")
“διψώντας για αξιώματα,πολέμους ξεσηκώνουν παράλογους και σ' όλεθρο τους δόλιους πολίτες ρίχνουν. Ο ένας το κάνει στρατηγός να γίνει, ο άλλος πάλι για να πάρει στα χέρια του την εξουσία και να κάνει τα κέφια του, ένας άλλος για να μαζεύει πλούτη. Αν από τούτα ο λαός κακοπαθεί, δεν το εξετάζει.”
“¶μυαλοι αυτοί που ζητούν να κερδίσουν δόξα κι αξία
μες τους πολέμους με τ' άρματα και την ταραχή των μαχών
προσπαθώντας ανόητα στις συμφορές των θνητών έτσι να βάλουν τέρμα.
Στο αίμα τη λύση αν ζητάς, θάχεις ατέλειωτο πόλεμο.”
“Αχ δύστυχοι θνητοί! Τι παίρνετε τα όπλα κι ο ένας τον άλλο σφάζετε; Για πάψτε και βάλτε πια ένα τέλος στους πολέμους, τις χώρες σας κρατάτε σε ησυχία και αφήστε και τους άλλους να ησυχάσουν. Γοργά η ζωή κυλάει. Ας την περνούμε με όση μπορούμε ειρήνη κι ηρεμία.” _________________ Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης) |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Μάρ 2004 Δημοσιεύσεις: 18523
|
Δημοσιεύθηκε: Παρ Μάϊ 06, 2016 6:04 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Δεν είναι δυνατόν να εξαντλήσεις το θέμα του έρωτα στην τέχνη σε μια δημοσίευση. Δειγματοληπτικά ,λοιπόν...
https://www.youtube.com/watch?v=rrVDATvUitA
Μια μελωδία του Μπαχ που με τις συνεχείς και αβίαστες παραλλαγές της προσωπικά μου προκαλεί την αίσθηση ενός έρωτα γαλήνιου και ταυτόχρονα μελαγχολικού και αγωνιζόμενου μέχρι τέλους να διατηρήσει την αρχική του ομορφιά.Η τραγικότητα έχει εξαφανιστεί εντελώς!
Όμως,η τραγικότητα του ανεκπλήρωτου της επιθυμίας (όπως θα έλεγε ο Λακάν) σε μια αιώνια λυρική μελωδία που φωνάζει απέλπιδα "σε παρακαλώ,γίνε το νόημα της ζωής μου" βρίσκεται εδώ...
https://www.youtube.com/watch?v=VQ3v6fC0src
Αντίστοιχα στην ποίηση ...
Έρωτα, ανίκητε σε κάθε μάχη,
συ που κυριαρχείς όπου κι αν πατήσεις,
συ που ξενυχτάς τα κορίτσια
με τα τρυφερά μάγουλα,
που δρασκελάς πάν' από θάλασσες
και τρυπώνεις στους κήπους,
κανείς δε γλυτώνει από 'σε,
μήτε Θεός μήτε θνητός.
Όποιον αγγίξεις, τονε παλαβώνεις.
Συ, άνθρωπο φρόνιμον εξωθείς
στ' άδικο και στο χαμό,
συ π' άναβεις ταραχή κι αμάχη
ανάμεσα σε γιο και πατέρα,
νικά πόθος και λαχτάρα για τη γλυκομάτα νύφη,
κόντρα σ' όλους τους μεγάλους νόμους.
Σαν ατάραχος Θεός τους περγελάς, ω Αφροδίτη.
Ήδη τώρα κι εγώ παρανομώ
που δε μπορώ να κρατήσω τα δάκρυα,
βλέποντας τη δύστυχη Αντιγόνη
να τη σέρνουν άκαιρα στον τάφο
που μέσα του μια μέρα όλοι θα μπούμε.
(Σοφοκλής/ Γ' Στάσιμο,"Αντιγόνη")
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=116135
Πού πήγε η μέρα η δίκοπη που είχε τα πάντα αλλάξει;
Δε θα βρεθεί ένας ποταμός να 'ναι για μας πλωτός;
Δε θα βρεθεί ένας ουρανός τη δρόσο να σταλάξει
για την ψυχή που νάρκωσε κι ανάθρεψε ο λωτός;
Στην πέτρα της υπομονής προσμένουμε το θάμα
που ανοίγει τα επουράνια κι είν' όλα βολετά
προσμένουμε τον άγγελο σαν το πανάρχαιο δράμα
την ώρα που του δειλινού χάνουνται τ' ανοιχτά
τριαντάφυλλα... Ρόδο άλικο του ανέμου και της μοίρας,
μόνο στη μνήμη απέμεινες, ένας βαρύς ρυθμός
ρόδο της νύχτας πέρασες, τρικύμισμα πορφύρας
τρικύμισμα της θάλασσας... Ο κόσμος είναι απλός.
(Σεφέρης/ Από τον "Ερωτικό Λόγο")
Γελάει με τραύματα όποιος δεν πληγώθηκε ποτέ.
Μα σουτ! τι φως προβάλλει εκεί απΆ το παράθυρο;
ΕίνΆ η ανατολή κι είναι η Ιουλιέτα ο ήλιος.
Πρόβαλε, ήλιε, σκότωσε τη φτονερή σελήνη
που κιόλα είνΆ άρρωστη, χλωμή από τον καημό της
που εσύ η παρθένα της είσαι ομορφότερη της!
Παρθένα της μην είσαι αφού ΅ναι τόσο φτονερή:
ντύνει φορέματα αχνοκίτρινα τις κόρες της,
που μόνον οι τρελοί τα βάζουν: βγάλΆ τα εσύ!
Είναι η κυρά μου, ω, είναι η αγάπη μου.
Ω και να το ΅ξερε πως είναι! Μιλάει, μα δε λέει τίποτα, και τι μΆ αυτό;
Το βλέμμα της μιλάει: θΆ αποκριθώ σΆ αυτό.
Μα παραπήρα θάρρος, δε μιλάει σε μένα.
Τα δυο ωραιότερα άστρα όλου τΆ ουρανού,
που κάπου θεν να παν, παρακαλούν τα μάτια της
νΆ αστροβολούν στις σφαίρες τους ως να γυρίσουν.
ΜΆ αν πήγαιναν τα μάτια της εκεί κι εκείνα
στην όψη της, η λάμψη της θα ντρόπιαζε τΆ αστέρια
καθώς η λάμψη της ημέρας μια λαμπάδα.
Τα μάτια της στον ουρανό θα πλημμυρούσαν
το διάστημα το αγέρινο με τόση λάμψη
που θα λαλούσαν τα πουλιά, σαν να ξημέρωσε.
Κοίτα πώς ακουμπάει το μάγουλο στο χέρι της!
Ω, να ΅μουν γάντι στο χεράκι αυτό, για νΆ άγγιζα
το μάγουλό της!
(Σαίξπηρ/ Από τον "Ρωμαίο και Ιουλιέτα")
Στις εικαστικές τέχνες...
https://xartografos.files.wordpress.com/2011/07/the-kiss.jpg
http://www.musee-rodin.fr/en/collections/sculptures/kiss
http://www.wikigallery.org/wiki/painting_238908/Salvador-Dali/Meditative-Rose
Και η έκπληξη...Van Gogh,τεχνολογία και μουσική μαζί...ερωτική πανδαισία!
https://www.youtube.com/watch?v=IatArCau_vA _________________ Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης) |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Μάρ 2004 Δημοσιεύσεις: 18523
|
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Μάρ 2004 Δημοσιεύσεις: 18523
|
Δημοσιεύθηκε: Τετ Μάϊ 18, 2016 9:29 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
https://www.youtube.com/watch?v=vGJTaP6anOU
https://www.youtube.com/watch?v=u9sRJ-eOHnc
Αυτός ο "ανεγκέφαλος" νεαρός ακόμα συγκινεί με τη γλυκύτητα και τη μελαγχολία της φωνής του . Γεια σου ,Elvis, όπου κι αν είσαι! _________________ Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης) |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Μάρ 2004 Δημοσιεύσεις: 18523
|
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Μάρ 2004 Δημοσιεύσεις: 18523
|
Δημοσιεύθηκε: Πεμ Μάϊ 19, 2016 2:10 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Το ποίημα In Flanders Fields γράφτηκε από τον Καναδό γιατρό-στρατιώτη John McCrae και αποτελεί φόρο τιμής στους νεκρούς του Α παγκόσμιου πολέμου . Είναι εμπνευσμένο από το θάνατο ενός φίλου του στη δεύτερη μάχη της Φλάνδρας στο Ypres την άνοιξη του 1915 . Παπαρούνες άνθισαν στο πεδίο τις μάχης λίγες μέρες μετά την μεγάλη καταστροφή...
Σε ελεύθερη απόδοση :
Στις πεδιάδες της Φλάνδρας
Στις πεδιάδες της Φλάνδρας, παπαρούνες ανθίζουν
Ανάμεσα στους σταυρούς σειρά με σειρά,
Την δικιά μας θέση έτσι θυμίζουν.
Κορυδαλλοί θαρραλέα πετώντας,
αψηφούν των όπλων την κλαγγή
σπάνια κελαηδίσματα τραγουδώντας.
Είμαστε οι νεκροί. Πριν λίγες μέρες,
ζήσαμε, νιώσαμε την αυγή και είδαμε την ομορφιά της δύσης.
Αγαπήσαμε και αγαπηθήκαμε, και τώρα κειτόμαστε
στις πεδιάδες τις Φλάνδρας.
Κράτα αυτό που έμεινε από την μάχη μας με τον εχθρό.
Σε σένα τ' αδύναμά μας χέρια παραδίδουν τον πυρσό.
Κάνε τον δικό σου, κράτα τον ψηλά.
Και αν η πίστη σου καμφθεί για μας που 'χουμε πεθάνει
δεν θα κοιμηθούμε ποτέ, όσο φυτρώνουν παπαρούνες
στις πεδιάδες της Φλάνδρας.
"Είμαστε οι νεκροί..." θα έλεγα απ' τη στιγμή που γεννηθήκαμε και ζούμε κάθε φορά που ανάβουμε τον πυρσό της ομορφιάς και της ελπίδας,ακόμα και τις στιγμές της απόγνωσης...
"He Ain't Heavy, He's My Brother"
The road is long
With many a winding turn
That leads us to who knows where
Who knows when
But I'm strong
Strong enough to carry him
He ain't heavy, he's my brother
So on we go
His welfare is of my concern
No burden is he to bear
We'll get there
For I know
He would not encumber me
He ain't heavy, he's my brother
If I'm laden at all
I'm laden with sadness
That everyone's heart
Isn't filled with the gladness
Of love for one another
It's a long, long road
From which there is no return
While we're on the way to there
Why not share
And the load
Doesn't weigh me down at all
He ain't heavy, he's my brother
He's my brother
He ain't heavy, he's my brother...
https://www.youtube.com/watch?v=usZtSl8mX08 _________________ Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης) |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
|